We zijn al enkele dagen terug in België, maar willen jullie nog graag vertellen wat er tijdens onze laatste dagen Afrika gebeurde.

Zaterdag zijn we naar de fundraising van de kerk van één van de medewerkers van Ready4life, Avril,  geweest. Voor 20 rand (2 euro) konden we twee dingen uit het verwenprogramma kiezen: handmassage, voetmassage, rugmassage, gezichtsverzorging, make-up of nagelverzorging. Ellen deed een gezichts- en nagelverzorging, Skrållan een rugmassage en gezichtsverzorging, heerlijk onspannend. Daarna gingen we met alle vrijwilligers Mexicaans gaan eten voor ons afscheid.

Zondag hielp Ellen met de muffinverkoop van Ready4life, waarna ze door twee vrijwilligers ontvoerd werd voor een weekendje weg. Ook al houdt ze niet zo van verassingen, toch heeft ze enorm van het weekendje genoten.

Skrållan ging van zondag op maandag overnachten bij een gezin in één van de townships. Het was een onvergetelijke ervaring die een enorme indruk nagelaten heeft.

Dinsdag zijn we samen met Eline, één van de andere vrijwilligers, terug naar onze school geweest om de muzische klas af te werken en om afscheid te nemen van de kinderen. De school was sinds dinsdag opnieuw open en ongeveer de helft van de leerlingen was aanwezig. Toen we op school aankwamen waren enkele leerkrachten bezig de houten planken van het podium eraan vast te maken. Enkele andere leerkrachten waren de gordijnen aan het ophangen. We waren heel erg blij en ook wel wat verrast dat ze alles dat ze beloofd hadden, hadden gedaan. We hebben de klas wat versierd met ballonnen en enkele knutselwerkjes van de 3^e kleuterklas gekregen om de prikborden mee te versieren. Daarna zijn we naar alle klassen van grade twee t.e.m. vier geweest en hebben alle leeskinderen uit de klas gehaald om ze een leesdiploma, lollie (stoklekker in het Afrikaans) en ballon te geven. Daarna gaven we alle tafels en stoelen uit de muzische klas een goede was- en schrobbeurt. Toen we klaar waren en opnieuw de klas binnengingen, zagen we dat de leerkrachten heel de klas versierd hadden met mooie gekleurde doeken en tafels in de klas geplaatst hadden. Het zag er prachtig uit! Ze hadden als afscheid voor ons een hele maaltijd voorbereid. We waren helemaal verrast! Eerst gaven we nog de leesdiploma’s aan de leerlingen van grade vijf t.e.m. zeven. Toen de leerlingen met hun diploma naar buiten gingen, applaudisseerden de leerkrachten, wat ons een goed gevoel gaf. Voor we aten, gaf de directeur een mooie speech en spoorde de leerkrachten aan het podium goed en vaak te gebruiken. Wij mochten aan de eretafel zitten en genoten van het lekkere eten. Zelf hadden we muffins en een poster vol foto’s meegebracht als bedanking. Het was een heel mooi afscheid.

’s Avonds hebben we een hoop hapjes klaargemaakt en gezellig met al onze huisgenootjes opgegeten.

Woensdag was het tijd om naar huis te gaan… De vliegreis verliep vlot, maar met weinig slaap ;).

In Zaventem stonden Ellen haar ouders, Skrållan haar vriend en oma en opa op hen te wachten.

Het was een blij weerzien, maar het voelt toch wat raar om terug in België te zijn.

Het geld dat we met de spaghettiavonden en cakeverkoop ingezameld hebben, is nog niet allemaal op, maar we hebben een idee hoe we het zullen investeren. Onze stageschool had geen leesboeken voor de kinderen, wat deels voor hun leesachterstand zorgt. We hebben Eline op pad gestuurd met de leerkrachten van grade 1 om leesboeken voor grade 1 te kopen. We hopen dat we zo een kleine stap in de richting van een schoolbib gezet hebben. Foto’s van de gekochte leesboeken volgen J!

We hebben allebei heel erg genoten van ons Zuid-Afrika-avontuur!

Baie dankie!

We hebben een hoop te vertellen over de muzische klas en over onderwijsland in Zuid-Afrika.

Het schilderen van de muzische klas schoot tot vorige week zaterdag heel goed op. Dinsdag-, donderdag- , vrijdagnamiddag en zaterdag stond onze schilderploeg paraat J. We zijn heel blij dat we zoveel hulp krijgen van Michelle, Haike, Eline en Karo uit ons huis, dankzij hen schiet het goed op. Vrijdag kregen we hulp van enkele kinderen uit grade 7 en grade 2. Ze zagen er heel blij en trots uit dat ze ons mochten helpen. De kinderen uit grade 7 stelden ons ook veel vragen over hoe we dingen in onze taal zeggen. En telkens we ze tegen komen zeggen ze nu één van die zinnen of woorden tegen ons en schieten daarna keihard in de lach.

We hebben vorige week aan de leerkrachten gevraagd of ze ons wilden helpen met het podium en het schilderen. Ze beloofden ons om het plafond te schilderen en de mannen gingen tot onze grote verbazing onmiddellijk aan de slag met het opmeten van het klaslokaal voor het podium. Ze hebben een constructie uitgedokterd en naar verschillende winkels gebeld om prijzen op te vragen. We zijn het niet gewoon dat als je hier iets vraagt, het direct gebeurt. We zijn heel blij dat ze het deze keer wel doen, je voelt dat alle leerkrachten achter het project om de muzische klas op te fleuren staan en er ons ook graag mee willen helpen.

We hebben sinds vorige week ook van alle niveaus enkele leesboekjes. Nu hebben we voor alle kinderen een leesboekje op hun niveau. Toch is het voor sommige van onze slechtste lezers nog steeds te moeilijk. Voor hen hebben we enkele blaadjes met korte zinnen en eenvoudige woorden gecombineerd met prentjes (van woorden die te moeilijk zijn om te lezen). Zo kunnen ook deze kinderen het echte lezen oefenen. We hebben de kinderen ook verteld dat het verleden week onze laatste week zou zijn en we er een leuke laatste les van zouden maken.

We wilden graag een Belgische dag organiseren voor grade 7. We hadden toestemming van de directeur en alles was geregeld. We zouden elke klas anderhalf uur bij ons nemen. Elke leerling zou twee workshops volgen: Belgische desserts maken bij Ellen en volksdansen bij Skrållan. Vrijdag zouden we met enkele leerlingen een markt opzetten. Tijdens de speeltijd zouden we dan alle desserts verkopen en Belgische muziek spelen en dansen. We zijn zondag naar de winkel geweest en hebben de recepten uitgetest. Goed dat we dat gedaan hebben, want het beslag voor Petit beurre taart maken bleek bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk te zijn.

Jammer genoeg zijn deze twee dagen in het water gevallen…

Toen we maandag op school toekwamen zagen we dat er heel veel auto’s voor de school stonden. Er waren twee vergaderingen aan de gang. De secretaresse zei dat we gewoon onze klassen konden halen. Toen we onze eerste klas ophaalden, liepen er een hoop ouders en leerlingen op het schoolterrein. De leerkracht van onze klas vertelde ons dat de ouders beslist hadden om de school te sluiten. De ouders hadden dit beslist, omdat er al jaren leerkrachten tekort zijn op de school en er al enkele jaren enkele leerkrachten niet betaald worden. Ze hoopten met de staking het departement van onderwijs van de Eastern Cape (onze provincie) tot het uitbetalen en aanstellen van leerkrachten te brengen. Twee vrijwilligers van een school in de buurt zijn ons komen ophalen. We zagen dat de ouders het stuk straat voor de school hadden afgesloten met stenen en banden in brand hadden gestoken. Toen we even in de leraarskamer van de andere school zaten, hoorden we geroep. Een groep ouders en kinderen waren naar die school getrokken om steun te zoeken in de stakingsactie. De directeur praatte met de ouders en kon hen wat kalmeren. Hij wou zijn school open laten. Daarop gingen de ouders naar een highschool in de buurt om daar steun te zoeken.

De ene stakingsdag werd een stakingsweek…

Woensdag en vrijdag hebben we verder kunnen werken aan de muzische klas. Woensdag was er een moment waarop een deel leerkrachten (de mannen) het plafond aan het schilderen waren en een deel leerkrachten (de vrouwen) rond een naaimachine stonden om te kijken of we oude gordijnen zouden kunnen gebruiken. Het was heel leuk om al die bedrijvigheid te zien, om te zien dat er een hoop leerkrachten waren die ons steunden in het project van de muzische klas. Toen we even pauzeerden, ging het gesprek over de apartheid. Eén van de leerkrachten toonde de littekens die hij er aan overgehouden had: littekens van rubberen kogels op zijn benen en een heel groot litteken aan de binnenkant van zijn arm. Je zag zijn spier heel goed liggen en bewegen. Ze hadden een autoband rond zijn arm gedraaid en het in brand gestoken. De vraag waarom ze dit met hem hadden gedaan, negeerde hij. Het zou kunnen dat het te pijnlijk of te persoonlijk is om te vertellen. Het was choquerend om te zien. Je weet wel dat de apartheid nog maar een kleine 20 jaar bestaat en dat die leerkrachten in de 40 zijn, maar je staat er niet echt bij stil dat het zij zijn die geprotesteerd en gevochten hebben tegen het apartheidsregime.

Vrijdag zijn we om stof geweest voor de gordijnen voor het podium. Enkele leerkrachten hebben ons beloofd dat ze maandag hun beste naaikunsten boven zullen halen. Normaal gezien kunnen we dan dinsdag de laatste dingen afwerken in de muzische klas en afscheid nemen van de kinderen en de leerkrachten. Het herinrichten van deze klas was al een hele ervaring op zich, we hebben er heel veel van geleerd.

We hopen dat de school volgende week weer open zal zijn.

Wist je dat:

- De kerk die de muzische klas gebruikt er mee in zat dat we de hele klas zwart zouden schilderen. Er
  hadden enkele kinderen enorm geschrokken toen ze de kerk binnen kwamen, omdat zwart blijkbaar
  de kleur van de duivel is.

- Er na schooltijd vaak kinderen op het schoolterrein blijven rondhangen of die eerst naar huis gaan en
  dan weer terug komen.

- Er maandag een hoop koeien kwamen proeven van het gras op het schoolterrein. Veel tijd om te
  eten hadden ze niet, want ze werden onmiddellijk achterna gezeten door enkele kinderen.

- Er maandag een oudervergadering was omdat er een meisje van grade 7 de duivel op de achterkant
  van haar hoofd geschoren had.

- De regering de ouders na de afschaffing van de apartheid een hoop macht gegeven geeft, waardoor
  de ouders de school nu kunnen sluiten.

- De leerkrachten niet tegen de beslissing van de ouders ingaan, omdat ze bang zijn dat de ouders
  hun kinderen naar een andere school zullen sturen en ze zo hun werk zullen verliezen.

- De Eastern Cape het slechtste onderwijssysteem heeft van Zuid-Afrika. De leerkrachten zijn ook
  totaal niet te spreken over de manier waarop het departement van onderwijs zaken aanpakt in deze
  provincie.

- We binnen 5 dagen alweer voet zetten op Belgische bodem?!

Veel liefs

Ellen en Skrållan

Hallo allemaal

We hebben er een drukke, toffe week op zitten.

Vorige week zondag zijn we naar Iron Man gaan kijken. Dit jaar werd deze triatlon georganiseerd in PE. De wedstrijd vond heel dicht bij ons huis plaats, dus moesten we wel een kijkje gaan nemen.

We waren verbaasd dat er heel weinig publiek was. Skrållan heeft de eerste tien atleten zien finishen. Ze zagen er uitgeput maar heel erg gelukkig uit. Wat wil je ook na 3,8km zwemmen, 180,2km fietsen en 42,2km lopen…

Zaterdag hebben we kinderen in actie gezien op de Kids Iron Man.

Ondertussen hebben we de knoop doorgehakt over wat we met het geld van de benefieten willen doen. We gaan de muzische klas inrichten. We hebben hiervoor gekozen omdat het een klas is waarin alle leerlingen les hebben. Elk kind zal dus van een mooie klas kunnen genieten, of dat hopen we toch J. De klas bestaat uit vier delen. In één deel zullen de muren en ramen zwart schilderen en een podium bouwen. Dit zal het deel zijn waar de dramalessen kunnen doorgaan. Zo kunnen de leerlingen toneel spelen zoals echte acteurs. Het tweede deel gaan we gezellig inrichten met vrolijke kleuren, tapijt en kussens. Hier kunnen de toeschouwers van het toneel genieten. De meubels van de rest van de klas zullen naar de andere kant gericht zijn en dit zal het deel van de klas zijn waar ze theorie krijgen, tekenen… Een foto van de huidige klas kan je onderaan zien.

We hadden ons idee eerst verteld aan de muzische leerkracht. Hij was hier heel erg blij mee. Toen moesten we ook nog toestemming vragen aan de directeur. Hij gaf een twijfelend antwoord en zou het bespreken met de staf, omdat het lokaal ook als kerk gebruikt wordt. De dag erna ging de leerkracht praten met de directeur, waarna we wel toestemming gekregen hebben. Het bleek dat hij niet twijfelde omwille van de kerk, maar omdat hij al andere plannen had met het geld. We zijn hier niet op in gegaan, omdat we zelf het project willen kiezen en iets leuks met het geld doen.

 Vorige week hebben we een aantal nieuwe spelletjes gemaakt en uitgeprobeerd met de kinderen:

- Een bingo in drie niveaus, zodat we het met alle leeftijden en alle niveaus kunnen spelen, omdat we weten dat iedereen graag een spelletje speelt, net als wij J;

- Een domino met woorden en tekeningen voor de jongste lezers;

- Een woordspel op het slangenbord dat we in het begin gebruikten voor de kennismaking. Ook dat spel kan je in verschillende niveaus spelen.

Als laatste heeft Ellen ook woordtwister gespeeld met de kinderen op de speelplaats (zie foto).

Met een aantal leerkrachten en de secretaresse hebben we gesprekken gehad over het onderwijssysteem en de politiek. Ze vertelden nog eens dat er heel veel leerkrachten tekort zijn. In onze school zijn er 26 leerkrachten, terwijl er 30 nodig zijn. Dit zorgt ervoor dat de klassen nog voller zitten. Zelf deze leerkrachten worden niet allemaal uitbetaald door het ministerie van onderwijs. Soms probeert de school hierin tussen te komen, maar dat zorgt er dan weer voor dat de school minder werkingsbudget heeft. De secretaresse vertelde ons ook dat er aan het einde van de apartheid veel mensen op de ANC hebben gestemd, omdat de ANC tegen de apartheid was en veel vernieuwing beloofden. Nog steeds stemmen veel mensen op de ANC vanwege het verleden. Het probleem is echter dat de partij veel belooft, maar weinig uitvoert (net als in België ;) ). Veel keuze hebben ze hier echter niet. Er is maar één andere grote partij waarvoor ze kunnen stemmen, een democratische partij. Daarnaast zijn er nog een vijftal kleine partijen die totaal geen rol spelen in het hele systeem.

Een voorbeeld van het slechte systeem is dat het ministerie de school heel weinig geld geeft om de infrastructuur van de school te onderhouden. Onze school kreeg dit jaar 8000 rand (=€800). Dit was net voldoende om één kapotte pijp van de waterleiding te herstellen. Daarna was het geld op. De school zit echter nog met een hoop kapotte ramen die ze niet kunnen herstellen, een waterprobleem… Zo stapelen de problemen zich op.

Dit weekend zijn we met 11 vrijwilligers naar Tsitsikamma geweest.

- Vrijdag hebben we een mountainbiketocht van 26km gedaan. Het parcours ging op en neer en wij gingen van en op de fiets.

- ’s Avonds hebben we een vegetarische potjie gegeten aan het kampvuur in onze backpackers. Het was heel erg lekker en gezellig.

- Zaterdag zijn we naar de wereldshoogste bungy jump van een brug geweest (216m). Drie hebben er gesprongen. Wij zijn veilig met onze voetjes op de grond gebleven. Ellen is mee geweest op de brug en heeft de springers gesteund. Ze had meer zenuwen dan de springers zelf.

- Daarna hebben we in twee groepen elk een verschillende wandeltocht gedaan.

Skrållan heeft een wandeltocht gemaakt in het National Park van Tsitsikamma. Het was een hele toffe wandeltocht. Ze hadden een weg gekapt tussen de struiken en bomen waardoor het een klim en klauterwandeling over rotsen en takken werd. Een deel van de wandeling was op het strand en daar moest ze klauteren over super grote rotsen. De beloning van deze wandeling was een mooie waterval.

Ellen heeft een kortere wandeltocht gemaakt met een bezoek aan het Tsitsikamma National Park en de suspension bridge.

- Zondag zijn we de Big Tree gaan knuffelen, een dikke boom van 36,5m.

Wist je dat:

- Het hier een paar weken koud was ’s avonds en de enige verwarming die we hebben dekens en één
  houtkachel in de woonkamer zijn?

- We geen hout hebben om de kachel aan te steken.

- We donderdag cooksisters gekregen hebben van de secretaresse?
   Cooksisters zijn een soort gedraaide oliebollen met kaneel en ontzettend lekker.

- De kinderen de riolen legen tijdens de lesuren met blote handen en op hun blote voeten?

- De directeur alle leerlingen van 7b bij zich riep en ze allemaal met een stok op hun hand sloeg. Hij
  deed dit omdat hij via de intercom gehoord had dat ze zaten te praten in de klas toen er geen
  leerkracht aanwezig was.

- Eén van onze leerlingen uit 7b zei: “It’s like food.” toen we hen vroegen of het vele slaan hen nog
  steeds iets deed?

- Je hier twee uur op een taxi kan wachten of ze gewoon niet komen opdagen?

Tot binnen een week voor een nieuw blogbericht en tot binnen drie weken (nog maar drie weken?!) in België.

Liefs

Ellen en Skrållan

Even een verslagje van onze reis naar Kaapstad.

Vrijdag 30 april zijn we, samen met drie andere Belgische meisjes, met de bus vertrokken naar Kaapstad. Het was hier paasvakantie. Normaal zou de bus om 21.45 u. vertrekken, uiteindelijk werd het 00.30 u. … Afrikaanse stijl dus! Rond 13.30 u. zijn we dan uiteindelijk aangekomen.

We waren met vijf, en niemand had het adres van onze jeugdherberg mee. Uiteindelijk zijn we op zoek gegaan naar een kaart van het centrum en zijn Ellen en Eline op zoek gegaan naar een herkenbare straat die dichtbij Longstreet ligt (Longstreet is de hoofdstraat van het centrum). Ellen en Eline hadden de jeugdherberg geboekt, dus hoopten ze de straat nog te herkennen. Dat gebeurde ook, New Churchstreet. Dan zijn we te voet gegaan naar deze straat en gelukkig was het de juist. Om 15.30 u. kwamen we daar aan en hebben we snel onze spullen in de kamer gelegd en zijn we meteen naar Waterfront (een toeristische plaats) vertrokken.

De andere dagen hebben we alle bezienswaardigheden gedaan:

-          2 citybussen (hop on hop off bus), die je overal rondbrengen en je kan afstappen waar je wel en 20 minuten later is er een nieuwe bus waar je terug kan opstappen. Hiermee hebben we de Tafelberg bezocht. We zijn met de kabellift naar boven gegaan en besloten om te voet terug te keren. We hadden allemaal eigenlijk geen gepaste schoenen aan, vooral Ellen niet, ze had namelijk slippers aan. Dan heeft ze maar besloten om op haar blote voeten naar beneden te gaan (en dit ging super goed!). Het gevolg van ons avontuur was dat we met vijf, drie dagen stijf waren!

-          Robben Island: Dit is het eiland waar Nelson Mandela heeft gezeten (en ook vele andere mensen).

-          Een dagje strand, Camps Bay.

-          Een dagje toerist uithangen (een beetje overal rond).

Zo hebben we onze 6-daagse vakantie gevuld.

Dinsdag 10 april was het tijd om terug te gaan naar school. Aan iedere groep vroegen we wat ze in de vakantie hadden gedaan. Sommigen wisten heel veel te vertellen, anderen hadden het moeilijk om zich uit te drukken. Ofwel omdat niet zo goed Engels spreken, ofwel omdat ze beschaamd waren. Velen vertelden dat ze ‘pickled fish’ gegeten hadden. Dit is blijkbaar een gerecht dat door iedereen gegeten wordt op Pasen. Ook eastereggs en easter bunnies zijn hier typische sneukels  tijdens de paasperiode.

Woensdag zijn we naar de bibliotheek in Walmer geweest (dicht bij ons huis). We gingen vragen of het mogelijk was om als buitenlanders een bibkaart te kunnen krijgen. Dit was mogelijk, en we konden 10 boeken uitlenen. Wij gingen ons paspoort halen en een bewijs van het verblijfadres. Toen we terugkwamen en ze al al onze gegevens hadden, bleek dat we toch maar twee boeken konden uitlenen… Hier zijn we eigenlijk niets mee. We hebben dan twee boekjes gekopieerd in de bibliotheek zelf en nog twee boekjes uitgeleend.

Vrijdag gaan we naar een boekenwinkel, waar we hopen leesboekjes te kunnen vinden van verschillende niveaus. We zouden hier graag een beetje in investeren om de readingclass een boost te geven. Dit is een investering waar ze nog lang van zullen kunnen genieten.  

In onze leesgroepjes zien we al hele kleine vooruitgangen en dat is leuk en motiverend voor ons. Vooral bij de jongste klassen, diegene die moeite hadden met letters, is er verbetering.

Soms hebben we groepen van grade 4 die beter kunnen lezen dan grade 7. Dit hangt ook af van hun moedertaal, of Engels, of Afrikaans.

Om even een vergelijking te maken van het leesniveau hier: Een grade 7 kun je een beetje vergelijken met het tweede leerjaar van bij ons. Wat echt verrassend is voor ons… We gaan hen nooit op gelijk niveau kunnen krijgen, maar we hopen wel dat het wat verbetert en dat de leerlingen zelf verschil kunnen merken in hun leesprestaties.

Voor het weekend hebben we volgende plannen:

-          Zaterdag gaan we met z’n allen naar de zee, picknicken en braaien.

-          Zondag gaan we in de voormiddag flyeren voor een event dat dinsdag plaatsvindt van enkele vrijwilligers in ons huis. En misschien gaan we ’s avonds nog een misviering bijwonen in de township waar we het holiday-programma hebben gedaan.

Dikke knuffel aan iedereen van ons!

Ons weekend was er eentje om niet meer te vergeten. We zijn met alle bewoners van ons huis en enkele organisatoren van Ready4Life naar een boerderij 300 km verderop geweest. We hebben heel wat tussenstoppen gemaakt om van de cultuur, de natuur… te genieten. We zijn naar ‘een viewpoint’ gereden waar we een prachtig uitzicht hadden en daar hoorde natuurlijk een fotoshoot bij.

We kwamen aan op de boerderij in the middle of nowhere, buren vond je pas 10km verderop, gsm-bereik was er ook niet. Toen we toekwamen (rond 18u), werd onmiddellijk een vuur aangestoken waarop we potje (poikie uitgesproken) zouden klaarmaken. Dit was een heeeeeeeeerlijke maaltijd!
Zondag vertrokken we terug richting Walmer, maar dit gebeurde ook niet zonder tussenstoppen. Ons middagmaal hebben we gegeten in een ‘restaurant’, op een geitenboerderij. We kregen daar een schotel (voor 60 Rand), met heerlijk zelfgemaakt brood, allerlei soorten geitenkaas, kudusalami, vijgen, fetakaas, augurken… We hebben daar met z’n allen meer dan 2 uur gezeten en genoten.

Vanaf maandag was het weer tijd om naar school te gaan, de leerkrachten zien ons graag komen. We hadden maandag een nieuwe groep van grade 3. In die klas zitten er 51 leerlingen (ongelooflijk als je al die kinderen ziet zitten). De leerkracht gaf ons 14 kinderen mee, terwijl wij er 8 vroegen. Ons lokaal is niet zo groot, zeker niet groot genoeg voor 14 kinderen. Toch hebben we hen allemaal meegenomen, maar deze groep zullen we in 2 moeten splitsen omdat dit niet te doen is. Er is een heel groot verschil tussen de leerlingen uit alle graden. In grade 7 hebben we zelfs een leerling die de letters nog niet kent, aan de andere kant hebben we kinderen in grade 2 die wel al korte woorden kunnen lezen.
De leerkrachten nodigen ons voor alles uit (voor een dansavond ten voordele van de school vorige vrijdag, voor muffins in de lerarenkamer, een markt op school morgen…). Ze komen graag eens met ons praten en wij ook met hen. We horen heel wat verhalen over hun eigen leven, over de school, over de leerlingen, kortom, ze zijn heel open voor ons.
Deze week hebben we vooral leestesten afgenomen (om het niveau van de kinderen per klas te bepalen), om hen daarna nog eens in 2 groepen te verdelen. Vandaag was de eerste dag dat we 3 groepen hadden waarmee we al echt aan de slag konden. Je ziet de kinderen open bloeien als ze bij ons zijn en ze vragen ook altijd wanneer ze mogen komen. Wij doen natuurlijk andere dingen dan dat ze gewoon zijn om in klas te doen. We gaan ook op een heel andere, minder harde manier met hen om. Complimenten geven doen we vaak omdat we ze dit niet gewoon zijn om te krijgen. Met de leestesten hebben we gemerkt dat ze ook heel bang zijn om fouten te maken (omdat dit bij de meeste leerkrachten niet zomaar wordt aanvaard).
Woensdag hebben we een les geobserveerd van een leerkracht die ‘natural science’ geeft. Dit was een eerder losse en leuke leerkracht, waarbij de kinderen echt kind mogen zijn. Ze hadden als opdracht gekregen om een rap/liedje te maken rond hun thema op dat moment, namelijk ‘water’. In de rap/het lied moesten ze zoveel mogelijk woorden gebruiken die ze tijdens de les hadden geleerd. De verschillende groepjes moesten dit woensdag presenteren aan de rest van de klas en ze kregen hiervoor een micro. Bij ieder groepje klapte de rest van de klas een ritme mee, gevoel voor ritme hebben die kinderen zeker! Bij bepaalde ritmes wisten wij zelf niet hoe we moesten meedoen. De leerkracht deed heel enthousiast mee en de leerlingen mochten hier wel fouten maken (en opnieuw beginnen). Zo zagen we dat we het leerkracht-zijn hier niet mogen veralgemenen, maar dat er ook nog relatief goeie leerkrachten zijn.

Wist je dat:

-          We vorige week vrijdag (de tweede dag dat ze reed) op een druk kruispunt met onze oude Volkswagen Fox zijn stilgevallen en we helemaal niet meer wegraakten. Gelukkig kwamen de 3 Belgische meisjes uit ons huis achter ons met hun auto en hebben ze ons geduwd, samen met 2 andere mannen.

-          We dinsdag naar een shoppingcenter zijn geweest met 3 andere Belgische meisjes (met hun auto) en wanneer we wilden vertrekken hun auto niet startte. Deze hebben we terug aangekregen door hem vooruit te duwen (dan wisten we dat het nodig was om onmiddellijk naar de garage te gaan).

-          De leerlingen in onze school op vrijdag 1 Rand (0,10 euro) moeten betalen als ze willen meedoen aan ‘the American Day’, dit wil zeggen dat ze hun uniform dan niet moeten dragen.

-          Je hier naar de McDonald gaat en 2,85 euro betaalt voor een menu.

-          Een hele grote watermeloen hier 2,30 euro kost.

Veel liefs

Skrållan en Ellen