Zaterdag 15 december 2012 Zvc Portas - De Clochardkies
De vooruitzichten waren allesbehalve rooskleurig.
In de vorige matchen tegen de Clochardkies had zvc Portas blijkbaar elke keer
het onderspit moeten delven. Voorzitter Wim deed dan ook alles om zijn spelers
scherp en de concentratie diep te krijgen.
Met (weeral) 2 halve -- Jean-Marc na zijn
herstelperiode en Dirk nog half gekwetst -- begonnen we zeer voorzichtig aan de
partij, die uiteindelijk de "tactisch sterkste match van
zvc Portas in jaren" zou worden.
We begonnen achterin met Jean-Marc, Dirk en Eric,
die nauwelijks hun verdedigende stelling verlieten.
Jan, Hendrik en Wim moesten voorin maar voor gevaar
zorgen.
De tegenstander, met de drie Parents en goalie
Seba, nam de match in handen, maar geraakte niet door ons blok. Naar goede
gewoonte kregen wij een resem kansen, die we - onze eerste helft getrouw -
misten. Dan besloot doelman Chris de match open te breken door de Clochardkies
een goal op een dienblad aan te reiken. Hmmm.
0-1 voor de bommels.
Zvc Portas herstelde gauw van de opdoffer.
Eén-tweetje Dirk-Wim-Dirk en de gelijkmaker stond er. Jan wurmde zich in zijn
gekende stijl door de verdediging en we stonden 2-1. Tot ergernis van vriend en
vijand konden de Parents niet om met deze achterstand. Ze begonnen te vloeken,
te tieren en te zagen tot ergernis van vriend maar ook vijand. Maar nog erger,
hun tackles, slidings en contacten werden zo erg dat we er bijna de brui aan
gaven.
Beheerst maakte zvc Portas van die onenigheid
gebruik door heel verzorgd voetbal te spelen. De tweede helft lachte ons
toe.
Wim riskeerde nog de omzet van zijn café door een
kopbal van mijzelf, op mooie voorzet van Hendrik, over de lijn te verklaren.
Hendrik en Jan maakten samen nog een echt Portaske. Eric ging door op zijn lijn
om er eentje te maken zoals in zijn vroege jaren.
En uiteindelijk werd het - uitgespeeld en tactisch
heel clever - 9-1. Chris hield zijn netten schoon en moest daarvoor niet eens
veel moeite doen. De verdediging stond pal! En onze aanval scherp.
Met Jan 3, Dirk 3, Wim 1, Hendrik 1 en Eric 1 kwam
uiteindelijk (bijna) iedereen aan het kanon.
Wie kan tennissen heeft
kennis van squash,badminton en zelfs ping-pong.
Die van tennisclub Park hebben ook
verstand van voetbal...
De jonge generatie althans. Waar zat de oudere
weeral? Durven ze niet meer?
Bon,het zij zo.
Zoals gewoonlijk mochten onze wit-groenen starten
met de blik gericht richting cafetaria.
Dat is ons ditmaal slecht bekomen. Of was
het de drang om dat heerlijk vocht dat daar te verkrijgen is vroegtijdig te
nuttigen?
De bordjes wezen na 12 minuten al 0-3 voor de racket-boys.
Coach
Jean-Marc (gekwetst) en Interim-voorzitter-sponsor Dirk (ook gekwetst) fronsten de
wenkbrauwen. De inbreng van Wim Vdh bracht soelaas. Hij scoorde en via een mooie
actie Eric-Wim kon Hendrik VDM de bal in het doel deponeren.
2-3 bij rust...dacht
men.
Maar bij directe tegenaanval wist een lepe tennis-boy tussen twee
verdedigers Dany alsnog te verschalken. Rust:2-4
Intussen was hun vaste keeper toegekomen zodat ze
ook met zes man kwamen te staan.
De tweede helft zou een zware dobber
worden...
Onze eerste tien minuten waren de beste van de
wedstrijd. Onze machine kwam op gang maar af en toe sputterde ze bij
aankomst (doel). Dany had een paar goede saves in huis maar was niet altijd
klemvast. Via Jan werd het 3-4 maar de tegenaanvallen van T.C.Park waren
dodelijk. Even hoop 4-5. Dan viel even Wim Verhellen uit en het werd vlug
4-8. Ondanks een kleine remonte met een doelpunt van Wim VDH en inbreng
van superjoker Chris werd de eindstand 5-10 voor de tennis-boys.
Volgende keer MOET het beter want 't is de laatste
wedstrijd van het jaar...
Zouden onze groen-witten de derde opeenvolgende
overwinning behalen? Of zou de squash-club van Voorzitter Bart roet in het eten
gooien?
Het moet gezegd dat de racket-jongens er
enthousiast invlogen. Dirk van Portas weet er alles van. Mijmerend over een
strategie liet hij zich na 30 seconden de bal afsnoepen en... BINGO,de snelste
tegengoal ooit uit de Portas-geschiedenis!!
Onze "diesel" sloeg in het begin niet aan en liet onze tegenstrever toe gretig mee te voetballen. Vooral Zoé en Bart waren
attent. Seba die bij hun het doel verdedigde had bijwijlen brio-reflexen!
Dit
belette niet dat we stilaan ons matchritme vonden en we bij rust 4-1
voorkwamen. Yves en ondergetekende zagen toen al dat de buit binnen
was.
De tweede helft kregen we nog meer ruimte en legden
aldus heerlijk combinatievoetbal op de mat! Ons vroeger dipje begin tweede helft
verdween als sneeuw voor de zon.
Maar dit was zonder Seba
gerekend. Hendrik (tweemaal), Dirk en Eric lukten eerst niet Seba te verschalken. En
onder het oog van supporter Joris kwamen ze 5-3 terug.
Squasher Zoé was de killer van dienst. Maar de
zelfzekerheid van Portas droop er vanaf.
Tot plots een OERSCHREEUW de
Rosco-firmamenten deed daveren. Onze aller Sint Wim die voor de gelegenheid zijn
outfit gewisseld had voor een Portas-plunje bleef voor dood liggen. Angstige
blikken op de bank. Hendrik en Jean-Marc opperden een ambulance te bellen. Tot
eigenste Wim rechtstond alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Had zijn optreden
's middags als Sint bij de Squash-club geen voldoende aandacht opgebracht!?!
Het
spel ging door.Jan vroeg om vervanging wegens een gedraaide knie. De Squashclub kwam
terug tot 7-5.
Pirouette Jean-Marc dribbelde zichzelf en viel de laatste seconden
uit met een spierscheur. Ouderdomskwaaltjes bij Portas?
Eindstand bleef 7-5 met dank aan beide ploegen voor
de sportiviteit en aan beide supportersteams!
3 spelers van zvc Portas startten met lichte
blessures, ouderdomskwaaltjes. We besloten daarom om het rustig aan te doen en
dat was er ook aan te zien: traag voetbal, veel balbezit bij Ideal Tape. Het
bleef lang 0-0. Ideal Tape maakte van op afstand 1-0 en speelde hoog, met zijn
vijven. Bij hun balverlies kon ondergetekende van heel ver "winkelhaken". 1-1.
Dit bleef de stand tot aan de rust. Aan onze kant keepte Dany een zeer
voortreffelijke eerste helft. Aan de andere kant .... : hun verdediging speelde
hoog. Gevolg veel ruimte tussen verdediging en keeper. Door veel beweging voorin
konden we die ruimte benutten. Ondergetekende werd niet aangevallen en kon tot
7x keer toe een "through-pass" (herinner ik mij van een spreekbeurt in 't
college) afleveren. Elk van onze spelers dook wel minstens 1x in het
spreekwoordelijke gat, maar telkens weer kwamen we een millimeter te kort.
De vraag aan de rust was dan ook:
- zijn onze schoenen te klein?
- is onze snelheid niet meer wat ze geweest is?
- waren de passes wel aangepast aan het jaar 2012?
- was het de man of was het de pass?
In elk geval had de score veel hoger kunnen
oplopen.
Aan de rust liep de man in 't zwart zich ook nog
steeds warm te lopen langs de zijlijn. Sinterklaas had al een zware dag achter
de rug en had blijkbaar niet door dat wij al een half uur bezig waren.
Tot een hoogblonde dame in de hoek van de zaal
verscheen en zijn interesse plots gewekt was.
Ook onze keeper had dit blijkbaar in de mot en
begon zenuwachtig te keepen. We verschenen met 3 voor het doel van Pascal
Deridder en lieten na af te werken. Tegenaanval en Filip Neuville, alleen in de
verdediging toonde hoe het wel moest en schoof de bal onder een verbouwereerde
Dany in eigen doel. Onmiddellijk daarop werd het 1-3. Dany verbrandde zijn
vingers.
Zou dit de zoveelste Portas-match worden waarin we
het vergaten af te maken?
Twee tactische ingrepen volgden:
- de hoogblonde dame werd verzocht de zaal te
verlaten. Een blonde schoonheid kwam in haar plaats en Dany hervond zijn
concentratie.
- we speelden pressing op hun verdediging. Daardoor
waren wij kwetsbaar achterin, maar ging het tempo omhoog en kwam er meer ruimte.
Eerst leken we nog het pleit te verliezen en werd
het 2-5, maar de nieuwe tactiek resulteerde in veel ruimte en die kan Portas als
geen ander benutten. Van 2-5 ging het in een klein kwartier naar 8-5 met
klassiek zvc Portas-voetbal. Geen uitgesponnen breiwerk, maar snelle
ééntijdscounters, waar de ballen nu wel perfect kwamen? Of waren onze aanvallers
intussen opgewarmd? De goals verdeelden we onder de echte Portasci, met elk 2
(denken we) beauties (Eric, Wim, Jean-Marc en ondergetekende).
Nog één vraag: wie was de mol?
De koning van de assists.
(Omdat het verslag na de
wedstrijd tegen de Wielemans er niet kwam, vond ondergetekende dat hij hier wel
een beetje mocht "doorstoefen".)
De derde wedstrijd van het seizoen was een blij
weerzien met de ploeg van Patrick Devisch waartegen we 14 seizoenen geleden onze
allereerste wedstrijd speelden en.. verloren (toen Associated Weavers).
Nu stond zijn zoon in doel en was er nog één speler
bij van het prille begin!
Bij ons waren Dany en Eric er dat eerste seizoen al
bij. Dany en Eric speelden trouwens hun eerste wedstrijd van het
seizoen!
Dus niet Chris (schouderblessure) maar Dany in
doel.
Eric en Jean-Marc in verdediging.
Jan en gastspeler Pascal De Ridder waren
de aanvallers.
Opa Wim VERH. en Papa Wim VDH sloften de zaal binnen (veel te laat!) en kregen een berisping van
ondergetekende en coach van dienst.Wim VDH. zei me dat hij op het plein ging
antwoorden.
En of hij dat deed!
Een studieronde was er niet. De kornuiten Van
Patrick vlogen er meteen in en de onzen volgden gretig.
1-0
Portas,1-1,2-1,3-1,3-2,3-3,3-4 en de tegenstander greep even de macht.
Tot we
voor rust een strafschop kregen, Wim VERH.de bal opeiste en strak binnenschoot!
Rust 4-4
Dat had veel energie gevergd van onze groenen tegen
een duidelijk jongere ploeg. Gelukkig hadden we ook Chris op de bank zodanig dat
we veel wissels konden doorvoeren. Jan moest immers vroegtijdig weg om Minister
Joke Schauvliege bloemen af te geven met de nodige kussen!
Toen Patrick's ploeg van keeper wisselde en zijn
zoon met een splijtende demarrage er 4-5 van maakte vreesde ik het ergste.
Maar
deze keer niet met dit Portas.
Er was nooit sprake van paniek. Dany keeperde weer
al vanouds die tweede helft (met vertrouwen dus). Het rustig opbouwen met mooi
combinatievoetbal loonde weldra.
Het moet gezegd dat Wim VDH zijn dagje had en
vlot scoorde.
De euforie was dan ook groot op het plein en de bank toen Wim VDH
zijn 4de en 5de van de dag nette en we zo van een 6-6 naar een 8-6 overwinning
gingen en mochten genieten.
Schitterend resultaat en een dikke match van ALLE
spelers die zich goed in het zweet speelden!!!
Zo voortdoen op dit elan, zou ik zo zeggen.
Bedankt
aan Brenda, Maite, Warre en Quentin om te supporteren!
Het 14de seizoen!! van ZVC PORTAS is op gang
geschot.
De kurk eraf!
Dit tegen Drukkerij Mastin met gekenden Piet verswijver en
Bart Wymeels in de rangen.
Chris,Jan,Joris,Dirk en Jean-Marc waren eerst aan
zet bij Portas.
De Wim's sloften binnen en begonnen op de bank.Het spel verliep
tergend traag. Wat dacht je na maanden zonder automatismen en voor sommigen met
weinig fysiek.
Yves,Quentin en mezelf waren de supporters op de bank.Sylvie en
Sinda die in de tribune.
Korte conclusie na eerste helft. We zijn nog altijd geen
meesters in afwerking. We waren bijna de evenknie maar stonden wel 3-0 in het
krijt bij rust.
Raar maar waar, na rust waren we de betere, speelden we een versnelling hoger en kwamen we terug tot 3-2. Verkeerde inschatting van
Keeper Chris en het werd 4-2.
Deze mokerslag zijn we niet meer te boven gekomen, mede door de onmacht en pech(paal) voor doel. Eindstand 5-3.
De Vandenhouckes
verdeelden onze doelpunten onder hen (mooiste goal was van Joris).
Goede
wedstrijd van allen (mooie saves van Chris).
Bedankt supporters! Op naar de
volgende.
P.S.(We hopen de volgende wedstrijden alle
Portas-spelers aan het werk te zien).
Ik heb hem gezegd dat ik die medicatie niet
nodig heb want dat ik een PORTAS-lid ben.
"Ik heb het begrepen",zei mijn
dokter
Een Portasweekend -- het moge overduidelijk zijn
-- is medicatie 2, pure ontstressing. Uitkijken naar een weekendje uit en dan
samen met vrienden genieten en bewegen, helemaal weg van de dagdagelijkse sleur.
Het groepsgevoel, want wie krijgt een groep zo zot om op de kiosk van Zichem
"Ien Ronse ees dat iet" te brengen, is "the topping on the ice".
Geluk.
Zang en lach, beweging en rust, vrienden en de
groep. Leo Bormans zou ons in zijn boek "Happiness" kunnen
beschrijven.
En of we lachten? De verschijning van OLV van
Wittentak, het onthaal door Bernard en Vera, de gedichten van onze proost, de
toneelstukken van onontgonnen talenten, de topspinboerengolf van Joris... het
deed deugd. We doen nu voor de 12de keer een poging om het weekend te
beschrijven, zodat we in 2025 nog eens de revue kunnen laten passeren.
Het geluk lachte ons al toe op Wittentak. OLV van
Wittentak verscheen aan ons en had een mooie tekst voorbereid. Ik herbeleefde
menig noveen en begon spontaan te zingen. Een eerste keer.
Waar men eens die blanke blaren Op den eiktak kon
ontwaren, Stond uw beeld, o wondre Maagd, Naar Zuid-Vlaandrens Volk te
wenken, Om het uw genâ te schenken Bij den eed' len Wittentak....
Lieve vrouw van Wittentak
OLV had voor broeder Dirk een opdracht
in petto, waar hij op dat eigenste moment enorm tegen opzag, maar waarvan hij
achteraf, en jullie ook hopelijk, met volle teugen van genoot. Dat de kinderen
spontaan naar dit bidmoment kwamen vragen, getuigt van hun en onze devotie. Zou
ik die peerdenpaternoster echt uit het hoofd leren?
OLV steeg weer ten hemel en onze GPSsen
stuurden ons doorheen alle vrijdagavondfiles vrij gemakkelijk naar Zichem,
alwaar de organisatie ons, verdoken opgesteld, opwachtte. Zouden die gehoorzame
Portasci, kou lijdend, op de kiosk blijven wachten? Of zouden ze zich tegoed
doen aan Gildebierkes en andere lokale totentrekkers in de Zichemse Volksbond?
Dat dit een rethorische vraag was, zal
de lezer van de 11 vorige verslagen meteen door hebben.
Het Zichemse aperitief kwam weldra en we
werden naar de Abdij van Averbode gegidst. Man, man, wat een prachtlocatie, wat
een binnenplein. Bernard en Vera wachtten ons op, helemaal in oervlaamse
klederdracht. Mance en Stance. Een fantastisch welkomlied, kak al hier, kak al
doer, deed ons beseffen dat dit weekend qua culinaria opnieuw onovertroffen zou
worden. Als je zo aan een weekend kan beginnen, mag er veel mislopen.
Maar dat gebeurde niet.
Het uitgestalde breughelmaal overtrof
onze stoutste verwachtingen. Ons culinair duo had weer alle bio-boertjes van 't
land bezocht om van heinde en verre lekkere hapjes aan te brengen. Mijn
voorliefde voor rauwe hesp zou ik mij die nacht nog betreuren.
De spiritueel-religieuze inbreng van Wim
zou op vrijdag een eerste hoogtepunt kennen. Film! De witte uit de jaren '60. De
lof der traaaaaaaaaaaaaagheid werd gespeeld. Hoe konden hier 3 miljoen kijkers
met volle verstand blijven naar kijken? De opdrachten voor zaterdag werden
uitgedeeld en onmiddellijk doken 4 regisseurs in spe in hun teksten.
Strebers!
De repetitie van vrijdagavond ontaardde
in een Vlaamse cantus, doorspekt met Ierse Wild Rovers. Wij zijn de mannekes van
plezier, Ronse dat is boven, Ronse dat is boven! Zo, dat hebben we dit jaar ook
weer gehad. Een groep heeft dit nodig. Merci Dany. (Groeps)Zingen maakt
gelukkig.
Dan maakte Chris zijn eerste Portasnacht
mee! (Wees gerust, Chris, voor Katia was het ook de eerste keer, hoor).
Oordopjes, nooit van gehoord. Dan maar het gesnurk van de zware mannen
getrotseerd. Ik vleide mij in alle stilte in de hoek van de kids neer en sliep,
tot ik dorstig moest gaan plassen om halfvijf en Jean-Marc en Dany mij
onmiddellijk met licht en geluid begeleidden. Sliepen die nu nog niet?
De ochtend kwam al te snel, maar werd
gecompenseerd door één lekkere douche en een schitterend ontbijt. Broeder Dirk
bracht de eerste gebeden, waarvan een korte bloemlezing:
Laat ons bidden voor degene die de nacht
voor de dag nemen, want zij zullen het licht zien!
Laat ons bidden voor onze kinderen van
wie het beeld dat ze van hun ouders hebben, na dit weekend alweer een flinke
deuk zal gekregen hebben.
Laat ons bidden voor de Portasci die
deze week weer biestchies zullen hebben.
Laat ons bidden voor de lekdreef van H
en C, want zij zullen blauw zien.
Het regende, maar niemand kloeg en
iedereen was gelukkig. Monnik Vincent kwam met een zwaai aangewandeld alsof hij
te bedevaart ging, maar bleek dan geen monnik te zijn, maar een reguliere
kanunnik van de orde van Prémontré. Een gezellige meneer die ons wegwijs maakte
in het leven en de geplogendheden van monniken, broeders, paters en kanunniken.
We leerden er dat Portas eigenlijk een abdij is (eten maken en verkopen om zelf
op stap te kunnen gaan) en dat bezoekers altijd welkom zijn.
Bezoekers brengen altijd vreugde aan,
is't niet bij 't komen, 't is bij 't
gaan.
De rondleiding was overweldigend en nam
onze repetitie voor de PortasHarmonie in beslag. Terwijl schreef ik de
peerdenpaternoster.
De picnic was binnen, maar daarom niet
minder geslaagd. Weer een aantal schitterende vondsten van B&V (waarom geen
B&B openhouden?). De bloedworsten met uienconfituur en de witte pensen...
mmm overheerlijk. We maakten ons klaar voor een regenachtige namiddag op de
tandems, maar God verhoorde onze gebeden en de hemel klaarde op. Misschien
hadden we ook beter gebeden om geen pech te kennen onderweg. We fietsten
uiteindelijk een 30tal kilometer over 2uur en 8 minuten. 2uur en 7 minuten
hielden we halt. Bijna vergaten we te genieten van het prachtige parcours
doorheen de Kempense bossen. Plots bekroop me een déjà-vu, toen ik Barbara een
duwtje in de rug mocht geven. (Bekruipen is misschien een foute woordkeuze?)
Haar "nog, nog, nog" klonk helemaal anders dan de "nog, nog, nog" van Wim vorig
jaar op weg naar Retranchement...
Gelukkig hielden de ijsventers in de
Lekdreef (Abdijstraat) hun kraampjes langer open dan voorzien, en konden we
genieten van schitterende kwaliteitsijsjes. Merci Fabien! Hier kom ik ooit
terug.
Sommige lekdreven waren zo op de proef gesteld dat hun eigenaressen
besloten de laatste paar 100 meter te voet af te leggen. Sylvie, nochtans
"geviseerd" de laatste weken, was blijkbaar serieus "gehard" en hield het uit
tot de laatste meter.
Tijd voor repetitie, alweer, dit keer
voor het volkstoneel. Wanneer kunnen we eindelijk Chinees p...? Maar behalve het
team van Yves en Erik, (stre...), genoot iedereen liever van de volksdeuntjes
van Dany tijdens alweer een schitterend aperitief. De combinatie
komkommer-haring zal mij bijblijven enne ... moeten er nog vogelnestjes zijn?
Fantastische koetong met volksvlaamse semoule de blé en vanilleflan met
speculoos werden op tafel getoverd.
Daarna was er eindelijk tijd voor
volkstoptoneel. De kwis van Wim zal voor een andere keer zijn, de antwoorden
(1134, Luc Philips en Zonnestraal) bewaar ik alvast in mijn
Portasmap.
Tistje Duran speelde een glansrol : jong
en oud vadertje Valentijn. Nathalie speelde de meest levensechte rol van
de avond. De hitsige stieren en koeien van Nesten Claes stalen de show. Wannes
bood dan weer aan Moeders Stance en Stiene en vooral hete Nette het genoegen dat
zij nooit meer zullen smaken. Ze mochten hem naar hartelust uitkafferen. En
Maudje volgt later zeker papa Wim op in een glansrol in VTV. De Wims, tenslotte
bezegelden de 11 voorbije weekends in een "Witte" vertolking met Leffe. Caroline
als zatte Nathalie en (aap) Chris als Wim D speelden de rol van hun leven.
Lachen geblazen.
De cantus met volksliederen besloot menig
Portasavond en deed dit ook nu weer. Deze nacht was iets langer, maar Chris en
weer Dany hadden toch wel meer meegemaakt dan ondergetekende.
De I-pad van Dany
(de eerste keer dat dit woord in een portasverslag voorkomt) registreerde het
gesnurk van Helga. Toen een paar van onze devote helden terugkeerden van een
ochtendwake en Yves vertrok om zijn eerste Portas-weekend-minuten te missen,
werd alweer een schitterend ontbijt geserveerd. B&V recupereerden alle
restjes en maakten er heerlijke hapjes van. We moesten klaar zijn voor het
"overjaars scoutisme" van Joris. Maar ik wou buiten zijn en schreef mij
onmiddellijk in op het boerengolfen. Slappe lach toen Joris aan Warre een
staaltje van zijn kunnen wou tonen en tot 2x toe met veel topspin een boom trof
op anderhalve meter. We kwamen niet meer bij...
Chris en Dany voerden enkele comedy capers-stukje
op (net als bij de start van het fietsen trouwens). Chris, intussen onze oudste,
blijft een vlegel van 13 ...
Voor het afscheid trokken we naar intussen "onze"
kiosk in Zichem. We speelden er de "tune" van de heren van Zichem en Ien Ronse
ees dat iet voor wel duizend man en één trouwe aanhanger, en maakten alweer veel
leute.
Op naar Scherpenheuvel. In verbeterde friettent Christusoog kregen we
voor geen geld een lekkere soep en een smakelijke kip voorgeschoteld. Hoe
Christus dit dessert tolereerde, is mij een raadsel. Maar niet getreurd. Dit
was de perfecte plek voor de afsluitende gebeden van broeder Dirk, voor de
dankwoordjes en kadootjes van de voorzitter, voor de dank aan Bernard en Vera
(tot volgend jaar?) en voor de aanduiding van de nieuwe organisatoren. Merci
Maité, Quentin, Jean-Marc, Brenda, Chris en Katia. We verwachten ook van jullie
een dertiende en nieuwe insteek.
De nieuwigheden van 2012 op een rijtje:
de abdij
de spiritueel religieuze insteek
muziek door Harmonie Portas
volkstoneel
het weer.
Merci Joris, Fabien, Wim en Barbara. 't Was alweer
geslaagd.
Maar wat jullie, de volgende fabulous 4 er ook van
maken. Het kan niet stuk, want deze groep maakt van alle weekends toppers.
Graag besluit ik dan ook met de laatste verzen van
de Portaspaternoster:
Tot voor kort een
onbekend gegeven voor ondergetekende en zijn eega, maar intussen, en zeker na dit weekend, zijn wij er wel
achter gekomen wat dit exact betekent: solidariteit, samenhorigheid,
gezelligheid, leute, Kortom een uniek gevoel dat velen ons benijden.
Wij, en alle genodigden met ons, hebben aan den lijve kunnen ondervinden tot
wat Portas in staat is. Onze voorzitter wist het in zijn speech vooraf al perfect
te verwoorden: de resultaten op
voetbalvlak zijn misschien niet meer wat ze geweest zijn; het resultaat van wat geserveerd wordt mag er des te meer zijn. De vele positieve en oprechte reacties tijdens
én nadien liegen er niet om!
Nochtans: Het comité
was er vooraf niet echt gerust in (Sylvie deed er naar het schii(n)t vooraf al
van in haar broek) o.w.v. de
kaartenverkoop die niet echt vlotte, de te schilderen figuren, de speciale act,
Gelukkig was er de immer rustige (uiterlijk toch) Yves om alles perfect te
plannen , te coördineren en in goede banen te leiden (lijden?), zijn fles Whisky ten spijt .
Reeds vrijdag werd zoveel als mogelijk in
gereedheid gebracht, met een vervolg op zaterdag. Niets werd aan het toeval
overgelaten, en onder leiding van de vier kokkinnen werd er een formidabele
activiteit ten toon gespreid. Hetgeen op onze gasten hun bord zou geserveerd
worden moest en zou perfect zijn, en zo geschiedde, want reeds om 17h00 mocht
de hele Portasbende zijn voetjes onder tafel schuiven voor een moment van
bezinning (stilte voor de storm) en het
voorproeven. En het mag, neen het MOET gezegd:
dit was een staaltje van culinair genot!
Tussendoor en niet te
vergeten: Eric die uitgerekend zaterdag zijn 60ste verjaardag vierde en bovendien
dag op dag nog eens 25 jaar gelukkig getrouwd was met zijn Caroline, werd in de bloemetjes gezet. Dat Erics broer
Stefaan ook present gaf dit weekend was mooi meegenomen we hopen hem nog meer
te zien.
Tijdens de laatste
briefing werd nog eens van naaldje tot draadje uitgelegd van wie wat,
wanneer, en hoe werd verwacht, en en avant la musique -met de Djembé groep in dit geval- werd de avond op gang getrommeld.
Ik meen te mogen
stellen dat alles, maar dan ook alles volgens plan verlopen is (mede door
kleine bijsturingen van Yves), al was er toch een Wim-intermezzo tijdens de buikdans-act . Onzer
aller geliefde Verhellen was zodanig onder de indruk van het vrouwelijk schoon
op de dansvloer dat hij moet gedacht hebben: met die poepekes wil ik wel eens
een slowke dansen want plots kreeg de
muziek een totaal ander ritme (het moet
zijn dat Hij van hierboven zo begaan was met onze Wim - door de perikelen van
Sylvie allicht al enige tijd verstoken van - dat Hij iets forceerde).
Jean-Marc zijn haren (?) rezen ten berge, maar gelukkig was het euvel snel
verholpen.
Ach ja, nu ik er over
nadenk; later op de avond was er nog een merkwaardig voorval; hoe anders te
verklaren dat Conny met een jeans kwam werken en met een bermuda huiswaarts
keerde? De wonderen zijn blijkbaar de wereld nog niet uit.
Afin, ik denk dat een
dikke proficiat aan iedereen hier echt wel op zijn plaats is, maar niemand zal
het me kwalijk nemen als ik een bijzonder grote pluim geef aan het kook-comité
want zij hebben tenslotte de grootste verdienste voor het welslagen van
deze avond: merçi Sylvie, Nathalie, Brenda, Conny en Yves. Jullie waren
outstanding!
Doch, het zou
ongepast zijn af te sluiten zonder een speciale vermelding voor de kids.
Wat een inzet en overgave! Proficiat, een dikke kus en een bank vooruit voor Maud,
Maitee, Quentin, Jozefien, Warre De opvolging bij Portas lijkt me verzekerd!!
Dank u Portas voor de
heerlijke (letterlijk en figuurlijk) avond die jullie mij en vele anderen
weerom bezorgden!
En nu: op naar het Portas-weekend, in de wetenschap dat ook nu weer de afwezigen
ongelijk zullen hebben.
Zeker weten!
Getekend: een zeer
fier Portas-lid (zijnde Chris, nvdr)
Laatste wedstrijd van het Portas-seizoen 14/4/2012: Zvc Portas - Fam Wieleman
Niets
leek op een eindeseizoenswedsrijd laat staan een uitgeblust gevoel.
No Way!!
Dit PRESTIGEduel tussen
RONSENAARS was er één waar een twintigtal (!!) supporters wild enthousiast van
werden!
En met reden!
Geen aftasting en terughoudendheid begin wedstrijd maar meteen
zaalvoetbal van een degelijke kwaliteit!
Al
spoedig scoorden de Wielemans echter en netten ze een tweede, vijf minuutjes
daarna.
Maar dit Portas was geen hapklare brok! Een
bijwijlen subliem Portas kwam langszij met doelpunten van Joris en Dirk. Spanning
ten top. Uitgestrekte keepersvuisten en doelhout beletten voor rust een
ouderwetse score bij rust! 3-4 voor De Wielemans !Concentratie alom bij Portas op de bank...
Met het mes tussen de tanden vingen de 'groenen' de tweede helft
aan. Met resultaat. Assist Dirk en Joris nette zijn derde (viagra?): 4-4.
De Wielemans met 'Captain' Yves (doel) lieten
zich niet onbetuigd en hun "jonge" benen scoorden tweemaal kort na elkaar .De ban
brak even bij ons bij 4-8... Supporters Wieleman's slaakten een kreet van
opluchting. Wij zagen de bui hangen.. Na
enkele niet te missen kansen van onzentwege en vlugge tegenaanvallen kregen we
het moeilijk. Vervangingen drongen zich op .Helaas hadden we maar één valabele
speler op de bank.
VOORZITTER Wim VANDENHOUCKE van Portas vond het toen gepast om
de show te stelen!! Eerst sakkerde hij vanop de bank. Daarna devieerde hij een
bal in eigen doel, maakte hij een mooi doelpunt VOOR Portas, oog in oog met maatje
Yves en claimde een strafschop met een spektakelvolle buiklanding.
Bordjes wezen
toen 5-11.
Na een laatste inspanning van Speedy Conzalez Jean-Marc en
Eric staken ook medespelers een tandje bij. Ook Chris verdient een pluim voor
zijn puik keeperswerk!
Eindstand: 7-11!
Ondanks verlies een dikke Proficiat aan
ALLE spelers die tot het uiterste gegaan zijn.
Speciale vermelding Joris:4
doelpunten en Eric die ALLE wedstrijden dit seizoen meespeelde voor het tweede
jaar op rij!!
Qua spel de mooiste wedstrijd van het seizoen!! Supporter Yves was
het met me eens!!
Wel een kleine opmerking na het
laatste Yves's fluitsignaal.
Voorzitter Portas
ging de overwinning meevieren met De Wielemans???
Ten huize 'Verhellen-Aelvoet' is al meer gezwoegd geweest door de Portasbende, maar het zweet dat nu vloeide kwam van het naaiwerk in het teken van ons nakende eetfestijn...
Gezien we voor dergelijke activiteit op alles willen voorbereid zijn, en een vlekje hier of daar tot de mogelijkheden behoort, vond het comiteetje dat de Portasleden over een deftige werkschort moeten beschikken.
Zaterdag 31 maart, de dag waarop andere sportverenigingen op de fiets kruipen, werd uitgekozen.
Vanuit de living zagen we honderden wielertoeristen de Ronde rijden, maar dat kon onze naaisters van dienst niet afleiden: er werd geplooid, gestikt, omgekeerd en nog eens gestikt, gespeld, met plezier gestreken en gesurfileerd dat het een lieve lust was, en het resultaat mag gezien zijn !!
En natuurlijk werd er ook geshowd door... natuurlijk !!! ;-)
En dit alles onder het nauwlettend oog van Portas-Youngster 'Nootje'.
Bedankt aan alle naaisters van dienst en aan Wim en Sylvie in het bijzonder voor het gebruik van het naaiatelier!!
Volgens "insiders" kregen we de eerste wedstrijd de
c-ploeg te bekampen.
De tweede wedstrijd de b-ploeg en afgelopen zaterdag de
a-ploeg van HOMELESS...
Waarachtig stonden de bordjes bij rust 1-2 voor
de bezoekers. Hun spelers met rugnummer 21 (beste speler ooit in T.I.D) en 7
waren moeilijk van de bal te zetten!
Chris , Eric, Bram, Hendrik, Joris en nieuwe
gastspeler Erwin konden het toen ook niet geloven.
Zelfs hun begeleider die anders het spel verdeelt bleef op de bank want ze hadden 3 wissels waar nu geen enkele dame bij was!
In
de tweede helft combineerden we iets vlugger maar konden geen afstand nemen mede omdat we liefst viermaal de staak of deklat raakten. Maar ook Homeless mistte voor
doel! Halverwege stond het 5-5.
Toen keeper Chris met goede bedoelingen veel te
ver uitvoetbalde kwamen we opnieuw achter. Bram maakte toen opnieuw een mooi
doelpunt. Hendrik scheerde weer de deklat en viel uit met een lichte
spierscheur.
Doch in laatste instantie kwamen we nog langszij in deze
mini-thriller.
Eindstand 7-7
.Een gelukkige tegenstander tevreden met het
puntje. Wij toch ietwat teleurgesteld.
Niet getreurd, er rest ons nog minstens één
wedstrijd om dit seizoen te eindigen in schoonheid!
Met dank aan de spelers van zaterdag voor de
inzet!
Wegens een JIU JITSU tornooi in Ronse waren we genoodzaakt onze
wedstrijd in Oudenaarde te spelen.
Jammer genoeg
had onze tegenstander afgezegd.
De Wim's zochten vlug nog een ploegske bij
elkaar. Helaas...kwam er slechts één speler
opdagen .Zoon van ons aller bekende schilder Jan Demeulemeester
nml. Aaron.
Geen nood. Portas kennende verdeelden we
ons onder elkaar. Aaron, Joris en Dirk vormden de éne
ploeg. Chris(doel), Hendrik, Jan en Stefan de andere
Er werd gespeeld over de hele lengte van het veld!!
Het bleef geruime
tijd gelijkopgaand. De beste combinaties kwamen er van Joris zijn ploeg. Doch
stond de ploeg van Jan voor aan de rust met een bonus van twee doelpunten. 6-4
dacht ik.
De rust was meer dan welkom en speler Eric en zoon Bram ook, de tweede
helft! Eric vervoegde ploeg Jan en Bram ploeg
Joris.
Ploeg Joris met (vliegende) keeper Dirk nam veel risico's achterin wat hun
bijna fataal werd. Logisch met één speler minder in hun rangen. Uiteindelijk
verwisselden Vader en zoon Vandermeulen van shirt en ploeg. De wedstrijd was meer
in evenwicht en stevende op een gelijkspel af. 12-12 !
Maar toen zag een
klaarkijkende Jan een opening tussen de tegenstrevers en nette van op eigen
helft de winningsgoal!
Uitslag was niet belangrijk.
Wel dat onze conditie weer
aangescherpt is en dat er veel ambiance was tijdens en na de
wedstrijd. Alhoewel...een (letterlijk) koude douche voor sommigen??
Een speciale attentie voor Bram die, dacht ik, de eerste maal
met Portas meespeelde en Dirk mooi te grazen nam met een geplaatste
strafschop!
Door verstek van onze tegenstander, een paar
dagen voor de wedstrijd, had Wim terug contact opgenomen met de ploeg Homeless. Ze
kwamen dus met de ambitie om waarschijnlijk beter te doen dat de eerste confrontatie
(1-18 voor Portas !)
Met 7 mannen of liever met 5 mannen en 2
vrouwen kwamen ze ons uitdagen.
Onze Portas ploeg was serieus aangepast
tegenover de heenwedstrijd, drie spelers waren terug op de aftrap (Jan, Eric, Wim VDH) aangevuld
met 4 nieuwe spelers (Stefan, Nicolas, Joris en Melvin). Stefan en Jan hadden afgesproken om door de afwezigheden van onze doelmannen
elk een helft tussen de palen te spelen.
Om 17u03 mochten wij aan ons wedstrijd
beginnen (zelfs onze Schepen van Cultuur
was deze keer op tijd, met nieuwe schoenen aub !)
Na 2 was het al raak, doelpunt van Jan (1-0). Het eerste deel en feitelijk het grootste
deel van de 1ste helft ging het gelijk op en na 12 toonde het scorebord een
gelijkstand van 3-3 (doelpunten van Wim en Jan voor Portas). Een beetje later wordt het 4-3 via Eric en
zelfs 5-3 met een doelpunt van Jan op een mooie opening van Nicolas. "De kloof is gemaakt", dachten wij
maar zo ging het niet enuiteindelijk
bleef het een achtervolgingswedstrijd tot aan de rust (7-5).
5 doelpunten van deze tegenstander is een
beetje ontgoochelend. Toch mogen we de schuld niet alleen aan onze occasionele
doelman toewijzen; hij liet ook mooie dingen (niet veel) zien. Ook de voorlijn was
niet altijd efficiënt, soms door onhandigheid, soms door pech
Stefan
en Jan wisselden hun truitjes en wij duimden voor een betere tweede helft.
Er kwam heel vlug verbetering want na 12
stond het scorebord op 10-5, doelpunten van Melvin (Wim liet het leder tussen
zijn benen doorgaan), Joris op een lange inworp van Jan en Stefan na een mooie driehoek
actie (Wim-Joris-Stefan). Wij mistten nog een paar kansen maar dit was
zonder gevolg want Jan kon de weinige kansen van de tegenstander pareren. 7 voor het einde vond Nicolas (op assist van
Joris) ook de weg naar de netten (11-5). en een beetje
later maakte Wim (zonder stress 2 uren voor de Premiere van Tavi) er zelfs
12-5 van.
Homeless slaagde er op het einde van de
wedstrijd in om Jan toch eenmaal te verslaan en het eindigde met 12-6 op het
scorebord.
Conclusies :
Resultaat : mooie overwinning
van het team met een wel onuitgegeven
ploeg denk ik. Ik kan mij niet herinneren dat Nicolas, Joris, Stefan en Melvin
al in het verleden samen gespeeld
hadden.
Doelpunters
, iedereen scoorde en dat is misschien ook een Premiere !!!) : 3 (Jan) 2
(Wim, Eric, Joris) 1 (Melvin, Stefan, Nicolas.)
Aantal
supporters : veel te weinig, ½ ! Yves voor de tweede
helft ! Dames, waar blijven jullie ?
Ploeg Christian Dejonghe - Zvc Portas (want uitmatch !!)
Wegens overboeking waren we genoodzaakt deze
wedstrijd in Oudenaarde te spelen
Een vleugje nostalgie trouwens want het was
daar dat we ons eerste matchske speelden.Zowat 13 seizoenen
geleden!
Bij Portas waren Dany,Chris,Wim
VERH.,Dirk,Eric,Jean-Marc,Hendrik en last but not least Joris van de
partij.
Deze wedstrijd begon op het scherp van de
snee.
Beide ploegen waren erg gemotiveerd en de snelheid van uitvoering lag
hoog. Doch was het de tegenpartij die twee keer kon scoren mede door een
klungelige goal .Maar de onzen lieten niet begaan en door mooi samenspel en hoog
tempo kwamen we langszij 2-2. Een mooi vrijschopdoelpunt van Dirk trouwens. Door
een geniaal pasje van Chris door de benen v.d.tegenstrever naar Eric werd het
op rust zelfs 3-2 voor Portas.
De tweede helft
bleef lang doelpuntenloos.
Toen sloeg het noodlot toe bij Portas.
Jean-Marc
verzwikte zijn enkel en was out. Toen ze er ook nog twee netten op anderhalve
minuut kregen we het moeilijk. Zelfs de inbreng na lange revalidatie van Joris
bracht geen soelaas. Toen ook Eric voor een lichte blessure aan de kant moest en
Wim ook om vervanging vroeg werd het puzzelen.
Dit kwam ons spel niet ten
goede.
Uiteindelijk verloren we met 4-6, na een zeer verdienstelijke wedstrijd
van onze groenen en een zeer genietbare partij!
Na de wedstrijd in't café op
't hoekske maakte de gulle bediening veel goed !
Na de afgelopen feestdagen en enkele kilootjes bij drong een wedstrijdje zich op! En de onzen waren GRETIG en HONGERIG naar de bal!!
Zeven onvervalste Portas-binken trokken tegen HOMELESS alle registers open! HOMELESS, een tehuis voor jongeren weliswaar met een voetballende GIRL in hun midden. Sluitstuk Dany zou één van zijn rustigste voetbalnamiddagen van zijn goedgevulde carriére beleven. Ondanks dat de onzen TAL van gemiste doelkansen op hun palmares zetten in de eerste 10 minuten, paal en deklat inbegrepen. Enige supporter Quentin vond de onzen toen zelfs "MIETJES". Toch kwamen we via Dirk 1-0 voor. Maar door een slecht ontzetten van één van onze spelers kwamen ze spoedig gelijk. Opletten was de boodschap. Enkele minuten daarna werd het 2-1 voor ons en de veer van de tegenstander werd heel broos. Na ons derde doelpunt brak de weinige weerstand volledig bij HOMELESS. Vermoedelijke reden: jong en ongedisiplineerd. Teveel persoonlijke acties. Hoe hun OPVOEDER ook richtlijnen schreeuwde, het baatte niet. Ruststand 9-1!! Tweede helft bracht geen beterschap... voor de tegenstander. De onzen vonden het zelfs leuk en leefden zich ten volle uit. Zodanig dat Dany en Jan truitjes wisselden en Dany gelijk een jong veulen de voetbalwei opdraafde! En tweemaal scoorde op aangeven van Eric en Dirk. Toen Wim Verhellen ook de doelman te grazen nam was het 'Over en Out' voor HOMELESS ook mede door Wim V.D.H. en Jean-Marc die dolden met de tegenstanders. ELKE speler van PORTAS scoorde trouwens één of meerdere doelpunten! EINDSTAND: 18-1 !!! Leuk sportief begin van het jaar zou ik durven zeggen!!
