Nog een laatste keer dit seizoen stond ik aan de start van een mountainbikewedstrijd. Nog een laatste keer alles geven en dan mocht mijn ouwe trouwe mountainbikefietsje even rusten en wordt deze ingewisseld door de cross fiets.
Het parkoer van Langdorp ligt me goed, ik won er de laatste 2 jaar en wilde daar graag nog een overwinning aan toevoegen. In de start nestelde ik me veilig in het wiel van Kristien Nelen die de startklim van beneden tot boven volledig voor haar rekening nam. Het tempo lag enorm hoog want achter mij was al een grote kloof ontstaan. Net voor de afdaling vond ik mijn moment gekomen om zelf aan de leiding te komen en zo als eerste naar beneden te kunnen rijden. Het eerstvolgende klimmetje reed ik dapper omhoog en ik kon al een gaatje slaan. Even leken Petra Mermans en Kim Saenen terug te komen, maar de aansluiting kwam er uiteindelijk toch niet. Het gaatje werd een gat en met een gerust gevoel kon ik voor de 12de keer dit seizoen het zegegebaar maken. Kim Saenen werd even later 2de, Petra Mermans nog wat later 3de.
De start van de dames
Het podium: Kim Saenen, Joyce Vanderbeken, Petra Mermans
Aangezien er geen wedstrijd was in België trok ik naar het Nederlandse Landgraaf. De wedstrijd vind plaats rond de skipiste van Snowworld.
Het zag er naar uit dat het een zware wedstrijd zou worden. De startklim bedroeg een stijgingspercentage van 18% en dat over een lengte van 600meter. Ook verder in de omloop waren nog een aantal minder steile klimmen opgenomen.
Ik nam de kopstart en kon zo de anderen mijn tempo opdringen op de startklim. Dat bleek behoorlijk hoog te liggen, want ik bleek al een kleine kloof te hebben. In de afdalingen kwamen een tweetal dames terug aansluiten. We reden met zijn drieën een eerste keer over de meet en waren dan opnieuw vertrokken voor een zware klimpartij. Ik probeerde opnieuw om een kloofje te slaan, maar halverwege kreeg ik het moeilijk. Het was 33°C en dat was op de klim echt moordend. Ik schreeuwde om water om me af te kunnen koelen. Ondanks een echte inspanning van mijn stiefvader Gino die keihard naar een wagen liep om water, kwam hij net te laat en diende ik oververhit verder te gaan. Maar plots dook Gino toch op langs het parkoer MET water dat ik dankbaar in ontvangst nam en over mijn hoofd kapte.
Hij had op dat moment enkel dat kleine flesje en diende dus meer water te zoeken. Daarom reed hij zo snel hij kon naar de wagen om een emmer te halen die hij iets verder aan een tuinslang kon vullen. Maar daar kwamen we al terug aan. Hij kon nog net de ganse emmer naar ons toegieten en we kregen allebei een ware douche! Deugd dat dat deed. Vanaf halfweg de derde ronde was Gino georganiseerd en kon hij me elke ronde via het flesje afkoelen. En in de materiaalzone stond Dennis die me elke ronde van de nodige drank voorzag. Dank aan Gino en Dennis. Ik besef maar al te goed hoe hard ik jullie nodig heb.
Ondertussen had ik me ook van mijn laatste concurrente kunnen ontdoen en kon ik iets rustiger de berg oprijden. Volledig uitgeput kon ik na 5 zware rondes het zegegebaar maken.
Het podium werd vervolledigd door Natasja Nieuwenhuizen en Marlo Koevoet.
Gisteren reed ik de CityMountainbikeChallenge van Waregem. Dit is een MTB-wedstrijd in het centrum van de stad. Het is geen traditionele race, maar een circuit met kunstmatige hindernissen die elkaar zeer snel opvolgen. Zo was er op het parkoers een waterbak waar we doorheen moesten, een brug, een wasbord, een strook met houtschors, een aanhangwagen van een vrachtwagen, nog een klein brugje en heel wat bochten.
We dienden slechts 25 minuten te rijden. Ook dat is een groot verschil met een gewone MTB-race! Ik vond het vooraf wat lachwekkend. 25 minuten dat is toch wel héél weinig Nu achteraf ben ik blij dat het zo kort was, want dit was echt heel zwaar.
Ik kon van in de start de koppositie innemen en heb deze gedurende de ganse race niet meer verlaten. Ik had bij het inrijden al ondervonden dat je op de hindernissen niet al te voortvarend te werk mocht gaan. Dit is een parkoers waarbij je geconcentreerd moet blijven en het verschil vooral conditioneel gemaakt zal worden. Vandaar dat ik er op de rechte stroken de pees oplegde om in de bochten dan wat snelheid te minderen en daarna weer keihard op te trekken. Het bleek de goede tactiek te zijn want na een drietal ronden kon ik ook de laatste concurrente uit het wiel kletsen. Daarna was het de tijd volmaken, geen fouten maken en vooral geconcentreerd blijven. Het publiek was talrijk en heel enthousiast en de sfeer was opperbest. Dit was een hele leuke namiddag!
Aan de finish had ik zon 26 seconden voorsprong op Hilde Verschaeve die tweede werd. Katrien Thijs vervolledigde het podium.
Er waren vandaag tal van redenen waarom ik graag in Kessel wilde winnen.
In 2005 won ik er mijn allereerste mountainbikewedstrijd, het was mijn moeder haar verjaardag, ze was mee om te supporteren en ik had haar bloemen beloofd, ik kon mijn 25ste Flanders cup zege binnenhalen en ik kon er ook voor de 6de keer winnen!
Aan de start stonden de nummers 1,2 en 3 van het Belgisch kampioenschap en daarnaast ook nog de Nederlandse Nicoletta De Jaegher. Het beloofde een spannende strijd te worden!
In de eerste ronde reed ik op een 3de plaats in het wiel van Petra Mermans en Githa Michiels. Ook de Nederlandse Nicoletta De Jaegher had haar wagonnetje aangehaakt. Op 1 van de klimmetjes vond ik dat mijn moment gekomen was om al een eerste poging te ondernemen om weg te rijden. Ik kon meteen een kloofje slaan van zon 7 seconden. Het draaien en keren in het bos was mijn terrein en ik legde er dan ook danig de pees op. Ik ging iets te hard en in één van de bochten slipten mijn beide wielen weg door wat modder en knalde ik op een boom. Ik had me gelukkig geen pijn gedaan en zat al terug op de fiets toen ik merkte dat mijn ketting niet meer op het blad lag. Terwijl ik deze er terug probeerde op te leggen werd ik door het achtervolgende drietal terug bijgehaald en kon ik aan een achtervolging beginnen.
De kloof was zon 15 seconden en ik probeerde die zo snel mogelijk te dichten. Daarbij ben ik behoorlijk in het rood moeten gaan en toen ik eindelijk terug kon aanpikken moest ik toch even op adem komen. Dat werd me echter niet echt gegund en ik hing danig aan het rekkertje. Ik zorgde ervoor dan ik nooit meer dan 5 m moest laten en eenmaal terug in het bos voelde ik me terug iets beter. Het lange stuk naar het fort toe ging ik op kop rijden om het tempo wat te drukken. Githa bleek dit door te hebben want net voor we het fort inreden haalde ze snoeihard uit. Ik moest opnieuw alles uit de kast halen om aan haar wiel te blijven zitten en het gedeelte aan het fort dapper op en af tot het plots stokte en ze één van de klimmetjes niet helemaal tot boven reed. Ik kon haar nog net voorbij en versnelde op mijn beurt. Dit keer was het de goede keer en ik kon alleen richting finish trekken!
Overgelukkig stak ik eerst 7 vingers in de lucht om dan te beseffen dat het er één teveel was en er zes van te maken. 6 keer winnen in Kessel in 7 jaar tijd daar ben ik toch wel trots op!
Githa Michiels werd even later 2de, Petra Mermans vervolledigde het podium met een knappe 3de plaats!
Gisteren reed ik de Flanders cup wedstrijd van Hechtel-Eksel. Voor het eerst in mijn Belgische driekleur en dat was toch een leuke ervaring.
Het parkoer was weinig selectief. Steeds maar draaien en keren in het bos en slechts een miniem hoogteverschil. Ik verwachtte dan ook dat we met een groepje van een 4-tal dames een aantal ronden zouden samen blijven, maar Petra Mermans startte furieus en enkel ik kon mijn wagonnetje aanpikken. Anne Terpstra kwam ook nog even aansluiten, maar moest nog in de eerste ronde gas terug nemen. Gedurende de ganse wedstrijd bleef Petra datzelfde hoge tempo aanhouden en vroeg me nooit om even over te nemen. Ik voelde me prima in haar wiel! Alleen was er even paniek toen ik door een boer van een master die ons inhaalde bijna van mijn fiets gereden werd en daarbij mijn ketting diende op te leggen. Op die manier kon Petra even van mij wegrijden en moest ik een kloof van zon 100 meter dichten. Gelukkig hield ik het hoofd koel en even later zat ik al terug in het wiel.
In de laatste ronde wist ik waar ik haar voorbij zou gaan en ik slaagde ook in mijn opzet al bood Petra eerst nog danig weerwerk. Het was nu nog maar een klein stukje tot de aankomst en ik sprintte van de ene bocht naar de andere en kon zo mijn 24ste Flanders cup zege behalen en tevens mijn eerste overwinning in mijn Belgische shirt. Petra werd meer dan verdienstelijk tweede, de Nederlandse Anne Terpstra werd nog knap derde.
Donderdagavond 28 juli stond ik aan de start van het 7dena-tour criterium te Herentals. Er dienden 20 ronden afgelegd te worden van 2 km, dus goed voor 40km koers. Van bij de start werd er heel snel gereden en daardoor moesten al een aantal dames bijna meteen lossen. Ik bleef er aanhangen, maar had ook de grootste moeite van de wereld. Maar naarmate de wedstrijd vorderde begon ik iets beter voor de dag te komen en de laatste ronden kon ik al eens in de kop van het peloton post vatten. In de allerlaatste ronde speelde ik alles of niets. Ik demarreerde op anderhalve km van de finish en hield dit vol tot op zon 400m. Toen kwam het ganse peloton weer aansluiten en moest ik in de sprint tevreden zijn met een 16de plaats. De wedstrijd werd gewonnen door ex- Belgisch kampioene Liesbeth De Vocht die in de sprint Sanne Cant voorop bleef. Nog even vermelden dat we een gemiddelde snelheid hadden van 40.6km/u wat voor een dameskoers toch wel heel snel is!
Mijn droom is uitgekomen! Gisteren werd ik Belgisch kampioene MTB XC in Halle.
Bij de start was ik wat nerveus. Ik wist dat dit de kans van mijn leven was om de driekleur te veroveren, maar daarvoor mocht er niets fout lopen. En bij het zien van mijn concurrentes werd het er niet beter op
Om 12 u klonk eindelijk het verlossende startschot en konden we er aan beginnen. Githa Michiels nam de 13-koppige groep op sleeptouw en legde er al direct danig de pees op. Ik bleef mooi in het wiel zitten en toen ik even achterom keek, zag ik al dat we een kloofje hadden.
Net voor we het bos indraaiden nam ik de koppositie in. Op de weg kwam Githa nog even over en dat vond ik prima. Ze gaf er nogmaals een lap op en het tempo ging weer de hoogte in, maar voor we opnieuw het bos indoken zat ik alweer op kop. En dit keer voor goed!
Toen ik even achter me keek, bleek het niet langer Githa Michiels te zijn die 2de reed, maar Petra Mermans. Ze bleek even korter te komen, maar de loopstroken waren in mijn voordeel en daar kon ik steeds wat meer afstand nemen.
De laatste rond was fantastisch. De kloof was groot genoeg om al een klein beetje gas terug te nemen en al te genieten van deze prachtige zege. Uiteindelijk won ik met 30 seconden voorsprong op Petra Mermans, Githa Michiels werd even later derde.
Dit is het ideale moment om een aantal mensen die voor mij héél belangrijk zijn even te bedanken! In de eerste plaats mijn stiefvader Gino. Mijn steun en toeverlaat. Degene die naast chauffeur en masseur ook nog zorgt dat mijn fiets altijd prima in orde is! Mijn moeder die zorgt voor gezonde voeding en voor propere koerskledij! Mijn trainer Eric Van Lancker die me ondertussen al heel goed kent en me met aangepaste trainingsschemas en goede raad tot deze prestatie gebracht heeft. Dennis Laurez en Mathieu Vanderniepen, mijn trouwe mannen in de materiaalposten. Dan zijn er ook nog mijn sportarts Dr Piet Danneels, de chiropractor Stefaan Meersseman en de kinesist Frans Vandeghinste die uiteraard ook heel belangrijk zijn om op en top van mijn mogelijkheden gebruik te kunnen maken. En ook Franky Vanhaesebroucke mag even in de kijker geplaatst worden. Bij hem kan ik altijd terecht als ik brokken heb gemaakt aan de fiets. s Avonds laat of op zondag, als ik hem bel dan zorgt hij dat ik nieuwe onderdelen heb. Voor een renner is dat echt een geruststelling. Stel je maar eens voor dat je zaterdagavond nog valt met je fiets en je shifter het niet meer doet ! Dan is franky daar!
De ontlading was groot!
Prachtig Podium - Petra Mermans, Joyce Vanderbeken, Githa Michiels
Gisteren ben ik de BK-omloop gaan verkennen en wat ik zag kon me zeker bekoren. De voorbije jaren kwam ik telkens ietwat ontgoocheld van Malmedy terug omdat het opnieuw niets voor mij zou zijn, maar dit keer maak ook ik een kans!
Al wekenlang wordt gezegd dat het een cyclocross omloop zou worden en dat hebben ook de organisatoren ter ore gekregen. Daarom hebben zij beslist om er enkele "rock-gardens" in te steken. 4 maal komen we een immense massa grote stenen tegen waarover wij ons een weg dienen te banen. Hierbij wordt het risico op lek rijden of wielbreuk een pak groter en de winnaar zou wel eens niet de sterkste kunnen zijn, maar wel degene die geen pech kent!
Ik ben in elk geval tevreden met het bochtige parkoer waarbij we telkens kleine klimmetjes hebben en makkelijke afdalingen. Zelfs de steenstroken vind ik wel iets hebben. Het is telkens een uitdaging om er heelhuids doorheen te komen en dat vind ik best wel leuk. Maar ik hoor veel stemmen opgaan om die rotspartijen te laten verdwijnen...
In elk geval, met of zonder rotsstroken, ik ben er klaar voor en niets of niemand zal me nu nog uit mijn lood kunnen slaan!
De tweede plaats in Geraardsbergen was genoeg om ook het eindklassement van de Belgacom MTB Grand Prix te winnen. Ik stond voor de wedstrijd al behoorlijk aan de leiding, maar dit keer telden de punten voor 150% mee. Het kon dus nog alle kanten op en ik moest in elk geval de finish halen...
Als je Geraardsbergen hoort, dan denk je aan de muur. De muur die al zo vaak beslissend was in de Ronde van Vlaanderen en die voor mij vandaag de wedstrijd ook in een beslissende plooi liet vallen.
Van in de start voelde ik me goed en kon ik me niet houden om reeds op de muur vol door te gaan. Met succes bleek later want de groep was al behoorlijk uitgedund. Half weg die eerste ronde kon ik een klein kloofje slaan en enkel Anne Terpstra kon dit nog terug dichten. Met zn tweeën kwamen we een eerste keer over de finishlijn door.
200 meter ver in de tweede ronde heb ik enorm veel geluk gehad toen ik op een schansje te snel reed en net niet over mijn hoofd sloeg. Ik ben blijkbaar op mijn voorwiel die schans afgereden en kon nog net mijn gewicht naar achter brengen om niet over kop te slaan, daarbij ben ik rakelings langs de stoeprand gereden en heb ik met mijn linkervoet mezelf nog kunnen rechthouden. Eenmaal terug met beide voeten in de pedalen kon ik er terug aan beginnen. Whow!, zei ik en ook Anne vond dat ik geluk had.
Tien meter verder knalde ik alweer van Anne weg en reed zo 3 ronden lang alleen aan de leiding. Anne was wat terug gevallen, maar Monique Zeldenrust bleef op zon 13 tot 16 seconden hangen. Bergop kon ik wat tijd nemen, maar in de afdalingen verloor ik wat. Vooral de jump van een muurtje van een halve meter hoog vond ik maar niets. Ik blijf liever met mijn beide wielen op de grond en na mijn hachelijke avontuur in de tweede ronde hoefde dat spektakel voor mij niet meer. Daar moest ik telkens een handvol seconden prijs geven, maar liever dat dan
Op het einde van de 4de ronde kwam Monique Zeldenrust aansluiten en wist ik dat ik dat er me nog een zware laatste ronde te wachten stond. Ik heb nog alles gegeven wat ik had, maar de muur was mijn breekpunt. Monique reed van me weg en ik had geen weerwoord meer. Het was op.
Aangezien ik veilig op de tweede plaats reed kon ik zonder risicos de laatste ronde volmaken.
Deze avond kreeg ik van ploegsponsor Thomas Nichelson een wegfiets om te testen. Het feit dat hij aan mij denkt om dat te doen vind ik echt fijn! Ik wil Thomas dan ook alvast héél erg bedanken voor het vertrouwen dat hij in me heeft!
Een koers voor eigen volk brengt altijd extra stress mee. Je wilt je die dag uiteraard van je beste kant laten zien. Mijn vrienden en supporters waren talrijk aanwezig en ik vertelde hen dat ik met mijn reservebenen van start zou gaan. Ik had namelijk al de zware mtb-race van Sankt-Vith in de benen.
Er diende 83 km afgelegd te worden; 23 ronden van 3,6km en er waren 52 dames aan de start.
Om 15u werd de wedstrijd op gang gefloten en zette de ganse meute zich in beweging. De eerste ronde werd er al direct goed doorgereden, maar ik voelde me prima! Alleen vond ik dat mijn schakelsysteem plots nogal stroef ging. Tijd om me daar zorgen over te maken had ik echter niet.
In de 2de ronde kon ik plots niet meer schakelen. Hoe hard ik ook op het knopje drukte, het gaf geen klik meer. Daar zit je dan in een koers waarvan amper 2 rondjes verreden zijn, met al bij al goede benen EN voor eigen volk! Ik was in eerste instantie dan ook ontgoocheld en kwaad en werkte mijn frustratie uit door op mijn stuur te kloppen. Maar ondanks alle pech bleef ik op de grote plaat wel knap in het peloton hangen, terwijl er al een groot aantal de rol hadden moeten lossen. Uiteindelijk vond ik in dit mankement een extra uitdaging om er nog zon 75 km mee door te gaan. Het werd een ware krachttraining om mijn 52-12.
Ik zag de mensen naar me kijken wanneer ik met dat enorme verzet de kasseitjes aan de kerk opreed. Ook een aantal van de collega-rensters kwam me zeggen dat ik beter een tandje kleiner zou rijden. Het feit dat ik ze nog mijn probleem kon uitleggen betekende dat ik nog voldoende adem over had. Ik voelde me goed!
In de voorlaatste ronde kwam één van de rensters me zeggen dat ze veel bewondering voor me had. Dat ik een sterk karakter moest hebben om er nog steeds bij te zijn. Deze complimenten deden me enorm deugd en gaven me nog een laatste boost om nog een mooie plaats uit de brand te slepen. Op het einde van de laatste ronde reed ik weg uit het peloton. Een flitsende demarrage kon je het door het grote verzet niet noemen, maar er werd toch niet op mijn uithaal gereageerd. Het zal dus ook niet zo traag geweest zijn. Ik werd nog knap 12de! Jammer dat er al zon grote groep weg was
Sankt-Vith stond eigenlijk niet op het programma. Maar aangezien ik nog in aanmerking kom om het eindklassement van de Belgacom MTB grand prix te winnen besloot ik toch van start te gaan. Vorig jaar werd ik er nog knap 3de, dus stond ik zeker met enige ambitie aan de start!
De start verliep voor mij prima. Ik kon als eerste het bochtje nemen waar in de vorige categorieën toch al een aantal valpartijen waren en liet dan even de koppositie aan Githa Michiels. Net voor we opnieuw wat bochtjes, klimmetjes en afdalingen hadden nam ik de eerste plaats weer in. Al snel kwamen we in het smallere technische gedeelte over boomwortels. Voor mij, zonder verende voorvork, toch wel een uitdaging, maar het verliep goed. Ik kon alleen mijn eigen tempo niet rijden, doordat ik bij de laatste masters 2 kwam aansluiten en er geen plaats was om deze voorbij te gaan. Eenmaal deze passage achter de rug kwam een steile klim en kon ik echt mijn duivels ontbinden. Ik had dan ook een klein kloofje kunnen slaan, maar op het einde van de eerste ronde werd dit teniet gedaan. Ik denk dat we nog met een zevental rensters samen waren en zo de tweede ronde begonnen. Dit keer slaagde ik er niet in om terug de koppositie te nemen en diende even verder de rol te lossen. Er werd echt snoeihard gereden! Ik zat wel nog steeds goed in het wiel van Githa en voelde dat ik bergop zeker niet minder was. Alleen in de afdalingen moest ik terrein prijs geven. (de niet verende vork, idd) Ik reed op een mooie 5de plaats rond en heb deze ook kunnen behouden. Helemaal op het einde bleek ik zelfs serieus wat terrein goed gemaakt te hebben op Anne Terpstra, maar haar bijhalen zat er niet meer in.
Achteraf was ik met deze prestatie zeer tevreden! Het belangrijkste was dat ik na Sankt-Vith aan de leiding sta in het klassement en met nog 1 wedstrijd te gaan in Geraardsbergen, nu zaterdag 9 juli, ziet het er goed uit om het ook definitief naar met toe te trekken.
Ik kreeg al zo vaak de vraag of ik een eigen website had en moest daar telkens negatief op antwoorden. De mensen fronsten dan hun wenkbrauwen, niet begrijpend dat een sporter die toch al mooie prestaties heeft neer gezet nog steeds geen eigen site had. En eigenlijk moet ik hen gelijk geven. Maar met de aanmaak van deze blog kan ik iedereen eindelijk op de hoogte houden van mijn prestaties en ervaringen.
Op dit moment is deze plek hier nog vrij leeg en moet ik bekennen dat ik nog een beetje moet zoeken hoe alles hier werkt, maar net zoals mijn eerste schuchtere pogingen op mijn crossfiets zal ik ook hier al doende bij leren.
Sankt-Vith stond eigenlijk niet op het programma. Maar aangezien ik nog in aanmerking kom om het eindklassement van de Belgacom MTB grand prix te winnen besloot ik toch van start te gaan. Vorig jaar werd ik er nog knap 3de, dus stond ik zeker met enige ambitie aan de start!
