Helaas. Driewerf helaas. Enkele - sorry veel - pipo's denken zich aan zee (en bij openbare domeinen met een waterplas in het binnenland) te mogen uitleven, zonder zich aan regels te moeten houden.
Helaas worden dan ordehandhavers die willen ingrijpen, de regels willen laten respecteren, aangevallen. Snif.
Helaas moeten burgemeesters nu maatregelen afkondigen, treinen naar hun (kust)stad verbieden, u en ik die een dagje aan het strand zochten voor wat verfrissing terugsturen. Waterplassen en co - waar je met je kind(eren) wat verkoeling zou kunnen zoeken - door toedoen van een bende onnozelaars 'gesloten'. Mercie.
Helaas wordt 95 (of meer) procent van de Belgische bevolking gestraft door een bende ongeregeld, plebs dat blijkbaar nooit regels lijkt te willen aanvaarden - dat bv ook niet weet dat aan de Noordzee eb en vloed bestaat (ja, niet alle stranden ter wereld kennen dat fenomeen - of toch niet in zulke mate als hier)
WAAROM
Waarom wordt dat zootje ongeregeld nu niet opgepakt, beboet, enzovoort? Kunnen ze de boete niet betalen? Een ticketje naar de zee en terug kon er toch af (of.......).
Ideetje? Laat ze een (paar) dag(en) het strand, de dijk opruimen: rommel, afval en co dat we (helaas) toch nog vergeten in een vuilnisbak te dumpen.
STRENG
Ik vind nu wel dat er niet streng genoeg kan opgetreden worden tegen mensen die bewust alle regels aan hun laars lappen. Mensen die tegen ordehandhavers hun middelvinger kunnen/mogen opsteken, moeten nu aangepakt worden. Zonder pardon.
En nee, ik ben geen voorstander van dat mondkapje - zeker niet bij deze hitte. Ook ik heb mijn bedenkingen bij sommige maatregelen, maar ik ben braaf. Ik vloek en luister. Voor u, voor uw familie en voor onze/mijn gezondheid. Baadt het niet, het schaadt niet.
Helaas blijft de verwarring over allerlei regels in de strijd tegen 'het beestje' groot, wordt zelfs nog groter. Blijkt toch als ik medeburgers hoor praten, teksten op Facebook en in de 'serieuze' media lees, politici en virologen hier te landen en bij de buren hun meningen hoor verkondigen.
"Waarom moet ik hier in Erembodegem een mondmasker dragen?" "Omdat de burgemeester dat zo beslist heeft." "Hoe kan ik dat weten?" Ja, iemand die geen Facebook heeft, de media niet volgt, van een andere planeet komt of pas terug uit vakantie, kan het moeilijk weten... Communicatie naar de hele bevolking toe laat inderdaad misschien te wensen over. Ook begrippen als 'bebouwde kom' en 'groot-Aalst' zijn niet voor iedereen duidelijk, blijkt helaas.
En helaas komt er nog wat extra verwarring bij. Slimme mensen die iets van de (grond)wet kennen komen nu ook naar buiten met 'die en die maatregel is in strijd met artikel zus of zo. Zo is er het boerkaverbod van 2011 waarin blijkbaar staat dat je je gezicht niet mag bedekken in het openbaar. Zo zou de opgelegde avondklok in de provincie Antwerpen in strijd zijn met artikel weet-ik-veel. Ook bij onze Noorderburen is het verwarring troef, volgens Nederlandse specialisten kan het dragen van mondmaskers gewoon niet verplicht worden omdat daarvoor eerst de grondwet aldaar moet aangepast worden. En dat kan pas ten vroegste in september. Laat 'het beestje' maar vrij spel.
GEZOND VERSTAND
Gezond verstand gebruiken, dat is mijn welbedoelde goede raad in deze tijden. Baat het niet, het schaadt ook niet. Ik draag dat mondmasker - zeker niet met volle goesting - op straat, op werk, waar ik dat 'moet'. Volledig wettelijk in orde of niet. Ik probeer aan mijn gezondheid te denken. En aan die van u. Alle kleine beetjes helpen, wil ik geloven. Opdat straks de ziekenhuizen weer niet overvol liggen, we het dodenaantal niet opnieuw fors zien toenemen, we hopelijk snel weer normaal kunnen leven.
HELAAS (aflevering 3) Helaas zijn de beleidsmakers - op federaal, regionaal, provinciaal en zelfs gemeentelijk vlak - er niet in geslaagd om de verwarring, de onduidelijkheid over de strijd tegen het corona-virus weg te werken. Integendeel. Helaas maken politici er soms echt een potje van, weet de ene niet wat de ander heeft gezegd, weten ze zelf niet wat er nu echt beslist is, geven ze er telkens weer een eigen draai aan. Zodat we het vooral niet zouden begrijpen? Helaas zijn er mensen die (soms zijn ze er) duidelijke regels aan hun laars lappen - 'Ik een mondmasker dragen in een winkel, in een horecazaak als ik niet zit? Waarom zou ik? - en (helaas) vind je dergelijke personen in alle bevolkingsgroepen en leeftijdscategorieën. Helaas is 'ons beestje' nog lang niet weg, blijft het vrij rondspringen, blijft het slachtoffers maken. En helaas, sommige mensen lijken het (nog altijd) niet te beseffen. DUS HOPEN Dus kunnen we alleen maar hopen dat zo snel mogelijk het gezond verstand wint. Dat iedereen voorzichtig is, afstand houdt, mondmaskers draagt waar nodig, enzovoort. Feesten, (groeps)knuffels,.... we zullen ze nog een tijd achterwege moeten laten. HOE LANG? Geen idee. Liever gisteren dan morgen zou ik terug in een 'normale' wereld willen leven. Ik denk velen met mij. En daarom moeten we dus nu op onze tanden bijten, dat maskerke op onze smoel zetten, geen zotte dingen doen, en vooral duimen. Duimen dat het allemaal helpt en dat 'het beestje' ons snel verlaat.
Vandaag gemerkt in Erembodegem - deelgemeente Aalst:
Helaas draagt niet iedereen een mondmasker op straat. Wie niet? Alle lagen van de bevolking - van twintiger tot .... Van de auto tot caféterras - is dat nodig? Gewoon van thuis naar wassalon? Gewoon.....
Helaas is het duidelijk in de gesprekken met medebewoners, medeterraszitters: het is toch allemaal onduidelijk. Moet een fietser (wielertoerist - alleen of in groep - of papa/mama met kind op kinderstoel) nu wel of niet een mondmasker op? Een jogger/loper?
In groot-Aalst is er beslist dat op openbaar domein een mondmasker verplicht is. In mensentaal: zodra je uit je kot komt, masker op. In buurgemeente x heeft de burgemeester iets anders beslist, buurgemeente y nog iets anders. Helaas is de regel niet overal hetzelfde.
Helaas kan ik dit rijtje nog aanvullen (een volgende aflevering?)
HOPEN
Laat ons nu hopen dat regels eenduidig worden, duidelijk voor iedereen, geldend voor iedereen - of je nu in gemeente x of y woont (arme wielertoeristen die anders om de zoveel kilometers hun masker op of af moeten zetten 😄)
Laat ons hopen dat de voor maandag blijkbaar vervroegd bijeengeroepen 'veiligheidsraad' nu eens duidelijk klare taal spreekt en voor iedereen in ons land dezelfde eenduidige regels oplegt. Stop dus aub met politieke spelletjes, zeg waar het op staat. In de hoop dat verdomde virusje een halt toe te roepen.
EN NEE
Nee, ik ben persoonlijk geen voorstander om dat mondmasker constant te moeten dragen. Gelukkig werk ik niet van 's morgens tot 's avonds in een sector waar dat wel moet (de zorg, de horeca, de.....). Mijn respect hebben ze alvast die mensen.
MAAR JA
Maar ja, ik zal een mondmasker opzetten waar ik dat moet, waar me dat duidelijk wordt opgedragen door de overheid. Liefst goed gecommuniceerd, zodat er geen verwarring is. Noch voor mij, noch voor mijn medeburger; noch voor de toerist of de gastarbeider.
EN DAN DUIMEN
En dan mogen we beginnen duimen. Duimen dat het dragen van mondmaskers het verspreiden van dat klotevirusje - samen met de handhygiëne en andere maatregelen - kan afremmen, zelfs stoppen. Dromen mag hé.
En als we covid-19 - onze 'vriend' Corona dus - eindelijk klein gekregen hebben, duimen dat de wereld snel weer 'normaal' kan draaien. Dromen mag.
HELAAS Helaas zijn er mensen die blijven (niet-handsfree) bellen of sms-en achter het autostuur. Helaas zijn er mensen die verkeers-/snelheidsregels aan hun laars lappen. Helaas zijn er mensen die het nodig vinden om hun (huis)vuil te dumpen in (voetgangers)tunnels, in de berm, op parkings.... Helaas zijn er mensen die regels niet kunnen aanvaarden, niet kunnen naleven - op allerlei vlakken; Helaas. HOPEN Nu maar hopen dat iedereen - echt iedereen - zich gaat houden aan de nieuwe regels in verband met Corona/Covid 19. Niet leuk misschien, op sommige vlakken 'lastig', maar als je daarmee jezelf, je familie, je vrienden, je collega's..... kan (proberen) beschermen, moet je het doen. HOPEN dus, dat iedereen zijn verstand gebruikt.
Oke, het is (heel) extreem, maar voor sommigen is het blijkbaar nodig. Dus heren Trump, Poetin, Koreaanse Kim en andere 'leiders' van zogenaamde wereldstaten gebruik ze. Lanceer uw atoombommen, vernietig onze aarde, onze samenleving zoals we die nu kennen, breng de (overlevende) mensheid terug naar het stenentijdperk. En laat ons terug vanaf nul heropbouwen..... Zonder racisme, slavernij, Zoals in 'the early days'. Och nee. Foutje van mij:onze voorvaderen, levend in grotten, lieten 'overwonnen' stammen ook voor hun 'werken'.....
Akkoord, zonder twijfel. Er zijn door mensen - van allerlei kleur - grove fouten gemaakt. Nu en in het (verre) verleden, dat leert ons de geschiedenis (maar lees ze dan juist aub). En nee: ik keur dat niet goed, net zo min als ik nu het omgekeerde wil/kan goedkeuren. Standbeelden besmeuren of naar beneden halen, straatnamen van 'bepaalde mensen' verbieden/veranderen, . omdat een bepaalde groep zich benadeeld/verongelijkt vindt? Geef historische uitleg - goed of slecht - geef verduidelijking - ook over 'gemaakte fouten', maar laat het verleden niet zo maar verdwijnen. Uit fouten kan je leren, die mag je niet zo maar (laten) wissen.
We zijn nu een beetje apres-corona. We dromen weer van vakantie, niet alleen in Europa. Sommigen willen naar Egypte, de pyramiden bezoeken (oesje, door slaven gebouwd....). Een beetje zuidelijker namen de Nubiërs in het huidige Soedan die rol over; Een (heel) stukje verder; wat oostenlijker: de Chinese muur - nog een 'wereldwonder' - hoeveel mensen er daarbij gestorven zijn omdat een heerser dat 'muurke' absoluut wou.... In Latijns-Amerika - Peru, Mexico - je vergapen aan monumenten van eeuwen oud, gebouwd door vrijwilligers???
De Romeinen, die overwonnen stammen voor hen lieten werken, lieten vechten in de eerste linies, gebruikten als roeiers in zeeslagen.... En hun Griekse 'broeders' waren niet veel beter. Arabische bendes die in het toen pas 'ontdekte' zwart-Afrika de jacht openden op mensen om hen dan te verkopen en op boten te droppen richting 'de nieuwe wereld'. In de Indiaanse culturen - Maya's, Inca's,... - werden veroverde, verslagen volkeren ofwel gebruikt als godenoffers ofwel als 'goedkope werkkrachten' (lees slaven).
Laat me duidelijk wezen: ik keur zeker racisme af - maar niet alleen van 'blank naar gekleurd'. Ik leer uit de geschiedenis van de mensheid dat er serieuze fouten zijn gemaakt, maar niet alleen door de 'blanken'. Ik zie ook elke dag dat er meningsverschillen zijn, dat culturen botsen, dat alles soms fel kan escaleren, dat.....
Maar ik zie - gelukkig - ook dat de overgrote meerderheid - welke kleur of ras ook - wil proberen samen een mooie wereld op te bouwen. En ik hoop dat dit lukt, met de symbolen - goed of slecht - uit 'ons' verleden (met de nodige duiding indien nodig)..
Oef, het is voorbij. Het 'euthanasieproces'. En ja, ik ben blij met de uitspraak. En nee, u moet het niet met me eens te zijn. Mijn argumentatie:
Het is in de Belgische wet ingeschreven, het recht op euthanasie. Ons klein landje was zelfs een voorloper. En daar mogen we terecht fier op zijn. Daarbij ben ik overtuigd dat er geen enkele geneesheer 'losjes' met dit probleem, deze vraag zou omspringen. En nog belangrijker, dat geen enkel persoon zo maar, zonder nadenken, deze keuze zou maken.
Daarom ben ik blij dat de drie artsen vrijgesproken zijn door een volksjury. Anderzijds begrijp ik niet dat het tot zo een proces is moeten komen. Tuurlijk is de naaste familie van Tine niet gelukkig met haar beslissing - volkomen te begrijpen. Maar het was haar keuze. Dat dit het rouwproces niet makkelijker maakt, sorry so be it. Maar Tine was blijkbaar volledig overtuigd, volledig zeker van haar beslissing. En dan moeten we die aanvaarden. Ja toch? Het was haar eigen keuze.
En nu maar te hopen dat iedereen die uitzichtloos lijden wil vermijden, dit recht op euthanasie niet verliest door de schrik van (sommige) artsen door dit proces. Want euthanasie is een eigen keuze, niet meer of minder.
Ja, ik leef nog. Ja, ik schrijf nog. En ja, inderdaad, het is lang geleden dat ik nog iets op mijn blog gepost heb.
Bijna vijf jaar geleden begon ik met mijn '(on)zin', een aanradertje van mijn begeleidster van outplacement, na mijn ontslag in de kerstperiode van 2014. En het deed deugd. Om mijn frustraties weg te schrijven, om - in mijn ogen - mistoestanden aan te kaarten, om mijn sportvisie te ventileren, om..... bezig te zijn. Maar tijden veranderen, gelukkig ook soms ten goede.
Zo ben ik sinds april 2019 terug aan de slag - nu bij Mutas vzw. Heb ik weer een (heel) regelmatig werkleven, zijn de frustraties in de zoektocht naar werk volledig weg. Want ik voel me daar goed op de administratie, echt waar. Toffe collega's, al is er soms wat onderlinge wrevel (voor even) - maar op welke werkvloer gebeurt dat niet.
Ons katertje-geweest Lowieke kan helaas ook zijn avonturen niet meer vertellen, iets wat mijn bloglezers wel weten. Hij is vervangen - verkeerd woord, ik weet het - door twee jonge deugnietjes-zusjes Lotje en Lily. Hun avonturen en fotootjes heb ik gewoon op Facebook gezet, maar ik heb zo een voorgevoel dat ze binnenkort mijn blog nog eens gaan hacken....
En natuurlijk zijn er nog altijd - in mijn ogen - mistoestanden/problemen in Erembodegem, in de politiek, in de wereld. Tuurlijk heb ik over veel dingen mijn eigen mening. En misschien, heel misschien moet ik die gedachten wat meer op papier - op mijn blog - neerpennen?
Ja, het is ons gelukt. Baasje liet onze voorganger Lowieke zijn avonturen vertellen op zijn blog, maar over ons - Lotje en Lily - was het radiostilte. Tot nu. We hebben zijn blog gehackt, miauw.
Het is niet omdat we klein zijn, dat we geen willeke hebben, dat we ons niet willen bewijzen. Miauw. Oké we zijn very happy in ons nieuwe thuis, we worden verwend. Maar deze week overdrijven onze baasjes toch een beetje. Gaan ze een buurhondje eventjes oppassen.... Het mag dan een braaf en lief beestje zijn - zeggen de baasjes toch - maar... Heel voorzichtig kijken we toe, of kruipen we weg - achter de frigo, onder de kast. De eerste dagen alvast. Nu durven we al een beetje dichter komen,, vanuit de hoogte dat rare beestje in de gaten houden. Ik, Lotje - het kleine grijsgevlekte - durf toch al, meer dan zusje Lily. Ik ben de baas hier hé, niet dat krullebolleke.
Maar los van die 'ingebroken' blaffende (heel soms, eigenlijk bijna nooit) viervoeter, voelen we ons wel goed bij onze baasjes. Op tijd en stond (voldoende) eten - het menu is ook meer dan afwisselend genoeg - spelen en koersen, soms op voor de baasjes niet gelegen momenten. Lees: als ze (proberen te) slapen, miauw.
Nee, we zijn blij dat we Lowieke - hij rust in vrede - mogen opvolgen. We zijn blij dat ons huidig baasje onze 'mama' kende via het werk. En dat we een nieuwe, leuke thuis hebben gekregen. Ook al werken we onze baasjes soms op de zenuwen..... we zijn toch graag gezien. Zeker weten.
Oei: baasje is terug. We moeten nog één ding doen: aan alle lezers van deze blog: Goede Eindejaarsfeesten (weer iets typisch menselijk...., hopelijk zonder vuurwerk)
Op de dag juist weet ik het niet meer. Maar vijf jaar geleden kreeg ik een onverwacht kerstcadeautje; Onverwacht en ongewild.
28 jaar 'in dienst', daarvoor enkele jaren als (zondag)medewerker. In de voetsporen van pa, op de sportredactie van Het Laatste Nieuws beland. Met volle goesting, me altijd volledig ingezet. Niet altijd de makkelijkste om mee samen te werken - dat besef ik - maar (vond/vind ik toch) altijd eerlijk. En met maar één doel: goede krantenpagina's maken, met juiste berichtgeving.
En dan krijg je in december 2014 plots een mailtje: 'of ik eens bij de HR-manager wil passeren.' Mailtje op maandagmorgen, afspraak op vrijdagnamiddag. Telefoon gepakt, vroeger kon niet.... Die maandag avonddienst en op redactie langs de neus weg uitleg gevraagd. Mijn rechtstreekse chef, de chef Sportredactie.... stonden met hun mond vol tanden. Mochten niets zeggen.... Ja, ik was ooit bij de syndicale verkiezingen opgekomen en dan mag blijkbaar alleen de HR het verdict mededelen.
Nee, ik vergeet het niet. Ja, het steekt nog altijd. Omdat ik vind dat ik mijn job altijd goed gedaan heb. Maar het slijt. Het is al vijf jaar ondertussen. Een hartoperatie later. En ik heb een nieuwe job, in een totaal andere branche. Met toffe collega's, met (heel veel) minder stress dan op een krantenredactie. Bij Mutas, waar ik in april een tijdelijk contract kreeg, dat, na een verlenging, sinds deze maand eentje van onbepaalde duur is. En dat vertrouwen zal ik niet beschamen.
Kurt, wij lezen niks meer van je op je blog? Hoor ik geregeld. Terecht. Maar natuurlijk blijf ik bloggen. Al geef ik toe dat ik soms direct gewoon mijn gal spuw, mijn mening zet op Facebook en het daarbij laat of probeer te laten....
Vier jaar geleden was deze blog vooral een therapeutisch iets, voor mij toch. Om mijn ontslag op de krant te verwerken, een tip van mijn begeleidster van outplacement. Later om problemen aan te kaarten in en rond Erembodegem, de eerste stappen van onze vondeling Lowie - katertje-geweest - te laten volgen, mijn zoektocht naar werk en frustraties daarbij te ventileren. Kortom om me bezig te houden.
Nu heb ik minder tijd wegens 'opnieuw aan de slag'. Niet langer meer in de journalistieke wereld, maar (opnieuw) als administratief bediende. Zo is de cirkel bijna rond. Als bijna 20-jarige snotneus - studietijd wat te plezant opgevat besef ik zo veel jaren later - begon ik in februari 1983 op de boekhouding van de toenmalige Uitgeverij J. Hoste - nu beter gekend als De Persgroep. Zoveel jaren later - waaronder bijna 30 als journalist/eindredacteur - 'controleer ik nu bij de vzw Mutas facturen en doe ik aanverwant werk'. Tot december alvast. En stilletjes hoop ik dat het langer mag duren, want ik voel me er goed. Afwachten dus.
Maar ondertussen zal ik nog wel bloggen. Als ik vind dat ik iets te vertellen heb, als er iets van mijn lever moet, als er weer een probleempje in Erembodegem moet aangekaart worden, als... Jullie zijn nog niet van mij af.
Het is toch dubbel, niet? Aan de ene kant kregen we een briefje in de brievenbus met titel 'Is dorp Erembodegem ten dode op geschreven', anderzijds eentje om te verwittigen voor een sportevenement zaterdag 13 juli, met de nodige commentaar op facebook. Het zal nooit goed zijn, zeker?
Een buurtgroep verzet zich tegen de (eventuele) komst van een Forensisch Psychiatrisch Centrum op de voormalige Gates-sites en organiseert een enquete op facebook. Voor mij gewoon iets van 'not in my backyard' (niet in mijn achtertuin). Ik ben overtuigd dat zo een instelling wel voldoende zal beveiligd zijn/worden. En ja, men moet ergens zoiets bouwen hé. Hebben die buurtbewoners dan liever terug een dagelijks aanrijden van vrachtwagens zoals destijds bij de Gates (plus het verkeer van de werknemers....)? Oké, er is nu ook een truckbedrijf, maar veel kleinschaliger, eerlijk zijn. En ook ik zie die 'tientonners' liever niet in onze dorpskern.
En dan dat ander foldertje. Een sprinttriatlon op zaterdag 13 juli in onze dorpskern. Eerst zwemmen in de Dender (eikes), dan fietsen en lopen in Erembodegem. Voor de veiligheid moet daarom een deel van Erembodegem verkeersvrij worden. Van in de voormiddag al. Begrijpelijk enerzijds, anderzijds was een zondag voor zo een evenement misschien beter geweest. Maar we weten het nu toch ruim op voorhand, we zullen ons wel aanpassen. Onze boodschappen vroeger doen of op een andere dag. Als we op vakantie trekken, moeten we soms ook onverwacht omrijden door één of ander evenement....
Die triatlon is misschien een bewijs dat Erembodegem niet dood is?
Beloftes maken schulden. Een variant op het spreekwoord 'belofte maakt schuld'. Want als we de politici bezig horen met het oog op de komende verkiezingen.... En wie gaat het mogen betalen?
Nog twee weekjes en we mogen (eigenlijk moeten) met zijn allen opnieuw naar het stemhokje. Om onze vertegenwoordigers voor de Vlaamse, de federale en de Europese parlementen te verkiezen. Joepie (sic). Ondertussen worden we overstelpt met allerlei propaganda. Op facebook, in de kranten, in de brievenbus, op tv en radio. En worden er beloftes à volonté gemaakt....
Een greepje uit het aanbod? Minimumpensioen/inkomen van x euro/maand voor iedereen; elke gevangenisstraf moet uitgezeten worden; beperking van de werkloosheid in tijd; x-aantal jobs extra; meer middelen voor politie en justitie; de zorgsector extra aandacht geven; illegalen onmiddellijk terug naar land van herkomst; meer (of minder) Europa en noem maar op. Een (heel) klein overzichtje waarmee de verschillende partijen onze stem willen veroveren op 26 mei. Mooie beloftes, mooie vooruitzichten - de ene al aanlokkelijker, urgenter dan het andere. Maar nooit wordt er gezegd wie de rekening gaat betalen of wanneer die gaat betaald worden. Tenzij 'laat de rijken betalen' of 'wie een gevulde wijnkelder heeft, kan extra betalen' serieuze alternatieven zijn....
Ik vrees dat u en ik, de man/vrouw in de straat, gewoon de rekening zullen gepresenteerd krijgen. Helaas. Weeral. Opnieuw. Maar laat dit u niet weerhouden om het - naar uw gevoel - juiste bolleke te kleuren op zondag 26 mei. En dan.... zien we wel wat 'ze' er van maken.
Stil, heel stil word je als je leest, hoort hoe een meisje, een jonge vrouw van 23 plots 'verdwijnt', helaas vermoord blijkt. En als vader van een 22-jarige.....
Mijn oprechte deelneming aan familie en vrienden van Julie. Woorden schieten tekort, daar ben ik zeker van. Een afspraakje met vriendinnen, 'luttele' kilometers verder. Maar er nooit toekomen... Het moeten pijnlijke, ondraaglijke uren, dagen geweest zijn, voor iedereen die Julie kende.
En dan denk je toch - meer dan - eventjes aan je eigen 'wereldje'. Besef je dat je zelf een dochter hebt, een jaartje jonger dan.... Een dochter die al jaren op kot zit, die haar eigen leventje leidt, die papa soms eens wat laten weten. Op dagen als vandaag wens je toch soms iets meer te horen..... Op dagen als vandaag denk je terug aan dat eerste moment dat je haar in de armen hield, zo een teer popje.... Denk je terug aan dat eerste woordje, die eerste wankele stapjes, het leren fietsen, en ga maar verder. En hoop je dat je nog heel veel goede herinneringen kunt verzamelen.
Maar je mag je ook niet opsluiten, je mag je ook niet bang laten maken. Je moet genieten van het leven, met al zijn positieve en negatieve kanten. En ik als vader gun je dat, moet je dat gunnen.
Voor de 21ste keer is er Paasmaandag de Sint-Fillierstocht, georganiseerd door de plaatselijke FLOS vzw. Wandelaars kunnen dan de schoonheid van buurgemeente Meldert verkennen. Maar weet u wie Sint Filliers is?
Doorzoek maar je heiligenkalender, raadpleeg Wikipedia en andere Google-zoeksites. Ik denk niet dat je het gaat vinden. Maar deze blogger heeft wel eens rondgeneusd, een kenner - lees lid van de organisatie - aangesproken en kan jullie nu het 'geheim' onthullen.
'Toen de dieren nog spraken.....' was er in Meldert een groepje mensen die een wandeltocht wilde organiseren. Maar een kind moet een naam krijgen en dat zorgde voor toch wat kopbrekens, hoofdpijn bij de kandidaat-organisatoren. Maar een paar drankjes later, 'kortekes' vermoed ik zo, kwam men uit bij..... Juist, ja. Filliers, een bekend jenevermerk uit Oost-Vlaanderen. Maar om de plaatselijke (kerkelijke?) overheid niet voor het hoofd te stoten, werd er gewoon Sint voorgezet....
Dus nu maandag, voor de 21ste keer, kan je kiezen tussen een basiswandeling van 10 km, uitbreiding tot zo een 25 km voor de moedigen is mogelijk. Ideaal om de paaseieren te verteren? Ik wens organisatie FLOS vzw alvast veel succes. En voor de deelnemers (bij aankomst van hun wandeling): schol.
Miauw. Het is lang geleden, maar ik, katertje-geweest Lowieke, ga de blog van mijn baasje nog eens hacken, mihihiauw.
Er verandert hier veel, de laatste tijd. Eerst maanden in het stof door die wegenwerken, dan haast nooit een auto die me hinderde om de straat over te steken, omdat ze 'hogerop' bezig waren. Maar dat is nu gedaan. Jammer, miauw. Ik zal nu weer heel voorzichtig moeten zijn als ik 'aan de overkant' wil jagen, op stap gaan.
Jagen, zeg je? Tuurlijk. Muisjes voor mijn baasjes. Maar ze zijn er precies niet echt blij mee. Ik heb daardoor ondertussen wel een achternaam gekregen. Ik ben niet langer gewoon Lowieke, maar nu ook Van Muiseghem. Terwijl ik gewoon mijn dankbaarheid wil tonen, miauw.
Want dat ben ik, dankbaar. Blij zelf. Dat ik een leuke thuis heb gekregen, dat een simpel en kort miauwke volstaat om weer een bordje met eten of koekjes te krijgen. En dat ik kan en mag slapen waar en wanneer ik wil: op bed langs het kussen van bazinneke, in een doos met dekentje, op de zetel onder het bureau, zelf boven op de kast, keuze genoeg.
Eén zaak vind ik wel jammer, miauw. Mijn trap is weg, snif. 'Klein' baasje is de tuin aan het (laten) renoveren en mijn ontsnappingsroute van en naar het terras is gesneuveld - de foto hierbij is een herinnering, misnifauw. Maar er is nog altijd het kattenluikje, zodat ik toch kom en ga wanneer ik wil. Joepiiauw.
Het einde is nabij. Nee mensen, geen paniek. Ik ben/word geen doemdenker. Maar het einde aan de wegenwerken 'thuis' in Erembodegem is nu echt in zicht. Nog een weekje (extra) op de tanden bijten.
Volgende week - als geen enkele (weer)god of zo roet in het eten strooit - wordt de eindlaag geasfalteerd, op de Keppestraat, op de Rooms-Hofstraat, op de kruispunten, én op de brug over de spoorweg (officieel de Karreveldweg, vraag me niet waar die naam vandaan komt). Nog een paar dagen, waaronder twee serieuze, 'afzien'. Velen weten het min of meer - al mag aannemer, los van de waarschuwingsborden, volgens mij ook 'briefjes' bezorgen aan buurtbewoners, rechtstreeks betrokkenen om het te melden (niet iedereen zit op Facebook en co) - maar volgende dinsdag en woensdag is deze buurt dus een no-ride-zone, kan je niet parkeren, niet passeren met de wagen. En wordt Erembodegem (rechts van spoorweg) 'opnieuw' enkel maar langs één kant bereikbaar. Zij die voor hun kinderen, voor hun werk, voor.... de 'linkerkant' van Erembodegem gebruikten.... twee dagen een alternatief zoeken. Helaas, nog even doorbijten.
En dan hopen we als buurtbewoners dat het leven weer zijn normale gang mag gaan, al worden we voor een (groot) deel 'blauwe zone'. En zullen pendelaars - die de trein pakken in Erembodegem - elders moeten zoeken naar een parkeerplaats, gaan die (helaas) andere mensen misschien op de zenuwen werken. En zo blijft het een verhaaltje zonder einde, is het einde nog lang niet nabij.
Is de (idiote media)storm over? Kunnen we - vooral niet-Aalstenaars - terug met de voeten op de grond? Want in (de rest van) Vlaanderen, zelfs in Europa en de VN kunnen ze zich duidelijk niet inleven met Oilsjt Carnaval. Jammer, vindt deze (toch nog altijd) inwijkeling.
Meer dan een zilveren jubileum woon ik nu in groot-Aalst, (meer dan) 25 jaar geleden maakte ik kennis met het fenomeen Aalst Carnaval. Als Limburger - toch ook een zogenaamde carnavalsregio - een openbaring. Waar in mijn 'heimat' - en ook in het zuiden van Nederland, het Duitse Ruhrgebied, . - elk jaar min of meer dezelfde carnavalswagens op straat verschijnen, werd/wordt er in Aalst steeds gestreefd naar originaliteit. Twee jaar opeenvolgend dezelfde wagen, not done in de Ajuinenstad. Ne hele dikke chapeau dus voor die creativiteit.
Maar creatief, inventief, origineel willen zijn, kan dus blijkbaar tegen 'schenen schoppen'. Ondervond dit jaar de groep de Vismooiln, spijtig genoeg. Ik ben geen insider, ken de mensen achter de groep niet. Maar ik ben wel overtuigd dat er geen slechte bedoelingen waren met het thema 'Sabbatjaar' - blijkbaar om de groepsfinanciën een beetje op orde te krijgen. Jammer dan dat een bepaalde bevolkingsgroep zich door de 'koppen op de wagen en het thema' aangevallen voelt, waarom blijft me toch nog altijd min of meer een raadsel - of waren de gebruikte koppen te treffend (sic) ?
En nu ga ik misschien de politieke correcte volgers over mij krijgen, so be it. Oilsjt Carnaval spot met iedereen, met elk onderwerp. Op die drie (soms vier, vijf) 'zotte dagen'. En ja, soms is het op het randje, soms er misschien iets over zelf. Maar een Aalstenaar, een Ajoin, een carnavalist bedoelt dat allemaal goed. Zeker weten.
Grote paniek precies. Een Aalsterse schepen heeft een 'soort bouwplan' gelanceerd waardoor er enkel nog in 'stad' Aalst, een deel van Erembodegem en een deel van Hofstade in de toekomst appartementsgebouwen mogen gebouwd worden. En vinden we nu net met ons allen dat 'ons' dorp al volgebouwd genoeg is, dat ook Erembodegem een 'dorps' karakter moet (blijven) hebben.
Had schepen Verdoodt nu niets gelost, de slapende honden niet wakker gemaakt? Dan vloekten we straks met zijn allen stilletjes over weer een nieuwe blok in ons dorp, ging mede-Aalstenaar in een andere deelgemeente zijn/haar haar ook rechtstaan als er 'om de hoek' opnieuw een appartementsgebouw gepland werd. En dat wisten we allemaal pas als we die gele aanplakbiljetten gelezen zouden hebben.... Nu weten we toch een klein beetje wat we mogen verwachten. En daarover maken we ons zorgen. Terecht, misschien.
Ben ik zelf blij? Nee, zeker niet. Ook ik vind dat Erembodegem tegen zijn limiet zit qua woonbaarheid, dat het volgebouwd is, dat er te weinig parkeermogelijkheid is voor de eigen inwoners. Ook ik vind dat het (doorgaand) zwaar verkeer geweerd moet worden, dat snelheidslimieten moeten gerespecteerd worden. Dat.... het wenslijstje is groot. Kortom, ik droom van een leefbaar 'dorp' met gezellige terrasjes, wandelpaden, speelparken, kortom een dorp (in een stad - en daar kunnen we niets meer aan veranderen) waar het voor iedereen goed is om toeven, waar kinderen veilig naar school of speelplein kunnen fietsen of stappen, waar ouderen geen schrik moeten hebben om te vallen op slechte voetpaden - die kasseien op Erembodegem-Dorp grrr - waar het werk van de straatveger/vuilophalers gewaardeerd wordt, ook achter hun rug....
Dromen mag hé, en ik hoop nog lang te mogen dromen. Beter gezegd: dat dromen toch eens werkelijkheid worden.
Tja, opnieuw een dubbel gevoel, nu in verband met de nationale stakingsdag vandaag. Begrijp ik de actievoerders? Ja, zeker. Keur ik (al) hun acties goed? Nee, niet echt. Uitleg?
We voelen het allemaal. Wat de beleidsmakers, onze politici ook beweren, onze koopkracht gaat achteruit. Toch voor de gewone man/vrouw in de straat, voor een gewoon gezin, alleenstaande, voor u en mij. Meer jobs? Ik blijf dromen, solliciteren - soms tegen beter weten in. Maar als bijna 56-er..... tevergeefs, tot nu toe, helaas.
Dus ja, ik begrijp dat mensen op straat komen, een signaal willen geven, een dag het werk neerleggen.
In de hoop dat zij die het voor het zeggen hebben in één of ander parlement - en dan heeft een politieke kleur geen belang - inzien dat het zo niet verder kan.
In de hoop dat werkgevers inzien dat ze de werknemers niet kunnen, niet mogen uitpersen, dat zij iedereen - ongeacht bijvoorbeeld leeftijd (en dat is dan persoonlijk, maar ik ben niet alleen) - een kans moeten geven om zich te bewijzen.
In de hoop dat iemand die na zo een 30 jaar plots 'op straat' staat, toch nog een kans krijgt en niet 'd'office' de stempel 'uw profiel voldoet niet' meekrijgt.
In de hoop dat....
Maar wat ik niet begrijp zijn de blokkades, het beletten dat mensen die het willen naar hun werkplek kunnen, dat zij die aanwezig moeten/willen zijn- ze kunnen soms niet anders beste vakbondsbonzen - worden tegengehouden door één of ander piket, wegblokkade, gebrek aan (normaal) openbaar vervoer. Er is stakingsrecht - joepie - maar toch ook recht om te werken?
En natuurlijk betreur ik accidenten op een dag als vandaag. Tuurlijk keur ik niet goed dat iemand op een piket inrijdt. Maar is het echt nodig dat jullie, vakbondsmensen, toegangen tot industriezones zoals in Gent, hier in Erembodegem, aan de Maaskant, de haven, en noem maar op, blokkeren?
