Door het grote aanbod wedstrijden dit weekend kwamen slechts 29 deelnemers opdagen. De voorspelde regen bleef gelukkig uit maar er stond wel een felle wind.
De supporters waren opnieuw van de partij : tante Fabienne, mijn peter, wiske, Philippe en Niels, nonkel Rony en Nancy, Willy en Magali waarvoor dank. Alhoewel : mijn peter zou misschien beter thuisblijven ... (graptje Pol) want telkens hij komt val ik of breekt mijn ketting of breekt mijn bidonhouder af.
Na de eerste maal de kasseistrook getrotseerd te hebben was het opnieuw pech voor mij want nu brak mijn voorste bidonhouder af - een herhaling van de wedstrijd te Zwijnaarde - maar nu was het de voorste houder
Opnieuw tijdverlies dus maar jammer genoeg kon ik net niet meer aanpikken bij het peloton zodat ik halverwege de wedstrijd genoodzaakt diende te stoppen.
Later bleek - dankzij het goede oog van ons Guytje - dat mijn kader gebroken was. Gelukkig was het maar mijn bidonhouder die afbrak en niet volledig mijn fiets.
In tegenstelling tot het kleine aantal deelnemers van zondag kwamen we ditmaal met 62 renners aan de start. Na verkenning van het parcours beloofde het een zware wedstrijd te worden door de 2 beklimmingen die we iedere ronde dienden af te werken.
Mijn moraal was goed, de benen waren goed, het weer viel mee dus ging ik vol goede moed van start. Ik kon de ganse wedstrijd mooi vooraan in het peloton meerijden. Een paar probeerden te ontsnappen maar deze werden telkens bijgebeend door het peloton.
Bij het ingaan van de laatste ronde probeerde ik op mijn beurt om weg te geraken maar ook dat mislukte
Bij de eindspurt kon ik een (mooie) 19de plaats bemachtigen alhoewel ik toch beter gewild had
Zondagmorgen opnieuw naar de kinesist om mijn pols in te tapen want na de wedstrijd van vrijdag wist ik dat dit zeker nodig was
Daar de start en aankomst aan mémé haar deur was, was dit min of meer opnieuw een thuiswedstrijd voor mij. Nonkel Ronny was de speaker van dienst en dus niet makkelijk voor hem. Hij moest immers onpartijdig blijven. Bovendien was het ook nog Julien zijn verjaardag. Een overwinning behalen zou toch wel een mooi geschenk zijn
Daar er tamelijk veel koersen waren dit weekend kwamen er slechts 25 renners aan de start, waaronder 4 van ons team : Niels, Niels (Quickie), Maxim en ik. We dienden 14 ronden van 4,75 km af te leggen.
Reeds bij het begin van de wedstrijd plaatste Laurent Pieters een demarrage en geraakte zo weg van het peloton, goed voor een aantal ronden solo. Ik voelde mij goed en zat mooi vooraan het peloton. Ik maakte mij nog niet druk van het feit dat Pieters weg was. Mijn tijd zou wel komen om ook een demarrage te plaatsen....
Plots brak mijn bidonhouder af en kon ik niet meer trappen Ik kon twee dingen doen : ofwel de wedstrijd verlaten ofwel prutsen aan mijn bidonhouder tot hij er helemaal af was. Ik koos voor het laatste maar dat kostte mij wel 30 seconden !!! achterstand op het peloton
Ondertussen maakte Jonas Lammens van de gelegenheid gebruik om te ontsnappen uit het peloton om zich bij Pieters te voegen wat hem ook lukte. Ondertussen kon ik opnieuw aansluiten bij het peloton (in één ronde tijd) en ondertussen aangemoedigd door mijn supporters. Mercikes hiervoor
Ik reed rustig een ronde mee om even op adem te komen en sprak dan af met mijn twee ploegmakkers (Niels & Quickie die reeds eerder een demarrage geplaatst hadden maar niet echt weggeraakten) dat ik zou proberen om bij de koplopers te komen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik demarreerde en kreeg het gezelschap van Robbe Van Dyck, Pieter-Jan Vanneste en Michaël Relaes. We sloten aan bij de twee vluchters en hadden al vlug een 40-tal seconden voorsprong op het peloton.
Ik voelde mij goed en dankzij de goede samenwerking van het peloton dat vlot ronddraaide konden we onze voorsprong opbouwen tot om en bij de 2 minuten.
Ik had op voorhand als een scenario in mijn hoofd en wist dus goed waar ik op kop moest zitten om kans te maken om de overwinning binnen te halen. Ik voerde dit plannetje dan ook uit en kon zo als eerste opdraaien richting aankomst. Ik nam volledig de buitenbocht. Jonas Lammens probeerde vanuit 4de positie zijn binnenbocht te nemen om mij zo voor te zijn. Jammer voor hem kwam hij hierdoor ten val en deelde ook Michaël Relaes in de brokken.
Opnieuw aangemoedigd door de vele aanwezige supporters bracht ik de spurt tot een goede einde en haalde (nipt) de overwinning van Robbe Van Dyck.
Dank aan alle aanwezige supporters alsook aan de kinesist om mijn pols goed in te tapen, aan Niels en Quickie voor de goede samenwerking en niet te vergeten ook dank aan mijn trainer want zonder hem zou ik deze resultaten niet behalen
Ik ben Dierickx Yorne
Ik ben een man en woon in Zingem (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 24/11/1994 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wielrennen, chatten met leuke meisjes.
(graptje Pol) want telkens hij komt val ik of breekt mijn ketting 
of breekt mijn bidonhouder af. 
