Door
toedoen van Mariakerke, die de laatste wedstrijd van het seizoen nog bij ons op
bezoek moest komen maar nu al liet weten forfait te zullen geven, speelden we
dit weekend geheel onverwacht onze laatste match van de competitie.
We moesten
op bezoek bij Dender, de ploeg die ons vrij onsportief behandelde door de
heenwedstrijd NIET TE WILLEN spelen.
Het eens zo
leuke en sympathieke Dender is zowaar nog meer gezakt in mijn achting, niet
alleen door het niet willen spelen van de inhaalmatch, maar meer nog door hun
gedrag bij ons bezoek, voor, tijdens en na de wedstrijd. Onverschillig, ons
geen blik gunnend, zelfs geen verwelkoming was er, we dienden zelf onze weg te
zoeken en zoals men zegt onze plan te trekken, onsportief en gemeen tot na
het eindsignaal, dit was de leidraad van deze match!
De
richtlijnen voor de match waren dan ook zeer duidelijk, we zouden ons niet
laten kennen en tonen dat we de plaats in de top 4 waard waren. Zoals ik in het
begin van het seizoen al meegaf, het leuke aan een competitie is zowel de
eerste match als de laatste match te winnen. De neuzen van onze jongens stonden
allemaal in dezelfde richting en met een opperste concentratie werd de
wedstrijd aangevangen. We hadden echter al gevoeld wat ons te wachten stond en
het zou niet van een leien dakje verlopen. Niet alleen Dender was onze
tegenstrever, ook het keiharde terrein en de spelleiding zouden hun rolletje
spelen. De eerste helft was het aanpassen geblazen en op een gemene vuistslag in het gezicht van
Michael na (buiten het zicht van de scheids !) viel er maar weinig te beleven.
We gingen de rust dan ook in met een blanco score. De gemoederen waren al wat
verhit en duels waren zeer bitsig maar ik moet meegeven dat onze jongens zich
niet lieten kennen, zij gingen echter gezond agressief het duel aan, zonder
de bedoeling iemand te raken.
De tweede
helft was amper 3 minuten rond of een mistasten van Tim net buiten de 16 werd
bestraft met een afstandschot waarop Arnaud geen verhaal had 1-0. We waren op
achtervolgen aangewezen, dit was geenszins een domper veeleer een stimulans om
de druk nog wat te verhogen. We domineerden nu en creëerden kansen. Bastiaan
alleen afgezonderd voor doel miste zijn lob in de handen van de keeper en bij
hoekschoppen wou de bal maar niet voor de juiste voet vallen. Iedereen geloofde
er in en met nog 20 minuten te gaan zetten Hannes en Thibeau zodanig druk op de
tegenstrever dat deze laatste balverlies leed en Thibeau netjes Pieterjan in
het straatje stuurde. PJ kwam alleen voor de doelman en vloerde die beheerst
met een schuiver 1-1. We kregen meer en meer de bovenhand en de laatste minuten
was het nog héél warm voor het Dender doel. In de allerlaatste minuut stuurde
opnieuw Thibeau nu Simon, in het straatje, Simom kwam alleen voor de goallie en
besloot om zelf te scoren maar de bal ging voorlangs. Hier was de verdiende
winninggoal dichtbij want de mee opgerukte PJ stond moederziel alleen en had
maar binnen te tikken. Het moet echter gezegd, door de staat van het veld
stuiterde de bal niet zo goed waardoor de opportunistische Simon wel zelf moest
besluiten.
De
wedstrijd eindigde op een billijk gelijkspel. Ik onthou mij echter om de
taferelen net na het laatste fluitsignaal te omschrijven u kan dit echter
aanschouwen op de fotoreportage van Oparazzi. Dender en zijn ganse gevolg waren
al heel diep gezakt in mij achting maar nu zitten ze echter tot op de bodem.
Daartegenover
moet ik zeggen dat ik fier ben op mijn spelersgroep die zich in dergelijke
omstandigheden waardig hebben gedragen.
Zoals u
hierboven kan aanschouwen beschikte ik alweer over een (h)echt team.
Een
bloemlezing over het voorbij seizoen volgt aan het eind van deze maand.
Speelden
voor KSVO:
Arnaud Thibeau - Lars - Egon - Hannes Tim Simon Jonas - Bastiaan
Michael Pieterjan
Michiel Mathieu
- Elias - Colin
|
We dachten dat met het onderling tornooitje en de afsluiter hiervoor beschreven de eindmeet voor dit seizoen bereikt was.
Op 23 april 2011, in de voormiddag, ging het tornooitje door dat door Andy was ingericht. "Laughing"){kind=icon}
){kind=link}