Met Palmzondag begint de Goede Week. We denken terug aan de intocht van
Jezus in Jeruzalem. Jezus reed op een ezel Jeruzalem binnen. Mensen haalden Hem
in als hun koning. Ze zwaaiden met palmen en zongen Hem toe. Met Palmzondag
vieren wij de intocht van Jezus in Jeruzalem.
Op Witte Donderdag gedenken wij het Laatste Avondmaal van Jezus. De
viering is dan feestelijk, maar tegelijk ook droevig. We volgen Jezus op zijn
tocht naar de Hof van Olijven, waar Hij zich in gebed voorbereidt op zijn
lijden en zijn sterven aan het kruis.
Witte Donderdag vieren we dit jaar op donderdag 24 maart om 19.30
uur in de kerk.
Aansluitend aan de viering bent u welkom voor stil gebed tot 21.00 uur.
In stilte en gebed willen wij ruimte geven aan ons verlangen om Hem toe
te behoren die voor ons als het Lam Gods lijden en dood heeft ondergaan.
Op Goede Vrijdag, dit jaar op vrijdag 25 maart om 19.30 uur is er een herdenking van het lijden van Jezus
Jezus is weer levend geworden, op de derde dag, zoals Hij gezegd had.
Wie in Hem gelooft, deelt in zijn leven.
Dit vieren wij met de Paaswake en op Pasen, maar ook elke zondag.
Alleluja!!!
De Paaswake op zaterdag 26 maart
begint om 19.30 uur.
Op paaszondag 27 maart is er
een plechtige paasviering om 9 uur en om 10.30 uur
Op
zaterdag 27 februari om 8.30 u. verzamelden de vormelingen van Schoonbroek aan de
afgesproken bushalte op de Provinciebaan, voor de Vormelingenbus die iets
vroeger aan de Sporthal, de vormelingen van St Martinus had opgeladen. Catechiste
Heidi Claessen kon, wegens een vervelende val, die dag spijtig genoeg niet mee.
Gelukkig vonden we mama Christel Meeus en Frans van het PT bereid, om mee voor toezicht
en veiligheid te zorgen. Met ons allen erbij, was de bus juist volledig volzet.
Goed geregeld Werner! Antwerpen, here we come!
De
groep van St Martinus telde 3 catechisten, 4 fiere mamas en 41 super-enthousiaste
vormelingen. De stemming zat er vlug in.
In
Antwerpen aangekomen, parkeerde onze chauffeur de bus netjes aan de kaaien en
wij trokken in groep richting kathedraal. Daar kregen bij het onthaal allemaal
groene sjaaltjes én een tas vol instructies mee. Iets verder werd Retie
luidkeels verwelkomd door de animatieploeg van IJD, de Jeugddienst van ons
Bisdom. Een kort tafereeltje met extra uitleg over het verloop van de dag hielp
ons de koude Scheldewind die pal op het plein blies, af en toe eventjes
vergeten Brr
En toen
gebeurde het: we mochten eindelijk naar binnen en stapten rustig en heel benieuwd,
doorheen de veelgenoemde Porta Sancta (de heilige deur!) van de kathedraal.
Vicaris voor de Kempen, Wim Selderslaghs was zichtbaar gelukkig om zijn
Schoonbroek én zijn Retie bij de ingang te mogen verwelkomen. Met zon 850
vormelingen vulden we de middenbeuk van de Kathedraal bijna helemaal. Prachtig
zon grote kerk Er is echt wel veel te zien. Overal hingen ook IJD-vlaggetjes
van pilaar naar pilaar. Het zag er feestelijk uit. Tof, zon volle kerk! Er
liepen ook overal camera-mensen rond.
Zouden we op TV komen? vroegen we ons af Vicaris voor Antwerpen, Bart
Paepen, leerde ons snel enkele woorden latijn zingen. Niet gemakkelijk, maar we
deden ons best én het klonk bij momenten echt goed! Barmhartig zijn is nog
veel meer dan gewoon maar goed zijn voor elkaar! Dat hebben we zeker geleerd.
Toen we met zn allen te communie gingen, konden we precies overal in de kerk terecht.
Dat deel van de Eucharistieviering ging héél snel voorbij, supersnel zelfs!
Na onze
Eucharistieviering begonnen we onze andere honger te voelen, maar toen moesten
we nog een klein half uurtje doorheen de stad stappen tot aan het Onze Lieve
Vrouwe-college. De mensen in de winkelstraten bekeken ons van alle kanten, zon
bont en jong gezelschap! Zoveel vormelingen samen hadden ze waarschijnlijk nog
nooit gezien. Hier en daar zagen we dat voorbijgangers het groene herkenningsplaatje
Vormelingen PAROCHIE ST JOB Schoonbroek
RETIE dat Lisette droeg, wilden lezen. Daarom draaide Lisette het regelmatig fier
naar alle kanten toe. Op dat signaal werd er ook - bijna automatisch - weer geteld:
6 jongens en 6 meisjes! Schoonbroek is nog voltallig. OK! Voor de groep van St
Martinus was het veel lastiger om iedereen regelmatig te tellen. Maar alles
verliep zonder ook maar één probleem!
Bijna
aan het College toegekomen, kwamen we de andere 850 vormelingen in
tegenovergestelde richting tegen. Na ons, was het hun beurt voor een Eucharistieviering
in de Kathedraal. Zij hadden hun middaglunch al verorberd! Goed geregeld!
Eens in
de school toegekomen, mochten we kiezen: binnen of buiten eten? Maar dat moest
dan wel rechtstaande gebeuren of op de grond zittend. Onze boterhammen smaakten
er echter niet minder lekker om.
Na onze
brooddooslunch verzamelde onze groep van 850 weer op de speelplaats. Daar
werden we per kleur gezonden naar verschillende turnzalen om er aan een eerste
werkwinkel deel te nemen:
Een
tuinman wou zijn boom zonder vruchten omhakken, maar dat was zonder ons
gerekend! Om het omhakken te verhinderen vroeg de tuinman ons allerlei
opdrachten uit te voeren. Dat deden we maar al te graag. Sommigen moesten samen
een letterverhaal maken met vermicelli-lettertjes. Dit werd dan gefotografeerd
als bewijs dat onze opdracht met succes volbracht was. Anderen moesten een
levende piramide bouwen. Ook in die proef slaagden we met glans en glorie. Weer
een andere opdracht bestond erin verschillende dingen uit de drukken op
commando: omhakken, liefkozen, smeken of bidden, Best plezant! Die tuinman wist van geen
ophouden. Maar ook de andere animatoren wisten ons in beweging te zetten voor
de barmhartigheid: we moesten complimentjes bedenken. Daar groeien mensen van.
Een complimentje is eigenlijk een mooie vrucht van een vruchtbare boom. En ja,
ook de catechisten moesten eraan geloven! Ook zij werden ingezet om net zoals de
vormelingen iemand een complimentje op te plakken. We hoorden het aan de
micro: Ik vind jou tof! en Jij bent er altijd voor mij! Bedankt!
Ook
werden er ontspannende spelletjes gespeeld. Zakdoek leggen is blijkbaar iets
wat veel vormelingen niet kenden Niet iedereen is bij een jeugdbeweging. Wat
weer wel gekend was door één van onze vormelingen en wat zelf aan de micro werd
gezongen was En den boom staat op den berg, hali halo Plezant, ontspannend
en iedereen deed telkens volop mee.
Nadien
volgde er als slot van de namiddag, een echte catechese-les, gegeven door de
catechisten zelf. We begonnen met een kaartspel. Bij een koekenkaart moesten we
vertellen wat of wie ons energie en zin gaf. Bij een klaverenkaart moesten we
iemand naar keuze een welgemeend complimentje geven. En bij een schoppenkaart
begonnen we een graven: Waarom wil jij iemand zeggen dat je hem of haar zo
speciaal vindt? Wat doet hij of zij jou? Dat gaf sommigen onder ons echt zo van
die kleine vleugeltjes Maar dan het kaarsenspel Oei iemands kaars uitblazen
is allesbehalve een fijne ervaring We
leerden dat we elkaars vlammetjes best brandend houden en ook wat hoe anderen vertrouwen
kan aanvoelen: We mogen wie ons vertrouwt nooit teleurstellen en dus nooit
laten vallen, anders zij we zijn vertrouwen eigenlijk niet waard. Zoveel leren
over barmhartig zijn voor een ander, ook dat is gevormd worden... tot we in form zijn voor ons H. Vormsel
binnenkort.
Na de
4-uurtjes-wafel op de speelplaats, werd de uittocht aangekondigd vanop het
animatiepodium. We deden nog eens een groepsgolf van vriendschap doorheen
alle aanwezige parochies en toen werd elke parochie om de beurt uitgewuifd! Retie
en Schoonbroek bleven tot laatst omdat onze bus ons om 16.30 u daar ter plaatse
kwam oppikken. Zo genoten we opnieuw een VIP-behandeling en werden netjes op
tijd terug afgeleverd in onze Kempen.
Namens alle vormelingen van St Job en St
Martinus,
namens de extra begeleiders Christel, Frans, Jessy,
Anita, Els en Lieve
en de catechisten Maria, Christa, Werner en
Lisette
