Klik hier als je nog een laatste groet wilt doen aan onze meisjes
Beoordeel dit blog
IN LOVING MEMORY
Mijn stille engeltjes Een droom van een babykamer zouden we maken voor jouw
mijn prinsesje waar ik al zo onbeschrijfelijk veel van hou.
Al die mooie kleertjes die je nooit zal dragen,
hoe moeten je papa en ik deze pijn verdragen.
Nu nog beweeg je bij de vleet,
maar als je geboren wordt wacht ons veel leed.
Jouw geboorte wordt geen feest,
de toekomst is nog nooit zo zwart geweest.
Nu nog voel ik je bewegen,
nog een paar dagen dan moet ik je opgeven.
22-01-2010
Vrijdag 22 januari 2010
Hallo Zoë en Amy,
Ik ben jullie komen bezoeken op het kerkhof.. Op weg naar daar had ik het al verschrikkelijk moeilijk,en eens ik daar was was de realiteit nog harder dan ik verwacht had.. Ik liep moederziel alleen in de bijtende kou naar jullie strooiweide op.. Het was er koud en kil..en eenzaam en triestig:oops: Ik keek eerst naar alle kindjes die er begraven lagen,las al de briefjes die hun mama en papa hen geschreven had,en was toen triestig omdat ik geen briefje had meegebracht,maar al zou je dit niet vaak kunnen zeggen,mama heeft geen inspratie om wat te schrijven,ik kan in een opwelling van verdriet of in een laai van enthousiasme heel wat neerpennen,maar daar blokkeer ik.. Ik heb jullie 2 beertjes op jullie plaatsje neergelegd,het beertje die er voorheen lag voor jou ,Zoë was weg..ik weet niet waarheen,ik kan niet zeggen waarom.. maar het lag er niet meer.. Ik heb op mijn knieën voor jullie as gezeten,of toch tenminste waar ik vermoed dat het uitgestrooid lag,en ik heb er in de steentjes 2 putjes gegraven met mijn handen en jullie beertjes er diep in gestopt,zodat ze niet konden wegwaaien. Ik heb gehuild,gesnikt...wat is het toch hard te weten dat jullie lichaampje daar ligt. Dat ik niet eerder en meer ben gekomen,is een schuldgevoel waar mee ik kamp, maar het is daar zo verschrikkelijk eng en kil. Ik zag dat ik niet de enige was die zo een vreselijk verdriet moet meedragen er zijn nog zovele babytjes die nooit het levenslicht hebben gezien.. er zijn zovele mama's en papa's die hun baby niet hebben horen huilen.. Wat vind ik de wereld zo wreed! Ik heb op zijn minst mijnbest gedaan er naartoe te gaan,sinds lange tijd. En ik zal het beslist nog wel eens doen.. En ik ben trots op mezelf dat ik die stap heb gezet,om vandaag naar jullie toe te gaan en te smeken dat jullie een engel zouden zijn hierboven die mij een beetje geluk zouden kunnen geven,dat jullie mama zouden helpen het verdriet te dragen, en jullie in je hartje zouden weten dat mama zielsveel van jullie houd. Ik zal jullie nooit vergeten kusje , mama
