vandaag stond de laatste rit op het programma. Dit geeft altijd een speciaal gevoel, maar we mochten de rit niet onderschatten, met nog ongeveer 2000 hoogtemeters te gaan op een rit van 120km stond er nog wat klimwerk op ons te wachten.
De eerste echte klim stond ons te wachten net voor het eerste tussenpunt, deze was gelukkig een gelijkmatig lopende klim zodat we een goed tempo naar boven konden rijden (of beter gezegd de resterende energie dat nog in mijn benen zat optimaal benutten), boven op de heuvel was ons eerste rustplaats, nog is een mooi uitzicht over de omliggende omgeving, daar hebben we de afgelopen weken echt van kunnen genieten. Richting tweede rustplaats, tevens onze allerlaatste tussenstop, stond er een zeer golvend terrein op het menu met af en te toch wat steilere stukken erin, ondertussen was het zonnetje ook weer zalig van de partij waardoor de iets frissere start helemaal vergeten was. Na tussenpunt 2 was het in een rechte lijn naar Compostella,nu is het aftellen echt begonnen, zeker als je steeds meer en meer pelgrims tegenkomt. Eens in de stad aangekomen was het nog een goede 5km tot aan de kathedraal, en eerlijk gezegd leken deze laatste kilometers wel uren te duren, maar het gevoel dat je krijgt als je het plein op komt voor de kathedraal is toch intens, moet toegeven het was ook een emotioneel gevoel, zeker als er daar een groep mensen staan met een spandoek om jullie te verwelkomen, dan krijg je echt een kropje in de keel...
Alvast bedankt om ons gedurende de hele trip te steunen met berichten, Whats app'kes, in gedachte,.... Deze steun deed en betekende veel voor ons.
Ons avontuur naar Compostella zit er op, nu kunnen we ons voorbereiden op de boslandtrail (100km wandelen) en wat ons volgende avontuur wordt dat moeten we nog bekijken 😉☺
Deze ochtend begonnen aan de voorlaatste rit van onze tocht. De benen hebben de rit van gisteren niet zo goed verteerd, het waren net twee elastieken die op springen stonden, maar we gingen zien hoe ver we er mee zouden geraken:)
De eerste 90km was op een licht golvend terrain langs de kust, waar je soms prachtige uitzichten over de zee kreeg. De wind was ons ook een beetje gunstig gezind, hij blies een beetje schuin achter ons, dus daar konden we niet over klagen.
Onderweg komen we al heel veel pelgrims tegen die aan hun wandeltocht richting Santiago de Compostella bezig zijn, dit is echt een teken dat we dicht bij ons eind bestemming komen, stiekem geeft dat wel een extra boost om door te bijten.
Na het tweede tussenpunt was het tijd om de kust achter ons te laten en richting binnenland te trekken. Natuurlijk krijg je dan weer verandering van terrein en krijg je weer wat klimwerk. Ondanks de elastieke benen gingen deze nog redelijk vlot, maar dat is niet moeilijk met een tempomaker als Yvo voor u. Zo hadden we de 160km van vandaag in iets minder dan 6u30 afgewerkt en konden we al begin uit te kijken naar de allerlaatste rit van onze onderneming. Nog een laatste inspanning en doel is geslaagd.
Morgen de rit naar Compostella is er nog eentje met wat klimwerk, de rit van ongeveer 120km is nog goed voor +/- 2000 hoogtemeters, maar deze laatste loodjes worden overwonnen door de adrenaline en morgenavond kunnen we dan er eentje drinken op onze prestatie ( of twee, of...)
Deze ochtend vertrokken met betonblokken als benen, dit beloofde niet veel goeds, zeker niet omdat na een goede 3km er al een beklimming klaar stond van 5,5km.
Boven op de deze heuvel waren de benen niet veel meer waard, gelukkig veranderde dat naarmate we verder fietste, want na 30km stond er weer een pittige maar kortere beklimming klaar, deze was goed voor 3.5km klimwerk. Daarna ging het op een golvend terrein verder, en dit was zo voor de resterende kilometers van de dag.
Het tempo werd strak gehouden door Yvo en ik moest mijn wagonnetje maar aanhaken, gelukkig kon ik regelmatig ook een deel van het werk doen, maar dit ging iets minder vlot als bij Yvo.
Natuurlijk kon Yvo het ook niet verdragen als er een Spanjaard ons met veel enthousiasme voorbij reed, dan zag ik eerst een Spanjaard passeren met daar enkele seconde achter een zwarte schim (Dit was Yvo) die zijn wagonnetje aansloot bij de Spanjaard, dus ik had geen andere keus om dan eventjes op de tanden te bijten en hetzelfde te doen.
Ik vond persoonlijk al dat we een stevig tempo hadden vandaag en met deze tussen versnellingen zakte het gemiddelde niet echt. Zo hebben we deze rit van 165km afgelegd met een gemiddelde van 27km/u, moet zeggen dat dit goed voelbaar was in de benen, maar nog 1 rit doorbijten en dan komt de laatste rit, die we dan op adrenaline kunnen rijden en dan hebben we ons doel bereikt...Het einde komt nu echt dichtbij...
Morgen rijden we onze laatste 80km langs de kust om dan binnenland in te draaien om dan onze fiets een laatste keer te rusten in Villalbla...
Deze ochtend met een kleine vertraging vertrokken omdat de GPX niet echt mee wilde werken. Nadeel van aan de kust te vertekken is dat je meestal met een helling de stad moet verrlaten. Na een 10tal kilometers begon de eerste klim van de dag, deze was met een lengte van 7.5km meteen een goede test hoe het met de benen zat, Hier kan ik al meteen op antwoorden, die van Yvo daar merk je niets aan, die van mij daar en tegen, daar merk ik dat de kracht serieus ver te zoeken is, en dat het al veel moeite kost om deze te overwinnen. Het was wel een leuke gelijkmatige beklimming, dus eens het goede ritme gevonden te hebben was het doenbaar tot boven en zoals zeggen, op 1 been kan je niet leven telt dat hier ook voor de beklimmingen. Meteen na de afdaling stond de tweede beklimming al op het programma, deze was vergelijkbaar met de eerste alleen ging het laatste stukje van de klim niet zo vlot als de eerste. De benen zijn bijna aan het einde van hun latijn, de laatste dagen gaan nog serieus zwaar worden.
Voor de eerste stopplaats stond er nog een derde beklimming op het programma, deze was 5km lang, gelukkig lag de eerste stopplaats hier kortbij zodat ik eventjes kon bekomen. De benen recupereren niet meer van de geleverde inspanningen.
Veel herstel kregen de benen niet want na de stopplaats kregen we een verschrikkelijk stuk, hier liepen de percentages op tot 28%.
Hoe mooi de wegen waren de eerste 70 km zo slecht waren de wegen de laatste 15km van het tweede stuk. Weer verdween de weg voor de zon en moesten we verder over een grindpad, eventjes later was dit grindweg weer een gewone weg maar deze was zo steil dat het niet verantwoord was om daar naar onder te dalen.
Daarna maar besloten dat we niet meer over deze wegen gingen rijden en desnoods helemaal zouden rond rijden om geen onnodige risico's te nemen. De laatste kilometers dan ook op de grotere wegen gebleven, en dit was een zeer goede keuze, dus hebben we de rit nog in schoonheid kunnen afsluiten.
De foto's van de afgelopen dagen zal ik morgen op de blog zetten, kunnen jullie weer wat sfeerbeelden zien.
Deze ochtend hebben we afscheid genomen van Katja en Ferdy die ons 4 dagen mee gevolgd hebben en nu terug richting Belgie vertrokken.
De trip vandaag begon met een kleine trip door de stad San Sebastian, om zo de stad achter ons te laten en via de kust verder te rijden naar de volgende bestemming. Hier kregen we al enkele pittige klimmetjes voorgeschoteld, en de benen van mij herstellen zich toch niet meer zoals in het begin, de afgelegde kilometers laten zich zeker opmerken.
Deze rit hebben we beetje van alles meegemaakt, prachtige wegen die opeens helemaal verdwenen en een zand/grindweg werden. Zelf meegemaakt dat er op eens gene weg meer was en dat we door de varens en netels naar boven moesten klimmen om in een wei te geraken om te zien of er ergens een weg was te zien, hier vonden we een grindweg (laat ons zeggen dat zelfs een wandelaar deze weg nooit zou nemen) waar we na een wandeling van een 45-tal minuten eindelijk terug een weg tegenkwamen waar we konden fietsen, dit is ook met een korreltje zout te nemen, hier op deze beklimming kwamen we stukken tussen de 20% en 30% tegen, hier leek het echt of alle spieren in de benen aan het scheuren waren. Na dit allemaal kwamen we met enige vertraging op onze eerste tussenpunt aan.
Hier na een korte pauze de trip verder gezet, waar we even konden genieten van een prachtig aangelegd fietspad, maar nadien begon de miserie weer, en kregen we weer de zelfde problemen als voor de eerste tussenpunt, deze keer maar rechtsomkeer gemaakt en gekozen om rond te rijden. Was een goede keuze maar de hellingen lieten zich wel goed voelen, en volgde mekaar zeer goed, waardoor tijd voor herstel zeer beperkt was.
Hopelijk minder problemen in de rit van morgen en dat we terug een normale dagje kunnen fietsen
De dag na de zware Pyreneeen rit, dat deze rit eentje was die pijn aan de benen ging doen, dat stond al vast, allez toch bij mij, Yvo heeft zijn speelterrein goed overleefd.
Deze rit was er eentje waar we verschillende beklimmingen kregen van 1km tot 2.5km lang, en deze deden zeer veel pijn. De benen waren nog niet hersteld na de zware rit van gisteren, eens op de eerste rustplaats gekomen, kon ik eventjes bekomen, in mate dat het nodig was. Gelukkig heb ik een top partner mee die iets langer op kop blijft rijden om mij op de iets langere stukken wat te sparen :).
De tweede tussenstop hebben we nooit gehaald, dit door technische problemen (achteraf bleek dat Yvo zijn achterwiel gebroken was), Dus hebben we onze begeleiders naar ons laten komen, en de rest van de trip verder gezet met de auto richting San Sebastian, hier hebben we Yvo zijn fiets laten herstellen zodat we na de rustdag onze trip verder konden zetten.
De volgende dag hadden we onze derde en laatste rustdag, deze hebben we doorgebracht in San Sebastian, ook tevens geprofiteerd om deze leuke stad te verkennen.
Het is echt een prachtige stad om in te vertoeven en voor ieder is er wat te doen, mensen die op het strand willen zitten, of willen gaan winkelen of een beetje cultuur opsnuiven....
We hebben gekozen voor een korte stadswandeling, een bezoekje aan de Aquarium en een wandeling langs het water...
vandaag stond de zware Pyreneeen rit op het programma. Dat dit eentje was die zou gaan doorwegen stond al vast, Yvo keek enorm uit naar deze rit en kon er niet snel genoeg aan beginnen, voor mij startte ik met een klein bang hartje, de vorige dagen begonnen zich al in de benen te laten voelen.
Eerste beklimming van de dag was Col d'Aspin, goed voor 11km klimwerk, droog begonnen en naarmate we hoger gingen op de klimmer des te natter dat het werd. Het temperatuurverschil tussen onder en boven was zekervoelbaar, onder een goede 18 graden, boven rond de 7 graden.
Tweede beklimming van de dag was de Col Du Tourmalet. Deze was goed voor 18 km klimmen waarvan de laatste 12km tegen 9% zijn. Deze beklimming deed de benen goed vollopen maar eens je in een goed ritme zat kon je dit de hele klim volhouden, veel van het uitzicht kan je niet genieten want je zat in de wolken te fietsen. Op de top krijg je toch altijd een zalig gevoel, dit was ook tevens de hoogste plekje van onze trip. De afdaling hebben we zeer rustig aangevat want door het weer was het zicht zeer beperkt en de regen maakte het niet makkelijker op.
De derde beklimming en tevens de laatste van deze dag was Col d'aubisque, waar we eerst Col de Souler over moesten om boven op de Aubisque te geraken. De Souler is een stevige klim, hier zitten serieuse steilen pieken tussen, maar dan krijg je als beloning de doorsteek naar de Aubisque.
De afdaling van de Aubisque hebben we niet meer gedaan, dit om geen onnodige Risico's te nemen en na zo een hele dag in de regen was het wel goed geweesr, Doel bereikt, de 3 toppen overwonnen in de Pyreneeen.
Deze morgen vertrokken met een fris gevoel, dit was al een hele tijd geleden dat we zo een gevoel hebben gehad. Na een goede 7Km stond de eerste beklimming op het programma, namelijk de Port de Lers om daarna beetje af te dalen en door te klimmen naar de Col D'Agnes. Zo hadden we de 2 grote beklimmingen achter de rug en konden we de afdaling aanvatten. Dit tussenstuk liep zeer vlotjes, een 40tal km lichtjes bergaf, dat kan deugd doen na de afgelopen dagen.
Daarna begon het golvend terrein zich weer tot ons te richten met soms zeer steile stukken erin, vraag me af waarom bijna ieder dorpje boven op een kleine heuvel moet liggen
De temperatuur vandaag was heel de dag aangenaam gebleven, denk dat het warmste 25 graden was, dat scheelt 15 graden met de afgelopen dagen.
De blog van vandaag is wat korter want de focus en gedachte liggen al bij morgen, de Hel voor mij en speelterrein voor Yvo, hij zit nu al te trappelen om te kunnen vertrekken
Deze morgend opgestaan met tropische temperaturen om deze avond in Capoulet et Junac aan te komen met donder en dikke regendruppels, gelukkig was dit alleen maar voor de laatste 8 Km van de rit, dus dit kon tellen als afkoeling na de afgelopen zeer warme dagen.
De rit op zich was eentje met gemengde gevoelens voor mij, hoe goed het begin was, zo slecht ging het in het midden van de rit. De kennismaking met de Pyreneeen had ik me iets anders voorgesteld, hopelijk dat het de komende dagen wat beter gaat verlopen.
De rit van vandaag ging in stijgende lijn, begonnen op zee niveau om te stoppen op een hoogte rond de 650m. De Alpen waren nog niet echt goed uit het beeld verdwenen of de Pyreneeen verschenen al. De kleine/korte beklimmingen volgden zich vandaag goed op, dus dit kon als kennismaking met de Pyreneeen al goed tellen. Enige wat minder was vandaag was dat we hier en daar wat zand/grindwegen voor ons wielen kregen. Hopelijk hebben we hier in de komende ritten niet meer zoveel last van.
Totale afstand van de rit was 184Km.
Eens aangekomen bij onze B&B ging onze gastheer een tafeltje reserveren voor ons in restaurant met een Belgische uitbater, hij had hetzelfde accent als ons
De komende dagen staan de langere beklimmingen op het programma, morgen beginnend met de Col D'Agnes, om donderdag de rit " de hel van de Pyreneeen " aan te vatten met de beklimmingen, Col D'Aspin, Col du Tourmalet, Col d' Aubisque ( met eerst de Soler).
 "Wink"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
... 
