Graag zouden wij als team (Mike als atleet, Tom als begeleider) deelnemen aan de prestigieuze Ironman triathlon van Lanzarote.
Daar Mike al enkele halve triathlons tot een goed einde heeft gebracht, groeit de wens om te lat nog iets hoger te leggen.
Waarom Lanzarote ? Omdat er in België al jaren geen hele triathlon meer georganiseerd wordt, moeten wij sowieso naar het buitenland trekken, en daarom dachten wij om dan maar de meest prestigieuze triathlon binnen Europa te kiezen, namelijk de Ironman in Lanzarote. Deze triathlon staat bekend als een zeer zware wedstrijd die de vergelijking met de moeder aller triathlons, de Ironman van Hawaï, kan doorstaan.
Daar wij echte amateurs zijn in de zuiverste zin van het woord, en dit project niet te veel op het gezinsbudget zou wegen, zoeken wij daarom de nodige sponsors om deze droom te verwezelijken.
Graag zouden wij als team (Mike als atleet, Tom als begeleider) deelnemen aan de prestigieuze Ironman triathlon van Lanzarote.
Daar Mike al enkele halve triathlons tot een goed einde heeft gebracht, groeit de wens om de lat nog een trede hoger te leggen.
Waarom Lanzarote ? Omdat er in België al jaren geen hele triathlon meer georganiseerd wordt, moeten wij sowieso naar het buitenland trekken, en daarom dachten wij om dan maar de meest prestigieuze triathlon binnen Europa uit te kiezen, namelijk de Ironman in Lanzarote. Deze triathlon staat bekend als een zeer zware wedstrijd die de vergelijking met de moeder aller triathlons, de Ironman van Hawaï, kan doorstaan.
Wij ontmoetten elkaar bij Mercurius Korfbal Club, waar we nog samen in dezelfde ploeg speelden. Toen we stopten met korfbal zochten we een andere sport om te beoefenen, daar we geen van beide "stilzitters" zijn. We gingen mountainbiken en op de weg fietsen, en daar groeide het idee om eens een triathlon te proberen omdat we beiden ook nog wel een beetje konden lopen.
In Vilvoorde stonden we samen aan de start voor onze eerste Recreathlon, en we hadden de microbe al vlug te pakken. Mike evolueerde sneller dan ikzelf naar de kwarttriathlon, maar in 2005 kon ik toch ook een kwartje op mijn palmares schrijven. Snel daarna kreeg ik echter te horen dat ik niet meer mocht lopen vanwege versleten kraakbeen in de knie, en daarom vroeg Mike om hem dan te begleiden. Mike was immers nog verder geëvolueerd en had al een halve triathlon achter de kiezen. Ondertussen zijn dat er al een paar geworden, en daar hij geen uitdaging uit de weg gaat probeert hij dus nu de Ironman van Lanzarote tot een goed einde te brengen.
Daar wij echter echte amateurs zijn in de zuiverste zin van het woord, en omdat dit project niet te veel op het gezinsbudget zou wegen, zoeken wij nog sponsors om onze droom te helpen verwezelijken.
