|
De memoires van een wielrenners vrouw en mama
Juli 2013 : Moeder, volgend jaar wil ik een andere vakantie dan gewoonlijk
Kheb hier juist een artikel gelezen over, met de fiets naar Santiago de Compostella, en da zou ik ook wel eens willen doen samen met Arthur. Ga je GIJ daar ne keer voor kijken en u daar ne keer mee bezig houden ???!!!!
Februari 2013 : Fiets boekskes verzameld, landkaarten gekocht, we waren er volledig klaar voor voor onze eerste grote wieler-kennis-makings-bijeenkomst-avond. Wat onwenning de eerste keer (alle begin is moeilijk) want sommige koppels kenden elkaar noch van haar of pluimen. Nu ja, echte soldaten overleven iedere oorlog ! (niet dat het zo erg was zenne !)
Thuis gekomen, of was het nu tijdens mijn werkuren, begon het grote opzoekingswerk.
Onze mannen verdienden elke avond een mooi en gezellig hotelleke, dus ik op zoek achter het beste etablissementje. Ik persoonlijk vond dat wel leuk dat onze 3 oudste mannen de eerste dagen op 1 kamer konden slapen. Zogezegd zogedaan, een kamer met een dubbel bed en één extra bed erbij. Zij moesten maar uitvechten wie bij wie mocht slapen. Mathias en Arthur konden wel telkens van 2 aparte bedden genieten.
Dus sfeer en gezelligheid
..10/10.
Voor onze rustdag had ik er wel voor gezorgd dat we even konden uitblazen in een luxe-welness-resort. Bij nader inzien zaten we in een oud, nogal vuil en uitgeleefd welness spel waar de gemiddelde leeftijd 75 jaar was, de zondag er niets te doen was en de maandag tegen dat het 8u was liepen de oudjes al met hun badmuts en peignoir rond om hen te laten masseren door de lokale masseuses. Hmmmmm
.sfeer en gezelligheid
3/10.
Zondag 22 juni : Een warme zwoele zondag morgen. Ideaal weertje om een fietstochtje te maken. Arthur moest toch crossen in Oostkamp dus vonden Frans en ik een geniaal idee om onze fietsen in de camionette te steken en tussen 2 reeksen door de omgeving van Brugge, Damme en Beernen te ontdekken. Maar toen sloeg het noodlot toe
een peetje die aan de ingang stond en dacht dat Frans een zwartrijder (iemand die zijn ingang niet betaald voor de cross) was, springt vlak voor Frans zijne neus en patat
.alle 2 lagen ze op de grond. De één al meer schade dan de andere. Da peetje een ferme bloedneus en wa schaafwonden maar mijne Frans
oei oei oei
zijne fiets kapot (fourse in 2), ne verstuikte pols, ne dikke knie en zijnen elleboog getoucheerd. Nen echten zwarten dag uit het leven van mijne koersman.
Hij zag zijn ritje al volledig voorbij zijn neus voorbij te gaan en de echte trainingsritten zouden pas de dag erna van start gaan !! WEEEE OHHHH WEEEE!!!
Maandag 23 juni : bezoekje aan de huisdokter en naar spoed voor enkele fotos van zijn heerlijk sportief lichaam. Alles moest vanzelf genezen maar de dokter vreesde voor zijn knie.
Zal zijn fietstochtje in het gedrang komen of niet , we moesten afwachten, het vervolg krijgt u straks.
Aangezien Arthur samen met Frans zou gaan trainen kwam zijn schema ook volledig in het water te vallen, alhoewel er nooit een schema werd opgesteld, bleef Arthur dan maar met zijn patje iedere avond thuis om te bespreken wat ze die dag eigenlijk zouden getraind hebben
niets dus. De sfeer werd maar grimmerig en grimmerig
. Er moest iets gebeuren!
Vrijdag 4 juli : Nood en spoed afspraak met Dokter Lagast om Frans zijne knie te bekijken. Da zag er nog altijd niet goed uit dus moest er direct ingegrepen worden. De naald van tenminste 1 m lang, 50 cm diameter werd uitgehaald en al de vieze slijmpjes werden uit zijn knietje getrokken. Frans wist niet dat er zulke vieze, vuile dingen in hem konden zittten. Na het uitspuiten van het éne werd er een andere vloeistof ingespoten
..één of ander heerlijk cortisone spuitje.
De dagen gingen voorbij
Arthur bleef iedere avond thuis bij zijn papa om hem te troosten maar plots kwam er licht aan het einde van de tunnel
Zaterdag 12 juli kon de eerste en énige fiets voorbereiding door gaan. Eindelijk konden ze ervoor gaan
en wat bleek
.het lukte hen nog aardig ook ! Er ging weer een positieve sfeer in Huize Maenhout.
Zaterdag 19 juli
De grote dag kwam in aantocht. Ik moest nog de laatste boodschappen doen voor mijn mannen in het stad Waregem en wie kom ik daar toevallig tegen
de vrouw van onze sportdirecteur Caroline. We hebben dan maar de juiste beslissing genomen om ons op het eerste beste terrasje te zetten en te blijven zitten. Wij moesten ook ergens ons eikwijt.
Na wat getater en geklets zijn we na een paar uurkes naar huis vertrokken. De mannen moesten rond 16u bij Nicske zijn om hun valiezen af te geven dus moesten mijn atleten zelf hun valies maar maken. Sfeer en gezelligheid : 2/10.
De rest zal ik maar nie vertellen
Zondag 20 juli
na een rustige nacht stonden we allemaal klaar om onze mannen uit te wuiven, wat waren wij als rennersvrouwen verdrietig. We konden het maar niet vatten dat onze mannen ons 4 dagen alleen lieten
het verdriet werd ons teveel..én terecht !
Maandag, dinsdag, woensdag 21-23 juli.
Wassen, plassen, aperiteiven, gaan eten, aperitieven, naar glas container gaan, verse drank aankopen, aperitieven en mijn valies maken.
Alhoewel
.toen ik de was in de kasten aan het leggen was, had ik den indruk dat er nog veel kleren in beide kasten lag van mijn kroketten. Dus heb ik maar de wijze beslising genomen om een extra valies mee te nemen met verse t-shirts, shorts, kousen en truien.
Dit bleek dus alweer een super beslising te zijn want Arthur had 3 t-shirts mee en Frans 4 voor 3 weken ver.
Donderdag 24 juli..Mijn mede-mobilhome partners hadden het weinge vertrouwen dat ik op tijd zou klaar staan om de rit van 750km te doorstaan. Waar ze dit idee van gehaald hebben is nog altijd een groot vraagteken voor mij ????? Nu ja, voor alles is een reden zeker ?
Nu ja, op tijd en stond waren we weg
. Vol van verlangen om onze beasty boys terug te zien
Het moment was aangebroken
Angouleme..daar hadden we afgesproken. Mijn hartje begon sneller te gaan toen ik Frans daar zag staan, ik kon niet rap genoeg uit die mobilhome springen. We sprongen elkaar in de armen en het énige wat hij kon zeggen was
.Ma, ge zult dringend moeten wassen want onze kleren zijn bijna op !!! Mijnen dag was weer goed.
Zoontje was natuurlijk ook content van mij te zien, het enthousiasme liep er vanaf !
De volgende dagen hebben we genoten van het landschap (veel graan en wijnranken), de vriendschap tussen iedereen, het lachen met iedereen, het eten en het drinken met iedereen.
Het was een vakantie waarvan ik niet echt goed wist hoe die eruit zou zien maar toch, het heeft ons deugd gedaan maar volgend jaar verkies ik toch voor een andere vakantie
misschien moet ik vanaf nu ook enkele boekskes lezen en de de artikels met de fiets naar
. Er vlug uitscheuren.
Bartje zegt
zorg da mijne blog nie blokkeer, dus stop ik er maar mee.
Ik leef mee met Isabelleke Nijs, en Bart Wellens zijn (ex) vrouw
.het is een harde wereld, een soms een (saai) leven , ik begrijp wat ze door staan
de scheiding
.tis daarmee
de fiets van Frans en Arthur vliegt voor enkele maanden aan de haak want volgend jaar gaan we terug samen op reis
.zonder fiets (zegt Corrie)
The END.
|
