|
De vooruitzichten waren allesbehalve rooskleurig.
In de vorige matchen tegen de Clochardkies had zvc Portas blijkbaar elke keer
het onderspit moeten delven. Voorzitter Wim deed dan ook alles om zijn spelers
scherp en de concentratie diep te krijgen.
Met (weeral) 2 halve -- Jean-Marc na zijn
herstelperiode en Dirk nog half gekwetst -- begonnen we zeer voorzichtig aan de
partij, die uiteindelijk de "tactisch sterkste match van
zvc Portas in jaren" zou worden.
We begonnen achterin met Jean-Marc, Dirk en Eric,
die nauwelijks hun verdedigende stelling verlieten.
Jan, Hendrik en Wim moesten voorin maar voor gevaar
zorgen.
De tegenstander, met de drie Parents en goalie
Seba, nam de match in handen, maar geraakte niet door ons blok. Naar goede
gewoonte kregen wij een resem kansen, die we - onze eerste helft getrouw -
misten. Dan besloot doelman Chris de match open te breken door de Clochardkies
een goal op een dienblad aan te reiken. Hmmm.
0-1 voor de bommels.
Zvc Portas herstelde gauw van de opdoffer.
Eén-tweetje Dirk-Wim-Dirk en de gelijkmaker stond er. Jan wurmde zich in zijn
gekende stijl door de verdediging en we stonden 2-1. Tot ergernis van vriend en
vijand konden de Parents niet om met deze achterstand. Ze begonnen te vloeken,
te tieren en te zagen tot ergernis van vriend maar ook vijand. Maar nog erger,
hun tackles, slidings en contacten werden zo erg dat we er bijna de brui aan
gaven.
Beheerst maakte zvc Portas van die onenigheid
gebruik door heel verzorgd voetbal te spelen. De tweede helft lachte ons
toe.
Wim riskeerde nog de omzet van zijn café door een
kopbal van mijzelf, op mooie voorzet van Hendrik, over de lijn te verklaren.
Hendrik en Jan maakten samen nog een echt Portaske. Eric ging door op zijn lijn
om er eentje te maken zoals in zijn vroege jaren.
En uiteindelijk werd het - uitgespeeld en tactisch
heel clever - 9-1. Chris hield zijn netten schoon en moest daarvoor niet eens
veel moeite doen. De verdediging stond pal! En onze aanval scherp.
Met Jan 3, Dirk 3, Wim 1, Hendrik 1 en Eric 1 kwam
uiteindelijk (bijna) iedereen aan het kanon.
Jean-Marc mocht niet hard trappen
van zijn kiné.
Good old Portas-days were back.
Met dank aan Dirk voor het verslag.
|
