in r schoot groeide het begin
van wat later leven werd
zij was de aarde waaruit wij kiemden
de waakvlam die ons geen zijspoor liet
onder r gespreide vleugels broedde
vaak het ongenoegen van jeugdige
onstuimigheid, wiens wonden
moederzalvend werden gelikt
tijd kent geen houdbaarheid
slechts herinneringen over wijsheid
die ze door jaren heen om haar ogen
bij elkaar had gespaard
alleen haar beminnelijke lach
die zelfs nog haar dode lippen sierde blijft eeuwig jong
Marina Geerinck© Hartendame2
|