...Roerselen en spinsels langs waarheden en verzinsels...
09-07-2006
Nacht
Het nagalmen klinkt als hoongelach en schuld vreet zich een weg. Doemdemonen geselen, fluisteren: 'weerleg...'. De twijfel groeit, de honing lonkt en diep vanuit de grond manifesteert de schaduw zich en overtrekt de zon. En alles wat ik zo graag zie, alles wat ik aanbid, verscheurt verdriet door 't feit verbrand, smekend: 'niet opnieuw'. De vingernagel scherp van wie de 'nooit meer' leugen telt, roerend in de zielewond die nimmer nog herstelt. De onrust speelt de waanzinmars op 't ritme van de angst. Vluchten en ontkennen, blijven rennen duurt het langst. En als ergens een spiegel is, staart hij me aan zegt: 'Omarm de waarheid, vrees ze niet, pas dan wordt het beslecht'. ...Terwijl hij in z'n vermoeide ogen wrijft, ontrekt zich een hese geeuw uit z'n droge mond. Zielspin gooit z'n bril op de wereldkaart die bij wijze van bureaublad onder z'n boeken, koffievlekken en allerhande prullen op z'n bureau ligt. Nacht en alles is stil...op 't zoemen van z'n pc na. Is hij klaar met iets dat allang afgehandeld had moeten zijn?... Nee,het is nooit af. Je kan wel iets van je af schrijven, maar je blijft het wel proeven. De smaak zit ergens in je donkere kamer gesafed, wachtend tot een perfecte gelegenheid in een onbewaakt ogenblik zich aandient...Zielspin sterft alle dagen een beetje. Dat hij een dromer is, vind hij niet erg. 'Dromers zien meer', meent hij, want naast het alledaagse loopt parallel een andere wereld en daarin vertoeft Zielspin op bepaalde momenten soms 't liefst. In een ander leven toen hij en anderen grenzen verlegden, soms op één lijn zaten en dan heel diep gingen...outside en nog liefst in mineur, bouwden ze aan kleurrijke klanklandschappen, zichzelf bedruipend met lyrische tekstflarden en ondergedompeld in sferen vol wonder en mystiek, oneindig diep maar O zo broos... als eierschelp.
09-07-2006 om 00:00
geschreven door T. ber kadir
18-09-2006
Zomer
Buiten in de tuin gonst het insectenleven op speed in de verzengende hitte onder de niets of niemand ontziende zomerzon. Zielspin ligt naakt in z'n hangmat... halfslapend, mijmerend over de vroegere zomers in z'n jeugd. De zomers dat hij met z'n vrienden op het gras ergens niet ver van de parkvijver lagen, gitaarpengelden voor het voorbijgaand vrouwelijk schoon...dat en toe bij ons kwam vertoeven. We waren jong, geil en meestal zo stoned als een garnaal .
Het nagalmen klinkt als hoongelach en schuld vreet zich een weg.
