Juli 2008 verhuisden we met ons hele hebben en houwen van Mechelen naar California. Uiteraard is die beslissing niet over een nacht ijs gegaan. Enerzijds familie en vrienden moeten achterlaten, mijn wankele gezondheidstoestand…. Anderzijds was dit laatste dan ook weer een extra reden om deze mooie kans niet zomaar links te laten liggen, vooral omdat ik de laatste 2 jaar van mijn leven als een extra bonus beschouwde. Al 2 keer was ik aan die verdomde sluipmoordenaar (kanker) kunnen ontsnappen, tot ik 5 jaar geleden te horen kreeg dat hij bleek uitgezaaid te zijn.
Gedurende lange tijd leefde ik zo’n beetje van dag tot dag, elke dag een nieuw geschenk, maar dankzij de medicatie die zo wonderwel goed en lang werkte bij mij, durfde ik weer plannen op een iets langere termijn en trokken we naar de USA.
Bedoeling van dit blog was een goede band te houden met vrienden en familie en onze avonturen te delen.
Dat was toen... ---------------------------------
Ondertussen zijn we sinds eind januari 2010 terug in Mechelen. Het afscheid van vrienden in de US was veel moeilijker dan destijds hier, omdat je weet dat het dit keer definitief is. Alleszins zullen we altijd met een goed gevoel terugdenken aan die mooie tijd die we daar hadden.
En nog even een update over mijn gezondheid . Eind juni 2010 terug met een chemobehandeling gestart, Taxol., tot maart 2011. Een consolidatie radiotherapie volgde in mei. Eind juli 2 nieuwe meta's op de nekwervels, waarvoor weer tomotherapie, 15 keer. Een nieuwe behandeling drong zich echter op gezien de stijgende tumormerkers, vocht op de pleura en nieuwe meta's op sacrale wervels. Midden oktober 2011 hiervoor in trial gestapt, terug chemo (taxol en carboplatine) + olaparib . Ben ondertussen volledig uitgeput van de therapie, maar het schijnt nu toch eindelijk te werken.
Jammer genoeg is daarmee de toon van mijn blog veranderd, van wat als een avontuurlijk plezierig blogje begon blijft niet veel meer over. Maar opgeven is nog lang niet aan de orde.
De voorbije 4 weken waren echt lang en moeilijk, dacht dat het me wat
rust zou geven, maar niets is minder waar.
Vorige week heb ik besloten mijn auto te verkopen, dat bakske staat
hier al maanden stil. Dikke streep onder dat hoofdstuk dus en ik houd mijn lat
en pen bij de hand want ga nog wat dikke punten zetten en strepen trekken.
Zo bak ik nog steeds mijn brood zelf, maak pasta, mayonaise allemaal
zaken die extra energie kosten en niet echt nodig zijn en dus heb ik besloten
hiermee te stoppen. De laatste mayonaiseolie is opgebruikt, voortaan wordt het dus
een potteke uit de supermarkt. Nu vind ik dat allemaal niet zo erg, toen ik nog
voltijds werkte maakte ik het me ook gemakkelijker in mijn keuken, nu ik voltijds
ziek ben zal ik dat ook maar doen. Ik heb nog pastabloem voor een 6-tal keer
en nog zon 10-kilo broodbloem, die probeer ik nog rustig op te gebruiken, dat
zijn nog heel wat broden.
Vandaag moest ik naar Jette voor een paar onderzoeken, zodat we
woensdag de nodige informatie hebben en zien wat de snoodaards ondertussen aangericht
hebben in mijn lijf. Nu dus nog 2 dagen nerveus rondlopen en hopelijk komen we
dan woensdag tot een goede beslissing. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
.
Reacties op bericht (9)
15-11-2012
een knuffel
Hey Rikkert,
Hoop dat het een beetje gaat allemaal... Ik wil alleen maar laten weten dat er aan je gedacht wordt!
Dikke knuffel,
Sigrid
15-11-2012 om 10:35
geschreven door sigrid
13-11-2012
Sterkte
13-11-2012 om 22:29
geschreven door Chantal
12-11-2012
beslissen
ik denk aan je lieve meid... welke beslissing je ook neemt, ze zal voor jou de juiste zijn... en sowieso moeilijk, dat ook! dat vooral... sterkte, ook met de zenuwen!
12-11-2012 om 23:38
geschreven door tricky
aansluitong
12-11-2012 om 22:32
geschreven door chris.D.
Beste Rikkert
12-11-2012 om 22:20
geschreven door julie
Beslissing
12-11-2012 om 20:44
geschreven door Chantal
Helaba
Wij willen zoveel voor je doen ,maar weten uit ervaring dat het niet altijd kan lieve Rikkert! Onze groetjes krijg je alvast! XXX*
12-11-2012 om 20:07
geschreven door Ma Elly
brood
Hoi Rikkertje,
Ik ben blij voor jou dat die vier weken om zijn... wachten kan lang duren, en 4 weken lijken dan wel heel erg lang. Chapeau dat je altijd je brood zelf bakt, dat heb ik nog nooit gedaan. Ik denk dat ik mijn bed naast de broodbakmachine zou mogen maken;) maar dat heb je als je met 5 bent natuurlijk. En mayonaise uit een potje is ook niet slecht he... (mijn kinderen zeggen dat ik bij alles mayonaise zou doen, haha).
Je auto verkopen, da's een hele stap maar als hij daar dan toch maar staat, dan kan je hem inderdaad beter verkopen. En dan duim ik voor je woensdag, dat je geen al te slecht nieuws krijgt, dat de snoodaards zich toch koest gehouden hebben, en dat er toch nog een behandelplan voor je opgesteld kan worden waarin je je kan vinden. Ik hoop het zo echt uit met heel mijn hart, ook hier wordt veel aan jou gedacht!! Ik heb je dan wel nooit ontmoet, maar dat betekent niet dat ik niet intens met je meeleef. Maar wat je beslissing ook moge zijn, we weten dat het jouw beslissing zal zijn, en daar kunnen we alleen maar achter staan. Ik hoop dat de dokters eerlijk met je zijn, en dat je zo zonder te veel twijfel je besluit kan nemen.
Veel liefs,
Sigrid
12-11-2012 om 19:50
geschreven door sigrid
Moeilijke beslissingen
Je hebt inderdaad hele zware weken achter de rug, ook heb je een aantal beslissingen moeten nemen, die zijn psychisch ook moeilijk hé. Probeer je energie maar te sparen, een potteke uit de winkel kan ook, doe het rustig aan als je brood bakt. Ik leef met je mee en denk dagelijks aan jou. Welke beslissing je ook neemt, ik sta volledig achter jou. Babs
Het is het verhaal van Valentino Achak Deng, een jongen die een
vluchteling wordt in het door oorlog verscheurde Zuid/Soedan.
"Wat is de Wat" biedt een onthullend en ontluisterend portret van een
land in staat van bloedige oorlog, en van een jongen die van de ene in de
andere onwerkelijke situatie wordt gekatapulteerd.
