Ik ben Rudi, en gebruik soms ook wel de schuilnaam kartix.
Ik ben een man en woon in Bonheiden (België) en mijn beroep is technisch bediende.
Ik ben geboren op 29/11/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: o.a. fotografie, electronica, indoorkarten, computers..
Materiaal
Canon 20D
Sigma 10-20mm f4-5.6 EX DC HSM
Canon EF24-105 f4 L IS USM
Sigma 18-50mm / f2.8
Canon EF50mm f1.8 II
Sigma 70-200mm f2.8 HSM APO
Sigma 180mm f3.5 EX IF APO HSM macro
Sigma 50-500mm f4-6.3 EX APO RF HSM DG
Canon MP-E65 f2.8 macro
Sigma 1.4x & 2x teleconverters
Sigma EF500DG ST
Manfrotto 055PRO
Manfrotto RC322 ballhead
Kartix fotoblog
In horam vivere betekent: leef van dag tot dag (letterlijk leef van uur tot uur) !
Dagelijks minstens 1 nieuwe foto. Uw commentaar of beoordelingen zijn altijd welkom.
07-02-2007
Walenhoek
Duikende meerkoet op 1 van de vele plassen in het natuurgebied Walenhoek in Niel.
Nog enkele foto's van de mistige ochtend voorbije zaterdag. Kleur van de lucht is , voor zover die is te zien, afhankelijk van richting ten opzichte van de zon en dikte van de mistlaag.
Dit weekend 3 natuurgebieden aangedaan. Zaterdagochtend het Mechels Broek, in de namiddag De Walenhoek in Niel en deze namiddag de Broekelei in Keerbergen alwaar we Johnny&Christianne passeerden al viel mijne frank te laat en hebben we mekaar niet gesproken . Maar ik heb bewijzen Op zo'n wandelingen kan ik het niet laten om ook andere dingen te fotograferen, zo'n oude glazen isolators bijvoorbeeld.
Vanmorgen was het weer echt prachtig, de zon priemde door de mist. Meteen ontstaat er een aparte sfeer. Niet te verwonderen dat ik op een uur tijd 232 foto's heb genomen . Een aantal van die foto's zullen ongetwijfeld hier binnenkort worden getoond, we beginnen met deze.
Weet u al waar u dit jaar op vakantie zal gaan? Wij nog niet. Daarnet de foto's van vorig jaar opnieuw bekeken ... was het al maar zomer Tijd om nog eens een zomerse foto te tonen. Deze werd in Saint-Tropez genomen vorig jaar.
Dit was mijn januari inzending voor de maandelijkse Challenge op BelgiumDigital. Het thema voor die maand was Wit. Uiteindelijk de 21e plaats behaald op 71 inzendingen. De punten lagen vrij dicht bij mekaar. Een gemiddelde van 6.2 voor mij, de nummer tien in de rij behaalde een gemiddelde van 6.59 , de uitslagen liggen dus erg kort bij mekaar. En ik geef mezelf nooit punten omdat ik dat een beetje uitslag vervalsen vind.
De foto kwam tot stand onder de lichttent en is wat mij betreft de meest geslaagde uit een reeks van 56 foto's. 56 omdat ik heel wat belichtingsvariaties heb uitgeprobeerd. Het bijna volledig mankeren van schaduw deed me voor deze foto gaan. In Photoshop werd enkel het witte witter gemaakt en het zwarte zwarter. Dat is het voordeel als je in RAW fotografeert dan zijn zulke correcties kinderspel.
De Mechelse koekoek heeft een verwarrende naam echter het is wel degelijk een hoendersoort. Raskenmerken vond ik onder andere op deze website. En een vermoedelijk erg lekker recept met o.a. oesterzwammen en Maredsous bier op de Duvel website
De boomkruiper is een klein vogeltje dat alom vertegenwoordigd is in parken en loofbossen maar meestal onopgemerkt blijft. Het heeft zowat de grootte van een mus (12 a 13cm) en is redelijk gecamoufleerd als het tegen een bast opkruipt. Mannetje en vrouwtje zien er identiek uit. In de winter is het makkelijker op te merken wegens het ontbreken van bladeren. En vanmiddag had ik er weer eens eentje te pakken.
Ongelooflijk hoe alledaagse dingen zich plotseling tegen je kunnen keren, het was me het dagje wel vandaag. Ik ga er niet over uitwijden (gelukkig hoor ik u denken) maar dat hier vandaag een foto te zien is is bijna een wonder (yep, dat is overdreven maar het lijkt mij wel zo).
Een panorama samengesteld uit 7 fotos (hier moet een afkortingteken staan maar ook de editor laat me vandaag in de steek en Firefox denkt dat hij de zoekfunctie moet inschakelen als ik dat leesteken intyp, vraag me niet waarom) vorige zaterdag geschoten aan de Rupelkaai in Boom.
Ik had gehoopt u hier vandaag over mijn eerste urban fotografie
ervaring te kunnen informeren. Tesamen met een collega van het werk en
een aantal van zijn vrienden zouden we vanochtend minstens twee urban
locaties aandoen. Spijtig genoeg, een uur voor vertrek kreeg ik een
sms-je met de melding dat er iets was tussengekomen. Jammer maar
helaas. 't Zal voor een andere keer zijn.
Maar goed, anderzijds was het al een druk bezet weekend geweest en wat rust is zeker welgekomen.
KDF
Tijdens de voorbije week kon ik via het werk beslag leggen op een Dell C400 laptop voor de ronde som van 0 euro!
De laptop heeft geen batterij meer en ook geen harde schijf maar het
moederbord en het scherm werken nog prima. Een floppydrive en een
cd-romdrive waren snel gevonden en na wat rondvragen ook de speciale
kabel om deze drives aan te sluiten want dit model heeft geen interne
bay.
Een 2.5" harde schijf had ik nog liggen, de pc start er zonder problemen me op.
Af en toe maak ik wat kleine projectjes, liefst met de combinatie fotografie, electronica en computers.
Ik zocht al langer naar een goedkope laptop want ik loop al een tijdje
met het idee om zelf een digitaal fotokader te maken, een digiframe. In
plaats van een vaste foto in een kader heb je zo de mogelijkheid om
afwisselend en al dan niet willekeurig foto's te tonen.
Een digiframe is niets nieuws maar ze kosten nog te veel om enkel maar wat foto's te tonen.
Een nieuw project is nu geboren, ik noem het KDF, Kartix DigiFrame en ik hoop u regelmatig op de hoogte te houden.
Er is heel wat over te vinden op het internet en momenteel neem ik
allerhande sites door en lees aandachtig hoe anderen dit aanpakken.
Veel informatie die nog geordend moet worden maar een ruw idee is er natuurlijk al.
Er moeten een aantal keuzes worden gemaakt, zowel op hardware- als
softwaregebied (bv. opstaren vanaf cd of harde schijf? Windows of
Linux? fotoviewer of mogelijkheid video te tonen) maar ook het
uiterlijk (materiaal van kader, grootte, passpartout) en gebruiksgemak
(foto's laden via cd, usb-memorystick of over het netwerk (draadloos of
utp)) zijn belangrijk.
Ik heb gekozen om als operating systeem een flexibele maar compacte Linux distributie te gebruiken, genaamd Damn Small Linux ofte DSL. Eigenlijk is het een verkleinde Knoppix-versie. En het is verdomd klein, 50MB voor een kompleet grafisch operating systeem! Opstartbaar vanaf o.a. cd, harde schijf of usb-drive. Kijk op de DSL website voor meer informatie.
Eerste stap is uitpluizen of het inderdaad voldoet en wat de mogelijkheden zijn.
Wordt zeker vervolgd, hier alvast enkele foto's van de C400.
Eerste foto linksboven: de Dell C400. In het vooronder zit normaal de batterij, hier een lege opening. rechtsboven: de externe cd-romdrive met speciale kabel naar de laptop linksonder: eerste pagina van het bios scherm rechtsonder: DSL klaar om opgeboot te worden
Tweede foto linksboven: DSL is aan het opstarten rechtsboven: de externe floppydrive linksonder: detail van een aantal poorten, resp. modem, usb en aansluiting voor de externe floppy of cd-romdrive. rechtsonder: het vak voor de batterij
Tot op dit moment van bloggen was het weekend al vrij druk en is er weinig tijd over om voor de computer te zitten. Ja ik zit voor de computer, niet erachter zoals velen beweren, om de eenvoudige reden dat achter de computer zich te veel kabels bevinden
Maar serieus, de keuze voor vandaag was eenvoudig, de eerste willekeurige foto uit het archief heb ik genomen en dat is deze zebra geworden. In juni vorig jaar genomen in Planckendael.
Nog eens een keertje een reiger gekiekt. De achtergrond is erg druk maar die vogels kan je niet dirigeren. Deze liet zich tot op een 20 meter afstand benaderen daarna ging hij er vandoor. Je kan de zoekfunctie gebruiken om de eerder getoonde reigerfoto's te bekijken.
De ekster (wetenschappelijke naam is Pica pica) is een weinig schuwe maar waakzame vogel die vrij algemeen voorkomt. Het is een standvogel die op gazons foerageert. Insekten, wormen, slakken en etensresten maar ook aas op en naast de autowegen zijn hun dagelijks voedsel. Ze bouwen een stevig en overdekt nest ter grote van een voetbal in boomkruinen.
Er bestaat ook de Pica mauritanica in noordwest Afrika, die heeft iets minder wit en een stukje blauwe huid achter de ogen. De blauwe ekster vind je dan weer alleen op de Iberische schiereilanden.
In de rozentuin van het Mechelse Vrijbroekpark staan her en der nog enkele rozen in bloei. Vanmiddag onder een stralend zonnetje wat gaan uitproberen op de rozen met groothoeklens (eerste foto) en de 180mm macro.
Op de eerste foto lijkt het dat of de roos of de ganse achtergrond werden bewerkt maar ik zweer het u, de foto komt zo recht uit de camera en de enige bewerkingen zijn een resize en lichtjes verscherpen. Ik ben heel tevreden met de prestaties van de Sigma 10-20mm.
Verscheidene mensen contacteerden mij met de vraag om praktische uitleg over de omgekeerde lens te geven. In plaats van die informatie individueel te geven denk ik dat deze blog meer aangewezen is om iedereen van antwoord te dienen. Hopelijk is onderstaande duidelijk genoeg.
Als eerste kennismaking en test met deze werkwijze had ik gewoon beide lenzen aan mekaar gehouden met tape. Dat is niet meteen de meest stabiele opzet. Je riskeert er mee dat je lens de grond op dondert dus voorzichtigheid is geboden. Al gauw keek ik naar iets anders uit. Er bestaan commerciële koppelringen maar ze vinden en hun prijs waren voor mij een struikelpunt. Wat rondsurfend op het net zag en las ik het bestaan van koppelringen en hoe ze zelf te maken. Ik koos voor een degelijke, stabiele en goedkope oplossing en dat is de volgende:
Ik kocht twee Cokin adapterringen uit de P-reeks, die hebben een brede flens. Ze kosten minder dan 10 euro per stuk.
De ene ring met diameter 52mm is om op de Canon 50mm f/1.8 te schroeven, de 58mm is om op de Canon 70-300mm te bevestigen. Uiteraard zijn deze diameters afhankelijk van de gebruikte lenzen.
De ringen werden aan mekaar bevestigd d.m.v. verlijming.
Een nachtje stevig aangedrukt laten rusten.
En je hebt een heel stevige koppelring, de mijne gaat nu toch al anderhalf jaar mee zonder probleem.
Op de laatste samengestelde foto ziet u links bovenaan de 70-300mm op de camera; in het midden de koppelring op de lens gedraaid; rechts de 50mm omgekeerd op de 70-300. Tot slot een hopelijk duidelijker beeld van de montage.
De foto's van de Cokin ringen werden destijds met de Minolta A1 gemaakt. Alle foto's op de samengestelde foto werden daarstraks gauwgauw met de Medion MD7425 (uit den Aldi) gemaakt, sorry voor de mindere kwaliteit van de kleine foto's (al valt de grotere wel mee) .
Er zijn
verschillende manieren om met een (D)SLR aan macrofotografie te doen.
Een kort overzicht:
- een echte macrolens gebruiken. Goede kwaliteit en de werkafstand tot het onderwerp is afhankelijk van het brandpuntsafstand van de lens vrij comfortabel te noemen. Macrolenzen zijn relatief duur, eerder zwaar maar erg lichtsterk. Vergrotingsfactor is meestal 1:1 wat betekent dat een onderwerp van 1 cm ook 1cm op de sensor van de camera in beslag neemt. Een teleconverter kan ook hier nog eens extra vergroting opleveren (factor van de TC dus een 1,4x TC op een 1:1 lens geeft dan 1,4x vergroting). - voorzetlenzen: is als een vergrootglas, eigenlijk een brilletje voor je camera. Dioptrie +1, +2, +4 of in combinaties is courant. Ze zijn goedkoop, klein en licht maar de kwaliteit is minder en ze vergroten lensfouten mee uit. - tussenringen : hierbij breng je de lens verder van de sensor weg waardoor de vergroting ontstaat. Het zijn eigenlijk gewoon holle buizen die je afhankelijk of op mekaar gemonteerd tussen lens en camerabody aanbrengt. Ook deze zijn goedkoop maar nadeel is dat het licht meer afstand moet afleggen om de sensor te bereiken, daardoor verlies je wat aan lichtsterkte. - een combinatie van macrolens + TC + tussenringen kan ook, redelijke vergrotingsfactor maar veel lichtverlies. - omgekeerde lens techniek: er wordt gewerkt met twee lenzen waarvan 1 omgekeerd voorop wordt bevestigd. Vergrotingsfactor is zowat het quotient van de brandpuntsafstanden van de twee gebruikte lenzen. Nadeel is dat je erg kort (3,5 cm) op je onderwerp moet zitten en er veel licht noodzakelijk is. Scherptediepte is ragfijn, een fractie van een millimeter bij open diafragma's.
De foto's van de balpen werden gemaakt met een Canon 70-300mm op de camera en daarop omgekeerd de
Canon 50mm. De vergrotingsfactor is hier dus 300/50=6x (testfoto's om de exacte vergrotingsfactor uit te rekenen leverden maximaal 6,43 x uit)! Bemerk er de geringe scherptediepte, ongeveer anderhalve millimeter, bij nogthans een diafragma van respectievelijk f/32 en f/36.
Duikende meerkoet op 1 van de vele plassen in het natuurgebied Walenhoek in Niel.
. Maar ik heb 
Vanmorgen was het weer echt prachtig, de zon priemde door de mist.
.
Weet u al waar u dit jaar op vakantie zal gaan? Wij nog niet.
Dit was mijn januari inzending voor de maandelijkse 
De Mechelse koekoek heeft een verwarrende naam echter het is wel degelijk een hoendersoort.
De boomkruiper is een klein vogeltje dat alom vertegenwoordigd is in parken en loofbossen maar meestal onopgemerkt blijft.
Ongelooflijk hoe alledaagse dingen zich plotseling tegen je kunnen keren, het was me het dagje wel vandaag. Ik ga er niet over uitwijden (gelukkig hoor ik u denken) maar dat hier vandaag een foto te zien is is bijna een wonder (yep, dat is overdreven maar het lijkt mij wel zo).
Tot op dit moment van bloggen was het weekend al vrij druk en is er weinig tijd over om voor de computer te zitten. 
De ekster (wetenschappelijke naam is 
