Ik ben Jozef, en gebruik soms ook wel de schuilnaam cheverrant1.
Ik ben een man en woon in Antipolo City (Filipijnen) en mijn beroep is internetverkoper van boeken, cd`s, video`s, dvd`s.
Ik ben geboren op 20/01/1957 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: literatuur, films, muziek, strips.
Zoeken met Google
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Enkele dagen geleden vernam ik van mijn vriendin dat een dochter van een van haar zusters volgende week deelneemt aan een beauty-pageant (oftwel schoonheidswedstrijd). Het meisje in kwestie is zowat achttien jaar oud en erg aantrekkelijk.Zij bezit een natuurlijke schoonheid, kleedt zich meestal niet al te opvallend en weet hoe zich op te maken: evenzeer niet al te opvallend maar effektief. Uiteraard is het dus weer een drukte van jewelste, want er moet kledij gevonden worden die zij kan dragen gedurende de verschillende onderdelen van de wedstrijd: een cocktailjurk, een inheemse klederdracht, sportieve kledij, een zwempak of bikini enz. Beauty Pageants zijn erg populair hier in de Filipijnen en gaan om de haverklap wel ergens door georganiseerd door scholen, gemeenten (barangay's), private sponsors en wat al niet. Ik heb wel eens horen beweren dat er hier zowat elke week een beauty pageant doorgaat. Over het hele land land genomen wil ik dat graag aannemen. Ik betwijfel of er inderdaad elke week in deze barangay een schoonheidswedtrijd georganiseerd wordt. Hoe dan ook, vrouwelijke schoonheid is erg belangrijk in de Filipijnen. De makers van reklamespots hebben dat al lang geleden ontdekt en dagelijks kan men dan ook commercials van gezichtscremes, shampoos, haarprodukten, zepen, op televisie zien en op radio beluisteren. Het zijn alweer produkten die de massa van armen zich niet echt kan veroorloven. Uiteraard zijn er alternatieven. Bijvoorbeeld; in plaats van het gelaat met allerlei dure merkprodukten in te smeren om acne en andere weinig geliefde huid-onregelmatigheden te verwijderen, kan men dit ook doen met kalamansi-sap; kalamansi is een soort van citrusvrucht, kleiner dan de citroenen die men in Belgie kent , het heeft de omvang van een kerstomaat en is groen. Het heeft een heleboel pitjes binnenin en het sap is heel zuur, maar smakelijk in thee of longdrinks. Het wordt dus ook gebruikt als gezichtsreiniger en vermoedelijk is het wel effektief. De meisjes en vrouwen krijgen er niet noodzakelijk een wittere huid van (hetgeen hier een van de obsessies is onder meisjes en vrouwen), maar dat krijgen zij evenmin van dure merkprodukten... Laten we hopen dat dit meisje (een nichtje van mijn vriendin dus) een goeie beurt maakt bij de schoonheidswedstrijd.
Alweer een maand voorbij waarin niet minder dan drie tyfoons plaatsvonden. Die kwamen en gingen weer weg. Het leven gaat verder. Enkele weken geleden was er in mijn huis een kortsluiting omwille van een oud stopkontakt in een kamer op de eerste verdieping, waarin wat regenwater was binnengelopen. Via een raam dat zich op korte afstand van het stopkontakt bevindt en ingevolge de windrichting en de hevigheid van de regen, kwam er wat regenwater binnen... Nadat mijn vriendin en ik dit huis aankochten enkele jaren geleden lieten we een schakelbord met automatische zekeringen aanbrengen. De automatische zekering voor de kamer waarin de kortsluiting zich voordeed, sloeg effektief automatisch af en voorkwam erger. Daarna kwam er een elektrieker langs om het bepaalde stopkontakt te herstellen. Voor een ongelooflijk zacht prijsje van 120 PHP (of minder dan 3 EUR)... De maandelijkse elektriciteitsrekening kwam er alweer aan en plotseling is de rekening met zo'n 2.000 PHP verminderd.... Heeft dat iets te maken met het kapotte stopkontakt dat nu hersteld is en bijgevolg geen stroomverlies meer oplevert ? Misschien wel. Ik wacht af tot volgende maand om na te gaan of de maandelijkse elektriciteitsfaktuur opnieuw laag zal uitvallen. Intussen is het leven goed hier, zoals ik al eerder opmerkte.
Vanaf oktober 2011 zal het in de Filipijnen niet meer toegelaten zijn aan winkeliers, openbare en supermarkten om aangekochte goederen in gratis plastieken zakken mee te geven aan de koper. Ofwel brengt de koper herbruikbare draagtassen mee, ofwel kan de winkelier de aangekochte goederen in kartonnen dozen inpakken en meegeven. Tom Lanoye, de titel van die roman was dan toch van helderziende kwaliteit... Men wil het gebruik van plastiekzakken beperken en hergebruik aanmoedigen. Hoe doet men dat hier ? Simpel: door het gebruik van plastiek zakken te verbieden en zelfs boetes op te leggen wanneer je ermee betrapt wordt. Dat is allemaal erg goed nieuws voor de groene jongens overal ter wereld die het gebruik van plastiekzakken afkeuren. Zij schijnen zich er evenwel niet van bewust te zijn dat o.a. de Filipijnen een ontwikkelingsland is. Vele mensen hier, met weinig geld, gaan toch elke dag opnieuw wat voedsel aankopen als zij dat kunnen en dat voedsel wordt traditioneel in plastieken zakken ingeladen. Makkelijk transporteerbaar, zonder extra-gewicht en men kan het snel, zonder tijdverlies en zonder andere reizigers te storen meenemen in een jeepney op weg terug naar huis. Dat gaat dus veranderen. In de plaats gaat men ofwel herbruikbare plastieken tassen moeten aankopen in winkels, supermarkten en openbare markten (en elke aankoop, hoe gering in kostprijs ook. is een extra belasting voor het alledaagse budget), ofwel gaat men zelf zakken of tassen moeten meebrengen die men kan hergebruiken, ofwel kunnen de kopers hun aangekochte goederen laten inpakken in kartonnen dozen ofwel gaat men boetes moeten betalen als men betrapt wordt op het transporteren van aangekochte goederen in nieuwe plastieken zakken. Voor wat dat laatste aangaat: wie gaat dat allemaal kontroleren ? En zelfs bij kontrole wie gaat er beoordelen of een bepaalde plastiekzak helemaal nieuw is en dus herbruikbaar, of alreeds meerdere keren gebruikt, en indien alreeds enkele keren hergebruikt is dat een bewijs van goed gedrag voor wat betreft het hergebruik van plastieken boodschappentassen en -zakken. Dit lijkt mij alweer een maatregel voor niets. Weinige of geen kontroleurs zijn op de baan om al die dingen te kontroleren, want de inspektiediensten hebben toch al te weinig personeel, en de overheid vaardigt weliswaar allerlei verordeningen uit maar werft geen extra-personeel aan om de goede werking ervan te kontroleren. Jaren geleden al merkte ik een gelijkaardig fenomeen op met betrekking tot piraat-dvd's. Vele kleine winkeliers hier verkopen dvd's (met soms 16 langspeelfilms op 1 schijf...) en meestal hebben de covers wel een thema: action movies, horror movies, SF-movies enz. Soms gaat dat zelfs meer gedetailleerder: Chuck Norris Action Movies, Jackie Chan Action Movies, International Cannibal Movies, Slasher Movies, Drama Movies, Romantic Comedy Movies... Men kan het zo gek niet bedenken of het bestaat hier. Als de inmiddels wereldwijd bekende Filipijnse bokser Manny Pacquiao een bokswedstrijd 'doet', dan ligt de piraat-dvd van die wedstrijd de volgende morgen al in de winkels. Als de Filipijnse zangeres Charice (bekend geworden door een optreden in de Oprah Winfrey-show en daarna in de Amerikaanse mucialserie Glee) ergens een optreden doet, dan ligt de dvd van dat optreden de volgende morgen ook al ter 'display' in vele winkels. Allemaal illegale dingen. De overheid treedt er dan ook tegen op. Wegens schending of ontduiking van copyrights. Meestal gebeuren die overheidsoptredens in grote steden: Manila, Cebu, Davao enz. En halen daardoor de nieuwsberichten. Iedereen is weer tevreden (nationaal zowel als internationaal) want de Filipijnen houden zich daarmee aan internationale akkoorden. In realiteit vinden er weinig overheidsoptredens plaatsin grote steden en helemaal niet in kleinere steden (of misschien eens toevallig). Let wel: vele mensen hier hebben geen of weinig geld om legale dvd's aan te kopen die toch al gauw enkele honderden peso's kosten per stuk, en kopen liever piraat-dvd's die amper 75 of minder peso's per stuk kosten (ook al is de beeld- en geluidskwaliteit niet altijd optimaal). Wat is het beste: een volk met weinig geld onthouden van allerlei vormen van kultuur (en dus stom houden) of dat volk verplichten om alleen maar legale dingen te kopen die het zich niet kan veroorloven (en dus evenzeer stom houden) ? In zekere zin gaat het dezelfde richting uit met het verbieden van het gebruik van plastiekzakken bij aankoop van goederen in plaatselijke winkels en supermarkten en wil men het volk dus milieubewust maken. Als men dat hardnekkig gaat doen, zullen er uiteindelijk minder klanten opdagen in die winkels en supermarkten. Als men systemen uitbouwt zoals GB en Delhaize en andere supermarkten in Belgie en Europa al jaren doen, en klanten belonen door toekennen van punten op hun klantenkaarten bij hergebruik van herbruikbare plastiektassen en -zakken, dan zal dit op termijn wel iets opleveren en meer bewustzijn kreeren bij eenvoudige klanten. Zoniet, is het alweer een maat voor niets. Zovele dingen (voornamelijk met betrekking tot het milieu) komen nu te laat, Men dient mensen te belonen, niet te bestraffen. Want uiteindelijk zijn het niet de mensen (eenvoudige konsumenten) die ooit om plastiekzakken vroegen om hun aangekochte goederen mee te transporteren; de plastiekzakken werden gedurende vele jaren gratis en voor niets ter beschikking gesteld. Iedereen is daaraan na vele jaren gewend geraakt en gewoonten afbouwen is altijd moeilijker dan nieuwe gewoonten aankweken... En intussen gaan anderen, die zich vele dingen zoniet alle, kunnen permitteren, door met verkwisten van tijd, geld, materialen en milieu...
Alweer een maand voorbij waarin niet minder dan drie tyfoons plaatsvonden.
