Inhoud blog
  • Where am I?
  • Herinneringen
  • Verwarring in het weekend
  • Het huis
  • Wie zal het zeggen?
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Almost fifty
    Veranderingen in het leven
    10-12-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Where am I?
    Ik smacht naar mezelf. Waar ben ik toch? Waar is die onbezonnen verstrooide losbol toch gebleven?
    Ik weet het, met ouder worden word je serieuzer. Maar toch, waar is die kalme, lachende, menslievende, altijd klaar staande vrouw gebleven?
    Iemand die zei wat ze dacht, wist wat ze wou. Waar ben ik?
    Het zit er nog wel en soms kom ik er weer door. Maar het is weinig. Te weinig!
    Sinds de laatste keer dat ik getrouwd was ben ik mezelf kwijt geraakt. Ik haatte mannen om wat "ze" me aandeden. Was ik dan nooit goed genoeg?
    Bij de volgende die op mijn pad kruiste heb ik me dan maar aangepast. En weer was het niet goed!
    En zo ging ik verder bij de volgende en volgende en.....De laatste had veel kritiek en ik dacht dat hij gelijk had.
    Het heeft geduurd tot een jeugdvriendin van me stierf! Pas toen besefte ik dat ik me kwijt was. Ik was er niet toen ze me nodig had. Ik had het te druk! Niemand heeft het te druk voor zijn vrienden! Hoe kon ik zo zijn?
    En nu is er de spijt. Spijt omdat ik haar niet bezocht heb, niet gebeld heb, haar verhaal niet gehoord heb, niet meer gezegd heb hoe graag ik haar had, hoe hard ik haar ging missen.
    Het enige wat ik voor haar kan doen is weer mezelf zijn. Maar het lukt me niet echt. Enkele stappen heb ik al gezet. Ik probeer dingen die niet van mij zijn of niet bij me horen weg te doen. Weg afwasmachine, weg stomme ikea doek, weg lelijke salon, weg onnuttige spullen die niet in mijn leven horen.
    Ik ben ook niet meer geblondeerd, dat hoort niet bij me. Mijn kleren heb ik nog niet terug aangepast, alleen maar omdat ik voor de duivel niet zou weten wat mijn stijl is.
    Maar ik wil me vinden, ik ga mezelf weer vinden! En dan blijf ik zo tot het einde van mijn dagen. Ergens loopt wel iemand rond die me graag ziet om wie ik ben. En als het niet in dit leven is, dan is het in het volgende. Maar veranderen doe ik voor niemand meer!

    10-12-2012 om 21:11 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    30-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herinneringen
    Het is moeilijk! Ik wacht maar en wacht maar. Op de postbode die een brief brengt van de notaris, tot hij mij eens belt, tot er eens iets leuks gebeurd,...... Ik moet hier mee stoppen. Het maakt me gek.
    En dan besef ik dat ik jarenlang alleen maar gewerkt en gezwoegd heb. Hierdoor verloor ik mezelf, vrienden en veel van mijn idealen.
    Dom, zal je zeggen. Maar ja, op dat moment leek het me het beste wat ik kon doen. Ik heb er ook het profijt van gehad, dus, deze dagen zijn voorbij en nu is het tijd om te veranderen.
    Maar waar beginnen? En even diep ik terug in mezelf naar een tijd dat alles goed ging. De tijd waar ik gelukkig was en kalm en innerlijke rust had.
    Sint-Truiden! Ik was er gaan wonen met mijn toenmalige vriend, die later mijn echtgenoot werd, en mijn zoontje. We hadden er een huis gekocht, een nieuwbouw. We richtten het in met onze spulletjes, maar veel ideeën kwamen van mij. Het was een tijd dat ik heel creatief was. Een tijd dat ik goed wist wie ik was en wat ik wou. Op de wijk woonden mensen met kinderen . Iedereen hielp mekaar. Het was daar echt een gezellige boel. Ik had echt leuke geburen. Onze kinderen speelden op straat terwijl één van ons ze wat in 't oog hield. In mijn garage had ik een ijskast gezet waar de kinderen drankjes en versnaperingen in vonden. De garagepoort stond meestal wagenwijd open. Mijn tuin was bezaaid met blije kinderen. En ik genoot van hun gelach en gekrijs. Dat was nog eens een tijd. Ik had niet veel nodig om gelukkig te zijn, van de laatste mode wist ik niets af. Ik had mijn stijl en voelde me super gelukkig. Ik kreeg er een dochtertje bij en ook zij werd onmiddellijk in ieders hart gesloten. Waarom ben je daar weg gegaan, vraag je je misschien af. Wel, mijn man kreeg een depressie. Hij dronk ook wel, maar dat kon me eigenlijk niet zoveel schelen. Hij dacht dat het beter zou gaan als we dichter bij zijn ouders woonden. Dus verhuisden we. Tienen, lelijke stad. Fabrieksdampen, industriële geuren, mensen die afstandelijk zijn. Ik paste hier niet. Maar ik deed mijn best en bleef mijn ding doen. Goedhartig zijn, open staan, ontvangen, vreugde brengen, creëren. Tot dat mijn man besloot dat hij te weinig aandacht kreeg en mij hiervoor bedankte met een flinke mep.
    Toen ben ik weg gegaan. Ik nam mijn kinderen mee en verder niets. Tranen zijn er gevloeid. Een heel lange en vreselijke echtscheiding volgde hier op. En ik was het beu. Ik had het gevoel dat ik maar steeds alles moest kunnen. Veel van mijn spullen kreeg ik nooit terug. Dus vaarwel hobby's. Niets werd er nog gecreëerd.
    Bij elke man die sinds toen in mijn leven kwam hield ik me op de achtergrond. Ik kan niets, ik weet niets, en eigenlijk wil ik ook niets!
    Zeker dat dit stuk loopt. Wanneer je je zelf wegcijfert en zijn persoonlijkheid aanneemt moet het mislukken.
    Nu besef ik dit wel, maar toen, nee, ik zat zo vast in mezelf dat ik me hier niet bewust van was.
    Dus heb ik jarenlang gezorgd dat mijn kinderen niets te kort hadden. Eerst heb ik zwarte sneeuw gezien. Had ik me daar een vriendje op de nek gehaald die mijn zuurverdiende centen graag opmaakte. Met schulden begon ik weer opnieuw. Ik verhuisde en had twee jobs.
    Ik was doodongelukkig, maar mijn kinderen hadden het goed, dacht ik. Ik sukkelde weg in een zware depressie, waar ik na lange tijd ook weer uit kroop.
    En toen kwam M in mijn leven. Hij hielp me weer rustig worden en nadenken. Ik kreeg mijn rekeningen weer betaald en ik was hem dankbaar voor wat hij voor mij deed. Liefde, dacht ik. We gingen samenwonen en het ging een tijdje goed. Ik cijferde me weer weg. Studeerde, werkte, ... Maar stilaan besefte ik dat ik toch niet gelukkig was. Ik werd weer mondiger en het liep fout! We gingen uit mekaar.
    Weer raakte ik in mijn gedeprimeerde routine: werken, uitgaan, werken.
    Ik leerde iemand kennen, maakte plannen, hielp hem verbouwen aan zijn huis. Maar nog net op tijd besefte ik dat dit mijn leven niet was en ik vertrok. Hij stalkte me een tijdje.
    En dan kwam M terug. De grote helper. Hij maakte een eind aan het gestalk, leerde me terug rustiger te zijn en ik dacht: hij is echt wel de man van mijn leven. Dus gingen we weer samenwonen. Een ramp.
    Nu zag ik pas echt wie hij was. Iemand die alleen wou zijn, geen dromen meer had, stilte wou. Te stil voor mij. Ik wil leven, muziek horen, dromen, dingen doen, ....;
    Weer uit mekaar dus! En nu voor goed.
    De dag dat ik weer mezelf vind ga ik dit vieren. Hoe dat weet ik nog niet. Maar de wereld zal weten dat IK er terug ben!!!

    30-11-2012 om 14:33 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verwarring in het weekend
    Confused Weekend.

    Altijd een hele opdracht om hier door te komen. Het begint al vrijdagavond. Wat ga ik doen? Ga ik hem zien? Ga ik bij hem overnachten? Of heeft hij weer één van zijn bekende rare buien? Pff.
    Ja vrijdagavond hebben we afgesproken. Gelukkig was mijn collega er ook, want hij zei weer niet veel. Na uren aan de toog vraagt hij dan ineens: wat ga jij doen? Ik ga naar huis. Ja, wat ga ik doen? Meegaan misschien? Kan hij nu voor één keer niet gewoon zeggen: kom je mee naar thuis?
    Nee het moet altijd moeilijk zijn. Open vragen. Wat wil ik? Logisch toch dat ik na een week werken en hem niet te zien in zijn armen wil liggen.
    Ik ben dan met hem mee gegaan. En het was leuk dit keer.
    We hebben nog wat muziek geluisterd. Hij begon me te drummen. Ik heb me voor de kachel gezet en heb genoten van dit muzikale intermezzo. En dan vielen mijn ogen dicht. Hij kwam snel bij me liggen en we hebben gevreeën. Heel innig, heel gevoelig, ons gewoon laten leiden door wat we op dat moment voelden. En het was goed.
    's Morgens maakte hij eten voor me klaar. Een lekkere omelet. Ja hij kan koken en heel goed zelfs. We hebben dan samen gegeten en nog wat gepraat.
    Daarna ben ik naar huis gegaan. Ik had hier ook nog veel te doen.
    Zaterdagavond. Komt hij of komt hij niet? Ik ben er zeker van dat hij niet gaat komen. De mensen zouden wel eens kunnen denken dat we een koppel zijn. En dat wil hij niet. Hij wil geen relatie meer. Hij heeft dit al eens gehad .
    Maar wat hebben wij nu eigenlijk? Een echt koppel kan je ons niet noemen. Hij gaat zijn weg en ik de mijne. Maar moet dit in een "normale" relatie ook niet kunnen?
    Wanneer we elkaar zien voel je gewoon de aantrekkingskracht. Ik wil hem innig kussen. Maar dat kan niet! Niet in het openbaar!
    Hij is niet verliefd op mij, zegt hij. Maar zijn gezicht straalt wanneer ik binnen kom. Hij noemt me patatje en zegt dat hij me graag ziet.
    Zondag, ik plan om eens thuis te blijven. Buiten mijn moeder gerekend. Zij is weer op oorlogspad en ik ben te moe om kalm te blijven. Dus maar weer op trektocht. En wie kom ik tegen, hem! Eerst kijkt hij verbaasd. Maar dan gaat alles weer zo als normaal. En ik voel hoe zeer ik naar hem verlang. Nee niet vandaag. Ik moet weer naar huis. Hij moet morgen werken. Vanavond vroeg naar bed!
    Is het nog geen slaaptijd? Gewoon mijn ogen dicht zodat ik niet meer hoef na te denken? Ik verlang naar hem, maar weet niet wanneer ik hem ga horen of zien. Kon ik hem maar stevig omhelzen. Ik mis hem op mijn kille kamer.
    Hebben we toekomst? Zoals de situatie nu is zeker niet. Hij drinkt veel heeft de relatie met zijn ex-vrouw niet verwerkt en houdt elke goede emotie tegen. Ik ben nog steeds op zoek naar mezelf. Ik heb te lang geleefd naar het beeld van anderen, zodat ik bij God niet meer weet wat ik er nu van denk of wat ik mooi vind, zelfs niet wat ik graag doe. Jarenlang heb ik gezorgd dat er niets ontbrak voor mijn kinderen en vergat hen waarden mee te geven. Hoe kon ik ook, ik was zo druk bezig dat ik mijn waarden vergat en maar deed wat er verwacht werd. Ik weet wel wat ik zeker niet meer wil en dat is al heel wat. Maar in deze toestand kan ik geen goede partner voor iemand zijn.
    Soms wou ik dat ik niet meer kon nadenken. Om toch wat rust te scheppen in mijn geest, probeer ik te mediteren. Soms lukt het, maar niet altijd.
    Morgen is het maandag. Dan kan ik me weer helemaal concentreren op het huis. Ik moet nog enkele papieren binnen brengen op de bank en ga 's middags bij een vriendin thuis koken. En dat wordt leuk!
    Maar weekends, they confuse me a lot!

    18-11-2012 om 18:47 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    15-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het huis
    Ik heb een huis gekocht!
    Voor mij een droom, voor mijn kinderen een nachtmerrie. Ze zien niet wat ik zie.
    Het is een oud huis. Er is veel werk aan. Maar het is bewoonbaar. En voor mij betekent het vrijheid. Eindelijk niet meer verhuizen.
    Wonen waar ik graag woon. Mijn auto aan de kant zetten en de fiets nemen. Van mijn tuin een paradijsje maken. Lekker lui liggen in mijn zetel en wegdromen. Zonder getater aan mijn hoofd van eender wie. Was het al maar zo ver.

    Vandaag heb ik twee offertes laten maken. Ik vrees dat het me een goeie duit gaat kosten. Maar zonder offertes geen bijkomende lening. Dus nog wat papierwerk in orde brengen. Zorgen dat alles bij de bank zit en dan spoedig de notaris ontmoeten.

    En dan is het van mij!!!


    15-11-2012 om 21:03 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    12-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wie zal het zeggen?
    Ik krijg precies niet echt een vaste greep op mijn leven. Net wanneer ik alles denk geordend te hebben in mijn hoofd is er wel iets dat me weer verward.. Stresserend!Het ergste vind ik dat ik nog geen thuis heb. Ik woon voorlopig bij mijn moeder in en dat werkt niet. Meestal is het hier ruzie. En ik haat dat! Wat zij natuurlijk weet en er nog een schepje bovenop doet. Dus wanneer ik het leven hier niet kan houden, vertrek ik maar. Soms gewoon zonder doel.
    Onderweg bedenk ik wel wat en met wie ik iets ga doen. En hier word ik triest van. Ik ben toch geen onrustige puber meer. Dikwijls ben ik ook geen aangenaam gezelschap. Ik ben stil. Weet niet wat te vertellen. Heb ook niets te vertellen, want alles wat ik meemaak is ellende. En ik wil niet steeds klagen! Maar om te lachen moet ik echt moeite doen.
    Eind van het jaar heb ik een huis. Ik ga proberen het zo snel mogelijk klaar te maken zodat ik kan verhuizen en weer mijn eigen stekje heb. Ondertussen probeer ik ideeën op te doen om het leuk te maken. Ik heb er al enkele. Stilletjes aan groeit het beeld in mijn hoofd. Maar het belangrijkste is dat ik hier weer weg ben. Weg van mijn moeder, terug op mijn eigen plek.
    Ik denk dat ik de eerste periode veel thuis ga zijn. Gewoon omdat ik nu teveel weg ben. Maar ook om eens goed uit te huilen! Alleen! Met mezelf!
    En dan kan ik er weer invliegen. Terug vol moed tegen het leven aangaan.
    Ik kom deze tijd ook veel op café. Ik ken veel mensen, leer er veel mensen kennen.
    Wat me hier stoort is dat mannen me zien als loslopend wild. Ik krijg de gekste voorstellen van de raarste mannen. Soms is het leuk. Meestal ben ik het kotsbeu en jaag ze weg. Onder deze blonde lokken en boven deze grote borsten zit een brein mannen! Ook ik kan denken! En ik heb meer aan mijn hoofd dan alleen maar denken aan seks.
    Is er nu echt niemand die alleen met me wil praten en me wil leren kennen, zonder onmiddellijk in bed te duiken? Ook dit maakt me triest.
    Gelukkig heb ik mijn werk nog. Een leuke job! Wie kan zeggen dat hij heel zijn leven betaald werd om zijn hobby uit te voeren? Wel, bij mij is dat zo. Ik kan naar hartenlust creatief bezig zijn.
    Hopelijk is deze periode weer snel voorbij. Ik heb eens gelezen dat je eerst door een diep dal moet gaan voordat je echt je droom kan waarmaken. Wel ik probeer me niet te diep te laten zakken, maar in dat dal zit ik.
    Klim ik er weer snel uit? Wie zal het zeggen?

    12-11-2012 om 09:10 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    08-11-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.I'm so confused!!!
    Het is weer een hele tijd geleden dat ik nog blogde. Ik had er eerlijk gezegd ook de tijd niet voor.
    Ik was veel te druk bezig met rond te hangen en plezier te maken. En ja, dan kom je iemand tegen van wie je zegt: die verstaat me ten minste.
    Het begon heel puberaal, met een spelletje poker. We konden het goed vinden met elkaar, hadden dezelfde humor. Maar hij aarzelde om de eerste stap te zetten. Dan maar een beetje achter me aan laten lopen, dacht ik. Maar natuurlijk moest ik weer de eerste stap kunnen zetten. Ongeduldige ik!
    Met een smsje nodigde ik hem uit om mee naar een optreden te gaan en ja hoor! de vis beet. We hebben een heel leuke zomer beleefd. Veel gelachen, gedronken, veel sex. Tot ik een weekje naar Turkije ging. Wanneer ik terug kwam was alles anders. Hij zat in de put, bleef maar zeuren dat we geen koppel waren en dat er geen toekomst was. Dronk en rookte meer dan tevoren. Wat was er aan de hand?
     Ik was helemaal van slag. Hoe ik het ook probeerde, en tot nu toe nog probeer, ik krijg er kop nog staart van.
    Ik liet hem toe mij mee te sleuren in zijn verdriet. OOk al heb ik zelf genoeg aan mijn hoofd om gek van te worden.
    Na weer een avond van verwarring spraken we weer eens af. Om 20u gingen we buiten op mekaar wachten. Het was steenkoud. En daar stond ik., te wachten. Na 10 minuten belde ik hem op om te vragen of hij er al bijna was. Ik wou een voorstelling zien en die duurde maar tot kwart na 8. Een beetje later kwam hij er aan, samen met een andere vrouw. Ze zetten hun fietsen aan de kant en ik hoorde zeggen: is ze dat? Ja, ik had toch gezegd dat ze zou staan wachten. Dan kwam hij tot bij mij, knikte eens en ging binnen.
    Bizar. Wat is hier aan de hand? Wie is die vrouw? Dat moest ik toch weten. Ik vroeg dus: wie heb je mee gebracht? Stel je ons niet voor?
    Na even stilte kreeg ik te horen dat het de vrouw van een vriend was.
    Hoe hou je een gesprek aan de gang met iemand die voor je op loopt? Ik probeerde het nog eens. De voorstelling die we wilden zien is al gedaan. Daarom belde ik eigenlijk. Die was pas later, zei hij. Maar ik had toch het programma op internet gechecked. Ik zei dus Nee dat is al voorbij.
    Dat is mijn schuld zei de vrouw onmiddellijk. Hoezo jouw schuld? Waarom?
    Even bleven -74we staan en ik dacht eindelijk wat openheid. Ik probeerde mee te praten, maar opeens liep hij weer weg. Ik dacht doe maar, ik krijg stilaan genoeg van je kuren. Ik praat hier wel wat verder. Maar de vrouw ging prompt met haar rug naar me toe staan en praatte verder met anderen.
    Ik voelde me piepklein. Onzichtbaar, gekrengd, vernederd, belachelijk, onnozel,.... WAT IS HIER AAN DE HAND???
    Ik moest een manier vinden om met hem te kunnen praten. Dus ging ik op zoek naar een standje met drank. Toen ik hem mee kreeg bestelde hij eerst voor zichzelf en daarna vroeg hij of ik ook iets wou. Ja speel maar de hard to get. Praten zal je.
    En dan uit het niets begon hij. Wij zijn geen koppel en ik moest hem niet controleren. En ja hij had hier vrienden. En het was precies of hij me bedroog met een andere griet toen hij aankwam. En al die shit wilde hij niet meer. Dat had hij al gehad. Als ik te dicht bij kwam dan duwde hij me weg;
    Euh hallo, we hadden afgesproken aan de ingang buiten om samen iets te gaan doen. Waar komt al die herrie plots vandaan? Ik belde alleen maar omdat ik wist dat we die voorstelling aan het missen waren. Maar hij luisterde niet. Ik besloot dat ik dit niet wou en ging weg. Tirez votre plan.
    Waaraan heb ik dit verdient? Ik dus terug naar buiten.
    Even later kwam mijn vriendin daar aan. Ik bracht haar even op de hoogte van de toestand. We zijn dan terug naar binnen gegaan en hebben er toch nog een leuke avond van gemaakt.
    Nee, nu is t gedaan dacht ik.
    's Anderendaags telefoon. Ik moest me er allemaal niet zo veel van aan trekken. Zo was hij nu eenmaal als hij zich slecht voelt. Ok, goed dan.
    Ik heb geen zin om nog maar eens alles over me heen te laten komen. Dus laat het.
    Die dag maakte hij spaghetti voor mij en een vriend. Maar hij had zoveel gedronken dat hij ziek werd. Ik ben naar huis gegaan en heb zijn vriend gezegd om hem wat in het oog te houden. Die had daar niet zoveel zin in. Maar nee ik ging naar huis!
    Maar een week later mis ik hem en gisteren deed het zo'n pijn dat ik hem moest bellen. Ben ik nu zwak? Ik weet het niet. Hij vroeg onmiddellijk om af te spreken. Ik heb dat dan maar gedaan. Het blijft een toffe gast als hij niet zeurt. Maar kan ik vergeten wat hij me aandeed? Dat zal ik zien. Ik weet het niet. Ik heb er een dubbel gevoel bij.

    08-11-2012 om 15:26 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    18-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leuk weekendje!
    Vrijdag had ik niet verwacht dat mijn weekend zo leuk ging worden; 's Morgens om 9u begonnen 2 mannen een nieuwe garagepoort te zetten in opdracht van de huurbaas. En wat doe je dan in tussentijd?
    Eerst kuiste ik de rest van mijn huis op. Daar kon ik me wel tot 14u mee bezig houden. Maar dan was het zoeken naar iets. Ik las wat in een boek dat ik van een collega geleend heb. Spijtig genoeg verveelde ik me al gauw.
     Dan maar zegels plakken, zegels die ik al een paar jaar bij mekaar spaar en maar niet in een boekje krijg! Joepie, ik spaarde 45 euro en heb nog zeker zegels genoeg voor 1 boekje. Er is dan toch iets nuttigs aan al dit "hier maar thuis zitten en niet weten wat gedaan."
    De twee mannen waren er rasechte. Ze waren grof, waarschijnlijk omdat ze dachten: "een vrouw alleen en dan nog een blonde." Bij het minste wat ik van uitleg vroeg moest er een ironisch lachje bijkomen of een sarcastische opmerking. Sorry, maar ik ben echt niet goed in technische dingen en vraag er op los om zoveel mogelijk te weten te komen. Een handleiding hadden ze trouwens niet. Confused
    Ik was dus al behoorlijk slecht geluimd wanneer het tijd was om met enkele vriendinnen naar een dansgelegenheid te gaan. Deze plek heeft de reputatie vrijgezellen aan een lief te helpen. Nee, ik ben niet zoekende, maar we vonden het onder ons viertjes toch eens interessant om op ontdekking te gaan. En net wanneer je dacht dat je alles al wel gezien had, kom je hier terecht. Zowel mannen als vrouwen liepen rond om "de vleeswaren te keuren". Bij oogcontact maakte je steevast kans op een dansje en wanneer je wou ook iets meer.
    Ook wanneer je gesprekken opving ging het over producten die ze hadden om minder pijn te hebben bij het vrijen, over een nob relatie (neuken, ontbijten en buiten) over het vuur dat ze in zich hadden,...
    Eigenlijk hebben we ons daar goed geamuseerd. Ik heb veel gedanst en das mijn langste leven. Maar echt kennismaken met mensen konden we niet. We zijn dan ook niet hopeloos op zoek naar een partner!Very Happy
    Zaterdag en zondag waren rustiger dagen, waar ik met mijn gezin genoot van de rust en het lekkere eten.
    Ik heb kunnen lachen, dansen, genieten dit weekend. Wat wil een mens nog meer!

    18-06-2012 om 23:38 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    15-06-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Welkom in mijn leven
    Vandaag start ik er mee! Ik schrijf gewoon welke interessante, leuke, knotsgekke, lompe dingen ik meemaak.
    Ik hoop er mezelf mee te helpen. Wanneer ik later mijn blogs herlees, kan ik er hopelijk mee lachen en maak ik niet meer dezelfde fouten. Of juist wel, maar dan besef ik het tenminste.
    Ook hoop ik er sommigen een hart mee onder de riem te steken. Waarschijnlijk ben ik niet de enige vrouw van mijn leeftijd die nog niet alles op een rijtje heeft voor ze op pensioen gaat.
    Eigenlijk zijn de meeste vrouwen van mijn leeftijd al lang onder de pannen. Ze hebben een man, een huis, gaan regelmatig op reis, hun kinderen zijn al groot. Ze kleden zich gesofisticeerd, hebben hun vaste afspraken, hebben een vaste job, verzorgen zich van kop tot teen,....
    Oh, ik klaag niet. Ik hou van mijn job en mijn volwassen kinderen. Verder is er weinig standvastigheid in mijn leven.
    Het schijnt me maar niet te lukken de juiste man voor mij te vinden. Daarom, mannen, op dit moment ben ik jullie kotsbeu. Ik wil jullie niet in mijn huis, in mijn leven, in mijn zetel, bij mijn familie. Ik walg nog steeds van de negatieve uitlatingen van de laatste van jullie die ik in mijn hart toegelaten heb. En zolang deze beelden niet uit mijn hoofd zijn, sorry, maar dan heeft er geen één kans!
    Wel wil ik me settelen. Daarom ben ik op zoek naar de juiste manier en plaats om een huis te kopen en er mijn stekje van te maken.
    Maar ik wil vooral hopen plezier beleven, nieuwe vaardigheden leren, ontdekken,oh wat ben ik nieuwsgierig wat er in de toekomst ligt.
    Nieuwsgierig?
    Wel eerlijk, ik ook!

    Groetjes en kusjes,

    Butterfly

    15-06-2012 om 17:49 geschreven door Butterfly  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:leven, dagboek, ervaringen, levenstips, memories
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Proficiat!
    Proficiat!

    Uw blog is correct aangemaakt en u kan nu onmiddellijk starten! 

    U kan uw blog bekijken op http://www.bloggen.be/butterflyohbutterfly

    We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen.  Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.

    U kan dit zelf helemaal aanpassen.  Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'.  Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.

    Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt.  Surf naar http://www.bloggen.be/  en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord.  Druk vervolgens op 'Toevoegen'.  U kan nu de titel en het bericht ingeven.

    Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'.  Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!').  Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd.  U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.

    Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op.  Klik vervolgens op 'Instellingen'.  Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.

    WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
    De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
    - Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
    - Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

    WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
    Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

    WAT IS DE "WAARDERING"?
    Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


    Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

    Met vriendelijke groeten,
    Bloggen.be-team

    15-06-2012 om 17:28 geschreven door  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - ( Stemmen)


    Archief per week
  • 10/12-16/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs