... 't heeft al zijn eigen onderdeel op de site van de vrt. Zoals iedereen wel al gehoord heeft, zijn er hier dus serieuze aardbevingen geweest in China, meer bepaald in Sichuan. Hier in Xi'an hebben we het toch ook gevoeld, 5,8 op de schaal van Richter, naar het schijnt. Nogal een eigenaardige ervaring. Ik had net een dutje gedaan, en was een mailtje aan het schrijven toen ik het voelde bewegen. Hm, misschien ligt het aan mij? lage bloeddruk ofzo. Maar nee, deuren die opengaan, geroep op de gang, Earthquaaaake. Ik dus rap mijn 'valuables' bijeen geraapt (nee, niet mijn paspoort en kredietkaart, maar mijn gsm :-s ) Alle Chinezen dus in paniek naar buiten. Na die ene aardbevingen zijn er ook een paar aardschokken geweest, maar nooit echt groter dan de eerste (gelukkig maar), maar de nieuwste bezigheid van de Chinese overheid is nu wel de mensen altijd in paniek laten slaan door via de telecombedrijven smsjes te zenden naar iedereen met berichten over de aardbevingen. Bijvoorbeeld: vandaag tussen dit en dat uur is er een kans op een naschok. Alle chinezen gaan dan natuurlijk massaal gewapend met tenten, stoelen, ja zelfs volledige bedden, slaapzakken, etc buiten gaan kamperen. Vooral onze campus is een geliefde kampeerplaats, omdat de gebouwen hier 'tamelijk' recent zijn, en er niet zoveel hoge gebouwen zijn ( lees: minder instortingsgevaar). In het begin vond ik het nogal grappig, tgaf zo een beetje een festivalsfeertje weet je wel. Maar nu ... ja zelfs terwijl ik dit schrijf zou er volgens de berichten een naschok moeten zijn. In het begin plaatste ik mijn computer nog onder mijn bureau, en verliet ik mijn kamer nooit zonder pas etc, maar nu heb ik zoiets van... we zien wel zeker. Enkele dagen geleden hebben ze dus ook drie dagen van nationale rouw afgekondigd. Er was zoiets van een herdenkingsmeeting waar kaarsen etc werden gebrand. Dus ik ben daar naar toe geweest, even respect betuigen weet je wel. Werd ik daar niet overrompeld door camera's: ojee, een buitenlander met een kaars! Was wel een eigenaardige gebeurtenis: mensen hand in hand die het volkslied zingen, en 'go china' roepen. Afin, de Chinezen leven wel allemaal massaal mee, geven bloed, geld, etc. En ik heb hier ook al reactie gekregen op het feit dat ik Belg ben: oja, Belgie, jullie hebben een goede koning, die heeft ons veel geld gegeven ik dacht zo van: hm, als ik begin uit te leggen dat dat geld eigenlijk niet van hem komt, zijn we nog een half uur bezig, dus ik heb het maar zo gelaten.
Afin, tot zover aardbevingnieuws. Nu: reisnieuws! Ik ben eergisteren teruggekomen van een zalige reisje naar Anhui. Deze provincie wordt verondersteld van een van de armste provincies te zijn van China, dat vooral leeft van de landbouw. Niet veel van gemerkt, maar bon. We ( Laura, Martina, Isabella, Peter en ik)zijn woensdagavond vertrokken om donderdagmorgen aan te komen in Hefei, de hoofdstad van de provincie. Daar hebben we een bus genomen naar Tangkou, een stadje aan de voet van de Huangshan (de Gele Berg) Toen we daar aankwamen wast al een beetje te laat om de berg nog te beklimmen, dus zijn we gaan zoeken naar een geschikte slaapgelegenheid. Met succes: 2 euro per persoon! De dag erna zijn we dus begonnen met de watervallen naast de huangshan te bezoeken. Prachtig! Er zijn daar trouwens scenes van de film 'Crouching Tiger Hidden dragon' opgenomen. We hebben dus heel op ons gemak de berg beklommen en van het prachtig uitzicht genoten. De pijn in de kuiten begon al wat op te komen, toen we plots naar het uur keken en merkten dat het al 5u in de namiddag was. En we moesten nog beneden geraken voor donker ( niemand had een zaklamp mee) Dus zijn we echt de berg beneden gestormd, en ik moet zeggen, er zijn veel, héééél veel trappen. Ik voelde mijn benen niet meer, ik was net dat konijn van Duracel. En vijf minuten voor het pikdonker werd, waren we beneden Het plan was om de dag erna met Jirka (iemand uit Tsjechie die vorig semester hier in Xi'an was, maar nu in Anhui werk gevonden heeft) de Jiuhuashan te beklimmen. Hm, dat was wel even overmoedig. Dus, change of plans: we hebben enkele dorpjes die beschermd zijn door de Unesco bezocht. Echt, wederom prachtig! Zalig kleine huisjes en straatjes, supervriendelijke mensen, blauwe lucht, bergen, rijstvelden, veel groen, boerkes achter hun ploeg, ... Ideaal, dit is pas het China dat ik voor ogen had toen ik nog in Belgie was. We zijn daar s avonds bij iemand blijven slapen, na een zalig bbq'tje op het 'dorpsplein' waar we wel een lokale bezienswaardigheid werden, maar de mensen waren echt supervriendelijk. Conclusie: ik keer zeker terug!
De Olympische Spelen komen steeds maar dichterbij, en ik begin het hier echt wel te merken. Vooral in de pers lees ik voortdurend dingen, niet altijd positief. Zo heb ik hier de schrik van mijn leven gehad, toen mij iemand wist te vertellen dat alle buitenlandse studenten het land uit moesten voor 30 juli (nu had ik mijn vliegtuigticket natuurlijk al voor 30 juli,en bleek het nieuwsbericht tot niet waar te zijn, maar toch twas even paniek). Ook nu met al die boycot-toestanden begint het chaotisch te worden. Zo zijn veel Chinezen er nu van overtuigd dat de Fransmannen harteloze mensen zijn die gehandicapte mensen in rolstoelen aanvallen en de Olympische vlam stelen. Met gevolg dat de chinezen, alsook mijn professor, weigeren om nog inkopen te doen in de Carrefour. Stom toch? Ik ben ieder geval (tot nu toe toch) nog blij dat ik blij ben. Nu maar hopen dat de politici geen domme dingen zeggen. Ik verdedig China niet, maar ik vind dat men toch maar beter eerst de balk in eigen oog ziet, voor men zich focust op iemand anders zijn splinter Net zoals niet alle Fransmannen hulpeloze mensen aanvallen, kan je ook niet alle chinezen over een kam scheren, zeg ik maar. Afin, kga hier niet teveel over politiek bezig zijn, kwil niet dat ze mijn blog censureren
Een andere trieste zaak is dat ze binnenkort een deel van een echt Chinees straatje (waaronder mijn lievelingsrestaurant ) gaan omver smijten, om er waarschijnlijk een lelijk apartementsblok op te zetten. Boehoe... Gelukkig heb ik veel fotos getrokken, die ik ook wel zal doorsturen met de lieve eigenares die hier zowat mijn surogaatmoeder geworden was ( ze kookt immers elke dag voor mij :-p ) , haar veel te schattig zoontje, en de andere buitenlanders. Verder zal ik ook fotos doorsturen van de openingsceremonie van sportdag waar ik wel heel trots met mijn belgische vlag gewapperd heb, stel je voor !
En hier ist echt wel warm aant worden, nu al! Kben al bang voor de zomer. Ondertussen probeer ik mijn witte benen te laten bruinen door in opgesloofde jeansbroek te badmintonnen (niet zo handig) Het rare is dat Chinese meisjes zowat het omgekeerde doen: ze lopen rond met parasols, verbergen zich achter grote hoeden, boeken en mappen om maar niet te bruinen in hun gezicht... Ah the irony!
Onze trip begon op donderdagmiddag. Na een korte treinrit van amper vijf uur en een half (ja dit is kort in China), kwamen we aan in Luoyang, tijdens de lange geschiedenis van China ooit een hoofdstad geweest. Ons eerste doel was treintickets terug vinden voor zondag, en een hotel vinden. We gingen op zoek naar een jeugdhotel dat in de gids stond, maar de prijs was er belachelijk duur (8 euro per nacht voor een dorm is veel), dus vonden we een hotel naar een iets lagere prijsklasse (kuch) 3,5 euro per nacht, wel met chinees, verstopt wc dat haast onder de douche stond, en zowat in elke hoek van de kamer sigarettepeuken... Je verlegt hier wel je grenzen De volgende morgen vertrokken we naar de Longmen Shiku, ofwel de Drakenpoort Grotten. Heel schoon! Mensen die graag de fotos willen zien en ze nog niet gehad hebben, stuur mij mailtje. 't Grappige daar was, dat veel van de beelden hun hoofd kwijt waren. Overal stond vermeld dat ze door de Japanners, Amerikanen en Fransen gestolen waren. Ze vergaten wel een belangrijk detail dat wel in mijn westerse gids stond, namelijk dat het grootste deel verwoest werd tijdens de Culturele Revolutie. Daar was ik toch even door gedegouteerd. Oja, en ook door het feit dat alle Chinese toeristen zo graag met een laowai (buitenlander) op de foto willen staan. In het begin vond ik het grappig, vervolgens was het een geforceerd lachje, dan begon ik voor de grap geld te vragen, maar na de vijfde foto was ik het beu en zei ik van neen. Het volgende dat we bezochten was de Baima Si, tempel van het witte paard. Een schoon tempeltje. Tegen dat we dit allemaal gedaan hadden was het weer avond, dus etenstijd ( noedels bij meneer Li) De volgende morgen vroeg uit de veren voor de Shaolin-tempel. Per ongeluk zijn we op een toeristenbus beland, wat betekent dat we in zo een groep zaten en niet echt konden kiezen waar naartoe, en dat we toch een beetje afgezet zijn. Dit lang weekend was ook een nationale feestdag (iets zoals allerzielen bij ons, chinezen gaan de graven opkuisen van hun voorouders, etc) dus dat betekent dat er veel chinese toeristen op baan waren. Het was er dus een beetje druk (met bijgevolg nog meer mensen die foto's wilden trekken), maar desondanks was de Shaolintempel toch de moeite. Vooral de show was toch wel indrukwekkend, bijvoorbeeld met een naald een ballon doorprikken doorheen een stuk glas? En geef toe, kleine monnikjes die aan het trainen zijn, zijn toch superschattig Na al dat moois was de dag alweer om, en dan zijn we zondag teruggekeerd naar Xi'an, waar het ondertussen 27 graden geworden is. Ja, de zomer is al op komst. En ik moet toegeven, de mango's zijn nu extra lekker
Reizen, reizen,... toch wel het belangrijkste hier voor mij in China. Daarom, aangezien we vrijdag geen les hebben, vertrek ik morgenmiddag naar Luoyang ( met als belangrijkste bezienswaardigheden de Drakenpoortgrotten en de Shaolin tempel) samen met Ka Yan (Singapore), Christophe (Frankrijk) en Peter (de Slovaak). We zullen normaal gezien zondagavond terug in Xi'an zijn. Ik hoop van weer mooie fotookes te trekken. Ik ga dan aan Vincent zijn oren trekken dat hij ze wat rapper online zet.
Ondertussen is er niet zoveel belangrijks gebeurd. Oke ja, de ratatouille-avond vorige week met de Fransmannen is wel noemenswaardig: ratatouille, pastis, olijfkes, toastjes met tapenade, rode wijn, chocoladecake en appeltaart (allemaal zelf gemaakt, nu ja, ik heb de groenten geschild, mijn kleine bijdrage... Ah,en 1 april is ook niet ongemerkt voorbij gegaan. We zijn snachts om 3u opgestaan, om al de schoenen van het vierde verdiep te verzetten (wat zijn we toch een grapjassen Ondertussen ben ik ook druk bezig Belgische muziek te verspreiden. Dus papa, DAAU wordt goed bevonden door Amerika en Canada Verder heb ik mij weer laten overtuigen om deel te nemen aan een schoolactiviteit. Volgende week vrijdag is er een soort sportdag, en ze hadden buitenlandse meisjes nodig om achter de vlag van de school te lopen (of zoiets), dus ja ' je suis une bonne poire' Meer nieuws na Luoyang!
Ja, ik weet het. Het is weer een tijdje geleden, maar zoveel avontuurlijks heb ik niet te melden natuurlijk. De tijd vliegt hier weer voorbij... maar ik leer veel nieuwe dingen bij! Zo heb ik mij toegelegd op Chinees schaken, Majiang (of majong) en pingpong Jaja, toen ik hier terugkwam, stond er een pingpongtafel in de gemeenschappelijke ruimte. Ok ik geef toe, ik ben nu niet direct handig in sporten, maar pingpong bevalt me wel
Gisteren ben ik dan met een paar mensen ( 2 uit Nepal, iemand uit Mauritanië en Jemen) iemand gaan bezoeken op een andere universiteit om er geroosterde marshmallows te eten. Amerikaanse voedselcultuur noemen ze dat, het toppunt van zoetigheid! Een gesmolten marshmallow tussen twee koekjes met chocola ertussen, amaaai! Na exact twee van die culinaire hoogstandjes, had ik wel zin in iets zoutigs, dus zijn we dan naar een moslimrestaurant geweest. Kuch, daar kreeg ik de schok van mijn leven: ik keek op van mijn noedels (die eigenlijk wel lekker waren) en zag een dikke bruine rat langs de muur naar boven lopen. Hm, iedereen had het wel gehoord. Toen het de 'laoban' ter ore kwam, haalde die diens schouders op en ging verder doen in de keuken... Nu ben ik er wel van overtuigd dat het in de andere keukens niet veel properder is, maar toch ... om er nu zo mee geconfronteerd te worden
Dit weekend gaan we een paasfeestje houden. Eerst proberen van hier wat eierverf te vinden enzo kan nog leuk worden... Dus u leest het... 't leven blijft hier interessant!
Na een zalige vier weken in België ben ik terug klaar voor China, deel twee. Laat mij te beginnen met vertellen hoe zalig het wel was om terug in België te zijn. Toen ik aankwam op Zaventem en ik iemand hoorde omroepen: ' wil passagier X zich gelieve begeven naar..." in het Vlaams, werd ik haast euforisch. En na de douane werd ik ontvangen door familie en vriend met een reuzespandoek ' Welkom telug Salah!'. Ik was zo van melk dat ik een ongelukkige Chinese die naast mij liep omver gereden heb met mijn meer dan twintig kilo zware valies. Afin, niemand werd gewond. De eerste boterham met vier verschillende soorten kaas was hemels. Algauw was ik het dus weer gewoon in ons Belgenlandje. Ik heb mijn eten met meer smaak gegeten (vier kilo zwaarder op vier weken valt toch nog mee, toch?), extra genoten van het gezelschap en het lentezonnetje (jawel hoor, het was mooi weer!). In die vier weken waren er logischerwijze veel familiefeestjes, maar er was ook tijd genoeg om Emma te bezoeken in Amsterdam, een weekendje in de chalet door te brengen met mijn bol, en uitgebreid foto's te trekken van Ronse en Gent.
Op 19 februari brak de dag van vertrek dus aan. De vlucht verliep vlekkeloos, en ik heb dus een aantal dagen doorgebracht in Beijing, en op het gemak wat aan sightseeing gedaan. Een kleine greep uit wat ik bezocht heb: Tiananmen (inclusief dode, oranje, plastieken Mao), de Verboden Stad, het Zomerpaleis, de Tempel van de Hemel, Confuciustempel, de Lange Muur, etc. Vooral de Verboden Stad, de Lange Muur, en het Zomerpaleis kan ik sterk aanraden! 27 februari hebben we ( Laura en haar vrienden uit Duitsland die op bezoek zijn, en Peter) de nachttrein genomen naar Xi'an.
En hier ben ik dus weer op mijn kamertje. Het leek wel of ik nooit weg geweest was. Zelfs mijn vuile was die ik vergeten was, stond er nog. Ondertussen ben ik al eens gaan eten in mijn vertrouwd restaurantje en het eten heeft mij echt gesmaakt. Bovendien heb ik natuurlijk een grote voorraad eten mee uit België, inclusief deo!, veel films en twee seizoenen van Buiten de Zone en Alles kan Beter Dus ik denk dat ik er nu wel weer een tijdje tegenaan kan. Volgende week herbeginnen de lessen. Ik heb opgevangen dat we een groep hoger geplaatst worden, dus ik hoop dat ik het niveau daar wat aankan, maar we zullen zien he. Er zijn ook een paar nieuwe mensen toegekomen in onze dormitory, zo wordt de kamer rechtover mij die de hele tijd leeg stond nu bewoon door een lief meisje uit Singapore, Ka-Yan. Dus dit zal wel weer een interessant semester worden met nieuwe reizen, mensen en heel veel Chinees! Maar...
ik mis jullie nu alweer! Gelukkig vliegt de tijd hier wel, dus dat komt in orde.
Veel veel groetjes, Sarah
ps: Mijn Beijing-foto's ga ik zo snel mogelijk doorsturen, zodat je die dan ook weer kan bekijken op de vertrouwde site.
...aan iedereen! 2008 is hier al goed begonnen, maar zoals elk jaar vind ik niet dat het veel uitmaakt (behalve dat ik de datum verkeerd blijf schrijven) Beginnen bij het begin: ik kom dus op 22 januari om 6u30 smorgens aan op Zaventem, joehoe Kerstavond was vrééé wijs, hoewel het niet kon tippen aan thuis. Leuke mensen, leuke sfeer, lekker eten en leuke kadootjes ( ik kreeg zelfgebreeën sjaal, gekke kousen, ketting, koffie en snoepkes van Tiffany uit Amerika en Christophe uit Frankrijk) Na de kerstzangen (jaja, ik denk dat het de eerste keer geweest is in mijn leven dat ik dus kerstliedjes gezongen heb buiten school, en dan nog in het duits, frans, engels, hongaars!) vervolgens zijn we dus richting 'downtown' gegaan die voor de gelegenheid verkeersvrij gemaakt was. Daar was het op zijn zachtst uitgedrukt interessant: bommekes overal (die van de bommels zijn niets in vergelijking hiermee), gekke chinezen met grappige maskers, zatte chinezen, etc... Ik heb een paar foto's doorgestuurd, dus die zullen wel een dezer online komen. Oudejaarsavond dan. In bescheiden kring foute karaokedvd's gezongen ( onder fout verstaan we abba, britney spears, christina aguilara etc) Dus zoals jullie kunnen lezen, alles is hier tiptop.
Veel groetjes en tot gauw!
ps: marie en emma, merci voor de grappige mail twas hilarisch
Eerst en vooral: sorry mensen dat het weer zo lang geduurd heeft, maar mijn computer heeft hier even de geest gegeven, oververhit ofzo (onder andere omdat mijn chauffage hier veel te warm staat, maar dat is niets nieuws, altijd subtropische temperaturen op Sarah's kamer) Binnen een paar dagen is het dan alweer Kerst, wat gaat de tijd hier snel. Ik moet toegeven dat het zelfs niet tot mij doordrong, veel kerstsfeer is hier niet, maar ja dat viel ook niet te verwachten. In sommige restaurants hangen er wel een paar kitcherige kerstversieringen, en in onze dormitory hebben ze zelfs een plastieken boom gezet. Ik vraag mij af hoe lang die zal meegaan. Gisteren kwam ik onze Papoea-Nieuw-Guinees, Bruce, tegen op de gang. Het was 12u15 snachts, en ik vroeg hem alles ging, zijn antwoord: ik ga mijzelf vrijkopen uit de gevangenis (terwijl hij 5 mao, dwz 5 eurocent in zijn hand had). Hm, die heeft een glaasje teveel op... En toen drong het tot mij door, ooo hij wil de 'gatekeeper' betalen om hem buiten te laten. De deuren gaan hier tijdens de week namelijk dicht om 11u, en in het weekend om 12u. Als je te laat komt, schrijven ze je naam op een lijst, en als je meer dan 6 keer te laat bent, kunnen ze zogezegd je beursgeld verminderen (wat zever is, want het is geld van de regering, dus kunnen ze dat niet zomaar doen), maar bon, ondertussen is hier een wedstrijdje aan de gang wie het meest te laat kan komen==> record staat op 11 keer op naam van Stephan van de Ivoorkust Maar goed, terug naar Kerstmis: die zal ik doorbrengen met Duitsers, Amerikanen, Fransmannen, Tsjechen, Slovaken, en Polen. Heel multicultureel dus. We hebben ook elk een naam getrokken zodat iedereen tenminste een kadootje heeft. Budget ligt op max 30 yuan, zo een 3 euro (tleven is hier wat goedkoper dan in België). Ik kijk er nu al naar uit, want het zal beslist een heel interessante kerst worden, maar ik mis nu al België: de kerstmarkten, lichtjes, glüwine, kerstbomen, kerstmuziek, jullie allemaal, het lekker eten,... Gelukkig heb ik van het thuisfront eindelijk mijn pakket gekregen: nog enkele deftige kleren, foto's (die al mooi op mijn muur hangen), en eten (chocotoff's hebben nog nooit zo lekker gesmaakt, of zelfs een tomatesoepke met croutons)
Dan een volledig ander onderwerp: mijn reis naar Chengdu met Alien, Nele en Annelies van Antwerpen... Die reis was zalig; en ik ben supercontent dat ik besloten heb om te gaan. De reis begon al heel goed: we hadden dus slaapplaatsen (een hele luxe in vergelijking met de harde zitjes) waar helaas ook een zatte chinees zat, die ons maar niet met rust wou laten. Hij begon zo dingen in het Chinees te brabbelen in de zin van ' er is geen morgen, buitenlanders zijn nooit te vertrouwen, etc' wij dus al tamelijk 'verontrust' er iemand van het personeel bijgehaald, maar die liep gewoon weer weg, dus een overste gaan halen. Die hebben hem dan meegenomen. Wij heel opgelucht, haha, daar zijn we goed van af, maar nee hoor, na een uur was hij er weer, en toen de overste wegging, kon de zatte chinees het niet laten om hem nog een mep op zijn poep te geven. ik bedoel,dat was pas verontrustend. Gelukkig is die dan in zijn bed gekropen en heeft hij dan maar de hele nacht goe liggen snurken. We zijn rond de middag dan in Chengdu toegekomen, een hotel gezocht en onmiddelijk de stad gaan verkennen. Daar hebben we onder andere de Taoistsche Tempel van de Groene Geit en het Wenhua-park bezocht. De volgende dag hebben we een bus genomen naar het Pandafokcentrum: en ik zeg je, er bestaat niets schattiger dan een babypanda vanaf nu ben ik een pandamens. Foto's zeggen natuurlijk meer dan woorden, waarvan ik er meer dan genoeg getrokken hebben. In de namiddag zijn we de Hut van Dufu gaan bezoeken ( beroemde dichter uit de Tang-dynastie) en het mooie park errond. 's Avonds zijn we dan naar de Tibetaanse straat getrokken, niet echt Tibetaans, maar wel leuk sfeertje. Ook in een Tibetaans restaurant gegeten, het lekkerste wat ik hier tot nu toe in China gegeten heb eigenlijk... Op dag drie hebben we een bus genomen naar Leshan, dat bekend is om zijn Grote Boeddha. Toch wel heel indrukwekkend om naast zijn grote teen te staan, als je bedenkt dat hij meer dan 80 meter is, uitgehouwen uit de rotsen. Wederom de foto's spreken voor zich. Diezelfde avond hebben we dan een bus genomen naar Emei, en in het Teddybear Hotel gelogeerd (echt een aanrader als er iemand van plan is om daar ooit naartoe te gaan). Oja, Emei is dus bekend om zijn berg: de Emeishan. Dag 4 heel vroeg in de ochtend opgestaan met de bedoeling een bus te nemen tot halverwege de berg ( die tussen haakjes een schamele 3090 meter hoog is), en de rest tevoet te doen. Maar halverwege werden we met sneeuw geconfronteerd, dus veel te glad om te voet te doen (aangezien niemand van ons er goed op gekleed was of de juiste uitrusting had) en hebben we dan maar de kabelliftjes genomen. Boven aangekomen was het toch wel een indrukwekkend uitzicht, maar het weer liet niet toe om heel ver te kunnen kijken. Vervolgens afgedaald, en halverwege was de sneeuw al weer aan het smelten. Daar nog wat rondgewandeld in heel schoon groen gebied met meertjes en pagodes, echt heel idyllisch. Ik heb er al mijn huisje zien staan waar ik later mijn commune wil gaan stichten echt veel te schoon, inclusief meertje en hangbrug. Afin die avond hebben we dan weer een bus genomen tot in Chengdu, om daar na een bezoek aan de KFC (Kentucky Fried Chicken is hier heel populair in China, iedereen was verbaasd toen ik zei dat we dat in Belgiê niet hadden) op tijd onze trein naar Xi'an te halen. Dit was dus een beknopt overzicht van mijn reisje, voor herhaling vatbaar! En nu ga ik mij klaarmaken en bij de Koreaan sushi gaan eten voor ik kramp krijg in mijn vingers. Vele groetjes, Sarah die België mist
Wat heb ik nu weer allemaal meegemaakt de laatste tijd? Eerst en vooral: de Belgische powerpointpresentatie Aangezien ik maar een middagje had om dat hele gedoe onder de knie te krijgen en dan nog iets creatiefs in mekaar te flansen, was het kort maar krachtig. De hele lange geschiedenis van Belgie heb ik overgeslaan en ik heb dan maar onze 'grote' Belgen vernoemd. Toen de foto's van Kuifje en de Smurfen in beeld kwamen, werd ik op een collectief 'oe' en ' aaa' ontvangen. Vanaf nu weten ze hier dus dat deze Belgisch zijn, en dat french fries eigenlijk van bij ons komen. En Justin Henin kenden ze ook, hehe. Vorige week ben ik ook samen met Laura (uit Duitsland) en Tiffany (uit Amerika) naar een etentje geweest op een andere campus georganiseerd door de buitenlandse leraren en Amerikaanse mormonen (geen paniek, ik ben niet geindoctrineerd). Het was voor Thanksgiving. En ik moet zeggen, mijn eerste T-diner is mij goed bevallen, grote lappen kalkoen, pureepatatjes, olijfkes ( weet niet goed wat die daar tussen deden, maar ze hebben mij gesmaakt) Als dessert was er pomoentaart, chocoladebrownies!!!, cake, rijsttaart, applecrisps, en nog ander lekkers. Three rounds for the desert. En achteraf bleek dan nog eens dat het gratis was, wieee. Op dat etentje heb ik ook een Mongools meisje leren kennen, en die wist mij te zeggen dat er op haar school vijf Belgen zaten. Ja vijf, dus daar zitten ze allemaal. Ondertussen heb ik al eens met ze afgesproken, en het zijn heel sympathieke Antwerpenaren. Zo sympathiek zelf, dat ik met hen naar Chengdu ga (weer googlen) van 28 november tot 3 december. Dit kan interessant worden. Chengdu is onder andere bekend om zijn pandakwekerijen!! Jaloers iemand? Oja, ik ben vorig weekend ook eindelijk de lemen krijgers gaan bezoeken ( zie foto's) toch wel indrukwekkend, vooral als je je inbeeldt dat wat ze tot nu toe opgegraven hebben, maar een fractie is van wat nog onder de grond zit, en dat het eigenlijke graf nog niet geopend is! Meer nieuws en foto's volgen later natuurlijk.
Aangezien er hier niet elke dag iets spannends gebeurd, schrijf ik ook niet elke dag iets in mijn blog he mensen Maar bon, het belangrijkste van vandaag: de chinezen hebben mij weer zover gekregen om een presentatie over België te geven. Ok, dat wordt weer lachen. Zal ik vertellen over onze leuke regering, en hoe er in Nederland en Frankrijk al referendums worden gegeven om te weten of ze het erg zouden vinden om een stuk Vlaanderen of Wallonië bij te krijgen? Of zal ik vertellen over het feit dat iemand uit Nepal die ik vandaag ontmoet heb, mij wist te zeggen dat België bekend is om zijn goede WAPENS en TAPIJTEN... ja ik viel toch wel uit de lucht. Ik zal het maar bij de frieten, chocola, bier, manneke pis, kuifje en het atomium houden. Als iemand nog wat inspiratie heeft, laat het mij maar weten. De fotos van mijn vorig 'optreden' komen eraan, er zijn even enkele technische problemen. Ik weet het, jullie zitten op hete kolen om mij in vol ornaat te zien zingen, maar nog even geduld. Vandaag heb ik ook een radiootje te leen gekregen van mijn prof op het milieudepartement. Mijn opdracht was om elke dag naar het nieuws te luisteren. Ik begrijp al een deel van het weerbericht, dus dat is toch al iets neem ik aan Oja, verder heb ik ook ontdekt, dat we ipv van 5 weken wintervakantie, 7 weken hebben, maar ik weet nog niet exact wanneer. Dat zal ik morgen trachten uit te zoeken. Het staat wel al vast dat ik dus eind januari naar België kom. Begin de spandoeken al maar te verven en warm het frietvet maar alvast op Dit weekend ben ik naar Hanyang Ling geweest, een tombe van een keizer uit de Han-dynastie (derde eeuw, zoiets, ik zal de details achterwege laten). Het was zoiets als het terraccotaleger, maar dan in het klein. Het was heel interessant, in vergelijking met onze korte geschiedenis van België, gaat China wel 'a long way back'. Zondag heb ik ondanks het deprimerende weer (ik kwam gek op mijn kamer) de Tempel van de Groene Draak opgezocht (een van de vele tempels hier in Xi'an), klein maar fijn. Ik denk dat ik in de lente nog eens terugga, wanneer de Japanse Kerselaars in bloei staan. Zaterdag ben ik ook nog eens naar de 'Metro' geweest, en heb er eindelijk deodorant gevonden, een chinese versie van Nivea. Blijkbaar gebruiken chinezen hier geen deo :-s Verder heb ik ook een doos Ovomaltine en brie gevonden, zalig. .. EN ze hebben hier eindelijk de chauffage aangestoken!!! Dan ga ik nu proberen Powerpoint onder de knie te krijgen voor donderdag*bloos*
Mijn allereerste kooksel hier in China. Puree van te harde patatten en zonder nootmuskaat... maar het heeft mij wel gesmaakt. En de brocoli was zelfs beter dan de laatste keer dat ik er gemaakt heb. Sarah trots :) Wel geen vlees, ik denk dat ik hier allicht vegetariër aan het worden ben. Als je op restaurant iets besteld krijg je echt wel weinig vlees, en dan nog in kleine snippertjes (om de indruk te geven dat er wel veel vlees in het gerecht zit), ofwel is het meer vet en botten dan vlees. Vlees is hier ook wel tamelijk duur, voor Chinese maatstaven wel te verstaan. Ik denk dat ze hier achterover zouden vallen moesten ze de prijs van een biefstuk in België horen! Vorige vrijdag heb ik ook nog eens een grens verlegd. Ik heb namelijk voor een groot Chinees publiek gezongen op de openingsceremonie van het Cultuurfestival van de universiteit. Dit festival duurt een maand, en dan vragen ze de buitenlandse studenten om een tentoonstelling over hun land te maken, of iets typisch te koken. Nu ja, ze hadden mij al zover gekregen dat ik een gedicht zou voordragen (ze lieten mij geen kans om neen te zeggen eigenlijk), maar uiteindelijk kwam het er op neer dat ik een frans drinkliedje (waarvan ik de tekst niet ken) met een Fransman A CAPELLA!! te zingen en te zingen en dansen op een liedje van Amadou en Mariam met iemand van de Ivoorkust. Hm, dat was interessant. Na mijn eerste paniekaanval bij het zien van de veel te grote zaal en al dat volk, kreeg ik een micro in mijn handen geduwd en voila... ik moet toegeven dat er veel improvisatie aan te pas is gekomen. Maar achteraf bekeken was het wel grappig en ik heb mij geamuseerd. De schaamtelijke foto's volgen later :) Ah en nog een leuk iets: gisteren heb ik op een verjaardagsfeestje eindelijk twee Belgen ontmoet die ook op deze universiteit studeren. Het is een koppel en ze zitten beiden in een hogere klas. Het meisje heeft ook in Gent gestudeerd, dus het was wel interessant om ons ervaringen uit te wisselen, hehe. Bon ik ga mijn psychidelische appelfanta (ja echt!) uitproberen en naar That 70's Show kijken :)
Shock n°1: Youtube wordt gecensureerd. Blijkbaar zijn er op de Taiwanese versie enkele filmpjes verschenen die de overheid niet leuk vonden, dus hebben ze dan maar de hele site eraf gesmeten. Boehoe Shock n°2: dit weekend ben ik naar de 'Salsaclub' geweest. Silly me, ik dacht dat ze er ook echt salsamuziek draaiden, nee dus, gewone clubtoestanden. Daar las ik op de kaart... HOEGAARDEN! Jaja, u leest het goed, de Belgische Hoegaarden, voor een schamele 4,5 euro*slik* Dan maar een Carlsberg voor 3 euro besteld. Daar werd ik ook geconfronteerd met shock n°3: een handtastelijke chinese vrouw, die opvallend veel aandacht voor mijn achterste. En ik die op mijn hoede was voor Chinese mannen Vervolgens maar verhuisd naar een andere 'club' (zucht), met als resultaat dat mijn lievelingsvestje nu vermist is. Wacht maar, als ik er iemand mee zie rondlopen... Dit weekend zijn we dus naar het kunstmuseum geweest, op zijn zachtst gezegd teleurstellend, in totaal 30 kunstwerken die niet echt veel voorstellen. De andere verdiepen waren 'under construction', maar ja voor 50 cent mag men niet te hard klagen neem ik aan? Vandaag te laat opgestaan om naar de zoo te gaan, dus maar een beetje rondgedoold in de stad, en 'Oceanworld' ontdekt. Het was ook te laat om binnen te gaan, maar volgende week wil ik naar de dolfijnshow gaan kijken! Dan maar met 2 baguettes uit de 'Maky Bakery' teruggekeerd naar de campus. En daarmee is er weer een weekendje voorbij in Xi'an U leest het, er valt hier altijd wel iets te beleven
... een recente update! Deze week heb ik mijn eerst echte stappen in de wereld van kalligrafie gezet, het resultaat is grappig :) De bedoeling is om de chinese karakters even groot en breed te maken, maar ik heb het penseelsysteem nog niet echt onder de knie. Maar oefening baart kunst neem ik aan? Volgende keer zal ik proberen om meer inkt op mijn blad, dan op mijn handen te krijgen. Gisteren ben ik naar een Koreaans restaurant geweest, heel lekker! Het was eens een leuke afwisseling, want ik maak nu even een voedselcrisis door. Twee keer noedels of rijst per dag, bleh. Ik mis echt een goeie puree met een dikke lap vlees ( en ik die niet zo zot was van biefstuk). Ik ben ook vooral jaloers op Emma, the lucky bastard zit in Holland :) Waar Gouda overvloedig voor handen is. Dit weekend ben ik van plan om een bezoek te brengen aan het Kunstmuseum van Xi'an en de zoo. Hopelijk hebben ze er pandaberen. Verder is er ook sprake om in november een tripje te maken naar Kunming.Toevallig zit daar dan ook een ex-klasgenoot van vorig jaar die daar studeert, dus dat kan wel interessant worden... Maar dit zijn nog maar vage plannen. But I will keep you posted! Sorry voor het Engels, maar tegenwoordig mix ik alle talen door elkaar: Frans, Engels, Chinees (jammer genoeg geen Nederlands) Ik heb trouwens onlangs een compliment gekregen voor mijn Engels, men dacht dat ik uit Canada kwam, hehe... Afin, nu ga ik naar Prison Break kijken mét Chinese ondertitels, alsjeblief... Tot later!
Vorige week hadden we dus een weekje vrijaf voor de Nationale Feestdag. De ideale gelegenheid dus om even 'de rest van het land' te verkennen, kuch. Door omstandigheden ben ik dus niet in Shanghai geraakt, maar ik ben naar het westen naar Xining gegaan (neen, geen Nepal of Tibet zoals sommigen dachten). De treinreis was...dodelijk. Veertien uur op een beperkte oppervlakte, met veel te veel Chinezen in een wagon gepakt. Er zijn zelfs staanplaatsen, dus die arme mensen moesten de hele tijd rechtstaan. Wat ik wel bewonder aan de Chinezen is hun vermogen om om het even waar of wanneer te slapen ( ik heb ze in de gekste posities zien slapen) Jammer genoeg lukt mij dat dus niet, na vijf minuten kreeg ik kramp in mijn nek, rug, been, arm,... En van een uitzicht viel er ook niet echt te genieten, aangezien we snachts reden. Afin, bij aankomst in Xining, onmiddellijk een treinticket terug naar Xi'an gekocht (voor de zekerheid). Dan in slaapwandel-modus ingecheckt in het dichtstbijzijnde hotel "Station Hotel" (hoe origineel). Dat hotel was op zijn zachtst gezegd...vochtig interessant. Problemen met hun leidingen ofzoiets, de brokken vielen van de muur, maar ach, voor 3,5 euro per nacht mag men niet klagen zeker? In Xining zelf hebben we dan de Grote Moskee bezocht en de Beishan-tempel. De foto's zullen binnenkort online staan. Daarna hebben we een 'sardien'bus genomen naar het Qinghai-meer. Met sardien bedoel ik dat er een soort stapelbedden instonden, dus je was verplicht van in een 'bed' te liggen waar je je niet volledig in kan uitstrekken en dat stinkt naar natte honden en zweetvoeten. Afin, het was maar voor vier uurtjes, dus heel doenbaar, en het is weer eens een ervaring bij. Aan het Qinghai-meer hebben we dan ook onmiddellijk een hotel gezocht. Vaarwel warm water en normale wc's..., maar welkom blauwe hemel, mooie bergen en frisse lucht. Het was er echt prachtig, een verademing na het drukke Xi'an. En stil... We zijn smorgens vroeg opgestaan, een een boottocht gemaakt naar een van de eilandjes. Na de middag hebben we op Mongoolse paardjes gereden, vree wijs!Twee pulls over elkaar was echt niet overbodig, heel koud en veel wind daar. Met als resultaat dat je natuurlijk niet verwacht te verbranden, wat dus wel het geval was. Nu loop ik rond met een rooie kop, en een neus die aan het vervellen is. Natuurlijk zijn daar ook 'souvenirkraampjes'. De meeste toeristen komen uit China zelf, dus als ze buitenlanders zien, worden ze helemaal gek. Ik heb mij natuurlijk wat dingen laten aansmeren, en zelfs na het onderhandelen over de prijs ( dat ik ondertussen een beetje onder de knie begin te krijgen), ben ik er zeker van dat ik nog steeds teveel betaald heb, ma soit :) Hoewel het daar heel mooi was, ben ik heel blij om terug in Xi'an te zijn: de warme douches, de goeie wc's, mijn propere badkamer (waar het enige haar dat ik vind van mijzelf is) :) Vandaag is de nieuwe schoolweek weer begonnen, en tot mijn grote vreugde kan ik meedelen, dat ik nu ook kalligrafielessen volg, hehe. Ik heb ook gehoord dat hier iemand uit de dormitory een stuk hollandse gouda heeft kunnen bemachtigen, dus ik denk dat ik die nu eens ga gaan opzoeken :)
Jullie raden nooit wat ik hier gevonden heb... Kinder Bueno *kwijl* en een jeansbroek voor 13 euro Binnen een kwartiertje vertrek ik voor een week naar Xining (beter eens opzoeken op Wikipedia, dat ik hier trouwens niet kan gebruiken). Ik ga met de trein, harde zetels dwz een houten plank om op te zitten, en dit voor 12 uur. Dit gaat een interessante reis worden. We gaan proberen om zaterdag terug te keren, dus we zouden zondag dan terug in Xi'an moeten zijn, dat is als er tickets zijn natuurlijk. Volgende bericht zal hopelijk vol schone reisverhalen staan, en veel schone foto's. Tot dan!
Jaja, eindelijk heb ik het kunnen regelen dat ik hier gewoon Chinese les kan volgen, zoals alle anderen hier. Ik had altijd al gehoord dat "connecties" heel belangrijk zijn hier in China, maar deze keer heb ik het echt in de praktijk mogen meemaken. Ik heb namelijk mijn prof van het milieudepartement gevraagd om voor mij een briefje te schrijven en ik ben er rechtstreeks mee naar de leraars gestapt. Na een kort telefoontje (een klein half uurtje) mocht ik beginnen. Ik kreeg zelfs al mijn handboeken. De lessen zijn nog wat moeilijk te volgen (aangezien ik meer dan twee weken achter zit), maar ik kan over het algemeen wel volgen wat er gezegd wordt. Dus dat betekent dat ik vanaf nu om zeven uur 's ochtends mag opstaan :) maar ik kan er mee leven. Ik heb dus geen behoefte meer aan mijn back-upplan ( namelijk Chinezen Frans leren in ruil voor Chinese les, ja dit klinkt raar). Ah, en nog groot nieuws, ik heb eindelijk schoenen in mijn maat gevonden (39,5), niet zo evident hier. Het zijn zwarte Allstars, dus ik vermoed dat het wel eens mannenmaten kunnen zijn, maar meh, ik ben blij. Nu nog broeken vinden die niet te kort zijn Ik heb op internet gevonden dat er slechts één H&M is in China, namelijk in Shanghai. Dus ik zal daar wel massa's inkopen doen volgende week, want die kleren hier zijn niet echt, hm mijn smaak... Dus alles begint hier op zijn plooi te komen...
Hoe is het daar in België? Hier in China is alles a-ok (behalve dan het gedoe rond mijn lessen) Oja, en the attack of the mosquito's. Chinese muggen zijn veel venijniger, sneller, en vooral stiller dan de Belgische. Je hoort ze nooit aankomen, en overdag zie je ze niet zitten, zodat ik ze niet kan doodmeppen. Mijn benen zijn echt verschrikkelijk toegetakeld, en jeuken! Gisteren, vrijdagavond dus, dachten we, nu ja, we gaan de Chinese clubs eens uitproberen. Dat was gewoon té grappig, echt. Je moet al door een metaaldetector gaan, en ze doorzoeken je tas. In die club zelf lopen er security rond in vol ornaat, met helm en al. Je moet wel geen entree betalen, joehoe. Dan kom je terecht in een doolhof, vier verdiepen met watervallen, roosters, lichten overal, enfin de hele rimram. Jammer dat ik mijn fototoestel niet meehad. Op de dansvloer, kuch ja ik beken, ik heb staan dansen op de spice girls (ze zitten hier tien jaar achter op de muziek) werd ik onmiddellijk aangeklampt door Chinese mannen *ril* Gelukkig stond ik er met Laura, een meisje uit Duitsland. Gewoon even dicht bij elkaar gestaan, en de mannen op het verkeerde spoor gezet, hehe. Er waren ook veel buitenlanders, vooral de Fransmannen zijn echt wel goed vertegenwoordigd hier. Ik verbeter hier niet alleen mijn Chinees, maar ook mijn Frans en Engels. Dit was wel leuk voor een keertje, maar ik mis Jeffreys nu al Ja echt, wie had dat gedacht. De muziek is hier gewoon sleeeeeecht. Gisteren ben ik ook naar het station gegaan om tickets te kopen voor Wuhan. Ik ga samen met Peter (Slovakije), Isabella en Martina (Tjechie) een klasgenoot van hen bezoeken in Wuhan. We vertrekken 29 september en zouden er vier dagen blijven, en dan doorreizen naar Shanghai voor vier dagen. We hebben hier namelijk een week vrijaf (stichting van de Volksrepubliek China). Dat station was gewoon ...chaos. Je zal mij nooit meer horen klagen over "lange" rijen in Gent Sint-Pieters. Die chinezen stonden gewoon tot buiten, maar wel netjes in de rij. Waarschijnlijk door al die politie die rondpatrouilleert. Afin, dus weer heel wat beleefd deze week. Hoe zit het nu trouwens met die domme regering van ons? Ik ben niet meer op de hoogte, ik kan moeilijk op de site van het Nieuwsblad geraken.
Goeiemiddag, hier is het 14u in de middag en de zon schijnt, jaja u leest het goed, ik zie een blauwe lucht, een van de eerste keren sinds ik hier ben toegekomen. Dus ik ben wel in een goede bui vandaag :) Eerst en vooral, dank jullie allemaal voor de lieve berichtjes, sorry dat ik er niet onmiddellijk op kan antwoorden, want ik heb hier dus nog altijd geen internet. Mijn laptop staat in het nederlands, en aangezien ik geen verstand heb van pc's en anderen geen verstand hebben van nederlands, is het nogal chaotisch. Vanavond is er een feestje voor alle buitenlandse studenten, maar we gaan ons eigen feestje houden hier in onze dormitory. Ondertussen weet ik nog altijd niet veel meer ivm mijn lessen. ik begin ergens rond de 26ste, en ze gaan mij een priveleraar regelen voor mijn chinees, die ik dan wel zelf zal moeten betalen. blah het chinees bureaucratisch systeem is echt wel erg. Ze kunnen het hier dus niet meer veranderen...echt frustrerend. Terwijl ik van al mijn andere klasgenoten van vorig jaar hoor, dat ze gewoon chinese lessen kunnen volgen, mag ik hier nu environmental courses volgen, omdat meneer bart dessein gezegd heeft dat het niet nodig was om te vermelden dat we chinese lessen moeten volgen, ma bon Always look on the bright side of life... xxxxxx
ik dacht zo van: hm, als ik begin uit te leggen dat dat geld eigenlijk niet van hem komt, zijn we nog een half uur bezig, dus ik heb het maar zo gelaten.
) gaan omver smijten, om er waarschijnlijk een lelijk apartementsblok op te zetten. Boehoe... Gelukkig heb ik veel fotos getrokken, die ik ook wel zal doorsturen met de lieve eigenares die hier zowat mijn surogaatmoeder geworden was ( ze kookt immers elke dag voor mij :-p ) , haar veel te schattig zoontje, en de andere buitenlanders.
ik bedoel,dat was pas verontrustend. Gelukkig is die dan in zijn bed gekropen en heeft hij dan maar de hele nacht goe liggen snurken.
