Velen zeggen dat ik zot ben. Of raar. Of onozel. Maar zeggen ze dat nu om te lachen of niet. Misschien ben ik echt zot. Of raar. Of onozel. Het kan zijn dat mijn vrienden me zien als de zotte. Ze bedoelen het misschien positief maar ik vat het negatief op. Ik krijg het gevoel dat ze enkel met me omgaan om plezier te hebben. Om te lachen. Ik weet het, het klinkt goed maar als je verder nadenkt... Als één van mijn vriendinnen met een serieus probleem zit, dan laten ze mij er altijd buiten. ik zou het toch niet begrijpen, ik zou me niet serieus kunnen houden... Ja zeg, heb ik zo'n reputatie. Ik ben juist de persoon die alles begrijpt en altijd voor een vriendin klaarstaat. Maar waarom wordt ik nooit in vertrouwen genomen. Krijg ik ooit wel een hartsvriendin die alles met me deelt?
