Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Yron's blog
de belevenissen van een Drentse Patrijshond in Belgie
06-04-2014
2014-04-06
Al weer een paar weken sinds de vorige blog.... We vergeten met regelmaat om nieuwe foto's te maken, en een blog zonder foto's is nu ook weer niet leuk.
Yron is weer helemaal beter van zijn ziekte, en ook het haar op zijn buik is weer aan het aangroeien. Speels is hij volop, zeker met het mooie lente weer van de afgelopen weken is hij druk bezig in de tuin.
We hebben een aktiefoto-serie geprobeerd te maken terwijl hij en het baasje aan het spelen waren met Yron's bal.
vol aandacht voor de aankomende bal
daar komt tie, ik ga nu springen
merde, hij vliegt te ver naar rechts, draaien in de lucht is niet zo eenvoudig!
hier is tie baas, pak aan en gooi maar weer weg, kan ik nog meer springen, da's leuk!
De boeren zijn volop op de velden bezig met bemesten, en ook al met zaaien van nieuwe gewassen. En ook de vogels gaan nestelen om nageslacht te gaan produceren. Dus moet Yron voorlopig even uit het veld blijven. Komt eigenlijk mooi uit, over een paar weken gaan we weer aan het werk op de jachthonden training, en dus kunnen we nu al gehoorzaamheid en volgen en zo oefenen.
En om te wandelen zoeken we de bossen op. Bij opa en oma is een heel groot hondenlosloop gebied in het bos, en als we dus in Rijen zijn voor familiale activiteiten, gaan we ook wandelen met Yron in dat bos.
even poseren
En ook op de foto met de baas: je broek wordt groen van die bank hoor baas!
Een eigenschap, waarvan we wel van meer drenteneigenaren horen dat hun hond dat ook doet, is het gaan liggen "flokken" op iets. Yron's varken is daar een ideale knuffel voor.
mmmmm, lekker soezen samen met mijn varken
Dat Yron een echt varken is, blijkt wel uit het feit, dat toen we in een bos aan het wandelen waren, er ergens een dode vos lag. Yron kon zich niet anders dan lekker in dat dooie beest te gaan liggen rollen: heerlijke lucht, moet je ook eens proberen in je vacht te krijgen baas!
We hebben afgelopen ook een "leuke"ervaring met eten mee gemaakt. Yron eet 's morgens brokken, en krijgt 's avonds (diepvries) pens of rundsvlees. In de dierenwinkel waar we het vlees/pens kopen, had de fabrikant een nieuwe soort toegevoegd: eend. En dus had het vrouwtje een rol meegebracht, eens kijken of dat ook lekker is. Ondanks dat het er hetzelfde uitzag als vlees, begon Yron niet direct met eten. Hij stond voor zijn bak met zijn kop te draaien, alsof hij erin wilde rollen. Hij stond iedere keer met zijn neus boven de bak, maar ging niet eten, maar zocht naar een manier om zijn kop in het vlees te draaien. Tijdens de jacht in het najaar en winter heeft hij natuurlijk genoeg fazanten en eenden geapporteerd, en daarbij mocht hij uiteraard niets kapot bijten of opeten. En dus snapte hij niet dat dat nu wel mocht.... Toen het baasje de eend voor brokjes omwisselde, gingen die met een noodgang naar binnen.... Weer wat geleerd, geen vers gevogelte vlees meer voor ons woefje...
Ook nieuw in de dierenwinkel: gedroogde varkensoren, een ware delicatesse Hieronder een filmpje hoe leuk Yron het wel niet vind om zo'n oor te krijgen (overigens is het oor niet zo lang na het beeindigen van filmen naar binnen gegaan)
Yron is afgelopen week langzaam weer hersteld van zijn ziekte. Vanaf maandag heeft hij het licht verteerbare voer gemengd gekregen met zijn normale eten. Gelukkig heeft hij niet meer moeten overgeven, maar de dierenarts in het ziekenhuis had al gewaarschuwd dat hij diaree zou krijgen, en dat was ook zo. Dus een aantal keer per nacht het bed uit om ons woefje van zijn dringende spuitpoep te verluchten. Een keer was het misgegaan en lag er een straal in de kamer... Gelukkig wordt poep niet zo verdedigd als braaksel , en dus met was dat weer snel opgeruimd met wat dettol en dweil. Vanaf dinsdag is zijn ontlasting langzaam maar zeker wat vaster geworden, en vrijdag was het weer normaal.. Nu krijgt hij nog een dubbele ontwormingskuur, voor het geval dat er nog iets in zijn darmen is achtergebleven is dat dan ook weg.
Hoe blij kan een mens zijn met een hondendrol, dat je er foto's van gaat maken...
Dat ons woefje weer zijn oude ondeugende zelf is bleek woensdag wel, toen hij eerst 's morgens het LIDL reclame foldertje goed gelezen had: "er stond niks bijzonders in vrouwtje"
Om vervolgens 's avonds het GFT bakje leeg te trekken, want daar had het vrouwtje een restje stamppot (oftewel stoemp in die mooie vlaamse taal) in gegooid, en dat rook veel te lekker. Nu was hij er vroeger al eens eerder in geslaagd, om het deksel van dat bakje omhoog te krijgen, dus hadden we het zo weggezet, dat de opening aan de achterkant zat. Maar dan trek je toch gewoon het hele bakje om, en sleur je die zak eruit. En als die dan helemaal open ligt, kan je lekker smikkelen. De pasta van de dag ervoor ging maar in een moeite mee, in het kader van "ik ben nou toch bezig met iets wat niet mag".
"zonde om weg te gooien hoor, die stamp paste er echt nog wel bij in mijn buikje"
De paprika schillen en koffiegrom waren duidelijk minder lekker, want die had hij netjes opzij geduwd
Met het mooie weer is Yron uiteraard veel in de tuin aan het ronddartelen, en als er dan in een van de bomen wat vogels voorzichtig voorjaarswerkzaamheden beginnen te verrichten, moet je daar als geduchte waakhond natuurlijk wat van zeggen.
"kom hier koolmees zeg ik, dan kan ik je pakken"
Toen even later een van de katten met een koolmees naar binnen kwam (volgens het vrouwtje was het dezelfde als die Yron in de boom had zitten uitdagen) moest hij er natuurlijk ook direct bij zijn. Het beestje was wel slim, ze ging onder het bankje van het tuinsetje zitten, en daar kan geen beest erbij. De katten dropen na een minuut of 10 hengelen en wachten af, Yron heeft het wel een half uur vol gehouden. Hij kon de koolmees echt niet verleiden tot een goed gesprek van hond tot vogel. Even later kon het vrouwtje het arme beestje toch bevrijden, en is het geschrokken maar ongedeerd richting het dak gevlogen.
Het voorjaar is begonnen! Alhoewel, het lijkt al wel zomer, hopelijk gaat het niet sneeuwen in Juni of zo
De Kauwpollekes wandeling van vorige week was een groot succes. Een behoorlijk aantal leden van de Belgische Drentenvereniging was zondag 's morgens al vroeg samengekomen in Chaam, waar 2 leden een prachtige wandeling hadden uitgezet in het honden losloop gebied. baas en hond klaar voor de start
De spaarzame Nederlandse bezoekers keken wel wat raar op van al die
Belgische nummerplaten, en de vele bruin-witte woefjes die ongeduldig
moesten wachten tot de wandeling van start ging. Spaarzame Nederlanders,
want ondanks het prachtige weer was het heel rustig in het bos, daar
zal de carnaval en de diverse optochten in de omgeving wel voor tussen
zitten. Na het traditionele bakje koffie met cake gingen we van start, en al snel waren alle honden los van hun lijn en gingen in troepen in het rond, overal eens lekker snuffelen aan al die nieuwe luchtjes. Van Kauwpollekes was niet veel sprake, het was prachtig weer, volop zon en een lekkere temperatuur. Wat een verschil met vorig jaar toen het ging sneeuwen tijdens de wandeling.
op de diverse splitsingen even wachten op de achterop liggende wandelaars
In de bossen konden we wel duidelijk merken dat het de afgelopen tijd flink wat geregend heeft, op sommige plekken was het echt zompig en/of drassig en er stond behoorlijk veel water in de lagere plekken. De aangeraden laarzen waren geen overbodige luxe. In het midden van de wandeling lag een grote poel, waar het duidelijk werd, dat weliswaar Drenten geen echte waterhonden zijn, maar dat daar altijd uitzonderingen op zijn. Sommige honden zaten zo in het water, en zwommen vrolijk in de ronte. Yron niet... Met zijn poten in het water, dat wilde hij wel, maar toen het baasje een tak wat verder in het water gooide, vertikte hij het om die te gaan halen. weet je wel hoe koud dat is baasje?
Halverwege de wandeling stond de traditionele zelfgemaakte citroenjenever al op ons te wachten: lekker! Een van de honden verdween na een tijdje in de bossen, en kwam even later trots een nageboorte naar zijn baasje brengen. Hoogstwaarschijnlijk van een vos of zo, die nog niet zolang geleden een kleintje heeft gebaard.Zo'n stinkend groen ding ruikt interessant, daar wilden de meeste honden wel meer van weten. We hebben Yron toch maar weggehouden bij dat vieze geval.
Er zijn tussen de reuen altijd meer en minder dominate honden. En soms zijn ze te dominant. Tijdens het vervolg van de wandeling, wilde een reu nog even zijn dominantie hormonen een plaatsje geven, en hij koos Yron uit als slachtoffer. Nu is het baasje niet zo van de ingrijperige (rangen en standen moeten de honden maar zelf uitzoeken), maar toen hij zag dat er flink gebeten werd heeft hij met enkele welgemikte karateschoppen de hond van Yron afgetrapt, en de baas van die hond verzocht zijn hond aan de lijn te houden. Schijnbaar heeft deze hond al op meerdere wandelingen problemen veroorzaakt. Jammer dat als je weet dat je hond zich zo gedraagt, je je hond niet standaard aan de lijn houdt, of een muilkorf aan doet. Yron was er wel van geschrokken, hij heeft een hele tijd vlak in de buurt van het vrouwtje en baasje gelopen. Pas toen er wat teefjes nadrukkelijker kwamen vragen of hij mee wilde rennnen, ging hij weer wat verder van de baasjes vandaan. Na de wandeling heeft Yron lekker achter in de auto uitgerust, terwijl de baasjes samen met een aantal andere leden nog een koffietje dronken. Al met al weer een heel geslaagde wandeling, waarvoor hartelijk dank aan alle organisatoren.
De week na de wandeling hadden de baasjes allebei krokus vakantie, en met het voorspelde mooie weer in het vooruitzicht werd er uitgekeken naar een aantal flinke wandelingen. Helaas werd ons woefje maandag ochtend ziek. Hij liet zijn eten staan, en ging wat lusteloos op zijn kussen liggen. Tegen de middag had hij nog niet had gegeten, en even later liep hij flink te braken in de tuin. Nu gebeurd dat wel vaker (niet wekelijks, maar toch wel 1x in de twee maanden), en meestal zit er dan gras in zijn maag. Op de een of andere manier gebruiken honden gras om hun maag leeg te maken. Zoals meestal, werd zijn braaksel met verve verdedigd, en ging het even later weer terug naar binnen. Om er weer uit te komen... Toen liet hij het wel met rust, en kon het baasje het opruimen. In plaats van brokken of pens, had het vrouwtje 's avonds rijst met kip voor meneer gekookt, maar ook dat kwam er weer terug uit. Zelfs als hij water dronk moest hij het even later weer uitbraken. De wasmachine heeft overuren gemaakt, steeds werd een ander kleedje gevonden om overeen te kotsen Op bezoek bij de dierenarts leek er niet veel bijzonders aan de hand te zijn. Geen verhoging, geen bijzondere zaken uit het klinisch onderzoek. Toen het op woensdag nog steeds niet veel beter ging, heeft hij bij de dierenarts een anti-braak middel gekregen, en dat zorgde ervoor, dat Yron's rijst met kip er 's avonds wel in bleef. Helaas was dat van korte duur, die kip lag donderdagmorgen weer terug in het gras. Omdat het erop leek, dat er iets in zijn maag zat wat er niet hoorde, en wat er niet vanzelf uitkwam, zijn we op advies van de dierenarts naar het Gentse universiteits dierenziekenhuis gegaan voor verder onderzoek. We vermoedden, dat er iets in zijn maag zat, wat er niet hoorde, maar wat er ook niet meer uit kon. Na een uitgebreid onderzoek (en Yron die 3 verschillende dames rustig aan zijn buik liet voelen ;-) ) , en bloedafname voor een uitgebreid onderzoek (ook tijdens het afnemen van bloed was ons woefje een schoolvoorbeeld) werd er eigenlijk niets bijzonders geconstateerd. Er werd aangeraden een echografie te maken, om te kunnen zien, of er van binnen iets verkeerd zat. De echo gaf niets bijzonders aan (we weten nu in ieder geval dat alles wat er hoort te zitten er ook is), er zat niets in zijn buik wat er niet hoorde.
kaal geschoren buik voor de echo, de pluimen aan zijn piemel zijn wel netjes blijven zitten
De uiteindelijke diagnose was een ontsteking aan het maagslijmvlies, en dat kan door vanalles veroorzaakt zijn (virus, iets verkeerd gegeten, ...). Met een recept voor medicijnen, een paar blikken speciaal voer en een lichtere portmonee zijn de gerustgestelde baasjes en het woefje weer huiswaarst gegaan. Yron krijgt het speciale lichtverteerbare voer om de paar uur (we zijn begonnen met 2 eetlepels, en nu krijgt hij een half blik ineens). Morgen mag hij weer langzaam overschakelen naar zijn normale voeding. Hij wordt ook weer zijn ondeugende zelf, dus we hopen dat hij weer beter is. Wel jammer van het vele mooie weer en gemiste wandelingen, maar dat zal in de toekomst wel weer goedgemaakt worden.
Tijdens het mooie weer kon Yron lekker in de tuin "herstellen", dus hij lag lekker te snurken in de zon op een kleedje naast het vrouwtje. Totdat het baasje en het jongste puppie het kippenhok in gingen, om de kip daar een lekker schoon hok met vers stro te bezorgen. En daar moet je als woef toch wel echt bij zijn, hij zou zo graag eens in dat hok gaan, maarja, dat mag steeds niet, ze doen het deurtje steevast voor zijn neus weer dicht. en dan moet je achter het gaas gaan zitten kijken wat er in het kippenhok gebeurd
De afgelopen weken zijn rustig voorbij gekabbeld, en er zijn ook niet zo veel foto's van ons woefje gemaakt. Het jachtseizoen is afgelopen, en de trainingen nog niet begonnen. Ons woefje krijgt dus ook een paar weken "winterstop", net als de voetballers. Niet zeker of dat nodig is bij onze spring-in-het-veld, maar meer noodgedwongen, het is veel te slecht (lees regen-) weer om te lang buiten te zijn. Maar we zijn vanavond maar weer eens gaan zitten om een nieuw epistel voor de blog te maken, anders komt er helemaal het klad in.
Tijdens zo'n rust periode is het belangrijk, goed te slapen. Omdat ook de poezen een hekel aan al dat natte weer hebben, zijn ook die veel binnenshuis te vinden. En wat kan een kat heel goed? Juist ja, slapen! Goed voorbeeld doet volgen zeker? wedstrijdje synchroon slapen
Behalve veel regen, zijn natuurlijk de temperaturen ook aan de hoge kant. Het is meer herfst dan winter. Zou moeder natuur gewoon een maand of wat achterlopen? As de wolken wat openbreken, is er ook nog een lekker najaarzonnetje te vinden. En daar kan je dan lekker in de tuin van genieten: even wat vitaminen D opdoen baasje!
Zoals tijdens de vorige blog beschreven, hebben we rontgen foto's van Yron's heupen, ellebogen en schouders laten maken, en die zijn ondertussen opgestuurd naar de Koninklijke Kynologische Unie St. Hubertus. Die KKUSH is het Belgische orgaan rondom de officiele kant van de honden (zij geven stambomen uit en zo). Om de procedure helemaal te doorlopen, moest ook Yron's stamboom overgezet worden, dus zitten we hier met een hond die genaturaliseerd wordt naar Belg Ook moet zijn DNA nog in de database opgenomen worden, dus afgelopen week heeft de dierenarts nog twee "watten"staafjes van Yron's speekel voorzien. Gelukkig deelt Yron zijn kwijl graag, dus dat was allemaal geen probleem. Links 2 zakjes met daarin de twee staafjes met kwijl.
Laatste stap is nu een fokattest te behalen, en daarvoor moeten we nog meedoen met een hondenshow. Moeten wel eerst alle papieren terug thuis zijn. En dan natuurlijk nog een teefje vinden die Yron wel ziet zitten. LOL
Afgelopen weekend was het mooi weer, en dus zijn de baasjes naar de zee getrokken om een lekkere wandeling aan het strand te maken. Dat was zeer naar de zin van ons woefje, hij heeft de afstand misschien wel 3x afgelegd. Er stond wel een beetje veel wind, maar er was zo'n lekker zonnetje, dat het behoorlijk druk was op het strand met hondeneigenaren die allemaal hun viervoeter kwamen laten uitrazen. Dubbel voordeel voor ons woefje dus, behalve lekker kunnen rennen, waren er ook nog veel andere honden om mee te spelen.
samen met het vrouwtje op het strand van Breezand-Vrouwenpolder
Na ongeveer een uur wandelen (springen, rennen en vliegen voor ons drentje) vonden de baasjes het wel tijd voor een bakje koffie. Gelukkig waren de strandpaviljoens allemaal open, en vinden ze het geen van allen erg dat de honden mee naar binnen komen. Dat beetje zand uit de vacht maakt niet veel uit met al het zanden dat de schoenen mee brengen..
Wachtend op de koffie, ontdekte Yron dat het tafeltje precies op de goede hoogte stond: zet hier maar neer hoor die appeltaart, daar kan ik dan prima bij, mes en vork is niet nodig!
Volgend weekend is de jaarlijkse kauwpollekes wandeling van de Belgische Drenten vereniging. Dit jaar in de bossen van Chaam. Hopelijk met mooi (in ieder geval droog) weer, en vele andere bruin-wit gevlekte maatjes om mee te kunnen spelen! Waarvan volgende week verslag
Omdat het baasje vorige week zondag geen tijd (genomen) had om te bloggen, deze week een extra lange blog. Er is tenslotte de afgelopen twee weken van alles gebeurd in het leven van ons woefje.
Allereerst, zoals vorige blog al geschreven, er zijn rontgen foto's van zijn heupen, schouders en ellebogen gemaakt. Dit om te kijken of Yron ergens een dysplastische afwijking heeft in zijn skelet (dus HD, SD or ED). Nu hebben allebei zijn ouders wel A heupen, maar in een klein ras als de Drent komt HD helaas wel eens voor. Behalve voor het fokken is het ook belangrijk om eventuele afwijkingen op tijd te weten, zeker omdat ons woefje zoveel bezig is in het veld & tijdens het jagen. Het officiele verslag van de KKUSH moet nog komen, maar de dierenarts van het Gentse Academisch Dierenziekenhuis was vol vertrouwen over A-1 heupen, dus voorlopig zijn we erg blij.
Ons woefje gedroeg zich voorbeeldig in het dieren-ziekenhuis, hij liet zich keurig betasten en onderzoeken, hij liet gedwee een infuus voor de narcose steken, en is netjes met de assistent-dierenarts mee gehuppeld naar de rontgen ruimte om de foto's te maken. Een klein uurtje later mocht het vrouwtje hem alweer mee naar huis nemen, maar hij had toch wel wat last van de narcose. Als een ware dronkenman is hij mee terug naar de auto gelopen, om de hele weg rustig te blijven liggen. Gelukkig is hij niet misselijk of zo geworden, maar toch wel heel zielig. En toen mocht hij dus lekker bij het vrouwtje op de bank bij komen van de narcose.
De volgende keer zal hij wel wat minder gedwee dat ziekenhuis mee in gaan
Gelukkig was het de volgende dag weer allemaal normaal, maar we hebben het toch maar een paar dagen wat rustig aan gedaan om de narcose helemaal uit te laten werken.
Later in de week was het vrouwtje jarig, en op zaterdag ze was druk in de weer in de keuken met de culinaire voorbereidingen voor het feestje. Daar moet je als Drent natuurlijk bij zijn, je weet immers nooit, of er iets lekkers van het aanrecht jouw riching in komt (bedoeld of onbedoeld). En dan is het helemaal fantastisch als je de kom het de restjes kwarktaart beslag mag uitlikken. Alhoewel, die kom wiebelde wel erg, dus er moest voorzichtig gelikt worden.
"blijf staan stomme kom, dan kan ik je leeg slubberen"
Op enig moment dook er bij een van de bosjes in de buurt een skippiebal op. We denken dat een van de kinderen uit de buurt hem vergeten is. Yron vond dat maar in interessant ding, en toen hij na 4 dagen nog steeds rondom het bosje tegenover ons huis lag, hebben we Yron hem maar laten apporteren. En die bal is een geweldig speelgoedje, veel leuker dan de voetbal waar hij al meer dan een jaar mee speelt in de tuin. Het handvat is handig om het ding op te pakken, en de bal is precies groot genoeg om niet op de grond te stuiteren als Yron er mee door de tuin heen dendert. "kijk baasje, hier moet je hem vastpakken, daar is die handige hendel voor"
Het is nog steeds niet echt winter (behalve dat hele kleine beetje nachtvorst), en dus blijft de gele mosterd in het veld nog redelijk omhoog staan. En dat is dus een ideale plaats om wat te oefenen met verloren zoeken. We laten Yron netjes zitten, een eind verder gooien we een apport het veld in, en dan eenmaal terug bij Yron mag hij pas gaan zoeken. Hij onthoudt de locatie van de apport meestal erg goed, en gaat dan in een streep richting de valplaats van de apport. Soms komt er wat heen en weer gespring en gesnuffel aan de pas, maar hij komt steevast keurig met apport weer terug voor je zitten. Mooi hoor, dat gaat op de jachthondenproeven geen probleem zijn. "hij lag een eindje verder hoor, ik had hem direct geroken"
Het baasje had afgelopen zondag (tussen de twee veldrit kampioenschappen kijken op TV door) het idee, om zijn grote kamera eens mee te nemen tijdens de zondagwandeling. Het viel wel moeilijk om zowel hond aan te sturen als fatsoenlijke foto's te maken, maar er zijn er toch een heel aantal goed gelukt. Het helpt dat ons woefje zich op zijn fotogenieks doordeed
In volle concentratie op een apport af
De apport is duidelijk geen eend of fazant (deze is een combinatie van een konijnenvel en patrijsveren), en soms heeft hij hem niet goed vast in zijn bek. En dan moeten er vreemde maneuvers uitgevoerd worden om het ding tijdens je sprint naar het baasje toch in je bek te houden. en zo moet het dus niet, zo wordt de fazant van zijn pluimen ontdaan voordat hij bij de voorjager is...
Zo moet het wel, de apport keurig in de bek, en dat takje gele mosterd is voor de smaak zullen we maar denken hijg hijg hijg, ik ben er weer hoor!
Het baasje heeft geprobeerd om het zn hoppen (met vier poten tegelijk van de grond springen) in de gele mosterd te fotograferen, en ondanks dat hij zijn camera op snelle stand had staan, heeft hij toch vele foto's waar er alleen een puntje van een staart te zien is, of waar de fotos onscherp zijn. Gelukkig was er eentje wel gelukt: "hop hop hop, ik moet springen om te zien waar ik naar toe ga"
"ik heb hem gevonden hoor.... waar ben je.... ooh aan die kant"
Aan het eind van de wandeling (opschieten, want het wereldkampioenschap veldrijden voor elite begint zo, en het baasje wil Lars aan gaan moedigen) was er nog even tijd om een mooie 'blijf' te doen recht voor een plas, en die baas wilde perse de weerspiegeling fotograferen. Dus hij bleef maar heen en weer lopen, en ons woefje bleef rustig liggen. Wat een voorbeeldhond! "mag ik die plas nu leeg gaan lebberen? Van al dat gespring en geren heb ik dorst gekregen"
De tweede blog van dit jaar alweer. Vorige weekend zijn we toch nog mee gaan jagen, de jagers mogen tijdens de maand januari nog schieten op fazantenhanen en bepaalde soorten eenden. Yron heeft ondertussen heel goed door hoe hij onder de bramenstruiken allerlei sporen kan vinden, maar of het allemaal van gevederd wild is? Het baasje denkt van niet, maar dat kan Yron niet schelen, "heerlijk mijn neus gebruiken..." is de boodschap.
Tijdens een van de zoektochten (tracken noemen de jagers dat, we doen er op zo'n zondag wel een stuk of 7), zat Yron wel goed vast in de bramen, hij hing met zijn achterhand (ja dus ook de edele delen) vast in een paar weerspannige bramentakken. Toen heeft het baasje toch maar even geholpen... Arm beest dacht hij nog, maar Yron ging enthousiast in volle ren verder door zonder verpinken. Het baasje heeft wat bezorgd hem toch maar terug geroepen en even gecontroleerd of er geen wondjes of iets dergelijk te zien waren. Gelukkig was er geen bloed of zoiets dergelijks te zien.
Even laten moest het baasje voor het eerst de noodrem gebruiken. We hebben sinds december zo'n op afstand bedienbaar stroomband om de nek van ons Drentje zitten, en toen zijn neus een ree had gespot, ging hij daar in volle vaart achteraan. Vol adrealine, reageerde hij totaal niet op wat voor fluit dan ook. Op de stroomstoot gelukkig wel, anders had hij het reetje zo de A12 opgejaagd. We hadden tijdens de kerstvakantie al wel een keer geoefend toen Yron in het veld achter een haas aanging, maar dit was voor het echt. Geschrokken kwam Yron keurig aan de voet zitten. Vervolgens zijn we weer verder gegaan, en ging Yron weer keurig op zoek naar gevolgelte. In een veldje heeft hij wel op een stuk of 6 fazanten-hennen voorgestaan, en vervolgens opgestoten, en het was mooi om te zien hoe hij naar de jagers keek, met iets van "schiet dan". Maarja, die schoten alleen maar op de hanen. Aan het eind van de dag maar een klein plateau (3 fazanten-hanen), maar toch, lekker bezig geweest.
En dan is het bij thuiskomst goed slapen. Als hij de kans krijgt,sleept hij zijn varken mee in zijn bench, en gaat er vervolgens lekker op liggen: als avondmaal heb ik lekker pens gekregen van het vrouwtje, en nu mezelf even goed installeren in mijn bench
hier zijn de ogen open vanwege de eerste flit, maar die gingen gelijk weer dicht, verder snurken met een varken als hoofdkussen!
Afgelopen zondag hadden we de test voor sociaal gedrag op het programma staan. Yron en het baasje zijn zaterdag nog even gaan oefenen op de hondenschool, waarbij het baasje zich realiseerde, dat het wel heel lang geleden was dat we op zo'n manier met gehoorzaamheid bezig waren geweest. Dat was weer even wennen! Yron was nogal opgewonden, en dan al die andere honden bij je in de buurt, en dan mag je niet eens lekker spelen of aan de achterkant ruiken.... Dus echt een toonbeeld van gehoorzaamheid was Yron niet. Gelukkig is dat ook niet belangrijk voor de test, die erover gaat, om te controleren, of de hond niet agressief naar andere dieren of mensen is.
Het was goed geweest om zaterdag wat te oefenen, want zondag was Yron goed in zijn element. Hij wist schijnbaar waar hij was, en wat er van hem verwacht werd. Hoogstwaarschijnlijk hetzelfde geldig voor het baasje... Hij heeft alle onderdelen met vlag en wimpel afgelegd, bleef netjes liggen waar nodig, liep netjes met het baasje mee, stoorde zich niet aan al die afleidende zaken (brommer, auto, andere honden). Behalve een attest voor goed gedrag, kreeg Yron zelfs een medaille, en weer terug thuis, ging hij die vol trots direct aan het vrouwtje laten zien.
zijn allereerste medaille!
Nu van het voorjaar op naar een jachtbrevet. Daarvoor moeten we eerst het commando "over" goed onder de knie krijgen. Het baasje heeft aan de jagers een paar eenden gevraagd, zodat we kunnen gaan oefenen. Als er iemand nog een kleine diepvries in de aanbieding heeft, laat maar weten, want het vrouwtje weigert om die beesten met de veren ernog aan toe te laten in haar diepvries
Maar eerst aanstaande woensdag rontgenfoto's van heupen, schouders en elebogen laten maken, om te kijken ons hij iets van aanleg voor HD heeft. We zijn benieuwd!
Zowaar, de eerste zondag van het nieuwe jaar gelijk weer een blog! We wensen alle bloglezers en aanverwanten een gezond en heel leuk 2014 toe, met vele (honden)streken om van te genieten!
Een jaarwisseling betekent ook vuurwerk. Nu wordt er in Belgenland al niet zo veel afgestoken als in het Nederlandse, niet op oudejaars avond zelf, en ook opgeschoten jongentjes met een rugzak met knallers, die de hele dag (of dagen aan een stuk) gooien met allerlei knallend tuig, zijn hier gelukkig niet te vinden! En in ons dorpje wordt al helemaal niet veel vuurwerk de lucht in geschoten. Ons hondje reageerde echter wel op de knallen, maar niet angstig: hij stond klaar om het uit de lucht geschoten gevogelte op te gaan halen "laat me nu naar buiten, ik vind die eend wel hoor" ...We hebben hem toch maar binnen gehouden... Bob had duidelijk meer last van dat geknal en geflits, en mocht dus zomaar bij Yron op zijn dekentje bij komen liggen
Op 1 Januari kwam er een hele berg familie van het baasje langs om nieuwjaar te wensen, en met zo veel man, vrouw en kind had Yron zijn handen, ooh nee poten, of liever nog, zijn bek, meer dan vol. Je moet dan overal bij zijn, en iedereen wil je aaien, en vooral, er viel overal wel wat lekkers te snaaien. De diverse familie leden konden de meelijwekkende blik van ons woefje niet altijd weerstaan, en dus hup daar, ging weer een stukje de verkeerde kant uit. Nou ja, de komende weken maar weer afleren, want bedelende honden da's niet leuk.
Toen we later in de week bij de Zeeuwse familie de nieuwjaarswensen gingen brengen, zijn we uiteraard ook een lekker lange strandwandeling gaan maken. De duinen hadden duidelijk te lijden gehad van de recente stormen, daar zal in het voorjaar wel het nodige zand bij op gespoten moeten worden. Werk aan de winkel voor de baggeraars! Die duinafslag was voor ons woefje echter geen enkele beperking, hij sprong zo tegen een twee/drie meter hoge duin omhoog toen het baasje zijn apport naar boven gooide, en bracht die keurig terug. Neef Bram was met ons mee gegaan op het strand, en ook hij wilde dat apporteren wel eens proberen. En na wat oefenen bracht Yron hem de apport keurig terug, en ging voor hem zitten "gooi maar weer weg!"
hier is Yron al weg voordat Bram de apport weggegooid had, maar ja, hij deed het wel keurig verder
Er stond een stevige wind (kracht 6) op het strand, dus toen het baasje de apport een keer hoog weggooide, vloog hij een heel stuk de duinen in. En Yron maar zoeken. Omdat het wat lang duurde (en er een donkere regenwolk aankwam), zijn het baasje en Bram maar mee omhoog geklauterd om mee te zoeken. Yron was al druk bezig onder de duinstekelstruiken, maar de apport lag een heel eind verderop in het lange helmgras. Gelukkig heeft Bram nog goede ogen, want die zag het touwtje er nog net uit steken.
Terug bij de duinafslag kon het vrouwtje nog wel een mooie foto maken:
terug naar beneden ging voor Yron een stuk sneller dan voor Bram en het baasje, maar ja, een woef hoeft zich geen zorgen te maken over zand dat in de onderbroek terecht gaat komen of zo.. hierlangs baasje, hier kan je zo naar beneden springen!
Helaas zijn we tijdens de kerstvakantie niet meer gaan jagen, er werd niet meer gejaagd door het vaste groepje waar we al een aantal keren mee mee zijn geweest. Sinds 1 januari is voor veel wild het jacht seizoen nu gesloten, dus het zal wel tot volgend najaar zijn voor we weer gaan jagen. Geeft ons mooi de tijd, om de wettelijk voorgeschreven test sociaal gedrag af te leggen, wat er steeds bij in geschoten is. We hebben half januari een afpraak. En kunnen we in het voorjaar gaan oefenen voor het africhtingbrevet. Tijdens de regelmatige wandelingen en natuurlijk ook tijdens het jagen hebben we voldoende geoefend op markeren en apporteren en zo, dus dat zal allemaal we geen probleem zijn. En we gaan ook rontgen foto's van heupen, schouders en ellebogen laten maken, en een DNA onderzoek laten doen. Dat geeft ons de mogelijkheid om Yron als fokreu te laten gebruiken als we dat zouden willen. En heeft als voordeel dat we zeker zijn dat er met zijn heupen niets mis is.
Dit is alweer het laatste blog verslag over het leven van ons Drents eigenwijsje van het jaar 2013....
Zoals jullie allemaal weten, is ons woefje een schoolvoorbeeld van een Drentsche kroelhond, en dat vindt het vrouwtje helemaal niet erg. Als er dan een fototoestel of gsm of zoiets in de buurt is, levert dat meestal een mooi plaatje op, zoals hier: doorgaan met kriebelen vrouwtje, da's wel aangenaam
Zoals alle trouwe bloglezers weten, heeft Yron ontdekt, dat als hij in de deuropening van de veranda gaat zitten, hij het bewegen van de vogeltjes in de tuin mooi in de gaten kan houden. Er hebben al meer van dit soort foto's op de blog gestaan, maar het blijft leuk om hem zo bezig te zien op zijn karakteristieke 1-bil-zithouding: wat zien ik daar?
Overigens, een andere drenten-liefhebben vertelde ons, dat zijn hond regelmatig met mussen naar binnen komt. We weten zeker dat daar in het huis een echte drent aanwezig is, anders zouden we nog gaan twijfelen. Het vangen van mussen lijkt ons toch meer iets voor de katten, niet voor een hond... Wel weer makkelijk met jagen, hoeft de jager niet eens te schieten, komt de hond gewoon met het wild bij je aangelopen
Tijdens de buitenlandse aktiviteiten van het baasje, zijn de andere gezinsleden de aangewezenen om ons Drents-spring-in-het-veld-je van zijn dagelijkse lichaamsbeweging te voorzien. Tijdens de weken voor de kerstvakantie, was het jongste puppie druk aan het blokken voor zijn examens. En als je dan de hele dag boven de boeken zit, is het wel lekker om een stevig stuk te gaan wandelen. En als het woefje ook nog even mooi wil gaan zitten tegen de ondergaande zon, krijg je het onderstaande resultaat Opschieten met die foto Rik, ik heb daar een fazant gespot!
De baasjes waren aan het winkelen geslagen in den IKEA, en daar is een grandioze aktie gaande, waar voor iedere verkochte knuffel 1 euro naar Unicef gaat. Om hun steentje bij te dragen, hebben ze daarom een nieuw speeltje voor Yon gekocht, het is welliswaar geen familie, maar toch, kwa gedrag komt zo'n varken wel dicht bij een Drent...
en als je dan iets nieuws hebt, moet je het een eind weg van de roedel eens goed bekijken.
De baasjes verwachtten niet, dat dat pluchen geval lang mee zou gaan (en in ieder geval blijft zo'n roze geval niet lang schoon, maar ja, dat zijn ze in het echt ook niet). Buiten verwachting leeft het ding al twee weken, en er is nog niets aan kapot! Degelijke IKEA kwaliteit, zelfs bestand tegen hondentanden LOL lekker zacht ding om je kop op te leggen tijdens het middag dutje...
Rest ons nog om alle bloglezers een geweldig 2014 toe te wensen, met vele spannende honden-gebeurtenissen!
Oeioei, de afgelopen weken is er eigenlijk weinig enerverends gebeurd, en daarnaast was het baasje steeds druk op zondag(avond), en dus is de blog er een beetje bij ingeschoten... Deze week toch maar eens voor gaan zitten om de bloglezers weer uitgebreid informatie over het wel en wee van ons Drents eigenwijsje te geven.
De herfst is volop aan de gang (maar dat hadden jullie zelf ook al wel gemerkt met al die regen, wind en kou), en dan zijn de katten wat vaker binnen te vinden. En wordt er gestreden om de warmste plekjes. Normaal zijn de katten wel op de een of andere manier bij Elise op schoot te vinden, maar als die er niet is, is het kussen van Yron wel een alternatief. En als het baasje er dan ook nog een vetbedje over heen heeft gelegd (voor de stramme spieren van ons woefje na het jagen), dan is dat kussen helemaal de max. Dan is er weinig discusie mogelijk, de poezenbeesten bepalen waar ze willen liggen en ons arme woefje schikt zich.. "en als dan allebei die hak- & blaas beesten op mijn kussen gaan liggen, zit er niet anders op, dan ernaast te gaan liggen op de koude tegelvloer.."
Om Yron tijdens de regenbuien wat bezig te houden, laten we hem allerlei
spelletjes doen. Hersengymnastiek is immers net zo belangrijk als
fysieke beweging. Maar soms is een eenvoudig nieuw bot genoeg voor uren
kauwplezier. "smak smak smek lebber, ik lig hier lekker met mijn botje, ik negeer die kat gewoon"
Yron is er aan gewend (min of meer toch), dat het baasje door de week een paar dagen niet thuis is. Dan is hij altijd extra blij als die baas weer te begroeten is. Gelukkig is het vrouwtje wel altijd in de buurt om mee te wandelen, en knuffelen en kroelen! En uiteraard blijft Yron regelmatig ook een paar uur alleen thuis, of is een van de puppies thuis om voor gezelschap te zorgen. Maar als dan 's morgens vroeg zowel baasje als vrouwtje weg gaan, en maar weg blijven, dan is dat toch wel wat reden voor ongerustheid. "ze laten me toch niet alleen achter?" Als dan de baasje's laat in de middag nog niet thuis zijn, moet je wel bij iedere auto die voorbij komt, voor het raam gaan kijken of ze er al aankomen.... "gelukkig is er zo'n mooi opstapje wat lekker warm is, daar kan ik mooi op leunen om te kijken of ze al terug thuis komen"
De afgelopen weken zijn we steevast op zondag mee gegaan met de plaatselijke groep jagers. Het gaat nog niet zo goed als het baasje en de jagers zouden willen, maar toch, over het algemeen zijn ze wel blij dat ons drentje en het baasje erbij is. Als echte eigenwijs, luistert Yron niet altijd zo goed naar het baasje (zeg maar helemaal niet) als hij wat interessants heeft gezien of geroken. Soms is dat niet zo erg, soms wel, omdat hij dan te ver voor de voorjagers (die hier trackers worden genoemd) loopt, en het wild te vroeg opstoot. Of hij heeft een haas gezien, en is niet te houden maar gaat volle vaart honderden meters ver achter dat beest aan. En behalve dat dat niet de bedoeling is, is het ook wel gevaarlijk omdat zo'n haas ook wel een weg kan oversteken, en ons woefje houdt niet echt rekening met het verkeer . Eenmaal gefocused op iets, hoort Yron de baas en zijn fluit niet eens...
Er bestaat een apparaat, waarmee je je hond op afstand kan corrigeren. Dmv van een halsband met 2 contact punten erin, kan je de hond een stroomstootje geven, zodat zijn concentratie onderbroken wordt. Zo'n teletac wordt ook wel noodrem genoemd, en is bedoeld om in uiterste gevallen in te kunnen grijpen. Aan de ene kant lijkt het het baasje wel een goede manier om Yron te corrigeren als hij niet luistert, aan de andere kant kan het ook averechts werken met een zachtaardige hond als een Drentsche Patrijs. En in ieder geval is het niet iets wat je zomaar kan gaan gebruiken, daar moet het baasje (en Yron) eerst goed mee oefenen onder begeleiding. Nog maar eens over denken, en misschien de kerstvakantie gebruiken om te proberen.
Tijdens het jagen, heeft het baasje het zo druk met opletten wat er allemaal gebeurd, en waar ons woefje mee bezig is, dat hij eigenlijk niet veel tijd heeft om foto's te maken. Zo werd er afgelopen zondag een fazant geschoten, en die viel een eind verderop in het veld. Ons woefje had keurig gemarkeerd, en hij ging op commando als een speer naar de plek waar de fazant neer gekomen was. Binnen no time had hij hem gevonden, en werd de fazant keurig naar het baasje gebracht. Natuurlijk had die toen precies niet zijn foto toestel in aanslag, dus daar is geen beeld materiaal van.
Toch heeft het baasje wel wat foto's tijdens de jacht bezigheden gemaakt, hieronder is ons woefje samen met Kyla in het bos in de bramenstruiken op zoek naar wild. netjes wachten op het baasje
De honden springen over de bramen, of gaan juist er onder door, of er dwars doorheen, alles doen ze om het wild op te sporen.
In het bos is de verwaaiing natuurlijk nog moeilijker, en dus komt er van lussen lopen niet veel. Op commando van het fluitje van het baasje wordt er wel af en toe van links naar rechts gedraaid, maar over het algemeen wordt er in het bos kriskras gelopen. "floot je baasje?"
Eenmaal terug thuis op zondag, is ons woefje steenkapot. Het vrouwtje heef dan altijd wat lekkers te eten, en vervolgens ploft Yron neer om de rest van de avond alleen nog overeind te komen om eens om te draaien ;-) helemaal fantastisch is het dan als ook de haard nog brand, kan je lekker warm slapen
Tenslotte, hieronder een filmpje waar de fanatieke biljartliefhebber beter niet naar kijkt. Tijdens de 75ste verjaardag van Oma werd er in het feestzaaltje een biljartje opgezet. En die bewegende ballen vond Yron duidelijk ook heel leuk...
De week is rustig voorbij gekabbeld, na alle jacht avonturen heeft Yron zich maandag lekker kalm gehouden.... Dat was dinsdag wel anders, toen had hij de wind in de kont! Het vrouwtje had 2 nieuwe plantjes voor in de kamer gekocht, en Yron was binnen no-time met de potjes aan de haal, waar hij vervolgens vrolijk mee aan het spelen was. Kijk maar eens naar het filmpje dat onder aan de blog staat.
Het baasje was afgelopen week wat geschrokken door de eerste nachtvorst van het jaar, hij moest in ieder geval 's morgens de ramen van zijn belgomobiel schoonkrabben voordat hij er mee weg kon. En nachtvorst, daar kunnen de bloempotten die op het terras staan niet echt tegen, en de planten erin al helemaal niet. Dus had hij die 's avonds nog snel even binnengehaald, en in de veranda gezet (of liever: in de serre voor de niet-Belgische lezers ). Nu staan die potten de hele tijd buiten, en dan kunnen de beesten er uiteraard gewoon aan, maar dan wordt er niet naar omgekeken. Maar als ze dan ineens binnenstaan, wordt het interessant. Dus als Mieke dan eens op ondekkingstocht gaat, moet je daar met de grote snuit bovenop staan: "zitten er fazanten in Miek?"
Het vrouwtje had woensdag het baasje verwend met zijn lievelingskost: boerenkool stamppot met rookworst! Voor de Belgische lezers: ja, dat wordt in België aan de konijnen gevoerd, maar in Nederland wordt dat ook door mensen gegeten . En er was een stuk rookworst over, en dat had het baasje donderdag in een van zijn speeltjes gedaan. We hadden het ding in geen half jaar gebruikt, maar Yron kon zich nog heel goed herinneren, dat die klepjes omhoog moesten. "ik weet heel goed hoe die klepjes omhoog moeten om de worst te kunnen pakken baasje, da's geen geheim voor me"
Zondag zijn we opnieuw mee gaan jagen, en alhoewel het 's morgen redelijk goed ging, lukt het 's middags van geen kant. Hij stootte 's morgens twee keer een fazant mooi op (de eerste keer veel te ver vooruit, dus die was weg voordat de jager kon schieten, maar bij de tweede ging hij zelfs netjes een seconde of wat voorstaan), en ging de geschoten fazant ook keurig uit het veld ophalen. Met het ophalen van een aangeschoten eend ging het mis, het beest spartelde hem te veel en Yron weigerde hem te apporteren, hij stond erbij en keer er naar, en kwam vervolgens gewoon terug naar het baasje. Nu snapt het baasje wel dat zo'n spartelend beest niet makkelijk is om te pakken, maar dat is juist een van de redenen om een hond mee te nemen tijdens de jacht. Gelukkig werd er even later wel een eend goed geschoten, en die ging Yron (na de nodige aanmoedigen) wel keurig halen. Na de lunch had hij totaal geen zin meer om naar het baasje te luisteren. In een veld met koolzaad ging hij als een razende naar de andere kant van het veld (hoogst waarschijnlijk had hij iets gezien in de verte), en het baasje kon fluiten en roepen totdat hij eens ons woog (en dat duurt lang hoor...), hij ging lekker door de verkeerde kant op. En dat bleef hij lekker herhalen, als het baasje naar links stond te wijzen ging ons eigenwijsje lekker naar rechts, of naar achter, of veel te ver naar voor, of.....). In een wei was de andere kant als waar het baasje naar toe wilde veel interessanter. En vervolgens liep hij tot 3 keer toe over een geschoten fazant in het bietenveld in plaats van hem te apporten. Toen heeft het baasje de moed maar opgegeven, en zijn we naar huis gegaan. Een niet luisterende of werkende hond hebben de jagers ook niet veel aan. De dag is wel behoorlijk enerverend geweest, de rest van de dag & avond hebben we aan ons woefje geen kind meer gehad "dank je wel baasje, dat ligt lekker, zo'n extra dekentje op mijn kussen, lekker zacht snurken zo!"
We gaan de komende week eens oefenen met een lange lijn in het koolzaad, om Yron wat te laten wennen dat hij korter bij moet blijven.
Introductie Deze blog gaat over Yron Nynke van de Bezelhonk, onze Drentsche Patrijshond. Met de blog willen we iedereen die geinteresseerd is op de hoogte houden van alle reilen en zeilen rondom Yron. We dateren de blog met regelmaat op, dus kom geregeld eens kijken!
