Winterperikelen                                                                                                                                                   4 februari 2012-02-04
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Intussen zijn we sedert het laatste schrijfsel drie maanden verder. Ik had verwacht alles in rust te zien en te houden, doch sedert de opkuis eind oktober heb ik mijn Pondovac niet ver moeten opbergen. Kristalhelder water, dat wel.. maar algenbloei langs de wanden oftewel draadalgen bezorgden me een driewekelijkse onderhoudsbeurt van telkenmale een tweetal uurtjes. Bij dit karwei maakte ik de bodem vrij van afgestorven draadalgen die aan de bodem klitten.   

Ik vond het eerst een beetje vreemd dat met het kouder worden van het water de draadalgen zich zo manifesteerden, maar nu moet ik mijn mening bijschaven. Ik denk dat vooral onderstaande factoren de oorzaken zijn van deze draadalgen;

-voedingsstoffen opgepakt door de vissen die blijven eten omdat het water weinig afkoelde wegens de zachte winter.

-afsterven planten die een directe concurrentie vormen voor draadalgen.

-de vijver is nog maar in zijn eerste levensjaar en moet nog in evenwicht komen.

-te weinig concurrerende planten, volgend jaar krijgt hoornblad volop zijn kans.

Met deze wil ik de illusie doorprikken van mensen die denken dat een zwemvijver daar enkel schoon ligt te liggen. Nee, gewerkt moet er worden, vallen en opstaan is er een onderdeel van. Bij het vallen en opstaan leer ik veel bij door de info op www.hetkoiforum.be. Deze site is een echte aanrader voor zowel de koiliefhebber als de liefhebber van vijvers, natuur en vissen in het algemeen. Neem zeker eens een kijkje zou ik zeggen.

Winterperikelen! Waar blijft de winter? We schrijven begin februari, hier is de winter! Zo gezapig en grijs het weer voortkabbelde sedert november, des te harder de winterprik die toeslaat als een donderslag bij heldere hemel. Binnenkort kunnen we de vriesdagen niet meer tellen op beide handen. Ik ken enkele mannen uit de bouw die blij zijn dat ze een tijd ‘aan den dop’ kunnen staan. Ik daarintegen snak naar de lente, het ontluiken van de natuur, de eerste warme zonnestralen die mijn gelaat strelen, het vroeg in de ochtend fluiten van de vogels.. en natuurlijk mijn nieuwsgierigheid naar het tot leven komen van planten en dieren in en rond de zwemvijver.

Ondanks het harde vriesweer, of moet ik zeggen, door het harde vriesweer laat ik mijn pomp draaien. Ik vrees voor schade aan de leidingen die een dertigtal cm onder de aarde liggen, mocht ik mijn pomp stil leggen. De jets staan iets omhoog gericht en dat is te zien aan de twee nog open plekken, dit terwijl het deze nacht toch tot -15° vroor. De ijslaag iets verderop is een tiental cm dik. Het gat voor mijn doorvoer is een twintigtal cm hoog, dus heb ik nog reserve. En de jets liggen een 15 cm onder het wateroppervlak, maar door de stuwende kracht zie ik deze niet direct dichtvriezen. Ik ben er gerust in, maar zoals eerder beschreven mag het voor mij beginnen zomeren, hoe sneller hoe beter!