Onze eigen cross. Op het achterste gedeelte van het domein van het Heilig- Hartcollege, onze (mij en Heidi) vroegere school. En het begon al goed... Heidi en Aron waren op zaterdagvoormiddag al een verkenningstochtje gaan doen. Ik ging hetzelfde doen op zaterdagnamiddag. Kom daar, na bijna 30 jaar afwezigheid, terug op de "speelplaats", en wordt onmiddellijk door iemand aangesproken in de zin van "zeg, wat kom jij hier doen, dit is schooldomein??"... Die persoon (gelukkig geen vroegere studiemeester) wat gerust gesteld, een beetje sightseeing van de school gedaan (absoluut niks veranderd), om daarna kennis te maken met een ultraglibberig parcours. Eén ding stond vast, het zou niet simpel worden op zondag.

En dat bleek dan ook. Eigenlijk de eerste échte cross van het seizoen, met heel wat modder, en een achterste stuk dat nog goed bevroren was. Twee heuveltjes in het parcours, dat zo nog wat selectiever werd. Aron heeft het best goed gedaan. Tot in de laatste ronde in strijd geweest voor de derde plaats, na de ongenaakbare tweeling Neyens, die echt niet op hun plaats zijn in de LCC-crossen. Raar genoeg wensen ze niet deel te nemen aan de CrossCup, onbegrijpelijk. Voor hen de enige manier om nog beter te worden, want de LCC-crossen zijn voor deze beren niet meer dan oefenloopjes. Op het laatst moest Aron ook Stef Pannemans laten gaan, diens eindshot was beter. Dat is nog een werkpunt, zelfs bij extreme verzuring nog het onmogelijke naar boven halen. Maar dat komt wel in orde, Aron heeft nog een heel ruime progressiemarge, als je ziet van waar hij komt, en het nog altijd beperkt aantal trainingen en trainingskilometers.

Heidi had een zware wachtdienst gehad, en tot overmaat van ramp ook een fikse verkoudheid opgelopen. Zonder verwachtingen gestart, maar uiteindelijk viel het best mee, en moest ze concurrente Van Zand niet zover laten gaan. Heeft deze winter toch wel wat stappen vooruit gezet, en ze zal er nog enkele zetten binnenkort.

Den deze vertrok ook zonder veel verwachtingen, eerste cross sinds véle jaren, is niet echt mijn ding, maar hier word je idd écht wel beter van. Redelijk rustig gestart, en dan stilaan naar voren opgeschoven. Was eigenlijk al in de 2de (van 4) ronde flink aan het verzuren, doch hield het redelijk vol, om op het laatst nog eens flink te sprinten, en op de hielen van Lode Raskin te eindigen. Uiteindelijk heel content, maar wat hadden we toch graag Lode eens geklopt (sorry Lode ).  

Smaakt alleszins naar meer. Nu werken om de winter verder goed door te komen, en nog wat te kunnen verbeteren. Ook beginnen Ralf en ik met de individuele begeleiding van een 12tal atleten. Naast het aanbieden van de wekelijkse groepstrainingen, een nieuwe uitdaging!

Met Aron naar Meeuwen voor de jaarlijkse Kerstcorrida. Voor hem eens iets anders tussen al de crossen door. Zelf was ik nog altijd aan het hoesten, en moest antibiotica, cortisone en puffers nemen. 3 weken hoesten laat zijn sporen na: slaaptekort, borstpijn... Toch goesting om nog eens aan een wedstrijdje mee te doen, want voelde me niet slecht, en de trainingen verliepen best goed.

De start mocht er weer zijn. Jaarlijks is dit een heuse tornado. Dit jaar niet anders ... Geleidelijk aan m'n eigen tempo gevonden, en beetje bij beetje kunnen opschuiven. Prima kunnen eindigen. Gem. 3'42"/km. Content, zeker ook voor Aron, die 50" sneller was dan vorig jaar (tijdens zijn "voetballeven"), terwijl de afstand dit jaar 320m verder bleek te zijn. Gem. 3'23"/km. Ook de andere ploeggenoten hebben sterk gepresteerd.

Nu verdere stappen zetten in onze begeleiding (we gaan nu naast de groepstrainingen ook van start met individuele begeleiding van in eerste instantie een 10tal sporters) en in onze verzorging. Kwestie ook om onszelf wat beter te onderhouden, laat dat de goede voornemens zijn voor 2017!