Ons laatste dagje aan de Belgische kust zit er ondertussen
alweer op. Het is eigenlijk ongelooflijk hoe snel de tijd omgevlogen is. Terug naar
huis betekent ook terug koffers pakken. Dat leek precies toch iets
gemakkelijker toen mama en papa dat thuis voor ons deden. Gelukkig stonden juf,
meester, Roger en Godelieve klaar om ons een handje te helpen. Terwijl juf
Sonja, Rudi en Koen de camion aan het inladen waren, zochten wij al onze
bezittingen weer bij elkaar. Toch gek hoe zo'n sok of handdoek altijd zijn weg
onder het bed, achter de kast of zelfs naar een andere kamer weet te vinden. Wij
vermoeden alvast dat er een of andere duistere vloek achter zit. Nadat al onze
valiezen verzameld en ingeladen waren, was het tijd om alle mensen die de
afgelopen week zo goed voor ons gezorgd hebben uitgebreid te bedanken. Via deze
weg alvast opnieuw een welgemeende D - A - N - K - U --> DANK U! Wij vonden
het allemaal bijzonder goed!
Nu konden we natuurlijk niet vertrekken zonder nog een
laatste groet aan de zee te brengen. We moesten bovendien onze schat nog altijd
gaan opgraven. Met alle stukken schatkaart die we doorheen de week hebben
verzameld in de aanslag, trokken we richting het strand. Onze speurneuzen
vonden al snel de lekkernij (en de snoepjes zo mogelijk nog sneller hun weg
naar onze maag). Nog even een laatste zandkasteel bouwen, een laatste groet aan
de zee en we moesten alweer op weg naar Ons Volk voor onze laatste maaltijd
daar. Heerlijke fishsticks met puree stonden ons daar op te wachten. Opnieuw
een pluim extra op de hoed van chef kok Karoline van Ons Volk!
Nog even checken of iedereen zijn rugzakje heeft, een
laatste bezoekje aan het kleinste kamertje en daar waren we alweer onderweg
naar de tramhalte. De terugreis verliep eigenlijk heel vlot en zonder
problemen. We hadden zelfs eens hele treinwagon voor ons alleen! Plots was het
station van Schulen zichtbaar en op het perron stond een heus ontvangstcomité
ons op te wachten. Wat waren we blij om onze mama's en papa's terug te zien! Ons
weekje aan zee was alweer een geslaagde ervaring, eentje die we niet snel
zullen vergeten. Tot een volgende keer!
Onze voorlaatste dag hier aan zee is ook alweer ten einde.
Als men ons aan het begin van de zeeklasse had verteld dat de tijd zo snel zou
omvliegen, zouden we ze niet geloofd hebben! Ook vandaag hebben we weer heel
wat leuke activiteiten gedaan. Zo zijn we na ons ontbijt naar het strand
getrokken alwaar we werden opgewacht door een echte garnaalkruier. Die verdeelde
ons in 2 groepen. 1 groep mocht de vangst van de dag uitsorteren. We kwamen oog
in oog met krabben, garnalen, heremietkreeften, pladijzen... Over elk zeedier
wist André ons iets te vertellen. Zo kennen we nu het verschil tussen
mannelijke en vrouwelijke krabben en hebben we met onze eigen ogen kunnen aanschouwen
hoe de pieterman zich ingraaft om zijn prooi op te wachten.
Het moet gezegd worden dat het woord "schrik"
precies niet in het piratenwoordenboek staat. Vooral Siebe draaide er zijn hand
niet voor om, om de verschillende zeedieren van naderbij te inspecteren en vast
te pakken. De 2e groep mocht zelf op zoek gaan naar een nieuwe vangst. Met de
laarzen aan en de netten in onze handen trokken we de zee in. Nog even de
groepen omwisselen en nadat iedereen aan de beurt gekomen was, mochten we toch
wel spreken van een geslaagde oogst. Restte ons enkel nog te proeven van onze
vangst. Zo'n gekookte garnaal pellen bleek niet evident, maar na enkele
pogingen kregen we het toch wel onder de knie. Jules en Stijn gaven alvast een
8 op 10 voor zowel smaak als sfeer & gezelligheid. Bedankt Noordzee voor
dit lekkere tussendoortje!
Na het middagmaal trok de lucht stilletjes aan wat open. We verzamelden
onze schepjes, stapten op de tram richting Oostende en voor we het wisten,
stonden er verschillende prachtige zandkastelen op het strand. We hebben ook
een dappere poging ondernomen om de opkomende zee tegen te houden. Jammer genoeg
kon zelfs onze toch wel stevige muur van zand niet tegen de vloed op. Dan maar
een gracht graven dacht de architect in Willem-Jan en ja hoor, voor we het
wisten, hadden we een mooie natuurlijke bescherming tegen indringers.
Vervolgens trokken we naar het zwembad van Oostende. Glijden
in de glijbaan, genieten in het bubbelbad, springen van de duikplankjes,
baantjes trekken... Het kon er allemaal. Het water smaakte wel wat anders dan
we gewoon waren. Niet moeilijk als je weet dat het water in dit zwembad echt
zeewater afkomstig uit de Noordzee is. Niel ontpopte zich alvast tot held van
de namiddag door op een diepte van 4m20 Maxim zijn verloren duikbril op te
halen. Applaus alom!
Onze bonte avond ten slotte telde 10 acts en was zeer
gevarieerd. Van goocheltrucs tot toneelstukken tot een heuse blind date: het
was allemaal aanwezig. Kyana en Zoah werden allebei uitverkozen tot queens of
the limbo. Juryleden Roger en Goedelieve die ons doorheen deze zeeklasse
ontzettend goed verzorgd en geholpen hebben, zagen dat het goed was. Er werd
ook lustig gedanst. De polonaise was immer populair. De kusjesdans daarentegen
verliep heel wat moeizamer. Nog even een korte quiz en het was meer dan tijd om
onze kajuit op te zoeken.
Morgen keren we alwaar huiswaarts. Nog een laatste groet aan
de zee en jullie mogen ons bijna terug in de armen sluiten. Tot dan alvast!
Vandaag stond onze trip naar Diksmuide op het programma. Hiervoor
moesten we wel wat vroeger opstaan dan we gewendwaren. Met kleine oogjes stapten we op de bus
richting Het Buitenbeentje. Die oogjes werden echter al snel heel wat groter
eens we de go-carts zagen waarmee we naar de dodengang mochten fietsen! Vandaag
waren de weergoden ons ook eindelijk een beetje beter gezind. Op onze tocht met
de billenwagen (want zo noemen ze dat hier aan deze kanten) na, konden we het
zelfs droog houden vandaag! In de dodengang leerden we heel wat bij over de
Eerste Wereldoorlog. Begeleider Klaas maakte ons wegwijs in dit toch wel
uitgebreide doolhof. Noa is er met haar piratenspeurneus zelfs in geslaagd om
een echte kogelhuls uit de modder op te diepen.
Eens we ons lunchpakket opgesmuld hadden, was het tijd om de
Ijzer te bevaren. We verdeelden ons eerlijk over 3 vlotten en voor we het
wisten, waren we deftig aan het peddelen. Een goede oefening voor wanneer ons
piratenschip het ooit begeeft. Daar stopte het echter niet, halverwege
beklommen we touwladders en netten om over een laaghangende brug te geraken.
Karolina, Bas en Jules toonden als volleerde acrobaten hoe het moest. De rest
volgde al snel in hun voetsporen. We werden wel even opgeschrikt door een grote
plons die bij nadere inspectie van Xander afkomstig was. Man overboord! Gelukkig
deden de reddingsvestjes hun werk meer dan goed en binnen de kortste keren zat
onze drenkeling al terug aan boord. Niets wat een warme stoof en wat
reservekleren niet kunnen oplossen.
Na onze vaar- en klimavonturen was het de beurt aan de
Ijzertoren. Op het dakterras, zo'n 87 m bover de zeespiegel, hadden we een heel
mooi uitzicht over De Westhoek. What goes up, must come down en waar we bij het
opgaan nog de lift konden nemen, was de terugweg via de trap van een heel ander
kaliber. Gelukkig viel er op elke verdieping heel wat te zien en bij te leren. Brrrr...
zo leven in oorlogstijden is toch maar niets. Wij onthouden dan ook vooral de
boodschap "nooit meer oorlog". Op naar morgen, de garnaalkruier wacht
op ons.
onze tweede dag in Bredene zit er alweer op. De dag begon
alvast met een vrolijke noot want Joppe werd vandaag 10 jaar! Een dikke
proficiat van iedereen! Ook vandaag hebben we weer de nodige portie regenwater over ons heen
gehad. We hebben er echter niet minder plezier om gemaakt! Na het (alweer overheerlijke)
ontbijt zijn we op de tram naar Blankenberge gestapt. Daar brachten we een
bezoekje aan Sealife. De zeeleeuwen en zeehonden lieten ons al snel hun mooiste
kunstjes zien. Natuurlijk zijn we erna ook de andere dieren gaan bewonderen.
Roggen, schildpadden, pinguïns, zeepaardjes... Ze waren allemaal aanwezig. Aan
de hand van de vragen van de quiztrail leerden we heel wat bij over al deze
zeebewoners. Er was ook een heus hoogteparcours aanwezig. Axel, Senna, Anouk en
Phebe onderwierpen dat al snel als volleerde aapjes aan een uitgebreide test.
Na onze picknick was het moment daar om terug te keren naar
Ons Volk. Het was immers hoog tijd om een brief aan het thuisfront te
schrijven. Sommigen mochten zelf al wat post ontvangen. Jill was na het lezen
van haar 12 (!) ontvangen brieven wel eventjes groggy. Niets wat een frisse
douche niet kan verhelpen! Nadat we allemaal proper gewassen en onze buikjes
goed gevuld waren, was het tijd voor bezoek. Een echte redder bracht ons op de
hoogte van alles wat dit boeiende beroep met zich meebracht. Eli, Zöah en
Samuel waanden zich zelfs eventjes een echte redder. Eli mocht even de nieuwe
reddingsriem demonstreren. Zöah toonde ons met hoorn en vlag wat mocht en niet
mocht op en rond het strand en Samuel ondervond aan den lijvehoe een echt reddingsvest werkt.
Voor we het goed en wel beseften, was het alweer tijd om de
dag af te sluiten. Enkele liedjes, nog wat quizvragen en we konden alweer in
onze pyjama's kruipen. Morgen staat er met onze uitstap naar Diksmuide alvast
een drukke dag op het programma. Jullie kunnen je dus alweer aan een uitgebreid
verslag verwachten als we terug zijn. Tot dan!
Dag 1 in Bredene zit er ondertussen alweer op! Het is om
eerlijk te zijn alweer omgevlogen. (Of moeten we als echte piraten zeggen
omgevaren?) Nadat we veilig de overstap gemaakt hadden in Leuven en we ook de
tramrit van Oostende naar Bredene tot een goed einde gebracht hadden, rammelden
we wel van de honger. We werden echter onmiddellijk op onze wenken bediend
zodra we in Ons Volk arriveerden.
Na het heerlijke middagmaal was het dan weer tijd om het
strand op te zoeken. Daar waren de weergoden ons wel niet zo goed gezind. De
harde wind blies Naudi bv. letterlijk van haar sokken. De wind was ook dan nog
eens vergezeld van een kletterende stortbui. Gevolg: een groep van 41 natte
zeeklassers. Gelukkig hadden we al wat schelpen kunnen verzamelen zodat we toch
niet met lege handen moesten terugkeren. Eens iedereen afgedroogd was, zijn we
dan ook vol ijver begonnen met het observeren en determineren van onze
verzamelde schatten.
Na een tijdje begon de zon zowaar opnieuw te schijnen! Hoog
tijd om de speeltuin van onze verblijfplaats eens grondig te inspecteren.
Marie, Guusje, Ella, Sarah en Fiora hadden in een mum van tijd zo'n groot
zandkasteel gebouwd dat ze nog met moeite over hun zelfgemaakte muur geraakten.
De jongens, met Frederik, Arno, Jarno en Mathias op kop, waren dan weer volop
aan het voetballen geslaan. Anderen hielden het dan weer bij basketballen of de
speeltuigen beklimmen.
Nadat we allemaal gegeten hadden en de douches opgezocht
hadden, was het tijd voor een stevige zangstonde. Iedereen gaf zich volledig,
maar Xander, Jill en Kian spanden hier toch wel de kroon. Volgens mij kennen ze
nu in Oostende zelfs Hinky Pinky de oude Chinees en wisten ze in De Panne dat
we allemaal "happy and you know it" waren. Nog snel een korte quiz,
tanden poetsen en het was alweer tijd om onze bedden op te zoeken. Morgen
moeten we immers alweer fris en monter zijn om een druk gevulde dag aan te
kunnen. Tot dan!
De valiezen zijn alvast goed aangekomen! Een dankwoordje aan Koen Claes
en Rudi voor het brengen van de valiezen. Koen is ook ontzettend bedankt
voor het vervoer!
