Ik ben Matthi
Ik ben een man en woon in Kortemark (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2025 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Voetbal, badminton, tafeltennis....
Ik speel voetbal in de club V.V. Kortemark
Ik ben supporter voor Club Brugge en m'n favoriete voetbalspeler is natuurli
De gewone huiskat. Hij kan minstens vijftig verschillende geluiden maken om uit te drukken hoe hij zich voelt of wat hij wil. Daaronder is natuurlijk het bekende 'miauw', in allerlei variaties. Maar de kat kan ook grommen, blazen, knorren, schreeuwen, janken, knarsen, mekkeren en nog veel meer. En natuurlijk kan hij spinnen, dat merkwaardige, onafgebroken gesnor dat je hoort als hij zich lekker voelt. Alleen de kleine katten kunnen trouwens onafgebroken spinnen. De grote katten kunnen alleen als ze uitademen een snorrend geluid maken. Maar als je een kat echt wilt begrijpen, moet je zijn houding goed bekijken. Op den duur weet je dan misschien wat deze eigenzinnige beesten van je willen. Want een ding is zeker: jij bent er voor de kat, de kat is er niet voor jou.
Bron v/d tekst: Boek: Het boek van de kleine katten van Markus Kappeler.
Je kat is een carnivoor (vleeseter), maar eet ook kleine hoeveelheden planten en groenten. Als je je kat gezond wilt houden kun je het beste speciaal kattenvoer kopen. je kunt kiezen uit nat- en droogvoer. Vraag anders je dierenarts maar, watje het beste kunt geven.
'Compleet droogvoerCompleet nat voer
Alles in één
De beste manier om je kat te voeren is met'complete'voeding. Daarin zit alles wat het dier nodig heeft. Het voer is niet droog en niet nat. Katten vinden het heerlijk om op droogvoer te knabbelen.
De carnivoor
Als je kat geen vlees eet zou hij heel ziek worden. Hij gebruikt de puntige hoektanden om het vlees vast te houden.
Een kat eet in gebukte houding.
Hoektanden
Elke kat heeft messcherpe hoektanden om het vlees in stukken te scheuren, klein genoeg om in te slikken.
Hoektanden kat.
Te mengen voeding
Aanvullende voeding moet altijd samen met ander voer gegeven worden om te zorgen dat het
gezonde voeding wordt.
Het eten kopen
Lees zorgvuldig wat er op de verpakking staat. Zorg ervoor dat het voer voor katten is bedoeld en vlees bevat.
Verpakking Whiskas.
Hoeveel voer?
Op het etiket staat vermeld hoeveel eten je kat moet hebben. De meeste katten weten het zelf prima en zullen alleen eten wat ze nodig hebben. Als je kat wat dik wordt, geef je hem gewoon minder.
Dagelijks vers water
Er moet voor je kat altijd een bak vers water klaar staan om te drinken.
Vers water.
Tijd voor een traktatie
Geef je kat af en toe iets extra per dag. En geef hem niets als ze er voor gaan bedelen.
Wat een kat graag eet.
Voertijden
Geef je kat weinig tegelijk over verschillende keren verdeeld. De meeste katten eten alleen maar als ze er behoefte aan hebben. Nat voer wordt snel oud. Haal niet opgegeten voer na zo'n minuut of 30 weg. Droogvoer kun je rustig laten staan.
Zet de voerbak vlak bij de kat zn bed, want de kat loopt op de reuk van voer af.
Voeding waar je voorzichtig mee moet zijn
- Van melk kan je kat diarree krijgen.
- Van je eigen restjes kan je kat buikpijn krijgen.
- Chocolade is echt slecht voor je kat.
- In botsplinters kan je kat stikken.
Bron v/d tekst: Boek: Hoe zorg ik voor m'n KAT van Mark Evans.
Een kat is een van de sierlijkste dieren. Het lichaam van de kat is bovendien een uiterst efficiënte jaagmachine. Hij springt, klimt, grijp en rent met het grootste gemak.
Om in een boom te klimmen gebruikt de kat zijn nagels en sterke achterpoten. Van tamelijk grote hoogte kan hij verhoudingsgewijs veilig naar beneden springen. Het is echter niet waar dat katten van ongebruikelijk grote hoogtes naar beneden kunnen springen zonder zich pijn te doen. In dit soort gevallen kunnen ze net zo goed verwondingen oplopen als andere dieren.
Iedere kat heeft een scherp gehoor en een uitstekend gezichts -, reuk- en reactievermogen. Het skelet van een kat bestaat uit ongeveer 250 botten (het aantal botten in de staart varieert al naargelang het ras) en 517 spieren. De ruggengraat is buitengewoon flexibel en sterk, waardoor hij beheerst kan springen en plotseling kan aanvallen. Het maagdarmkanaal is kort en zit eenvoudig in elkaar omdat katten voornamelijk vlees eten, voor het verteren van plantaardig voedsel is een ingewikkelder spijsverteringskanaal nodig. De ademhaling en de hartslag van een kat zijn sneller dan die van een mens. Ze hebben een sterke bek, waarmee ze hun prooi kunnen krijgen, en 30 vlijmscherpe tanden, waarmee zee vlees kunnen doorbijten. Ze hebben geen kiezen om het eten mee te malen. De gemiddelde kat weegt ongeveer 5 kilo en meet van de grond tot aan de bovenkant van de schouder ongeveer 30cm.
Deze constructie maakt het alle katten mogelijk een aanzienlijke snelheid te bereiken. De jachtluipaard is daardoor zelfs het snelste zoogdier te land. Volgens wetenschappers kunnen luipaarden over korte afstanden een topsnelheid van 110 km/uur halen!
De lang- en hooggebouwde kat dankt dit niet alleen aan het feit dat haar ruggengraat wezenlijk buigzamer is dan die van bijvoorbeeld een paard, maar ook omdat ze zoals al haar familieleden niet op haar voetzolen, maar alleen op haar tenen loopt. Wetenschappers noemen teengangers 'digititrad'. Behalve de kat behoort ook de hond daartoe.
De tenen hebben daarom dikke kussens. Het deel dat aan de voorpoten overeenkomt met de menselijke duim wordt niet gebruikt en is herleid tot een extra klauw. Bij de achterpoten is dat niet het geval, want die hebben slechts vier tenen.
Voor een jagend roofdier is dit zeer succesvol. Ze combineert snelheid met stabiliteit. De ledematen schijnen langer te worden, waardoor het dier met elke pas verder komt. De beweging wordt versneld, omdat een klein deel van de voet de grond raakt. Het wrijvingsverlies is gering, want de ledemaat kan zich onmiddellijk verder bewegen.
En nog een belangrijk voordeel: de dikke kussens van de zoolballen zijn niet alleen heel belangrijk voor de zachte gang van de kat, maar werken ook als schokdempers bij het springen en sprinten!
Katten zijn, zoals ook wij mensen, voornamelijk oogdieren, en hun gezicht is dan ook overeenkomstig ontwikkeld. 400,000 zintuigcellen per vierkante millimeter vangen licht en beweging op. Katten zien vormen en kleuren minder duidelijk dan wij, maar ze hebben op ons voor dat ze zien bij elke lichtsterkte (daarvoor zorgen de staafjescellen, waarvan er in een kattenoog meer zitten dan de kegeltjescellen, die zorgen voor het zien van vromen en kleuren)
Bij scherp licht trekt de kat haar pupillen dicht tot een verticale, millimeterdunne streep. Bij schemerdonker kan ze haar pupillen verwijden tot ze bijna even groot zijn als de iris. In het donker wordt bovendien het tapetup lucidum actief. Dit is een op de achterwand van het oog liggende laag die de invallende resterende lichtstralen reflecteert. Voor ons is dit tapetum lucidum ´s nachts zichtbaar bij het licht van een zaklantaarn: de reflex zorgt dan voor een ijsblauwe of gloedrode fonkeling.
Katten wekken bij ons soms een onheilspell3ende indruk, omdat hun iris en pupil onbeweeglijk zijn. Katten rollen niet met hun ogen. Als ze opzij willen kijken, draaien ze hun hele kop. Bijzonder aan het kattenoog is het derde ooglied, het zogenaamde knipvlies, dat in de binnenste ooghoeken zit en als bescherming over de pupil schuift als een vreemd voorwerp het oog raakt.
De oren zijn speciaal ontworpen om een mogelijk prooidier snel te kunnen lokaliseren± de oorschelpen zijn uiterst beweeglijk (los van elkaar) en kunnen elk geluid van voor, achter, boven of onder het dier waarnemen.
Trillingen tot wel 50.000 Hz, met andere woorden supersonische golven, worden door het kattenoor net zo goed waargenomen als lage frequenties.
Dat uitstekende gehoor komt de kat vooral bij de muizenjacht goed van pas. Knaagdieren houden met elkaar en het nest contact door piepgeluiden met hoge frequentie, die wij mensen niet kunnen waarnemen. Die zachte toon verraadt de kat niet alleen waar het nest is, maar ook waarheen en met welke snelheid haar prooi zich beweegt! Ze kan er dus ´blind´ op springen!
Met ongeveer 200 miljoen reukcellen achter dat kleine neusje, is de kat qua reukzin veel beter uitgerust dan wij. Toch is de reukzin voor katten niet zo belangrijk. Ze gebruikt het alleen voor haar seksueel leven, en het herkennen van voedsel. Een kat volgt echter nooit het geurspoor van een muis en ze onderzoekt ook niet of de lucht de geur van een mogelijke prooi meevoert. De buit wordt pas besnuffeld als ze gevangen is.
Haar eigen geur en die van de concurrentie herkent ze overal waar de via de geurklieren op de voetballen of het lichaam (o.a. kaken) afgescheiden aromastoffen aan vaste voorwerpen (bijvoorbeeld een boom of de bank) zijn blijven kleven.
Ook de mensen die met haar samenleven, ondergaan een soort geurcontrole: een kat probeert altijd op haar bezit haar eigen geurstempel te drukken. dat doet ze door het beroemde kopjes geven: de klieren op de kaken geven tijdens het kopjes geven geurstoffen af.
Een normaal gebouwde kat vertrouwt net zoveel op zijn tastzin als op zijn vier andere zintuigen. Door zijn tastzin krijgt hij vitale informatie over zijn omgeving. De snorharen en voetkussentjes van een kat zijn voorzien van sensorische receptoren die het dier in staat stellen druk, temperatuur of pijn te ervaren, en hem te waarschuwen voor gevaar.
De snorharen van de kat, of tastharen, steken uit tot over de hele breedte van zijn lichaam. Hij kan er voorwerpen die dichtbij zijn en obstakels mee observeren, en veranderingen in zijn omgeving mee waarnemen. Een kat gebruikt zijn snorharen ook om de breedte van een doorgang mee te bepalen en zo te zien of hij erdoor kan. in het donker baant de kat zich soms een weg door zijn snorharen naar de grond te richten.
De snorharen bevinden zich op de bovenlip. Er zijn er 12 aan weerszijde van het gezicht. er zitten ook tastharen onder de ogen, op de wangen en op de 'elleboog' van de voorpoten. Daar noemt men ze ook vaak handwortelhaartjes. Deze haren zijn karakteristiek voor zoogdieren die hun prooien met hun poten vasthouden. Speciale spieren bewegen de snorharen. De geringste beweging van de snorharen geeft prikkels aan zenuwuiteinden, die boodschappen naar de hersenen sturen om de kat informatie over zijn omgeving te verstrekken
De voetkussentjes zijn even gevoelig als de snorharen. Ze dienen om de aard van een voorwerp te bepalen, zijn grootte, consistentie en temperatuur. de kussentjes worden beschermd door een opperhuis die 75 keer zo dik is als op andere lichaamsdelen. Vetlaagjes onder de huid beschermen de kussentjes ook en dempen de schokken. de sensorische receptoren van opperhuid en vetlaagjes reageren op druk en stellen de kat in staat in een bepaalde houding te blijven.
De nagels van de kat zijn in meerdere opzichten bijzonder: ze groeien het hele kattenleven door, zijn licht rond van vorm en intrekbaar, verticaal ingezet en vlijmscherp.
Het vermogen van de kat om zijn nagels in te trekken heeft meerdere voordelen. Allereerst kan hij zich geluidloos verplaatsen dankzij zijn zachte voetkussentjes. Vervolgens kan hij zijn nagels, die ware jacht- en vechtwapens zijn, op deze manier beschermen. Tenslotte vormen zijn nagels als hij ze uitsteekt, geduchte snijdende en scherpe wapens en een kostbare hulp bij het klimmen in bomen.
Dankzij de vorm van de nagels kan de kat ze heel gemakkelijk in zijn prooien of tegenstanders zetten, als even zovele mesjes. Een uithaal met de klauwen loopt meestal uit op een fraaie schram op de huid, zelfs als we alleen maar met de kat spelen.
Katten zijn voortreffelijke jagers, en lijken soms over bijna magische vermogens te beschikken. Dit hebben ze mede te danken aan hun uiterst gevoelige zintuigen, waarmee ze moeiteloos hun prooi lokaliseren.
Het gezichtsvermogen
Met meer dan 400.000 zintuigcellen per vierkante millimeter kunnen we wel concluderen dat een kat over prima ogen beschikt. Aangezien een kat voornamelijk 's avonds en 's nachts - met name op het gezicht en gehoor- jaagt is het niet vreemd dat zijn ogen hierop zijn ingesteld . Dit is aan de vorm van het pupil te zien: 's middags ziet deze eruit als een dunne, verticale streep wat voorkomt dat er te veel licht op het netvlies valt. Wanneer het echter donkerder wordt vergroten de pupillen zich tot grote ronde zwarte kijkers die bijna het hele oog in beslag nemen - zo kan een kat zelfs de zwakste lichtstralen waarnemen. Zelfs licht dat nog zes maal zwakker is dan het zwakste licht dat wij kunnen nog kunnen zien. Opmerkelijk is dat de ogen van een kat oplichten wanneer je er met een lamp op schijnt. Dit wordt veroorzaakt door een reflecterende laag achter het netvlies -het tapetum lucidum- wat al het resterende licht, dat niet door het netvlies is opgenomen terug te kaatsen. De kat heeft zo de mogelijkheid om het gereflecteerde licht nogmaals waar te nemen. Het kattenoog beschikt -naast het vermogen om de meest zwakke lichtbundeltjes te registreren- ook over het vermogen om de meest kleine bewegingen op te merken en deze gelijk exact te lokaliseren. Zo is geen muis meer veilig voor de magische kattenogen!!!
's Middags ziet een kat echter wat minder goed dan hij 's nachts kan. Randen van een voorwerp ziet een kat bij daglicht enigszins vaag, terwijl hij 's nachts alles een paar keer scherper ziet dan de mens. Ook kunnen katten niet zo geweldig kleuren zien dan wij: de kleur rood zien ze als vaag grijs en de rest bestaat uit slechts vage tinten groen en blauw. Bij daglicht zien katten het beste tussen een afstand van twee tot zes meter. Het gehoor
Katten jagen niet alleen met hun ogen, maar ook met hun gehoor. Kattenoren zijn vooral ingesteld op hoge tonen aangezien prooidieren -met name kleine knaagdieren- doormiddel van hoge frequenties communiceren. Het kattenoor kan frequenties tot 60 kHz horen -prima om de muizen taal van 40 kHz af te luisteren. Wij mensen horen slechts tot frequenties van 20 kHz. Het zal ongetwijfeld wel een zijn opgevallen dat een kat zijn oren onafhankelijk van elkaar in werkelijk alle richtingen kan draaien. Zo kan hij, wanneer hij iets hoort, zijn oorschelp bijna gelijk in de goede richting zetten en de bron van het geluid vrij exact lokaliseren. Blinde katten zijn daarom bij de jacht absoluut niet volledig hopeloos aangezien ze met hun fijne gehoor precies kunnen horen waar een muis zich bevindt en in welke richting deze gaat. Katten horen niet alleen veel hogere tonen, maar ook vele male zwakkere geluiden dan dat wij kunnen horen. Ze schijnen op dit vlak een nog een beter gehoor te hebben dan de hond. En of dat dat nog niet genoeg is kan hij zelfs zeer kleine verschillen in toonhoogte waarnemen. Een halve noot lager of hoger wordt feilloos opgemerkt. Het is dus niet vreemd dat katten zo'n breed vocabulaire hebben en -naast natuurlijk lichaamstaal- elkaar exact de juiste boodschap kunnen doorgeven. Met zulke perfect functionerende 'luisterposten' zou een kat eigenlijk overladen moeten worden met geluiden. Gelukkig kunnen allerdaagse geluiden als het ware op de achtergrond geplaatst worden, waardoor alleen de interessante geluiden worden opgemerkt.
De tastzin
Veel mensen vergissen zich in het belang van de snorharen voor een kat, en onderschatten het vermogen van dit zeer gevoelige zintuig. Met name op de snoet, (de snorhaarkussentjes) boven de ogen en op de poten zijn lange tastharen te zien die zo gevoelig zijn dat ze elk briesje kunnen voelen. Het verschil tussen tastharen en gewone haren zit hem in de wijze waarop de haren in de huid zijn geplant. Tast haren zitten wel drie keer dieper, waardoor ze als een soort hefboom werken. Deze haren zijn als een krachtveld van gevoel om de kat heen. Het schijnt zelfs dat katten de aanwezigheid van voorwerpen enigszins kunnen voelen aan de hand van afwijkende luchtstromingen rond een bepaald (groot)object. Dit komt enorm goed van pas in het stikke donker -wanneer het zelfs voor het kattenoog te donker is- , de kat spreid zijn snorharen uit en kan daarmee voorkomen dat hij ergens tegenop botst. Dit doet hij ook in zeer nauwe doorgangen. Een kat die een prooi in zijn bek heeft legt zijn snorharen om de prooi heen om zo exact de bewegingen van het -misschien nog levende- dier te voelen.
Niet alleen de snorharen zijn een onderdeel van de zeer fijne tastzin van een kat, maar ook de voetzooltjes. Hiermee kan een kat perfect trillingen aanvoelen, en kan hij zijn prooi zelfs voelen lopen. Zelfs de plaats waar een muisje zich bevind en in welke richting deze gaat schijnt een kat met zijn voetzooltjes enigszins waar te kunnen registreren.
Temperatuur nemen katten zeer fijn waar met hun neus en bovenlip en tong, terwijl de rest van hun lichaam hier tamelijk ongevoelig voor is. Een mens trekt zich na 44 graden terug, terwijl een kat het tot 52 graden uithoudt. Ook de voetzootjes, die o zo gevoelig zijn voor trillingen zijn bijna ongevoelig voor temperatuur, wat verklaard dat sommige katten prompt over gloeiende kookplaten of kachels lopen. Het feit dat veel katten een brand overleven hebben ze ook aan hun vrij temperatuur ongevoelige lichaam te danken.
Ruiken, flehmen en proeven
In een kattenneusje zitten ongeveer 200.000 miljoen zintuig cellen, wat er veel meer zijn dan bij een mens. Het kleine neusje van een kat wordt veelal onderschat, terwijl een mensenneus hier bij lange naar niet aan kan tippen. Een hondenneus is echter nog veel beter, aangezien zij ook jagen doormidden van reuk, terwijl een kat dit slechts als communicatiemiddel gebruikt. Door achtergelaten geurtjes van andere katten op te snuiven kunnen zij precies na gaan wie er is geweest en wanneer. Naast het doel als communicatiemiddel wordt de kattenneus ook gebruikt om voedsel te keuren. Hiervoor gebruikt hij echter niet alleen zijn reukvermogen, maar ook nog een apart orgaan. Dit wordt het orgaan van Jacobson genoemd, wat zich bovenin het gehemelte bevindt. Hiermee is de kat instaat om een geur als het ware te 'proeven', en dus nog beter waar te nemen. Dat doet hij door de bek open te houden, zijn bovenlip enigszins op te krullen en lucht naar binnen te zuigen, wat vervolgens langs het orgaan van Jacobson stroomt. Dit gedrag wordt 'flehmen' genoemd, en zie je veel katers doen wanneer ze bijvoorbeeld een krolse poes hebben geroken.
Proeven doen katten niet zo heel geweldig; ze schijnen zoet nauwelijks waar te kunnen nemen. Wel kunnen ze goed het verschil proeven tussen verschillende eiwitten en vetten, maar hiervoor gebruiken ze ook vaak hun neus en orgaan van Jacobson.
Alle katten worden blind geboren. De eerste 10 tot 14 dagen blijven de ogen gesloten. In enkele gevallen gaan de ogen al rond de 7 dagen open. In het begin is het netvlies nog niet helemaal ontwikkeld en is het gezichtsvermogen nog slecht. De jonge kat moet leren om de beelden die op het netvlies vallen, te interpreteren. Ook moeten de hersenen de ontvangen prikkels leren verwerken. Hierdoor ziet een kitten de eerste 3 maanden minder goed dan een volwassen kat. Na die 3 maanden worden de ogen een bijzonder belangrijk zintuig van de kat.
Blauw-ogige witte katten zijn vaak doof.
Kamille staat bekend als een oud huismiddeltje tegen oogontstekingen, maar het mag nooit direct in het oog komen omdat het dan meer schade toebrengt dan het geneest.
Het oog van de kat bevindt zich in een holte van de schedelbeenderen (a), beschermd door vetkussentjes (geel). De spieren (b) verbinden de oogbol met de holte en stellen de kat in staat het oog in verschillende richtingen te bewegen. Twee oogleden (c) - bijna geheel gecamoufleerd door haren - sluiten zich ter bescherming van het oog op het moment dat de wimpers, de snorharen of het oog zelf iets raken. De traanklieren (d) zorgen voor de bevochtiging van het oog. De tranen vloeien af via de neus.
Elke ontsteking of verandering aan de ogen moet door de dierenarts worden onderzocht.
Drie verschillen met de mens.
De pupillen van een kat verkleinen niet tot een punt, maar blijven een loodrechte streep als er veel licht op de ogen schijnt.
De pupillen van katten bewegen niet, maar blijven star naar voren gericht.
Wij knipperen met de ogen en de kat niet.
Katten lijden slechts zelden aan bijziendheid of verziendheid.
Scheel zien komt betrekkelijk vaak voor en kan niet worden verholpen.
Oudere katten kunnen soms groene of grauwe staar krijgen. Als zich op het oog een grauwe sluier vormt, moet je zo snel mogelijk naar de dierenarts, want grauwe staar kan worden verholpen.
Katten kunnen een mier zien op een afstand van 2 tot 6 meter. Daarboven en daarbeneden wordt het wat onscherper. Terwijl ze recht vooruit kijkt kan ze ook nog in een hoek van 44° naar beide kanten loeren, echter alleen tweedimensionaal. Dat is genoeg om elke beweging die boven, onder, rechts of links van de kat gebeurt direct te registeren. In het pikdonder worden de ogen een soort oren: akoestische trillingen worden via de pupillen opgepikt.
Door de korte afmeting van de oogbol en de kortere brandpuntsafstand (de in een punt toelopende blauwe lijnen) is het gezichtsveld van de kat breder dan bij de mens (zie ook hieronder).
De kat ziet net als de mens drie-dimensionaal. Hij ziet dus diepte en is in staat afstand te schatten. Dit wordt mogelijk gemaakt door de menging van de beelden van beide ogen die niet geheel gelijk aan elkaar zijn. Deze menging vindt plaats in het rood gekleurde deel van de hersenen (het visueel centrum). Het gezichtsveld van de kat is ongeveer 98° als hij recht vooruit kijkt (het rode gedeelte voor de kop). De uiterste zijkanten van het gezichtsveld (paars), geven naar beide zijden nog een een uitbreiding van 44°, waardoor het totale gezichtsveld 186° beslaat. In dit laatste stuk ziet de kat echter twee-dimensionaal.
Kattenogen zijn uitstekend aangepast aan de hoofdprooi, de muis. Omdat deze kleine knagers bijna alleen maar in de schemering tevoorschijn komen, kunnen katten omstreeks die tijd het beste zien. In een heldere maannacht kan de kat de hele nacht jagen.
De pupil van de kat zal vergroten bij angst, pijn, schrik of vermoeidheid. Dit heeft te maken met het afweersysteem. Een aantal zenuwen en spieren is dan tot het uiterste gespannen om het (te verwachten) gevaar het hoofd te bieden. Hoe groter de pupil des te sneller de kat zal reageren. De kat heeft geen controle over deze zaken. Het gebeurt volledig instinctmatig. Zo'n vergrote pupil zien we ook als de kat net uit bad of plotseling in het felle licht komt.
Een blind geworden kat voelt zich heel onzeker en probeert het contact met soortgenoten te vermijden. Doof geworden katten leiden echter een normaal leven.
Volledig blinde dieren kunnen zich met behulp van hun uitstekende gehoor en de tastzin nog redelijk goed oriënteren.
Katten kunnen de kleuren grijs, blauw, geel en rood zien en hebben een duidelijke voorkeur voor de kleur rood. Daar kun je van profiteren door bij de aankoop van speelgoed rode balletjes of muizen te kopen.
Zien in het "donker".
Kattenogen lichten op als er in het donker een lichtstraal op komt. Dit wordt veroorzaakt door een spiegelachtig weefsel waarmee de achterkant van het netvlies is bekleed. Dit heeft tot gevolg dat het licht wordt weerkaatst en de lichtgevoelige cellen in het netvlies extra worden gestimuleerd. Hierdoor neemt dus bij zwak licht het gezichtsvermogen toe.
Tranen.
Om hun ogen tegen uitdroging te beschermen (omdat ze niet knipperen), gebruiken de katten een 3e ooglid (de nikhuid of het knipvlies). Hiermee verdelen ze traanvloeistof over het oog. Dit knipvlies beschermt het oog ook tegen beschadiging en schiet als een soort schild voor het oog vanuit de binnenooghoek. Aan de binnenkant zit een kliertje dat meedoet aan de traanvorming.
Het traanvocht verzamelt zich in de ooghoek, waar twee traanbuisjes het overtollige traanvocht afvoeren via de neus (1 ml per dag). Dit verklaart waarom een neus altijd wat vochtig is. Een natte neus betekent dat er voldoende traanproductie is, maar wil niet zeggen dat het dier niet ziek kan zijn.
Tranen bestaan uit watervoedingsstoffen en vetten. Het doel is de buitenkant van het oog, het hoornvlies, vochtig en schoon te houden. Het traanvocht levert de noodzakelijke voedingstoffen voor het hoornvlies. Het hoornvlies bevat namelijk geen bloedvaten, want die zouden het zicht belemmeren.
Is er geen of onvoldoende traanproductie, dan leidt dat tot het uitdrogen van het oog. Het gevolg is een constante ontsteking van het hoornvlies. Daardoor is het hoornvlies niet langer doorzichtig. Treedt dit aan beide ogen op, dan is blindheid onvermijdelijk.
Een droog oog bij dieren betekent altijd een ziek oog.
Door de dierenarts kan met een eenvoudige striptest de traanproductie worden vastgesteld. Door het hoornvlies met fluorescine te bevochtigen, wordt de schade aan het hoornvlies zichtbaar gemaakt.
Katten houden tijdens een narcose hun ogen open. Tijdens de operatie krijgen ze "kunsttranen" toegevoegd om het oog tegen uitdrogen te beschermen.
Als kattenogen meer gaan tranen hebben ze vaak last van een niet goed werkend traankanaal (verstopt) of een verhoogde oogvochtproductie als gevolg van een prikkeling. Het vaakst komt dit voor door een ontsteking van de oogslijmvliezen als gevolg van infecties. Bij oogontsteking plakken de oogleden aan elkaar vast en verstoppen de traanpunten. In de zomer kunnen pollen of plantensappen tot oogontstekingen leiden. Oorzaak voor voortdurende tranen bij extreem kortneuzige kattenrassen is het naar binnen gebogen binnenste ooglid, het zogenoemde mediaal entropium of slecht aangelegde traankanalen.
De huid en de vachtKatten hebben een dichte vacht die bijna het hele lichaam bedekt. Alleen de lippen, de neus , de voetkussentjes en de tepels zijn onbehaard. Tussen de haren zit lucht die een isolerende laag vormt. De kat kan de mate van isolatie beïnvloeden door de haren te bewegen. Op deze manier kan het dier zich gemakkelijk aan een koude of warme omgeving aanpassen. Hierdoor kan hij ook het hele jaar buiten zijn.
Als een kat bang of geschrokken is, staan de haren recht overeind. Ook de haren op de staart doen mee en zo onstaat de "dikke staart". Doordat de haren overeind staan, lijkt de kat een stuk groter en sterker. Dit maakt vaak indruk op belagers.
Rond de snuit, de ogen en onder de oren heeft de kat speciale snor- en tastharen. Op de plaats waar deze haren in de huid zitten, zijn zeer gevoelige zenuwcellen aanwezig. Deze vertellen de kat wanneer hij zijn neus in zaken steekt waar hij beter uit kan blijven. Knip dus nooit aan deze haren.
Het is aan te bevelen om tijdens het aaien de huid te bevoelen. Hierdoor merk je op tijd eventuele wondjes of andere ongerechtigheden op.
Vachttypes.
Er zijn 3 vachttypen te onderscheiden:
* Lange en korte vachten.
* Draadharige vachten.
* Haarloze vachten.
Hieronder staan de 8 varianten binnen deze 3 typen aangegeven met een korte beschrijving.
De korthaar is het wilde basistype, maar tussen de textuur van de Europese korthaar en bijvoorbeeld die van de Russisch Blauw en de Burmees is een groot verschil.
De Angora is genetisch dezelfde kat als de Pers, maar zijn vacht is, hoewel zijdeachtig, niet zo vol, doordat de donsharen minder ontwikkeld zijn.
De Cornish Rex heeft geen dekharen. Zijn golvende vacht wordt veroorzaakt door de natuurlijke krulling van de kroon- en donsharen. De snorharen zijn kort en gekruld.
De draadhaar heeft alle drie haartypen, dia abnormaal en onregelmatig zijn gekruld; de donsharen hebben qua vorm wel wat weg van een herdersstaf.
De Pers heeft de best ontwikkelde lange vacht, zacht en zijdeachtig, waarbij de overvloedige donsharen bijna zo lang zijn als de dekharen. Dit exemplaar is een zwarte smoke.
De Maine Coon is een andere langhaar, de vacht is zwaarder en ruiger; in type komt hij misschien dichter bij veel niet-stamboek langharigen.
De Devon Rex heeft alle drie de haartypen, maar ze zijn alle drie gemodificeerd; de snorharen kunnen afwezig zijn of gereduceerd tot heel korte haartjes of stompjes. Sommige katten zijn kaal.
Haarloosheid, zoals bij deze Sfinx, wordt door de meeste kattenliefhebbers als een abnormaliteit beschouwd; meestal is er op sommige delen van het lichaam een dunne donslaag.
Een aantal oorzaken voor kale plekken.
Jeuk
Door heftig krabben ontstaan plekken en een geïrriteerde huid (pukkels, schilfers, roodverkleuring). De jeuk kan veroorzaakt worden door ongedierte (vlooien, mijten) of het kan wijzen op een allergie. Allergieën kunnen we onderverdelen in 3 groepen:
contactallergie, bijvoorbeeld onder de vlooienband,
voedingsallergie, bijvoorbeeld door rundereiwitten,
omgevingsallergie, bijvoorbeeld huisstof.
Hormonaal
Dit geeft vrijwel altijd een symmetrische kaalheid.
Enkele oorzaken:
Gemis aan vrouwelijke hormonen. Bij castratie komt het voor dat er kaalheid optreedt van de spiegel (= het gedeelte onder de staart), de binnenkant van de achterpoten en de buik. Soms gaat door een hormooninjectie, maar ook wel spontaan, het probleem over.
Schildklierproblemen. Terwijl bij de hond bij afwijkingen aan de schildklier vrijwel altijd sprake is van een te trage schildklier, is dit bij de kat juist het tegenovergestelde. Bij oudere katten komt nogal eens een te actieve schildklier voor. Het gevolg is een onrustige, opgejaagde kat die veel eet en drinkt en toch mager is (dit kan ook het geval zijn bij suikerziekte!). Deze katten zijn de hele dag druk met hun vacht bezig en likken overdreven veel. Dit geeft een mottige vacht met kale plekken.
De bijnieren. Wanneer de bijnierschors te actief is (de ziekte van Cushing), ontstaat het beeld van een patiënt die veel en langdurig prednison slikt:
spieren slinken (ledematen worden dunner),
de romp wordt echter dikker door vetafzetting.
de huid wordt dun en haarzakjes verdwijnen.
Bij de kat levert dat een dunne vacht met kale plekken op.
Psychische kaalheid
Deze emotionele vorm van kaalheid komt alleen bij onze kat voor. Sommige katten gaan een stressvolle situatie te lijf door zich overmatig te verzorgen, te likken en zelfs plukken uit de vacht te trekken. Veranderde omstandigheden in huis vormen vaak de onderliggende oorzaak, bijvoorbeeld de geboorte van een baby, een verhuizing, complete nieuwe inrichting van het huis enz. Het is van belang de oorzaak op te sporen. Als de oorzaak niet is weg te nemen, blijft er alleen behandeling met al of niet homeopatische middelen over.
Tekorten aan onverzadigde vetzuren
Dit is een veel voorkomend tekort en wordt vaak over het hoofd gezien. De huid wordt droger, soms ziet men schilfertjes. De haren zijn een beetje dof en vallen gemakkelijk uit. Deze vetzuren moeten dus aangevuld worden via de voeding. Voor de kat bestaat hiervoor een vloeibare olie-achtige oplossing.
Tekort aan algemene vitaminen
Dit komt nog zelden voor omdat de meeste katten goede commerciële voeders eten waarin alle benodigde vitaminen en mineralen in de juiste hoeveelheden zijn verwerkt. Het kan echter voorkomen dat bepaald voeder niet volledig verteerd wordt en zodoende de voedingsstoffen onvoldoende of slecht worden opgenomen. Op lange duur kan dit aanleiding geven tot huid- en vachtproblemen. Ook wanneer je het eten zelf maakt, kunnen tekorten aan voedingsstoffen voorkomen. Koken voor de kat is niet gemakkelijk. Heel vaak zal de kat alleen het vlees uit het zorgvuldig samengestelde diner oppeuzelen. Op deze manier kunnen tekorten ontstaan van vitaminen en mineralen. Deze tekorten kunnen dan weer van invloed zijn op de huid. De oplossing hiervoor ligt voor de hand: ander voer kiezen en bij het zelf klaarmaken extra vitaminen en mineralen toedienen. Vitaminen en mineralenmengsels zijn er in verschillende vormen: vloeistoffen, poeders of tabletten.
Bacteriën en schimmels
Huidinfecties (bacterie) of huidschimmels tasten de huid aan en kunnen overmatig haarverlies veroorzaken doordat de kat gaat krabbelen (jeuk) of omdat de haarfollikels (de plaats waar het haartje ontspringt) aangetast worden door de bacterie of schimmel. Bacteriële huidinfecties moeten met antibiotica aangepakt worden. Meestal wordt een "kweek" gemaakt van de huidbacterie om te zien welke bacterie het is en dus de juiste antibiotica gekozen kan worden. Schimmel kan worden bestreden met lotions en in ernstige gevallen met tabletten. Deze tabletten moeten dan wel lange tijd gegeven worden (ongeveer 6 weken) omdat de schimmel anders weer de kop kan opsteken.
Overige oorzaken
Katten kunnen ook spontaan hun haren verliezen bij nervositeit of koorts.
De verzorging van de vacht.
Langharige vacht.
Strooi talkpoeder op de vacht.
Wrijf het poeder in de vacht. Begin bij de staart en werk naar de kop toe.
Borstel de vacht grondig. Het poeder moet worden verwijderd en de vacht moet van de huid af gaan staan.
Kam met een grove kam vanaf de staart naar de kop om te controleren of er nog klitten zitten. Besteed vooral veel aandacht aan het onderlijf en de oksels.
Maak de ogen, neusgaten en de binnenkant van de oorschelpen schoon met een vochtig wattenstaafje of een borsteltje. Let er wel goed op dat je niet echt de oren in gaat met het wattenstaafje.
Kortharige vacht.
Verwijder met een metalen stofkam losse haren, stof en vuildeeltjes en eventueel parasieten. Werk van de kop naar de staart.
Voor katten met een dikke korte vacht kun je een rubberborstel gebruiken.
Gebruik voor katten met een zeer fijne korte vacht een zachte haren borstel.
Wrijf de vacht glad met een lapje zijde of fluweel, een zeemleer of een speciale verzorgingshandschoen.
Andere zaken over de huid en de vacht.
Door het vechten met andere katten ontstaan bij kittens wondjes, die vaak niet eens bloeden. Toch kunnen die soms tot bloedvergiftiging leiden. Door het kanaal van de hoektand dringt een grote hoeveelheid bacteriën in de wond, die onder de huid een optimaal klimaat hebben om zich te ontwikkelen. Bijtwonden kunnen daarom het best door een dierenarts worden behandeld. Zonder antibiotica is er kans op abcesvorming. Dit abces is dan in feite een holte die is gevuld met ontstekingsvocht en vormt meestal een een zachte, warme bobbel in de huid. In de meeste gevallen zal het een paar dagen duren voordat de kat hier ziek van wordt. Het gevolg is dat hij zal wegkruipen en dat er haren zullen uitvallen. De dierenarts zal een dergelijk asces openen onder een lichte roes.
Anders is het bij open wonden. De stollingstijd bij de kat is half zo lang als bij de mens. Na krap 1 maar maximaal 3 minuten ligt er een beschermend laagje over de wond, dat indringen van ziektekiemen tegengaat. Hierdoor wordt de genezing bevorderd.
Met het likken komen afweerstoffen in de wond. Laat de kat dus kleine wondjes rustig likken.
De aan de zon blootgestelde huid van een kat vormt pro-vitamine, een stof die het lichaam in vitamine D - belangrijk voor de huid, botten en vacht - verandert. Door het wassen wordt een deel opgenomen.
Deze vitamine is belangrijk voor de calcium fosforbloedspiegel en dus van groot belang bij de skeletvorming. Vitamine D zit ook in het droogvoer. Wees dus voorzichtig met het toedienen van deze vitamine, want teveel kan schadelijk zijn.
Bij het schoonmaken van de vacht krijgt de kat afgestorven en losse haren naar binnen. De haren worden niet door het maagzuur opgelost.
De meeste katten wassen zich vaak. Katten van één familie geven elkaar vaak een wasbeurt en een moederpoes besteedt veel tijd aan het wassen van haar kittens.
Veel katten wassen zich uitgebreid als ze door een mens zijn geaaid of aangeraakt. Een acceptabele reden is dat ze een niet-gewenste geur willen verwijderen.
Een kat verzorgt zich met de tong en de voorpoten. De haakvormige deeltjes op de tong (papillen) worden als borstel en kam gebruikt. Met de voorpoten worden de plaatsen bereikt waar de kat met de tong niet kan komen. Hij likt een voorpoot nat en veegt hiermee over de kop. Hij herhaalt deze procedure met de andere poot.
Klitten worden met de tanden ontward en de tanden worden ook gebruikt om vuil tussen de klauwen weg te halen.
Een katerstaart (vette staart) moet je op de volgende manier behandelen:
Eerst schoonmaken (ontvetten) met sterilon of alcohol 70%. Als de staart aardig vetvrij is en natuurlijk niet meer kletsnat van de sterilon of alcohol (droogwrijven), dan de babypoeder tussen de haren op de staart strooien. Als de staart namelijk nog nat is, zal de poeder klonten gaan vormen en die zijn niet zo eenvoudig tussen de haren weg te halen. De poeder vooral strooien op de plekken waar de katerstaart het ergst is. Dit is meestal het stuk wat het dichtst bij de rug zit. Het poederen moet je 2 à 3 keer per dag herhalen. Na ongeveer een week zal de vette staart aardig moeten zijn verdwenen. Let er wel op dat als de staart toch weer vet is dat je dan de sterilon of alcohol weer moet gebruiken. Je ziet zelf wel of dit nodig is.
De vacht van een huiskat is waterafstotend en laat het vocht niet tot aan de huid doordringen. Als nakomelingen van woestijn- en savannedieren zijn katten aan vochtig en koud weer lichamelijk weinig aangepast.
Overdreven wassen kan worden veroorzaakt door een emotionele storing. Dit kan weer leiden tot medische problemen.
De wasbeurten van de moederpoes versterken de sociale band tussen moeder en kittens.
Katten reageren vaak met wassen op situaties waarin ze bang zijn of geen raad weten met een probleem.
Als gevolg van de beharing transpireren katten nauwelijks en kunnen op die manier dus geen vocht verdampen.
Een dorstige kat zal proberen het lichaamsvocht te sparen door zich niet te wassen.
Het wassen is een noodzakelijk onderdeel van de temperatuurregeling. Het speeksel neemt de koelende waarde van het transpiratievocht over.
Onverteerbare haren kunnen een haarbal van soms wel ter grootte van een tennisbal veroorzaken. Het is dus belangrijk dat de kat deze haren kwijtraakt.
Zet een potje kattegras in de vensterbank. Dit wordt door de kat gegeten en door overgeven komt ook het ingeslikte haar weer naar buiten.
Een kattenhaar groeit ongeveer 3 millimeter per dag. Ondanks het feit dat elke haar nog geen gram weegt, sleept een normale huiskat ongeveer een pond vacht mee. Als de haren ongeveer 4 centimeter lang zijn, sterven ze af en uit de wortel groeit een nieuwe. De dode haren blijven nog een tijdje in de huid en worden pas door middel van wassen of kammen 'ontworteld'.
Kortharige katten kunnen we met behulp van een zeem helpen en ook handen waar we crème op gesmeerd hebben 'zuigen' bij het aaien de afgestorven haren mee. Op die manier voorkomen we dat er teveel haar op de bank en in het tapijt terecht komt.
Een kattenwasje is onvoldoende bij de Pers. Hierbij is ondersteuning van ons nodig. De afgestorven lange haren kan de kattentong niet in zijn eentje verwijderen. Dagelijks moet de vacht worden doorgekamd en op klitten worden onderzocht. Begin al bij een jong dier met de dagelijkse borstelmassage, dan is het dier er niet alleen aan gewend maar geniet van de hele procedure als een algehele aaipartij.
Klitten bij langharige katten worden met de vingers uit de vacht verwijderd. Hierna uiteraard nog goed kammen. Dikke knopen eventueel met een schaar eruit knippen of met een tornmesje snijden.
Bij de mens ontstaat bij kou kippenvel. Ook katten reageren op kou. Dit doen ze door het rechtovereind zetten van de dekharen. Hierdoor ontstaat er een met lucht gevulde isolatielaag tussen de onderwol en de dekharen.
Als de haren van een kat rechtop gaan staan bij warm weer, dan is hij ziek. In zon geval moet je direct voor aanvullende warmte zorgen. Bij de kachel zetten of een warme kruik geven. Als het te lang duurt, natuurlijk contact opnemen met de dierenarts.
Denk er aan dat als je de kamers verwarmd, de lucht in de meeste kamers vreselijk droog is. Dat kan leiden tot extreme haaruitval bij katten. Luchtbevochtigers helpen dit probleem op te lossen.
Bij sommige katten kun je aan de hand van de babyvacht zien hoe ze er als volwassen kat uitzien. Dit geldt niet altijd voor maskerkatten.
Maskerkatten worden meestal met een witte vacht geboren en pas later tekenen zich in de vacht de donkere vlekken op de poten, neus, staartpunt en oren af.
Uit onderzoek is gebleken dat een gezichtsmasker het knipperen met de ogen versterkt. Dat wordt dan weer verklaard met dat katten eigenlijk bosbewoners zijn en dat het masker ook in het donker te zien is.
Zoals bij de hele grote familie van katten is bij de huiskat een zwart exemplaar niet zeldzaam, een albino daarentegen wel. Ook bij leeuwen en tijgers kunnen gedeeltelijke albino's met blauwe in plaats van rode ogen en aftekening in een lichte vacht voorkomen. Zwarte zijn ook bij wilde katten vaak te vinden. De bekendste is de zwarte panter (luipaard) en de zwarte jaguar. Maar ook alle kleine gevlekte Zuid-Amerikaanse hebben zwarte dieren in hun worpen.
Echte albinos komen zo goed als niet bij de kat voor. Het familie-gen van de Siamees onderdrukt een krachtige grondkleur, maar de vacht is licht en niet wit. De witte vlekken, die veel katten hebben wordt door een gen veroorzaakt, dat vormen van vachtkleur op bepaalde delen van het lichaam onderdrukt. Puur witte katten dragen een gen, dat alle vachtkleuren onderdrukt.
De discussie omtrent witte katten met blauwe ogen is nog altijd niet geluwd. In ons buurland Duitsland is het fokken van witte katten, ook met een andere kleur ogen, bij de wet verboden. In de rest van Europa beperkt men zich tot nestcontrole. Is een kitten doof dan mag met deze ouders en natuurlijk met dat kitten niet meer worden gefokt. Het fokken van Siamezen, die tenslotte wit met een masker zijn, is overal toegestaan.
In de worpen van witte katten komen altijd slechthorende of dove kittens voor.
Een schildpad geldt in veel landen als geluksbrenger. Waarschijnlijk omdat toen al kattenvrienden zagen, dat deze kleur de zeldzaamste kleur was. De reden is simpel: alleen vrouwtjes kunnen schildpad of tortie-collies tonen, want de driekleurigheid is aan het geslachts-chromosoom gekoppeld. Driekleurig zijn trouwens ook de blauwcreme katten, die hierdoor ook altijd van het vrouwelijke geslacht zijn.
Elke duizendste schildpadkat blijkt aan de buitenkat een kater te zijn. Deze tweeslachtigen zijn echter niet vruchtbaar. Er is slechts 1 uitzondering bekend.
Bij veel raskatten zie je bij de eerste blik geen verschil in vacht en kleur van de ogen. Soms lijken ze als eeneiige tweelingen op elkaar. Om een identificatie toch goed mogelijk te maken wordt soms gebruik gemaakt van een afdruk van de neusspiegel. Deze is bij elke kat uniek.
De dekharen van de Noorse boskat die zich in het koude jaargetijde in een dikke vacht hult, lijken altijd een beetje sliertig. Vooral aan de borst, de bovenpoten en de staart is de vacht zeer weelderig. Deze haren hebben een laagje met veel vuil- en waterafstotende vetten zodat ijsregen en sneeuwvlokken er niet op blijven hechten en ook stofdeeltjes geen kans krijgen. De Noorse boskat is een huiselijke kat die echter ook van uitbundige zwerftochten houdt.
Net als de lynx hebben de Maine Coon, de Siberische en de Noorse Boskat dikke haarplukken tussen de teenballen. Als ze door de sneeuw lopen of door een moeras, spreiden ze de tenen uit elkaar. Hierdoor krijgen ze een groter draagvlak en zakken ze nauwelijks weg.
Als je kat een wandeling door de sneeuw heeft gemaakt, kun je het best de poten van de klonten sneeuw ontdoen. Als ze te lang blijven zitten, kan dit leiden tot verwondingen.
Bijna 30% van alle katten in het binnenland van West-Europa zijn cypers (getijgerd), terwijl in de havens van de hele wereld meestal zwarte en zwart-witte katten te vinden zijn.
Bij zwarte katten glinstert de vacht goud- of zilverachtig door invallend licht. Dit wordt veroorzaakt door vlekken zonder pigment in de voor de rest zwartbruine vacht. Deze vlekken reflecteren het licht en leiden tot een optisch bedrog voor onze ogen. Hoe langer de vacht hoe meer glanseffect. Als in de nacht de koplampen van een auto de vacht laten oplichten is dit effect het grootst.
Alle zwarte katten hebben minstens één witte haar in de vacht, meestal aan de borst.
Bij éénkleurige katten is in de zon de zogenaamde schaduwtekening te zien. Heel flauwtjes schijnen dan de strepen van de voorvaderen door. Bij zwarte dieren valt op dat de haren donkerrood of donkerbruin zijn.
De tastharen van katten die naast de lippen groeien, kunnen worden bewogen. De neutrale houding is een rechte hoek ten opzichte van de kop. De haren zijn meestal net zo lang als het dikste deel van het lichaam. Op deze manier kunnen ze beoordelen of ze door een dunne buis heen kunnen. Bij een controle van het eten worden de haren naar voren gebogen en de prooi voorzichtig aangeraakt. Als de kat aan het voer wil snuffelen, dan worden de haren langs de wangen gelegd. Hierdoor zijn de tastharen zo goed als uitgeschakeld en kan de kat zich concentreren op het aroma dat de neus prikkelt.
Tijdens de eerste levensweken van de kittens worden de snorharen van de kittens door de moeder vaak ingekort om te verhinderen dat de jongen te snel zelfstandig worden.
Het gen voor lange haren is recessief, dat betekent dat een kitten alleen langharig is als zijn beide ouders hem dat kenmerk langharig hebben meegegeven. Toch komen in de nesten van huiskatten en vaak ook bij Siamezen en Karthuizers half langharige en langharige babys voor. Als namelijk zowel de vader als de moeder elk een gen voor korte en een voor lange haren dragen dan is het mogelijk dat nakomelingen langharig zijn.
Uit kruisingen tussen korthaar katten met een langhaar-gen zijn nieuwe rassen zijn ontstaan zoals bijvoorbeeld de Tonkinees en de Balinees.
Hoe donkerder de Siamese vacht, hoe donkerblauwer de ogen lijken. Siamese katten, wiens vacht op ivoor lijkt, hebben bijzonder bleek-blauwe ogen.
Ook in het flat krijgen halflange harige katten hun winterkleed. Hun achterbenen worden met pluizige broeken omgeven en rond de nek groeit een dikke "sjaal". Tijdens de haarwisseling vliegen meer haren rond als anders. Ondersteun de wissel van het haar door de kat dagelijks te borstelen en let op een hogere luchtvochtigheid in de woonkamer.
Het wisselen van de vacht wordt niet alleen door de kou maar ook door het korter worden van de dagen ingeluid. De stofwisseling en hormoonhuishouding stellen zich bij een tekort van licht op wintertijd in.
Poezen danken negen levens aan hun mysterieuze gebrom - 20-03-2001
Hoe katten spinnen is nog steeds een raadsel, maar waarom ze het doen menen we wel te weten. Omdat ze tevreden zijn. Maar katten spinnen ook als ze bang zijn, pijn lijden, baren of ernstig gekwetst werden. Volgens Amerikaanse wetenschappers is er dan ook meer aan de hand: katten spinnen omdat het hen geneest.
De vraag Waarom spinnen poezen is al drieduizend jaar oud, maar heeft nog steeds geen bevredigend antwoord gevonden. Net als de vraag hoe katten spinnen, al is de keuze daar beperkt tot twee mogelijkheden. Sommigen denken dat het karakteristieke geluid afkomstig is van twee membraanplooien achter het strottenhoofd, de valse stembanden. Anderen opperen dat het geproduceerd wordt door bloed in een grote ader, waarvan de vibratie door de luchtpijp wordt versterkt.
Wat er ook van zij, medewerkers van het Fauna Communications Research Institute (FCRI) denken nu de belangrijkste functie van het spinnen te hebben ontdekt, ook al haasten zij zich om er op te wijzen dat katten wel degelijk spinnen als ze tevreden zijn. Dus de volgende keer dat uw feliene huisgenoot zich luid brommend tegen uw aaiende hand schurkt, mag u zich nog steeds gecomplimenteerd voelen met uw streeltechniek.
Maar er is dus meer aan de hand en dat heeft alles te maken met de negen levens waarover een kat lijkt te beschikken. Dat katten soms onwaarschijnlijke ongelukken overleven is immers geen fabeltje, maar sinds het onderzoek van een aantal vorsers in 1976 de wetenschappelijke realiteit. Zij onderzochten 132 gedocumenteerde gevallen van katten die een val van enkele verdiepen hadden gemaakt. De gemiddelde hoogte was 5 verdiepingen en half, maar er is een geval bekend van een kat die 45 verdiepen naar beneden tuimelde en het overleefde. 90% van de vallende poezen overleefden hun val, al raakten sommigen zwaar gewond.
De resultaten sluiten aan bij de volkswijsheid dat katten snel genezen en bij de veterinaire ervaring dat gebroken kattenbotten veel makkelijker te zetten zijn dan gebroken hondenbeenderen. Hoe dit komt blijkt verbazend genoeg nauwelijks onderzocht te zijn, maar volgens medewerkers van het FCRI genezen katten zo snel dankzij hun spinnen. Deze hypothese onstond toen zij twee puzzelstukjes bij elkaar legden, en deze wonderwel in elkaar leken te passen. De laatste jaren is onderzoek onder de aandacht gekomen dat erop lijkt te wijzen dat menselijke botten steviger worden als ze worden blootgesteld aan trillingen met een frequentie van 20-50 Hz. Momenteel wordt onderzocht hoe dit gegeven in de praktijk kan worden gebruikt, bv. in verband met het nadelige effect dat het gebrek aan zwaartekracht op het beendergestel van ruimtevaarders heeft. Daarnaast gaat men ook na of zo de stilgevallen beendergroei bij postmenopauzale vrouwen weer op gang getrokken kan worden. Blootstelling aan laag-frequente trillingen zou dan weer pijnverlichting en andere helende voordelen brengen, iets wat bij acute en chronische pijnlijders werd vastgesteld.
Met dit in het achterhoofd, besloten medewerkers van het FCRI de opnames van katten en andere katachtigen die in het kader van het onderzoek naar dierlijke communicatiesystemen werden verzameld, opnieuw te onderzoeken. Zij beschikken niet alleen over talloze opnames van het gespin van huiskatten, maar hebben ook het wellustige brommen van poemas, jacht- en andere luipaarden, leeuwen en ocelots in hun archief zitten. (Van de grote katachtigen, spint alleen de tijger niet.)
Daaruit bleek dat het gespin van de huiskat grotendeels bestaat uit trillingen van 23-30 Hz. Bij de grotere katten valt het gespin binnen de reeks van 20-50Hz, en worden soms uitschieters gemeten tot 140 Hz. Precies wat volgens de medische proeven een genezende werking zou hebben.
Hoewel er geen gemakkelijke manier is om deze hypothese aan verdere toetsing te onderwerpen - een kat die niet kan spinnen is niet makkelijk te vinden en om de methodologie te respecteren mogen proefkatten ook geen pijn lijden, zodat het geen zin heeft operatief één en ander te verwijderen zodat de poes niet meer spint - hebben de onderzoekers toch nog een verhaal gevonden dat hun ideeën steunt. In 1973 al vertelde een zekere dr. Cook hoe een stervende poes die niet meer kon ademen, plots weer naar adem hapt nadat ze begon te spinnen. Dit Lazarus-verhaal en de hoopgevende resultaten van onderzoek naar de helende effecten van laagfrequente trillingen lijken er in elk geval op te wijzen dat het idee dat katten over een zelf-helend mechanisme beschikken, nog zo gek niet is. En dat het zich in zulk een gezellige
Iedere kat markeert zijn territorium. De markeringen vormen een signaal voor andere katten. In een omgeving waarin een kat markeringen heeft aangebracht voelt hij zich veilig.
Het markeren kan op drie verschillende manieren: Vooral bij de niet gecastreerde kater is urine sproeien een duidelijke manier van markeren, de urine van een 'echte' kater heeft ook voor de mens een sterk doordringende geur. Maar ook poezen en gecastreerde dieren kunnen het sproeien van urine gebruiken om hun territorium te markeren. Bij het kopjes geven wrijft de kat met wangen en kop langs allerlei plaatsen en zet daarbij met bepaalde stoffen geurvlaggen af. Met kopjes geven laat een kat zien dat hij zich op z'n gemak voelt. Ook de mens kan het doel van deze geurvlaggen zijn, kopjes geven is voor uw kat een mogelijkheid om duidelijk te maken dat u als eigenaar bij hem of haar hoort. Nagels scherpen heeft niet alleen de verzorging en het scherp houden van de nagels als doel, maar tijdens het krabben komen er ook geurstoffen van de voetzolen vrij, die worden achtergelaten op de objecten waar de kat op krabt.
De geurstoffen waar het om gaat zijn "feromonen ", die dienst doen als een soort communicatie middel tussen dieren onderling. Voor de mens is de geur van deze stoffen niet waarneembaar.
Ongewenst kattengedrag
Onder stress, als katten zich onzeker voelen, angstig of "depressief" zijn, kan een kat de behoefte hebben het eigen territorium extra te markeren. Dit extra markeren kan leiden tot ongewenst gedrag in de vorm van onzindelijkheid of het krabben aan andere objecten dan de krabpaal.
Aanleiding voor stress zijn bijvoorbeeld: verhuizing of verbouwing, bezoek aan de dierenarts (vooral opname), veranderingen in de huislijke situatie of in de gezinssamenstelling, een nieuwe dierlijke huisgenoot, overbevolking.
Bij te veel dieren op een te klein oppervlak zal een kat zijn eigen territorium te klein vinden en om die reden extra de neiging hebben het gebied te markeren. Hetzelfde kan het geval zijn als dat eigen territorium wordt bedreigd door (de geur van) buurkatten.
Uiteraard is het bij onzindelijkheid van belang andere oorzaken (bijvoorbeeld een blaasontsteking) uit te sluiten. Zie voor meer informatie de pagina onzindelijkheid bij katten.
"Feliway"
Feliway is een product dat stoffen bevat, die overeenkomen overeen met de natuurlijke gezichtsferomonen die bij het kopjes geven worden afgegeven en die een geruststellend effect op katten hebben. Dit heeft een gunstig resultaat bij katten die erg angstig zijn en het heeft invloed op ongewenst gedrag dat het gevolg is van stress.
Al langer bestaat Feliway als spuitbusje waarmee de stof op de plekken gespoten kan worden die uitnodigen tot ongewenst plas- of krabgedrag. Door het bespuiten van een vervoersmandje wordt de angst van een kat voor het vervoeren verminderd. Nu is er ook een verdamper van Feliway beschikbaar. 1 verdamper is voldoende voor 1 maand en een oppervlak van 50-70 m2 vloer. Bij urinesproeien en krabben wordt de verdamper in de ruimte geplaatst waar de kat markeert. Bij angst, gebrek aan eetlust, neerslachtigheid, geen zin in spelen en sociale contacten wordt de verdamper geplaatst in de ruimte waar de kat het meest komt.
Een prooi naar huis brengen
Voor veel mensen is dit ook ongewenst gedrag. Het is een kat echter moeilijk af te leren, want het behoort tot het normale gedragspatroon. Het jachtgedrag van een kat heeft weinig te maken met de behoefte aan voedsel. Binnenshuis kan een kat langdurig bezig zijn met de jacht op een speelgoedmuis of een propje papier. Als er buiten gejaagd kan worden op iets dat uit zichzelf beweegt dan zal poes het niet kunnen laten om te proberen die prooi te vangen. Een goed doorvoedde kat zal een gevangen muis of vogeltje niet meteen opeten. Wat is dan een betere bestemming dan de prooi thuis te brengen en aan te bieden aan iemand die misschien wel honger heeft.
De kattendag -Katten slapen ongeveer 16 uur per dag -Ze maken ongeveer 5 a 6 uur hun toilet -Ze zitten 1 uur of meer -Ze lopen ongeveer 15 minuten -Ze spelen, vechten, en jagen ongeveer 15 minuten -Ze eten en drinken ongeveer 10 minuten -En ze spinnen ongeveer 5 minuten of uren lang, dat ligt eraan hoe gelukkig ze thuis zijn.
Met ongeveer 200 miljoen reukcellen achter dat kleine neusje, is de kat qua reukzin veel beter uitgerust dan wij. Toch is de reukzin voor katten niet zo belangrijk. Ze gebruikt het alleen voor haar seksueel leven, en het herkennen van voedsel. Een kat volgt echter nooit het geurspoor van een muis en ze onderzoekt ook niet of de lucht de geur van een mogelijke prooi meevoert. De buit wordt pas besnuffeld als ze gevangen is.
Drie verschillen met de mens.
Scheel zien komt betrekkelijk vaak voor en kan niet worden verholpen.
gebruiken de katten een 3e ooglid (de nikhuid of het knipvlies). Hiermee verdelen ze traanvloeistof over het oog.
