Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
12-08-2012
1 jaar en 7 weken oud
Na de terugkeer van de vakantie was Yron erg blij om de twee achtergebleven puppies thuis weer te zien, en dus wilde hij (en zij!) onophoudelijk spelen. Ook met de poezen had ons woefje een hartelijke begroeting; de kippen tenslotte werden uitgebreid beblaft, en na een grondige inspectie van de tuin was Yron tevreden dat alles bij het oude was gebleven. Wel even wennen, uitgelaten worden aan de riem, dat was ons drentje de afgelopen weken wel anders gewend. Gelukkig hoefde hij niet meer aan dat stomme touw
Terug thuis was weer snel alles bij het oude, zoals gebruikelijk is ons drentje steevast bij je in de buurt te vinden. dus lekker slapen op je kussen naast het vrouwtje voor de TV
En dan kan je lekker dromen van je vakantie herinneringen, bijvoorbeeld van alle ontdekkingen in het koren:
Of van de geluiden en de geurtjes in het bos:
Of als weer eens moest wachten op het baasje die langzamer naar boven klauterde dan jij:
In de normale routine, zijn we afgelopen zondag naar de jachttraining in Heurne geweest. Het zal vreemd zijn als dat over een paar weken is afgelopen. Het baasje is wel van plan om in het najaar een aantal keer naar een veldwedstrijd te gaan, om te beginnen eens gaan kijken hoe dat er aan toe gaat binnenkort. De training zelf was een vrije training, en Yron heeft alles meer dan prima gedaan. Tijdens het zwemmen wilde hij in eerste instantie het water niet in, maar toen het baasje naar de overkant was gegaan en zijn favouriete waterdummie het water in gooide ging Yron na wat aandringen voorzichtig het water in, om vervolgens keurig over te zwemmen om de apport naar het baasje te brengen. Vervolgens is hij een flink aantal keren over en weer gezwommen!! Het baasje was zo trots als een pauw!
Zoals beloofd, ook deze week nog een blog over vakantie plezier! Het baasje maakt er de afgelopen weken wel een gewoonte van om de normale zondagavond blog pas op woensdag up te loaden, maar de trouwe lezers moeten het hem maar een beetje vergeven, door de vakantie is hij wat trager... Als compensatie is de blog extra lang!
Afgelopen week was het in Tsjechië prachtig weer, iedere dag volop zon en tussen de 25 en 30 graden. Wat wel als nadeel had, dat ons woefje het in de auto behoorlijk warm had, ondanks de airco op volle kracht, zeker als de zon in zijn bench aan het schijnen was. Gecombineerd met het baasje die constant de andere kant aan het uitsturen was dan Yron verwachtte ("dit weggetje is wel bochtig, leuk om een ralley te houden" zegt hij dan, jaja, Yron dacht er het zijne van...), veroorzaakte dat nogal wat onrust in de bench tijdens het rijden. Gelukkig duurden de ritjes niet zo lang, en mocht Yron steeds snel de auto weer uit. "Joepie, weer nieuwe luchtjes te ontdekken!"
En natuurlijk moet er dan in het stadje een nieuw statie portret genomen worden. Hier in Tabor wilde Yron perse niet gaan zitten, de fontein had lekker de hele middag in de zon liggen bakken, dus meneer vond het te warm aan zijn gat. Misschien had hij beter in het water kunnen springen gelukkig zo ook een leuke foto!
Behalve het verkennen van de omgeving samen met het vrouwtje, gingen Yron en het baasje iedere dag de bossen en velden rondom de camping van naderbij onderzoeken. Het zuid-westen van Tsjechië (ook wel Bohemen genoemd) lijkt wel een groot natuurgebied. En het is daar behoorlijk heuvelachtig, goed voor de conditie voor beest en baas! De neus van Yron heeft overuren gemaakt, evenals de kuiten van het baasje...
De campingbaas had het baasje gezegd dat er allerlei wild in de bossen rondom de camping zat en of Yron wel ingeënt was tegen hondsdolheid (en daar het het vrouwtje uiteraard goed voor gezorgt), maar veel hadden we daar nog niet van gezien. Het olifantgedrag van het baasje zal daar vast wel voor iets tussen zitten . Op een ochtend zag het baasje in de verte twee reeen midden in een korenveld staan, en Yron zag ze even later ook. Erna toe dus, "misschien wil dat beest wel met me spelen!" Gelukkig loopt/springt een ree een stuk sneller dan een Drentsche eigenwijshond, en dat had ons woefje ook zo in de gaten... De volgende avond was het baasje laat met de avondwandeling, en was de zon al ondergegaan. Bij een bosrand bleef Yron ineens stokstijf staan, om vervolgens met volle snelheid dwars door een partij doornstuiken het bos in te schieten. Een hele hoop gekraak en vervolgens kwam er in het schemerdonker een grote bruine schim voorbij, achterna gezeten door een wit-bruin ding. De heftig geschrokken ree (die ongetwijfeld net van plan was lekker te gaan liggen slapen) ging dwars het bos in, en Yron er dus ook achteraan. Een luid roepend baasje kreeg in eerste instantie niet al te veel respons, totdat ons woefje begreep,dat de ree ook in het donker sneller was dan hij. Stijf van de adrenaline kwam Yron terug bij het heftig geschrokken baasje... En in het vervolg zijn we zo laat maar niet meer gaan lopen in/bij het bos.
Behalve wandelen door de velden en bossen, klauteren langs steile heuvels en door wateren heen waden, bleef het baasje af en toe ook dichter bij de camping en nam hij een apport mee, zodat ook daarmee geoefend kan worden.
Een aantal jaren geleden had het baasje een hangmat aangeschaft, en daar 's middags lekker een siesta in gedaan. Zoals vorige blog al beschreven, stonden we tussen de pruimen bomen, en dus kon de hangmat dit jaar gebruikt worden. Maar onze Drensche nieuwschierighond wilde natuurlijk weten wat het baasje nu weer aan het doen was met dat ding, dus binnen no time zat hij er bij in. Gedaan met de siesta!! gelukkig mocht het baasje even later wel rustig gaan slapen, Yron ging recht onder de handmat liggen... Let overigens ook even over de kleurkodering van de knijpers en de was
Voor de baasjes was het de eerste keer op vakantie in Tsjechië (het vrouwtje was al wel eens een paar dagen in Praag geweest, naar dat telt niet echt..), dus ze waren erg benieuwd hoe het er daar allemaal aan toe ging. Behalve moeilijk rekenen met vreemd geld (heeft die euro dan toch ergens nog een voordeel?) was met name de taal een hele dobber. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen. Voor Yron was de taal echter geen enkel probleem. Op een avond gingen de baasjes uit "eten' in een soort van gemeenschapshuis een dorpje verderop. Daar was een klein hondje die het niet zo had met die indringer, maar het baasje van het hondje vond Yron wel een schat. Terwijl de baasjes hun bord schnitzel met friet (het enige wat op de menukaart stond overigens) voorgeschoteld kregen, ging zij met Yron spelen. Tot onze grote verbazing werden alle Tsjechische commando's perfect opgevolgd. Hij ging keurig zitten, afliggen, apporteerde het balletje dat ze van haar eigen hondje had afgepakt, en zo voort. duidelijk het bewijs dat intonatie en body language belangrijker zijn dan wat je precies zegt
Het koren werd in het begin van de vakantie nog met rust gelaten, maar toen Yron eenmaal ontdekte dat er door de velden allerlei sporen liepen (van de wielen van de tractor van de boer), heeft het baasje hem een aantal keren door het koren laten hoppen. Uiteraard niet te veel, want de boer zou vast niet enthousiast reageren op nog meer platgesprongen gewassen (alhoewel, de reeen liepen er ook doorheen, en soms kon je duidelijk zijn dat een of andere groep beesten een stuk koren plat had gemaakt om er te kunnen liggen). aktie foto!
Tijdens de hele vakantie is Yron dicht in de buurt geweest. Als je dan even weg was (naar het toilet bijvoorbeeld), werd je door Yron steevast begroet alsof je een week weg was geweest. In een vreemde omgeving is het aanhankelijke van een drent nog duidelijker merkbaar dan gewoonlijk. Ging je links zitten, lag Yron links naast je. Verplaatste je je stoel, ging Yron mooi met je mee. Als je ergens ging zitten, wat hij niet kon bereiken omdat zijn touw niet lang genoeg was, ging hij net zo lang zitten rommelen, janken en piepen todat je het touw ergens vast maakte bij je in de buurt. Waarop hij dan rustig ging liggen, met een blik van "mij niet alleen laten hoor".
de gekste slaaphoudingen, het liefst met zijn kop op je voeten.
Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en Yron had in de gaten dat er wat ging gebeuren toen de baasjes in de caravan gingen rommelen, en de luifel afbraken. Op de ochtend van vertrek, had het baasje Yron aan een boom gezet, en was hij samen met het vrouwtje en de buurman bezig om de caravan om te draaien en aan te koppelen aan de auto. En dat was duidelijk niet naar zijn zin, het leek wel dat hij bang was om achtergelaten te worden. Springen, blaffen, janken en trekken aan het touw. Eenmaal los van de boom was het een streep naar de auto, en hij werd pas rustig toen hij achter in de auto in de bench zat. En ondanks dat hij twee dagen behoorlijk lang in de auto heeft gezeten, hebben we onderweg geen enkel probleem met ons woefje gehad. Hij wilde onderweg wel uitgelaten worden, maar vond het ook prima om weer terug achterin te gaan. Soms ging hij al achterin zitten terwijl het baasje nog met zijn bak met water achter de caravan stond!!
onderweg lag ons woefje lekker te slapen. Iedere 20 minuten eens omdraaien, voor de rest lekker dromen van een fijne vakantie..
Tenslotte, behalve zwemmen heeft ons Drentje tijdens de vakantie ook kennis gemaakt met ijs. Waar bier de nationale Tsjechische drank is (en lekker ook!), zie je overal Tsjechen likkend aan een ijsje (altijd softijs of bolletjes schepijs, nooit kant en klare magnums of zo). Tijdens een van de warme dagen had het vrouwtje al wachtend op het baasje (die weer eens een of andere foto aan het maken was), een bolletje vanille ijs gekocht, en daar heeft Yron lekker van genoten. Softijs vond hij nog lekkerder, kijk maar naar het filmpje (kliken op de link hieronder).
Tijdens het mooie weer op vakantie komt er niet veel van uitgebreid internetten, maar vanavond heeft het baasje zich er toch maar eens aan gezet om de blog op te dateren!
Yron vermaakt zich uitstekend op vakantie in Tsjechie, hij vind het heel leuk op de camping, vooral dat hij de hele dag en nacht zowel zijn baasje als vrouwtje rond zich heen heeft. Op de camping aan een touw zitten vind hij wat minder, want hij zou zo graag eens rondrennen en overal gaan kijken en snuffelen. Gelukkig is de camping direct naast de open natuur, met velden en bos, en daar kan hij naar hartelust rondvliegen, wat hij dan ook met liefde doet.
Op de een of andere manier heeft Yron zich ingeprent, dat als 1. hij aan een touw zit, en 2. er kleine kinderen langs rennen, hij zich bedreigd moet voelen. En dat ontaard dus in een hoop geblaf, strak staand touw, tanden bloot en haar overeind en vooral een zeer geschrokken kind! En met name dat laatste is natuurlijk niet ok. Toevallig had het vrouwtje net voor vertrek het tijdschrift "Woef" gekocht, en daar stond een precies hetzelfde probleem in omschreven. In plaats van hem te straffen, wat toch niet werkt want dan wordt hij alleen maar angstiger, zijn we gaan oefenen om hem te belonen voor positief gedrag. De hebben we de kinderen gevraagd om mee te helpen, en even te roepen voordat ze langs komen, en dan langzaam te lopen. Ondertussen wij steeds het kommando "blijf" gegeven, en met snoepjes zijn goede gedrag beloont. Na een tweetal dagen is het wonder geschied: Yron blijft gewoon liggen als de kinderen voorbij rennen!! Niet zeker of dat hij aan de specifieke kinderen gewend is, of dat hij het op en neer rennen geen bedreiging meer vind, maar het werkt in ieder geval wel. Dank u wel Woef!
Het slapen in de caravan gaat prima nu, nadat het baasje de eerste nacht gedreigd had de bench binnen te zetten, heeft Yron begrepen dat de baasje aangegeven wanneer er opgestaan wordt, niet andersom. Natuurlijk krijgt hij overdag zoveel nieuwe indrukken, dat hij 's avonds en 's nachts meestal voor pampus ligt. Het vrouwtje heeft een lekker kussentje voor hem gekocht, en daar ligt zijn vetbedje overheen, heerlijk snurken!!
Het baasje kan dan de krant lezen terwijl ik in dromenland ben, dat doet hij tegenwoordig op een Ipad, maar dat ding heb ik nog niet van dichtbij mogen bekijken, hij is bang voor tandafdrukken of zoiets
Zoals gezegd, het leven op de camping bevalt Yron prima. We staan op een mooi plekje onder de pruimen bomen, en daar is voordoende schaduw om steeds ergens uit de zon te liggen.
hier gaan de baasje eten, en dan moet ik erbij liggen natuurlijk!
Yron gaat mee op daguitstap, en er is heel veel te zien in het mooie Tsjechie. In de auto vind hij wat minder, zolang het rechtuit gaat is het goed, maar sommige weggetjes zijn gemaakt van bochten en kuilen en dan wordt er toch wel veel zenuwachtig heen en weer gedraaid in de bench.. Eenmaal aangekomen op plaats van bestemming, is Yron steevast blij om uit de auto te mogen. We hebben al verschillende stadjes en bezienswaardigheden bezocht, en Yron is steeds mee geweest. Uiteraard moet er wel aan de lijn getrokken worden, maar Yron loopt eigenlijk overal keurig mee door de soms drukke stadjes. "En als ze dan ergens naar toe gaan waar water is, mag ik even lekker afkoelen met mijn pootjes in het water, zoals hier bij Chesky-Kromlov":
Voordat we meer over Yron's zwemlessen praten, eerst over zijn liefde voor ijskoffie. Om de een of andere manier is hij daar razend op, en als de glaasjes leggen zijn, mag hij ze uitlikken. En da's nog niet zo eenvoudig
Over de zwemlessen dan. Zoals de trouwe blog lezers als weten via de eerdere berichten over de jachttraining in Heurne, is Yron niet echt een waterrat, zwemmen lukt nog niet zo goed. Dus hadden we ons voorgenomen, om deze vakantie veel te oefenen als dat mogelijk zou zijn. Nu staan we op een camping die vlak bij een rivier ligt, dus dat leek het baasje we handig om daar te gaan zwemmen. Na een uur door een bos gestruind te hebben (wat Yron overigens wel erg leuk vond), en een meter of 30 bijna steil naar beneden door bomen, struiken, brandnetels, opspringende takken en wat al niet meer, hadden we eindelijk de oever bereikt. Maar daar liep het net zo steil door, dus zowel baasje als hond konden het water niet in (Yron zou ook niet meer terug op de oever kunnen klauteren, zo steil). Wel een mooi visstekje, maar niet geschikt om zwemles te geven. Gelukkig wist de campingeigenaar raad, een eindje verderop is een boothelling, en dat loopt dus mooi gelijkmatig het water in.
Dus de waterdummie mee, baasje zijn zwembroek aan, en gaan oefenen. Yron liep voorzichtig tot aan zijn buik in het water, en durfde dan niet verder. Het baasje had een lange lijn meegenomen, en Yron wilde toch eigenlijk ook wel graag met hem mee gaan. En die waterdummie is wel een heel leuk ding om mee te spelen. Dan maar dat water in spartelen. Hij ging steevast met zijn poten boven het water een soort van craw doen, en dat kost natuurlijk heel veel energie.
Maar, oefening baart kunst, op een gegeven moment kon het baasje gewoon aan de kant blijven staan, en ging Yron (zij het met wat aanmoedigingen) keurig heel voorzichtig het water in, spartelde naar de dummie en bracht die mooi terug. Op het filmpje hieronder kunnen jullie hem zien spartelen. We hebben nu drie dagen steeds een uurtje geoefend, en zijn poten komen bijna niet meer boven water uit (alleen nog als hij erin gaat), hij zwemt keurig netjes naar de dummie toe en komt die terug brengen. Nu gaan we een plekje opzoeken waar hij het water in moet springen, dat zal de volgende hindernis zijn.
Het water in de rivier is niet zo helder, en dus moet hij terug op de camping onder de kraan om schoon gespoeld te worden, en dat ontlokte bij een van de kinderen de volgende uitspraak: "rustig maar hoor, ik vind het ook niet leuk als mijn haren gewassen worden, gewoon rustig staan dan ben je zo klaar".
volgende blog nog meer avonturen uit Tsjechie, ondermeer over een ontmoeting met een ree...
Vanwege vakantie perikelen verschijnt de blog deze week wat later... Afgelopen weekend was internet-loos wegens grote verplaatsings activiteiten, maar onderussen heeft het baasje weer een internet-verbinding, en dus kan er weer geschreven worden!!
Vorige week stond de hele week in het kader van vakantie voorbereidingen. Ondanks dat de twee oudste puppies thuis bleven, wilde het vrouwtje toch het hele huis aan kant, de was gedaan, en zo voort. Het baasje had woensdag de caravan voor de deur gezet, en dat ding herkende ons woefje direct! Ondanks dat Yron niet zo veel aandacht heeft gekregen (de baasjes waren immers druk met andere zaken, en de twee andere puppies waren aan het werk), heeft hij niet al te veel kattekwaad uitgehaald,althans niet meer dan het gebruikelijke...
Zaterdag was het eindelijk zo ver, het baasje zette de bench achter in de auto en dat was het sein voor algemene ongerustheid: "hij haalt m'n slaapplekkie weg!". Gelukkig mocht Yron vrij snel daarna achter in de auto in zijn bench, en eenmaal vertrokken, ging hij al snel lekker liggen. De baasjes hadden wel besloten om niet te ver te rijden, zodat het woefje niet te lang in de auto moest zitten, en daarnaast, het baasje heeft vakantie, dus waarom haasten en tobben? Na zo'n 300 kilometer zijn ze een terrein opgereden, waar nog meer van die huisjes op wielen stonden. De overnachtingscamping heette dat volgens het baasje. Yron vond het vooral erg fijn, om zijn benen te strekken naast een rivier, en na zo'n anderhalf uur rondvliegen was hij behoorlijk afgereageerd.. even uitrusten aan de oever van de rivier de Lahn
Later op de avond zijn we gaan wandelen in het oude stadje (Limburg an der Lahn) waar we stonden, uiteraard moest Yron aan de riem en da's niet leuk als je overal wil snuffelen. Maar een beetje luisteren naar het baasje anders loopt hij heel de tijd te mopperen. In het stadje kwamen we verschillende mensen tegen die me wilden aanhalen, en een of andere rus vond mij een "sehr schone hund", maar hij stonk wel flink uit zijn bek naar alcohol . Maarja, we zullen zijn compliment maar voor waar aannemen zeker.
met het baasje aan de wandel in de Alt-stadt van Limburg an der Lahn, let vooral op de gespierde kuiten van hond en baas!
als het baasje even stilstaat om te genieten van het uitzicht over de rivier, moet je wel meekijken!
Na een eind bergop gelopen te hebben door allerlei smalle straatjes, zijn we aangekomen bij de Dom van Limburg an der Lahn, en daar heeft ons woefje rustig rondgekeken met het baasje. Althans, totdat er boven in een van de ramen een paar grote roofvogels een hoop lawaai gingen maken, daarvan werd ons Drentje behoorlijk onrustig.. Het vrouwtje denkt dat het sperwers waren, maar volgens Yron waren het schreeuwlelijkvogels, wat een herrie maakten die beesten..
Slapen in de caravan was een groot feest! Yron is het vrouwtje een keer of tien komen melden dat hij er nog steeds was en dat alles goed ging Als dat zo doorgaat heeft het baasje gedreigd om de bench in de caravan te zetten! Toen het baasje de volgende ochtend ging douchen, had het vrouwtje heel slim de onderste helft van het deurtje dicht gedaan, om het eigenwijsje binnen te houden... Maar toen het baasje terug kwam moest er zo dringend begroet worden, dat Yron gewoon over het deurtje heen sprong! dat hangt wel lekker zo!
Kort na ons vertrek (ons woefje ging weer keurig achterin alsof hij nooit anders gedaan heeft), zijn de baasjes gaan ontbijten bij een collega van het baasje. Eerst heeft Yron netjes in de auto zitten wachten, maar toen er in de tuin nog een koffietje gedronken werd, heeft hij nog even lekker in de tuin mogen ravotten. Al die nieuwe luchtjes!! Opnieuw hebben we niet zo ver gereden, en opnieuw hadden de baasje een camping gevonden met veel open velden erbij, zodat hij nog een paar uur heeft geravot, gejaagd, gerend en gevlogen. Een ondekte vogel in het hoge gras heeft de schik van zijn leven gehad, Yron is er zeker 50 meter in volle sprint achteraan gegaan. Gelukkig stonden er in dat veld geen snelheidscamera's, anders had het baasje vast een boete thuis gekregen wegens te hoge snelheid
Na zo'n volle sprint moet je wel even uithijgen tussen de wilde bloemen
Ook de derde dag reizen was geen probleem voor ons woefje. Tijdens de laatste 100 kilometers was het wel veel draaien, keren, remmen en optrekken, en dan werd er ook onrustig gedraaid in de bench, maar eenmaal rechtuit, ging hij weer keurig liggen. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming in Tsjechie, moest Yron wachten todat de baasjes hun wielen-huisje op een plaatsje hadden staan. Van mijn buurman hond uit Nederland hoorde ik dat zo'n huisje ook wel sleurhut genoemd wordt. Yron moest aan een touw aan een boom wachten, en dat heeft hij prima gedaan. Gelukkig kon hij goed helpen met de luifel opzetten, hij heeft prima aanwijzingen gegeven met snuit en poot waar het baasje de haringen de grond in moest slaan. De sleurhut staat keurig tussen/onder een aantal pruimenbomen. Enige nadeel is dat die pruimen regelmatig naar beneden vallen, en dus in de bek van Yron te vinden zijn. Gelukkig zijn ze nog steenhard, zodat hij ze steeds weer uitspuugd, maar toch maar goed in de gaten houden voordat er een aantal de weg naar binnen vinden...
Gelukkig ging het baasje na het opzetten van de luifel met Yron wandelen, en jawel: ook hier volop ruimte om te vliegen en springen. Het is wel behoorlijk heuvelachtig, dus het baasje krijgt vast nog gespierdere kuiten!
Deze week een korte blog, het baasje heeft niet zo veel tijd om een verhaal te typen, en afgelopen week is ook kalmpjes verlopen.
Ons drentje heeft een nieuw speel kamaraadje, we komen 's morgen regelmatig Kayla, een Ierse Setter teef van een maand of 9 oud tegen. En die twee rennen en vliegen dat het een lieve lust is. Pas na een minuut of 15-20 wordt het wat kalmer.
Yron heeft afgelopen zondagmorgen tijdens de jachttraining alle oefeningen erg goed gedaan. Het achtje lopen ging zonder leiband zelfs beter als met, en Yron bleef keurig naast zijn baasje lopen, ook toen er een eind verderop een ander Drents eigenwijsje (ons aller Kazan-neke) rond zijn baasje aan het rennen was Apporteren alsof hij nog nooit iets anders gedaan had, ook door het hoge gras ging Yron recht op zijn doel af. Blijven, vrij, alles ging goed. Alleen met het verloren zoeken moest het baasje een beetje helpen richting te geven, maar toen Yron eenmaal de dode eend had gezien/geroken in het bosje bracht hij die keurig naar het baasje, en vervolgens ook nog de duif die een eindje verder lag. Stond het baasje daar wel met twee dode vogels in zijn handen.... Maar snel weer afgeven aan de trainer. Toen die vervolgens de vogels klaarlegde voor de volgende, had Yron dat ook gezien, en ging ze direct halen: "niet daar weggooien, die heb ik net voor je gehaald". Dus nog een keer "apport" geroepen en jawel, stond ik weer met een dode slappe eend in mijn handen.
Zondagmiddag was het een flinke drukte thuis, het baasje had een verjaardag te vieren. Met al dat volk is het wel moeilijk om rustig te blijven, want je moet tenslotte overal bij zijn. Maar eigenlijk al bij al wel goed verlopen, alleen van al die drukte wordt je wel moe, dus bij het maken van de blog ligt ons woefje vertrouwd op de voeten in zeer diepe rust.. Hij zal morgen wel bijslapen!
Tenslotte, onze kipjes leggen alledrie om de dag een eitje, en deze week was een van de schalen gebarsten. Omdat rauw ei goed is voor de vacht, mocht Yron het opeten. En die dooier in je bak is toch wel wat vreemd. Eenmaal kapot was het eitje binnen enkele seconden weg, slobber slobber:
OK, dus waar we vorige week de loftrompet uitstaken over zijn on-puberale gedrag, heeft ons Drentsch Eigenwijsje dat deze week wel helemaal goedgemaakt. Zo ondeugend als het maar zijn kan! Zo was het baasje 's morgens vroeg naar zijn werk vertrokken, en dat was voor ons Yronneke het signaal om vooral niet te luisteren naar het vrouwtje! In ieder geval niet totdat ze eens flink kwaad was geworden. Daarna ging het beter, en had meneer weer in de gaten dat hij niet de baas is... Zijn diverse streken zullen we maar onder het mom van kattekwaad scharen.
Als klap op de vuurpijl hadden we deze week een behoorlijke situatie met een vogeltje. Ons Mieke had op de een of andere manier een levend musje te pakken gekregen, en madam had in al haar wijsheid besloten, om dat beestje mee naar binnen te brengen (de kat die haar prooi aan het baasje komt geven...). Terwijl Elise druk bezig was dat fladderende beestje naar buiten te krijgen, kwam Yron terug van het uitlaten. En hij vond duidelijk dat dat bewegende beestje van hem was. Als een volleerd beschermengel bleeft hij het beestje verdedigen voor iedereen die maar in de buurt dreigende te komen. Steeds als het even stil zat, duwde hij met zijn neus weer wat leven in het arme beestje, zodat het een beetje verder fladderde. En ondertussen grommen en happen naar iedereen die maar in de buurt kwam. "dit is mijn prooi en daar blijf je vanaf". Uiteindelijk is het musje in een hoekje gekropen die Elise met een stoel kon barricaderen en is Yron afgedropen naar de tuin. Of het arme beestje nog leeft weten we niet, in ieder geval heeft het dan de nachtmerrie van zijn leven gehad... Behalve gebrek aan respect voor het baasje (Elise kon "kom voor" roepen wat ze wilde, hij bleef bij zijn prooi, en grommen en happen kan al helemaal niet), moet een staande hond het wild aanwijzen aan de jager, niet opjagen. Iets wat hij later in de week ook bij de konijnen in het maisveld deed, zonder na te denken gaat hij achter het konijn aan. Komende zondag op de jachttraining maar eens om goede raad vragen en wat oefenen met luisteren naar de baas %%%FOTO1%%% hier lijkt hij rustig te liggen naast zijn musje, maar dat is maar schijn, hij zat vol adrenaline...
Zoals vorige week al geschreven, zijn de baasjes afgelopen weekend weg geweest met vrienden, en is Yron bij Steven en Rik thuis gebleven. Dat was voor de eerste keer dat zowel het baasje (die iedere week een paar dagen weg is) als het vrouwtje niet thuis waren. Toen het baasje vrijdag de baggage in de auto aan het laden was, werd Yron wel wat onrustig, die had in de gaten dat er wat aan het gebeuren was. Na nog wat laatste instructies (met name over het 's morgens op tijd uit bed komen om onze woef uit te laten ) was het wel wat vreemd met vertrekken, maar vond hij dat niet echt erg. Gelukkig was er Rik om mee te spelen!! Bijvoorbeeld het oefenen met apporteren ging bijna perfect! Yron is het hele weekend erg braaf geweest, heeft goed geluisterd, en heeft geen onacceptabele streken uit gehaald. En na een welverdiend en erg gezellig weekend werden het vrouwtje en het baasje dol enthousiast begroet, en zijn geen seconde meer alleen geweest, hij was bij wijze van spreken niet uit de buurt te slaan. Zelfs spelen in de tuin was er niet bij, hij was bij het vrouwtje ofwel bij het baasje te vinden! Samen met het baasje is Yron lekker aan het struinen geweest in de mais- en korenvelden, zodat ze alletwee nogal smerig terug thuis kwamen. Gelukkig deed de zelfreinigende vacht uitstekend zijn werk, en de broek van het baasje is in de wasmachine ook weer helemaal schoon geworden!
Hier weer het wekelijkse verhaal over onze Drentsche woef.
Na zijn verjaardag lijkt het alsof Yron ineens uit de pupertijd is: zo braaf! Hij komt de schoenen die hij mee naar buiten weet te slepen keurig terug brengen als je hem voor roept. De gegraven kuilen worden uitsluitend nog onderhouden, er komen geen nieuwe meer bij. De katten worden keurig met rust gelaten, tenminste nadat er flink geblazen is. Stokken blijven keurig buiten, netjes verspreid over het hele grasveld. En zo voort, en zo voort. En er is slechts één teenslipper gesneuveld deze week
Yron heeft het liefst iedereen van het gezin thuis dicht bij hem. Als het baasje voor zijn werk weg is, is hij steevast een "schaduw" voor het vrouwtje: laat jij me toch ook niet in de steek?. Het liefst ligt hij aan je voeten te slapen. Als het kan er bovenop. Of, toen het baasje zaterdagmiddag van het zonnetje zat te genieten en in de tuin ging zitten te lezen, ga je lekker naast hem liggen:
Over de tuin gesproken, zoals jullie weten moet hij van de grasmaaier niet veel hebben, dat ding maakt te veel lawaai. Van de gras-strimmer daarintegen is hij niet bang, het baasje moest hem steevast wegsturen anders had hij nu een grote snee in zijn neus gehad, wat is dat voor een ding dat zo'n zoemend geluid maakt?
Terwijl het baasje zaterdag binnen naar de proloog van de Tour de France ging kijken, hebben Yron en het vrouwtje samen in de tuin een stapel Story's doorgekeken. Yron is wel wat destructiever dan het vrouwtje, maarja, zo'n hoogstaande literatuur mag best wel gescheurd worden waar stond nou dat plaatje van die worstjes die het vrouwtje voor me moet kopen? Die soep is ook wel lekker denk ik..
En na het lezen moet je uitrusten, en dan heeft het baasje de gelegenheid om een portret te maken:
Deze week was er geen jachttraining, er was vandaag een jachtproef waar we Yron niet voor ingeschreven hadden: daar is hij nog niet klaar voor. In eerste instantie wilden we gaan kijken hoe het er aan toe gaat tijdens zo'n proef, maar later dachten we dat Yron het hoogst waarschijnlijk wel eens verwarrend zou kunnen vinden, op het terrein waar hij normaal mag spelen en werken zou hij nu de hele tijd aan de lijn moeten blijven en niks doen. En tegelijkertijd leek het de baasjes wel erg aantrekkelijk om nog eens samen een zondagmorgen ontbijt met de kids te hebben. Is weer eens wat anders in plaats van om acht uur al in de auto te zitten.
In plaats van de jachtcursus is het baasje dan maar met Yron het plaatselijke veld ingetrokken, en daar heeft ons woefje met veel plezier gezocht, geapporteerd, gerend en gesnuffeld. Helaas kwam er iemand melden dat hij de politie zou doorgeven dat er een hond losloopt, wat een zielig figuur. Het veld ligt wel midden in een gebied wat onderhouden wordt door Natuurpunt, en dan is het logisch dat loslopende honden de rest van de beesten kunnen verstoren, maar op het veld waar we aan het apporteren waren staan normaal koeien, dus zo veel bijzondere planten en/of dieren zullen er daar ook wel niet te vinden zijn. Maarja, er staat aan het begin een bordje dat honden aan de riem moeten. Van de week maar even aan Luc, de boer om de hoek, vragen of we in een van zijn velden mogen oefenen. Hij zet tenslotte zijn koeien regelmatig van het ene naar het andere veld, dus hij heeft er altijd wel eentje leeg.
ook het commando "blijf" werd keurig opgevolgd. 2 minuten keurig blijven liggen!
Volgend weekend wordt een nieuwe test: het vrouwtje en het baasje gaan een lang weekend weg, en Yron blijft bij Steven en Rik thuis. Dat wordt gezellig, hij zal vast wel flink verwend worden. En, de blog verschijnt dus ook pas maandag avond!
Jawel, ons Drents eigenwijs woefje is deze week 1 jaar oud geworden!! Hiep hiep hoera
We hadden voor hem een echte honden-verjaardagstaart gemaakt, van kippengehakt, lever, bloem, kippenboullion, wortel en bleekselderij. Als "slagroom" zat er er een laag aardappel puree met kaas op, afgewerkt met een denta stick als kaarsje. Tijdens het maken, was Yron niet weg te slaan bij het aanrecht, en ook toen het ding in de oven stond zat hij zowat met mes en vork klaar totdat dat lekkers eruit zou komen.. Het rook eigenlijk wel lekker, je zou van minder honger krijgen.
Hier mag hij eindelijk aanvallen: normaal is zo'n dentastick niet te versmaden, nu keek hij er niet eens naar om. Die taart zelf, dat was veel interessanter
mjam mjam mjam
Tijdens een middagwandeling deze week, had het baasje een apport mee om verloren apport te oefenen in een bosje in het veld. En dat ging erg goed, todat een stel fazanten besloot dat Yron te dicht bij kwam, en met een hoop lawaai opfladderden. Hij had ze niet eens gezien in zijn enthousiasme met zoeken naar de apport.. Staande jachthond? Hij ging er als een razende roeland achteraan. Gelukkig (voor die fazanten dan toch) kon hij niet verder en kwam hij keurig netjes terug naar het baasje. De apport was wel niet meer interessant, het plekje van de fazanten daarintegen deste meer. Maar toen het baasje verder liep, volgde Yron keurig netjes. Tijdens de rest van de wandeling heeft Yron lekker gesprongen tussen het mais en de suikerbieten. Het zal niet zo lang meer duren nu voordat het mais hoger is dan hij.
Tenslotte, nog een overzicht van zijn eerste levensjaar:
De foto's waren maandag al klaar, helaas door een technisch probleem kon ik ze niet uploaden. Bedankt voor het geduld
Het puberale gedrag van ons woefje kent momenteel geen grenzen. Hij is met momenten heel lief, maar kan ook stier vervelend zijn. Zeker als je met hem aan het werken bent, durft hij nogal de kommando's te negeren. Zijn middelteen steekt regelmatig omhoog. Met kwaad worden luistert hij dan weer wel naar je. Tegelijkertijd steekt dan natuurlijk ook nog roedel gedrag de kop op "kan ik de baas spelen?". Met veel geduld en consequent zijn zal het wel beter gaan zeker.
Rik is er in geslaagd om een paar mooie foto's te maken: zijn favouriete bal is nog altijd heel, en hij vind het geweldig om met je te voetballen
Op deze foto kijkt hij wat treurig, maar zo zie je wel dat zijn kop wat breder aan het worden is (die moet nog wat verder uitgroeien):
In de dierenwinkel heeft Elise een nieuw leuk speeltje gevonden, een rubber bot waar koekjes in kunnen. en daar is hij lekker een heel eind mee bezig om die koekjes eruit te krijgen
Tijdens de jachttaining wordt niet alleen gezwommen (zie het filmpje van het vorige bericht dat hieronder staat). Ook wordt het zo'n voorjagen geoefend. Het is de bedoeling dat de hond op kommando "vrij" gaat, en in het veld wild opspoort. Als hij dat gelokaliseerd heeft, moet hij stokstijf blijven staan, tot de jager het volgende commando geeft (vandaar de naam 'staande hond'). In eerste instantie oefenen het vrij lopen en terug komen.
Hier heeft hij het kommando "blijf" gekregen, en dan moet hij blijven zitten totdat de voorjager "vrij" zegt. Dat lukt bij Yron nog niet zo goed, als de riem los is, is Yron weg...
En in het hoge gras moet je springen om te zien waar het baasje is
De volgende blog is een jubileum editie, dan hebben we een verhaal over zijn eerste verjaardag
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
