Naar aanleiding van 21 juli in Zwalm bracht burgemeester Karen De Colfmacker volgende speech.

"Eerwaarde Heer Pastoor, Beste vaderlandslievende vrienden, vaandeldragers, Beste leden van de Zwalmfanfare, Beste Inwoners van Zwalm en aanwezigen, In naam van het gemeentebestuur en als uw burgemeester heet ik U allen van harte welkom op de jaarlijkse traditie n.a.v. het 21-julifeest. Leopold I heeft op 21 juli 1831 als onze eerste koning de eed van trouw aan België afgelegd. Sindsdien is die dag symbool voor de verbondenheid tussen alle Belgen en gaat door als onze nationale Feestdag, waarop jaarlijks tal van manifestaties en feestelijkheden doorgaan. Sindsdien zijn wij al geconfronteerd geweest met 2 Wereldoorlogen met een onwaarschijnlijk aantal doden en verschrikkelijk menselijk leed, ontbering en materieel verlies, maar toch zijn we op vandaag een benijdenswaardig welvarend land met een gestage economische groei en bloei, alsmede een wetenschappelijke en digitale ontwikkeling. Dit was en is het resultaat van een correct en verstandig politiek bestuur, waardoor onze bevolking, mede door haar noeste werkkracht en sterk doorzettingsvermogen, van modernisering en welvaart, kon en kan genieten. Het is de taak van eenieder met realiteitszin en verantwoordelijkheidsbesef om de waarden en normen die daarvan de basis vormen met kracht en overtuiging te verdedigen. Ik denk daarbij aan de vrijheid van meningsuiting, grondslag van onze democratie, het recht op onderwijs voor onze kinderen, het vrijwaren van het systeem van onze sociale zekerheid met uitkeringen en beschermingsmaatregelen, gelinkt aan het financieel haalbare, zonder daarbij de rechtvaardigheid, de verworvenheden van de beroepsloopbaan en de solidariteit uit het oog te verliezen. Vandaag staan wereldleiders, alsmede onze beleidsmensen op Europees, Belgisch en Vlaams niveau voor tal van grote uitdagingen. Wie hield het voor mogelijk dat de president van Amerika, Donald Trump, na zijn onverwachte verkiezingsoverwinning op 8/11/2016, anderhalf jaar nadien aartsvijand Kim Jung Un van Noord Korea, na wederzijdse afdreiging met het gevaar van een uit te breken kernoorlog, elkaar zouden ontmoeten en elkaar de hand zouden drukken met hoop op verzoening tussen Noord en Zuid Korea? Welke zijn de verhoudingen op vandaag tussen Amerika, Rusland en China? Zal het aanhoudend conflict in het Midden Oosten tussen Iran en Saoudi-Arabië, met steun van enerzijds Poetin en anderzijds Trump, eindelijk gefinaliseerd worden met dialoog, eerder dan verder te ontaarden in barbaarsheid en inhumaan geweld in Syrië, met daarbij de onvermijdelijke exodus en vluchtelingenstroom naar onze contreien? Laten we hopen dat de wereldorde gerespecteerd blijft en de expansiedrang van sommige staten en landen, met de daarnaast aangekondigde handelsoorlog geen desastreus gevolg heeft en onze welvaart en welzijn niet hypothekeert. Wat op vandaag ook niet onopgemerkt voorbijgaat is de vaststelling dat Europa verlamd dreigt te raken door het probleem van de migratie vanuit Azië en Afrika; Vooraleer er totale chaos komt moet iedereen beseffen dat asielrecht fundamenteel en universeel is voor iedereen in een oorlogssituatie. Daarover valt niet te marchanderen. Waar men discussie voert omtrent economische vluchtelingen is dat minder duidelijk, doch als rationeel denkend mens is het niet meer dan normaal dat ook dergelijke migranten voor hen en vooral voor hun kinderen een menselijker en meer aantrekkelijk leven nastreven en zoeken in de landen van beloften met een label van welzijn en welvaart. Wanneer hierbij iets fout loopt en per ongeluk een verdwaalde kogel een kind in een vluchtende auto treft, is het bedenkelijk de ouders daarbij als eindverantwoordelijke aan te wijzen. In tegenstelling daarmee herinner ik me hoe met ingehouden adem en openvallende mond gekeken werd naar de 22 jarige Malinees, Mamoudou Gassama, een illegaal in Parijs, die als een soort “spiderman” een kind van 4 van de balustrade van de 4de verdieping van een appartementsgebouw in veiligheid bracht. Betrokkene twijfelde geen seconde in de noodzaak voor directe hulp, gaf blijk van ongelooflijke moed, met gevaar voor zijn eigen leven. President Macron bedankte hem met de nodige “egards” en van “sans papier” werd hij zowaar geregulariseerd, verkreeg hij de Franse nationaliteit en een job bij de brandweer. Zou dit als een modern mirakel kunnen omschreven? Ik zou in mijn toespraak schromelijk tekortschieten indien ik vandaag zou voorbij gaan aan een paar noemenswaardige gebeurtenissen, te weten: 1. De unieke prestatie van ons nationaal voetbalelftal op het WK in Rusland en 2. Het feit dat Koning Filip, precies 5 jaar geleden de troon besteeg. Het was prachtig om zien hoe voetbal alle Belgen samenbracht en politiekers met het oog op… ? de massa gingen opzoeken. We are Belgium en dank zij het succes van de Rode Duivels leefde België in een andere sociale ruimte. Plots speelde taal, religie, huidskleur of afkomst geen rol meer. Wij waren liefdevoller en voelden ons in een echt rijk land. Wat zou het mooi zijn mocht alles zo blijven. In de euforie had de Belgicist “ pur sang” het erover dat België leefde en het land weer één zou worden. Anderen stelden dan weer dat de migratiepolitiek anders moet aangepakt, verwijzend naar de mooie prestaties, de dribbels, de dieptepasses en de doelpunten van de spelers van vreemde origine in ons nooit geziene voetbalteam. Iedereen weet echter dat de euforie niet blijft. Toch moet gesteld dat onze WK ploeg en ons voetbal, naast chocolade en frieten, België een gezicht hebben gegeven waarop iedereen trots kan zijn. Het beeld van België en Brussel als een “hellegat” van de Islam is verdrongen. Gelukkig maar! Wat speciaal onze Koning Filip betreft, moet met verve gesteld, “tot spijt van wie het benijdt”, dat hij perfect geslaagd is in zijn taak als staatshoofd. Zijn koningschap is rimpelloos verlopen. Hij heeft zich de voorbije 5 jaar laten zien als iemand die zijn taak meer dan aankan en waarbij hij bovendien bijzonder actief en aimabel is. Aan de zijde van zijn echtgenote, koningin Mathilde en zijn kinderen is hij geëvolueerd en gerijpt van een ietwat onbeholpen jongeling naar een man, echtgenoot en vader van alle Belgen. Geen schandalen, geen voortvarende, pretentieuze politieke inmenging. Hij handhaaft de gedragslijn om zich politiek afzijdig te houden en zich enkel als waarnemer te gedragen, weliswaar zeer professioneel geadviseerd zoals het een staatshoofd past. Dit maakt van koning Filip een verstandig en derhalve zeer geliefd staatshoofd. Republikeinen zullen meer bezieling, bevlogenheid en wat meer spontaniteit van hem verwachten in zijn functie. Dit zijn individuele en subjectieve indrukken. Laatst met het eerbetoon aan ons nationaal voetbalelftal was echter van streng protocol niets te merken. Ik druk dan ook samen met U allen de wens uit dat koning Filip op de ingeslagen weg verder mag gaan en een heilzame, voorspoedige koers mag varen met ons Belgenland. Het is hem van harte gegund."