|
Vooraf: We schrijven enkele weken geleden ten huize
JB of CK:
Chris: "We hebben nog weinig ervaring met
Portasweekends, maar we weten wel dat er jaarlijks wel een of ander ongeluk
gebeurt. Hoe kunnen we nu zorgen dat ook ons weekend in de Portasannalen
komt?"
Brenda: "We snijden de wortels op zo'n grote
stukken dat ze moeilijk verteerbaar zijn."
Jean-Marc: "Wat dacht ge van mountainboarden?
Daarop breekt zeker iemand zijne nek!"
Katia: "Of we maken de dansvloer spiegelglad en
zeggen dat ze hun dancing shoes moeten aantrekken!"
Chris: "Jean-Marc, kunt gij geen
mountainbike-parcours uitstippelen met halsbrekende toeren?"
Nooit zijn zoveel foto's van een Portasweekend
genomen. Ons toestel alleen al zorgt voor 313 herinneringen. Gelukkig had
Nathalie nog extra filmpjes gekocht bij Flash!
Dirk Van Eeckhoudt was alvast de pineut bij de
start van het weekend. Ierland zou leuk geweest zijn, maar daar regent het
zoveel dat we liever naar de Ardennen trokken. 2 bakken Omer en 2 bakken Duvel
waren snel verdiend, maar niet ter plaatse zodat ze niet mee konden. Dit kreeg
een staartje.
Onze bestemming werd snel bereikt door het
vragenlijstje. De lift van Strépy, de mijnsite van casier en het huis van lichte
zeden op 122 km waren niet onze verblijfplaats. 500 meter voorbij de
minikathedraal van Compostela bereikten we Relais Verlaine. Hier zou weer eens
geschiedenis worden geschreven.
Het eerste aperitief gaf al vonken: "Ja, den beker is van Portas, ja den beker is van ons". En
omdat we nog veel krachten zouden nodig hebben, had JBCK voor kilo's spaghetti
gezorgd. Ja, we kunnen veel eten, maar zoveel??? JBCK begon te knutselen en te
timmeren. Het casinospel werd voorbereid. Het duo Quentin en Josefien haalde
zijn slag thuis. 't Zijn durvers, want met hoge inzetten boekten ze een mooie
winst! Dany liet nog een nieuw lied weergalmen:
"Ierland dat is een schoon land, moar tes zu
veire".
Toen besloten de verstandigste mannen van het team dat het tijd
was om naar bed te gaan. 01uur is een schoon uur voor de eerste avond.
Rond
02u belanden zowat letterlijk Dany en co in onze kamer. Met luider stemme en
veel gebulder. Zouden we dat s anderendaags merken?
08u00 Ochtendgym. Chris had enkele leuke oefeningen
in petto om iedereen "los" te krijgen. Edoch, sommigen hadden wat meer tijd
nodig.
Moet er nog peperkoek zijn? Een schitterend ontbijt konden we, 3 x op
rij trouwens, genieten! Wat een voorbereiding!
Even later gaf Dany de natuur wat de natuur
toekwam: de wortelen mochten een nieuw leven leiden in de graskant.
Voor het mountainbikeritje had JM geen moeite
gespaard. Hij had deze rit zodanig voorbereid dat hij hem helemaal uit het hoofd
kende. Een buitengewoon schitterend parcours. We startten met een prachtige
afdaling langs een rotsige heuvel. Hoe zouden we het hier zonder valpartijen
afbrengen? Ik had blijkbaar het "juiste" schoeisel uitgekozen: gladde oude
zaalvoetbalschoenen en gleed zowel op als naast de fiets. Het mountainbiken
ging ongeveer zo.
Stefan een wortel ... boinks
Stefan een steen .... boinks
Stefan een boom .... boinks
Ondertussen lag ook Dany, die wijselijk het mtbiken
voor het wandelen geruild had en daarmee Eric en Wim D kwam storen bij al hun
vrouwvolk, plat op een bank. Veel kleurverschil tussen bank en gezicht was er
niet te bekennen.
Af en toe hoorden we ook een vrij luide kreet "Oe a
oe a oe a". U raadt het: dat was Wim Ve die in het bramenstruikgewas gedonderd
was. Volgens de ene had hij een doorn van 10 cm in zijn rug zitten, de anderen
hielden het bij een halve centimeter. Zullen we ooit de ware toedracht
kennen?
Nooit zoveel opluchting gezien bij Chris toen Wim Vdh kettingbreuk
leed. Zijn ritje zat erop want hij kon zijn fiets afstaan. Trouwens,
schitterende kousen, die witte van JBC. Kunnen die aan onze uitrusting
toegevoegd worden?
Fabien dierf zichzelf een schijtluis bergaf noemen
maar presteerde het om iedereen (op JM en Bram na) bergop uit de wielen te
rijden. Bram was overigens onze enige echte berggeit! Wat een kracht in die
korte beentjes! In het midden van de rit hadden we een toevallige ontmoeting met
een meute Vlaamse wandelaars van het andere geslacht, maar iedereen vond het
tochtje zo mooi dat ze toch maar verderzetten.
Fabien dook de rivier in voor een wet t-shirtparty
en Yves kon haar maar ternauwernood ontwijken, knalde met zijn knie tegen het
stuur. Spartelend in het deugddoende water. Onze kine begon aan zijn dagtaak,
want even later kreeg Stefan een eerste krampscheut. 3 krampscheuten later
bereikten we onze verblijfplaats. Fantastische prestatie van iedereen en vooral
Stefan werd alom geloofd om zijn inzet en volharding! Onze dames vlogen om onze
nek, zich niets aantrekkend van de vuile tenues, zoals het echte wielerdames
betaamt. Fabien liet zich welgevallig de schouders inmasseren onder de hete
heerlijke douche.
Na een heerlijk broodjesmaal gingen we stoom aflaten
op het stoomtreintje van Vierves naar Mariembourg. Een niet te missen tip
trouwens, ware het niet dat er ook in het Noorden van Frankrijk nogal wat
stoomtreintjes rondrijden. Er wordt ter plekke trouwens een bijzonder festival
georganiseerd voor Sinda, Sylvie, Nath en Katia. Het festival van de vapeurkies.
Veel hollandser konden we ons in Mariembourg niet gedragen. Op terras van het
café, haalden we onze frigoboxen te voorschijn voor een Carlsbergsken. Op het
einde van onze rit vulden we onze vochtreservoirs aan met een
reeds half verteerd vapeurbierke of chimay bleue van 9 graden.
Tijdens de
voorbereiding van het avondmaal had Chris nog een extraatje voorzien:
rugbyvoetbal. Goalie Barbara ging ervoor en een kilootje geitekak kon haar niet
deren. Enkel van haar twee favoriete mannen liet ze een bal passeren, al dient
Wim D nu wel een maand op zijn kin te kloppen op vlak van ... (sst, er kunnen
kinderen meelezen.)
Het Portasapero was assorti met de gelakte nagels
van onze goalie van daarnet. De gourmetstellen werden aangerukt. Zou dat maar
goed aflopen? En we gingen voor één jaar gratis ... Omer.
De techniek en de
tijd staken stokken in de wielen. Spijtig van de voorbereiding van ons
JBCK-team, maar op zondagochtend zouden de diehards het spelletje afwerken!
Evgenia Josefina en Eloise waren de terechte winnaars.
Wim Vdh en Dany
bleken thuis de echte mannen, want wisten alles van wasmachines. De ene van
kapotmaken, de andere van herstellen. 's Anderendaags stond de bijkeuken onder
water!
Voor het chinees poepen van die avond ontbraken plots enkele
zwaargewichten van de vrijdag. Zij waren nu blijkbaar het eerst onder de wol (?)
gekropen.
Om 02u 's nachts een oerkreet. Waren we terug in Haringe? Wim Ve krijgt
de kramp van zijn leven: zware inspanning, te vroeg in bed, vooral te weinig
rehydratatie.
Wim Vdh maakt van de gelegenheid gebruik om nog een waske te
doen. Wat een voorzitter!
Een paar uur later kregen we tijdens het
ontbijt al een extra activiteit: ipv turnen zouden we nu geiten vangen met een
geitenboer in onze rangen. Een rustige zondagvoormiddag bracht ons naar de
stilte van Olloy , de biere des Fagnes en de kloof tussen de aardplaten (waren
we plots weer in Ijsland?).
Een overheerlijke kaasschotel op perfecte
temperatuur werd geserveerd en verorberd. Bijna niemand durfde kaas met wijn te
degusteren. 't werden varianten als kaas met cola, kaas met water
...
Terwijl broertje het moment van zijn leven meemaakte, een gevecht om
de landstitel met Essevee, gingen ook wij stilaan naar de top van het weekend.
Eerst de lichtkathedraal van Oignies (allez, gij) en dan Segway in de gietende
regen en mountainboarding voor de durvers. De enen konden 3 meter genieten, de
anderen een hele afdaling. Voor iedereen was het een nieuwe, unieke ervaring en
zoals altijd stonden de beste stuurlui waar het klokje tikt.
Wat baten trouwens kaars en bril als de meid de paster wil? (copyright Wim
vdh)
Terug van de segway, beleefden we live de prachtige 0-1, maar
evenzeer de lullige 1-1 in Brussel. Voor ondergetekende een emotioneel moment
dat in de benen sloeg. Nooit was ik zo moe als na hoogstens 50meter op een
board.
Volgend jaar wordt het elk om beurt genieten met het abonnement van zvc
portas op essevee.
De plensende regen kon ons niet deren. En we
volhardden, Portasci waardig, in onze opdrachten. Tegen 17 uur begonnen sommigen
onderkoelingsverschijnselen te vertonen en keerden we huiswaarts. Nog een
douchke, een waske en een plaske. Eindelijk een beetje ontspanning aan de
tafeltennistafel voor het grote feest!
Mannen in marcellekes, vrouwen in
kleuroutfit. Man, man wat een show.
Een stoelekesdans tijdens het aperitief,
met Maud en Sinda als terechte winnaars en met Wim D op het podium. Als hij wil,
kan hij duidelijk, dat bewees hij ook later met het dansen. Zou een stevig
"let's get fit" dan teveel gevraagd zijn?
En dan een vlucht naar de wind met
appelfrietjes. Een voorbode van de fiertel. Berling berlang. Dany had zijn
kunstjes niet verleerd en zou later ook nog Ray Davies belachelijk maken. Als
hij zich maar kan verkleden, ons keeperke.
Nog was het niet gedaan. Salsa- en gelukkig ook andere danskes werden
ons in no time aangeleerd. Het ging even te snel na zo'n weekend en enkel onze
Vandenhouckes en Duran konden de pasjes op het eind nog bijhouden. Chapeau.
Dé mededeling van het weekend kwam er trouwens ook die avond. De oude en
nieuwe voorzittersgezinnen zouden samen het volgende Portasweekend organiseren.
Een eerste tip leest u in dit verslag. De Portascontinuïteit is dus
verzekerd!!!!!
Dank, heren en dames.
Jean-Marc was het vechten met de techniek stilaan
beu en vond mij bereid over te nemen. You just can,t get enough en bonkers
(beneden lag ondertussen iedereen "vredig" te slapen) sloten de nacht af.
De opkuis verliep vlot. De 4 wagens van JBCK werden gevuld en moe maar zeer
voldaan keerden we huiswaarts.
Ook het dertiende weekend van Portas was een topper geworden, weeral met
enkele unieke attracties en beklijvende momenten.
Hartelijk dank aan iedereen (er werd niet gevochten) en bijzonder dank aan
het organiserende viertal JBCK.
ps: - Caroline dronk dit weekend haar eerste Duvel .....
...slok en het schuun
wijveke van Stefan blijft schuune.
- Uit één auto werd tijdens de terugreis een sms-je gestuurd naar
Dirk VE... en de rest laat zich raden.
Tot (het verslag van) volgend jaar!
Dirk
|
