Deze herfstige winterdag is echt niet geschikt om in het park te werken. Daarom help ik nog even mee aan het leeghalen van het kasteel dat op het einde van deze maand wordt onder handen genomen.
De inkomhal biedt een troosteloze aanblik. Ik stap langs de leegstaande toiletten naar de torenkamer die enkele jaren geleden nog zo mooi werd gerestaureerd door Joris Vangheluwe en Britt Smets. Wat zal hier nog van overblijven na de ingrijpende vernieuwingen! Door de projectiekamer beland ik in de klaslokalen die langs de vijverkant liggen. Intussen zijn deze lokalen zo goed al volledig leeggemaakt. Het is wel duidelijk dar hier veel werk aan de winkel is!
Deze klas werd (niet ten onrechte) ' de visbak' of het 'aquarium' genoemd vanwege de blauwe muren en het vele glas.
Ooit kreeg ik daar wiskundelessen van de Heer M. Mertens. Tijdens de vroegere tuinfeesten was hier altijd de geluidskamer waar de micro werd bediend om alle activiteiten aan te kondigen.
Via de vroegere projectiezaal beland ik in hetgeen laatst nog de Fitclass was. Voorheen diende dit lokaal als klaslokaal, nog vroeger als muziekklas. Hier is het verval nog duidelijker, kijk maar naar de zoldering...
Het aangrenzende lokaal was vroeger de leerkrachtenrefter. Ontelbare keren hebben wij hier onze boterhammen gegeten, en niet alleen dat. Wat die rondslingerende trommels hier nog doen is mij een raadsel.
Naast die refter: de lege kapel waar alleen het glasraam nog herinnert aan het godsdienstige karakter van dit lokaal.
In de toren van het kasteel, naast de congiergewoning vinden wij allerlei kamertjes. De meeste zijn reeds ontmanteld maar hier en daar blijft er toch nog een vrij volledige kamer over. Langs de trap kom ik op de eerste verdieping waar je pas goed kan merken hoeveel ruimte werd geschapen (nu anderhalf jaar geleden) door het verwijderen van de tussenmuren. Voorzichtig wandel ik even rond om hier en daar een foto te trekken. Opletten is de boodschap!
Een blik in de trapzaal en dan naar beneden, richting kelders.
De keuken waar vroeger Jenny en Paul, het vertrouwde congiergepaar, woonden, is nu helemaal leeggehaald. Naast die keuken bevond zich één van de refters waar zoveel duizenden kinderen hun boterhammetjes verorberden. Heel lang geleden gaf oud-turnleraar Dré Vanaelst hier nog zijn turnlessen! Bij het verlaten van die refter (zijde voetbalveld) komen wij in het gangetje waar zich de voetbalkelders bevinden. De leuke muurschilderingen vrolijken de boel een beetje op. Ik moet onwillekeurig terug denken aan de tijd toen ik als tienjarige in deze kelders mij omkleedde voor de klassencompetitie voetbal (1963). Pas later werd de huidige infrastructuur met de individuele douchecabines aangelegd.
Heel luxueus en modern in die tijd: elke speler zijn eigen douchecel en voor de thuisploeg zelfs nog een voetbad extra, centraal in de kleedkamer. Nostalgie! Hoeveel maal hebben wij daar niet gezeten: eerst als leerling, later als leerkracht maar vooral als speler van Groenendaal...
Wij verlaten de kelder langs de refter en komen zo in de gang terecht. In een verloren hoekje vinden wij nog het erepodium dat ter gelegenheid van zoveel sportmomenten werd gebruikt om de medaillewinnaars te eren. Even binnenwippen in de kelderkeuken en via de gang wip ik nog even binnen in wat vroeger 'de voetbalkelder' was. In een ver verleden werden hier de voetbaltruitjes van de school weggeborgen. Dan de trap op naar het gelijkvloers en naar buiten.
Alhoewel het pas 3 februari is, kan je toch al de krokussen bewonderen die zich vlak over het kasteel komen tonen onder de oude beukenboom.
Meer dan veertig jaar bracht ik door in dit kasteel en nooit heb ik het veel zien veranderen maar nu staan er echt spectaculaire wijzigingen voor de deur. Van 1 maart af (jawel, 18 februari wordt 1 maart) start men met de volledige vernieuwing van ons oude, vertrouwde kasteel van Groenendaal!
