|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Gisteren was ik in de Carrefour. Dit is net zoals bij velen die werken één van de vaste zaterdagse rituelen. De start van het weekend, maar eerst lekker samen in de rij aan de kassa, bij de kassierster die ofwel te vriendelijk ofwel met een humeur rondloopt. Ik kan me vooral het laatste inbeelden. Gisteren was het iemand uit de categorie: vriendelijk, ik niet. Ik heb nu eenmaal niet zoveel te vertellen. Het weer kennen we beiden, waarom moet ik haar dan vertellen dat het mooi is, laat staan wanneer het slecht is.
Iedereen staart trots naar zijn aankopen en gluurt stilletjes naar de koopjes van je voorganger - zeker wanneer daar chips, alcohol en hopen vlees liggen. Met Celine Dion op de achtergrond denk je ik ben gezonder, jippi. Mijn dag is geslaagd, maar dit gevoel duurt maar eventjes. Het is voor de rest ook altijd hetzelfde: dezelfde producten, dezelfde vragen - hoeveel keer heb ik tijd te koken - en zelfs dezelfde mensen. Koppeltjes in discussie, kindjes die hun eerste producteisen opleggen vol inspiratie uit de VT4-reclameblokken.
Grosso modo koop ik veel dezelfde producten: groenten, vis, lasagne, yoghurt, fruit en één pak koeken. Een mens moet zich ook wat gunnen. Ook koop ik elke week Danios, je weet wel de verse kaasspecialiteit met vruchten van Danone. Dit is voor mij het ideale reserve-ontbijt wanneer ik mij overslaap wat ik elke dag doe. Elke week denk ik even zon pak mini-Danios te kopen, maar doe het niet. Het is wel goedkoper, maar wie koopt nu een pak met twaalf maal dezelfde smaken? Twaalf keer exotische vruchten, kers of perzik. Afwisseling is een misdaad. Elke morgen je dag moeten beginnen met het idee: Ahnee, weeral exotische vruchten, die ken ik. Kan de dag zelfs niet verassend starten?
Toch geeft het winkelen op zaterdag al bij al een goed gevoel. Dit gevoel is niet te vergelijken met het mezelf vervloekend-gevoel bij het kopen van kleren, cd's, boeken of andere prullaria. Op zaterdag is mijn geld goed besteed, mijn voorraad is aangelegd en ik kan nu een nieuwe week aan. Iedereen moet eten. Verzadigd.
|
