Beste Lezers,
De winterprik doet deugd. Omdat het eindelijk nog eens vriest. Weliswaar is het makkelijk praten is als je binnen kunt zitten. Maar daar doe ik dus niet aan mee. Het is juist aangenaam om bij dit prachtige weer een tochtje te gaan doen. Zowel zondag als maandag heb ik mijn kilometerkes gedaan.
En niet alleen omwille van het weer, de nieuwe schoenen moeten ingelopen worden. Dit paar heeft een strakkere zool en vergt toch enige aanpassing.
Ook het nieuwe wind/regen jack voldoet ruimschoots aan de verwachtingen. Er komt geen gure wind doorheen.
De volgende tocht kondigt zich al aan, 19 maart is niet meer veraf. Op de feestdag van St-Jozef vertrek ik dus naar Holsthum. Geen vrieskou of regen, als dit maar niet gelijktijdig is, kan me tegenhouden.
De zegen heb ik vorige zaterdag ontvangen tijdens een ingetogen viering in de St-Rombouts kathedraal te Mechelen.
Deze zegening wordt georganiseerd door de Vlaamse Compostelagenootschap.
Na deze plechtigheid volgt er een sobere middagmaaltijd met de vele compostela gangers. En het zijn er jaarlijks steeds meer.
Hierna volgt er een voordracht of spreekbeurt over een item dat verband houdt met het pelgrimeren. Dit kan een reisverslag zijn van een deelnemer.
Dit jaar was het dr. Swinnen die het hele verhaal bracht over zijn tocht naar Compostela.
Het leek een onmogelijke opdracht, maar Johan Swinnen heeft iedereen met verstomming geslagen. De Leuvense Forrest Gump vertrok op 21 augustus in het Leuvense Gasthuisberg voor een looptocht van 2.400 kilometer naar het Spaanse Santiago de Compostela.
Hij deed het voor zijn zoon Pieter, bij wie zes jaar geleden een uitgezaaide hersentumor werd vastgesteld en bij uitbreiding aan alle kankerpatiënten en hun naasten. Swinnen nam in een rugzak al hun brieven mee, zon 500 stuks. Bij zijn aankomst feliciteerde Swinnen zijn zoon, omdat jij hebt gevochten tegen kanker, en dat is nog iets volledig anders.
22 september 2017
Magie gisteravond boven Santiago de Compostela, wanneer de Leuvense kankeronderzoeker Johan Swinnen (52) daar na een looptocht van 2.400 kilometer aankomt. Geëmotioneerd en onder luid applaus van veel Vlamingen valt hij er in de armen van zijn zoon Pieter (19), die aan kanker lijdt en aan wie hij zijn loodzware missie heeft opgedragen. Ik ben zo trots op mijn zoon. Hij is de held, niet ik.
Het relaas, vanaf begin - de diagnose van de kanker -tot de uiteindelijke tocht, is een grappige en emotionele getuigenis.
Na zon een dag besef je alweer beter hoe gelukkig je mag zijn als je gezond van lijf (met enkele kleine te verwaarlozen akkefietjes) weer eens op tocht kan/mag gaan.
Grtjs
Hugo
Fotos: Bezoek met den Nauwen Band aan het ATCC te Gavere en Semmerzake; Vertrek naar Mechelen, station Temse en S/N; Zegening te Mechelen; Pater Damiaan in de St-Rombouts.
27-02-2018 om 11:01
geschreven door hugo 
|
