Met genoegen hebben wij uw inschrijving voor de editie 2010 van de
Antwerp 10 Miles, geregistreerd.
Op basis van de door u verstrekte gegevens wordt u ingedeeld in het
derde vertrekkersvak. De lopers, loopsters, die hierin vertrekken,
streven een eindtijd van 1 u 20 min na.
Net als vorig jaar worden de borst(en)nummer en chips niet meer thuis
toegestuurd (behalve de Chiquita Kids Run). U kan op 23, 24 of 25 april
in de inschrijvingstent op Linkeroever uw borst(en)nummer en chip
afhalen. De deelnemers krijgen meteen ook de gelegenheid om hun T-shirt
af te halen.
Openingsuren inschrijvingstent:
Locatie: Charles De Costerlaan (ter hoogte van de kruising met de
Gloriantlaan)
Vrijdag 23 april: 15.00u tot 20.00u
Zaterdag 24 april: 11.00u tot 17.00u
Zondag 25 april: vanaf 07.30u
De wedstrijd start stipt op 15 u 30, gelieve u ruim op tijd naar uw
vertrekkersvak te begeven.
Stramme spieren? Laat je masseren door ons professioneel Massage Team.
Zij zullen in de buurt van de kleedkamers klaarstaan om jou na de
wedstrijd te masseren, graag zelfs. Een massage door deze
sportverzorgers bevordert het herstel na de wedstrijd!
Meer info vindt u op onze website http://www.antwerp10miles.be/. Nog
vragen? Contacteer ons via ons emailadres antwerp10miles@gmail.com.
Sportieve groeten.
I. Temsed
Coördinator inschrijvingen
Beste,
Ik herinner mij niet mijzelf ingeschreven te hebben voor de 10 miles.
Zonder training zie ik mijzelf deze afstand niet te halen.
Met vriendelijke groeten
Geert Depourcq
Beste mevrouw De Pourcq,
Bij nazicht van onze gegevens blijkt u wel degelijk ingeschreven voor de 10 Miles wedstrijd van 25 april 2010.
Uiteraard kunnen wij begrip tonen voor het feit dat u vanwege een trainingsachterstand niet wenst deel te nemen. Toch willen wij nog even aandringen. Op eenvoudige vraag kunnen wij uw inschrijving voor de 10 Miles omruilen in een inschrijving voor de DVV Short Run of de Asics Ladies Run. Wij kunnen u zelfs nog inschrijven voor de marathon. Enkel de Chiquita Kids Run kunnen wij u niet als alternatief voorstellen, om voor de hand liggende redenen.
Wij kunnen uw inschrijving ook nog omruilen voor een inschrijving op de volgende evenementen:
- Op zondag 30 mei organiseren wij een High Heel Run, in Hasselt dit jaar.
- De pikante versie, de Nude High Heel Run, gaat door op zondag 13 juni op de Groenplaats te Antwerpen. Wij onderhandelen nog met Spencer Tunick voor een fotoreportage hierrond. Enkel voor de durfsters uiteraard. Een uitdaging?
Hopelijk kunnen wij nog overhalen om vooralsnog deel te nemen aan één van bovenstaande sportieve activiteiten.
Wij vernemen graag uw keuze per kerende.
Sportieve groeten.
I. Temsed
Coördinator inschrijvingen
Beste,
Blijkbaar heeft iemand een grap met mij uitgehaald. Ik heb mij nog nooit ingeschreven voor een loopwedstrijd en ben ook niet van plan dit te doen.
Laat staan deze afstand.
Hopelijk kunt u dit alsnog ongedaan maken.
Met vriendelijke groeten
Geert Depourcq
Mijn aller-, aller-, allerbeste mevrouw De Pourcq,
Het spijt me dat ik zo moet aandringen, maar aandringen is zo wat mijn stiel. Ik moet er tenslotte voor zorgen dat de organisatie op zondag 25 april voor de 5 wedstrijden toch 27.000 deelnemers aan de start krijgt. Hopelijk neemt u het me niet kwalijk.
Hoe kan ik u vooralsnog bekeren? Moet ik mij smekend aan uw voeten werpen? Zal ik u na de wedstrijd persoonlijk een weldoende massage geven? Met een welriekende en ontspannende lavendelolie? Zal ik u een dosis EPO bezorgen? Moet ik een welbepaald borstnummer voor u reserveren? Kan ik u verleiden met een dubbele trappist na het overschrijden van de eindmeet? Zeg het mij en het zal gebeuren.
Om alles nu nog ongedaan te maken
Zal ik menig bestandje moeten kraken.
Maar ik wil mij ook grootmoedig stellen in mijn nederlaag
en u niet verder kwellen met mijn gezaag.
U ziet, niks is mij teveel om te trachten u vooralsnog op andere gedachten te brengen. Als ik u toch op andere gedachten kan brengen dan beloof ik u persoonlijk een volwaardig sonnet, of een haiku als u dat liever heeft.
Met vriendelijke groeten van een wanhopige...
I. Temsed
Coördinator inschrijvingen
Beste I,
Waar heb ik het aan te danken dat u mij zo'n uitgebreid antwoord stuurt.
Als u dat voor de 27 OOO deelnemers hebt gedaan dan zijn de 24 uur die een dag telt ruimschoots onvoldoende.
Ik begin bijna te begeven.
Laat mij iets horen over de onderhandelingen met Spencer Tunick want op dat terrein heb ik misschien toch wat te bieden.
Tot mails.
We hebben weer een schitterend weekendje achter de brede rug. Om meer dan één reden zal Gedinne 2010 in het collectief geheugen bewaard blijven. Kom en volg mee mijn geïllustreerd verhaaltje. Vrijdagmorgen rond de klok van tienen, pikten wij Wiske en Walter op, beiden beladen met zware valling. Toeval of niet? Tegen de middag vielen wij Gedinne binnen. Op het marktje aldaar troffen wij enkele bekenden: Bia en Charles, Monik en Joost. Vandaar was het een kleine stap naar de gelagzaal van het Hotel de la Poste, alwaar wij voor de eerste, maar niet de laatste, keer kennis mochten maken met de lokale bieren. Na dit kleine intermezzo gauw naar de villa om een boke te eten en om de chauffage aan te steken. Zo'n vloerverwarming reageert toch niet direct, daarom moesten we alle verwarmingsmiddelen inschakelen die we vonden.
Na het eten gingen voor het boodschappen doen, nog een klein wandelingetje maken. Althans dat was Charles zijn verhaal. Voor ons werd het baggeren door slijk en ploeteren door de sneeuw. Ons prille enthousiasme werd algauw in de kiem gesmoord toen we een doorgang moesten vinden door een moeras en daarenboven verondersteld werden om equilibristische oefeningen te doen op een boomstam die speciaal voor ons met groene zeep was behandeld. Voor de grote massa was het water dra te diep. Wij kozen eieren voor ons geld en dropen (gelukkig voor ons figuurlijk) langs de zelfde weg af. Het bezoek aan de Delhaize dat daarop volgde was een verademing.
Na deze barre tocht was een verblijf in de keuken een zeer comfortabel gegeven en daarenboven veelbelovend. Onderstaande foto illustreert ten overvloede wat dit kleine wandelingetje reeds van onze niet al te beste conditie gevergd had.
Toen werd het wachten op de nakomers. Lea en Pascal vielen als eerste binnen. Marleen en Marc kwamen na het middernachtelijke uur binnengestoomd, toen het bijna voltallige publiek zich stilaan had opgemaakt voor een welverdiende nachtrust. Dit was echter buiten de waard gerekend. Toekomstige bomma en bompa, Marleen en Marc hadden nog een vreugdevolle mededeling te doen, wat gepaard moest gaan met een flinke dosis cava. Toen vielen de blaffeturen dicht.
's Anderendaags met frisse moed weer op met een guitige en nieuwsgierige trek op ons gezicht (kan ook iets anders geweest zijn) in afwachting van wat deze nieuwe dag weer voor ons in zijn petto had. Charles had al een kleine wandeling van zo'n 9 km in gedachten. We zouden 1 auto in Rienne laten staan, want daar was een cafeetje, wat goed van pas zou komen na het verlaten van de wildernis. Met 3 auto's reden we verder naar Pont Collin, pal op de grens met Frankrijk.
Niemand had oog voor het feit dat Marcel Duchamps door voor ons al geweest was. Behalve uw immer alerte scribent.
We doken de donkere bossen in voor wat een leuk, ontspannend en vooral kort wandelingetje beloofde te zijn.
Wat wij toen niet wisten, was dat er door Europa met kwistige hand subsidies ter beschikking van het Waals Gewest gesteld waren om het Ardeense landschap in zijn vroegere eer en glorie te herstellen. En laat dat nou uit veenachtige weidelandschappen bestaan hebben. Overal waren bomen gerooid rond de Houlle, wat resulteerde in een vettige van water doordrongen ondergrond. Taaie grassoorten maskeerden hier en daar op haast professionele wijze gemene met smeltwater gevulde putten. Joost mocht dit eigenbottig ondervinden. Wiske werd een partiëel slachtoffer van de misplaatste Waalse ijver om die subsidies op te krijgen.
Tot dan toe hadden we sporadisch hier en daar nog een sneeuwplekje begroet dat vergeten was te smelten. Toen we besloten om nog een ommetje in te lassen richting Tour du Millénaire en de Ferme Jacob, werden we dus als het ware koud genomen door een ware sneeuwwoestijn. Als kers op de taart mocht dit tellen. Daarenboven was het een gemeen soort sneeuw (zure sneeuw) die zich hardnekkig een weg ploegde door de meest geharde lijmsoorten.
Gelukkig haalde het gezonde verstand van onze gids in barre tijden uiteindelijk de bovenhand. Pascal en Charles liepen voorop om de auto, die in Rienne geparkeerd stond te halen, zodat de ergste slachtoffers als eerste konden gerepatriëerd worden. In de Auberge d'Ardenne in Rienne konden we onze wonden likken en even checken of iedereen het wel gehaald had. Gelukkig was dat het geval. Er moesten geen reddingsteams uitgezonden worden. Een gezonde dronk, een welkome douche en de stralingswarmte van onze open haard kregen ons dra weer in beweging. De dames verzorgden een fantastisch gourmetbuffet. De heren dekten de tafel en verzorgden het aperitief. Toen Marie-Jeanne en Dirk hun opwachting maakten was er nog een ruim voldoende voorraad gourmethapjes en diesmeer.
Dag 3: zondag 7 februari. In alle vroegte vervoegen Hélène en Ludo ons gezelschap. Jawel, zij hebben het er voor over om halverwege een barre winternacht zich in te pelsen en de verre verplaatsing van Antwerpen naar Gedinne te ondernemen, louter en alleen voor ons gezelschap. Ook wel een beetje om nogmaals een wandelingtje mee te maken. En dus gaan we maar weer op pad.
Gelukkig hanteert onze gids ditmaal min of meer geciviliseerde paden, alhoewel! Bie slaagt erin om op dit min of meer geciviliseerde traject zich in slow motion in het struweel neer te vlijen. Zonder veel erg. Enkel een gekwetst ego en da's erg, maar een echte Zuid Vooruiter zet zich daar over. Halverwege onze tocht belanden we in la Cocotte. Enkele sterren meer dan Hotel de la Poste, maar we mochten er onze slijkvoeten probleemloos aan de smetteloze vloer vegen. Na een prettige kennismaking met een bruine Steenbrugge voor mezelf en tal van andere dranken door de rest van de goegemeente, zetten we weer de pas erin, richting Gedinne. Een boke onder de picnicboom van Charles sterkt vele harten.
Terug thuis eten en drinken we nog een kleinigheid. Langzaam nemen we afscheid van onze vrienden. Enkel de harde kern zal tot maandag blijven.
Terwijl wij ons 's avonds nog even vermeien met een spelletje Scrabble, ligt onze GR al te mediteren over de wandeling van maandag.
Uiteraard is hij 's morgens weer zo fris als een hoentje. Wat ons toch een beetje ergert. De ochtendperikelen zijn echter gauw vergeten als we alweer vertrekken voor een frissen wandeling.
En, het moet gezegd, het was een mooie wandeling. Moeilijkheidsniveau 1, er zijn zelfs bruggetjes. Geen beenbrekende toeren ditmaal. In Vencimont eten en drinken we nog een kleinigheid, waarna het weer richting villa gaat. Nog wat opruimen en opkuisen en dan gaat het tegen 90 km/u naar Antwerpen. Een schitterend weekendje is alweer voorbij maar ik denk dat dit volgend jaar wel eens voor herhaling zou vatbaar zijn.
Zij die er bij waren weten dat ook dit weer een geslaagd weekend was. Foto's van ons weekend krijgt u ongetwijfeld nog door Joost doorgemaild. Hiermee verwerft Joost definitief de status van persfotograaf van het Zuid Vooruit. Tenzij anderen de ambitie zouden hebben deze status te verwerven. Ze zullen dan wel heel hard hun best moeten doen, want het is niet iedereen gegeven om op zijn buik te gaan liggen om het juiste perspectief te vangen voor de ultieme foto. Dus... dit gezegd zijnde... Zaterdagavond, uiteraard op een terras, hebben we met z'n allen geschreven aan een gedicht over Gent en ons weekend. Ik wil u het resultaat niet onthouden, in zoverre ik de hanepoten nog kan ontcijferen. Daar gaan we dan.
Gent, 't einde,
Met waterzooi en desseer een krinkellende winkelende wandeling meer. Wand'lend in een stralende lente, Zalig, u als Sinjoor laten "vergente" en zorg dat je niks mist, zeker geen Gentse trappist. Ne wafel met creme fraiche dat krijgen de boelekes niet in de crêche. En nu met zijn allen op een terras met ne dessert, lekker dat dat was. 'k Hou van Gent in mei Bij deze zin moet nog iets bij. Joost houdt niet van poëzie Niet te moeilijk voor ons Bie. Dit wordt duidelijk een dom gedicht met uiterst weinig intellectueel gewicht. Voorlopig nog dolle pret, maar straks een veel te smal bed Richt je op de toren zo loop je nooit verloren. "Kijk naar de torens" zegt Lief Maar ja, zij ziet dan vanuit kikkerperspectief. Dat gezaag over die toren ik wil het niet meer horen. Een avond in de Hof van Eden Met Jacob uit ons rijk verleden. Wij zitten hier te zitten want het duurt nog even voor we kunnen pitten. Bond Moyson met rode vlag een mooi einde van een Gentse dag.
Ik wil nog even benadrukken dat ik absoluut niet verantwoordelijk wil gehouden worden voor dit gedicht, niet naar vorm en niet naar inhoud. We zullen duidelijk nog even moeten oefenen als we er een soepel klinkend geheel van willen maken.
't Is weer even geleden dat er hier op deze blog nog wat beweging kwam. Een dagje congé nu en dan kan wonderen verrichten. Wat ik allemaal niet voor u over heb. Maar laat ons ons nu even concentreren op wat er zoal in Mechelen gebeurde, die zaterdag 24 november. Alhoewel, niet alles speelde zich af in Mechelen. Neen, we begonnen de dag met een stevig ontbijt bij de initiafiefneemster, waarvoor nog steeds onze dank, zowel voor het ontbijt als voor het initiatief.
17-05-2007
Trektocht langsheen de Viroin
Voilà, beste Zuidvooruiters, hier zijn al enkele foto's. Samen met u wacht ik in spanning op een verslaggever die de moed heeft om zijn wrochtsel aan het internet toe te vertrouwen.
Voilà, beste vrienden, belofte maakt schuld, hieronder vindt u onze agenda voor de komende periode. Gezien de email-hetze rond de cafégang heb ik dat nog niet mee opgenomen. Blijkbaar moet hier nog een discussie ten gronde aan vooraf gaan. Ook onze maandelijkse vergaderingen werden nog niet opgenomen (behalve die van april) vanwege nog niet helemaal duidelijk voor juni. Op donderdag 19 april zal er nog heel wat afgepalaverd moeten worden. Wij kunnen al zeker en vast stellen dat we de laatste week van juni gewoon thuis zijn, en dat onze jaarlijkse barbecue gerust bij ons mag doorgaan.
Agenda Ø Donderdag 19 april 2007: Maandelijkse vergadering bij Wiske en Walter vanaf 20u15. Ø Zondag 22 april: 8u30: Ontbijt bij Yola en Ivo, nadien naar Hasselt, Kaffe Fasset en jenevermuseum Ø Vrijdag 27 april: Kwis Davidsfonds, 20 u in het CC St-Andries . Ø Van Zaterdag 28 april tot dinsdag 1 mei: Stapweekend, meer info bij Charles (onze GR) Ø Zaterdag 12 mei: Songfestival bij Joost en Monik Ø Woensdag 16 mei: Wim Helsen in de Roma Ø Van zaterdag 19 mei tot zondag 20 mei, fietstocht naar Wéris, voor de durvers tot maandag 21 mei Ø van vrijdag 25 mei tot dinsdag 29 mei gaan we naar de Veluwe Ø Zaterdag 9 juni geleid bezoek aan de abdij van Rosendael, met Wiske en Walter Ø Zaterdag 13 oktober, bezoek aan Mechelen met Geert
Eindelijk heb ik nog eens wat kunnen prutsen aan uw geliefde blog en wel voor een klein verslagje van ons weekend in Wéris. Op vrijdag 10 november togen we tezamen met de avondspits naar Wéris, waar ons 's avonds nog een boterhammetje wachtte. Na de boterhammen hebben we nog even vergaderd, maar daar leest u meer over in onze "Zuidervrucht". Nadien volgde een gezellige babbel, vergezeld van een trappistje of een lekkere appelsienlimonade. Tevens konden we kennis maken met Annie en Willy uit Kapellen. Uiteraard kregen die naargelang de avond vorderde spijt dat ze ooit in Kapellen waren gaan wonen.
Op zaterdagmorgen gingen Charles, Joost en Walter de auto's alvast in Hotton zetten. Onze wandeling zou over Erezée naar Hotton gaan, zo'n kleine 30 km. Bij het vertrek miezerde het een beetje, maar dat kon de pret niet bederven.
Quasi onmiddellijk doken we de donkere Ardeense wouden in. De druilerige regen, de mist, de dreigend donkere dennen en een overvloed aan paddenstoelen crëeerden een speciale, haast sprookjesachtige sfeer. Het is dan ook niet toevallig dat u op het volgende filmpje een kaboutertje vooraan in onze groep ziet lopen.
Zoals ik gisteren beloofde, mag u nu reeds de foto's van een zeer geslaagde fietstocht bewonderen op onze blog.
Omgeven door de zware slierten der ochtendnevelen verzamelden wij om 9 uur op de parking van de PIVA.
Sommigen onder ons vonden het nodig om hun kunnen of vermeend kunnen ook fysisch te showen.
Op de parking van "De Speelhof" werden we al opgewacht door Bie, zus
van Dirk en Mariette, zus van Marie-Jeanne, en wat is er beter om een
fietsdag te beginnen??? Jawel, eerst iets drinken.
Toen ook Fré opdaagde, hield niets ons meer tegen om onze inspanning op gang
te trekken. Lief maakte vrij snel van de gelegenheid gebruik om
aanspraak te maken op de prijs voor de vuilste broek. Eerst had ze ze
goed ingevet met kettingsmeer en nadien nog eens goed wentelen in de
vruchtbare Haspengouwse aarde en ze was voor de rest van de dag
onbedreigd leider in dit nevenklassement.
Niet voor lang, want onze knorrende magen noopten ons dra tot een 1
boterham-stop. Het werd ons door de leiding formeel verboden om meer
dan 1 broodhomp te verorberen omdat de geplande middagstop nog niet
direct in zicht was.
Na nog enkele forse hellingen bedwongen te hebben bereikten we
uiteindelijk "De Pastorij" waar we ons middagmaal konden nuttigen. Of
allé, toch diegenen die op de vorige stap braaf naar onze leiders
geluisterd hadden.
Het was duidelijk dat de ophokplicht voorbij was!
Weer twee uur later en na toch zo'n flinke 65 km bergop, bergaf en windtegen
gefietst te hebben konden we in Sint-Truiden onze moede maar tevreden
ledematen mee laten genieten van een welverdiende verfrissing.
Hou deze blog goed in de gaten, de volgende dagen, ik heb ook nog een paar
fimpjes geschoten, niet echt Oscar-kandidaten, maar toch leuk. Ik moet
alleen nog uitvogelen hoe ik ze op deze blog krijg.
In elk geval, langs deze weg nog een welgemeend dankwoord vanwege 't
Zuid Vooruit aan Bie en Fré, die ons op een vlekkeloze wijze doorheen
een prachtig stukje Vlaanderen geloodst hebben en aan Marie-Jeanne en
Dirk, die het lumineuze idee hadden deze familieleden in te schakelen
in onze werking.
Bedankt!!!
