Voor alles heeft hij tijd, onze premier. Gisteren Parijs, vandaag Berlijn, wie weet waar de staatsman morgen 's lands belangen zal verdedigen. Je kan de man bezwaarlijk luiheid in de schoenen schuiven. Enkel onversneden misantropen zouden zo iemand zijn avondlijke genoegens ontzeggen. Een glas rode wijn bij de open haard, een warm gesprek met de eega, gebeurlijk, het huwelijksgenot. Echter, het paard krijgt zelden de haver die het verdient. Men valt het lastig.... met bagatellen, je houdt het niet voor mogelijk. Terwijl onze eerste minister het land poogt te behoeden voor een economische katastrofe, weet het politieke voetvolk niet beter dan te bekvechten over een kiesarrondissement. Zodat hij het ten langen leste weer allemaal moet komen oplossen. Ondertussen hebben de geiten van onze premier reeds dagen geen rapen meer gezien.

Mijn sympathie heeft u, excellentie, u, die zich nu noodgedwongen moet buigen over futiliteiten, prullen waar de burger hoegenaamd niet wakker van ligt. De ware crisis is een economische, net wat u altijd al verkondigde. Ik hoor het u nog zeggen in volle verkiezingsstrijd: " BHV, dat is een liefhebberij voor separatisten, voor mensen die niet weten wat belangrijk is. Ik weiger mee te doen aan het communautaire opbod van de andere partijen. " Toen al was u mijn baken en nog voel ik mij gesterkt door de West-Vlaamse degelijkheid van uw politieke gyroscoop. Dank daarvoor.