Het ziet er naar uit dat het mooi weer wordt met Pinksteren. Nou hadden
de baasjes het in hun bol gekregen om dan maar eens een paar dagen weg
te gaan. Dat werd zoeken op het laatste moment. Want er waren
natuurlijk wel allerlei voorwaarden. Arcil moet los kunnen lopen en het
baasje moet kunnen paardrijden en het vrouwtje.......ach, die is al
blij als ze rustig met een boek kan gaan zitten. Hoewel dat met Arcil in de
buurt nog maar de vraag is. Maar ze hebben wat gevonden. Het
baasje moest vandaag nog werken en morgen gaan ze al weg. Dat werd dus
aanpoten voor het vrouwtje vandaag en nadenken. Het is in ieder
geval vast een mooie oefening voor de vakantie over 2 weken. Want
inmiddels is er een koffer voor op het dak van de auto aangeschaft. Kan
mooi worden uitgeprobeerd wat er allemaal mee kan (of niet). Voor Arcil
wordt het de eerste keer dat z'n slaapplaats ergens anders is. Ze
hebben wat moois gevonden in een bos met een grote zandvlakte. De
buitenrit te paard is ook al geregeld en de boeken zijn ook ingeslagen. Dus Kootwijkerzand, here we come.
Om allerlei ongedierte buiten te houden hebben we vorig jaar een
prachtige plissé-hordeur laten plaatsen. Het kost een paar centen, maar dan
heb je ook wat. Makkelijk in het gebruik, simpel te schuiven, kan tegen
een stootje. We hebben er dan ook al veel plezier van gehad. Vorige
week was het op een avond nog zo warm dat de schuifpui heel de avond
open bleef, met de hor ervoor. Het vrouwtje was binnen met Arcil een
spelletje ZOEK aan het doen. Dat is meestal het laatste spelletje voor
bedtijd. Dan wordt Arcil in de wachtstand (om het zo maar even te
noemen) gezet en het vrouwtje verstopt een bal. Na het commando "ZOEK"
mag Arcil pas bewegen en de bal gaan zoeken. Dat lukt heel aardig. Veel
mogelijkheden om iets zodanig te verstoppen dat Arcil het niet kan zien
en later toch kan vinden zijn er niet, maar het gaat dan ook meer om de
pret. En het laten wachten natuurlijk. Ondertussen was het baasje de laatste spullen aan het opruimen en liep nog even met een armvol voor de gesloten hor langs. Je voelt hem al aankomen. Arcil
zag het baasje en vloog vanuit de wachtstand dwars door de hor naar
buiten. De hor, met alle toeters en bellen, lag op straat en Arcil
bibberend achter in de tuin. Het baasje stond naar de schade te kijken
en dacht eigenlijk dat er onderdelen kapot waren maar bleef, tot grote
bewondering van het vrouwtje, heel kalm. Arcil, die er niets aan kon
doen (in het donker is de opening naar de tuin een donker gat, met of
zonder hor), kwam voorzichtig achter de benen van het vrouwtje ook eens
kijken wat voor vreemds er op straat lag. Toch maar naar z'n bench
geloodst, om "hulp" te voorkomen en het baasje aan het fröbelen met de
hor. En wonder boven wonder, die kwam weer in elkaar, niets afgebroken,
geen missende onderdelen. Dus inderdaad, sterk spul.
Hier wonen pa- en ma-baasje. Van de baasjes mag ik zelf naar de deur lopen. Meestal als we naar de Loonse en Drunense Duinen zijn geweest, gaan we hier even naar toe. Dat vind ik best wel leuk want dan krijg ik altijd een cadeautje. Nu kreeg ik plastic bot, dat kan piepen. Ik hoef niet iedere keer een cadeautje hoor, ik vind het ook lekker om geknuffeld te worden door ma-baasje.
Vanmorgen waren we al heel vroeg weggegaan. We liepen om 10 over 9 al in het bos. Het was lekker rustig, maar daardoor waren er ook niet zoveel hondjes om mee te spelen. Een hond zat me de hele tijd achterna, toen heb ik maar bescherming gezocht onder een bank, waar het vrouwtje van de hond zat. En verder zaten er wel lekker veel vogeltjes en die kon ik nu helemaal alleen opjagen. Maar hoe hard ik ook rende, ik kreeg ze niet te pakken. Dit bos is heel leuk want behalve dat er heel veel bomen zijn is er ook heel veel zand en een heel groot water. Dat water trekt me wel en ook weer niet. Ik laat de baasjes iedere keer denken dat ik ga zwemmen. Tegen elkaar zeggen ze dan: "Zie je dat, hij gaat steeds een beetje verder". Maar als mijn buik nat is, dan ben ik al lekker afgekoeld en vind ik het mooi geweest.
Het spelevaren is voorbij. Het is vanaf nu serieus oefenen. Geen gelanterfant meer. Tot nu toe ging "AF" gepaard met een plof op de grond nadat de hand van het vrouwtje zo ongeveer tot op de grond was gekomen. Inmiddels is dat gevorderd tot een elegant neerzijgen en zit er al zo goed in, dat als Arcil in "ZIT" voor het vrouwtje zit, hij vanzelf al "AF" gaat als de hand van het vrouwtje naar de broekzak (voor de beloning, want zonder beloning doen we uiteraard helemaal niks) gaat. En dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Dus vanaf heden wordt de "STA" vanuit "ZIT" daaraan toegevoegd. Op willekeurige momenten wordt Arcil geroepen en dan wordt er weer geoefend en al naar gelang wat het vrouwtje wil, dient Arcil te gaan liggen of staan. Af en toe hoort het vrouwtje Arcil zuchten. Zou hij nou echt denken van "o jee, daar gaan we weer " ? Deze oefening wordt zowel binnen als buiten gedaan. Buiten, zelfs in de eigen tuin, is al beduidend lastiger dan binnen door de vele afleidingen dat het buitengebeuren biedt. "Hier" komen en apporteren wordt geoefend met behulp van een tennisbal. De tennisbal dient in de hand van het vrouwtje te worden afgegeven en niet willekeurig ergens "in de buurt van" te worden gedeponeerd. Dit kan worden geoefend in de tuin of zoals gisteren op het veld bij Marienwaerdt. Alleen vond Arcil het daar leuk om de bal van achteren tussen de benen door naar voren af te geven. Zou een leuke komische noot geven. Misschien kunnen we daar vanwege de moeilijksheidgraad extra punten scoren.
Kleine bijkomstigheid: Na het examen kunnen we gelijk door naar de hondenweight-watchers vanwege een overmaat aan beloningsbrokjes.
Terwijl het vrouwtje dit verhaaltje in elkaar zit te draaien, wordt er buiten luid geblaft en omdat dat aanhoudt toch maar eens even kijken. Arcil ligt kwispelend in het gras naar een hoek van de vijver te staren. Terwijl het vrouwtje alle planten onderzoekt op Arcil-schade blijft hij de hoek van de vijver in de gaten houden. En ja hoor, in de hoek van de hoek van de vijver ligt een pad ondersteboven. Arcil naar binnen gestuurd en terwijl het vrouwtje het fototoestel haalt, heeft de pad kans gezien zich om te draaien en nu maar hopen dat Arcil er niets van heeft opgelopen.
Gisteren was het alweer de 7de les van de gehoorzaamheidscursus. De baasjes hebben een briefje gekregen met de examen-eisen. Het vrouwtje zit nu al met de handen in het haar. De komende weken zal er nog harder geoefend moeten worden, willen we niet compleet voor schut staan.
Wandelen aan de lijn zonder trekken: lukt de ene keer wel, de andere niet, afhankelijk van het aantal nieuwe luchtjes in het gras.
In en uit de auto, mag niet uit de auto gesprongen worden: Arcil schiet er, het liefst, als een komeet uit.
Door een deur lopen en hond moet netjes wachten tot deur weer dicht is: Als de deur het hek is, waar tientallen andere reutjes hun blaas geleegd hebben is ook deze oefening gedoemd tot mislukken.
Borstelen: Zou heel misschien kunnen gaan lukken.
Aan snuit en oren komen: Zou ook kunnen lukken.
Voor deze oefeningen dienen minimaal 6 van de 10 punten gehaald te worden.
Dan zijn er nog de volgende oefeningen.
Spelen met de hond, de geleider moet de aandacht van de hond hebben en houden. Als voorbereiding op het apport wordt een speeltje +/_ 50 cm weggegooid. Hond pakt speeltje en biedt het in de handen van de geleider aan. (ja, ja)
Zit, af en staan: Zou kunnen lukken na nog veel oefenen.
Wandelen door een straatje van geleiders met aangelijnde honden en een handje geven aan de examinator. Hond mag niet springen of grommen: Grommen zal hij niet, maar voor de rest??
Komen op bevel: Gaat redelijk, maar door een straatje van cursisten met honden???
De baasjes zijn heel druk bezig in de tuin. Dan wil ik ook graag helpen, maar dat mag niet. Ze halen er planten uit en zetten er weer andere in. Dat er uit halen kan ik volgens mij veel beter. En trouwens vele handen (en poten) maken licht werk, zeggen ze. Maar de baasjes vinden dat ik er een rommeltje van maak. Als er dan een nieuwe plant in staat wil ik hem wel even proberen, maar dat mag ook al niet. Alle gaten, die ik zo mooi had gegraven, hebben ze ook al dichtgegooid en op sommige plekken zie ik ook al weer gras komen. Maar nu ben ik stiekem onder de haag gaan graven, maar ik geloof dat het baasje dat ook al gezien heeft. Van de winter had ik in de vijver oranje vlekken gezien, onder het ijs. Nou blijken die vlekken te kunnen bewegen en springen. Vanmiddag zei het baasje "ik zal de vissen weer eens voer geven". Gingen die vlekken toch ineens springen, ik schrok er wel een beetje van. Maar ze kregen eten en hadden, denk ik, erge honger. Want als het vrouwtje zegt "eten" ga ik ook heel hard lopen naar mijn bak. Maar die dingen kunnen niet lopen, dus springen ze maar, denk ik.
Van de week zaten de baasjes in de tuin koffie te drinken, toen er ineens vlak voor hun neus een heel mooi vogeltje ging zitten. Hij zat heel stil rond te kijken en bleef ook rustig zitten toen het vrouwtje wegliep. Heel voorzichtig kwam ze met het fototoestel naar buiten, om mij weer eens op de foto te zetten, dacht ik, dus ik ging alvast rennen om een mooi plekje te zoeken. Maar ze had het vogeltje op de tafel willen fotograferen, en dat schrok nu wel (van mij) en vloog naar de schutting. Gelukkig voor het vrouwtje bleef het daar nog wel even zitten. Maar doordat ze vlug wilde zijn is de foto niet helemaal scherp geworden. Wat voor vogeltje het was wisten ze niet. Het vrouwtje dacht een of andere vink en na wat gegoogle kwam ze erachter dat het een zebravink was. Die worden normaal gesproken kennelijk in kooitjes of volières gehouden. En om te laten zien zien hoe ik in de tuin tekeer kan gaan, heeft het vrouwtje mijn tuinrace-rondje gefilmd. Soms race ik als ik nog energie over heb, maar soms ook als ik de pest in heb omdat ik op mijn donder heb gekregen omdat ik iets deed wat niet mag. Maar dit was gewoon een rondje racen met een eend. Een plastic dit keer.
Arcil, Charlie en Rakker Drie van de vijf honden van de Beginnende Elementaire Gehoorzaamheids cursus. Er worden pogingen ondernomen om ze te leren komen, lopen zonder trekken, zitten, liggen, weer staan en wachten. Het enige dat er over het algemeen goed inzit is "ZIT". De rest lukt thuis ook wel redelijk, maar gaat moeizaam op de cursus. Arcils aandacht gaat meer uit naar de grassprietjes dan naar het vrouwtje. Dan zijn er natuurlijk ook nog heel veel andere honden die zijn belangstelling hebben. Als er een handvol belonings-brokjes voorgehouden wordt, wil het af en toe nog wel eens even lukken de aandacht te krijgen. En dan maar proberen vast te houden. En omdat beelden meer zeggen dan woorden, ter illustratie, 2 filmpjes.
