verslag van (o.m.) onze pogingen tot een, na vele jaren onderbreking, "comeback"; verslag van een gedeelde passie, naast onze allergrootste passie, onze mannen Aron en Tomas! verslag van pijn, ontgoocheling, slaaptekort, ongeduld maar ook (af en toe) kleine succesjes, plezier, gezelligheid, spanning, nieuwe ervaringen, grenzen verleggen, enz. (een soap...)
vroegere berichten op http://www.blogweb.be/kurtheidi
18-01-2013
Geen Posterholt - marathonvoorbereiding
Vandaag besloten om zondag niet naar Posterholt te trekken. Met deze permanente vriestemperaturen, met onderweg misschien een aantal glibberige stukjes, en al een tijdje licht geblesseerd, wil ik het risico niet nemen om nog meer schade aan te richten. Zeker omdat ik me in een wedstrijd toch niet kan inhouden . Ik ga er zondag een heel harde training van maken, gedeeltelijk op de weg, gedeeltelijk op de piste. Om de weken erna de marathonvoorbereiding af te ronden.
Een marathonvoorbereiding die -tot nu toe- zeker niet slecht was, maar ook verre van optimaal is verlopen. Ten eerste door de vreetpartijen tijdens de feestdagen (al heb ik toen goed kunnen trainen), maar ook door een lichte kwetsuur. In eerste instantie dacht ik aan een verrekking van de rechterenkelband, maar blijkt het toch wel de korte kuitspier te zijn. Die ik nu met een aantal specifieke rekoefeningen terug weer onder controle lijk te krijgen. Vooral op oneffen ondergrond en in de heuveltjes heeft me dat het nodige leed bezorgd. Gelukkig zijn we nu terug op de goede weg.
En nu dan de winterse omstandigheden. Qua duurtraining zijn er nog mogelijkheden genoeg, maar qua snelheidstraining is het eerder beperkt. Het is voortdurend oppassen bij een iets hogere snelheid, dat bleek tijdens de pistetrainingen dinsdag en donderdag. Echt voluit kun je niet gaan. Is gewoon niet mogelijk, hoeft in deze fase van de voorbereiding ook niet meer, maar het glibberen en glijden zorgen voor een extra belasting van de pezen en gewrichten, daarom moeten we extra voorzichtig zijn.
Ik hoop alleszins op 10 februari fit en goed voorbereid aan de start van de LPM te kunnen staan, maar het ziet er alleszins toch wel naar uit.
Op alweer een kletsnatte avond naar Meeuwen voor de jaarlijkse kerstcorrida van AVT. Mijn eerste deelname aldaar. Redelijk groot evenement, met de nodige randanimatie/jeneverstanden/e.a. Met heel veel moeite een parkeerplaatsje gevonden, maar wel vlakbij het parcours. Er stonden ons 6 rondjes van 2 km. te wachten, op een razendsnel stratenparcours. Tijdens onze wedstrijd hield het even op met regenen. Door het grote aantal deelnemers was het dubbelen vanaf de tweede ronde, vanaf de derde ronde werd het ronduit vervelend doordat die pipo's naast elkaar gaan lopen met vaak vijven, en natuurlijk altijd de kortste weg nemen, waardoor de snellere (zeer relatief ) lopers heel wat extra meters dienen te lopen. Toch ging het heel goed. Ondanks een ongelooflijk snelle start (wat was me dat?), en ik al iets in mijn heup voelde verspringen, heel constant kunnen lopen, en een aantal kunnen oprapen. Om te eindigen als ik denk 24ste in een tempo van 3'46"/km. Voldaan trok ik daarna, moederziel alleen alweer ocharme, naar huis, om daar te genieten van hetgeen een zekere keukenprinses had geprepareerd. Lekker ! Fotootjes van zowel ervoor als erna (merci alweer Gilbert). Zoek de grote verschillen!
Op naar een van mijn favorieten voor het jaar-uiteinde: de kerstrun van As. Mooi stratenparcours met wat heuveltjes, maar zonder verder al te veel hindernissen. In aanloop allerlei ongemakken: rechtervoet verzwikt, peesontsteking rechterbovenarm, beetje verkouden. Maar de dag zelf de verleiding niet kunnen weerstaan, vorig jaar was het er door die klote-blessure ook al niet van gekomen. Ter plaatse veel oude bekenden tegen het afgetrainde lijf gelopen: Chris Moreau, Yves Wijnen, Lode Raskin, Marc "de Bèkker" Lenaerts, eigenlijk te veel om op te noemen. Naast clubgenoten Harry, Jo, Chrétien, Sabine, André, Bert, Ralph, John, en wie ben ik allemaal vergeten ? Toch wel keiplezant. Ook ex-collega Veerle van As terug tegen het lijf gelopen, die me op de hoogte stelde van alle administratieve nieuwtjes .
En ondanks de vele ongemakken ging het redelijk vlot. Ik kon er tijdens de wedstrijd een aantal remonteren die veel te snel waren gestart. Om als zevende te eindigen in 59'07" (15.4 km tegen 3'51"/km). Toch wel content, op dat heuvelachtige parcours. Af en toe moeilijk lopen met al die gedubbelden van liefst drie verschillende afstanden, maar het après-gebeuren maakte veel goed. Bedankt Gilbert voor de foto's!
Tijd voor de eerste Leuteloop in, wat dacht je, Leut. Oorspronkelijk gepland dd. 14 oktober, maar door de nood aan nadars bij gemeenteraadsverkiezingen is dat toen niet doorgegaan. Het weer beloofde niet veel goeds, maar we zouden wel zien.
Ter plaatse bleek het inderdaad niet gemakkelijk te gaan worden. Er lag nog heel wat sneeuw/smurrie op vooral de fietspaden waar we overheen moesten, en er stond een zeer strakke en ijskoude zuidwester. En aangezien we vooral door de open velden moesten ploeteren, zou het vooral inderdaad ploeteren worden.
Ondanks de eerder geringe opkomst, toch enkele toppers aan de start, zoals Lode, maar vooral Roger Smeets, de Nederlandse marathontopper, die er meteen na de start dan ook vandoor stoof. Ik probeerde rustig (nou ja) mijn eigen tempo te lopen, en vooral niet te gek te doen met de wind (het leek eerder een ijsorkaan) tegen. Plaatsje per plaatsje kon ik zowat opschuiven, al was het niet gemakkelijk lopen in al die smurrie, vooral de gladheid speelde me regelmatig parten. Op het laatst kreeg ik Jean-Pierre Dieteren in het vizier, toch wel een degelijke subtopper in het Nederlandse circuit, maar ondanks dat ik de laatste kilometers enorm dicht kwam, kon ik hem nét niet remonteren. Zesde in 38'32" over 9,63 km, niet al te snel, maar gezien de omstandigheden toch wel tevreden. De focus ligt trouwens op de langere afstanden, en dit was sowieso een goede training. Na afloop, asap naar huis, waar het warme bad enorm genieten was Zondag de 15 km in As, en dan verder opbouwen naar de volgende marathon, dd. 10/02 in Genk (LPM).
Een natuurmarathon. Weinig van de natuur gezien, aangezien ik me enorm diende te focussen op de modder. Want die was er in overvloed , had beter mijn trailschoenen aangedaan. Oorzaak? De regen van zaterdag op zondag, en tijdens de wedstrijd. Die er, samen met het grote aantal deelnemers (zo'n 1700 samen met die van de halve marathon), voor zorgde dat het een blubber van jewelste werd, niet echt aangenaam om te lopen. En dan ook nog achteraan moeten vertrekken (te laat bij de start), heb bijna 10 km moeten slalommen/intervallen om uit de massa te geraken en een gelijkmatig tempo te kunnen lopen, en een hartslagmeter die niet wilde marcheren zoals het hoort. Enzovoorts...
En toch reuzecontent. Heb er 3u19 over gedaan, in de gegeven omstandigheden en op dergelijk parcours toch wel prima, heb het pas écht moeilijk gekregen na zo'n 33-34 km, maar ik was niet alleen. Heb de laatste kilometers nog een aantal collega's kunnen passeren, en dat deed wel deugd. Ook de recuperatie valt reuze mee, dus de goesting is er al om de volgende aan te pakken. Normalerwijze LPM Genk, en kijk er al naar uit. Ondertussen nog ander lekkers: de kerstrun van As, een sylvesterloopje hier en daar, enz. En proberen om nog ietske meer kilometers mee te pikken in de aanloop, en een goede tijd begint er aan te komen! Maar eerst de nodige rust, en die bak Keizer Karel aanpakken
Toen ik beslist had (= te laf was) om niet deel te nemen aan de Bear Trial, heb ik maar een andere uitdaging op het programma gezet, nl. de natuurmarathon van Kasterlee. Een logisch gevolg aangezien ik een groot gedeelte van de voorbereiding van de Atla-deelnemers aan Eindhoven heb meegemaakt. En zo komt het dat de conditie momenteel uitstekend is, ondanks enkele virusjes vorige week, jammer genoeg tijdens de zwaarste voorbereidingsweek. Ze lijken gelukkig niet te veel schade te hebben aangericht, dus we blijven positief . Herzogenrath was ter voorbereiding mooi. Niet te snel, maar achteraf toch wel tevreden over het resultaat. De langste duurloop van afgelopen zondag (3 uur) verliep zéér moeizaam, onderweg weer serieus aan het twijfelen geraakt, maar achteraf heel goed van hersteld, en dat heeft de doorslag gegeven om er toch het beste van te maken. Al zal het niet op het snelste marathonparcours gebeuren, toch ben ik eens benieuwd naar het eindresultaat, temeer daar het geen 30°C warm zal worden en ik dus niet (alweer) als een rund zal gaan zweten. Nu nog enkele belangrijke trainingen, morgen 3x20', zondag nog 2 uurtjes duurlopen, en daarna vooral nog wat loslopen, en we zijn hopelijk klaar voor de strijd
Met Bult en Leo Wellens naar Herzogenrath getrokken voor een halve marathon, ter voorbereiding van marathon van Kasterlee. Bleek geen simpel parcours, alhoewel de omschrijving "flache Strecke" luidde . Ik denk dat ze daarmee enkel de eerste kilometer op de mooie piste bedoelden . Bleek wel prachtig parcours te zijn, langsheen vijvers, doorheen bossen, voortdurend op en af, met enkele langere hellingen. Knap, maar natuurlijk niet al te snel. Ter plaatse bleken Carel en Roeland al in de prijzen te zijn gevallen op de 10 km, nu was het onze beurt. Voor de verandering, voor de allereerste keer, een wedstrijd met hartslagmeter gelopen, en me voortdurend "beperkt" tot de zone 150-155 (zowat rond 85%), om tijdens de laatste 4 kilometer de registers open te trekken richting overslag (ongeveer 162). Zorgde ervoor dat ik een gelijkmatig tempo heb gelopen, en op het laatst nog een klein beetje overhad. Ideaal. 't Ging niet zo snel, het parcours liet dat ook niet toe, maar achteraf was ik toch tevreden met 1u30. 'k Ga de marathon ook op hartslag proberen te lopen, en zal de zones in die zin aanpassen. Zal me hopelijk behoeden voor gekke dingen . Bult presteerde het om op dit lastige (doch prachtige) parcours zijn PR te verbeteren, en ook Leo heeft het keigoed gedaan. Zodat we voldaan richting ijskoude douches trokken, om onze uitstap af te sluiten met Kaffee und Kuchen, in Duitsland nog altijd een absolute aanrader. Tevreden keerden we terug huiswaarts
Zaterdag werd voor de eerste maal de Narvik Run georganiseerd. Organisatie van de nieuwe eigenaars van camping Mooi Zutendaal, ism o.a. de Uitslovers. En op zowat 1 km van de plaats waar ik (voor het grootste deel) ben opgegroeid, dus dit was een absolute must. Toen ik daar aankwam, een heleboel bekenden tegen het lijf gelopen: heel wat clubgenoten, maar ook een Patrick Delait, Joeri De Coninck, Tom Partoens, Lode Raskin, Pascal Van Marcke, e.v.a. En: de horrorverhalen kwamen langs alle kanten: geen signalisatie, geen seingevers, heel veel lopers verkeerd gelopen, gevaarlijk parcours, een organisatie kortom die op de 5 km helemaal (ook letterlijk) in het water was gevallen. Dat beloofde . Met Patrick ingelopen, en onderweg uitgekeken naar Kirsten Simoni, die als eerste dame op de 5 km liep, maar vermist was en al meer dan een uur door de bossen van Zutendaal liep rond te dolen . Nu, eind goed alles goed, Kirsten is er terug geraakt, alleen had ze nu 14.5 km op de teller ipv 5. En was ze maar terug gedraaid toen ze een bordje met vermelding "Eigenbilzen" zag staan...
De wedstrijd dan: een heleboel kleppers, goed gestart, heel veel draaien en keren, enkele serieuze bulten in het parcours, vele stukken bos- en/of veldgrond, bijwijlen vettig en glad door de regen, zodat het niet zo simpel was. Toch best een mooi parcours. Vooral in de buurt van de herrezen Alex Verhooghe en van Dennis Dops gelopen, die me op het eind, toen de hemelsluizen helemaal opengingen wisten voor te blijven, want de traditionele eindsprint kwam er helemaal niet meer uit. Na nog een gesprekje met Patrick, helemaal verkleumd naar huis vertrokken, om daar een uurtje in een heet bad terug wat op temperatuur te komen. De moeite!
Nog een fotootje van net voor de aankomst van de Passereljogging. Heb René, in topvorm voor Eindhoven, moeten laten voorgaan, jammer genoeg was het geen 50m verder . Veel succes zondag René, zorg dat ik kan zeggen dat ik iemand van -3u heb moeten laten passeren ! Maar gezien de perfecte voorbereiding moet dat zeker lukken.
Nadat ik vorig jaar niet kon gaan wegens die ...-blessure, dit jaar opnieuw richting Vuchterjut voor de jaarlijkse Passereljogging, organisatie van vooral Freddy en Gaëtane. Tesamen met buren Muriel en Peter, Muriel zou de korte lopen, Peter de lange, ikzelf ook de langste afstand. Bij de start o.m. Patrick Delait tegengekomen, een derde overwinning zat er dus niet meer in . Ondanks een chronisch gebrek aan slaap, en alweer ziekjes, gingen de eerste kilometers toch vrij vlot. Patrick bleef effe hangen om een praatje te slaan , maar toen hij effe versnelde was het verschil al zeer duidelijk. Het werd dus lopen voor een tweede plaats. Het voelde goed, zeer goed zelfs, de afstand tot de achtervolgers bleek te groeien, tot Rene rond de 5de kilometer opeens heel erg kwam opzetten, en erop en erover ging. Effe later kon ik terug aanpikken, en kon dat uithouden tot de zevende kilometer. Toen: over en out. Op het laatste rechte stuk nog bijna helemaal kunnen terugkomen, maar de slechtste plaats ooit in de Passerelloop was een feit . Maar ja, Rene is dan ook in topvorm voor Eindhoven, ik hoop voor hem dat ie een toptijd zal halen. Achteraf nog heel veel praat en lol gehad, vele lopers waaronder Muriel hadden de afslag voor de korte niet opgemerkt, en daardoor toch de lange afstand gelopen (en toch eerste dame), en al volledig terug gerecupeerd back home waar vrouwe en kids al klaar stonden om naar de chiro te vertrekken.
Een mooie dag, veel deelnemers, veel kwaliteit, veel strijd, maar allebei waren we achteraf een beetje ontgoocheld. Heidi loopt veel sneller op training, en ik was een beetje ziekjes. Maar ja, we hadden ook allebei al héél lang geen wedstrijden meer gelopen, dat speelt natuurlijk ook mee. Vooral blij met de mooie foto die Carin achteraf heeft genomen, samen met onze sloebers die net terug van de Chiro kwamen.
Afgelopen dinsdag werd de oefenloop van de Maasrun georganiseerd. De 10 km werd opgesplitst in 3 groepen: eentje tegen 6'/km, eentje tegen 5'10/km, en eentje tegen 4'30/km. Ik denk dat ze alledrie toch ietske sneller zijn gegaan. Het weekend daarvoor plat gelegen met een onbekend virusje, en die dinsdag ervan geprofiteerd om de oefenloop te laten voorafgaan door alvast 6 km langs het kanaal, en daarna 8 km terug naar huis, dus 24 km in totaal. Het loopje zelf was heel gezellig, maar heb toch af en toe effe moeten "pitsen" om erbij te blijven, het ging niet al te goed. Hopelijk met de Maasrun zelf wat beter, en vooral véél sneller. Maar ja, op voorhand dacht ik dan ook dat ze het allemaal héél langzaam zouden gaan doen . Nee dus, ons groepje werd met de kilometer kleiner, da's ook toch ook fijn, al is het maar een trainingske. Vier dagen goed getraind deze week, tot vannacht een sinusituske de kop heeft opgestoken, waarschijnlijk het gevolg van de "gekke" toestanden van sportdag afgelopen donderdag. Enkele fotootjes, al vrees ik dat het formaat nogal klein is:
's Vrijdags hadden we een bbq met de lopersgroep van Jos. En daar werd heel wat gedronken . Op gegeven moment werd de idee geopperd om een aantal ploegen samen te stellen voor de olympische aflossing van de Atla-meeting 's anderendaags. Voor ik het wist, zou ik de 800m gaan lopen, gevolgd door Bart W (400m), Guido G en Dirk M (beiden 200m). Gevolg: een aantal tegenstanders op de 800m kwamen me spontaan extra Duvels presenteren ... Die ik dan ook even spontaan opdronk...
Gevolg: ziek! Ziek, zaterdag... Helemaal ontregeld, hoofdpijn, niet kunnen eten, kokhalsen bij het gedacht aan alcohol. Misschien wel een katertje? Nee, een serieuze kater, met alle problemen vandien. Gelukkig was de aflossing pas 's avonds laat, maar toen ik aan het vertrek stond, was nog vanalles ontregeld. Doel: geen goede tijd, want dat zat er al helemaal niet in, maar toch proberen om Rene en Michael te kloppen. Volgens mij is er zelfs een weddenschap met Michael lopende...
Vertrek was alcoholisch moordend... Michael en Rene gingen in het kielzog van Leo mee, en ik kon helemaal niet aanpikken. Na 200m hadden ze zo'n 20m voorsprong. Ik vreesde toen het ergste. Toch kon ik toen beetje bij beetje terugkomen. Bij 400m pikte ik bijna terug aan, bij 500m stak ik beiden voorbij, om toch nog redelijk te finishen, en bijna zelfs terug bij Leo te geraken. Leo, die die dag wel reeds 28 km had getraind, maar liever dat dan een kater . Michael pakte opnieuw uit met zijn ondertussen legendarische eindjump, maar te laat! Weddenschap gewonnen! Ben benieuwd of de andere partij zich die nog herinnert . Tijd: ietske onder 2'30", eigenlijk schandalig, maar gezien de "uitzonderlijke omstandigheden"...
Conclusie: niet te doen, een wedstrijd lopen op basis van alcohol. Hopelijk nooit meer , want dat is echt geen lachertje.
Op deze bijna-warmste/heetste dag sinds de metingen trokken we naar het verre Lommel voor het PK aflossingen. Atla traditioneel zeer ruim aanwezig met liefst 43 ploegen. Heidi behaalt samen met Carin/Annie/Olga goud op de 4x800m, ik samen met Jos D/Michael/Leo op de 4x1500m. Maar wat hebben we ervoor gezwoegd! Na een even hete douche trokken we terug richting Lanaken, waar we nog werden getrakteerd op een overheerlijke bbq! P.S. Eindelijk Frans Pasmans, tot nu een digitaal iemand uit Nl. Brabant, eens in levende lijve ontmoet!
Niet teveel woorden aan vuil maken, de foto's zeggen genoeg . Prachtige organisatie. Magnifiek parcours. Verschrikkelijke afdalingen. Marteling voor àlles, maar vooral voor de achillespezen. Krampen tijdens laatste ronde, ondanks héél veel drinken onderweg. Warm. Ondanks de miserie kijk ik nu al uit naar de volgende editie... Laat maar komen, Micha/Joeri!
Ja ja, ik met mijn groot bakkes alweer. "Ik ben daar gewoonweg niet voor gemaakt", "nooit meer", "hou me tegen als ik weer zo'n rare plannen heb", enzovoorts enzoverder... Ondertussen ingeschreven voor de eerste Coal Miner's trail, 46 km over de terrils van Waterschei en Zwartberg, meer dan 700 hoogtemeters, met een achttal beklimmingen van de terrils... Initiatief van Micha Havreluk, Joeri De Coninck e.a., de joggingclub van Genk. Prachtig initiatief, kijk maar eens op http://www.cmtrail.be, toen ik die site bekeek kon ik niet anders dan me in te schrijven , had eenvoudigweg geen keuze . Doel: het deze keer eens vlot uitlopen, zonder te moeten wandelen, zonder krampen te krijgen, en eens gezond en wel aan te komen. Gezien het parcours en de afstand geen sinecure, maar toch gaat dat lukken Hierna alvast enkele sfeerbrengers, zeg nu zelf, hoe kun je hieraan weerstaan?
Véél te vroeg moeten opstaan, na een zeer korte en woelige nacht. In Stein aangekomen, de andere deelnemers begroet, waaronder nog 4 Atla-ers Gust, Bart, Benny en Ghislain. Els had jammer genoeg verstek moeten laten gaan. Over de wedstrijd kunnen we kort zijn: rustig en soepel gestart, doch nog zeer suf, tot Meeswijk gewoonweg verstandig gelopen. Daarna een tijdje moeten wachten voor de oversteek via het veer, waardoor tempo serieus werd gebroken. Daarna in toch wel serieuze vaart tot km.-punt 25, Voulwammes, met de wind volop tegen. In het gezelschap van Gust, die ondanks het gemis aan trainingen toch goed kon volgen. Daarna terug richting noorden, en na 30 km begon het toch wel moeizaam te gaan. Ondanks dat ik de handrem constant had aangetrokken. Na 35 km moesten we met een bootje de Maas oversteken. Dit was niet simpel, we moesten zelf de Maas inspringen om in het bootje te geraken, en natuurlijk er terug uitspringen, het water in. En toen was mijn pijp helemaal uit. Steken, krampen, ongelooflijk gewoon. Bij mij meestal/altijd tekenen van uitdroging, en alhoewel ik veel had gedronken onderweg, was het inderdaad weer zover. Ook wel dankzij de felle wind, over de regenbuien zullen we nog maar zwijgen . Ik zei Gust om maar door te lopen, het had geen zin om bij me te blijven. En toen begon de calvarietocht pas echt. Wat heb ik die laatste 15 km àfgezien ! 6 km voor het einde is Bart me ook nog gepasseerd. Heb zo'n 15 keer moeten stoppen, om daarna eerst te stappen en dan te proberen om héél voorzichtig terug te beginnen joggen. Ongelooflijk gewoon. Bij de laatste bevoorrading enkele cola's binnengespeeld, zodat ik de laatste km's toch iets minder heb moeten stoppen ...
Uiteindelijk toch met een goed gevoel gefinisht, en reuzetrots op de Atla-maatjes, want die hebben stuk voor stuk een geweldige prestatie neergezet. Ghislain dérde! Gust 7de, Bart 8ste en ik werd nog net 9de. Voor de rest van de zwalpende bende waaronder Benny die nog knap 13de werd. Achteraf bleken we ook nog het ploegenklassement te hebben gewonnen. Het werd dus nog gezellig, temeer daar de vierende Han Frenken en Stichting Ultraloop Stein hadden gezorgd voor een wedstrijdje waar nog lang over gepalaverd zal worden, én ze hadden ervoor gezorgd dat de inwendige mens heel goed versterkt werd achteraf. Maar die spieren en die gewrichten achteraf, man man man toch! En ik heb nauwelijks gelopen ...
Conclusie: ik ben echt niet voor dat lange werk gemaakt. Ik verbruik gewoonweg veel te veel, en zweet veel meer dan de doorsnee medemens. Waardoor de zoutvoorraad heel snel slinkt, enzovoorts enzoverder, met alle gevolgen vandien. Het zij zo, 'k zal nooit een Spartathlon kunnen lopen. Jammer maar helaas. Maar dat zal me niet beletten om vele andere leuke en mooie wedstrijden te lopen, en er vooral van te genieten (achteraf). En me misschien toch af en toe nog eens zo'n folieke te permitteren .
Zaterdagmorgen het grote avontuur. En dan nog vlakbij: 50 km langs beide zijden van Maas en Julianakanaal, en dat allemaal ter gelegenheid van Han Frenken van Stichting Ultraloop Stein die 50 jaar jong wordt. Nog nooit heb ik zo ver gelopen. Daarom is het resultaat ook minder belangrijk. Vlot aankomen, gezond aankomen, geen blessures oplopen, en er zolang mogelijk van proberen te genieten. Daarom: met de rem op vertrekken. Altijd het moeilijkste . Wat we allemaal mogen verwachten is me nog niet zo duidelijk, we moeten namelijk ook twee maal de Maas oversteken. Een keertje via het veer in Meeswijk (denk ik toch), maar er is ook sprake van een keertje de Maas oversteken zonder dat er een veer of brug in de buurt is . Ben benieuwd, heb hier in elk geval heel lang naar uitgekeken, hoop alleen dat ik me niet "kapot" ga lopen.
. Ik ga er zondag een heel harde training van maken, gedeeltelijk op de weg, gedeeltelijk op de piste. Om de weken erna de marathonvoorbereiding af te ronden.
.
maakte veel goed. Bedankt Gilbert voor de foto's!
Zondag de 15 km in As, en dan verder opbouwen naar de volgende marathon, dd. 10/02 in Genk (LPM).
, had beter mijn trailschoenen aangedaan. Oorzaak? De regen van zaterdag op zondag, en tijdens de wedstrijd. Die er, samen met het grote aantal deelnemers (zo'n 1700 samen met die van de halve marathon), voor zorgde dat het een blubber van jewelste werd, niet echt aangenaam om te lopen. En dan ook nog achteraan moeten vertrekken (te laat bij de start), heb bijna 10 km moeten slalommen/intervallen om uit de massa te geraken en een gelijkmatig tempo te kunnen lopen, en een hartslagmeter die niet wilde marcheren zoals het hoort. Enzovoorts...
. Met Patrick ingelopen, en onderweg uitgekeken naar Kirsten Simoni, die als eerste dame op de 5 km liep, maar vermist was en al meer dan een uur door de bossen van Zutendaal liep rond te dolen 
. Maar ja, Rene is dan ook in topvorm voor Eindhoven, ik hoop voor hem dat ie een toptijd zal halen. 
. Op gegeven moment werd de idee geopperd om een aantal ploegen samen te stellen voor de olympische aflossing van de Atla-meeting 's anderendaags. Voor ik het wist, zou ik de 800m gaan lopen, gevolgd door Bart W (400m), Guido G en Dirk M (beiden 200m). Gevolg: een aantal tegenstanders op de 800m kwamen me spontaan extra Duvels presenteren 
.
.
. Ben benieuwd, heb hier in elk geval heel lang naar uitgekeken, hoop alleen dat ik me niet "kapot" ga lopen.
