De laatste dagen hebben we er wel volop van genoten. Zijn 4 dagen naar Matapalo geweest, een prachtige natuur. We vielen er (bij wijze van spreken) over de apen, agoutis en toekans. De kers op de taart!
Vandaag met de bus (10u deed ie erover voor 320 km...) naar de hoofdstad om morgen vliegjes te doen naar Belgie. Maar eerst nog iets gaan drinken met een leuk Nederlands koppel die we hier leerden kennen om Costa Rica te vieren...
Al even geleden, maar internet was niet steeds bij de hand!
Waar waren we weer? Ahja, vanuit het koude Monteverde gingen we gaan uitpuffen in Liberia (temp verdubbelde zowaar...)! Mooie stad, gezellig én met een McDonalds yihaaa! Aangezien het Costaricaanse eten vooral uit bruine bonen bestaat voelden we ons niet schuldig telkens we daar binnen sprongen We bezochten er samen met 2 Nederlandse meisjes (die we op de bus nr Liberia leerden kennen) Rincon de la Vieja, een prachtig natuurgebied rondom een vulkaan (mét bijbehorende pruttelende modderpoelen, watervallen en fauna). De dag erna gingen we afzien in de Afrikaanse savanne in Santa Rosa - ongelooflijk dat dit Costa Rica was. Opgedroogde paden, een snikhete zon en geen zuchtje wind, wel eens iets apart!
Daarna ging het via busjes (7u onderweg voor ocharme 100 a 150km) naar Quepos voor het Manuel Antonio Park, waarover we al veel goeie dingen gehoord hadden. En we hadden er geluk, na de aardverschuiving was het park gesloten, maar die dag ging het net deels opnieuw open - al was het maar tijdelijk We zagen er enorm veel apen, neusberen, wasberen & iguanas. Daarna gingen we plonsen in ons zwembad : Onze hotelkamer was net groot genoeg voor een stapelbed en onze 2 rugzakken, maaaaar het had tenminste een klein zwembadje ;-)
En daarna... tja... het had Peking Express kunnen zijn... We waren van plan om die dag naar Puerto Jiménez te gaan, maar door de regen & slechte wegen is er een voor ons onontbeerlijke bus achterwege gebleven. Gevolg : Onderweg stonden we vast langs de Interamericana in het donker, te
wachten op een spookbus waarvan zelfs de politie niet wist of die
reed... Uiteindelijk dus blijkbaar niet, nog deels ten gevolge van het
slechte weer de voorbije weken. In een klein dorpje dan maar naar het enige hotelletje geweest - waren wij blij dat we niet door zijn gereden tot waar die andere bus ons zogezegd kwam halen, want toen we de dag erna daar passeerden was daar enkel een tankstation te zien... Uiteindelijk kwamen we pas 2 dagen, 4 bussen & 1 boot later in P. Jimenez aan.
Maar goed, we zijn er nu toch! Al zijn ook hier onze plannen gewijzigd, wederom door de regen. De 3-daagse die we hier hadden gepland kan niet doorgaan doordat het transpot onzeker is door hoge rivierstanden - waar de collectivo´s doormoeten. In plaats gaan we uitrusten in Matapalo (wat Olaf dus echt niet kan onthouden ), wat net voor die rivier ligt, zodat we volgende 4 dagen het regenwoud toch kunnen ingaan - joehoe!
Ah, voor de onwetenden! Belgie is 7de geworden op het Junior ESC, als dat geen goed nieuws is
Aangezien het onze laatste nacht in dit leuke hotelletje is, leek het ons gepast om nog snel even wat foto´s online te plaatsen! Ook handig voor ons, mochten we ons fotoapparaat ergens verliezen...
Het zijn foto´s van de voorbije dagen :
08/11 : bezoeken we de waterval die op de voorpagina van de Rough Guide staat! Na een stevige wandeling met wat klimmekes in de zon (natuurlijk net op de heetste dag die we al gehad hadden...) herkenden we inderdaad de cover. Prachtig, helaas kwamen we snel tot het besef komen dat we ons zwemgerief vergeten zijn... Maar toch de moeite!
09/11 : uitstap naar de vulkaan & bezoek gebracht aan de thermale baden (die mooi, maar vaak veeeel te warm waren) - wel gezellige dag!
10/11 : met boot over Lago Arenal & minibus naar Monteverde - hostelletje gezocht en wat dorp verkend, al was dat stuk snel voorbij
11/11 : Hele dag stappen in Monteverde, het nevelwoud - alle trails gedaan joehoe (al verloor ik tot 2maal toe onze kaart zodat we telkens opnieuw terug mochten gaan zoeken... ). Al lachend roep ik Olaf nog toe dat ze langs de trail nog hun tuinslang vergeten zijn, totdat die plots begint te bewegen *slik*. Een mooie zwart-rode slang vlucht gelukkig de bosjes in Ook 3 neusbeertjes van ver gezien! Enkele eekhoorntjes & veeeeel kolibri´s. ´s Avonds zien we vlakbij ons hostel een luiaard in de telefoonkabel hangen, wat blaadjes aan´t eten - zo schattig!
vandaag 12/11 : Santa Elena, opnieuw de meeste trails gedaan. Konden wel geen heuvel meer zien erna... Vlak aan de uitgang zien we een neusbeertje van dichtbij (zie foto) Erna naar supermarktje geweest & spaghetti gekookt hier in hostel (hebben zo´n gemeenschappelijk keukentje, tof!)
Doordat het laagseizoen is komen we vaak dezelfde mensen tegen, waar we dan es mee een babbeltje kunnen slaan, wel es leuk en anders dan in Peru!
Morgen om 5u30 vertrekken we naar het noordwesten, Liberia, een droger stuk waar het 18 graden warmer zou zijn dan hier (kan´k moeilijk geloven, maar we zullen zien!)
We zaten in de blog dus in Cahuita & vertrokken naar Tortuguero. In Moin, een haventje bij Puerto Limón, namen we een boot die ons in 4 uur naar Tortuguero bracht (niet per land bereikbaar). De tocht (die we deelden met een sympathiek Frans koppel) daarnaartoe was prachtig. Olaf was helemaal in z´n element. Eigenlijk een prachtige excursie op zich. Beide oevers begroeid met hoge bomen, we zien een luiaard in de bomen, spidermonkeys & brulapen (die een heel concert op ons afstevenen), 2 kaaimannen & een soort hert die de rivier aan het overzwemmen was. Ook mooi waren de plaatsen waar de rivier in de zee uitkwam, vol met vogels (zie foto´s).
In de namiddag kwamen we aan het in dorp, waar er net jaarlijkse fiesta was. Het dorp was klein, de omgeving enorm mooi, zeer groen. Na een hotelletje te hebben gevonden, aten we in een soda en gingen we op zoek naar Daryl, een Canadese bioloog waarmee je op de kanalen kan varen in een kano met elektrische motor, zonder lawaai dus.
Tortuguero is de plaats waar zeeschildpadden aan land komen om te nesten. Die tijd van het jaar was al voorbij, maar af en toe kwamen er nesten uit & zochten de jongen de weg naar de open zee. En dat geluk hadden we, ´s avonds vonden we een nest dat uitkwam en konden we de baby-schildpadjes uit hun nest zien komen en ploeteren naar de open zee. Een adembenemend schouwspel!
De dag erna om 5u het bed uit om vroeg op het water te kunnen. Met de elektrische kano gingen we een voorniddag door het woud. Gelukkig was het gestopt met regenen zodat we wat dieren konden zien : de 3 soorten apen (brul, kapucijn & spider), een otter (zo snel!), iguana, papegaaien, toekans van dichtbij, kaaiman, arend,... Tocht hadden we ons niet beter kunnen inbeelden. ´s nañiddags bezochten we er het nationaal park waar we nogmaals op luiaard & apen botsten. Het zit hier echt vol... En s avonds mochten we nog es getuige zijn van de schildpadden op het strand.
Tortuguero, twas een plaats waar we graag waren...
Maar aangezien Costa Rica nog meer te bieden heeft, zijn we gisteren naar La Fortuna vertrokken, waar de Arenal-vulkaan ligt, de meest actieve vulkaan van Costa Rica met bijna dagelijkse lavastromen (maar voorlopig houdt ie zich koest). Vandaag de waterval bezocht, prachtig! Maar lastig... Morgen naar de vulkaan him of herself!
Even geen internet gehad, maar dat halen we nu in! Vandaag zijn we aangekomen in La Fortuna, vlakbij de Arenal. Maar dat is voor morgen, eerst Cahuita!
Na onze vorige blog-update zijn we dus vertrokken naar San Jose om van daar busje komt zo te doen naar Cahuita. Door de vele regen even stilgestaan omdat ze de wegen aan´t opruimen waren na de aardverschuiving, maar al bij al hebben wij er weinig van gehad. Een 6-tal uurtjes later kwamen we aan onder de Caraïbische zon, euh, regen... Na een hotelletje gezocht te hebben (een cabine aan het strand, redelijk ok, alleen moest je er enkele huisdiertjes zoals de lieve kakkerlak er maar bij nemen). Warm was het er wel, maar we hadden vooraf toch een ander beeld van de Caraibische kust. De Caraibische sfeer was er wel, laid-back, marihuanageurtje, geel-groen-rode kleuren... Onze hoteleigenaar moest er bvb niet voor onder doen, zittend in z´n schommelstoel al brabbelend... Vriendelijk, dat wel! De dag erna hebben we Cahuita National Park bezocht, wat wel prachtig was. Om 6u (jaja, Olaf kon es vroeg opstaan!) stonden we al klaar met onze knapzak om het park binnen te stormen en langs het water te wandelen. 6 uur lang wandelden we door het tropische bos en zagen er luiaards, vlinders, apen (2 soorten : de kapucijn en de brulaap), reigers, veel krabben, eekhoorns, ... De banaan die ik meehad werd het object van roof door een kapucijnenaap die ongezien dichtbij gekomen was. Gelukkig kon ik de nietsvermoedende banaan terug in de rugzak opbergen! Oef! En toen was het eindelijk zover! Onze eerste zonnestralen in Costa Rica! En deugd dat die deden! ´s Namiddags keerden we terug om wat op het strand te zitten, joehoepidoe! Door de vele en onregelmatige regen viel ons plan om in het zuiden te fietsen wat in het water, dus hebben we maar besloten meteen koers te zetten naar Tortuguero, via de bus en boot. Maar meer daarover volgende keer, hopelijk morgen al het internet (zoals daarnet) weer niet uitvalt
Het is zover! Na een lastige vlucht (lees : voor Jan lang stilzitten en laatste stuk naast een welgezette Tico, voor Olaf : het vroegtijdig afgeroepen en gefouilleerd worden) kwamen we aan in het schilderachtige - euh regenachtige Alajuela. Snel taxi zoeken naar ons hotelletje waar we meteen het bed in sprongen (na een lekker Iñperial-pintje) - zalig!
Vanochtend vroeg wakker en samen met de uitbaters ontbeten, en wat later met de rondhangende Zwitsers die hier ook verblijven. Daarna Alajuela wat verkend en meer dan een uur gezocht naar de bus naar Parcque Zoologico de Ave. Vlak voordat we het bijna opgaven zagen we tussen de walm van een van de busterminals onze bus opduiken. Na tientallen stops en het opnieuw proberen optrekken kwamen we eindelijk aan. Ave is een soort reïntegratieprogramma om dieren die het kunnen terug de natuur in te plaatsen. Dieren die er minder aan toe zijn worden er verzorgd. Het park is niet echt een zoo zoals wij die kennen, de dieren zitten er zoveel mogelijk in hun natuurlijke habitat. Heel mooi om te zien, zeker omdat we er de enige gasten zijn...
Net zoals gisteren (en blijkbaar de dagen ervoor) begint het om 12u te regenen (meestal miezel) om niet meer te stoppen. Moeten we daarvoor zo ver vliegen...
´s Avonds wat inkopen gedaan en de plaatselijke afdeling van Citibank gezocht voor Olaf, laat ons zeggen een vervroegd Sinterklaascadeau ;-)
Morgenvroeg vertrekken we naar San José, waar we de bus nemen naar Cahuita, aan de Caraïbische kust. Hebben gehoord dat het daar leuk fietsen is, dus dat moeten we testen ;-) Nu maar hopen op beter weer!
3 jaar na Peruwie trekken we er éindelijk nog es op uit! Deze keer niet zo lang & niet zo ver, maar deze blog leek ons wel een leuke manier om tussenin paar fotootjes online te zetten en dergelijke meer!
Momenteel zijn we nog druk bezig onze rugzak vol aan't proppen, maar morgenochtend is het eindelijk zo ver... De vriendelijke American Airlines neemt ons mee op een tochtje via NY naar Juan Santamaría, de hoofdluchthaven van Costa Rica vlakbij de hoofdstad San José. Wegens het minder aangename karakter van deze laatstgenoemde hebben we vooraf al een nachtje geboekt bij Constanza, een vriendelijk dametje (lijkt ons voorlopig nog ) in Alajuela, een stad tussen luchthaven & San José. Van daaruit zullen we ons eerst acclimatiseren en een bus veroveren richting Cahuita, aan de Caraïbische kust. Onze zonnebrillen & duiksloffen liggen al klaar...
Van daaruit bezoeken we enkele Nationale Parken en trekken we verder door Costa Rica, dat zien we dan wel.
Jaja, het vertrek is aangebroken! Over een paar uurtjes hangen we (hopelijk) in de lucht! Maar we willen nog alle trouwe lezers vele groetjes vanuit Peru doen! Bij deze : Vrolijk Kerstfeest allemaal!
De vorige keer zaten we dus te bakken in Mancora! Wel, een verveLLing (jaja, dubbele ´L´) later bevonden we ons in Chiclayo, een 7 uurtjes ten zuiden van Mancora! Gezien we midden in de nacht toekwamen konden we minder kieskeurig zijn qua hotelletje Maar alles kwam op z´n pootjes terecht : leuk hotelletje en gezellige stad!
Na de stad uitgekamd te hebben en aangegaapt te worden op de plaatselijke markt bezochten we de tombes van de Señor de Sipan, prachtig bewaard! De dag erop naar een natuurreservaat (Chaparri) midden in het droge woud (tegengestelde van regenwoud hihi), zeer mooi! Daar hebben we in-het-wild-levende-bril-beren kunnen bewonderen, alsook een vosje en hert. (En eigenlijk ook een boa, maar die zat achter glas )
Daarna hebben we een nachtbus door de Andes genomen richting Chachapoyas, een zeer gezellig stadje in de bergen. Van daaruit hebben we 2 prachtige uitstappen gedaan! De eerste ging naar de 3de grootste waterval ter wereld! Een 6u-stevige wandeling bracht ons door prachtige natuur. We hadden geluk, het pad was niet te glibberig want anders kon die wel wat gevaarlijk zijn . De dag erop hebben we Kuélap bezocht, het Machu Picchu van het noorden. Een prachtige site,waar men nog steeds aan het opgraven is. Doordat het wat moeilijk bereikbaar is, is het totaal niet toeristisch (4 die dag ). Een tijdje terug is Discovery Channel er 4 dagen komen filmen... Er rond liggen enorm veel sites die nog niet onderzocht zijn door wetenschappers,benieuwd wat daar uitkomt!
Als trouwe klant van nachtbussen zijn we vertrokken richting Trujillo,onze laatste stop voor Lima. Daar een lange dagtoer gemaakt naar enkele oude tempels en steden (Huaca del Sol,Huaca de la Luna & ChanChan). Allemaal zeker de moeite! Olafs verjaardag hebben we passend gevierd met pizza en schuimwijn op de hotelkamer voor de tv! Aja, als je es een tv op de kamer hebt moet je er het volle uithalen he ;-)
Gisteren hebben we dan de cirkel rondgemaakt door aan te komen waar we vertrokken waren : Lima! En alsof God met ons voeten speelde : daarnet een madammeke tegengekomen waar we 2 maand geleden in Lima mee getetterd hadden : als je weet dat er in Lima 7 miljoen mensen zijn is dat toch wel een wonder op zich Like it was meant to be... Gisteren de zoo bezocht (laat verjaardagscadeautje voor Olaf), leuk om te zien! Grollende leeuwen, imiterende aapjes en bijna aangevallen door een otter (die normaal schuw zouden moeten zijn...), amusement troef dus! ´s Avonds zijn we gaan sidderen en beven bij een Peruviaanse thriller in de cinema: El Hijo del Diablo (jaja, mét popcorn, M&M´s & IncaKola). Een mooie afsluiter van onze 2 maand!
Hopelijk hebben jullie genoten van de medereis & zien we elkaar vlug terug met een glaasje glühwein aan onze lippen!
Dag allemaal! Hier zijn we weer! Een regenwoudervaring rijker!
We hadden dus vrijwilligerswerk gevonden in Tambopata National Reserve en het was prachtig!
We hebben slechts 7 van de 10 dagen ´s ochtends moeten werken, niet zo zwaar maar door de hitte en de vochtigheid was het moeilijker dan verwacht. We moesten onze t-shirten met lange mouwen, lange broek en kousen met botten aanhouden wegens de vele muskieten, maar we konden ze elke dag uitwringen. De zweetgeur hing er dan nog es in en dat gaat er niet uit. We hebben gisteren een quantum-korting aangevraagd bij de wasserette . We moesten voornamelijk de paadjes onderhouden en de Wasai-plant in de jungle gaan zoeken, jaja, met de machette (met nog een Peruviaan erbij natuurlijk, want anders veel te gevaarlijk) door het oerwoud, eens echt de jungle zien van de paadjes af). Die Wasais mochten we dan ook bij de lodge planten.
Waar we sliepen was het heel goed : Olaf en ik hadden samen een bungalowtje, met muskietennetten aan de ramen en elk aan ons bed. Alleen geraakten er wel overal kakkerlakken en spinnekes door, maar das enkel de eerste dag wat minder . Het eten was heel lekker, gekookt water zat in de prijs inbegrepen dus hebben we niks moeten bijbetalen. De douche had enkel ijskoud water, maar geloof ons, dat deed immens deugd in die warmte .
We hebben zeer veel gezien! Wat we ons nog vers herinneren is : - capibaras (lijkt beetje op een bever) - een baby-kaaiman in het water, zelfs even aangeraakt! - Macaws (een soort papegaai, grote vogel met rood-blauwe kleuren) - Papegaai/Aras - Brown Agouti - Apen (2 soorten, de brulaap en nog eentje waarvan ik de naam vergeten ben) - Wandelende palmbomen (ja, ik keek ook eerst raar, maar het zijn echt enorm hoge palmbomen die jaarlijks een meter kunnen gaan wandelen) - Tarantula en wolfspin (jaja, even groot en vies als in de horrorfilms) - Een dodelijke worm (lijkt op watte en hangt onder aan een blaadje) - Een boksdiertje (een soort sprinkhaan dat bokst als je inde buurt komt ) - een harpey-eagle (de grootste vogel in dit deel van de jungle, spanwijdte van 3 meter), hij was gewond uit een boom gevallen - Nog een gewonde arend, die we zelf gevonden en meegedragen hebben naar de lodge - slang (dit zijn de meest gevaarlijke en dodelijke dieren uit de jungle, ze hangen als takken aan de bomen, zitten in het gras, in het water, vallen zelfs grote dieren aan, gelukkig hebben we er bijna geen gezien, want daar was ik het meeste bang voor, een kaaiman of tarantula is nog bang van je, maar de slang niet) De rest herinneren we ons later misschien nog Ahja, heel veel insecten (gewoon veel groter dan in België) en natuurlijk kakkerlakken en de stomme muggen (Jans rug staat bloedrood, Olaf natuurlijk niets...) gaan gewoon door de T-shirts.
Wat in de buurt zat maar gelukkig niet gezien hebben : - jaguar (hadden de waarschuwing gekregen dat als we hem zagen we moesten ´correr´, lopen dus, want een jaguar valt vanzelf aan ) - Anaconda (in het meertje zat er een anaconda, blij hem niet ontmoet te hebben )
De kokkin had een dochtertje van 3 jaar, Almendra, was heel leuk met haar te spelen! We moesten samenwerken met de Peruvianen daar, en aangezien we het grootste deel van de tijd de enige toeristen waren, was het enorm goed voor ons Spaans. We hebben leuke contacten gelegd.
´s avonds hadden we soms enkele uren elektriciteit en licht, anders was het met de pillamp of een kaarsje. Trouwens veel regen gehad. Op plaatsen stond het water op de paden tot op nekhoogte, zelfs 2 dagen na de regen. De rivier zwelt dan op, zet delen van de jungle onder water en sleurt boomstronken mee, waardoor varen heel gevaarlijk wordt.
Kortom, het was een super-ervaring! In het terugkeren (3,5u met de boot op de Rio Tambopata) zijn we zonder brandstof gevallen. Gelukkig zijn ze ons komen helpen.
In Puerto Maldonado ticket naar Lima gekocht en meer dan een uur met de verkoopster gepraat over de gevolgen van de nieuwe verbinding tussen de Atlantische en Stille Oceaan, die dwars door deze stad en de jungle zal lopen, weeral heel goed voor ons Spaans! En hoe wij Kerstmis vieren en zo Zelfs over de Dom van Keulen gepraat, tzijn hier babbelkonten! Dan goedkoop hotelletje gekocht (de dure bieden hier toch niks meer aan) en een stukje chocoladecake gegeten (niet lekker hihi). De neef van iemand waarmee we werkten heeft ons nog op een colaatje getrakteerd!
We zijn dan naar Lima gevlogen en hebben daar een heel lange bus genomen : minstens 18uur naar het uiterste noorden van Peru, de grens met Ecuador. Het vliegtuig zou maar 1u duren maar die is heel duur... Dan maar afzien! En zo moeten we niet in Lima slapen, willen we niet want is geen veilige stad.
Nu zijn we uiteindelijk Mancora binnengetreden, een soort van Blankenberge voor de Peruvianen! Even zon vooraleer de trip naar het zuiden en richting Kerstmis te beginnen! Grappig trouwens dat kerstmis hier leeft en er overal poppetjes van de kerstman staan met sneeuw op, terwijl het hier 40 graden is...
Zo, dit was het voor deze keer! We hopen dat bij jullie alles goed is & dat de Sint ieders schoentje mooi gevuld heeft! Wij hebben onszelf getrakteerd op een lekkere chocoladebrownie (met ijs & chocoladesaus) met Columbiaanse koffie!
Houd ons zeker op de hoogte van jullie kerstperikelen hihi!
Geen weg meer terug...
), wat net voor die rivier ligt, zodat we volgende 4 dagen het regenwoud toch kunnen ingaan - joehoe!
Maar toch de moeite!
). Al lachend roep ik Olaf nog toe dat ze langs de trail nog hun tuinslang vergeten zijn, totdat die plots begint te bewegen *slik*. Een mooie zwart-rode slang vlucht gelukkig de bosjes in 
