Ik ben een mama een mama uit de duizend en laatst hoorde ik van Lander dat ik de beste mama van de wereldbol ben. Dat geeft me een meer dan fantastisch gevoel.

Ook Volker kan zo een toffe lieve dingen zeggen zoals ‘mama je moet in jezelf blijven geloven en als je in je projectje geloofd dan komt het goed.

Sinds gisteren is Volker aan het brillen en aangezien hij bij me was moest ik samen met hem naar de brillenwinkel. Volker zei me direct mama jij kan daar heel moeilijk door met de rolstoel misschien moet oma meegaan. In de buurt waar de winkel is zijn ze namelijk aan het werken en we moeten daar langs gaan. Ook weet ik uit ervaring dat daar op de stoep gaan een hele uitdaging en onderneming is met de rolstoel. Fietsen, vuilnis op bepaalde dagen… Er zijn heel wat obstakels die ik moet nemen. Volker is samen met oma met de fiets gegaan en samen hebben ze zorg voor elkaar gehouden. Sinds het circulatieplan er is het in de stad is het ongelooflijk leuk rijden voor fietsers heb ik gehoord. Eerst werd er zone 30 ingevoerd en toen het circulatieplan. Als rolstoelgebruiker zonder wagen heb ik er geen last van maar omgekeerd ook niet omdat er voor personen met een beperking er rekening gehouden is. Trouwens ik kan nog wel een stukje omrijden om ergens te geraken. Ok mensen met krukken of een rollator maar ik in de rolstoel moet echt geen tegemoetkoming op dat gebied.

Maar Volker heeft nu zijn bril en hij is er wel mooi mee.

Zijn bril is een Ray-Ban

Is zo eens een ree die een andere ree tegenkomt

en zegt die ene ree

Waarom heb jij een bril aan?

Zegt die andere ree met een Engels accent

Omdat ik een Ree(ay) Be(a)n

Maar soms denken mijn jongens dat ik wat minder mama moet zijn. Dan trekt mijn ene oog omhoog en denk ik ‘minder mama zijn?’ ‘Eens een mama altijd een mama’, dacht ik altijd. Maar Lander en Volker denken vaker mama je moet je wat minder zorgen maken. Ik maak me over zoveel zorgen bij mijn jongens.

Nu maak ik me zorgen over Volker over het feit dat hij naar de middelbare school gaat het volgende schooljaar. Lander heeft zijn projectvoorstelling komende week en dat zijn dingen wat me bezig houden.

Ik maak me zorgen als ze naar school gaan te voet of met de fiets. Ik maak me zorgen als mijn jongens dingen moeten doen wat ze niet gewoon zijn. Ik draag ze dag en nacht in mijn hart en als ik ze zie of hoor dan ben ongelooflijk blij. Lander die bij me komt zitten en waar ik steeds in zijn haar zit te snuffelen of steeds zijn rug aanraak daar worden we beiden heel rustig van. Volker die geen knuffels meer wenst maar wel zalig bij me komt zitten om te praten.

Samen aan tafel zitten en een spel spelen terwijl we knutselen, lezen, huiswerk maken, praten. Dat maakt dat we duurzame momenten hebben. Het kost niets gewoon er zijn voor elkaar waar iedereen zijn verhaal eens kwijt kan.

Lander en ik praten nu over een nieuwe pennenzak met en robot op want een boekentas heeft hij niet nog nodig volgens hem.  Maar die pennenzak is toch wel belangrijk. Hij moet rechthoekig zijn met 2 ritsen. Hij moet een kant voor potloden en stiften hebben en een kant voor zijn schrijfgerief. Bij het schrijfgrief moet een latje zitten en een geodriehoek.

Met Volker praat ik over zijn toekomst en dat hij kansen gaat krijgen maar die ook moet grijpen. Als hij redder-verpleger wil worden in een helikopter dan kan hij al in die richting een studierichting volgen. Maar hij weet dat hij ook hoge school zal moeten volgen.

Naarmate mijn jongens ouder worden worden de zorgen ook groter en ik moet zeggen het spreekwoord klopt

Kleine kindjes kleine zorgen GROTE kinderen grote zorgen.

Maar mama zijn dat vind ik de fijnste job die er bestaat. Het is een job die ik vrijwillig uitvoer en ook al MOET ik mijn jongens ‘opvoeden’ het voelt heel naturel aan en het geeft me enorm veel voldoening. Het is de job van mijn leven: MAMA ZIJN!!!