Voilà, iedereen is blijkbaar terug thuis en het leven kan opnieuw zijn gewoon gangetje gaan.
Blijkbaar liggen we nog goed in de markt want vandaag verscheen zowaar een artikel mét foto in Het Laatste Nieuws, waarvoor mijn beste dank aan Marino.
Toch wil ik nog vlug volgende info meegeven :
Wie graag zelf wil leren vendelen of trommelen kan terecht bij Flago VlagKunst in Haaltert.
Repetities vendelen:
woensdag van 19-00u tot 20.00u in De Berwinne Haaltert (tot 13 jaar) woensdag van 20-00u tot 21.00u in De Berwinne Haaltert (13 tot 15 jaar)
donderdag van 20.00u tot 22.00u in De Kouter Haaltert (vanaf 15 jaar)
Trommelen:
woensdag van 19.00u tot 21.00u in De Kouter Haaltert
Voor nog meer inlichtingen: Herman Buyl 0478 56 00 58
Terug thuis en nog even het webblog gelezen. Ik denk dat het tamelijk goed de realiteit weergeeft alhoewel ik hier en daar diplomatisch moest zijn. Eén belangrijke fout wil ik er nog uithalen. Ik spreek op een bepaald moment over subsidies die niet aankomen vanuit de Vlaamse Regering. Dit bleek achteraf fout te zijn. De geldelijke middelen werden wel doorgestort maar blijven hangen bij de Zuidafrikaanse administratie zodat het Communitu Centrum de middelen niet ontving en zo de huur van de lokalen niet tijdig werd betaald. Dit zorgde voor de grote problemen qua gebruik lokalen.
Vandaag einddag. Veel zal er niet meer gebeuren. Vanmorgen nog wat praktische zaken geregeld en dan 's middags gaan eten naar een Thai's restaurant. Dit doen we samen met een zangeres die vroeger in de Thesele groep werkte en al enkele malen in België was. Vandaag is het lachdag. De grappen zijn niet uit de lucht. Duidelijk een einddag. Vanavond nog met de collega's, Benjamin en vriendin en Esmeralda, een professionele dansers waarvan ik een produktie zag, naar Mojo's. Eindigen in luxe dus. 't Is welletjes geweest. Morgen vliegtuig op en 15 uren later zijn we terug in Belgenland. 'thats just a fluitje for a cent' zou ik in een Jan-liner kunnen samenvatten.
Vandaag de grote dag van het festival. Om 11.30u eerst de murga (parade). Na de mis lopen we door de straten met dans, muziek, vlaggezwaaien. Is best leuk maar het zijn vooral de kinderen die volgen. De volwassenen houden afstand en kijken wat vreemd op naar die rare snuiters. Op het plein worden dan wat optredens gedaan. De plaatselijke dansgroepjes zijn wel laag van niveau. We vlaggezwaaien ook op Yebo. Dat kennen ze hier niet en heeft dus succes. Wat me vreemd lijkt is dat van het oorspronkelijk opzet met verhaal en zo niks overblijft. Voor mij een overtrokken initiatief. Daar hebben 7 mensen uit Vlaanderen aan gewerkt. Heb zo mijn bedenkingen.
Dan het festival. Vreemde gebeurtenis waarbij sommige zaken binnen (muziek) en andere zaken buiten gebeuren. Je hebt geen zicht van wat er juist gebeurt. Het programma wordt telkens door elkaar gegooid. De muziek in de mainhall is niet te harden door de slechte akoestiek en de slechte geluidsversterking. Er is licht in de zaal maar niet op het podium omdat daar alle tl's kapot zijn. Nochtans heel goede muzikanten van bij ons en van hier. Ik ben blij dat ik hier niet op het podium stond. Buiten allerlei acts. Het hoogtemoment is de act van de kippen (juiste naam kan ik niet verwoorden) door de mensen van de compagnie waar Tom Roos mee werkt. Verrassing alom want dit is schitterend werk. Dit zijn tevens de cursisten waar Sam en ik mee werken. We zien hen voor de eerste maal op deze wijze. Gewoonweg verbluffend wat Tom ermee bereikte. Ze zijn acteur, danser, muzikant, cabaretier... Dan de beurt aan Sam met de jongste groep. Het nummer van Steve en dan de breakdance. Het verloopt goed en men ziet duidelijk het verschil met de plaatselijke acts. De tweede groep is natuurlijk volwassener en brengen het erg goed vanaf. Spijtig dat Danger de man is van de klank. Moest hij nu nog weten wat start/stop betekent op de cd-speler dan zijn we al heelwat verder. Dan vlaggezwaaien. We starten met harry potter en het publiek reageert positief. Het 'Pirates' van Herman komt heel goed over. Ze zwaaien zich ook de ziel uit het lijf. Wel hebben enkelen stiekem van stok verwisselt. De nieuwe stokken hebben minder gewicht en dat trekt vooral de meisjes aan. Met Yebo hebben we een 'follow me' nummer waarin de cursisten me volgen. En dat kent het nodige succes. Achteraf heelwat vragen om hier mee verder te werken in Soweto. Dit is nieuw. We zien ook nog de hedendaagse dans van Benjamin. Er zit veel in, enkele heel mooie momenten, maar moeilijk om dit op zo'n festival te doen. 's Avonds zijn we allen bekaf, uitgezonderd Dirk. We gaan nog even op stap en belanden aan een gesloten garagepoort waar Bestin op het dak kruipt om te roepen dat we buiten staan. Garagedeur gaat open en we komen in een plaatselijk café terecht. Crazy, kan je niet inbeelden... Om 1u in bed - was echt nodig.
We proberen nog een repetitie te versieren maar dat lukt maar half. Er is enorm veel te doen in het centrum en er is dus weinig ruimte. Een school met heel kleine kinderen houdt er een soort 'graduate' feest. Allen zijn mooi uitgedost en doen een stukje in het theaterzaaltje. Grappig, fris. Sommigen komen toe met een lange ceremoniewagen - je weet wel zo'n uitgerekte toestand. Wij begrijpen er niks meer van. Uiterlijk vertoon is hier zeer belangrijk!. Organisatorisch is het chaos alom (of kijk ik teveel door mijn westerse bril?). 's Namiddags gaan Dirk, Bestin en ik naar de kunstenwijk in Johannesburg. We zien vier gratis dansvoorstellingen waarvan twee uitzonderlijk goed. Vooral de laatste raakte me op ontzettende wijze. Ook het juist gebruik van camera/video in de voorstelling heeft me uitermate geboeid. Iets gaan eten in een restaurant dat bij het theater hoort en dan nog een optreden meegemaakt in een plaatselijke Music Factory. We horen steengoede groepen, uitstekend versterkt. Daar kunnen we in België iets aan leren. Echt een topper in mijn Zuid-Afrika ervaring. Morgen is er het festival. Vandaag regent het enorm. Als het morgennamiddag van hetzelfde is, zitten we serieus in de problemen want de gehuurde klankinstallatie moet overdekt staan en dat is niet voorzien....
(ik denk dat er iets niet klopt met mijn datums, enfin, this is Africa, you know...)
Opgestaan en gietende regen. Wij (Sam, Stijn en Jan) gaan met de plaatselijke taxi (soort busjesdienst die overal al toeterend stopt) naar het centrum. Altijd een raadsel als je wel op de juiste plaats terecht komt. Maar het lukt. Intussen moeten Dirk en Bestin Tom ophalen in Johannesburg om naar Pretoria te gaan. Simpel? Vergeet het: Dirk wil starten maar merkt dat hij een lekke band en geen krik heeft. Als hij belt naar het verhuurbedrijf zeggen ze dat dit zijn probleem is, niet het hunne... Zoals altijd lost Bestin het wel op maar de afspraak in Pretoria mogen ze vergeten. Bij ons zijn we op zoek naar de eindstreep. De vlaggennummers zullen wel lukken ('work in progress...') maar als Sam met zijn tweede groep wil starten valt de stroom uit.
Ter info: wie is die mysterieuze Bestin? - hij is onze plaatselijke begeleider in Soweto. Dit houdt in dat hij ons brengt waar wij willen en het contact onderhoudt met de plaatselijke bevolking. - naar het schijnt spreekt hij 15 talen... - hij kent iedereen - hij kent alle wegen in Soweto en Johannesburg. - hij weet alles over de veiligheid - hij woont in een klein huisje dat onderloopt als het regent met een oppervlakte van 3 op 4m. - denk dat hij 28 jaar is. - luistert altijd met één oor naar muziek (earphone). Als we evenmeeluisteren horen we klassieke muziek. - hij weet alles over auto's, computers, vrouwen, theelepels...
mooi moment: Soms stopt Bestin halverwege de maaltijd en laat dit inpakken om later op te eten. We stoppen aan een kruispunt en een blinde man begeleid door een andere bedelt aan het venster. Bestin draait het raam open en geeft zonder aarzelen zijn ingepakte maaltijd weg.
's Namiddags verdeelt de groep zich. Ik ga wat werken in de b&b en probeer onze terugvlucht te bevestigen. Ofwel bezet ofwel zijn de bureau's gesloten... Ethiopian Airlines...
's Avonds gaan we naar een optreden van bij ons maar geraken er niet... We rijden doorheen Soweto en komen allerlei absurde situaties tegen: - een inwoner die vlot engels, duits, frans, nederlands, zweeds... (19 talen) spreekt en ons meeneemt op avontuur... - een wereldberoemde saxofonist die de weeld rondreist met bekende jazzgroepen... - een engelse vrouw die verslaafd is aan dit land.. - een financieel adviseur met zijn vrouw die aan ons nederlands wil leren - 3 politiewagens met o.a. knappe vrouwen die spontaan stoppen om het café in te trekken met ons... - onverwachte wegcontrole en helemaal gefouilleerd worden en weten dat ze enkel geld willen... - een danstent die later enkel een gaytent blijkt (met goeie muziek)... - aan ieders start (al de hele tijd zo) het alarm van onze wagen dat aanslaat, zo trekken we de aandacht niet...
Zo gaat de nacht door met telkens een waakzame Bestin die de soms gevaarlijke (?) situatie juist inschat en ogen op zijn rug heeft.
Soweto palmt je in en laat je achter met duizend vragen.
We starten met goed weer maar dan begint het te regenen. De gedoe met geen lokalen wordt enkel maar erger. Intussen zijn hier ook de 'Internationals' gearriveerd (muzikanten) en zij begrijpen ook niks van de situatie hier.
Deze namiddag normaal naar Pretoria maar een andere huurwagen (nr.4) is nog niet gearriveerd. Ik vrees dat ze de telefoon niet meer opnemen als ze ons nummer herkennen.
Dan komen ze toch een nieuwe motor steken voor de ruitenwissers. Hebben wel hun sleutels vergeten.
's Namiddags verandering in programma. Dirk, Bestin en Martin (een plaatselijke Nederlander) en ik gaan naar Rosenburg (?), een sjieke wijk in Johannesburg. We bezoeken een overdekte marktplaats waar allerlei produkten uit heel Afrika kunnen gekocht worden. Iets waar je uren in kan rondlopen. Dirk blijkt een kenner te zijn. Voor mij blijft de vraag: wat is écht en wat is namaak?
's Avonds gaan eten in eethuisje nabij b&b. De gesprekken gaan over kunst, subsidie turken en hoe maak je lekker eten klaar. Dan wacht de nacht.
Na een luxueuze nacht in B&B terug naar de repetitie. Veel volk in het centrum want meerdere vlaamse artiesten zijn hier ook gearriveerd. Tekort aan lokalen, verkeerde afspraken, het kan niet op. Ik start in de binnenruimte met 4 cursisten te weinig. Het vlot maar na een uurtje moet ik het lokaal verlaten omdat er plotseling bij hoogdringendheid stoelen moeten geplaatst worden voor iets in de namiddag. Dan maar naar buiten terug maar daar is Benjamin bezig. Ik krijg nog 5 minuutjes om Hermans Pirates erdoor te draaien. Kloteboel!
Intussen zit Sam zonder muziek en wordt hemel en aarde verzet om zijn muziekstuk doorgemaild te krijgen uit België. En Sams organisatie loopt op dit vlak wel mank. 's Nachts om 1u zal het ons toch lukken.
's Namiddags uitstap naar twee andere wijken in Johannesburg. We rijden voorbij de woonplaats van Nelson Mandela maar het schijnt dat hij meer in Mozambique leeft dan in Zuid-Afrika. Dan komt er terug rook uit onze derde wagen (had je niet verwacht hé). De motor van de ruitenwissers staat in brand en de batterij ligt half los in de wagen. Als het maar dat is.
We bezoeken een luxueus inkoopcentrum. Alles te koop en heel trendy. Alles wordt naar Nelson Mandela genoemd. We gaan op zoek naar een nieuwe ipod voor Sam maar die zijn hier duurder dan bij ons.
We rijden terug en het begint te regenen...
Nog even lekker eten bij het restaurantje dicht bij onze B&B. Daar staan altijd hele dure wagens. Het eethuisje is een middelpunt voor gretige toeristen.
En dan slapen gaan en Sam zijn muziek (eindelijk) kunnen downloaden in ons verblijf.
