Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
08-07-2010
Donderdag 8 juli 2010
Goeiemiddag mijn kleine lieve meisjes, wat straalt het zonnetje weer goed hierin ons kleine landje.. Hoe gaat het hierboven met jullie,niet te warm kindjes? Mama zit in het zonnetje buiten te schrijven naar jullie,voor het eerst sinds weken kan ik ook eens genieten van de zon in plaats van de zonnebank:roll: Niet dat ik veel ga in dit warme weertje,maar een klein beetje kleur is altijd mooier dan geen kleur hebben he.. Papa zit in de zetel naar tv te kijken,is alweer gans de week vroeg op en moet dan een beetje rusten,ook jullie nichtje Lynn is hier op logement, en zal morgen dan meegaan met nonkel Yves,jullie papa dus met de camion. Ik heb eergisteren voor het laatst nog geschreven naar jullie dat alles weer redelijk normaal begint te worden voor mij,maar eerlijk gezegd,de woorden waren nog maar net geschreven en ik had alweer spijt. Toen ik diezelfde avond nog naar een film van vijf tv keek,en daar zeg je het dan,vijf tv met hun ontroerende films,zat ik er weer efkes helemaal door. Ik heb zo gehuild,dat ik eigenlijk alweer een ganse periode moet door kunnen komen zonder huilen,emotioneel zal ik waarschijnlijk altijd blijven hoor. Die film ging over een jong meisje die ongewenst zwanger werd,en de baby bij de geboorte toch niet wou afstaan voor adoptie,op het einde van de film heeft ze de baby weg aan ouders,die haar schooljuf bleek te zijn ,en ja je kent dat he, het lag blijkbaar nog zeer gevoelig voor mij om naar zo een film te kijken, meestal negeer ik zulke films omdat ze allemaal op elkaar lijken en op het einde van de rit zit ik dan mee te janken,met als gevolg dan dat ik in mijn bed nog steeds lig te janken en te snikken en dat voelt eigenlijki niet zo leuk. Maar uiteindelijk heb ik die nacht dan nog eens goed kunnen nadenken over mijn leven en het afgelopen jaar. Ik ben veel verloren maar heb er ook wel iets moois bij gekregen namelijk jullie. Dat het verdriet er is kan ik best mee vrede nemen,ik leef nu al een jaartje zo, en ik moet zeggen,met veel moed en tranen en zweet,ben ik er uiteindelijk ook geraakt. Het zal altijd blijven knagen aan mij dat ik toch zo graag een babytje erbij wil, maar ik moet ook aan de gevolgen blijven denken. Ik kan er niet altijd mee omgaan dat dit gebeurd is en vooral niet bij een zwangerschap van zes maanden,maar toch.. Het is gebeurd,en ik kan mijn keuze niet meer veranderen. Ik kan wel elke dag hier komen zeuren over dat feit,maar ik help er jullie, mezelf,papa en vooral broertje Toby niet mee. Ik mag niet blijven aan mezelf denken,het gemis zal waarschijnlijk niet overgaan als ik een baby in mijn armen zou hebben die wel gezond is.. Ik denk gewoon dat het beste is dat wij het hierbij laten,de vraag is,hoe lang zal ik er zo over blijven denken.,,???? Bij de minste domme dingen denk ik aan jullie,over hoe het zou zijn als jullie hier hadden geweest,en soms...soms denk ik echt dat jullie er nog zijn,. mijn buikgevoel is er nog steeds...en soms is het dan ook weer weg.
Misschien moet ik eens anders beginnen denken,en het positieve ervan beginnen inzien, door alles wat er gebeurd is kan ik beter relativeren,maar ben ik ook heel vlug gekwetst, en wat volgens mij dan niet zo erg is,is voor sommige dan weer hun ergste nachtmerrie.. Het heeft mijn levensstijl niet veranderd,maar wel onze relatie,mijn moedergevoel.. Vooral als het over Toby gaat,ik wil alles voor dat ventje doen,alles wat zijn hartje verlangd en soms is dat dan ook weer niet goed. Ik heb hem enkel vandaag gezien,en hij is nu alweer bij zijn andere tante, em eigenlijk mis ik hem heel hard,al kan hij zo stout zijn,toch is het zo.. Maar dat heeft iedere mama wel he..
Ik moet jullie ook nog zeggen dat jullie grote broer Toby sinds gisteren volledig kan fietsen zonder steunwielen,tante Wendy heeft haar twee dagen bezig gehouden met hem,en hij kan het! Niet te doen hoe snel hij dat geleerd heeft,ik was echt superenthousiast toen ik het zag, ik kwam onnozel in zijn plaats,zo zie je maar dat de tijd toch snel is gegaan he, grote broer is alweer zo groot aan het worden.. Daar word ik dan weer treurig van,mijn kleine schappje,...zo groot... En toch weer zo klein...
Volgende week ben ik een weekje vrij,aleja ik moet enkel woensdag Kimmie gaan vervangen op het werk zodat zij er ook eens van tussen uit kan, en dan zal ik verder schrijven aan ons fameus boekje he. Het ligt nu al zolang op mij te wachten en ik vind het noodzakelijk dat het toch eens af begint te raken. Het is alleen niet zo gemakkelijk om dat te doen. Maar alles zal wel lukken op zijn tijd.. Zo,ik ga jullie nu moeten laten,want ik begin hier wel een klein beetje te bakken in de zon,een beetje afkoeling zal deugd doen voor mij,en ook voor de laptop, dikke kus aan jullie allemaal en hopelijk houden jullie nog een eindje de zon voor ons,en kunnen jullie elke avond schitteren aan onze mooie sterrenhemel
