Het is gebeurd! Ik ben geringeld! Zaterdag 01 oktober 2022 gaf ik mijn JA-woord! En wat voor één.

Mijn oorlog met de weergoden, die over het algemeen van mannelijke aard zijn heb ik zeer diplomatisch opgelost om te komen tot een compromis. Zeus wilde de week voor mijn huwelijk regen en Thor wilde storm. Daar kon ik mee leven. We spraken af dat ze ook nog wat mochten kletteren  tijdens de nacht van vrijdag op zaterdag. Helios wilde die ochtend met zijn stralende wagen langs de hemel rijden zodat na de middag een stralende warme zon kon schijnen met een vleugje wind als zoenoffer voor Zeus. Het waren eeuwigdurende onderhandelingen die me heel wat slaap heeft gekost. Maar goed, ik had dat er nu net wel voor over. Niemand geloofde dat ik de oorlog zou beëindigen en bijgevolg winnen en dat iedereen zich aan het staakt de stormen zou houden.

Eén jaar voorbereidingen ging hieraan voorbij. Hoewel de voorbereidingen voor vele verloofden stressvol is, was dat bij ons geenszins het geval. Het zinnetje “Weet je zeker dat je wilt trouwen met hem.” kon ik niet meer horen. Op het laatste kreeg ik psychopathische paranoïde neigingen om in een bridezilla om te slaan die met bijl er los op zou inhakken. Ook de volgende uitspraak, in de meest ordinaire betekenis, “getrouwd zijn, dat voel je niet hoor.” zou ik het zwaard van Damocles die aan een paardenhaar boven mijn hoofd hing er zo hebben afgehaald om onthaald te worden als Tiran van de bruiden net zoals Damocles.

Al die dingen waren de moeite waard!

Het moment dat ik boven in mijn prachtige trouwoutfit (het was geen kleed) moest wachten tot mijn lieve getuige mij riep om de voordeur open te doen om mijn bruidsboeket in ontvangst te nemen van mijn bijna echtgenoot die eruit zag alsof hij net van de filmset van Peacky Blinders was gewandeld, werd ik overmand door heel veel liefde. Er stonden heel wat mensen aan mijn deur om mij te feliciteren. Ik weet nog dat ik van boven riep tegen mijn getuige, ik durf de deur niet open te doen!

Ik waande me Assepoester maar dan zonder de boze stiefzussen en moeder. Ik verloor ook geen glazen muiltje 😊. Ik zat wel in prachtige witte prinsessenkoets getrokken door twee prachtige Friese paarden en twee vernuftige koetsiers die ons veilig vervoerden naar het gemeentebestuur en later naar de feestzaal. Het zalige ritje van bij ons thuis tot aan het gemeentebestuur duurde ongeveer 40 minuten. Ik bleef maar lachen, glunderen en zwaaien naar de mensen.

Toen was het moment aangebroken om uit de koets te stappen en heel even werd ik overmand door stress, zenuwen en een zeer benauwend gevoel. Mijn innerlijke zelve kon me even niet helpen, ze was zelf overmand door tranen en zat al aan de zakdoekjes. Ik richtte mij tot mijn bijna-echtgenoot en zei “ik wil niet uit de koets, ik ben bang dat ik eruit ga vallen, ik ben aan het trillen.” Hij aarzelde geen seconde, keek me niet bizar aan, maar sprak de volgende woorden, “wat er ook gebeurt ik ben er en vang je wel op.” 

Zelfverzekerd dan ooit ervoor stapte ik uit de koets, nam stevig zijn hand vast en stapte uit. Ik zag iedereen en niemand. Het was alsof ik niet meer kon of hoefde te denken. Toen de burgemeester – als grapje vroeg – “zijn er bezwaren” – stak mijn lieftallige getuige aarzelend haar hand op, “Hij moet beloven goed voor haar te zorgen, alleen dan kan dit huwelijk voltrokken worden.” Onze blikken kruisten en ik zei “Anders trouw ik wel met jou”, geheel gemeend.

Het meest emotionele moment was toen mijn kersverse echtgenoot speechte. De lieve woorden zinderen nog steeds na in mijn hoofd. Ik werd emotioneel en de tranen begonnen te komen, “niet wenen, je make-up”, wees mijn getuige mij terecht. Ik kon geen woord uitbrengen en slikte alle emotie in.

Tussen de speech en het dessertbuffet, kwamen de zenuwen op, zo erg zelfs, dat ik amper kon eten. Ik had een verassing in petto. Ik had met de DJ afgesproken dat ik een liedje zou brengen… wat een idee… ocharme sommige van mijn mede-passagiers in de auto. Ik kon dat liedje enkel oefenen op plaatsen waar mijn hubby 2 be niet rondliep, bijgevolg dus in de auto wanneer mijn hubby 2 be niet mee reed, op stal wanneer ik dacht dat niemand mij kon horen 😊. Ik zag de DJ op mij afkomen en ik wist dat ik moest beslissen, zou ik het doen of niet? Durfde ik het aan om voor 100 gasten te zingen??? Mijn innerlijke zelve maande me aan en begon aan haar regel van 3: 1. je kunt goed zingen, 2. Je hebt al zoveel meegemaakt waarom zou je dit niet aankunnen? en 3. Je houdt van je man en van zingen, komt helemaal goed. Ik rechtte mijn rug ging met zelfzekere pas naar Dirk en sprak de toen nog wijze woorden, “ik ga het doen, ik ben er klaar voor.”

 Toen kwam het moment, ik had geen introductie voorbereid en moest even naar mijn creative box gaan om even te improviseren. Mijn hart ging tekeer als een wilde leeuw!!!! De muziek begon en ik liet me gaan. Ik probeerde een punt te zoeken in de zaal om mij wat te steunen, maar aan elke tafel werden er traantjes gelaten – zong ik vals? – uiteindelijk vond ik twee vrolijke kindergezichten die heel enthousiast hun duimpjes opstaken.

Zij waren al vaker slachtoffer geweest van mijn zangoefeningen in de auto. Toen het voorbij was, kon ik het eerst niet geloven dat ik “Beautifull disaster” van Kelly Clarkson had gebracht. Een lied dat helemaal op het lijf geschreven stond van mijn kersverse echtgenoot. 

Het feest brak los en ik kan met een hand op mijn hart zeggen dat iedereen heeft genoten, ik heb er zelfs bewijs van, lang leve de photobooth. 😊

Trouwen doe je dus zo! Het is voor herhaling vatbaar!

13-10-2022 om 14:10 geschreven door Zali  

28-09-2022 om 15:14 geschreven door Zali  

Vorige maand mocht ik een vlog maken over een inspirerend persoon. Er zijn weinig dingen waarvan ik stil word, wel dit is zo één van die weinige dingen!

Op weg naar huis was ik diep in mijn gedachten verzonken. Helemaal onder de indruk! De radio speelde en ik ben nog al een grote meezinger, ongeacht mijn medepassagiers 😊.

De vlog ging over het onmogelijke doen of toch het onmogelijke in de ogen van anderen. Het zette me aan het denken over mijn eigen parcours. Specifiek over mijn studiekeuze die je moet opgeven ergens in het tweede jaar van de derde graad. In het middelbaar volgde ik een technische richting (TSO) – ik studeerde af in de richting ‘Toerisme’. Een richting die toen nog niet zo ontwikkeld was in mijn toenmalige school.

“Vandaag, krijgen jullie tijdens het uurtje aardrijkskunde, geen aardrijkskunde.”, lachte de klastitularis ons toe. Bijna iedereen, behalve ik sprong een gat in de lucht. Ik wilde graag mijn uurtje aardrijkskunde, gezien ik nog duizend vragen had over de vorige les. Ik staarde teleurgesteld naar mijn boek aardrijkskunde en fluisterde hem toe ‘Een volgende les vriend.’

Ongestoord ging de klastitularis verder, “Dit uur wil ik graag van jullie weten en horen welke studierichting jullie voor ogen hebben, wanneer jullie volgend jaar afstuderen.” Geroezemoes alom, wie weet nu wat ze willen gaan studeren of welk beroep ze later willen uitoefenen?

Dat was buiten mezelf gerekend! Mijn innerlijke zelve lachte naar me en gooide me confetti toe. Tuurlijk wist ik wat ik wilde studeren! Ik had reeds alle brochures uitgezocht, de websites bekeken en ik was al naar een opendeurdag geweest. Het was voor mij een uitgemaakte zaak! Klaar als een klontje. Toen de klastitularis eindelijk volgende vraag stelde: “Wie van jullie weet al wat hij of zij wilt gaan studeren?”, stak ik heel enthousiast mijn hand zo hoog mogelijk in de lucht. Mijn innerlijke zelve stak beide duimpjes omhoog. Ik was de enige die dan ook haar hand had opgestoken.

“Zeg het maar, wat wil jij studeren?”

Eindelijk, dacht ik, eindelijk kan ik het vertellen! Vol enthousiasme gooide ik er uit “Criminologische Wetenschappen”.

Mijn klastitularis keek me heel bizar aan, “Wat wil je studeren? “ “Kun je nog eens herhalen?”

Ik dacht dat hij me niet goed had begrepen, dus ik herhaalde – nog enthousiaster – “Criminologische Wetenschappen” en voegde er bij wijze van zekerheid aan toe, “aan de universiteit van Gent”.

Ik verwachtte een soort van “Leuk” of “super”. Mijn verwachting werd niet ingelost, integendeel, zijn blik verstarde en een zenuwachtig lachje – als in ik moet proberen vriendelijk te blijven – verscheen op zijn gezicht, “Criminologische wetenschappen”, fluisterde hij eerder tegen zichzelf dan tegen mij of de rest van de klas die ondertussen op het puntje van hun stoel zaten omdat de sfeer plots was omgeslagen. Mijn innerlijke zelve wees me erop dat ik iets moest doen of zeggen, dus zei ik: “Ja, Criminologische Wetenschappen aan de universiteit van Gent.”

Na een lange stilte – zo voelde het toch aan – brak het zweet mij uit en geloof me op die leeftijd is het not done om met zweetplekken onder je oksels te zitten… 😊 – zei hij: “Maar dat is toch niet realistisch, dat kun jij toch helemaal niet.”

Ik ging in een soort van schok! Mijn innerlijke zelve was op haar hoede en voordat ik hem zou vervloeken om hem vervolgens ondragelijk te laten lijden door Middeleeuwse foltertechnieken toe te passen, ik denk dan aan de kwelpeer, De peer brengt men soms ook in de mond in geval van leugens of blasfemie. Het toestel bestaat uit vier ‘bladen’, die kunnen opengedraaid worden via een schroef. Dit gebeurt nadat de peer is toegediend. Het gevolg zijn zware verminkingen en dislocaties van het beengestel – in plaats daarvan vroeg ik hem, “Waarom niet?”

En typisch, alsof het voor iedereen en hem zelf inbegrepen, duidelijk was waarom dat niet ging lukken, zei hij – nog steeds met het zenuwachtig lachje “Allé, dat gaat toch niet, jij komt uit een technische richting en daarbij zijn je punten niet goed genoeg om te kunnen studeren aan de universiteit.”

Mijn wenkbrauwen gingen omhoog, excuseer? Sinds wanneer zeggen punten of een richting iets over wilskracht, over discipline, over een persoon? Bent u misschien afgevaardigde van de universiteitscommissie die gaat bepalen wat ik wel of niet kan? Toegegeven, het is geen evidente keuze, toen zeker niet. Ik wist wat ik wilde, ik wist dat het ging moeilijk worden, maar weet je wat, story of my life!

Mijn innerlijke zelve, maande me aan tot kalmte, Ik antwoordde zo rustig mogelijk: “Je zult wel zien.”

Achttien jaar later, 2021, ging diezelfde klastitularis op pensioen, welverdiend natuurlijk. Ik werd gevraagd om een anekdote te schrijven voor zijn pensioen, iets wat de rest van mijn leven me is bijgebleven… . Na het lezen van de anekdote, zocht hij me op, “Weet je, sinds dat jij vertrokken bent naar de universiteit en afstudeerde als master in de Criminologische Wetenschappen, heb ik nooit meer tegen iemand gezegd dat ze iets niet kunnen.” “Jij liet me inzien dat alles mogelijk is, als je het maar wilt!”

Al wat ik dacht: “No shit, Sherlock!”

05-09-2022 om 00:00 geschreven door Zali  

Hi, leuk dat je mijn blog leest 🤩.

Nog niet zo lang geleden, kreeg ik de vraag: ´wat is de betekenis achter de naam Zali'.
Mijn innerlijke zelve, Zali dus, deed een vreugdes sprongetje, eindelijk kon ze even alle emoties lossen door het verhaal te vertellen.

Het begon allemaal, toen mijn plusdochter, toen pas 12 jaar oud 🤔- wat alweer een eeuwigheid geleden lijkt – dacht dat ze de nieuwe ‘Noor Inayat Khan' was, de naam betekent licht van alle vrouwen, prachtig toch? 😍 Haar codenaam ‘Madeleine'.

Noor Inayat Khan was een beroemde vrouwelijke spionne voor het verzet in het Verenigd Koninkrijk tijdens de tweede Wereldoorlog. Samen met twee andere vrouwen, Diana Rowden (codenaam Paulette/Chaplain), en Cecily Lefort (codenaam Alice/Teacher), het Physician Network versterkte, dat onder leiding stond van Francis Suttill (codenaam Prosper).

Ze werd in 1943 verraden en op 12 september 1944 werd ze overgebracht naar het concentratiekamp in Dachau. De volgende morgen werd ze gemarteld en geëxecuteerd door de SS'er Friedrich Wilhelm Ruppert, samen met Yolande Beekman, Eliane Plewman en Madeleine Damerment, drie andere vrouwen uit het Franse verzet. Ruppert werd in 1946 wegens oorlogsmisdaden ter dood veroordeeld.

Mijn plusdochter dacht misschien dat ook zij terecht gekomen was in een Wereldoorlog, waarbij de wereld dan veel kleiner was en de oorlogszone zich beperkte tot vader en moeder codenamen ‘Rusland en Oekraïne' – ik laat even in het midden wie wie is.

Ze bedacht een manier om versleutelde informatie door te geven aan het nieuw ´target¡ dat ze verborgen wilde houden. Het target werd op de hoogte gehouden weliswaar niet via de postduif, zoals vaak het geval was in WOII en al helemaal niet via het bekende apparaat uitgevonden door de Duitsers ‘Enigma'. Een elektromechanische codeermachine van het type rotormachine.

En voor wie goed is in Grieks, betekent ‘Enigma' in het Grieks raadsel. De Enigmacodes werden natuurlijk ontcijferd, niet door de Britse intelligentiedienst, nee, nee, door de Poolse!

Maar goed, de huidige Enigma-codeermachine – codenaam ‘Smartphone' genoemd deed militaire dienst om versleutelde boodschappen door te geven aan het target van mijn plusdochter, namelijk ik. De versleutelde informatie werd in vorm van morsecode naar mij gestuurd, je kent het wel hoor, de code waarbij een volledige zin in 5 letters wordt gecodeerd.

Mijn gastric bypass specialist gebruikt die code ook. ‘Ik ken het perfecte dieet voor u', het DHVBO dieet. 'Natuurlijk staarde ik hem veel betekenend aan. ´De Helft Van je Bord Opeten-dieet' en hij moest persé een smalend lachje eraan toevoegen. Sinds die dag heeft de zin ‘JBHOP' (morse voor Je bord helemaal opeten) niet meer dezelfde betekenis.

Om te vermijden dat Rusland en Oekraïne, toch de Enigma versleuteling in combinatie met de Morse code zouden ontcijferen, voegde ze nog een codenaam toe.

De benamingen in het Enigma-apparaat, codenaam ‘smartphone' verschilde van seizoen tot seizoen. Zo kreeg ik in de zomer  de codenaam ‘Perzik', in de herfst ‘Pompoen'. Uiteindelijk, na een lang en moeilijk debat tussen Rusland en Oekraïne wat verbeterde, kwam ze af met iets helemaal anders. ´Ik weet een goede codenaam.', zei ze trots. Zowel ik als haar vader trokken onze wenkbrauwen zeer vrezend op. Nu komt het dacht ik. ´Zali!', bracht ze spontaan uit, ´Het betekent speciaal in het Australisch', ging ze verder, zonder acht te slaan op onze wenkbrauwen 🤔. 

´Zeer passend.', was het enige wat ik kon uitbrengen en dat met een straight face! 🤣

Tot nu toe is noch Rusland noch Oekraïne erin geslaagd om onze berichten te ontcijferen! 🤫 💪

12-07-2022 om 00:00 geschreven door Zali  

Ik ben links-(on)-handig en ik ben daar trots op! 😅

Vandaag in de supermarkt, winkelde ik rustig door de rayons – met de nadruk op het woordje ‘rustig’ – tijdens de Coronaperiode moest je binnen de 30’ je boodschappen doen en dat helemaal alleen.

Wees maar eens een ouder van 4 kinderen die voor de 6 voltallige leden van het gezin moet boodschappen doen, rekening houdend met de voorkeuren van ieder lid, dat in 30’ en telkens op een 1,50 meter afstand van de andere winkel-aanwezigen. 😲

Bon, ik winkelde dus rustig door de rekken, nadenkend over mijn digitaal lijstje dat ik had aangemaakt. Ik realiseerde me plots dat ik nog iets vergeten was en draaide me om – en gezien ik linkshandig ben – draai ik naar links, waarop ik bijna een andere winkel-aanwezige raakte die zich ook omdraaide maar rechtsom. Waarop deze de opmerking maakte, ‘hoe draai jij nu? Je had me bijna geraakt.’

“Hier gaan we weer”, 🙄 mijn innerlijke zelve rolde met haar ogen. En ging verder: “Inderdaad, hoe ik me draai is linksom, hoe jij je draait is rechtsom.” “Waarom word ik, als linkshandige, hierop aangesproken?’

“Omdat ik behoor tot een minderheidsgroep – 10% tot 15% van de wereldbevolking is linkshandig.”

“Eigenlijk, beste mevrouw, behoor ik 2 keer tot een minderheidsgroep!” “Het zijn voornamelijk mannen die linkshandig zijn, dus 2 keer mis.” 😒

“Nog straffer mevrouw, linkshandigen worden ook in de taal constant gediscrimineerd, zo laten we iemand ‘links’ liggen – in de betekenis van negeren."  “Het erge is, het is zelfs universeel." " Zo wordt rechts altijd als iets positief beschouwd,  denk maar aan de uitspraak “the right answer”, het juiste antwoord, dat verwijst naar rechtshandigheid. 😒

“En beste mevrouw, we hebben tot op heden nog niks geleerd uit de geschiedenis waarbij het goede als rechts werd beschouwd en het slechte als links.” “Dit kwam duizenden jaren geleden ook al voor: het Latijnse woord voor links: sinister, betekende toen, en nu nog steeds, slecht.” 😒

Ik weet niet hoe gelovig je bent als rechtshandige, dat laat ik in het midden, maar weet dat in veel culturen, ook in het conservatieve christendom, omdat je hart links ligt en bijgevolg dit de weg is naar het emotionele de linkse kant toegang verschaft voor de duivel en zijn afgevaardigden. Daarom werd linkshandigheid verbannen ” 😱

 “Ik mag nog van geluk spreken, beste mevrouw, er is nog een kleinere minderheidsgroep, de ambidexters – ambidextrie – bekend als tweehandigheid. Slechts 1% van de wereldbevolking heeft ambidextrie.” “Eerlijk waar, degene die dit woord heeft uitgevonden, was zeker rechtshandig!” “Gezien ambo ‘beiden’ betekent en dextrie ‘rechts’.” “Ja mevrouw je hoort het goed, weeral rechts!” 😱

“Weet je wat mevrouw, in mijn links(on)handige wereld is er plaats voor iedereen: rechts- of linkshandig, ambidexters, handigen, onhandigen.”

“Het is duidelijk dat in jouw rechtshandige wereld, er geen ruimte is voor andershandigen. “

 Ik maande mijn innerlijke zelve tot kalmte en verbood haar nog te spreken. Ze joeg me alleen maar op! 😠

Ik toverde mijn mooiste glimlach op mijn mond en antwoordde: “Mijn excuses voor mijn linkse onhandigheid, ik heb niet het voorrecht zoals u om te behoren tot de conservatieve rechts-handigheidscultuur.” “Maar weet je wat, ik ben er trots op.” “Fijne rechtshandige dag nog.” 🤣

Ik had nu niet meteen de indruk dat de dame in kwestie mij kon volgen in mijn stelling, ik hoop stiekem dat dat een dingetje is van rechtshandigen. 🙃

Om af te sluiten wil ik nog even een verkeerde veronderstelling uit de wereld helpen, linkshandigen hebben geen dominante(re) rechterhersenhelft, het is vaker links of gemengd. 💡

16-05-2022 om 00:00 geschreven door Zali  

08-05-2022 om 12:27 geschreven door Zali  

Ik kon deze nacht de slaap maar niet vatten😒! “Dat is gewoon het huis”, beweerde mijn toekomstige, wederhelft … 🙄 die reeds in zijn eerste REM-slaap zat.

 Ik hoorde gekraak, gepiep en ik meende de kast te horen bewegen. Ik leg even de nadruk op het woord “meende”, ik kon mijn zintuigen niet langer vertrouwen.

 De paniek in mijn hoofd nam alleen maar toe, de bezorgdheden en assumpties namen buiten-geestige 👻proporties aan. Mijn innerlijke zelve was nergens te bespeuren en toch hoorde ik haar hart kloppen.

Mijn eigen hart zat regelrecht in mijn keel, het angstzweet brak uit. Ik greep de lakens stevig vast en lag opgekruld in een onnatuurlijke houding. Mijn spieren waren zo gespannen dat ik elke aanraking hoe licht ook zou voelen.

Het is natuurlijk niet verwonderlijk wanneer ik ’s avonds met alle lichten uit, in het donker naar een waargebeurde serie kijk over bovenaardse gebeurtenissen met echte mensen. De verhalen zijn zo echt en toch onwerkelijk tegelijk dat je twijfelt aan je eigen zintuigen of omgekeerd je je zintuigen niet gelooft 😨.

De stilte in de kamer, waar ik zo van hou om rustig in slaap te vallen, maakte een akelig overdonderend geluid. Alles was zo stil, abnormaal zie mijn innerlijke zelve met bibberende stem!

Ik greep mijn ketting waar de Ayat al Kursi - “Vers van Troon” – de255e vers van het 2e hoofdstuk van de Koran, Heiferin – gegraveerd staat stevig vast. De ayet al kursi wordt opgezegd om de jinn’s te weren. De jinn of djinn, zijn bovennatuurlijke wezens geschapen uit vuur. Net als mensen zijn geboren noch als gelovigen noch als ongelovigen. Ze kunnen goed zijn of slecht. In het laatste geval zijn het demonen, slaven van de duivel. Djinn zijn geen strikt islamitisch concept; zij kunnen verschillende heidense overtuigingen vertegenwoordigen die in de islam zijn geïntegreerd.

Mijn innerlijke zelve herinnerde me, misschien is de bovennatuurlijke entiteit een goede entiteit, een beetje zoals Casper, het vriendelijke spookje, de vergeestelijking van kinderlijk kattenkwaad. een wit spookje, schattig toch? Wetende dat hij als spook over de mogelijkheid om te vliegen, onzichtbaar te worden en door muren te lopen. Ook kan hij deels van vorm veranderen, vind ik het niet meer zo schattig… 😱. De gedacht alleen al om geconfronteerd te worden met een vreemde entiteit, is naast een inbreuk op mijn privacy, niet echt iets die op mijn bucket list staat.

Wanneer een inbreker in je slaapkamer staat kun je de politie bellen en een beschrijving geven. In het geval van een bovenaards wezen dat boven je plafond hangt, of in de spiegel zijn/haar onzichtbare reflectie verschijnt, zie ik mezelf al bellen : “Er is ingebroken in mijn huis, maar er zijn geen sporen van inbraak.”

“De beschrijving van de persoon, zegt u, wel: hij of zij was doorzichtig, grijsachtig en bewoog zich zwevend door de muren heen toen hij of zij op de vlucht sloeg. “

Mogelijks krijg je er nog een boete bovenop voor smaad aan de politie of valse verklaring.

Even serieus, onder de lakens terwijl ik het angstzweet kon ruiken en voelen druipen en mijn hartslag zo hoog was dat ik dacht dat ik zou sterven en als onrustige geest zou ronddwalen en meteen ook een klappeke doen met het ander wezen in de kamer, kwestie van te socialisen, dacht ik maar wie bel je wanneer je een encounter hebt met een bovenaards wezen?

Mijn innerlijke zelve had een “Eureka” 💡 momentje – ze sprong vanonder het bed waar ze zich had verstopt en riep “The Ghost busters” en onderbouwde haar stelling door te zeggen: “die hebben al sinds 1984 ervaring met onderzoek naar het paranormale, beschikken over het wetenschappelijk genie, dr. Raymond Stantz expert in het paranormale en die hebben Slimer, het spook waarmee zij samenwerken, de speur-geest bij uitstek om andere wezens te vinden.” “Ik ga op zoek naar het noodnummer van de Ghost busters.”, floep, ze verdween als een geest in de nacht en het stelde mij ergens gerust dat er een publieke dienst bestond die bovenaardse wezen kan arresteren! Met die gedachte viel ik in een diepe geruststellende slaap 😴!

05-05-2022 om 09:48 geschreven door Zali  

29-04-2022 om 00:00 geschreven door Zali  

Moeders ..

Die van mij! Als ze iets doet dan doet ze het goed. Kijk maar naar mij, de liefste dochter die iemand zich kan wensen

. Haar laatste daad ging ze direct voor het Total package premium!

Weet je, ze kon ook gewoon zeggen dat ze op vakantie wilde gaan in plaats van opgenomen te worden in het ziekenhuis

... En ons -mijn papa en ik - de schrik van ons leven aanjagen waardoor ik nu leid aan het takosubo- syndroom ook wel het gebroken-hart syndroom.

Ze ligt op intensieve zorgen - direct de gepriviligeerde afdeling van het ziekenhuis waar de gasten heel erg gepamperd worden. Ze heeft een "nijpend" natrium tekort in haar bloed wat leidde tot het begin van nierfalen.

De oorzaak? Teveel water drinken. Wanneer je te veel water drinkt, scheidt je lichaam natrium af. Dit is GEEN grapje! Verder had ze ook een longontsteking die mede het natrium tekort heeft veroorzaakt en de combinatie van het innemen van medicatie.

De symptomen leken op een verwarde oudere dame die 7 flessen whisky achterover had geslagen en niet meer goed wist wat ze zei en door het semi-dronkenschap ook niet meer kon stappen. de delta is dat mensen die dronken zijn, verward en beginnende dementie hebben wel nog knnen plassen en zij kon dat niet. Maar die delta werd helemaal niet in rekening gebracht, net zoals de verhoogde vermoeidheid en de sterk verminderde eetlust.

Natuurlijk waren de ambulanciers verward en wilden ze haar eerst niet meenemen, een dementerende dronken dame die omringd is door een liefhebbende man is geen urgent gevaar, toch?

In haar verwardheid en ondanks de semi-dronkenschap, smeekte ze de ambulanciers om haar mee te nemen, waar uiteindelijk gehoor aan werd gegeven, oufti wat een opluchting!

Naast het natriumtekort, het begin van nierfalen en de longontsteking, heeft ze misschien ook nog katarakt.

Mijn verontwaardiging was deze morgen nog groter toen ik ontdekte dat ze aan het sociaal media'en was (ja dat is een werkwoord! (Zie het grote zali woordenboek!). Tussen het strand en de schoonheidsverzorging kijkt ze dus af en toe op haar GSM. Binnenkort verlengd ze haar verblijf daar in dat hotel.

. Uiteraard gun ik haar alle rust dat ze nodig heeft! Kom maar snel naar

papa, Nico en ik missen je !

27-04-2022 om 00:00 geschreven door Zali