Chelsea is nu 8 jaar in juni wordt ze 9. maar al van jonge leeftijd merkten wij dat ze anders was. ikzelf werk met kinderen en studeer jeugd en gehandicaptenzorg. Het duurde dan ook niet lang voor ik besefte "Chelsea is autistisch"
je zou verwachten bijna 9 jaar dan is er al een diagnose. Maar nee, ik wil niet dat mijn kind gelabeld, in een hokje geplaatst wordt! Tot voor kort hebben we het goed gered zonder diagnose. Maar dat veranderde allemaal sinds de laatste vakantie daar waren ze dan DE WOEDE-AANVALLEN. Ze zijn er altijd wel al geweest maar nooit zo lang en krachtig. Vroeger was het trouwens ook eens om de zoveel weken, nu is het een kwestie van uren. Dit wens ik geen enkele ouder. We komen nu tot het besef tijd voor de sticker van autist erop te plakken, want waar je ook gaat geen hulp zonder stickertje! Na een hele hoop papieren in te vullen en op te sturen zitten we zoveel weken later nog steeds te wachten. het voelt aan als "de eeuwige wachtkamer". In tussentijd blijven we maar ploeteren om ons hoofd boven water te houden. Het voelt aan of de woede-aanvallen harder zwaarder enz. worden. Maar neen, wij worden er gewoon gevoeliger voor.
het opstarten van deze blog en deze eerste post brengt me rust. Net wat ik nodig heb! OH neen ik kijk op de klok, 17u08. Tijd om me klaar te maken en naar huis toe te gaan. meteen springt de gedachte in mijn hoofd: "word het een rustige avond, ik vermoed van niet, het zou me verwonderen" Niet plezant om met deze gedachte naar huis te gaan.
 "Very Happy"){kind=icon}
