alles gaat goed, hééééél goed. behalve dat ik al drie dagen krom loop, mijn rechterarm niet kan en niet zou mogen gebruiken, en voor de rest vecht tegen mijn lichaam dat om rust schreeuwt. en dat allemaal omdat ik een paar uurtjes heb lopen sporten? komaan zeg, dat kan niet. en nu kom ik - nét op tijd, was net opgestaan na een hazeslaapje - tot de constatatie dat de RVB van vanavond plaats vindt op... 28 maart. oef, in het kopke werkt het nog allemaal. de rest, da's minder. overal pijn, een warm hoofd en hoesten. en ik denk dat ik de week ga uitzitten, al werkend, naar de les enz? mja... ik hoop het, we gaan het proberen. die koortsblazen he, het begint me toch te verontrusten hoor, alles bij mekaar. ik had mezelf een vitaminekuur beloofd. laten we daar dan morgen maar meteen mee beginnen.
Het is zo vreemd, je nam niet veel plaats in huis, maar je was er altijd aanwezig. Je haatte het om dit huis te verlaten, net zoals je het haatte om het eerste huis te verlaten. Je vond het maar niks als er iets veranderde in huis. En je vond het geweldig als ik poetste, je had alles in de gaten. En dat miste ik gisteren. Die controleblik. Die schalkse poging om de kamer in te glippen en je ergens te nestelen als ik het niet zag. Je bent nu een onopvallende leegte in huis.
Zelfs Norri merkte het. Die was opvallend lastig gisteren. Liep doelloos rond, in het lege weg te mauwen. Kwam dan klaaglijk miauwend naast ons zitten. Dan weer eens naar de keuken, waar je je laatste momenten op je stoeltje doorbracht, dan weer naar de deur. Meooooow! Arme Norri, hij kreeg altijd klappen van Terrannee, en meer dan eens kwam het tot een gevecht, maar toch hield hij van Terrannee, op zijn rare manier.
Als ik Terrannee oppakte, vond ze dat niet fijn en liet ze dat luidkeels merken. En meer dan eens kwam Norri dan aanhollen, klaar om aan te vallen. MIJ aan te vallen. Eén keer heeft hij zijn klauwen zo diep in mijn kuiten geplant dat ik er een zwart been aan overhield, helemaal stijf en gezwollen, bloeduitstorting. Daar heb ik hem eventjes iets duidelijk moeten maken. Sindsdien wist hij niet zo goed meer WIE hij nu moest aanvallen en vaak kreeg Terrannee dan ook maar klop... ;-)
In het begin liet ze zich afkloppen, werd ze er depressief van. Zonder Bubak, die haar altijd had beschermd, was het maar niks, dat nieuwe leventje. Maar toen gingen we naar die wonderdokter en transformeerde Terrannee van een kleine bange poes in de matrone van het huis. Dat was ze tenslotte toch ook! De oudste, zij had het hier toch voor het zeggen zeker?! En nu is ze weg. En Norri loopt verloren. En ik? Ik vul de gaatjes op.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Over mijzelf
Ik ben Ann Van Goidsenhoven, en gebruik soms ook wel de schuilnaam blablamie.
Ik ben een vrouw en woon in Anderlecht (België) en mijn beroep is heel polyvalent tewerkstellingsconsulente bij Actiris.
Ik ben geboren op 17/11/1964 en ben nu dus 59 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Arabische taal en cultuur, dieren, koken, reizen, mensen, ontdekken, werken, computernetwerken, muziek, ....
This Blogging Type is Unique and Avant-Garde
