Ronse, 3 december, laatste wedstrijd van het jaar.
Chris in doel. Tweede helft (Piet) Dany. Zoals afgesproken. Eric en Dirk in verdediging. Jean-Marc en Jan in aanval. Wim
Verh.en Dany op de bank.
Bij kazak. Een primeur.Een blonde deerne weliswaar
in hun basis!! En niet van de minste. Ex-1ste klasse-speelster!! Ook Hendrik
Vandermarliere in hun rangen, ons aller bekend.
Bijna op tijd begonnen en de kazakken vlogen er meteen in alsof een
veldslag gaande was. De onzen lieten zich niet onbetuigd en kwamen voor. Kazak
kwam spoedig langszij. En toen brachten ze hun joker in. De KAZAKKIN ! Was het
door de oogverblindende verschijning of haar tweevoetige bekwaamheid? Het feit
was dat we ondanks moedig verweer aan de rust 3-5 in het krijt stonden (tot
ergernis van Jan). Het moet gezegd dat er in hun snelheid van uitvoering een
vleugje routine zat. Zal er wel mee te maken hebben dat ze wekelijks onder elkaar een
matchke MINI-voetbal afwerken. Ook Hendrik was zeer alert en scoorde hun eerste
goal! Maar we hadden nog een tweede helft, en
daar speelde Zvc Portas het slim. Als een blok in de verdediging met een SUBLIEME Wim
wiens benen achteraf bloedrood stonden van de shots op doel die hij pareerde!
We zagen "beauty's" van combinaties van Zvc Portas en kwamen terug tot 5-5 met mooie
assists en doelpunten van o.a. Dirk en Eric. Carl en Jean-Marc hadden zich
voordien ook al in het zweet gewerkt. Hun dribbels waren bijwijlen een streling
voor het oog!!! Toch kwam sterke ploeg Kazak terug op voorsprong met nog twee
minuten te gaan. 6-5.Lap:" 't zal toch weer niet waar zijn zeker ! ". Maar zo
niet volgens Dirk die in extremis Jan een gemeten pass in zijn voeten gaf waarna hij
vakkundig de bal in doel trapte!! Mooi en oververdiend. Eindstand
6-6!! Een truitjeswissel was de ultieme droom van
menig speler. Jammer maar helaas! Gemeende en
hartelijke felicitaties van mijnentwege voor de grote inzet van de hele
ploeg. Jullie zijn werkelijk tot het uiterste gegaan!!
Tot volgend voetbaljaar!!! Uw coach
en verslaggever,Stefan
Wedstrijd zaterdag 26 november Zvc Portas - Kliniek Hogerlucht.
Even was het schrikken toen ik zaterdag om 10 voor
vijf de zaal betrad. De jeugd van Basketclub Ronse was een wedstrijdje aan het
afwerken op 1/3 van het plein waar spoedig onze wedstrijd zou starten. Niet dus! Pas om 14 na vijf konden we beginnen! Groot was menigeen zijn verwondering dat
er twee ploegen van de kliniek op het veld stonden .Eentje met rode en ééntje
met lichtgroene uitrusting. Gelukkig begonnen ze ook maar met vijf aan de
wedstrijd: 3 rode achterin en 2 groene voorin, om het ons enigszins gemakkelijk
te maken.
Opstelling Portas : Dany (jawel) in het doel. Sinterklaas Wim Verh. en
Eric in verdediging. Wim Vdh en Hendrik voorin. Een SUPER bank met Jan en
Jean-Marc. En natuurlijk SUPERVISIORS Yves en Stefan die de touwtjes strak in de
handen hielden. Niet te
vergeten op de tribune; een schare mooi volk met Sinda, Sylvie, Brenda, Helga en
een zus van Caroline. En de kids natuurlijk! WINNEN was een must!! Ondergetekende had de Sint moeten assisteren in de voormiddag (voor de jeugd SQUASH-de loft) en moest nodig wat
bijpraten. Mijn excuses als me er 't één en
't ander ontgaan is dus tijdens de wedstrijd.
Na de
gebruikelijke studieronde en een grondige opwarming voorafgaand voor de eerste
seizoenswedstrijd van keeper Dany wezen de bordjes na een vijftal minuten 1-1. De
opbouw uit verdediging verliep stroef. Sinterklaas had het beste al gegeven 's
voormiddags zodus... waren we aan vervanging toe. Jan en Jean-Marc namen de plaats
in van De Wim's en meteen werd er twee versnellingen vlugger gespeeld. Algauw
bleek dat De Kliniek-boys niet bestand waren tegen dat "JONGE" geweld! Hun
"loket-bediende (receptionist kliniek) stond weliswaar te beven op zijn benen in
het doel! Het moet gezegd dat we dit seizoen nooit zoveel ruimte kregen! Wat ons
spel te goede kwam. Mooie combinaties met vlugge afwerking tot gevolg. Stand bij
rust 9-3 in ons voordeel!
Voorzichtigheid was
geboden de tweede helft. You never know ! Ondanks hun vele wissels en een raid
van een jonge snaak met een doelpunt tot gevolg konden ze verder niets
inbrengen. Het moet gezegd dat Dany een paar flitsen toonde van zijn niet vergane
klasse. Toen ook Eric in de aanval trok en er minstens twee nette, was het hek van
de dam. Ook Yves werd er stil van en mijmerde over een glorietijd waar hij ooit
deel van uitmaakte! Kliniek Hogerlucht was echt geen partij voor de dartelende
en sterke formatie van Portas. Overal kwamen ze een voet of been te kort! Met
een bescheiden wave tot gevolg van ons dames uit de tribune.
Eindstand 14-4 voor ons!!!! Meteen onze eerste seizoensoverwinning!!
Proficiat aan de ploeg en zijn supporters. DAT SMAAKT NAAR NOG!!!
deze wedstrijd tegen OUD-MONICO was een juiste weergave (uitgezonderd
één zoon v.e.tegenstrever) van het leeftijdsverschil met Portas. Quasi nihil
dus. Het is al meermaals anders geweest.
Nadeel voor ons dat deze heren onder
leiding van Denis Cockhuyt en Filip Delanghe al meer dan twintig jaar samen spelen.
En meermaals kampioen speelden in het mini-voetbal. Wij begonnen de wedstrijd
met Chris in het doel. Eric en Dirk in verdediging en Jean-Marc (wederoptreden)
en Hendrik voorin. Eenmaal de tegenstrever in balbezit was het moeilijk voor ons
die afhandig te maken. En als dat dan toch lukte stond een degelijke "veteraan" paraat
om alle ballen te weren. Ondertussen was Jan ook de sportzaal binnengestapt en
deed ik een dubbele wissel: Nicolas en Wim Verhellen voor Eric en Hendrik. Monico had toen al gescoord. En deed dat nog tweemaal in de eerste helft. Zelfs
Jan had het moeilijk om het tij te doen keren. Toch lukte het ons ook tweemaal
te scoren. Ruststand 2-3. De tweede helft verdedigden we secuurder en lieten hem
het spel maken. Tergend traag tikten ze de bal rond om stilaan naar ons doel op te
rukken. Hoorndol werden menig spelers van Portas erdoor. 10 minuten lang vielen
er geen doelpunten tot twee dekkingsfouten ons de das omdeden. 2-5. We kwamen
nog terug tot 4-5. Maar vergeefs... ze scoorden in de allerlaatste minuut
nogmaals. Eindstand 4-6.
Volgende wedstrijd hopen we op onze eerste winst van
het seizoen! Uw verslaggever, Stefan
Voor de wedstrijd nog
een aanmoedigend smske ontvangen van coach Jean-Marc.
Een Portas-ploeg uitsluitend bestaand uit eigen spelers.
Chris,Eric,Carl,Wim,Wim,Nicolas en Jan betraden het veld. Dat wielerliefhebbers ook een potje kunnen voetballen wisten we
al. Bij onze zaalvoetbalclub Portas zitten er ook enkelen die het tussenseizoen
de kilometertjes goed verteren in onze contreien. Er zijn er zeslf bij die dromen
van de MONT-VENT-TOUX.
We zagen een stugge Portas-ploeg die de organisatie
nog wat zocht in het beginne. Een YOUNGSTER(15 jaar) van de tegenpartij nam ons
vlug te grazen met 2 doelpunten. Toen STERKE JAN het veld betrad wezen de bordjes
al 3-0 en mocht Jan direct opdraven. Carl had toen al de ploeg beter doen
draaien. Ook "eenzame" supporter Caroline (met Portas-sjerp) werd gauw versterkt
met Silvie,Sinda,Helga (Maud en Warre) en Christine op de tribune. Yves en
Bram namen plaats op de bank bij hun o zo geliefde ploeg.
Nu naar de wedstrijd
terug..Door een sterk einde van de eerste helft en doelpunten van de Wim's en
Carl konden we milderen tot 3-5 aan de rust .Alles was nog mogelijk! Ik had Eric erop gewezen voor 'het begin van de tweede helft' !
Geen paniek deze keer. We lukten al gauw de aansluitingstreffer. Nicolas liet
zijn wilde haren vrank en vrij hun gang gaan en verloor liters zweet! Chris had
een venijnig reddingske in petto. De Wim's wilden al zo gaarne vooraan uitblinken
maar moesten zich schikken naar de grillen van de gelegenheidscoach (onder
goedkeurend oog van Yves). WTC Harmonie was duidelijk gekomen om te winnen en
wisselden van keeper. Pascal Deridder werd als veldspeler uitgespeeld. Bij ons was
dat niet nodig. Chris stond paraat! Hoe we ook zwoegden (onze strijdlust was
bijwijlen legendarisch), verder dan een aansluitingstreffer kwamen we niet.
Tot
in de 60ste ( !!! ) minuut Portas een vrijschop kreeg toegewezen. Eén van de
tegenstrevers nam de bal klemvast in de handen wijzend op de klok. Hun praesis (
Pascal) oordeelde er anders over en legde de bal oordeelkundig op enkele
metertjes voor hun doel. Wim Vdh nam gretig plaats achter de bal en dropte de bal
netjes in de rechterbovenhoek, onbereikbaar voor hun goalie. Consternatie alom!
Onze supportersdames gingen wild te keer.De tribune daverde en barstte uit zijn voegen!
Euforie alom. De bordjes wezen 8-8 !!
Oververdiend!!!! Ons eerste puntje is binnen. Dat
er menig drankje de toog passeerde achteraf mag gezegd worden. Sommigen eindigden
via leuke omweg bij Yves en Sinda en daarna in MEZZA LUNA!!
Bedankt aan de spelers en supporters voor die meer dan geslaagde
supportersdag!! Stefan
Nooit was iemand erin geslaagd om (zo goed als)
alle Portasci tot lopen aan te zetten. 2 trainingen per week, 2 maand voor onze
glansprestatie. Il faut le faire. Na WTC Portas was dit de eerste
extra-sportieve Portas-prestatie. Merci, Jean-Marc, voor het idee en de
voorbereiding. De Portasci werden scherp gesteld. Focus. Dany was stipt op tijd om op 1 oktober, dag van - ook - zijn grote
optreden, de tent neer te zetten. Jean-Marc verhuisde zijn jaren 70 singles en
zijn hele hebben en houden naar de Rosco-weides. Woodstock. Dany mocht de spits afbijten en zette de organisatie onmiddellijk
voor nieuwe problemen. Hij zou ook wel een beetje wandelen, had hij laten weten,
maar zette meteen een besttijd neer van 7' 30" ! Twee minuten beter dan de
ruwste inschatting. Goed gezien van Dany. De eerste tijd is altijd een besttijd. De mannen liepen nadien allemaal te vlug en al gauw zaten ze 8 minuten voor op
het snelste tijdsschema. Toen ook de dames om 08u58 uit de startblokken gingen,
las ik de paniek in Jean-Marcs ogen. Dit komt niet goed. We gaan veel te vroeg
eindigen. En de mannen en vrouwen, dat komt nooit gelijk...Even later begonnen ook de kids aan hun eerste rondjes in groep en al
snel verbaasden ze. Maud 5 rondjes.... Eugénie 12 rondjes, jawel 12!, en Quentin
wou zich ondanks een kwetsuur niet laten doen, en maakte er in extremis 13 van.
De kids, die 25 kilometer zouden lopen, liepen uiteindelijk bijna evenveel als
de mannen. De dag vloog voorbij, rond onze tent
heerste de hele dag een gezellige drukte, brood en spelen, zoals bij de
Romeinen. Yves kreeg inspiratie aangereikt om een dobbelspel voor iedereen na te
maken en Jean-Marc bleef de seventies maar aan elkaar mixen. Panem et circenses.
De mannen zouden 87 rondjes lopen, de dames 66,
maar een hele tijd bleef het goed te maken verschil 8 rondjes. Ook de dames
liepen sneller dan het snelste tijdsschema. De 1 oktoberhitte begon te wegen in
de namiddag. Niemand behalve de Portasci, bespeurden we nog aan de Finse piste.
Dit was gekkenwerk. Sommige vrouwen lieten zich maar al te graag van achter
pak...., euh inhalen, andere Helga's persten de spurt van hun leven uit hun
ranke lendenen. Uiteindelijk was het vooral Erik die het grote inhaalmaneuver
maakte. In amper 2 rondjes zette hij de bordjes gelijk, al zorgde zijn sur place
in de laatste meters voor extra spanning. Nathalie en Stefan mochten een
gezamenlijk rondje afleggen en belandden blijkbaar ergens in de graskant. Als
het kriebelt, moet je ... scharten. De absolute
ereronde was uiteindelijk voor voorzitter Wim en zijn penning"meesteres" Sylvie,
die onder luid gejuich en champagne de erehaag voorbijliepen. Een half uur voor
op schema. De 200 kilometer van Portas was een feit. Champagne. We maakten keuzes, zoals Yves het zo mooi stelde, en misten
het eetfestival van de Squash en de humornight van Dany, maar lachten als nooit
tevoren. Over stofzuigersyndromen, hete konijnen en kouwe kiekens, en mochten en
maagden... We aten lekkere spaghetti, Wim Ve
kreeg eindelijk zijn verdiende biertjes, we smeedden snode plannen. Kortom..
Portas, het leven zoals het was in de eerste
jaren.
Merci Jean-Marc,
voor het fantastische idee. Merci bestuur, voor
de even fantastische uitvoering!
Voor onze tweede wedstrijd van het seizoen mochten
we opnieuw rekenen op een bijna voltallige Portas-ploeg aangevuld met Hendrik
Vandermarliere.Zelfs Nicolas had zich vrijgemaakt
om mee te sjotten. Dit tegen een alweer vrij
jonge t.c.Park ploeg. Maar onze Senioren ploeg is ook niet meer van de jongste
hé! Chris startte opnieuw in het doel. Eric en Dirk waren onze verdedigers en
Jan en Hendrik onze aanvallers. Wim Verhellen, Nicolas en Wim Vandenhoucke namen
plaats op de bank. Na een kleine studieronde speelden we niet onaardig mee en
kwamen we zelfs op voorsprong met een goal van Jan. Onze tegenstrever viel wat
onbesuisd aan en hun schoten naar doel waren niet altijd binnen het kader. Van
onzentwege goede combinaties die eerste helft. Jean-Marc coachte uitstekend!
Niet evident met 8 spelers. Chris begint ook zijn draai te vinden in de ploeg en
bewees dat met enkele mooie saves! Met als gevolg een verdiende ruststand van
2-1 voor Portas.
Ondergetekende moet zich verontschuldigen voor de tweede helft
want huiswaarts gestuurd wegens overmacht. Met nog 5 minuutjes te spelen en
echtgenote aan mijn zij wezen de bordjes 3-8....voor t.c.PARK !! Zag nog in
laatste instantie Jan scoren(dacht ik). Eindstand 4-8! Achteraf hoorde ik dat ze
3 doelpunten maakten op enkele minuten en dat bij tegenaanval de onzen de
snelheid van uitvoeren bij de tegenstrever onderschat hadden. Niet getreurd,daar
wordt aan gewerkt!
Voor de 1ste
wedstrijd van het seizoen moesten wij een paar habitués missen. De
samenstelling van de ploeg was dus een onuitgegeven Portas-Team met onze twee
nieuwe aanwinsten (Chris en Carl), twee gastspelers (Patrick en Hendrik) en
twee ervarende Portasspelers : Eric en Stefan
Wij begonnen de match met 5
minuten vertraging en met een temperatuur grenzend aan de dertig graden.
Na 4 was voor ons al raak,
Patrick won zijn face-to-face met de keeper (1-0). Local Unique nam het begin
van de match voor zijn rekening maar miste een paar kansen door zwakke
afwerking. Toch kwamen ze gelijk ten gevolge van een balverlies (1-1). Maar nog
geen minuut later zette Hendrikop
assist van Eric ons weer op voorsprong(2-1). Daarna misten wij 4 open kansen
(2x Eric en 2x Hendrik) om de break te maken. Met een ver schot van de doelman
kwam de Local Unique terug op dezelfde hoogte (2-2).2 minuten later legde Carl na
een individuele actie de 3-2 op het scorebord. Nog twee pogingen van de laatst
genoemde en een reuze kans van Stefan gaven ons het verdiende vierde doelpunt
niet. Local Unique ging de laatste 5 minuten van de 1ste helft
resoluut in de aanval. Na een schot op de paal en een reflex van ons doelman
Chris kwam Local Unique met een gekruist schot toch op gelijke hoogte voor de pauze
(3-3). Wij speelden een zeer behoorlijk 1ste helft met talrijke
doelkansen!
Traditioneel zijn voor Portas
de 5 eerste minuten na de pauze altijd moeilijk. Het was deze keer niet anders
maar gelukkig hadden we een attente Chris en twee schoten gingen voorbij het
doel zonder gevolg. Na 10 kwam LU toch nog op voorsprong (3-4) via een tweede
doelpunt van de keeper (die speelde wel de hele match als vijfde veldspeler).
Hoe dieper in de wedstrijd hoe moeilijker wij het kregen om wat kansen af te dwingen.
8 voor het einde, na een
misverstand tussen Patrick en Hendrik kwam LU 3-5 voor. De Unique Boys mochten
nog twee keer juichen in de twee volgende minuten (3-6 en 3-7). Een afgeweken
schot van Patrick, een onbenutte 3 tegen 1 situatie en een mooi schot van
Stefan op de paal belette ons nog om een doelpunt in de tweede helft te scoren.
In tegendeel, de
tegenstanders konden nog twee extra doelpunten scoren.De uitslag weerspiegelt uiteindelijk niet het
beeld van de wedstrijd, en we hielden heel lang stand tegen een toch vrij jonge
(alweer) ploeg.
Wij misten ook een zevende
speler om wat meer rotaties in de ploeg te kunnen brengen.
Bedankt aan de aanwezige
spelers en onze enige supporter Yves.
Volgende week : meer spelers
? En meer supporters ?
Portas-seizoensopener 2011-2012 : Ronse, here we are !!
De seizoensopener van ZVC Portas was andermaal de moeite waard. Het werd een hele-dag-activiteit met op en top Ronsese attracties !! Ontbijten op Hogerlucht en in de plensende regen de eerste (nou ja) woorden van onze versbakken voorzitter aanhoren: hij kent er wat van...
Voor de geleide natuurwandeling in het bos van Joly hoefden we enkel de straat over te steken. Ook de kleinsten genoten er zichtbaar van, maar de uitleg van gids Roland was dan ook voor elk wat wils. Jean-Baptiste ontpopte zich als een ware 'groene' jongen... Een aperitiefje, annex Pizza-party, op de kiosk en daarna spelen geblazen in het Bruulpark: om ter snelst lopen in een 'band met binnenband' en een voor velen nieuwe ontdekking: kubben (uit te spreken "koeben")
En toen we het al helemaal niet meer verwachtten, kregen we nog een laatste geleid bezoek aan de Sint-Hermestoren gepresenteerd. Adelin Devos gidste ons tot op 76 meter hoogte, zodat we een prachtig zicht op Ronse kregen, na een al even prachtige Portas-dag !!!
Thanks aan het nieuwe bestuur voor de uitwerking ervan!!!!
Een beetje moe maar voldaan sloot de harde kern de dag in stijl af...
Een mooiere afsluiter konden we ons blijkbaar
niet inbeelden. Met de zon, een fris windje en een bijna voltallige bende op de
kouter. Tijd voor een fris pintje, mis, daar was onze gids al. En wij die
dachten dat we allen stuk voor stuk straffe madammen hadden. Een prachtige
wandeling door de Gentse binnenstad met mooie verhalen over het zwakke geslacht
met ballen. Na een lekkere blonde of bruine Gruut en het slot van de wandeling
ging de tocht verder naar de Graslei. Daar aangekomen was het wachten op de
voorzitter, en wachten, en wachten... We misten ei zo na onze boot. Gent anders
bekeken vanop het water. Een boot met champagne en nootjes, dat moest de onze
zijn. We kabbelden rustig over de Gentse binnenwateren tot we een
huwelijksbootje tegenkwamen, en dit waren geen zacht gekookte
eitjes...
Na een lekker avondmaal in "de witte leeuw" was
er weer eens een prachtige Portas-afsluiter in ons geheugen
gebrand.
Een dikke proficiat aan het bestuur voor al het
mooie werk de voorbije jaren.
Nog eens nen dikken MERCI aan Patricia, Marc,
Petra en Philip voor al de mooie momenten die we samen met Portas beleefden en
hopelijk mogen we jullie steeds terug zien op één van onze Portas-etentjes of
kerstmarkten of andere activiteiten.
Bij deze laatste wedstrijd onder mijn voorzittersschap van het seizoen mochten we Nicolas Lecluse en Hendrik Vandermerliere nog eens zien opdraven in Portas-shirt.Was een eeuwigheid geleden! Ook keeper Sebastien(broer keeper Nicolas) was van de partij.Bij de tegenpartij alleen papa Vallez als ouderdomsdeken.Zoon en andere spelers een héél stuk jonger.Wij hadden Melvin als youngster.Tegenstrever was een stuk sterker dan onze squash-vrienden(met alle respect voor Seba en de zijnen)! Ook vooral dat Nicolas en Hendrik nog niet op de ploeg ingespeeld waren.Supporter Yves had enkele Portas-vrouwen meegenomen.Nicolas blijkbaar een hele harem! De eerste helft ging goed over en weer met kansen voor beide teams.Een zeer mooi collectieve aanval weliswaar van onzentwege die Melvin rustig afwerkte.Mooi was dat! Ruststand 3-3.
De tweede helft begon opnieuw zeer goed voor ons mede dankzij een zeer bedrijvige Portas-ploeg waar ondermeer Dirk en Eric kilometers afliepen! Ook een subliem keepende Sebastien! Nicolas en Hendrik begonnen het spelletje goed mee te spelen. Wim Verh. heeft daar nog nooit problemen mee gehad! Mede daardoor kwamen we twee doelpunten voor.Even klampte 't rosco nog aan met een aansluitingstreffer.5-4.Pech voor hen met een speler out met blessure.Een tweede gekwetste en onzen Wim mocht nog 4minuutjes opdraven met de tegenpartij.Een verdiende overwinning van onzentwege en drie op een rij!! Eindstand 8-4! Mooie afsluiter met dank aan de supporters en ALLE spelers voor hun inzet dit seizoen!! Een speciale vermelding voor Eric die denk ik GEEN ENKELE wedstrijd miste!!!
Portas ontmoet de Squash-vrienden uit Ronse voor een sportief potje zaalvoetbal in't Rosco.
Jeugdig talent dus tegen een ervaren ploeg als Portas...
Een makkie dus...dacht menigeen.
Stipt om 17u(blijkbaar) begon het onderonsje waarbij onze groenen zowat een organisatie neerzetten waarbij allen vooraan wilden spelen en de wedstrijd vroeg wilden beslissen.De huidige en toekomstige voorzitter van Portas(beiden in voetbalplunje) en iets later(?) zagen dat het niet goed was.Ook coach Jean-Marc en hulp-coach Yves fronsden de wenkbrauwen.Jan was een schim van zijn eigen vergeleken met vorige wedstrijd.Sommige spelers kenden ook betere tijden.De scherpte voor doel ontbrak.Gevolg,ruststand 2-2. En toen..kwam de voorzitter op het plein en keerde de wedstrijd...(grapje).Toen ontbond Portas zijn duivels en gingen een versnelling hoger spelen.Speelde Wim Vandenhoucke zijn BESTE wedstrijd van het seizoen gekruid met drie doelpunten waarvan één beauty! Demonstreerde Eric nogmaals zijn uitzonderlijk loopvermogen en verdedigend inzicht.Was Dirk ook overal te vinden en Melvin zeer allert!! En De Squash-ploeg?Die liet zich niet onbetuigd.Maar botsten op een prima keepende Nicolas(tweede helft).Toch lukten Voorzitter Bart en de zijnen nog bijna de aansluitingtreffer op het einde en had keeper Seba nog net zijn voet kunnen zetten op een hard laag schot van ondergetekende. Moet gezegd ook een sportieve wedstrijd van beiden! Eindstand Portas-Squash 7-5!
Volgende week laatste wedstrijd van het seizoen tegen een gereputeerde tegenstander!
Supporters meer dan welkom.Daarna gezellig samenzijn!
Het is stilaan de gewoonte dat ploegen waar "oud" voor staat niet beantwoorden aan de werkelijkheid.Drie jonge snaken verschenen ten tonele vergezeld van hun respectievelijke vaders.Wij hadden ter versterking ook een jong keeperstalent Nicolas aangetrokken wegens Dany te druk.Ook Carl Deviane mochten we als een versterking beschouwen.Verder konden we rekenen op Joris,Eric,Dirk,Wim Verh.en Jan.Ook en dat is lang geleden mochten we vier vrouwelijke supporters begroeten op de tribune,Silvie,Brenda,Fabien en Nathalie gaven het beste van zichzelf.Ook Yves en Jean-Marc(beiden gekwetst) namen plaats op de bank. We konden al starten om 17u02!!(ook lang geleden)
De wedstrijd begon goed voor ons. Betouwelijke sluitstukken Dirk en Wim.Eric en Carl liepen hun vooraan in het zweet! Degelijke organisatie ook waarbij we de tegenstrever goed vastzetten.Die moesten het dan met afstandsschoten proberen maar Nicolas stond pal ! Wij hadden meer precisie.Assist van Dirk op Jan en 1-0.Enkele minuten daarna assist van Jan op Dirk en 2-0.Dra konden ze tegenprikken door een misverstand in onze verdediging.2-1.Ondertussen waren Carl en Joris in de ploeg gekomen voor Dirk en Jan.Kregen we het even moeilijk en stonden we bij rust 2-3 achter.Een korte bezinning volgde...
Door de ambiance op de bank en het geroezemoes in de tribune kon ik het scoreverloop in de tweede helft moeilijk volgen.Toen we 3-4 achterstonden en Joris "smeekte" niet te moeten spelen lukte Jan hun ervaren keeper tweemaal te verschalken.5-4.Even kwamen ze nog terug tot 5-5 onder impuls van Filip Delanghe en Denis Cocquyt die vloekte dat keeper Nicolas een loeier van hem uit de kruising haalde.Jan(vijfde doelpunt) en Carl konden oververdiend de 7-5 eindstand vastleggen!! De "Wave" volgde vanuit de tribunes.Met dank aan de dames!! De spelers en Yves en Jean-Marc ook uiteraard!!
Vrijdag 15 april werd de Portas Gold Race gereden, een typische waaierkoers uit het tussenseizoen en de traditionele voorbereiding op het rondewerk. De renners die de brug slaan tussen de voorjaarsklassiekers en de grote rondes waren present. Het was wel even schrikken toen regerend wereldkampioen Wim Duran zich onverwachts aanmeldde om de deelnemerslijst te tekenen. De rest van het pak wist toen al dat ze voor de tweede plaats reden. Oude krijgers zoals Dirk Dekuiper en Wim Verhelseltje zagen meteen een kans om toch nog eens een semi klassieker te winnen door de neus geboord. Het grotere werk is aan deze jongens, verdienstelijke kampioenen van weleer, niet meer besteed. Ze namen het met een lach en waren van plan hun oude knoken dubbel te plooien tegen beter weten in. Oude paarden lopen soms een laatste goede wedstrijd, maar dan moet alles meezitten.
Daar waar de voorbije jaren het deelnemersveld wat ingeboet had aan kwaliteit werd het dit jaar een sterk bezette koers met toppers zoals de gebroeders Slak (Wilhelmus en Werenfried Joris) en Yves Cuyperkie, alsook de mountainbiker Jean Marc Boucherie, de twee oudjes reeds vermeld niet meegerekend. Reeds in de heuvelachtige aanvangsfase in de streek van Ronse Oudenaarde werd de schifting hardhandig doorgevoerd onder impuls van de Slaks en Cuyperkie. Ook de twee bejaarde vossen roerden zich en schoven mee met te kop van de wedstrijd. De wereldkampioen volgde met al zijn vingers in de neus, genietend van het landschap. Ook Boucherie en Boucherie Junior sloten aan zoals verwacht. Het was op de Kortekeer dat de wereldkampioen een eerste maal verwoestend uitpakte en met een splijtende afdaling zijn aanhangsels uiteen ranselde. De Avelgemse Adelaar vloog wee r en de mussen achter hem piepten. De Slaks, Cuyperkie en Boucherie pikten nog vlot aan en ook Verhelseltje en Dekuiper vervoegden opnieuw al wat moeizamer de kopgroep. Boucherie Junior moest afhaken. Richting Deinze werd de kloof verder uitgediept. De wereldkampioen had nog niet geademd toen hij een tweede verschroeiende versnelling plaatste op de kasseien van Wannegem Lede. Een ware geseling was zijn intervaltraining voor zijn medevluchters. De kopgroep klapte uit elkaar als een splinterbom maar Duran liet allen terug naar zijn wiel kruipen om het gezellig te houden. Op de vaartstrook richting Nederland beukte de wereldkampioen zo krachtig dat de rest van de kopgroep het wit uit de ogen gereden werd, en de stukken uit zijn schoenen sprongen. De winnaar was al langer gekend. Even namen de gebroeders Slak het commando over, weliswaar om het tempo te drukken. De grote vorm hebben ze duidelijk nog niet. Niettemin verrasten de ouderlingen door er te blijven aan hangen. Dekuiper en Verhelseltje bewezen eens te meer dat ze op een goede dag nog met de besten meekunnen. Boucherie gaf lange tijd geen krimp en leek de gevaarlijkste belager te worden van de wereldkampioen. Ook voor Cuyperkie beginnen de jaren te tellen. Hij had andermaal last van de knie. Het sloopwerk bleek zijn tol te eisen. In volle finale harkten allen achter Duran aan maar hij gunde hen zijn gezelschap. Enkele krachtige heupslagen waren voldoende voor de wereldkampioen die won met stervende zwanen aan zijn wiel. Een spurt kon je het nauwelijks noemen. Na afloop van de wedstrijd sprak de wereldkampioen van een goede trainingstocht. Wel klaagde hij over het gebrekkige stuurwerk van zijn medevluchters die hem tot tweemaal toe haast onderuit haalden. Vermoeide renners op hun retour
De organisatoren waren uitermate opgetogen met de deelname en overwinning van de onbetwiste nummer 1 van het huidige wielrenner. Na deze nieuwe editie van de Portas Gold Race zijn enkele conclusies te trekken. Dekuiper en Verhelseltje moeten stilaan denken aan stoppen in schoonheid (opdat het niet beschamend zou worden). Cuyperkie zal zich moeten richten op wedstrijden die hij nog aan kan, wil hij gespaard blijven van verder leed. Boucherie blijft een vaste waarde en Boucherie Junior is een wissel op de toekomst. Van de Slaks hebben we de laatste seizoenen niet veel meer gezien dan hun bolle kuiten . De wereldkampioen was omnipresent. vg.
Voorwoord: o help, o ramp. De ex-wereldkampioen, eertijds een toonbeeld van romantisch realisme, schrijvend over het verleden in harde bewoordingen, vol heimwee en sehsucht.. , is de waanzin nabij. Zijn droombeelden schrijft hij neer alsof ze waar gebeurd zijn. Pijnlijk, maar helaas, hij is een ten prooi gevallen aan de vele anabolica die hij diende te slikken en surrealist geworden.
Wat hierna volgt, is het echte verslag over vrijdag de 15de en volgende. Geen aanbevolen lectuur voor de supporters van de Avelgemse Adelaar.
Vrijdagmiddag 12u25. Het takenlijstje netjes afgewerkt, spurtte ik als een volleerde Philippe Gilbert in zijn beste jaren Hogerlucht omhoog. Hijgend zag ik tot mijn verstomming dat de Avelgemse Adelaar met Taxipost op onze startplaats gedropt werd. Lachwekkend, maar soit, onze nieuwe voorzitter had nu al bewezen uit het juiste hout gesneden te zijn. In één gesprek een afgeschreven oud-Portascus overhalen tot een stunt van 100km in het spoor van afgetrainde sporters, il faut le faire. Proficiat, Wimpie V. We zouden je een 30tal kilometer dankbaar blijven.
Al was het op de Kortekeer al duidelijk. Deze man had zijn fiets al lang niet meer aangeraakt, laat staan zijn stalen ros bereden. Zijn evenwicht zoekend daalde de ex-wereldkampioen in slakkentempo naar de vallei rond de Koppenberg. Na 1 uur bereikten we eindelijk de kasseien van den Doorn, door sommigen verward met de beruchte strook van Wannegem-Lede. Mietjes. Jorisdobberde van links naar rechts. De echte Flandriens, de Cuyperkes en de nieuwe voorzitter, stonden al lang te stretchen aan de kerk van Lede, toen de groep zich aanmeldde.
Vandaar ging het richting Lozer/Zandvlooi, waar het organiserend team zijn eerste staaltjes toonde. De Portasmaquette, bananen, rijsttaartjes en isotonische dranken, alles was voorzien. Even later begon de Kalvarie. WimD liet zijn ketting opleggen door Wim V, en ondertussen was de rest van de équipe aan een hels tempo langs het Kanaal van Schipdonk aan het vlammen, 37 km/h. Jeamba heeft een toekomst in coaching, want riep ons van de andere kant van het kanaal toe: Portas! Portas! Zomergem was onze laatste halte voor de Nederlandse grens. Jeamba toonde er dezelfde realiteitszin als wijlen de Kei van Kaster, want ook hij wou stunten en met de groten richting Nederland rijden. Gelukkig werd hij ingetoomd. In Eede liep het even fout. We waren al een eind verderop en moesten willens nillens terug voor een bevoorrading. Met tegenzin, natuurlijk, tot we 8 heerlijke blondines naar ons zagen lachen. We namen de Grimbergse dames tot ons, ja ook JM en Wim D en vervolgden onze weg. Blond schuimend bier, lekker dier van plezier.Nog 15km duwwerk te gaan om onze Adelaar aan de meet te brengen, zelf met 7 in de remmen te gaan en hem de show te laten stelen. Wat een teamgeest! Nog nooit zoveel schouder- en zadelpijn gehad na een ritje!
De dames stonden ons op te wachten aan de kiosk van Retranchement en Conny beloonde ons met een Vlaamse jenever. Maar (al) onze spieren verlangden naar een heerlijke douche en die kregen we dan ook in de Breydelhoeve. Het aperitief werd verslonden, al vraag ik mij vandaag nog steeds af of rehydratatie met Cava grand baron zo'n ideale combinatie is? Benny Neyman, Rob Denijs, Egbert Douwe (bedstee) bezorgden ons een gezellig smartlappenfestival en Dany bleef maar vlees bakken... Met Memories gingen we de nacht in...Bier is beter dan de rest.
Ik had geen halve fles lauw water gedronken en het vervolg liet zich raden. Een zware kater die ik probeerde te verhelpen met Dafalgan. Op een nuchtere maag blijkbaar een slecht idee. Mijn zuurdesembroodje bleef onaangeroerd en van mijn 2 bezoeken aan de kleinste ruimte bespaar ik jullie de details. Enfin, ik kreeg extra slaapvergunning van de organisatie en maakt de "vriendelijke" fietsboer van Cadzand niet mee... Toen ik 's middags dan toch wou vertrekken, bleek mijn achterband leeggelopen. Gelukkig kon ik met de fiets van Wim naar "Zudzande" op goed geluk (want zonder kaart)om vandaar de Zwinroute te volgen en de groep voor de picnic te vervoegen. Na een kryptisch kaarsspelletje met bolusbegon de pech voor de anderen. Wim Verhellen reed lek, Dany kreeg het moeilijk met de bakfiets en junior Adelaar reed zijn dérailleur in zijn wiel op de kasseien van St Anna ter Muiden. Mistroostig als Tom Boonen in het bos van Wallers, werd ook Jeamba door zijn ploegmaats voorbijgereden, en uiteindelijk geholpen door de neutrale wagen. Joris en de Wims stelden een onherstelbare breuk vast, en JM en D fietsten om beurten met 2 fietsen richting Retranchement. Wim Vh nam Maud in het karretje en JB spurtte op de fiets van Maud. De achtervolging werd ingezet op.... niemand. De voorwacht van het peloton had immers een bordje gemist en diende op zijn beurt ons te achtervolgen. Iedereen was daardoor vrij snel op de bestemming. De volgwagen bracht 3 fietsen naar Cadzand en Wimkoerste er de bakfiets heen aan een tempo van 25km/h, tegen de wind in.
We hielden het ritme erin : ontbijt - apero - rustige activiteit -apero -lunch -apero -rustige activiteit -apero -diner -bierfestival.
Dus was het nu tijd voor apero en avondeten. De Toverwok was de plaats van bestemming. Nathalie werd er door topindustriëlen onthaald als een Vlomsche Boerinne. Toversluis is ideaal voor groepen, goede prijs/kwaliteit. Lekker. Met een herstelde maag kon er nog een dame blancheke bij voor we aan het bierfestival in de Breydelhoeve begonnen. Altijd goed voor een Chinees poepke. Terwijl iedereen geboeid zat te luisteren naar Black Venus van Jef Duran, won Joris het spelletje en had Wim vooral zichzelf opgehitst. Hij zonderde zich af in zijn kamer en vertelde me nadien over Hubert Lampo en Clem Schouwenaars. Vooral Quentin had iets bijgeleerd. Of had de lezing ook invloed op opa Wim, die die nacht zijn kramp over de Zeeuwse vlakte uitschreeuwde?
Een luxe-ontbijt zorgde ervoor dat we energiek de strandspelen aanvatten. Eenvoud siert: gofvoetbal en beachvolley, de meest sexy sport ter wereld, behalve die zondagvoormiddag...Onze -- in Portasjaren -- jongste speler JM scheurde zijn quadriceps en lag in de lappenmand. Spijtig. Gelukkig zorgde dochter Maité voor een topperformance en liet daardoor Stefan Vds 10 jaar gemiste Portaskansen in één keer goedmaken: de winninggoal!!! Nadien wonnen opa Wim, de kaatsende Adelaar en omnisportieve Fabien het beachvolleytornooi en zorgde Yves voor plan C met een kindercache. Gevonden.
Terug in Breydel, wat dacht je: aperotime! De jaarlijkse plichtplegingen (kadooke voor de organisatie , engagementen -- Dany en 15 augustus!--, een Portasvergadering met maidenspeech van de nieuwe praeses , een comiteetje Kerstmarkt, de bruulconcerten, een comiteetje Avond 2012, een nieuw organiserend duo voor het weekend 2012 , nieuwe koppels werden gewogen en voorlopig te licht bevonden, en de voorzitter versierde een rol als coach-speler voor het leven voor Stefan! Het resultaat van één lange aperotime. Moeten we meer doen!
Het ziet er goed uit. Cela s'annonce bien. Es sieht gut aus.
16u, hoog tijd voor de koolhydratenlunch. Het weer zorgde voor een schitterende namiddag. De kids amuseerden zich te pletter op het domein. Een trampoline, beste uitvinding ooit.
Yves zat intussen al uren met zijn gps in de aanslag om plan d uit te voeren. Een geocache in en rond Retranchement, de wallenroute. Nauwelijks halverwege -- o noodlot o traditie -- verzwikte Nathalie oeha haar "kurk-enkel", remember Westende. Op een stootkar, zo uit Daens weggereden, vervoerden ze Nathje naar de straatkant. Na een korte medische behandeling in Breydel, alwaar Wim D mij intussen bedroog met zijn Barbara, keerden opa Wim en ikzelf terug naar de groep, die Marc en Dany miste. Tiens? De aantrekkingskracht van miss Pukkle? Samen vonden we de cache dichtbij ons logement. Het vertrek werd voorbereid en we namen afscheid van Fabien en Joris, Christine en Stefan. Een definitief Portas-afscheid werd het toen wellicht voor Patje en Marc. Emotioneel, pijnlijk, intriest. Na 12 jaar waren zij echte Portasmonumenten geworden. Een mens heeft het recht tot keuzes, soms zijn die fout. Een golf van collectief medeleven bewoog zich die avond over de groep.
Tot er brandalarm was, met dank aan de lekkere croques, die we rond 22 uur verorberden. (In Spanje eten ze ook zo laat, het zomerweer wellicht?)
Een paar spelletjes Chinees Ppn met de ganse bende. Ikzelf noteerde de punten. Vreemd genoeg, of kwam het door de opeenvolging van Omer, Vedett en Duvel, maar ik won niet?? Hoe doet Joris dat toch?
Toen iedereen op maandag zijn pilletje gekregen had en Yerseke intussen collectief was afgeblazen, trokken we naar Sluis. Voor Nathalie had een Benidorm Bastards-karretje soelaas kunnen brengen, maar met het zicht van de shops ebde de pijn weg, vreemd. Een slechte geocache later, maar 8 stokvissen en een terrasje rijker, schoven we aan in 't Belfort voor mossel-friet. Hoe Sylvie dat allemaal bleef putten uit hetzelfde budget, blijft een raadsel. Een paar koopjes en we trokkennaar Watervliet, volgens Dany, het mooiste dorp van Vlaanderen. Volgens Dany weliswaar. Gelukkig was er plan F en trokken we naar de Roste Muis , om het erotisch timbre van ons weekend eer te blijven aandoen.
Rond 17u begon de heimat te roepen. Nog zoveel wasmachines ...
Het thema van het weekend: rust, relax, apero, lekker eten, de konijnenpoot (prachtig weer) , het juiste gebruik van verblijfplaats en natuurlijke omgeving, gekoppeld aan de enige, echte Portas-sfeer, zorgden weer voor een voltreffer.
Bedankt iedereen,
en vooral, bedankt Conny, Sylvie, Dany en Wim.
Barbara, Wim, Fabien en Joris, aan jullie om het volgend jaar weer anders dan anders te doen.
(gecensureerd werden: Dany's en Sinda's kussen op de mond, gepraat over borstenmaten, eierkoeken, peertjesen décolletés, Black Venus II , de donkerste sexuele allusies, het overspel. De weg naar Por-no-tas is niet ver meer. )
Het was dus wel eens een aparte avond:de mannen aan de kookpot.
We werden eerst ontvangen en begeleid naar de zonnige terras waar we een lekkere aperitief met mooie decoratie aangeboden kregen.
Hierbij kregen we ook nog verschillende zelfbereide hapjes en ze waren allemaal heerlijk.Zelfs voor degene die geen tomaten lusten was er een specialeke.
En het was apero à volonté.En dan trokken de mannen naar de keuken om het voorgerecht klaar te maken en te serveren.Ondertussen mochten wij plaats nemen aan de mooi gedekte tafels....
Ja ,ze zullen het nu ook eens weten wat er allemaal bij komt kijken.Wij kregen in afwachting van het gerecht al een glaasje wijn te degusteren.
Het was heel lekker.En daarna verdwenen de boys terug naar de keuken om het hoofdgerecht voor te bereiden.Het was wel opvallend dat het veel kalmer was aan tafel zonder die venten
Het hoofdgerecht was wel in orde maar niet warm genoeg(geen verwarmde borden) en dan over naar het dessert die voor bepaalde
goed beviel en andere iets minder.Allé ze hebben echt wel hun best gedaan maar zonder Christelle zou het toch nooit gelukt zijn.
Als er deze week al veel aan de kookpot gestaan hebben ,ben ik toch benieuwd.De mijnen in ieder geval niet.
Het was even puzzelen maar uiteindelijk kregen we bij Portas volgende ploeg;
Wim Verhellen in doel
Dirk,Eric en Jean-Marc in verdediging
Melvin en Wim Vandenhoucke in aanvallende stelling.
Ondergetekende verving af en toe de vermoeide spelers.
De eerste 10 minuten ontging mij want er moest nog een bal opgepomt worden en water gehaald in de kantine! (wie had laatst de truitjes mee)?
Nu,toen ik op de bank plaatsnam stond het 0-1 voor Frasnes.Op zich geen ramp,zeker toen de onzen weliswaar zeer "clever" begonnen te spelen.Er werd ook niet gekeken op enkele metertjes inspanning en dat loonde.Via ondermeer een zeer mooie actie.Dirk,pass naar Melvin en die zag Jean-Marc inlopen die mooi afwerkte.Toen ook Wim Vandenhoucke zijn duivels ontbond en tweemaal scoorde stond het plots 4-1! Het moet gezegd dat ook gelegenheidskeeper Wim zeer secuur stond te keepen!! Christian en de zijnen(liefst met 9 spelers)!! wisten even niet waar ze het hadden.Ze konden wel nog tegenscoren net voor rust 4-2.
Toen ik de onzen er attent op probeerde te maken de aandacht niet te verliezen sloop er spoedig concentratieverlies op.Wat vermoeidheid ook.Dirk wist ook met zijn zenuwen geen blijf en dat werkte op de gemoederen.4-4 was het resultaat.Gelukkig kon Eric ééntje netten zodat we eindelijk konden scoren die tweede helft.Jammer genoeg konden we die voorsprong niet harden.5-5 werd uiteindelijk de eindstand.Beide teams konden daar vrede mee nemen!
Vandaag leek de wedstrijd wel een kopie van twee weken terug.Een zeer jeugdig elftal,weliswaar onder leiding van Patrick Devisch.Een Portas-ploeg,bijna identiek aan de laatste wedstrijd.Alleen dat Joris ondergetekende kwam vervangen.Wel mochten we Yves begroeten die kwam supporteren.Wat ook leuk was! De wedstrijd begon door sloomheid van de tegenstrever om 18u06.Wat niet gezegd kan worden van de onzen die allen enkele minuten voor tijd reeds aan het opwarmen waren.Allert waren we zeker die eerste minuten wetende dat ze een groot loopvermogen hebben,die jonge snaken.Rustig afwachten en dan proberen toe te slaan.Helaas mikte Jan dan op de paal en hernam Jean-Marc op de lat.Niet getreurd,even later maakte Joris 1-0 wat ook de ruststand was.Mede dankzij een weerom sterk keepende Sebastien.Toen maakte ik de portas-spelers er attent op de uiterste concentratie te houden de tweede speelhelft.Gezien de vele doelpunten die we slikten de laatste match.Het lukte,Jan zag hun keeper de bal slecht ontzetten in zijn voeten.Bedankt keeper en het was twee-nul.Er zat meer in.Maar door concentratieverlies en eveneens slecht ontzetten van onze keeper kwamen ze 2-3 voor! Met een subliem hakje van een getalenteerd jochie zelfs 4-2! We konden nog milderen tot 4-3 maar meer zat er niet in.Integendeel,het waren nog de "Younsters" die er nog 5-3 van maakten.Tevens de eindstand.Eric,Jan,Jean-Marc,Wim,Joris,Sebastien en Wim hebben alles gegeven maar het mocht weer niet zijn.De volgende keer misschien???????
Na het afhaken van Veteranen Maarkedal had Wim Verhellen in extremis een ploeg van den tennis kunnen strikken evenals een keeper Sebastien.Die had al eens vorig seizoen onze kleuren verdedigd.Verder op het "plein" de andere Wim,Jan,Eric,Jean-Marc en ondergetekende."Veteranen" Tennispark zagen we wel zitten maar wat bleek...dat ze,bij wijze van spreken,hun zonen gestuurd hadden!!!De 'oudste' speler bleek later hun "gelegenheidsdoelman" te zijn en 26 jaar! Al spoedig werden we overklast door hun loopvermogen en snelle balwissels.Noodgedwongen bleven we wijselijk op onze helfthet eerste kwartier.Onze keeper stond bijwijlen in een schietkraam en wij waren het eerste kwart dolgedraaid.Doch mede dankzij een sublieme keeper hadden ze maaréénmaal kunnen scoren.En toen kwam Jan...net in voetbaltenue in de zaal gekomen,geen tijd voor opwarming op het terrein en meteen...maakte hij gelijk! We hielden op de rust waarempel de bordjes in evenwicht 2-2 na een mooie actie en een doelpunt van Wim Vandenhoucke. De rust was zééér welkom maar veel te kort zo bleek...Diezelfde Wim en ikzelf zagen de bui hangen toen na 7minuutjes in de tweede helft de bordjes 5-2 wezen voor de jonge snaken! Meestal was dit op afstandsschoten.Toen het 6-2 werd vreesde ik voor een ware afstraffing! Maar toen stond 'old-Portas' recht.Stak IEDEREEN twee tandjes bij.Gingen allen 'in het rood'.Groen-witte zweetdruppels parelden op de zaalmat! Nestor Wim Verhellen gaf het voorbeeld met een sublieme loeier in de kruising.Hij herhaalde dat tweemaal.6-4 en we geloofden er weer in.Toen het 7-5 werd sloeg het noodlot toe en kwetste Wimvdh zich.Jammer...En toen moest ondergetekende weer even op het veld.Jean-marc,Eric en co staken nog een tandje bij.We kwamen nog terug tot 7-6 en toen...
kreeg ik een reuzekans op aangeven van Jan. De keeper was net iets vlugger allert dan ik...doodjammer .Na een laatste offensief maakte ik nog een fout en de wedstrijd werd afgefloten.HELAAS!Een dikke pluim voor de portas-ploeg voor deze zeer degelijke prestatie!! Misschien volgende keer een iets oudere tegenstander?
 "Twisted Evil"){kind=icon}
van het seizoen mochten we Nicolas Lecluse
en Hendrik Vandermerliere nog eens zien opdraven in Portas-shirt.Was een eeuwigheid geleden! Ook keeper Sebastien(broer keeper Nicolas) was van de partij.Bij de tegenpartij alleen papa Vallez als ouderdomsdeken.Zoon en andere spelers een héél stuk jonger.Wij hadden Melvin als youngster.Tegenstrever was een stuk sterker dan onze squash-vrienden(met alle respect voor Seba en de zijnen)! Ook vooral dat Nicolas en Hendrik nog niet op de ploeg ingespeeld waren.Supporter Yves had enkele Portas-vrouwen meegenomen.Nicolas blijkbaar een hele harem! De eerste helft ging goed over en weer met kansen voor beide teams.Een zeer mooi collectieve aanval weliswaar van onzentwege die Melvin rustig afwerkte.Mooi was dat! Ruststand 3-3.
die denk ik GEEN ENKELE wedstrijd miste!!!
zich onverwachts aanmeldde om de deelnemerslijst te tekenen. De rest van het pak wist toen al dat ze voor de tweede plaats reden. Oude krijgers zoals Dirk Dekuiper en Wim Verhelseltje zagen meteen een kans om toch nog eens een semi klassieker te winnen door de neus geboord. Het grotere werk is aan deze jongens, verdienstelijke kampioenen van weleer, niet meer besteed. Ze namen het met een lach en waren van plan hun oude knoken dubbel te plooien tegen beter weten in. Oude paarden lopen soms een laatste goede wedstrijd, maar dan moet alles meezitten.
. De wereldkampioen was omnipresent.
, een comiteetje Kerstmarkt, de bruulconcerten, een comiteetje Avond 2012, een nieuw organiserend duo voor het weekend 2012 , nieuwe koppels werden gewogen en voorlopig te licht bevonden, en de voorzitter versierde een rol als coach-speler voor het leven voor Stefan! Het resultaat van één lange aperotime. Moeten we meer doen!
, om het erotisch timbre van ons weekend eer te blijven aandoen. 
Het was dus wel eens een aparte avond:de mannen aan de kookpot.
){kind=link}