Uitwisseling Argentinië

Ondertussen dat ik mijn tweede bericht publiceer over mijn reis van in november heb ik al een nieuwe reis naar San Juan achter de rug.

San Juan is een middelgrote stad en is de hoofdstad van de provincie San Juan. De stad is gelegen aan de voet van het reusachtige Andesgebergte.

Deze reis wat niet zo zeer een toeristische uitstap. Het was meer een samenkomst van een week tussen vrienden van mijn uitwissellingsorganisatie.

Ik kon verblijven in een gastfamilie van een vriend Felix Jung uit Duitsland. De familie verwelkomde mij hartelijk en verzorgde mij als een prins. Dat heb je altijd als uitwisselingsstudent. De vader van de familie was dokter wat mij later nog goed van pas zou komen en de moeder was een kinderverzorgster.

We besteedden onze tijd aan het verkennen van de stad waar we natuurlijk gegidsd werden door onze uitwisselingsvrienden die in San Juan leefden. We zochten ook enkele keren het nachtleven op in San Juan.

Het hoogtepunt van ons verblijf was het bezoek aan de wondermooie stad Mendoza op een goeie 2uur van San Juan.. Het is de stad dat bekend staat voor zijn wereldberoemde wijn.

Jammergenoeg waren we op een zondag wanneer alles gesloten was. Er was geen kat te vinden in de grote wijde propere straten van Mendoza.

We waren een beetje vip's in Mendoza, we hadden alles voor ons alleen. Al de mensen buiten bevinden zich op een zondagen in het prachtige ''Parque Indepencia''. Je vindt er van alles, het is de enige plaats waar er activiteit te bespeuren valt. Alhoewel dat de mensen het meer opzoeken om uit te rusten of om een boekje te lezen maar er zijn ook kleine marktjes met artisanele producten uit de streek.

Daarna gingen we naar het evenement waarvoor we naar Mendoza gekomen waren, het concert van Daddy Yankee.

Een popartiest van het reggeaton muziekgenre. Muziek dat leuk is om op te dansen maar verder vind ik het niet echt aanhoorbaar. Maar het concert was een hele hoop ambiance en het daarvoor dat we gingen.

In de vroege ochtend na het concert hadden we ons ticket terug naar San Juan. Helemaal moe en futloos probeerden we doorheen de miljoenstad de busterminal te vinden. De weg daarnaartoe werden we nog eens opgescheept met enkele dwaze problemen waarvan je een gevoel krijgt dat je helemaal niet wil hebben als je uitgeput je bus terug naar huis wil halen.

Maar uiteindelijk konden ik en Gilbert uit de Verenigde Staten onder controle krijgen en ons veilig naar de bus leiden.

Eenmaal op de bus viel iedereen direct in slaap. Maar ik had wel iets beter te doen. Omstreeks 8 uur in de ochtend zag ik de oppurtineit van de dag aankomen.

Het was de stralende zon die langzaam opkwam vanachter de eindeloze wijnranken en het mooie uitgestrekte Andes-gebergte verlichtte. Ik trok eerst dé foto's van de week vanachter het met vocht aangeslagen raam en dan viel ik in slaap.

Eenmaal aangekomen in San Juan zou mijn verblijf er niet meer goed uitzien. Ik zou een Angina vatten die mij de rest van mijn verblijf mij deed binnenblijven. Gelukkig zat ik in een familie waarvan de vader een dokter was die de geschikte pastilles had liggen voor mijn tonsillitis.

Uiteindelijk ben ik nog maar half hersteld van mijn amandelontsteking en moet ik nu nog veel in mijn bed blijven liggen want ik ben enorm moe van de antibiotica die ik moet innemen.

Maar nu over naar mijn reis naar het zuiden:

El Calafate 13 december:

We lagen nog allemaal te slapen in de bus tot op het moment dat een Duitser met een enthousiaste stem riep dat hij door de bedoomde ruiten het Andesgebergte kon zien waarbij het merendeel van de bus het de moeite waard vond om wakker te worden.

Ik zat tussen deze groep. We moesten nog even rijden tot in El Calafate. Het ontbijt sloegen we over en lunchten direct in een groot self-service restaurant niet ver van het centrum.

De dagsuggestie was lam en ik was direct verkocht. Met dat we tijdens onze busreis langs de weg zoveel van die mooie levende wollevachtjes hadden gezien was dit de reden voor mijn snelle keuze.

We waren natuurlijk in een schapenstreek. Patagonië staat namelijk bekend voor zijn immense populatie aan schapen. Nu minder dan vroeger. Maar ze tellen nog altijd een goeie zeven en een half miljoen in totaal. Een heel pak dus. Het is een aspect dat we ook terugvinden in Schotland. Er zijn meer schapen dan mensen.

Schapenteelt is welliswaar nog steeds de grootste economische sector in Patagonië na de olieïndustrie en een niet te vergeten sector die ook voor grote inkomsten zorgt, het toerisme.

Na dat ik voldaan was werd ik op mijn gsm gebeld door een nummer die mij niet onbekend was. Het was mijn vader. Hij belde van heel ver om te weten hoe ik het stelde en wat mijn eerste impressies waren van het mooie Zuiden. Hij was onder de indruk van wat ik vertelde en deelde daarop mee dat hij goed aangekomen was in Shangai. Op zijn zakenreis zou hij het merendeel van alle grote Chinese steden bezoeken. Hij had al een grote beurs achter waarover hij me vertelde dat hij de Belgische stand had gezien. Hij wou even stoppen voor wat hoppenat te proeven maar tenslotte was hij op een zakenreis en kwam het alleen tot enkele foto's van enthousiaste spleetogen rond de Belgische en Vlaamse stand. (Foto in Bijlage)

Nog alleen het dessertje en dan konden we onze chalet opzoeken waar we voor 3 nachten zouden verblijven.

Ik sliep ongeveer weer met dezelfde amigos tezamen in een kamer als in Puerto Madryn. De voetbalkamer zegmaar.

In de namiddag hadden we vrij. Iedereen deed het rustig aan. Het moest wel want van die ''comfortabele'' zetels in de bus kon ik de slaap maar half vatten en morgen stond er ons een grote dag te wachten. Het bezoek aan parque de los glaciares.

Ik gebruikte de situatie om enkele impressies van het begin van de reis in mijn logboek te noteren. Voor het merendeel over Puerto Madryn. Alles wat ik nog wist van informatie pende ik neer.

Na een goede 2 pagina's viel ik onbewust in slaap. Weg voor een goeie 3uur en achteraf helemaal uitgeslapen voor een partijtje voetbal op een pleintje een beetje verder op de heuvel. Op het avondmaal stond weer tot iedereens vreugde cordero(lam) op het menu. Ik kan je zeggen dat een goeie 55 maagjes tezamen het lammetje op het einde er maar mager lieten uitzien. Foto in bijllage.

Bij dit heb ik eerst al de vriendelijke mensen te bedanken die mij gelukkige verjaardag hebben gewenst. En ook de mensen die me een gelukkige verjaardag wilden wensen maar er niet toe kwamen. Het is momenteel al een ''eeuw'' geleden maar toch.

Hieronder ga ik nu een mijn algemene positieve mening over het eesrste deel(Puerto Madryn) van de reis geven. Het is het begin van de reis naar het meest zuidelijke bewoonde topje van de wereld(Ushuaia,op een boogscheut van Kaap Hoorn) en terug naar mijn woonplaats ''Santiago del Estero''.

Doordat ik jullie al een beetje verklapt had welke prachtige plaatsen ik zou bezoeken in het vorige bericht is het voor jullie ook leuk om nu dan ook mijn subjectieve en objectieve beschrijving te lezen. Aangevuld met fantastische foto's maakt dit ook helemaal compleet.

Tijdens de reis probreerde als ik tijd had in een klein logboekje de belangrijke beziendswaardigheden bij te houden zodat ik de kleine maar toch belangrijke details niet zou vergeten.

Misschien kan ik eerst een kleine uitleg doen over prachtige reusachtige gebied ''Patagonië'' zodat jullie goed kunnen verstaan wat ik schrijf en bedoel.

Ik moet bekennen dat ik voor deze reis niet zoveel wist over dit gebied. Het beslaat een grote oppervlakte van Argentinië maar heeft een laag bevolkingsaantal. Amper 2 mensen per vierkante kilometer. Wat dan ook te verklaren is door het enorme koude klimaat.

De eerste europeaan die Patagonië aandeed was 500 jaar vroeger dan mij. Ferdinand Magellaan genaamd. De Etymologische verklaring voor Patagonië kwam dan ook van hem. Hij noemde het Patagão, wat ''land van grote voeten'' zou betekenen. Omwille van de grote mensen die daar leefden.

Verder in de geschiedenis heb je nog een tal van belangrijke figuren die Patagonië aandeden. Zoals de ontdekkingsreiziger Willem Corneliszoon Schouten die het meest zuidelijkste topje van Zuid-Amerika(Kaap Hoorn) naar zijn geboortestad noemde. Dan heb je ook nog Charles Darwin die het zuiden van Patagonië exploreerde. Verschillende plaatsen zijn dan ook naar hem vernoemd.

Córdoba was de mooie stad waaruit we vertrokken met al de enthousiaste uitwisselingsstudenten uit heel Argentië. Velen konden niet meegaan of deden de reis op een andere periode. Maar toch waren we In totaal met een goei 55 studenten. Plus 2 Rotaryleden uit Jujuy(marcella en Martha) en 2 organisatoren van de reisorganisatie Rollingtravel. Tijdens de reis zouden we telkens ons met de bus verplaatsen ondanks de lange afstanden. Dit werd opgelost door tijdens de nachten te reizen en tijdens de dag de beziendswaardigen te bezoeken. Enkel de helft van het aantal nachten sliepen we in een bed. Meestal in een Chalet.

Tijdens de reis deed het ook eens deugd om te weten dat ik voor een goeie 2 weken in een andere taal ging communiceren dan Spaans.

De voertaal doorheen de reis was dan ook Engels, de grote groep van meer dan 20 Duitse studenten plooide dan ook en deed hard zijn best om niet in hun eigen taal te communiceren. Gevolg

Hier volgt de logboekbeschrijving:

1ste dag(Puerto Madryn):

Het was een goeie 18 uur reizen vanuit Córdoba voordat we aankamen tijdens de middag in de winderige stad Puerto Madryn(Provincie Chubut).

Toen we uit de bus stapten werd iedereen opgewekt door de zalige frisse Westenwind. Voor mij een verlossend moment als je weet hoe het klimaat in SGO is.haha

We mochten direct in onze kabannen intrekken om alles uit te pakken voor een goeie 3 dagen. Ik sliep met 8 studenten in de kamer van 5 verschillende nationaliteiten(2 Denen, 1 Fransman, 3 Noord-Amerikanen, 1 Duitser en een andere landgenoot uit wallonië). We gingen allemaal rusten op ons bed en babbelden wat over onze afkomst om het ijs te breken.

Daarachter om het 6de uur ongeveer gingen we voor een sightseeingtrip in de stad Puerto Madryn. Er werd ons verteld over de ontdekking en kolonisatie van Puerto Madryn door Immigranten uit Wales in het jaar 1865. Via dit is ook de naamplaats van Puerto Madryn te verklaren. ''Porth Madryn'' wat uit het Welsh(dialect uit Wales) afkomstig is genoemd naar een Walese grootgrondbezitter. Dit dialect buiten Groot-Brittanië wordt alleen nog maar in Puerto Madryn en omstreken gesproken.

De bus stopte op ''punta Cuevas'', waar we een prachtig uitzicht kregen op de stad en zee. Het was juist laagwater en we konden enkele zeehonden vanuit de verte waarnemen.

Daarbovenop maakte iedereen gebruik van dit eerste mooie panorama en dus voor de eerste keer het patriottische karakter naar buiten. Iedereen haalde hun vlaggen boven en liet van zichzelf foto's maken met het mooie Puerto Madryn in de achtergrond.

Helaas was de Belgische vlag nergens te bespeuren en moest er voor de twee aanwezige Belgen een alternatief gezocht worden.(Foto in Bijlage)

We kregen ook mooie kliffen te zien op een kleine afstand van Punta Cuevas. In deze kliffen meerden de eerste Engelse Immigranten aan. De site was afgezet omwille van tijdelijke opgravingswerken. De uitleg die we kregen van de gidse was in het Spaans maar sommige keren konden de Duitse studenten iets vragen als ze het niet verstonden. De gidse was een immigrante uit Duitsland uit de periode na de tweede oorlog waarbij 6 miljoen immigranten merendeels Europeanen Argentinië binnenstroomden.

We kregen ook nog de stad te zien. Maar dit was niet zo oogverblindend. We sloten de dag af met een kleine voetbalmatch op een naastliggend voetbalveld van het Hotel in Puerto Madryn. We verdeelden de ploegen zodat de nationaliteiten niet verdeeld waren om toch wat enige rivaliteit op te wekken. Zo werd de Vlaming van de Waal gescheiden. Een grappig moment. Hahaha

2de dag Puerto Madryn:

Nadat we een late avond achter rug hadden werden we tot iedereens tegenzin die morgen vroeg opgewekt door Rocio Yunes, de coördinatrice die ons de hele reis zou bijstaan. Een toffe jufvrouw ,hahah. We moesten er vroeg uit want er stond veel op het programma vandaag. De bus voerde ons eerst naar ''la Reserva Provincial Península de Valdés'', gelegen op een schiereiland dat door een landtong wordt verbonden met het vaste land. Met in het Noorden en het Zuiden van de landtong twee enorme baaien. Het reservaat op het schiereiland is een van de grootste toeristiche trekpleisters in Argentinië, het is erkend in het jaar 1999 tot werelderfgoed maar je moet toch wel een eindje reizen voor dat je het bereikt. Een goeie 3 uur rijden op een smalaardjebaantje doorheen een eindeloze steppevlakte. Zoals een steppe is, bestond dit landschap grotendeels uit eenvlak, droog en schaars begroeiïng. Maar er zijn toch wat enkele mooie diersoorten op terug te vinden die we niet direct terugvinden in de dierenwereld van Europa.

Ondanks de schaarse begroeiing is er toch blijkbaar een goede habitat voor deze dieren. Het gaat hier over de dieren Guanaco´s, gordeldieren, mara's en nandoes.

Aan de kust heb je zeeleeuwen, zeehonden en als enige plaats in de wereld buiten op Antarctica vind je hier ook zeeolifanten. Wat dus een toffe primeur was voor mij. Alsook de walvissen die ons stonden te wachten. We reden door met onze bus naar Puerto Piramides dat een bekende trekpleister is tijdens de lente wanneer walvissen hun jongen werpen in de baai '' Golfo Nuevo''. We namen enkele goeie foto's van de dieren aan de zee en begeven ons door naar restaurant die op een boogscheut lag van waar we waren. We aten eerst een goed stuk Argentijns vlees en daarna gingen we de zee op.

Op naar de walvissen. Er konden al zoveel climaxen van de dag geweest zijn maar de walvissen waren toch wel het toppunt voor mij.

Het leuke aan de walvissen, is wanneer ze hun staart boven het water steken. Je moet enorm efficient kunnen werken met je camera om er een op een foto vast te leggen. Ik maakte enkele goeie foto's en zelfs een van op een meter afstand, indrukwekkend!!!.

We konden ook allemaal het moeder en kindgebeuren vast leggen op onze camera. Dit kon allemaal heel vlot want deze walvissen halen maar een snelheid van 10km per uur.

We keerden terug naar huis en sloten de dag opnieuw af met een fameuze voetbalmatch waarbij de ploeg van de vlaming alweer won.haha

Die nacht gingen we vroeg naar bed en maakten onze bagage. Om kwart voor zes de volgende morgen zouden we direct na het ontbijt vertrekken met de bus dus vroeg de slaap vatten was wel noodzakelijk.

Die volgende morgen zouden binnenland inwaarts trekken richting El Calafate voor een goeie reis van 20 uur.

Op naar de bergen!!!!!!!!!!

In het volgend bericht volgt een beschrijving van het verblijf in El Calfate waar we ook 3 dagen verbleven. We bezochten het parque nacional de las glaciares waar de perito moreno gletsjer in gelegen is. De gletsjer zijn we opgeweest. Een prachtige ervaring. ¡¡¡¡¡¡Deze gletsjer overstijgt met zoveel meer imponatie al de andere gletsjers in Europa!!!!!

Zomerse Kerstgroeten

Eerst weer een bedanking voor de gerepliceerde berichten.

De titel van dit bericht is armoede, ik heb dit niet gekozen om zomaar eens te spreken over de armoede. Nee, een ervaring leidt er toe om dit onderwerp eens aan te halen.

Met name in Santiago del Estero is er heel wat een lage klasse, waarvan een deel ongeschoold. Ik kom er dagelijks mee in contact. Op mijn weg naar school, in de namiddag i wanneer ik ga sporten in de Club Lawn Tennis, overal zie je het zelfs in mijn straat waar er elke avond van deze mensen aanbellen voor het probleem van hun bijna permanente lege maag . Ik help ze dan meestal door via mijn garagedeur dat uitgeeft op de straat wat overgebleven fruit mee te geven. Iets wat mijn familie hier altijd doet. Natuurlijk los je het probleem daar niet mee op. Maar als je ziet in de context''Argentinië'' is dit de enige weg.

In sommige gevallen moet je toch wel uitkijken, de armoede heeft hier ook zijn gevaarlijke kanten.

Je kan bijvoorbeeld niet alleen over straat lopen tijdens de siesta, maar dat is ook wel te verstaan. Er is geen kat te vinden op dat uur in de stad. Dus de perfecte gelegenheid voor straatdieven, pickpockets of hoe je ze ook mag noemen. Ze zijn meestal niet goed te herkennen voor mij als buitenlander. Het merendeel zijn minderjarigen. Het gebeurt heel persoonlijk. Ze komen naar je toe en vragen om een centje waarop ze direct je naar het uur vragen.

Sluwe trucjes waarbij de mensen altijd wel iets te voorschijn halen waarin deze kinderdieven erg interesseerd zijn. Zo werd ik met deze vraag overstelpt op de stoep juist voor mijn huis door een groepje minderjarigen 3 dagen geleden. Ik wist van dit trukje af en zei gissend 11 uur terwijl ik vluchtig mijn Mp3 wegstopte. Dit werd natuurlijk opgemerkt en mp3oortjes werden agressief uit mijn handen getrokken. Ik probeerde mijn oortjes weer terug in mijn bezit te krijgen maar voor dat ik het wist stond deze kleine jongen al met een puntig scherp voorwerp in de handen zodat ik hem moest laten gaan.

Maar geen paniek want ten slotte waren deze jongetjes de gedupeerden. Zij zaten nu met mijn niet-werkende mp3-oortjes en ik was een ervaring rijker. Je mag zeker zijn dat ik nu goed uit mijn doppen kijk alhoewel dat je het gevaar hier nooit kunt zien aankomen.

Met deze stop ik nu met het schrijven over deze negatieve beangstigende ervaring nodig ik u nu al uit voor het lezen van mijn volgende bericht die het programma van de reis naar Patagonië zal bevatten.

Eerste weer een oprechte bedanking voor mijn fans die iets repliceerden.

Vandaag was ik samen met mijn familie uitgenodigd om met mijn ''abuela'' te tafelen. Piti(bijnaam voor onze oma) werd op een dag geboren waar de stemming er meestal niet is om deze gebeurtenis te vieren maar dit hield ons natuurlijk niet tegen. We vierden haar 82ste verjaardag met een normaal Argentijns menu(vlees, vlees, vlees, groenten en brood) en die afgesloten werd met geliefde dessert van de jarige0. ''Torta con dulce de leche'' Een taart met caramelpasta. Heel lekker maar ik kan geen Dulce de leche meer zien.

Ik eet het weliswaar iedere dag in mijn dessert ,ontbijt en zelfs op school. Je vindt hier bijna geen enkele zoetigheid waar geen Dulce de leche in verwerkt is. De propaganda op straat en in de media voor dit product is ook enorm en overdreven. Op de lijst van typische Argentijnse producten krijg je na het vlees zeker het product Dulce de leche die toevallig ook in verband staat met de koe.

Na het Feestmaal volgde de exodus uit de tuin van Piti om de stikkende hitte te ontvluchten opzoek naar een dutje. Want het was trouwens al 2u 30 in de namiddag, het perfecte uur om je bed op te zoeken.

Achter de siesta maakte ik van de non-actieve dag voor ''mi padre'' gebruik om de band met hem te versterken. Ik zie hem uitsluitend op het einde van de week maar dan ben ik meestal bij mijn vrienden.

De dag eindigde in rust zoals het eigenlijk moet zijn op zo'n dag als 2 November. Ik las die avond na het avondmaal nog een stukje in de verkorte versie van ''Tess of the d'urbervilles'' door Thomas Hardy voor het vak Engels. Het enige vak waarvan ze op school verwachten dat ik er moet voor presteren. Wanneer ik de taal domineer komen daar al de andere vakken bij.

Ik laat jullie en tot later

El Saludo

David

Ik geef zoals altijd eerst mijn bedanking voor de gerepliceerde berichten.

Zoals jullie al weten woon ik op een boogscheut van het centrum. Door het levensgevaarlijke verkeer en veelvoorkomende criminelen op straat ga ik er altijd uit noodzaak heen in een goedkope taxi die er hier in overvloed zijn.

Zoals alle mensen een clichébeeld hebben over de taxis in het buitenland klopt dit beeld ook voor Argentinië. Taxichauffeurs die hun kennis van het stratenplan gebruiken om je even wat langer de stad te laten zien. Wat ze hier enorm graag doen. Een vriend van mij uit Amerika maakte het al mee. Gevolg een blije taxichauffeur en een vreemdeling die niet door heeft dat hij om de tuin is geleid. Na enkele dagen oriëntatie in Santiago del Estero kwam voor haar de waarheid boven.

Met mijn bijna goeie Argentijnse accent word ik zelden herkend als vreemdeling en betaal ik altijd de kortste rit naar de plaats waar ik wil zijn. Geen uitgebreide sightseeing dus voor mij. Santiago del Estero is trouwens echt niet de moeite waard op vlak van bebouwing. Al de mooie architectuur werd hier verwoest door een zware aardbeving in het jaar 1817. Een echte ramp op historisch vlak als je weet dat deze stad de eerste in Argentinië was. Het enige wat bleef staan was de prachtige kathedraal op de Plaza libertad in het midden centrum.(Foto komt later op blog)

Goed, aangekomen in het centrum ga ik meestal iets drinken met vrienden in Pericos. Een bekend cafe waar ik het woordje stam nog niet kan voorplaatsen. Het is het enige cafe dat ik ken waar het gegeerde bier''Stella Artois'' wordt opgediend.(foto in bijlage)Meestal is het voor deze reden dat we gaan of om een voetbalmatch te zien die spectaculair zijn om mee te maken in dit cafe. Bij de overwinning tegen Uruguay waarbij Argentinië zich kwalificeerde voor de wereldbeker voetbal in Zuid-Afrika ging het cafe helemaal plat zoals je het alleen hier in Argentinië kan beleven.

Vanavond ga ik met vrienden voor de tweede keer hier''Shawarma''(pita) gaan eten wat de Argentijnen niet echt lusten.

Hun keuze gaat meer naar ''Lomito''. Het is het argentijnse fastfood zou je kunnen zeggen. Het ziin twee ronde broodschijven, waartussen een omelet, hesp, fijn stuk koienvlees, kaas, tomaat, sla en veel mayonaise ligt. Meestal wordt deze voedselbom nog aangevuld met frieten.

Heerlijk maar je hebt wel een opgeblazen gevoel nadien.

Het volgend bericht zal gaan over de typische ''Fiestas de 15'' waar ik telkens in het weekend als ik kan naartoe ga.

Nu moet ik ervandoor, naar de Club Lawn tennis, een keertje naar de fitness.

Saludos

David

In Bijlage: Ik met vrienden voor de kroeg ''Pericos'' op de ''Plaza Libertad''.

Ik bedank eerst iedereen die iets gerecipleerd hebben op mijn blog of via andere weg.

Het komt hier steeds warmer en warmer nu de zomer voor de deur staat. Met een dagelijks gemiddelde rond de 35 graden is het vanaf nu niet meer mogelijk om mij tijdens namiddag te vertonen in de Sportclub. Ik heb namelijk besloten om mij rustig tijdens de Siesta te verrijken met Spaanse en Nederlandstalige literatuur telkens nadat ik een verfrissende douche heb genomen. Mij verfrissen is een tweedagelijks ritueel die hier onmogelijk weg te denken is. Zo niet krijg je het gevoel dat je je in een sauna zonder uitgang bevindt.

De warmte maakt dat het leven in de stad dus opgang komt in de avond. Boodschappen doen doe je hier om 20uur en niet om 4 uur in de nammiddag waar ik nog niet helemaal aan gewend ben.

De avond of misschien beter de vroege nacht staat hier ook synoniem voor massaal uitgaan. De grote danscultuur maakt dat er hier veel disco's en danscafés te vinden zijn. Vrienden van mijn school hebben mij overtuigd om de sfeer eens te ontdekken. Maar hier gaan mensen uitgezonderd uit om te dansen en niet om zich pratend te amuseren. Maar dus letterlijk om zich de hele nacht lang te laten gaan op de Latinoritmes.

Ik heb daarvoor al mijn eerste initiatie gekregen op Sebastians verjaardag van een vriendin van de klas die mij geleerd heeft hoe ''quarteto'' te dansen.(duodans uit Cordobá).Leerrijke ervaring dat mij nog juist niet instaat stelt om meisjes de hand de vragen. Ik heb dus kunnen onder ogen zien dat een zuiderse dans aanleren helemaal niet evident is. Dus ik denk dat tango aanleren nog niet voor nu is. Ik heb wel enkele vrienden die er vroeg bij zijn maar die er helemaal niets van bakken.

De verjaardag duurde zolang tot wanneer de zon opkwam. Daarvoor hadden we een overheerlijke Asado in de middag kunnen smullen waarna we afkoeling zochten in het zwembad. De Finca had ook een voetbalplein.

Natuurlijk is er geen Argentijnse verjaardag zonder dat er een voetbal gespeeld wordt. Het tornooi werd gewonnen door de groep met de vreemdeling. Een mix van Europees en Zuid-Amerikaans voetbal bracht ons tot de overwinning. Als kers op de taart konden we in de late avond genieten van versbereide pizza die op dezelfde Barbecue als van de Asado was klaargemaakt.(enkele Foto's van dit al steken in bijlage)

Vanavond ga ik naar een verjaardag van Lourdes, de zus van een vriend in de klas. Morgen staat er een gelijkaardig feest programma die ook doorgaat in een finca op het platte land.

Nu ga ik nog vlug iets zeggen over school waar ik al reeds de derde lezing mag geven, nu over de wet in België voor het vak sciencas juridicas.

Ik moet zeggen dat deze lezingen mij vrij goed bevallen en ik denk dat de aanvraag niet zal stoppen. In Bijlage steekt ook een foto van mijn klas(Humanidades Sociales).

Bijlage:Foto 1genomen aan zwembad op verjaardag Sebastian

Foto2:Foto aan tafel Verjaardag Sebastian

Foto3: Pizzas worden klaargemaakt op Verjaardag Sebastian

Na de belangrijkste zaken van de voorbije week verteld te hebben die meestal in het weekend gebeuren laat ik jullie weer

Hasta la proxima mensaje

P.S: Als er vragen zijn kan je altijd iets achterlaten via blog of mijn mail.

Ik heb de regelmaat van het publiceren een beetje verloren. Mijn onregelmatige leven hier zorgt ervoor dat ik er nooit toe kom om iets van mij te laten horen via mij blog. Ik hoop dat ik met dit langere bericht de informatieachterstand een beetje kan inhalen.

Ik beleef hier mijn dagen zoals onze Johan het zingt. Maar het zijn tegelijkertijd ook zware en warme dagen.

Vorig weekend kon ik een beetje afkoelen op een weekend in Fernandez(op 50km van Santiago del Estero) vergezeld door 2 vrienden van mijn school. Er waren mensen van over 4 verschillende provincies(Jujuy, Santa fe, Tucuman en Santiago del Estero) waar ik goeie contacten mee heb kunnen leggen. Het ging door in een instituut voor landbouwtechnieken omwille van de prachtig omgeving die er bijhoorde.(foto in bijlage van de groep)

Door mensen te ontmoeten vanuit andere provincies kom je aspecten te weten over mijn provincie en stad. Ik had geen uitleg nodig wanneer mij werd uitgelegd dat Santeagueños hun bed liever zien dan te gaan werken. Maar dit is dan ook wel te wijten aan de enorme warmte hier. Leven komt hier opgang wanneer de avond valt. Winkels gaan open achter 17, 18 uur en sluiten om 22 uur. Ik begin er langzaam aan te wennen. Maar het blijft toch wel raar.

Op school ben ik deze week overgeschakeld van het voorlaatste naar het 5de jaar voor enkele vakken die mij sterk interesseerden.

Mijn leeftijd is daar sterk vertegenwoordigd. In deze klas heb ik voor het eerst in Argentinië een goed halfuur mogen praten over de rechtstaat België.

Dit om de vergelijking te maken met hun wetten. Heel interessant voor beiden partijen. Wat hen het meest interesseert is de legaliteit van alcohol aan 16 jaar. Wat mij ook niet verwondert na een goeie maand en 3 weken analyse.;-)

In een andere klas ben ik al uitgenodigd om de leerlingen te vertellen over de armoede in België. En ik denk dat ik te doen zal hebben met een sneeuwbaleffect.

Maar voor dit mag mijn ''Castellano'' nog wel een beetje verbeteren. Ik ga sinds 1 week hiervoor naar de Nationale universiteit waar ik mij verdiep in de moeilijkere Spaanse grammatica en woordenschat. Bij mijn kennismaking vorige week besloot de professor mij over te plaatsen naar het 2de niveau waar ik nu zit met mijn organisatiegenote uit New Jersey(Emily). Er waren ook nog veel andere uitwisselingsstudenten aanwezig uit alle hoeken van de wereld, organisatie AFS telt de meerderheid in de klas. Zo heb ik dus voor het eerst kunnen contact leggen in mijn eigen moedertaal met een meisje van deze organisatie. Mathilde is van Vlaams-Brabant en is hier al 2 maanden. Vorige week ben ik samen met haar en andere vrienden ermee naar cinema geweest. Zo ben ik ook in contact gekomen met andere studenten, zoals Matis uit Frankrijk waarmee ik gisteren samen de partij Uruguay-Argentinie heb gaan zien in zijn favoriete stampcafe. Na de verlossende 0 tegen 1 was er voor het eerst na meerdere nederlagen een glimlach te zien op het gezicht van de voetbalkoning. Bij het te weten komen van de kwalificatie van ArgentiniË voor het Wereldkampioenschap voetbal in Zuid-Afrika ging het hele cafe uit de bol en werd ik gemobilieseerd om euforisch mee te juichen door de twee vergezellende Amerikaanse studentes.

Vanavond staat mij weer zo'n moment te wachten maar dan in het echt. Ik ben uitgenodigd door Benjamin, een vriend van het 5de jaar, om samen met anderen de populaire tweedeklasser te gaan bekijken.Het stadium van Central Cordoba(Ploeg Santiago del Estero) is niet zo ver van mijn huis en ik hoor soms de fans tot in mijn kamer. Morgen is er een verjaardag die doorgaat in het buitenverblijf(finca zegt men hier) van een vriend in de straat. Een verslag volgt nog wel. Zoals beloofd in mijn vorig bericht licht ik jullie mijn ervaringen met Argentijnse taekwondo toe.

Eerst moet ik zeggen dat het een heel intensieve sport is. Op vlak van fysiek en mentaal is het heel vermoeibaar. De concentratie die je nodigt hebt om bewegingen uit te voeren vergt veel kracht van beiden. Maar de sport ligt mij heel goed en ik heb besloten het verder te doen. Maar ik denk dat ik niet tot een 3malige training per week zal kunnen komen. Want er zijn nog zoveel andere activiteiten te doen die mijn mooie dagen hier zouden kunnen vullen.

Foto's in bijlage:

Foto:1 was vorige week op een weekend in Fernandez, op de foto zijn studenten van over heel het Noorden van Argentinië te zien.

Foto2: Om jullie eens te tonen hoe het er hier aan toe gaat op de weg, heb ik een dagelijks zicht getrokken op mijn route naar school.

Het toont hoe ''innovatief'' de stad Santiago del Estero is op vlak van wegenwerken.

Hierbij laat ik jullie weer en Hasta la proxima

David Van Raes

Voor de eerste keer in mijn leven ben ik meer dan 3 weken weg van huis. Met dat ik hier toch al een maand en een goeie 4 dagen ben begint de heimwee toch stilletjesaan toe te slaan. Alhoewel dat ik niet zoveel tijd heb om er bij stil te staan. Ik ben constant bezig, ofwel weg met vrienden ofwel aan het lezen of leren. Ja leren kan er ook wel bij. Tot volgende week maandag zal ik alles van spaanse leerstof via mijn autodidacte methode moeten aanleren. Ik heb via een Amerikaanse vriendin de weg gevonden naar de Spaanse les waarvan ik dacht er hier geen bestond.

Ja op meetings van onze organisatie kom je veel te weten en op gedachten gebracht. Zoals een vriend uit Jujuy die voor het eerst begonnen was met een gevechtssport en enthousiast mij had verteld over deze boeiende activiteit. Ik wist dat er niet ver van mijn huis ook een club was waar ze dit deden en heb mij gisteren ingeschreven om 3-malig per week Taekwondo uit te oefenen. In Argentinië is het heel populair maar basket en voetbal gaat er nog boven.

Ik start morgen in Club Belgrano op 200 meter van mijn huis. Vandaag schaf ik mij alvast de gepaste kledij. Ervaringen van deze sport komen later wel nog op mijn blog terecht.

Zoals iedere keer begin ik mijn blogbericht met het bedanken voor de berichten die gepost zijn.

Ik heb juist een fantastische reis achter de rug van vier dagen. Jujuy was ver van hier maar zeker de moeite waard.

Voor de eerste keer heb ik de lange afstanden hier in Argentinië kunnen ervaren. Ons klein busje was volgeladen met uitwisselingsstudenten uit de provincies Santa fe, Santiago del Estero, Tucuman en Catamarca. Er was een grote diversiteit aan culturen aanweizig die zorgde voor boeiende gesprekken.Foto in bijlage.

Eenmaal aangekomen in Jujuy werd ik ontvangen door de familie Zair die toevallig een zoon op uitwisseling heeft in Gent. ik was vergezeld door twee amerikanen. Miles was uit Seattle en Gilbert uit Delmar(Staat New york). Ik heb vier dagen mijn engels kunnen bijschaven.

(Foto in bijlage): Foto aan tafel met Amerikanen en Familie Zair.

Alhoewel we deze reis maakten om een visum voor een jaar te verkrijgen in het centrum voor immigratie in San Salvador de Jujuy ben ik zonder naar huis gegaan. Dus ik denk dat er enkele reizen zullen volgen om eventjes over de grens en terug te komen om toch maar legaal in Argentinië te kunnen verblijven.

Maar dit feit bracht de sfeer op deze toffe reis niet in het gedrang. Na interessante bezoeken aan de stad en natuurwonderen zoals de bergen van de 7 kleuren(foto in Bijlage) konden we in de avond genieten de Selectie van de Argentijnse studentenkoningin van het jaar die uit de provincie Lapampa kwam.

De reis sloten we af met een nachtje Zuid-Amerikaanse dans in een disco. Foto in bijlage.

Ik wil jullie allen nogmaals bedanken voor wat gerepliceerd is.

Zoals beloofd krijgen jullie een dagdoorsnede van een normale schooldag tijdens mijn uitwisseling.

Het begint allemaal in de vroege ochtend om kwart voor zeven wanneer mijn wekker en mi madre me proberen uit de slaap te ontwaken.

Deze actie lukt altijd maar daarna zijn er soms van die momenten dat ik mijn bed enorm graag zie en mijn prioriteiten soms vergeet.

Met natuurlijk een vlugge geforceerde actie als gevolg om de noodzakelijke activiteiten in de ochtend te klaren. Maar ik ben nog nooit te laat geweest op school.

Meestal heb ik nog tijd om de ''El Liberal'' de provinciale krant open te slaan.

Om kwart voor acht rij ik in auto mee naar school met een klasgenoot die op goeie 50 meter van mijn huis woont.

Hij zorgt altijd dat ik langer het dagelijkse nieuws kan lezen. Een tof aspect aan hem.

Tijdens de rit moeten we door een wijk die me altijd doet stilstaan bij de zware armoede die er is. Onverharde wegen met hopen vuilnis en huizen die je onbewoonbaar zou verklaren.(Foto publiceer ik later nog wel)

Eenmaal aangekomen in het properste college van de stad begeven we ons altijd om vijf voor acht naar de speelplaats. Iedereen gaat per klas in formatie staan om het dagelijkse ritueel van de school in stilte te aanschouwen. Twee vlaggen worden altijd gehesen, die van Argentinië en die van het college. Achteraf mogen we met zijn allen uit volle borst de nationale hymne meezingen. Ik ken het bijna uit mijn hoofd.

De interessante lessen eindigen om veertien uur na zes lessen met vijf vrije tijden inbegrepen. Mijn middagmaal die meestal uitloopt tot kwart voor drie is altijd lekker. Ik hou van de Argentijnse keuken met veel vlees.

Ondertussen heb ik allang de computer aangestoken om mij voor het eerst op de dag bezig te houden met mails, blog enz...

Om half vijf komt meestal een vriend mij ophalen om naar de sportclub ''Club Lawn Tennis'' te gaan. Dit komt altijd goed van pas want al de stress die ik tijdens de dag opgdaan heb sport ik er dan af. Een heerlijk gevoel achteraf. Na het sporten praten we nog een beetje met de andere aanwezige vrienden na over de daggebeurtenissen in en buiten school in de kiosk van Nahuel. Ik eet altijd een sandwich om mijn grote honger te minimaliseren tegen het avondeten om 22 uur. Na mi cena(avondmaal) om 23uur heb ik altijd nog veel werk voor de boeg. Mijn emails versturen en mijn blog vervolledigen en meestal als ik nog tijd heb open ik soms de website www.deredactie.be om mijzelf te informeren over wat daar allemaal gebeurt hier 11 000 kilometer vandaan.

De slaap vat ik op een uur dat meestal na middernacht is.

Dus ik kan jullie verzekeren dat het weekend nooit ongelegen komt voor mij.

Nu moet ik jullie weer laten want ik ga naar een eerste Argentijnse verjaardag van un amigo. Gisteren waren het fiestas etudiantinas, een hele andere mentaliteit van feest vieren die ik jullie later nog zal uitleggen.

Het beloofde reclamefilmpje dat ik zelf gemaakt in de zoo van Santiago del Estero(Taste the coke side of life, Monty the omnivore) kan je vinden op youtube, hier is de link( http://www.youtube.com/watch?v=JOsL5b4y7R4 ) .

Ik laat jullie en enjoy the movie

Na dat ik een tijdje geen berichten meer gepubliceerd heb zit ik nu vol informatie.

Ik moet eerst iedereen weer bedanken die iets gerepliceerd heeft op mijn berichten via mail, reactie of gastenboek.

Vorig weekend en begin deze week was heel druk voor mij.

Sinds vorige week heb ik mij volledig geïntegreerd in mijn schoolverloop. Ik krijg al huiswerk en teksten om na school te lezen.

Dit neemt heel wat tijd in beslag maar gelukkig is het schoolniveau niet zo hoog hier. Ik kan makkelijk op de antwoorden komen maar om het te reproduceren naar Spaans is een ander paar mouwen.

Inzet en concentratie is sterk aanwezig tijdens de les maar ik mag toch wel zwoegen om de kern van de zaak te snappen. De Prismawoordenboeken nederlands/Spaans en vice versa zijn al sinds 2 weken en 2 dagen goeie vrienden en ja het vertrouwen in mijn vrienden is groot.

Ik ben altijd opgelucht als het Engelse les is.(niet het interessantst).Het is altijd leuk om als leerling de leerkracht te helpen bij het zoeken van het antwoord.

Dit bewijst dan ook wel dat het niveau hier alles behalve .... is. En ik denk wel dat dit het geval is voor heel het land..Naast Spaans en Engels wordt hier geen andere taal meer aangeleerd. Dus is er altijd veel aandacht als ik mijn beste Frans bovenhaal.

Meestal ga ik na mijn schooltaken nog naar de club om te sporten rond 18uur meestal. Vorige week heb ik na het sporten bij een amigo de voetbalmatch van het jaar meegemaakt. De opgemaakte hoogdag werd betreurend afgesloten. Argentinie verloor van Brazilië met 1-3.

De schuld wordt hier rap gezocht. En ja het is al een week El Diego(coach van Nationale ploeg Argentinië). Het werd nog erger toen ze gisteren verloren tegen Paraguay met nul doelpunten tegen 1. De kranten staan vol en op school wordt alleen maar nog over dit onderwerp gebabbeld.

Ik moet toegeven dat ik mij ook heb al gemoeid in deze voetbaldiscussie. Zelfs mi primo Manuel(9jaar) is er over bezig.

In Bijlage zitten foto's waarbij mi padre en mi madre te zien bij het eten en zich allicht klaarzetten om te langverwachte match te zien.

Er zitten ook foto's bij van het interieur en gevel van mijn huis.

Ik met mijn schooluniform staat ook in de fotoreeks(Op mijn schoolpolo staat(duc in altum) met een dubbele HH(verwijst naar Hermano Hermas de bruijn, een belgische broeder die school stichtte))

Nu ga ik weer na de sportclub om straks naar de Finca(Buitenverblijf buiten stad) van een vriend te gaan. Om inderdaad weer Asado te gaan smullen.

Eerst wil ik iedereen bedanken voor het recipleren van berichtjes op mijn blog en mail.

Ik vind echt dat ik goeie taalvorderingen maak, maar niets gaat zonder inzet. En het gevolg van een grote inzet betekent een groot verlangen om weer op krachten te komen. Dus heb ik toch al enkele keren meegedaan aan de siesta. Meestal lees ik dan boeken, ja en ik moet bekennen dat ik nog niet veel tijd heb gehad voor de Nederlandsetalige lectuur. Ik wil zo rap mogelijk mijn Spaans kunnen. Daarom heb ik besloten om het Spaanstalige boek Don quijote de la mancha aan te nemen van een vriend zodat mijn spaanse woord en Grammaticakennis verbetert.

Ik ben ook blij dat mijn anonimiteit stillaan aan het verdwijnen is uit deze stad. Mijn vrienden en kennissenkring komt steeds groter en reikt al voor een stuk buiten de stad. Gisteren heb ik tijdens een tentoonstelling de bekende Architectuurfotograaf Framco Fanceschi in de Club Lawn Tennis(de club waar ik ga sporten en waar een ontmoetingscentrum is) kennis gemaakt met de speciale gast van die avond. Met de architect Victor M. Toscano uit Santa Fe die zijn Architectenbureau heeft in Santiago del Estero heb ik een gesprek gestart. Hij heeft me verteld over de koloniale Architectuur hier en ik hem over de Europese moderne Architectuur.Interessante man, Hij wou mij tal van boeken geven over hetgene waarover hij had vertelt maar had die lagen thuis. Ik heb hem alvast een visitekaartje gegeven en vice versa.

Morgen is er een asado bij een buur en in het weekend is er een klasfeest. Ja het is hier voor elke reden feest en de feestneus uithangen bevalt me wel.

Achter dit moet ik nog mijn huiswerk matematica maken en dat ook nog van tecnologia.Maar voor dit zware werk heb ik een perfecte symbiose gevonden met mijn klasgenoten. Ik help hen bij hun Engels en zij helpen mij om mijn huiswerkvragen te helpen vertalen zodat het grootste gedeelte van mijn huiswerk al gedaan is. Een grote solidariteit met de nieuweling in de klas is sterk aanwezig.

maar nu laat ik jullie

Ik wil eerst iedereen bedanken die iets gerecipleerd heeft op mijn berichten.

Gisteren was mijn eerste schooldag, er waren veel vragende mensen, ze hingen bijna aan mijn neus.

Die avond werd ik uitgenodigd door leerlingen in de klas om naar de sportclub te gaan.

ze hebben mij eerst de stad getoond en waar ik wat kan vinden en mij verschillende wijken laten zien, een beetje historie over de stad enzo..

Heel interessant want Santiago is oudste stad van Argentinië dus er kan veel over verteld worden.

Ze hebben mij ook de armere buurten laten zien wat mij toch wel voor een stuk deed stilstaan bij dit feit.

Ja ik moet zeggen dat er wel nog veel armoede is hier, en er is ook wel nog veel rivalliteit tussen verschillende klassen.

Ik moet ook nog wennen aan al die gewoontes enzo,. zoals siesta.

Van 2 tot 5 uur rusten gaat er bij mij niet in. ik blijf buiten.

En ook de structuur van de dag ben ik ook nog niet gewoon. de school is om 14uur gedaan.

Vandaag ben ik uitgenodigd om met mi Amigos asado(Argentijnse Barbecue) te gaan eten bij Rodrigo(vriend van klas).

en morgen houden we een fiesta met de familie, wat hier een wekelijkse gewoonte is. Mi Padre zal er ook bijzijn want tijdens de werkdagen is hij er niet. Hij werkt in Tucuman(200km naar het Noord-oosten vanuit Santiago)

Ik zal proberen morgen ook een bericht te sturen zodat jullie goed op de hoogte gehouden worden van wat ik hier doe.

Maar nu moet ik ervandoor, ik moet Argentijnse steaks gaan eten.

Na een vliegrit vanuit brussel naar Madrid en daarna naar Buenos Aires. Kon even bekomen van de vermoeiende vliegrit.

Héctor Rubio, een goeie vriend van jorge luis feijoo(mi padre) heeft mij opgehaald aan de luchthaven van Buenos Aires.

Hij heeft mij door Buenos Aires gegidsd naar zijn verblijf in de hoofdstraat Avenida 9 de Julio(De breedste straat ter wereld) en het is er enorm druk.

na het middagmaal heb ik samen met hem om 15.30(Argentijnse tijd) het vliegtuig genomen naar San miguel de Tucuman waar padre op ons stond te wachten. Ik heb constant gepraat met hector over de politiek in Argentinie en over die in Belgie. Dan heeft Jorge mij gevoerd tot in Santiago del Estero waar ik nu dit aan het typen ben. we gaan straks eten om 11uur 's avonds, Jorge heeft de advocado's al van de bomen geplukt om iets lekker te bereiden.

Vanavond zal ik niet vroeg naar mijn bed kunnen gaan want er moet eerst gefeest worden op mijn komst.

Een hete groet uit Santiago del Estero

14-03-2010, 00:00 geschreven door David

19-12-2009, 00:00 geschreven door David

03-12-2009, 00:00 geschreven door David

09-11-2009, 05:20 geschreven door David

03-11-2009, 00:00 geschreven door David

02-11-2009, 00:00 geschreven door David

28-10-2009, 00:00 geschreven door David

23-10-2009, 00:00 geschreven door David

16-10-2009, 00:00 geschreven door David

01-10-2009, 00:00 geschreven door David

30-09-2009, 05:49 geschreven door David

20-09-2009, 23:45 geschreven door David

13-09-2009, 00:00 geschreven door David

10-09-2009, 00:00 geschreven door David

03-09-2009, 00:00 geschreven door David

01-09-2009, 01:00 geschreven door David

29-08-2009, 00:00 geschreven door David

26-08-2009, 00:00 geschreven door David

24-08-2009, 12:01 geschreven door David

23-08-2009, 22:13 geschreven door