Het is stilaan de gewoonte dat ploegen waar "oud" voor staat niet beantwoorden aan de werkelijkheid.Drie jonge snaken verschenen ten tonele vergezeld van hun respectievelijke vaders.Wij hadden ter versterking ook een jong keeperstalent Nicolas aangetrokken wegens Dany te druk.Ook Carl Deviane mochten we als een versterking beschouwen.Verder konden we rekenen op Joris,Eric,Dirk,Wim Verh.en Jan.Ook en dat is lang geleden mochten we vier vrouwelijke supporters begroeten op de tribune,Silvie,Brenda,Fabien en Nathalie gaven het beste van zichzelf.Ook Yves en Jean-Marc(beiden gekwetst) namen plaats op de bank. We konden al starten om 17u02!!(ook lang geleden)
De wedstrijd begon goed voor ons. Betouwelijke sluitstukken Dirk en Wim.Eric en Carl liepen hun vooraan in het zweet! Degelijke organisatie ook waarbij we de tegenstrever goed vastzetten.Die moesten het dan met afstandsschoten proberen maar Nicolas stond pal ! Wij hadden meer precisie.Assist van Dirk op Jan en 1-0.Enkele minuten daarna assist van Jan op Dirk en 2-0.Dra konden ze tegenprikken door een misverstand in onze verdediging.2-1.Ondertussen waren Carl en Joris in de ploeg gekomen voor Dirk en Jan.Kregen we het even moeilijk en stonden we bij rust 2-3 achter.Een korte bezinning volgde...
Door de ambiance op de bank en het geroezemoes in de tribune kon ik het scoreverloop in de tweede helft moeilijk volgen.Toen we 3-4 achterstonden en Joris "smeekte" niet te moeten spelen lukte Jan hun ervaren keeper tweemaal te verschalken.5-4.Even kwamen ze nog terug tot 5-5 onder impuls van Filip Delanghe en Denis Cocquyt die vloekte dat keeper Nicolas een loeier van hem uit de kruising haalde.Jan(vijfde doelpunt) en Carl konden oververdiend de 7-5 eindstand vastleggen!! De "Wave" volgde vanuit de tribunes.Met dank aan de dames!! De spelers en Yves en Jean-Marc ook uiteraard!!
Vrijdag 15 april werd de Portas Gold Race gereden, een typische waaierkoers uit het tussenseizoen en de traditionele voorbereiding op het rondewerk. De renners die de brug slaan tussen de voorjaarsklassiekers en de grote rondes waren present. Het was wel even schrikken toen regerend wereldkampioen Wim Duran zich onverwachts aanmeldde om de deelnemerslijst te tekenen. De rest van het pak wist toen al dat ze voor de tweede plaats reden. Oude krijgers zoals Dirk Dekuiper en Wim Verhelseltje zagen meteen een kans om toch nog eens een semi klassieker te winnen door de neus geboord. Het grotere werk is aan deze jongens, verdienstelijke kampioenen van weleer, niet meer besteed. Ze namen het met een lach en waren van plan hun oude knoken dubbel te plooien tegen beter weten in. Oude paarden lopen soms een laatste goede wedstrijd, maar dan moet alles meezitten.
Daar waar de voorbije jaren het deelnemersveld wat ingeboet had aan kwaliteit werd het dit jaar een sterk bezette koers met toppers zoals de gebroeders Slak (Wilhelmus en Werenfried Joris) en Yves Cuyperkie, alsook de mountainbiker Jean Marc Boucherie, de twee oudjes reeds vermeld niet meegerekend. Reeds in de heuvelachtige aanvangsfase in de streek van Ronse Oudenaarde werd de schifting hardhandig doorgevoerd onder impuls van de Slaks en Cuyperkie. Ook de twee bejaarde vossen roerden zich en schoven mee met te kop van de wedstrijd. De wereldkampioen volgde met al zijn vingers in de neus, genietend van het landschap. Ook Boucherie en Boucherie Junior sloten aan zoals verwacht. Het was op de Kortekeer dat de wereldkampioen een eerste maal verwoestend uitpakte en met een splijtende afdaling zijn aanhangsels uiteen ranselde. De Avelgemse Adelaar vloog wee r en de mussen achter hem piepten. De Slaks, Cuyperkie en Boucherie pikten nog vlot aan en ook Verhelseltje en Dekuiper vervoegden opnieuw al wat moeizamer de kopgroep. Boucherie Junior moest afhaken. Richting Deinze werd de kloof verder uitgediept. De wereldkampioen had nog niet geademd toen hij een tweede verschroeiende versnelling plaatste op de kasseien van Wannegem Lede. Een ware geseling was zijn intervaltraining voor zijn medevluchters. De kopgroep klapte uit elkaar als een splinterbom maar Duran liet allen terug naar zijn wiel kruipen om het gezellig te houden. Op de vaartstrook richting Nederland beukte de wereldkampioen zo krachtig dat de rest van de kopgroep het wit uit de ogen gereden werd, en de stukken uit zijn schoenen sprongen. De winnaar was al langer gekend. Even namen de gebroeders Slak het commando over, weliswaar om het tempo te drukken. De grote vorm hebben ze duidelijk nog niet. Niettemin verrasten de ouderlingen door er te blijven aan hangen. Dekuiper en Verhelseltje bewezen eens te meer dat ze op een goede dag nog met de besten meekunnen. Boucherie gaf lange tijd geen krimp en leek de gevaarlijkste belager te worden van de wereldkampioen. Ook voor Cuyperkie beginnen de jaren te tellen. Hij had andermaal last van de knie. Het sloopwerk bleek zijn tol te eisen. In volle finale harkten allen achter Duran aan maar hij gunde hen zijn gezelschap. Enkele krachtige heupslagen waren voldoende voor de wereldkampioen die won met stervende zwanen aan zijn wiel. Een spurt kon je het nauwelijks noemen. Na afloop van de wedstrijd sprak de wereldkampioen van een goede trainingstocht. Wel klaagde hij over het gebrekkige stuurwerk van zijn medevluchters die hem tot tweemaal toe haast onderuit haalden. Vermoeide renners op hun retour
De organisatoren waren uitermate opgetogen met de deelname en overwinning van de onbetwiste nummer 1 van het huidige wielrenner. Na deze nieuwe editie van de Portas Gold Race zijn enkele conclusies te trekken. Dekuiper en Verhelseltje moeten stilaan denken aan stoppen in schoonheid (opdat het niet beschamend zou worden). Cuyperkie zal zich moeten richten op wedstrijden die hij nog aan kan, wil hij gespaard blijven van verder leed. Boucherie blijft een vaste waarde en Boucherie Junior is een wissel op de toekomst. Van de Slaks hebben we de laatste seizoenen niet veel meer gezien dan hun bolle kuiten . De wereldkampioen was omnipresent. vg.
Voorwoord: o help, o ramp. De ex-wereldkampioen, eertijds een toonbeeld van romantisch realisme, schrijvend over het verleden in harde bewoordingen, vol heimwee en sehsucht.. , is de waanzin nabij. Zijn droombeelden schrijft hij neer alsof ze waar gebeurd zijn. Pijnlijk, maar helaas, hij is een ten prooi gevallen aan de vele anabolica die hij diende te slikken en surrealist geworden.
Wat hierna volgt, is het echte verslag over vrijdag de 15de en volgende. Geen aanbevolen lectuur voor de supporters van de Avelgemse Adelaar.
Vrijdagmiddag 12u25. Het takenlijstje netjes afgewerkt, spurtte ik als een volleerde Philippe Gilbert in zijn beste jaren Hogerlucht omhoog. Hijgend zag ik tot mijn verstomming dat de Avelgemse Adelaar met Taxipost op onze startplaats gedropt werd. Lachwekkend, maar soit, onze nieuwe voorzitter had nu al bewezen uit het juiste hout gesneden te zijn. In één gesprek een afgeschreven oud-Portascus overhalen tot een stunt van 100km in het spoor van afgetrainde sporters, il faut le faire. Proficiat, Wimpie V. We zouden je een 30tal kilometer dankbaar blijven.
Al was het op de Kortekeer al duidelijk. Deze man had zijn fiets al lang niet meer aangeraakt, laat staan zijn stalen ros bereden. Zijn evenwicht zoekend daalde de ex-wereldkampioen in slakkentempo naar de vallei rond de Koppenberg. Na 1 uur bereikten we eindelijk de kasseien van den Doorn, door sommigen verward met de beruchte strook van Wannegem-Lede. Mietjes. Jorisdobberde van links naar rechts. De echte Flandriens, de Cuyperkes en de nieuwe voorzitter, stonden al lang te stretchen aan de kerk van Lede, toen de groep zich aanmeldde.
Vandaar ging het richting Lozer/Zandvlooi, waar het organiserend team zijn eerste staaltjes toonde. De Portasmaquette, bananen, rijsttaartjes en isotonische dranken, alles was voorzien. Even later begon de Kalvarie. WimD liet zijn ketting opleggen door Wim V, en ondertussen was de rest van de équipe aan een hels tempo langs het Kanaal van Schipdonk aan het vlammen, 37 km/h. Jeamba heeft een toekomst in coaching, want riep ons van de andere kant van het kanaal toe: Portas! Portas! Zomergem was onze laatste halte voor de Nederlandse grens. Jeamba toonde er dezelfde realiteitszin als wijlen de Kei van Kaster, want ook hij wou stunten en met de groten richting Nederland rijden. Gelukkig werd hij ingetoomd. In Eede liep het even fout. We waren al een eind verderop en moesten willens nillens terug voor een bevoorrading. Met tegenzin, natuurlijk, tot we 8 heerlijke blondines naar ons zagen lachen. We namen de Grimbergse dames tot ons, ja ook JM en Wim D en vervolgden onze weg. Blond schuimend bier, lekker dier van plezier.Nog 15km duwwerk te gaan om onze Adelaar aan de meet te brengen, zelf met 7 in de remmen te gaan en hem de show te laten stelen. Wat een teamgeest! Nog nooit zoveel schouder- en zadelpijn gehad na een ritje!
De dames stonden ons op te wachten aan de kiosk van Retranchement en Conny beloonde ons met een Vlaamse jenever. Maar (al) onze spieren verlangden naar een heerlijke douche en die kregen we dan ook in de Breydelhoeve. Het aperitief werd verslonden, al vraag ik mij vandaag nog steeds af of rehydratatie met Cava grand baron zo'n ideale combinatie is? Benny Neyman, Rob Denijs, Egbert Douwe (bedstee) bezorgden ons een gezellig smartlappenfestival en Dany bleef maar vlees bakken... Met Memories gingen we de nacht in...Bier is beter dan de rest.
Ik had geen halve fles lauw water gedronken en het vervolg liet zich raden. Een zware kater die ik probeerde te verhelpen met Dafalgan. Op een nuchtere maag blijkbaar een slecht idee. Mijn zuurdesembroodje bleef onaangeroerd en van mijn 2 bezoeken aan de kleinste ruimte bespaar ik jullie de details. Enfin, ik kreeg extra slaapvergunning van de organisatie en maakt de "vriendelijke" fietsboer van Cadzand niet mee... Toen ik 's middags dan toch wou vertrekken, bleek mijn achterband leeggelopen. Gelukkig kon ik met de fiets van Wim naar "Zudzande" op goed geluk (want zonder kaart)om vandaar de Zwinroute te volgen en de groep voor de picnic te vervoegen. Na een kryptisch kaarsspelletje met bolusbegon de pech voor de anderen. Wim Verhellen reed lek, Dany kreeg het moeilijk met de bakfiets en junior Adelaar reed zijn dérailleur in zijn wiel op de kasseien van St Anna ter Muiden. Mistroostig als Tom Boonen in het bos van Wallers, werd ook Jeamba door zijn ploegmaats voorbijgereden, en uiteindelijk geholpen door de neutrale wagen. Joris en de Wims stelden een onherstelbare breuk vast, en JM en D fietsten om beurten met 2 fietsen richting Retranchement. Wim Vh nam Maud in het karretje en JB spurtte op de fiets van Maud. De achtervolging werd ingezet op.... niemand. De voorwacht van het peloton had immers een bordje gemist en diende op zijn beurt ons te achtervolgen. Iedereen was daardoor vrij snel op de bestemming. De volgwagen bracht 3 fietsen naar Cadzand en Wimkoerste er de bakfiets heen aan een tempo van 25km/h, tegen de wind in.
We hielden het ritme erin : ontbijt - apero - rustige activiteit -apero -lunch -apero -rustige activiteit -apero -diner -bierfestival.
Dus was het nu tijd voor apero en avondeten. De Toverwok was de plaats van bestemming. Nathalie werd er door topindustriëlen onthaald als een Vlomsche Boerinne. Toversluis is ideaal voor groepen, goede prijs/kwaliteit. Lekker. Met een herstelde maag kon er nog een dame blancheke bij voor we aan het bierfestival in de Breydelhoeve begonnen. Altijd goed voor een Chinees poepke. Terwijl iedereen geboeid zat te luisteren naar Black Venus van Jef Duran, won Joris het spelletje en had Wim vooral zichzelf opgehitst. Hij zonderde zich af in zijn kamer en vertelde me nadien over Hubert Lampo en Clem Schouwenaars. Vooral Quentin had iets bijgeleerd. Of had de lezing ook invloed op opa Wim, die die nacht zijn kramp over de Zeeuwse vlakte uitschreeuwde?
Een luxe-ontbijt zorgde ervoor dat we energiek de strandspelen aanvatten. Eenvoud siert: gofvoetbal en beachvolley, de meest sexy sport ter wereld, behalve die zondagvoormiddag...Onze -- in Portasjaren -- jongste speler JM scheurde zijn quadriceps en lag in de lappenmand. Spijtig. Gelukkig zorgde dochter Maité voor een topperformance en liet daardoor Stefan Vds 10 jaar gemiste Portaskansen in één keer goedmaken: de winninggoal!!! Nadien wonnen opa Wim, de kaatsende Adelaar en omnisportieve Fabien het beachvolleytornooi en zorgde Yves voor plan C met een kindercache. Gevonden.
Terug in Breydel, wat dacht je: aperotime! De jaarlijkse plichtplegingen (kadooke voor de organisatie , engagementen -- Dany en 15 augustus!--, een Portasvergadering met maidenspeech van de nieuwe praeses , een comiteetje Kerstmarkt, de bruulconcerten, een comiteetje Avond 2012, een nieuw organiserend duo voor het weekend 2012 , nieuwe koppels werden gewogen en voorlopig te licht bevonden, en de voorzitter versierde een rol als coach-speler voor het leven voor Stefan! Het resultaat van één lange aperotime. Moeten we meer doen!
Het ziet er goed uit. Cela s'annonce bien. Es sieht gut aus.
16u, hoog tijd voor de koolhydratenlunch. Het weer zorgde voor een schitterende namiddag. De kids amuseerden zich te pletter op het domein. Een trampoline, beste uitvinding ooit.
Yves zat intussen al uren met zijn gps in de aanslag om plan d uit te voeren. Een geocache in en rond Retranchement, de wallenroute. Nauwelijks halverwege -- o noodlot o traditie -- verzwikte Nathalie oeha haar "kurk-enkel", remember Westende. Op een stootkar, zo uit Daens weggereden, vervoerden ze Nathje naar de straatkant. Na een korte medische behandeling in Breydel, alwaar Wim D mij intussen bedroog met zijn Barbara, keerden opa Wim en ikzelf terug naar de groep, die Marc en Dany miste. Tiens? De aantrekkingskracht van miss Pukkle? Samen vonden we de cache dichtbij ons logement. Het vertrek werd voorbereid en we namen afscheid van Fabien en Joris, Christine en Stefan. Een definitief Portas-afscheid werd het toen wellicht voor Patje en Marc. Emotioneel, pijnlijk, intriest. Na 12 jaar waren zij echte Portasmonumenten geworden. Een mens heeft het recht tot keuzes, soms zijn die fout. Een golf van collectief medeleven bewoog zich die avond over de groep.
Tot er brandalarm was, met dank aan de lekkere croques, die we rond 22 uur verorberden. (In Spanje eten ze ook zo laat, het zomerweer wellicht?)
Een paar spelletjes Chinees Ppn met de ganse bende. Ikzelf noteerde de punten. Vreemd genoeg, of kwam het door de opeenvolging van Omer, Vedett en Duvel, maar ik won niet?? Hoe doet Joris dat toch?
Toen iedereen op maandag zijn pilletje gekregen had en Yerseke intussen collectief was afgeblazen, trokken we naar Sluis. Voor Nathalie had een Benidorm Bastards-karretje soelaas kunnen brengen, maar met het zicht van de shops ebde de pijn weg, vreemd. Een slechte geocache later, maar 8 stokvissen en een terrasje rijker, schoven we aan in 't Belfort voor mossel-friet. Hoe Sylvie dat allemaal bleef putten uit hetzelfde budget, blijft een raadsel. Een paar koopjes en we trokkennaar Watervliet, volgens Dany, het mooiste dorp van Vlaanderen. Volgens Dany weliswaar. Gelukkig was er plan F en trokken we naar de Roste Muis , om het erotisch timbre van ons weekend eer te blijven aandoen.
Rond 17u begon de heimat te roepen. Nog zoveel wasmachines ...
Het thema van het weekend: rust, relax, apero, lekker eten, de konijnenpoot (prachtig weer) , het juiste gebruik van verblijfplaats en natuurlijke omgeving, gekoppeld aan de enige, echte Portas-sfeer, zorgden weer voor een voltreffer.
Bedankt iedereen,
en vooral, bedankt Conny, Sylvie, Dany en Wim.
Barbara, Wim, Fabien en Joris, aan jullie om het volgend jaar weer anders dan anders te doen.
(gecensureerd werden: Dany's en Sinda's kussen op de mond, gepraat over borstenmaten, eierkoeken, peertjesen décolletés, Black Venus II , de donkerste sexuele allusies, het overspel. De weg naar Por-no-tas is niet ver meer. )
Het was dus wel eens een aparte avond:de mannen aan de kookpot.
We werden eerst ontvangen en begeleid naar de zonnige terras waar we een lekkere aperitief met mooie decoratie aangeboden kregen.
Hierbij kregen we ook nog verschillende zelfbereide hapjes en ze waren allemaal heerlijk.Zelfs voor degene die geen tomaten lusten was er een specialeke.
En het was apero à volonté.En dan trokken de mannen naar de keuken om het voorgerecht klaar te maken en te serveren.Ondertussen mochten wij plaats nemen aan de mooi gedekte tafels....
Ja ,ze zullen het nu ook eens weten wat er allemaal bij komt kijken.Wij kregen in afwachting van het gerecht al een glaasje wijn te degusteren.
Het was heel lekker.En daarna verdwenen de boys terug naar de keuken om het hoofdgerecht voor te bereiden.Het was wel opvallend dat het veel kalmer was aan tafel zonder die venten
Het hoofdgerecht was wel in orde maar niet warm genoeg(geen verwarmde borden) en dan over naar het dessert die voor bepaalde
goed beviel en andere iets minder.Allé ze hebben echt wel hun best gedaan maar zonder Christelle zou het toch nooit gelukt zijn.
Als er deze week al veel aan de kookpot gestaan hebben ,ben ik toch benieuwd.De mijnen in ieder geval niet.
Het was even puzzelen maar uiteindelijk kregen we bij Portas volgende ploeg;
Wim Verhellen in doel
Dirk,Eric en Jean-Marc in verdediging
Melvin en Wim Vandenhoucke in aanvallende stelling.
Ondergetekende verving af en toe de vermoeide spelers.
De eerste 10 minuten ontging mij want er moest nog een bal opgepomt worden en water gehaald in de kantine! (wie had laatst de truitjes mee)?
Nu,toen ik op de bank plaatsnam stond het 0-1 voor Frasnes.Op zich geen ramp,zeker toen de onzen weliswaar zeer "clever" begonnen te spelen.Er werd ook niet gekeken op enkele metertjes inspanning en dat loonde.Via ondermeer een zeer mooie actie.Dirk,pass naar Melvin en die zag Jean-Marc inlopen die mooi afwerkte.Toen ook Wim Vandenhoucke zijn duivels ontbond en tweemaal scoorde stond het plots 4-1! Het moet gezegd dat ook gelegenheidskeeper Wim zeer secuur stond te keepen!! Christian en de zijnen(liefst met 9 spelers)!! wisten even niet waar ze het hadden.Ze konden wel nog tegenscoren net voor rust 4-2.
Toen ik de onzen er attent op probeerde te maken de aandacht niet te verliezen sloop er spoedig concentratieverlies op.Wat vermoeidheid ook.Dirk wist ook met zijn zenuwen geen blijf en dat werkte op de gemoederen.4-4 was het resultaat.Gelukkig kon Eric ééntje netten zodat we eindelijk konden scoren die tweede helft.Jammer genoeg konden we die voorsprong niet harden.5-5 werd uiteindelijk de eindstand.Beide teams konden daar vrede mee nemen!
Vandaag leek de wedstrijd wel een kopie van twee weken terug.Een zeer jeugdig elftal,weliswaar onder leiding van Patrick Devisch.Een Portas-ploeg,bijna identiek aan de laatste wedstrijd.Alleen dat Joris ondergetekende kwam vervangen.Wel mochten we Yves begroeten die kwam supporteren.Wat ook leuk was! De wedstrijd begon door sloomheid van de tegenstrever om 18u06.Wat niet gezegd kan worden van de onzen die allen enkele minuten voor tijd reeds aan het opwarmen waren.Allert waren we zeker die eerste minuten wetende dat ze een groot loopvermogen hebben,die jonge snaken.Rustig afwachten en dan proberen toe te slaan.Helaas mikte Jan dan op de paal en hernam Jean-Marc op de lat.Niet getreurd,even later maakte Joris 1-0 wat ook de ruststand was.Mede dankzij een weerom sterk keepende Sebastien.Toen maakte ik de portas-spelers er attent op de uiterste concentratie te houden de tweede speelhelft.Gezien de vele doelpunten die we slikten de laatste match.Het lukte,Jan zag hun keeper de bal slecht ontzetten in zijn voeten.Bedankt keeper en het was twee-nul.Er zat meer in.Maar door concentratieverlies en eveneens slecht ontzetten van onze keeper kwamen ze 2-3 voor! Met een subliem hakje van een getalenteerd jochie zelfs 4-2! We konden nog milderen tot 4-3 maar meer zat er niet in.Integendeel,het waren nog de "Younsters" die er nog 5-3 van maakten.Tevens de eindstand.Eric,Jan,Jean-Marc,Wim,Joris,Sebastien en Wim hebben alles gegeven maar het mocht weer niet zijn.De volgende keer misschien???????
Na het afhaken van Veteranen Maarkedal had Wim Verhellen in extremis een ploeg van den tennis kunnen strikken evenals een keeper Sebastien.Die had al eens vorig seizoen onze kleuren verdedigd.Verder op het "plein" de andere Wim,Jan,Eric,Jean-Marc en ondergetekende."Veteranen" Tennispark zagen we wel zitten maar wat bleek...dat ze,bij wijze van spreken,hun zonen gestuurd hadden!!!De 'oudste' speler bleek later hun "gelegenheidsdoelman" te zijn en 26 jaar! Al spoedig werden we overklast door hun loopvermogen en snelle balwissels.Noodgedwongen bleven we wijselijk op onze helfthet eerste kwartier.Onze keeper stond bijwijlen in een schietkraam en wij waren het eerste kwart dolgedraaid.Doch mede dankzij een sublieme keeper hadden ze maaréénmaal kunnen scoren.En toen kwam Jan...net in voetbaltenue in de zaal gekomen,geen tijd voor opwarming op het terrein en meteen...maakte hij gelijk! We hielden op de rust waarempel de bordjes in evenwicht 2-2 na een mooie actie en een doelpunt van Wim Vandenhoucke. De rust was zééér welkom maar veel te kort zo bleek...Diezelfde Wim en ikzelf zagen de bui hangen toen na 7minuutjes in de tweede helft de bordjes 5-2 wezen voor de jonge snaken! Meestal was dit op afstandsschoten.Toen het 6-2 werd vreesde ik voor een ware afstraffing! Maar toen stond 'old-Portas' recht.Stak IEDEREEN twee tandjes bij.Gingen allen 'in het rood'.Groen-witte zweetdruppels parelden op de zaalmat! Nestor Wim Verhellen gaf het voorbeeld met een sublieme loeier in de kruising.Hij herhaalde dat tweemaal.6-4 en we geloofden er weer in.Toen het 7-5 werd sloeg het noodlot toe en kwetste Wimvdh zich.Jammer...En toen moest ondergetekende weer even op het veld.Jean-marc,Eric en co staken nog een tandje bij.We kwamen nog terug tot 7-6 en toen...
kreeg ik een reuzekans op aangeven van Jan. De keeper was net iets vlugger allert dan ik...doodjammer .Na een laatste offensief maakte ik nog een fout en de wedstrijd werd afgefloten.HELAAS!Een dikke pluim voor de portas-ploeg voor deze zeer degelijke prestatie!! Misschien volgende keer een iets oudere tegenstander?
De uitreiking en gala-avond van beste sportverdienste van de stad Ronse voor de jeugd en volwassenen was weer een voltreffer! We mochten genieten van zeer geslaagde en gesmaakte optredens van respectievelijk de circusschool van Ronse(jawel)!.Dansschool ''The Young Talents" en als afsluiter een acrobaten-wieler showact van de Nederlanden van de bovenste plank!.Tussendoor werden er verschillende personen in de bloemetjes gezet waaronder de mindervalidesporters waar een zekere Celine van badmintonclub wit-wit zelfs een demonstratie badminton-wedstrijdje speelde tegen ons eigenste burgemeester! Wie er gehuldigd werd bij de jeugd? De jongeren van SQUASH-club Ronse kregen de hoogste onderscheiding.Bij de(jong) volwassenen viel die eer te beurt aan de tennisclub t.c.PARK.Ook de vrijwilligers bij verschillende clubs werden gehonoreerd.Bij PORTAS was WIM VERHELLEN de gelukkige.Als secretaris en ploegverantwoordelijke was hij de aangewezen man. Bedankt Wim ! Stefan Vds
Naar jaarlijkse gewoonte hield ZVC Portas op 29 januari haar nieuwjaarsreceptie met als thema "ROOD". Elk lid had zijn uiterste best gedaan om dit thema te interpreteren, van collants tot handschoenen, brillen, boa's, rode azalea's als hoofddeksel. Geen enkel accessoire ontbrak. Ook het aperitief werd aangepast in dito glazen en zelfs de traiteur werd aangesproken om zijn menu te "kleuren".
... de kleur van jouw lippen ...
Natuurlijk was er ook het officieel gedeelte. Dit keer liepen Petra en Yves weg met de sporttrofeeën, voor zover de dief niet toesloeg...
Schumacher, blijf bij je leest, was de tip die het olijke viertal in nachtjapon ons nog meegaf. Francorchamps, here we come.
Alle bestuursleden en sponsors Barbara en Wim werden letterlijk in de bloemetjes gezet door Stefan, onze attente voorzitter. De leden betuigden hun dank voor het voorbije werkingsjaar met een "rode boxershort" voor de mannen en een "Mag ik u kussen? Mamma Mia" voor de dames.
... rode rozen in de sneeuw, rozen rood als vuur ...
Het meest spannende moment van de avond werd de verkiezing van het nieuwe bestuur. Met glans (glas?) werd Wim Vandenhoecke verkozen tot praeses. Hij zal bijgestaan worden door Jean-Marc en de Aelvoet-sisters. O wee, heren! Wim had gelukkig al zijn speech voorbereid, de ernst zelve.
... the lady in red ....
Het bestuur had nadien een ludieke kwis in elkaar geknutseld met als hoofdonderwerp, hoe raadt je het? "rood". Van ferrari's over Turkse vlaggen en gerbera's lieten de dames de heren in de waan en lieten hen een ruime voorsprong opbouwen. De dames maakten o. a met "laat het gras maar groeien" en "de grote bloemkolen" een enorme comeback in de rebusronde. Ze haalden hun echtgenotes in en sleepten een ex aequo uit de brand. Iedereen tevreden dus en de dans kon beginnen. Nu Portas 3 deejays en evenveel harde schijven rijk is, wordt de voorraad dansbare muziek stilaan onuitputtelijk. Het einduur benaderde het ochtendgloren...
De eerste wedstrijd in 2011 van ZVC.PORTAS startte niet in 'tRosco maar in Zaal "De Rijdt" in Brakel.Overbezetting in Ronse noopte ons tot die verhuis.Tegenstanders waren enkele zeer sportieve leerkrachten uit de Maria-school uit Ronse met ondermeer Carl Deviane in hun rangen.Ondergetekende kwam toe na 10 minuten en zag dat onze groenen 2-0 voorstonden.Net toen ik op de bank plaatsnam scoorde de tegenstrever met een afstandsschot de 2-1.Het viel me meteen op dat Carl en de zijnen gretiger en vinniger waren dan de onzen.Volgens Jan had dat niets met de naweeen van de bommels te maken maar ik heb wel mijn twijfels.Gevolg 4-2 rust voor de tegenstander.Vol moed begonnen we aan de tweede helft maar na een fout ingeschatte bal van Dany werd het te vlug 5-2 en waren we weeral eens op achtervolgen aangewezen.Jean-Marc probeerde nog de bakens te verzetten ondanks zijn kwetsuur.De rest had hun dagje niet en dan weet je het vlug.Op het laatste waren er nog drie wissels maar niets mocht deze keer baten. De tegenstrever was te sterk! Toen Dany hem weer verkeek op een bal was het over.Of was het het feestje van gisteren dat nog in de kleren hing Feit is dat we geen vuist meer konden maken.We verloren met 8-5.Volgende keer beter!!
Dany,Dirk,Eric,Jan,Joris,Wim VDH,Jean-Marc en Melvin,bedankt.
Onze derde kerstmarkt is opnieuw schitterend verlopen!
Het valt me telkens weer op dat automatischde handen in elkaar geslagen worden wanneer er moet gewerkt worden bij Portas.Vooral zondagavond bij de opkuis was dat duidelijk.De sympathysanten waaronder familie en ouwe getrouwe hebben zich te goed gedaan dit weekendaan een lekker wijntje of cava.Ook de JENEPI ging vlot in dekelen. Bedankt aan die mensen!! De crocques was ook een succes.De ajuinensoep was overheerlijk en liet menigeen smaken.Als apotheose zondagavond kregen we een waar sneeuwballengevecht onder de Portas-leden!! Ondergetekende vluchtte ijlings de Local-Unique binnen na een voltreffer .Sinda,Nathalie en Sylvie vonden tussen de sneeuw warempel eenhoofddeksel dat kan dienen om te bommelen!!
Ik wil bij deze aan alle Portas-leden en sympatisanten een "WARME" en AANGENAME KERST toewensen.Dit is een tijd,denk ik,om de familiebanden nauwer aan te halen.We zien elkaar volgend jaar zeker terug!!
Laatste wedstrijd van het jaar. Volgend weekend is het kerstmarkt waaraan Portas deelneemt..En dan wordt 2010 langzaam naar de annalen verwezen met de eindejaarsfeesten. Dit moest dus op de gevoelige plaat vastgelegd worden waarvan akte. In de kleedkamers zat de sfeer er al in. Dat beloofde!
Deze wedstrijd hebben we positief afgesloten, in de eerste plaats weerom met een ploeg bestaand uit alleen maar portas-spelers. Dany in doel, Eric, Dirk en Wim in verdediging. Jan en Joris vooraan. Ondergetekende was stand-by. Local Unique was weerom de tegenstrever. Historisch doelpunt van Dirk, dit na 7 seconden!!!Historisch tegendoelpunt na 1 minuut en 7 sec! Terwijl L.U. de bal mooi rondspeelde ontbrak het ons soms aan organisatie, de zoneverdediging was niet altijd efficient.Gevolg: 5-3 aan rust voor de tegenstrever. Eric was optimist, het moest beter gaan de tweede helft! Was het Jean-Marc die net aankwam om ons aan te moedigen die het tij deed keren? Feit was dat we SLIMMER begonnen te voetballen. Een buikcontrole van Dany en een paar saves deden de rest. Subliem hakje van Jan, beklijvend doelpunt van Dirk. Mooi doelpunt van Wim. Kortom,alles ging vlot. Spijtige zaak en even paniek...Eric kwetste zich en moest met nog 12 minuten te gaan de strijd staken! Maar zijn medemaats staken nog een tandje bij en wonnen overtuigend met 9-7. Proficiat aan alle spelers. Mooi einde van het seizoen!!
Op zaterdagavond 4 december gooiden gigantische witte vlokken wat roet in het eten voor de geplande gezinsactiviteit van onze Portasclub. Het leek niet verstandig om zich met de wagen te verplaatsen richting sporthal voor een sessie 'zumba' en dan nog eens naar het centrum. Dan maar enkel het centrum. Te voet (voorzien van een slok genepi uiteraard), met de wagen (al dan niet met winterbanden), elkaar ophalen; alle inspanningen werden geleverd om zo voltallig mogelijk aanwezig te zijn op de voorstelling van 10 jaar portas filmavond. Uren en uren film, lol, speeches en fratsen werden aangenaam gebundeld om de vele mooie momenten, het mooi ouder worden, de mooie locaties en de mooie goals (alhoewel; bitter weinig voetbal) doorheen de jaren ten berde te brengen... De voltreffer onder de beelden is en blijft de ongewenste duik van onze vriend voorzitter op het weekend te Péron.
Uiteraard geen portas zonder honger en dorst te laven. Hotdogs, popcorn en ijspralines om de vingers van af te likken A volonté. Super. En toen sommigen onder ons de keet verlieten zagen we op en rond de toog dat het weer 'duvels' goed was geweest...
Dikke pluim voor het organiserend en uitvoerend comité!
Voor ne croque zoet of hartig moet je dit jaar naar de " zvc portaschalet" ook de ajuinensoep met crôutons staat op de menukaart. Om de dorstige te laven kiezen we dit jaar voor een glaasje cava, witte wijn of het welgekende "godendrankje" GENEPI
Eigenlijk durfde ik mijn sportzakje van Portas nog eens te vullen en mijn voetbalshoes aan te trekken die zaterdag.
Tegen badminton wit-wit waar ikzelf een anderhalf jaar het pluimpje hanteerde zij het met wisselend succes.Toen ik de kleedkamer binnenkwam zat Joris met zijn handen in het haar en klonk tergelijk een kreet van opluchting.
"k Ga met wit-wit meespelen",claimde hij.Ze zijn maar met drie! En lap,weg was hij .Gelukkig waren wij met zen zessen.En sinds lang,nog eens met een volledige 'Portas'-ploeg .Jean-Marc,sukkelend met een blessure nam plaats in het doel.Eric'(als vanouds)en Dirk namen positie in de verdediging en Melvin en Jan zouden voor de aanvallende impulsen zorgen.En Joris die nam twijfelend plaats in wit-wits doel en ik op de bank.Om 17u 06 starten we.Om 17u11 werd het 0-1 voor wit-wit en 2 minuten daarna 1-1 via Melvin.
Het was zoeken naar het juiste ritme en iedereen in onze ploeg ging vrank en vrij zijn kans zodat er bij rust een 6-4 op het bord stond. Er werd zeer open gespeeld.Het vader-zoon syndroom Decuyper heerste over het veld vooral de tweede helft en vonden elkaar blindelings.Dit niettemin loyaal gesteund door Eric en Jan en een degelijk keepende Jean-Marc.Ondergetekende zorgde voor de nodige rustmomenten voor de spelers en was soms te enthousiast.Zo ook Joris(omgevormd tot veldspeler intussen) en Dirk die zich tegoed deden aan een robbertje sumu-worstelen.En neen,we lieten ons deze keer niet ringeloren de tweede helft! We liepen verder uit tot 11-6.En toen sloop er vermoeidheid en concentratieverlies in de rangen.Onder impuls van Capt.Joris kwamen ze terug tot 11-9.Even paniek maar een doelpunt van Melvin gaf de geruststellende uitslag van 12-9.
Missie volbracht en langs beide kanten tevreden gezichten.
Alles komt terug: Voetballen in Oudenaarde, het was volgens Wim VDH geleden van in de tijd dat we nog alles wonnen dat we hier nog speelden. Onze eerste doelman, Dany, kwam ook nog eens terug. We speelden nog maar eens met een onuitgegeven team. Alle spelers stonden ruim 5 minuten voor 17h op het terrein voor de opwarming. We hadden op een bepaald moment 6 supporters.
En dan de wedstrijd. De ploeg van Christian bleek een goed voetballende ploeg die ons onder druk zette. Ondanks de opnieuw onuitgegeven opstelling klopte onze organisatie wel. We lieten hen in de breedte voetballen en zo nodig stond een goed opgewarmde Dany paraat. We kwamen zelfs op voorsprong en na een 'tweede Portasgoal' konden we gaan rusten met 1-1. Onze voorzitter was gewettigd afwezig maar we voelden zijn gedachten door de zaal stromen: 'Jongies paast oop veur de ieste mienuten van den twieden tem, tees auted tzuifde'. En zo geschiedde. We liepen snel op een 1-2 achterstand en morsten zelf met de kansen. Toen ging het snel naar 1-4. Boeken toe? Nog 10 minuten spelen en toen kwam ook de fighting spirit van ZVC Portas terug. In 5 dolle minuten scoorden we 3 maal en stonden de bordjes opnieuw gelijk. En weer kwam de geest van Stefan tevoorschijn: 'tees noog 5 minuten, speelt veurzichtig', maar we dachten dat de overwinning er in zat. Portas trok met 4 man in de aanval waardoor de Frasnes-mannen met 3 man op de counter naar Dany trokken. Teveel volk voor 1 man en 5-4. We lieten onze kop echter niet hangen en bleven vechten waardoor we toch nog de gelijkmaker konden scoren. Eindstand: 5-5. We hebben dat punt meer dan verdiend, dank aan mijn medespelers voor hun inzet: Dany, Wim V, Wim VDH, Patrick, Fred en Jean Marc.
De derde wedstrijd werd door Portas gespeeld met een onuitgegeven ploeg.Liefst drie gastspelers waren present.Ex-portas lid en keeper Guido Desmet.Hendrik Vandermerliere en enen Lieven Bogaerd.Jan was in extremis afgevallen wegens blessure.Wim Vandenhoucke zat bij zijn collega's.Dany bij zijn omheiningen.Dirk, en Jean-Marc ergens in het buitenland.Yves en Nicolas voor onbepaalde tijd out.Stefaan voor onbepaalde tijd in Heist-Op-Den-Berg.En toch...6 valabele spelers die niet onaardig startten,dit tegen een geroutineerde ploeg van Local Unique die vorig seizoen...net niet de top speelde in competitie.Wim offerde zich op en begon op de bank om seffens daarna de gelijkmaker te scoren,dan nog met zijn linkse.Joris had er ook zin in na enkele maanden out geweest te zijn.Hij probeerde het spel te verdelen.Weerom lieten we mooie kansen onbenut.We konden nog net milderen bij rust toen Joris uit een onmogelijke hoek nog kon voorzetten bij Hendrik die er alsnog bij rust er 3-5 van maakte in het voordeel van Local.Twee afstandsschoten maakten toen het verschil.De tweede helft begon zoals de eerste(en al vele wedstrijden) dat we niet de aansluitingtreffer konden maken.Jan Foulon die als supporter inmiddels plaats op de bank nam riep verzachtende omstandigheden in.Door het grote leeftijdsverschil(ong.10jaar) waren ze net iets vlugger op de bal! Na 3-6,4-6,4-7,5-7,5-8 kon Gast Lieven in extremis nog scoren.Eindstand 6-8.Wedstrijd waar iedere veldspeler van Portas kon scoren en waar we mooi samenspel getoond hadden(zonder discussies). Petra verraste ons nog met haar aanwezigheid en legde "De onuitgegeven ploeg Portas" nog op de gevoelige lens vast.Wim Vandenhoucke was te laat om op de foto te staan maar sympathiek om alsnog af te komen.
Tweede wedstrijd van het seizoen,eerste overwinning van Portas.Iedereen was goed op tijd zodanig dat onze gelegenheidskeeper Nicolas zich kon opwarmen.Verder begonnen Eric en Dirk achteraan.Wim V.D.H. en Melvin vooraan.Wim Verhellen en Jan Foulon bevolkten onze bank.Vocaal moedigden Yves,Jean-Marc en ondergetekende de ploeg aan.Na enkele minuten al toonde Wim V.DH.dat hij het scoren nog niet verleerd heeft en scoorde mooi buitenkant voet.Het was even aftasten tegen Patrick Devisch en de zijnen.Paar kansjes voor ons waarvan Dirk er één kon verzilveren.De tegenstrever kon tegenscoren en net voor rust lukte Jan een treffer uit een onmogelijke hoek! rust 3-1.De tegenstrever had het meeste baat bij de rust want ze waren maar met zijn vijven.
De tweede helft gingen we door op ons elan en scoorden nog vlot enkele goaltjes.Het moet gezegd dat onze keeper Nicolas een beresterke partij speelde tot ergenis van Patrick en de zijnen.Einduitslag 8-2 .Een mooie overwinning voor de onzen.
zich onverwachts aanmeldde om de deelnemerslijst te tekenen. De rest van het pak wist toen al dat ze voor de tweede plaats reden. Oude krijgers zoals Dirk Dekuiper en Wim Verhelseltje zagen meteen een kans om toch nog eens een semi klassieker te winnen door de neus geboord. Het grotere werk is aan deze jongens, verdienstelijke kampioenen van weleer, niet meer besteed. Ze namen het met een lach en waren van plan hun oude knoken dubbel te plooien tegen beter weten in. Oude paarden lopen soms een laatste goede wedstrijd, maar dan moet alles meezitten.
r en de mussen achter hem piepten. De Slaks, Cuyperkie en Boucherie pikten nog vlot aan en ook Verhelseltje en Dekuiper vervoegden opnieuw al wat moeizamer de kopgroep. Boucherie Junior moest afhaken. Richting Deinze werd de kloof verder uitgediept. De wereldkampioen had nog niet geademd toen hij een tweede verschroeiende versnelling plaatste op de kasseien van Wannegem Lede. Een ware geseling was zijn intervaltraining voor zijn medevluchters. De kopgroep klapte uit elkaar als een splinterbom maar Duran liet allen terug naar zijn wiel kruipen om het gezellig te houden. Op de vaartstrook richting Nederland beukte de wereldkampioen zo krachtig dat de rest van de kopgroep het wit uit de ogen gereden werd, en de stukken uit zijn schoenen sprongen. De winnaar was al langer gekend. Even namen de gebroeders Slak het commando over, weliswaar om het tempo te drukken. De grote vorm hebben ze duidelijk nog niet. Niettemin verrasten de ouderlingen door er te blijven aan hangen. Dekuiper en Verhelseltje bewezen eens te meer dat ze op een goede dag nog met de besten meekunnen. Boucherie gaf lange tijd geen krimp en leek de gevaarlijkste belager te worden van de wereldkampioen. Ook voor Cuyperkie beginnen de jaren te tellen. Hij had andermaal last van de knie. Het sloopwerk bleek zijn tol te eisen. In volle finale harkten allen achter Duran aan maar hij gunde hen zijn gezelschap. Enkele krachtige heupslagen waren voldoende voor de wereldkampioen die won met stervende zwanen aan zijn wiel. Een spurt kon je het nauwelijks noemen. Na afloop van de wedstrijd sprak de wereldkampioen van een goede trainingstocht. Wel klaagde hij over het gebrekkige stuurwerk van zijn medevluchters die hem tot tweemaal toe haast onderuit haalden. Vermoeide renners op hun retour
. De wereldkampioen was omnipresent.
die ik probeerde te verhelpen met Dafalgan. Op een nuchtere maag blijkbaar een slecht idee. Mijn zuurdesembroodje bleef onaangeroerd en van mijn 2 bezoeken aan de kleinste ruimte bespaar ik jullie de details. Enfin, ik kreeg extra slaapvergunning van de organisatie en maakt de "vriendelijke" fietsboer van Cadzand niet mee... Toen ik 's middags dan toch wou vertrekken, bleek mijn achterband leeggelopen. Gelukkig kon ik met de fiets van Wim naar "Zudzande" op goed geluk (want zonder kaart)om vandaar de Zwinroute te volgen en de groep voor de picnic te vervoegen. Na een kryptisch kaarsspelletje met bolusbegon de pech voor de anderen. Wim Verhellen reed lek, Dany kreeg het moeilijk met de bakfiets en junior Adelaar reed zijn dérailleur in zijn wiel op de kasseien van St Anna ter Muiden. Mistroostig als Tom Boonen in het bos van Wallers, werd ook Jeamba door zijn ploegmaats voorbijgereden, en uiteindelijk geholpen door de neutrale wagen. Joris en de Wims stelden een onherstelbare breuk vast, en JM en D fietsten om beurten met 2 fietsen richting Retranchement. Wim Vh nam Maud in het karretje en JB spurtte op de fiets van Maud. De achtervolging werd ingezet op.... niemand. De voorwacht van het peloton had immers een bordje gemist en diende op zijn beurt ons te achtervolgen. Iedereen was daardoor vrij snel op de bestemming. De volgwagen bracht 3 fietsen naar Cadzand en Wimkoerste er de bakfiets heen aan een tempo van 25km/h, tegen de wind in.
, een comiteetje Kerstmarkt, de bruulconcerten, een comiteetje Avond 2012, een nieuw organiserend duo voor het weekend 2012 , nieuwe koppels werden gewogen en voorlopig te licht bevonden, en de voorzitter versierde een rol als coach-speler voor het leven voor Stefan! Het resultaat van één lange aperotime. Moeten we meer doen!
waren zij echte Portasmonumenten geworden. Een mens heeft het recht tot keuzes, soms zijn die fout. Een golf van collectief medeleven bewoog zich die avond over de groep. 
, om het erotisch timbre van ons weekend eer te blijven aandoen. 
Het was dus wel eens een aparte avond:de mannen aan de kookpot.
te maken maar ik heb wel mijn twijfels.Gevolg 4-2 rust voor de tegenstander.Vol moed begonnen we aan de tweede helft maar na een fout ingeschatte bal van Dany werd het te vlug 5-2 en waren we weeral eens op achtervolgen aangewezen.Jean-Marc probeerde nog de bakens te verzetten ondanks zijn kwetsuur.De rest had hun dagje niet en dan weet je het vlug.Op het laatste waren er nog drie wissels maar niets mocht deze keer baten. De tegenstrever was te sterk! Toen Dany hem weer verkeek op een bal was het over.Of was het het feestje van gisteren dat nog in de kleren hing
.Gelukkig waren wij met zen zessen.En sinds lang,nog eens met een volledige 'Portas'-ploeg
