Hé daar, grote mensen die ik nog niet ken. Ik ben Zhenya en ik wil jullie wat vertellen. Na 13 maanden wachten, heb ik uiteindelijk 3 lieve mamas gevonden. Nu mag ik van Kazachstan naar België komen om een nieuw leventje te beginnen in het grote huisje van mijn mamas. Als ik aankom in dat kleine landje zou het leuk zijn als er wat grote mensjes zijn om mij toe te wuiven. Ik weet dat jullie heel benieuwd zijn om me eens te zien, maar ik wil enkel vastgehouden worden door mijn mamas, want we moeten nog wat wennen aan elkaar. Ook mijn flesje wil ik alleen van mijn mamas. Later, als ik me goed voel bij hen mag je altijd een bezoekje komen brengen. Ik geef wel een seintje! En dan mogen jullie iets leuks of iets lekkers meebrengen. Hopelijk zijn jullie nu niet boos op mij. Maar ik zal dat later goed maken. Tot snel!
Onze reactie op het verhaal 'over de oceaan van de kindertijd'.
Na het lezen van de tekst Over de oceaan van de kindertijd kwamen er heel wat gevoelens naar boven in ons groepje. Enerzijds werden we droevig van het verhaal omdat het adoptiekindje (= het zieltje) in de steek gelaten werd door zijn biologische ouders. Anderzijds waren we heel blij omdat het kindje toch nog op een mooie boot (= adoptieouders) terecht kwam. We waren zeer ontroerd door het verhaal omdat het zo mooi verwoord is. Het verhaal gaf ons meer duidelijkheid over de gevoelens van een adoptiekindje. Het verhaal had een emotionele inpakt op onze kijk op adoptie.
In het verhaal Over de oceaan van de kindertijd worden enkele vergelijkingen gemaakt. Zo worden de biologische ouders vergeleken met kapiteins die je mama en papa noemt. Het adoptiekindje is het zieltje dat op verschillende boten terecht komt. Het weeshuis wordt voorgesteld als een andere boot met een andere kapitein en vele andere babys. Het zieltje ziet het weeshuis als een reddingsboot. Op een ander boot staan 2 wuivende, lachende kapiteins en dat zijn de adoptieouders die het zieltje met open armen ontvangen.
De adoptieouders zijn klaar om aan een nieuwe reis te beginnen, maar het adoptiekindje denkt daar anders over. Hij ziet het verblijf bij de adoptieouders als een voorlopige oplossing. Het kindje kreeg elke keer opnieuw vertrouwen in zijn nieuwe opvoeders (eerst biologische ouders, daarna het weeshuis) maar telkens kwam er een storm dat het vertrouwen altijd schond. De adoptieouders zullen moeilijk een band kunnen opbouwen met het kindje want hij wil zich niet meer hechten. Hij is vastbesloten om niemand in zijn wereld toe te laten
Tijdens het werken rond adoptie en het opzoeken van informatie, kwam de volgende vraag Wat zijn de problemen na aankomst van het adoptiekindje in verband met vreemde talen en angst voor het onbekende en hoe kunnen we ze oplossen? bij ons boven. We stelden ons deze vraag omdat we willen weten hoe het kindje omgaat met de vreemde talen en hoe het kindje reageert op het onbekende.
Wanneer kindje geadopteerd wordt, komt het in contact met vreemde talen en het onbekende waardoor er verschillende problemen kunnen ontstaan omdat het zich moeilijk kan aanpassen. Problemen: Een van de problemen die voorkomen zijn taalproblemen. Het kindje kan zich niet verstaanbaar maken en hetbegrijpt ook niet wat de mensen in de omgeving bedoelen. Omdat het kindje zich niet verstaanbaar kan maken, gaat het opzoek naar een manier om zich wel te uiten, maar dit kan leiden tot driftbuien.
Een ander probleem is een slaapprobleem.De slaapgewoontes van het geboorte land en het adoptieland verschillen. Zeker de eerste dagen zal het kindje het moeilijk hebben omdat het met veel spanningen te kampen heeft.
Een eetprobleem kan ook voorkomen bij adoptie. Het kindje komt in een vreemde omgeving terecht waardoor het zich niet op zijn gemak voelt. Het kindje zal weigeren om te eten omdat het eten in het adoptieland heel anders is dan in het geboorteland. Het kindje denkt dat het maar voor een bepaalde periode is en weigert daardoor te eten.
Oplossingen: De adoptieouders moeten streven naar een warme thuis zodat het kindje zich na verloop van tijd toch gaat thuis voelen in zijn nieuwe omgeving. Het is belangrijk dat de ouders de gewoontes blijven aanhouden zodat het kindje zich gemakkelijker gaat aanpassen. Hierdoor zullen de problemen stilaan verdwijnen.
Hieruit kunnen we concluderen dat een kind een aanpassingsperiode moet doormaken vooraleer het zich zal thuis voelen. De ouders spelen een grote rol in de aanpassingsperiode.
Zhenya komt uit Kazachstan. We willen jullie graag wat meer vertellen over haar geboorteland.
Kazachstan: - Gelegen in centraal Azië - Grenst aan Rusland en de Kaspische Zee - Hoofdstad is Astana. - 89 keer groter dan België - 5,7 inwoners / km²
Enkele eetgewoontes: - Vlees staat centraal - Ze eten vaak rijst en noedels - Gedroogd fruit is een vervanging voor vlees - Sterke thee met melk is hun favoriete drank
Tafeletiquette: - Gastvrije mensen. - Tafelmanieren niet erg formeel - Vork in linkerhand en mes in rechter hand - Sommige voedingsmiddelen met de handen eten - Soms wordt er op de grond gezeten - Genoeg gegeten? Zet dan je kom waaruit je gedronken hebt, ondersteboven om te laten weten dat je genoeg gedronken hebt. - Gedaan met eten? Laat dan iets op je bord.
