In dankbare genegenheid voor mijn allerliefste moeder en voor de Moeder van alle moeders:

O, MOEDER ALLER MOEDERS

O, Moeder aller moeders,

Gij hebt mij leven na leven,

allicht vele duizenden malen,

een moeder op aarde gegeven.

Incarnatie na incarnatie

schonk een moeder mij het leven

vanuit Uw goddelijk leven,

Uw onvoorwaardelijke en oneindige Liefde.

Elke moeder voedde mij op

tot een goed, rechtschapen mens,

wat ik tot mijn spijt in mijn onwetendheid

niet altijd ben gebleven…

Maar Gij gaaft mij telkens weer nieuwe kansen,

met een nieuwe moeder in een volgend leven.

Voor elk probleem bracht moeder een oplossing

voor elk verdriet, elke tegenslag, verschafte zij troost

voor elke ziekte of pijn had zij een helend middel

en een zorgend gebaar van innig medeleven.

Wat ik ook deed, goed of kwaad,

of ik stout was of braaf,

moeder bleef altijd van mij houden,

zette mij weer op het juiste pad.

Zij spaarde zichzelf niet

om mij en de andere kinderen

alles te kunnen geven.

Vele opofferingen heeft zij zich getroost

voor ons welzijn en geluk.

Ik heb dit alles altijd

als een vanzelfsprekend iets gevonden,

genoot een zorgeloze jeugd,

weliswaar niet verwend,

maar wel teder geborgen,

beschermd, bevestigd en geliefd.

O, Moeder aller moeders,

Gij zijt de bron

van altijddurende Liefde.

Ik laaf mij door meditatie

aan Uw levenskrachtige water,

fris en energetisch.

Dank voor alle moeders

die Gij naar Uw evenbeeld

hebt geschapen om ons

door hen intens lief te hebben.

Eenmaal zal ik

voor altijd verwijlen

als een kind op Uw schoot,

zachtjes geborgen in Uw tederheid,

en samen met alle moeders

en geliefden

één zijn

in Uw Gelukzalige Liefde.

DE ALLERZALIGSTE ZONDAG OOIT

De paaszon klom net boven het dak van de buren uit en terwijl ik in de tuin met gesloten ogen mijn energetiserende  oefeningen deed, hoorde ik een verre koekoek de definitieve doorbraak van de lente aankondigen. Meteen daarop het felle gekraai van een haan waarop ik even dacht: “Oei, ik heb toch niemand of niets verloochend? Of iets verkeerd gedaan?” De wijze woorden van Sri Yoekteswar schoten mij onmiddellijk daarop te binnen: “Vergeet het verleden”.

 Een machtig orkest van gevederde vriendjes voltooide de lentesymfonie: winterkoninkjes, spechten, mussen, merels, duiven en zelfs de nestelende kauw in de schouw. Allen zongen van dankbare levensvreugde.

Wij vieren met Pasen het telkens verrijzend Christusbewustzijn dat de weerspiegeling is van het Kosmisch Bewustzijn in heel de schepping, in al wat leeft.  Ons hart en onze geest worden doordrongen van een liefdevolle, helende energie. Ons bewustzijn overstijgt het lichamelijke en het geestelijke en breidt zich uit vanaf ons kleine zelf tot over heel de aarde, gans het heelal, tot al wat is. Verbonden in oneindige Liefde verwezenlijken we ons ware Zelf: altijd nieuwe, bewuste gelukzaligheid.

Zalig Pasen!

Yogannes

DE ALLERSTILSTE ZATERDAG OOIT

Heel vroeg bij het ochtendgloren hoorde ik enkel de vogeltjes fluiten. In het struikgewas ruiste er iets, ik weet niet wat. Een beekje klaterde, een zacht windje woei door de bomen. Alleen zuiver natuurlijke geluiden waren te horen, verder absoluut niets. Een vredige, rustgevende stilte. Een overheerlijk gelukzalig gevoel borrelde op vanuit mijn hart en leek zich uit te breiden tot de hele omgeving, de ganse aarde, het heelal… Alles was één geworden,  één harmonisch geheel van liefde.

Ik voelde dat er weldra iets heel bijzonders ging gebeuren. Een onbestemd verlangen vol verwachting vulde mijn innerlijk gemoed.

Er staat een wonder te gebeuren, misschien morgen al, iets ongelooflijks, waar men nog duizenden jaren gaat over spreken…

Yogannes

GEESTIGE STUKJES (2)

EN DE KLOKKEN VERTREKKEN NAAR ROME

De klokken van Passenbelle waren in alle staten. Stel je voor, zij zouden dit jaar niet naar Rome kunnen vliegen om er paaseitjes te gaan halen! Hoe teleurgesteld zouden de kinderen van dit lieflijke dorpje, ergens verscholen diep in de Vlaanders, wel niet zijn? Dit was nog nooit eerder gebeurd. Een verschrikkelijk virus teisterde al een hele tijd de wereldbevolking en daarom waren nu alle grenzen potdicht en mocht er geen verplaatsing gemaakt worden die niet echt nodig was. Op de weg, het openbaar vervoer en ja, ook in de lucht werd elk transport geweerd. Er werden zelfs vliegtuigen uit de lucht geschoten! Neen, een reis naar Rome zat er nu echt niet in. Ook al omdat vele klokken zelf ook aangetast waren en niet zoveel energie meer hadden.

Het kerkje van Passenbelle is een heel merkwaardig gebouw. In verhouding was de toren veel groter gemaakt dan normaal. Er was daardoor een enorme ruimte voor de kerkklokken en die waren dan ook met velen. Meneer Pastoor had een grote passie ontwikkeld voor klokken. Hij had gespaard en gebedeld om zoveel mogelijk klokken in zijn kerkje te krijgen. Het resultaat mocht dan ook gezien en vooral gehoord worden. In de hele omgeving en omstreken konden de prachtige bronzen klanken beluisterd worden. Het leek wel een beiaard wanneer Meneer Pastoor via een ingenieus systeem verschillende klokken tegelijkertijd liet luiden.

Maar nu was het dus heel onrustig in de klokkentoren. De Grote Klok, die helemaal bovenaan hing, trachtte de gemoederen wat te bedaren. “Vrienden, luister. Het virus dat momenteel de hele wereld in de ban houdt, is ontstaan door de algehele ontreddering van de mensheid. Het jachten en jagen en het hebzuchtig streven naar almaar meer materieel en zintuiglijk genot heeft de weerstand van het menselijk lichaam, de geest en vooral ook de ziel grondig aangetast. De mens is het letterlijk en figuurlijk moe te moeten leven in een wereld van stress, geweld, onverdraagzaamheid, verloedering van de leefomgeving enzovoort. Bovendien hebben al die negatieve trillingen nog meer kwaad gesticht: natuurrampen, bosbranden, droogte, overstromingen… Door dit alles heeft dit afschuwelijke virus ook de kans gekregen zich zo veelvuldig te verspreiden en zoveel onheil aan te richten.” Hier pauzeerde de Grote Klok even. Hij wou nog één en ander zeggen over de kwalijke invloed en het schandelijk gedrag van sommige politici, virologen, mainstream media, farmaceutische industrie en dergelijke, maar hij besloot wijselijk om niet meteen alles aan de grote klok te hangen... Uiteindelijk treft immers niemand schuld, dit komt allemaal door de universele wet van oorzaak en gevolg die zich manifesteert. Hij sprak dan verder: “Wij moeten met onze positieve trillingen – samen met de positieve vibraties van goedmenende mediterende mensen - het tij doen keren. We kunnen tegelijkertijd niet anders dan ons neerleggen bij de strenge maar noodzakelijke praktische maatregelen die overal getroffen zijn. Maar voor elk probleem is er een oplossing. Daarom stel ik voor dat we met zijn allen eens heel stil worden en diep mediteren. Dan komt er zeker een ingeving vanuit ons innerlijke Zelf die al onze zorgen van de baan helpt.” De andere klokken stemden unaniem in met dit voorstel van hun wijze gids.

Na een lange bezinning kwamen de klepels los en begon iedereen te luiden. Meneer Pastoor schrok zich een bult want er was helemaal niets voorzien: geen huwelijk, geen uitvaart, geen doop… Hij snelde naar de klokkentoren en trachtte met het technische systeem alles stil te leggen. Maar de klokken waren spontaan beginnen luiden, dat had hij nog nooit meegemaakt. De Grote Klok legde met één beweging van zijn klepel alle andere klokken het zwijgen op. “In ‘s hemelsnaam, niet allemaal door elkaar, dat brengt niets dan chaos teweeg. Klokkenlief, dit lijkt wel een debat van politici! Dat leidt tot niets. Zo komen we nergens. Iedereen mag één voor één een voorstel of idee naar voren brengen.” De kleinste mocht eerst beginnen. Het was een klokje dat Meneer Pastoor nog gekregen had van een gepensioneerde missionaris uit India. De mensen uit het dorpje waar die jarenlang zendeling geweest was, hadden hem die klok uit hun kapel geschonken als dank voor zijn inzet en vooral voor zijn ruimdenkendheid. Want niet alleen de christenen, ook de hindoes, boeddhisten en moslims konden altijd terecht bij de doorbrave en wijze missionaris. Hij zorgde mee voor harmonie en solidariteit bij de lokale bevolking. Dat klokje nu stelde voor om met zijn allen speciale yoga-oefeningen te doen en te mediteren om het eigen immuunsysteem én dat van de mensen te versterken. Zo zouden ze in staat zijn om de nu heel gevaarlijke Romereis toch te kunnen maken. De Grote Klok bromde meteen een instemmend geluid en de anderen trilden zachtjes mee. De volgende klok die aan het woord kwam had het idee om een grote omweg te maken en zo de gevaarlijkste gebieden te vermijden en goed in Rome aan te komen. Alweer algehele instemming. Nog vele goede gedachten werden gedeeld maar één fundamenteel probleem raakte niet meteen opgelost. Hoe konden ze het luchtafweergeschut vermijden dat hen kon neerschieten?

De Grote Klok nam als laatste het woord en sprak: “We zullen ons intens voorbereiden en dan vol vertrouwen en moed de reis aanvatten. Het heeft geen zin angst te hebben, maar we moeten natuurlijk wel voorzichtig zijn.”

En zo brak de dag van het vertrek aan. De avond van Witte Donderdag vlogen alle klokken traditioneel de toren uit en Meneer Pastoor en de parochianen van Passenbelle die de avonddienst bijwoonden, kregen een sprankeltje hoop in deze donkere en bange dagen. Vooral de kinderen waren verwachtingsvol want tegen alle harde feitelijkheden in zouden ze dit jaar misschien toch nog paaseieren mogen rapen. In de gebedswake na de dienst werd vurig gebeden voor alle slachtoffers van het virus en voor hun naasten. De kinderen baden daar bovenop ook stiekem dat de klokken een voorspoedige reis naar Rome zouden hebben en met Pasen de meegebrachte eieren zouden kunnen uitstrooien…

De vlucht was heel lastig. Regelmatig moesten de klokken raketten en kogels ontwijken omdat ze vanop de grond bestookt werden. In plaats van hun immuunsysteem te versterken door gezonder en spiritueler te gaan leven, gaven de mensen er de voorkeur aan buitensporig geweld te gebruiken tegen al wie in hun ogen het virus kon verspreiden. Medisch en beschermend materiaal was er tekort maar aan wapenmateriaal geen gebrek...  Menigmaal moest de Grote Klok de kleinste klokken onder zijn ruime bronzen mantel nemen om hen te beschermen. Ze vlogen ook veel hoger dan gewoonlijk. Door de grote omwegen die ze moesten maken, raakte ze vermoeid. Hun vleugels – die zich enkel rond de paastijd ontwikkelden – lieten het stilaan afweten. De Grote Klok bleef hen moed inspreken en riep tenslotte: “Komaan, nog éénmaal al onze krachten gebruiken en in volle overgave zo hoog mogelijk vliegen”. Daarna lieten ze zich vol vertrouwen naar beneden glijden en zie! daar kwamen ze netjes boven het Sint-Pietersplein in Rome neergedwarreld. Uitgeput maar voldaan.

Het was precies om middernacht, tussen Goede Vrijdag en Stille Zaterdag dat de klokken hun bestemming bereikt hadden. De voorbije dag was er wereldwijd een enorme piek geweest in de dodelijke slachtoffers van de pandemie. Maar nu – op deze paaszaterdag - leek de hele aardbol in een merkwaardige algehele stilte ondergedompeld. Voor het eerst kwamen geen nieuwe gevallen van besmetting meer voor. De klokken vulden zich met paaseitjes en vlogen nu ongehinderd weer naar huis toe. Precies op de ochtend van Paaszondag kwamen ze in Vlaanderen aan en repten zich naar Passenbelle om er hun paaseitjes te droppen. Over de ganse aarde kwam er op deze Verrijzeniszondag een schitterend stralende zon op die al wat leeft een extra lente-boost gaf. Het dorp ontwaakte en onder die heilzaam stralende paaszon raapten joelende kinderen de chocolade eieren in hun mandje bijeen. Omdat overal ter wereld de cijfers van nieuwe besmettingen en overlijdens in één klap drastisch gedaald waren, werden de maatregelen versoepeld. Er was opnieuw vreugde en hoop onder de mensen. Er werd muziek gemaakt, gezongen en gedanst. Tegen Pinksteren zou alle ellende achter de rug zijn. Een nieuw tijdperk brak aan. Een groter bewustzijn groeide en alle vormen van haat en geweld namen af. In plaats van in vernietigingswapens investeerde men in allerhande hulpmateriaal, in waterpompen en blusmateriaal eerder dan in tanks en gevechtsvliegtuigen. Militaire helikopters werden nog uitsluitend gebruikt voor ziekenvervoer en reddingsoperaties. Legers werden omgevormd tot vrijwillige burgerbewegingen die zich ten dienste stelden van de bevolking bij nood en rampspoed. In de begroting van de overheden werden alle militaire uitgaven geschrapt en omgeboekt naar medisch materiaal, geneesmiddelen en schoolmateriaal. Oorlog en terreur behoorden voortaan tot de geschiedenis. Ook voor cultuur en verbindende evenementen werd meer gelegenheid geschapen. Mensen leefden steeds meer in vrede, vreugde en verbondenheid. Er was meer aandacht en genegenheid voor elkaar. Als een goedaardig virus verspreidde de Liefde zich over al wat leefde op aarde.

En de klokken van Passenbelle, zij beierden vrolijk en lustig doorheen alle seizoenen. Tot grote tevredenheid van Meneer Pastoor, de parochianen en alle mensen van goede wil die wilden luisteren. Alleluja!

Yogannes

GEESTIGE STUKJES

Alexander de gelukzalige

Ik doe zoals elke morgen om zes uur mijn energetische yoga-oefeningen buiten in de tuin. Onzalig vroeg deze keer vanwege die stomme uurwisseling. De haan van de buur is trouw op post: zodra hij iemand hoort of ziet is hij er als de kippen bij en komt hij luid kraaiend aangelopen en verwacht iets te eten te krijgen. Gewoonlijk komt hij hier af en toe wat etensresten zoeken op de composthoop of zaadjes onder de mezenbolletjes in de haag waar de vogeltjes al eens wat bij het pikken in de vetbollen naar beneden laten vallen. Ik noem de haan Alexander omdat hij absoluut alles voor zich wil en niets voor een ander. Een collega haan of hen die ook al eens een graantje wil meepikken wordt meteen weggejaagd van het voedsel. Mijnheer wil al het lekkers voor zich alleen en weigert wat dan ook te delen.

Ik ga een conversatie aan met het gulzige dier.

“Awel Alexander, wat doet ge hier nu weer? Uw baas heeft toch een betere afsluiting gemaakt opdat ge niet meer op wandel zou gaan in de buurt?”

Mijnheer de haan verwaardigde zich niet hierop te antwoorden en kijkt speurend rond naar iets eetbaars. Grenzen sluiten, quarantaines, het deert hem blijkbaar allemaal niet. Als hij maar iets te bikken krijgt.

“Alexander, ge weet toch dat ge in uw kot moet blijven? De minister van volksgezondheid heeft het uitdrukkelijk gevraagd!”

Een luid protesterend gekraai doet mij vermoeden dat de haan een heel andere politieke overtuiging heeft dan de “kotmadam” van Merchtem.

Ik werk mijn oefeningen rustig en geconcentreerd verder af. Het is heerlijk stil en de zon komt stilaan in alle pracht omhoog geklommen. Ik voel de levensenergie in mijn hele lichaam zinderen naarmate de oefeningen vorderen. Vinken, meesjes, winterkoninkje en nog een klad andere vroege vogels geven als begeleiding een schitterend concert ten beste. Daar tussendoor een koekeloerende Alexander die niet ophoudt de aandacht op te eisen. Hij verwacht duidelijk een portie ontbijt te bekomen van mij. Maar die vlieger gaat niet op.

“Ga naar uw kot, ik meen het. Het is gedaan met geven en toegeven!” 

Maar Alexander blijft hooghartig op post en schreeuwt luid: “Kot, kot, kot, que dette!”

Zou hij dan toch een Waalse haan zijn?

SOCIALE AFSTAND

Lieve medemens

vanop een afstand

heb ik

je lief

of liever:

BEN ik

je lief

want veel beter

dan het werkwoord

“hebben”

is het werkwoord

“ZIJN”

Yogannes

Brief aan Meester

Geliefde Meester,

ook al ben je niet meer in je aardse lichaam

- of juist daardoor -

voel ik jou heel dichtbij aanwezig;

jij bent er als ik ’s ochtends ontwaak

bij mijn energetische oplaadoefeningen

bij mijn meditatie

wanneer je mijn houding corrigeert

of mijn afdwalende geest opnieuw laat focussen

op het spirituele oog

waar jij tastbaar aanwezig bent

net als in mijn hart

en in elke cel van mijn lichaam.

Jij bent er altijd

ook al ben ik mij daar niet immer van bewust

doorheen de hele dag bij al wat ik doe

en ook ’s nachts waak je over mij

als een zorgzame moeder over haar kind.

Jij haalde me uit een jarenlange

donkere depressieperiode

en deed mij weer volop leven

en gaf mij inzicht in wat werkelijk waar is.

Jij leerde me in stilte naar binnen te gaan

en toonde mij een glimp van de gelukzaligheid

die ons allen te wachten staat

wanneer we ons Zelf

totaal verwezenlijkt hebben.

Jij begeleidt mij als een volmaakte gids

op het spirituele pad

en behoedt mij voor pijnlijk verdwalen;

jij beurt me op

wanneer ik moedeloos word

en draagt mij wanneer ik vermoeid ben;

jij troost me wanneer ik verdriet heb

jij heelt mij wanneer ik ziek ben;

jij laat me bij elke ontmoeting

het goede en goddelijke

in de ander zien;

jij bent er werkelijk altijd en overal,

mijn trouwe vriend

en dierbare geliefde.

Jij bent mijn volmaakte Meester,

mijn door God gezonden

liefhebbende Goeroe.

Dankbaar voor dit allergrootste geschenk

groet ik u

eerbiedig buigend

en wil ik mijn liefde voor u

met Gods genade

verenigen met

uw alomvattende

onvoorwaardelijke

altijd nieuwe

gelukzalige

Liefde.

uw toegewijde leerling,

Yogannes

Een schrijven ter gelegenheid van de verjaardag van de Mahasamadhi van Paramhansa Yogananda (7 maart 1952)

ASWOENSDAG

ik bestond altijd al

bewoog mij tijdelijk in het stof

keer op keer

telkens weer

tot ik de klank hoorde

van het lied van de geLIEFDE

en ik voor altijd weerkeerde

in de gelukzalige Geest

van waaruit ik (n)ooit

was heengegaan

Yogannes

Wereldwijd gemor en gemompel

Bij de meeste wereldleiders is er een hoek af

vandaar dat de wereld vierkant draait 

en toch is de aarde rond…

Goddank is God er ook nog!

Zo wentelt de eeuwige cirkel

van opeenvolgende cycli gewoon door.

Het leven gaat verder

omdat het er altijd al was

en altijd zal zijn

Sint-Maarten en Zwarte Piet, een verhaal apart…

Wanneer in gezelschap het gesprek over Sinterklaas gaat, vertel ik meestal dat ik als kind nooit iets van Sinterklaas gekregen heb. Naast medelijdende blikken en vragen als “Ach, waren jullie dan zo arm?” merkte men dan ook wel eens op: “Was jij dan zo stout?”. Waarop ik mij dan haastte om te zeggen: “Bij ons kwam Sint-Maarten”.

Inderdaad, in onze streek –tussen Aalst en Dendermonde – kwam en komt op 11 november die grote kindervriend net zoals die andere Sint bij de kinderen speelgoed en snoep brengen. Als kleuter wist ik niet wat “Wapenstilstandsdag” eigenlijk was; ik dacht dat wij op 11 november niet naar school hoefden om met ons speelgoed van Sint-Maarten te kunnen spelen. Niet alleen de Sint kwam op die feestdag langs, ook Zwarte Piet was daar altijd bij. Op geen enkel moment kwam het bij ons of onze ouders op om daar iets negatief in te zien. Integendeel, Zwarte Piet was en is een heel sympathieke kerel, een goede vriend van Sint Maarten die hem graag helpt met het uitdelen van al dat speelgoed en lekkers. De zak die hij droeg diende uitsluitend om al dat moois en heerlijks in op te bergen. Dat er stoute kinderen in terecht zouden komen was enkel kwaadsprekerij van nijdige of onwetende mensen. Er waren en zijn immers geen stoute kinderen, enkel brave die weliswaar al eens ondeugend uit de hoek kunnen komen. Maar dat deden de Sint en Piet zelf ook wel eens…

Sint-Maarten leefde in de vierde eeuw en was feitelijk afkomstig van een streek die nu in Hongarije ligt; hij was daar bij het Romeinse leger. Toen hij in Amiens (Frankrijk) bij de stadspoort een verkleumde bedelaar zag, werd hij diep getroffen door medegevoel en gaf de arme man de helft van zijn mantel om hem te beschutten tegen de vrieskou. Waarom “slechts” de helft, zou je kunnen denken. Maar als Romeins soldaat was de helft van zijn kleding bezit van het leger en de andere helft moest hij zelf betalen. Hij gaf zijn eigen deel dus volledig weg en respecteerde het eigendomsrecht van Rome.

Als tweede grote gewetensbezwaarde in de geschiedenis (Jezus van Nazaret was de eerste die het zwaard afzwoer en weigerde geweld te gebruiken, ook al kon Hij daarmee zijn eigen leven gered hebben) verliet Martinus het leger en bekeerde zich tot christen. Uiteindelijk werd hij zelfs bisschop van Tours. Al was dit voor de nederige heilige man tegen wil en dank. Hij verborg zich aanvankelijk zelfs in het ganzenhok toen de mensen hem kwamen halen om zich bisschop te laten wijden.

In heel Europa werd hij geëerd en gevierd als een rechtschapen, vrijgevig en doorbrave mens. Een heel belangrijk spiritueel man die vele mensen hier te lande inspireerde en leerde wat ware liefde en solidair delen met elkander is.

Kortom, Sint-Maarten is net zoals Sinterklaas een groot heilige en kindervriend. En Zwarte Piet een evenwaardige vriend en metgezel. Toen een paar jaar geleden een Nederlander op de Vlaamse Televisie kwam verklaren dat Zwarte Piet moest verdwijnen vanwege racistisch, viel ik haast achterover van verbazing. Daar had nog nooit een mens hier zo over gedacht. Ik dacht zelfs eerst dat het een (flauwe) grap was maar algauw bleek het bittere ernst. Absurd gewoon! Ik kan nog ergens begrijpen dat bepaalde mensen zich terecht gediscrimineerd voelen in onze samenleving en heb daar het grootste respect voor. Maar om dit kinderfeest zodanig te misbruiken om hun slachtofferrol uit te spelen, dat vind ik wel straf. Ik heb als kind en later als volwassene (als groot kind dus) heel wat Pieten meegemaakt, in alle kleuren en maten en ook vrouwelijke en gender-neutrale. Geen enkel probleem, geen enkele racistische of anderszins negatieve bijgedachte gehad.

De sfeer rond Sint-Maarten en Sinterklaas moet weer gezellig en feestelijk worden. Ja, een feest van vreugde en ware solidariteit zonder verkrampte protesten. Geen gekneuter en geleuter meer! Complexloos genieten is de boodschap. En wie dan toch nog zo nodig kleingeestig en boos wil zijn, moet dan misschien toch maar eens in die zak van Zwarte Piet gestopt worden!

VROEGE HERFSTBLUES

Donker dreigende mastodonten van donderwolken stapelen zich alarmerend op. Hele bakken regenwater worden met nietsontziend geweld gegoten over groene en niet-groene oppervlakten. De uitgedroogde ondergrond  van de aarde zwelgt al het water gulzig in één keer naar binnen en laat niets wat groeit de kans om de dorst te lessen. Stenen en beton verhinderen de regen om de natuur te bevloeien en opnieuw te doen groeien. In plaats daarvan komen er overstromingen en andere wateroverlast. Vernietigende windstoten en tornado’s laten een spoor van vernieling na. De Apocalyps? Nee hoor; zo plots als de hel losbrak, zo snel is alles weer rustig. De zon breekt door en dan kan men het herfstlandschap – al is het nog volop zomer – overschouwen. Overal bladeren die veel te vroeg van de bomen gedwarreld zijn. Verscheurde bloemblaadjes, slachtoffer van de genadeloze stormwind. En dan trekt de zon trekt zich  alweer terug achter een scherm van nieuwe reusachtige, pikzwarte wolkenmassa’s.

Ik voel een enorme sluier van melancholie over mij heen komen. De zomervakantie nadert zachtjes haar einde en het lijkt of het al diep in de herfst is. De scholieren kunnen al aan spijbelen denken en de werknemers aan staken. De politiekers aan kibbelen, de rijken aan frauderen. Kortom, de gewone gang van zaken. Al overdrijf ik nu natuurlijk wel; het gaat heus niet zo slecht met onze samenleving. We krijgen door de (sociale) media een vertekend beeld voorgeschoteld dat geïnspireerd wordt door de jacht naar kijk- en leescijfers, door reclame en commercie dus. Doemdenken is uit den boze, al blijven waakzaamheid en zorgzaam zijn wel geboden.

In feite stijgt juist stilaan het bewustzijn van de mensheid. Meer en meer mensen realiseren zich dat materialisme niet alles is. Teveel geld maakt niet gelukkig (veel te weinig evenmin). Een evenwichtig en harmonieus bestaan is wel degelijk mogelijk, mits een zekere inspanning en inzet. Op basis van liefde en gelijkwaardigheid met elkaar omgaan is geen utopie. In vrede leven vergt veel minder financiële middelen dan een wereld vol wapengeweld in stand houden. Oorlog brengt enkel ellende mee en lost niets op, integendeel. In goede verstandhouding leven met je buur, je naaste, is veel eenvoudiger en rustgevender dan ruzie maken of onverschillig afstand houden.

Ik sluit mijn ogen en kijk in stilte naar binnen. Geen herfststorm hier, zelfs geen enkele seizoenswisseling. In de vrede van meditatieve stilte is er alleen maar lente. Idyllische landschappen, golvende groene heuvels, klaterende beken, kleurrijke bloemen, hemelse muziek… Gelukzalige zielen die teder omgaan met elkaar. Een onuitputtelijke bron van Liefde. Laat het buiten maar stormen en tempeesten, hier diep vanbinnen is het een oase van vredige rust en intense vreugde.

De blues is weggewaaid en heeft plaatsgemaakt voor blijheid en optimisme. Door de ogen te sluiten in stilte is het hart opengegaan en is de ziel tevoorschijn gekomen. Wat het oog niet kan zien, het oor niet kan horen, dat ervaart de ziel intuïtief. Stem je af op de ziel en je komt meteen in de stemming. Binnenin schijnt immer de zon van het Zijn. Bye-bye blues, welcome happiness…

Yogannes

Allerliefste Moeder,

In de volksmond wordt wel eens gezegd dat men “zijn familie niet kiest” en dat “het lot” bepaalt of men bijvoorbeeld in een paleis, een doorsnee huis of ergens in een sloppenwijk geboren wordt. Aloude wijsheden en diepe spirituele inzichten brengen echter een heel ander beeld naar voren. Elke ziel bepaalt zelf waar, wanneer en in welke omstandigheden een nieuw lichamelijk leven binnengetreden wordt. Op het eigenste ogenblik dat ergens op aarde twee mensen intieme gemeenschap hebben, komt de ziel vanuit de astrale dimensie bij het verenigen van de mannelijke zaadcel en het vrouwelijk eitje in de moederschoot naar binnen en begint het bezielde leven dat leidt tot de geboorte. De ziel kiest die ouders en die levensomstandigheden uit die de meeste kansen bieden tot de levenslessen die nodig zijn om uiteindelijk volmaakt gelukkig te worden.

Zo heeft mijn ziel destijds gekozen om jou als moeder en Va als vader te hebben. Op het ogenblik dat jullie in een lieftallig landelijk dorp op de ouderlijke boerderij van Va woonden en al een flink dochtertje hadden, kwamen jullie in liefde intiem samen om het jonge gezinnetje nog verder uit te breiden en op datzelfde moment spoedde mijn ziel zich vanuit de astrale hemel naar die ene lichtflits die dat unieke moment aankondigde. In mijn latere leven is het nooit meer gelukt maar die keer won ik een snelheidswedstrijd J. En dan nog tegen vele andere concurrenten die maar al te graag ook in zo een gelukkig gezin terecht wilden komen. Na bijna negen zalige maanden in uw moederschoot wilde ik al naar buiten om de eerste sneeuw te kunnen zien en zo kwam ik iets vroeger dan voorzien ter wereld.

Een gelukkiger jeugd kon ik niet hebben: ondanks mijn hooggevoeligheid, onzekerheid en bijwijlen angsten in die toch jachtige en vaak harde wereld kon ik altijd terug vallen op de warme, veilige geborgenheid van ons gezin. Samen met mijn zussen kreeg ik alle kansen en zonder al te zeer verwend te worden, ontbrak het ons nooit aan iets. We hebben als kind nooit ten volle beseft hoeveel opofferingen jij en Va gemaakt hebben om ons een zo goed leven te kunnen bieden. Daar kunnen wij, de kinderen, jullie nooit genoeg voor bedanken! Mijn ziel had dat uitstekend voorzien: een prima opvoeding in een liefderijk nest. Met tedere troost bij groot en klein verdriet, ondersteuning  en goede raad bij al wat we ondernamen.

Ik kan mijn ziel enkel feliciteren om zo een schat van een moeder uitgekozen te hebben en dankbare vreugde vult dan ook mijn hart. Jij bent en blijft voor alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen de zon in ons leven. Een allerfijnste Moederdag gewenst!

In innige liefde,

je zoon Andre

Brief naar de andere kant

Liefste Va,

Het is al meer dan tien jaar geleden dat je heenging naar de overkant. Je zou op 20 april 90 jaar geworden zijn en op 7 september vijfenzestig jaar getrouwd met Moe… Dat zou nog al eens een feest geweest zijn! Je hield erg veel van familiale bijeenkomsten; alle kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen gezellig bij elkaar. Je kon daar net zoals wij erg van genieten.

Je bent dan ook nog telkens voelbaar aanwezig – zij het niet lichamelijk- wanneer we samenkomen om iets te vieren.

In het ouderlijk huis, in de tuin, bij je foto, overal waar de herinnering aan jou tastbaar is, kom je weer in onze gedachten.

Familie; buren en kennissen zeggen me telkens weer hoe goed ik op jou lijk, steeds meer. Daar ben ik fier op.

In mijn dagelijks gebed en meditatie heb je een bijzondere plaats. Een liefdesband is niet gebonden aan tijd en ruimte.

Al kan ik het mij niet concreet voorstellen, ik weet intuïtief dat je het nu goed hebt; geen pijn of zorgen meer, geen materiële beslommeringen. Welverdiende rust na een leven van hard, heel hard werken.

Voor je gezin was niets je teveel; onvermoeibaar zorgde je ervoor dat we allen konden studeren en niets tekort kwamen. Samen met Moe vormde je warme thuis, een nest van geborgenheid.

Ook nu nog voelen we je meelevende aanwezigheid; je blijft voor ons zorgen, vanaf de overkant.

Al weten we dat je in feite nog steeds bij ons bent, toch is er bij ons allen nog een gevoel van gemis en een weemoedig verlangen naar een lijfelijk weerzien. Zeker op momenten als Kerstmis, Nieuwjaar, verjaardagen, Vaderdag …

Het overwegende gevoel blijft er toch een van diepe dankbaarheid en vreugde jou als vader gehad te hebben. Je verhalen, je levenswijsheid, je voorbeeld, je inzet… dat alles blijft innig bewaard in ons hart.

Het lag niet in onze aard vaak te zeggen of uitbundig te tonen hoezeer we van elkaar hielden. We begrepen elkaar zwijgend en voelden mekaar in stilte aan. Genegen verbondenheid behoeft geen grote woorden of omslachtige gebaren.

Dag Va, het ga je goed.

We blijven aan je denken.

En eens zien we elkaar weer.

Je zoon,

Andre

Mijn goeroe

ik zie jouw stralende glimlach

in de lach van elk kind,

van elke medemens

ik neem jouw kracht waar

in eender welke vorm van energie:

zon, water, wind

ik voel je mededogen en troost

bij elk lijden, elk verdriet

van elk mensenkind

jouw aanmoediging

activeert mij

doet mij volharden

jouw denken

stuurt mijn gedachten

in de juiste richting

jouw vrede stroomt

in mijn innerlijk gemoed

en straalt verder door

jouw vuur steekt

mijn enthousiasme aan

in meditatie, gebed en werk

al wat ik doe, denk of voel

ondersteun jij

met jouw handelen, gedachten en gevoelens

afgestemd op jou

geniet ik in volle vrijheid

van een vreugdevol leven

slechts één verlangen heb ik nog

voor altijd één te mogen zijn

in jouw gelukzalige Liefde

een verlangen dat jij

al lang –altijd al- hebt vervuld

al was ik mij daar niet meer van bewust

tot jij mij deed ontwaken

uit de nachtmerrie van illusie

om voorgoed wakker te worden

in de heerlijke werkelijkheid

van altijd nieuwe vreugde

Yogannes

Paramhansa Yogananda

Mahasamadhi 7 maart 1952

Weet je

De waarheid is absoluut. Een zogenaamd “wetenschappelijke” benadering van de waarheid zal altijd ontoereikend zijn omdat het wetenschappelijk onderzoek zichzelf begrenst en beperkt tot zintuiglijke waarneming. De werkelijkheid is – letterlijk- oneindig veel ruimer dan wat wij met onze beperkte zintuigen en ontoereikend verstand kunnen (be)grijpen.

Enkel door intuïtie kunnen wij de waarheid doorgronden en dat kan alleen maar door regelmatige diepe meditatie verwezenlijkt worden. Dan weet je intuïtief wat leven, “zijn” echt is. Dat gaat verder dan geloven of gissen of zichzelf of anderen iets “wijsmaken”. Degene die weet, hoeft geen bewijzen meer want ervaart de werkelijkheid zoals die is. Wie gelooft kan nog twijfelen. Wie (nog) niet gelooft, zal niet eens de waarheid zoeken of vruchteloos in het duister (wetenschap, bijgeloof, illusie) tasten. Alleszins is er geen tegenstrijdigheid tussen wetenschap en spiritualiteit, alleen is het bovenbewust weten vollediger en ruimer, ja allesomvattend.

De waarheid, de ware zin van het leven is niet in woorden te omschrijven, je moet dit echt zelf ervaren (in diepe innerlijke stilte, meditatie). “Liefde” komt nog het dichtst in de buurt; universele, onvoorwaardelijke en duurzame liefde; ’t is maar dat je ’t weet…

Ganzen  in de sneeuw

Oranje bekken zweven

In een witte wei

HET DIEPSTE VERLANGEN

Toen ik nog een klein kind was

had ik het hoopvol verlangen

groot te zijn

dan zou ik

alles weten

alles mogen en kunnen

en geen angsten meer kennen…

Toen ik groot en volwassen was

had ik het dromerig verlangen

weer een kind te mogen zijn

vol enthousiaste verwondering

voor al het schone

en vol vertrouwen

in het goede…

Nu ik weet

dat ik uw kind ben

en Gij alwetend en alomtegenwoordig

en onvoorwaardelijk liefhebbend

als een universele Vader en Moeder

voor al uw kinderen

heb ik nog maar één verlangen:

één te mogen zijn met U

en zo voor altijd

geborgen te mogen zijn

in uw oneindige Liefde.

Yogannes

TOEKOMSTVISIOEN

Een golf van bewustzijn

overspoelt de planeet

het inzicht groeit

dat een drastische ommekeer

zich opdringt

Ieder mens is gelijkwaardig

en heeft recht op

totale zelfontplooiing

met alle rechten

en plichten vandien

Het schandelijk uitputten

van natuur

fauna en flora

moet omgebogen worden

naar een duurzaam

produceren en verbruiken

Bovenal moet Liefde

de leidraad zijn

voor elk woord,

voor elke daad;

welzijn moet primeren

boven welvaart

Elke vorm van geweld

moet geweerd worden

geen cent nog

mag gaan naar oorlog, leger, wapens

of ander mensvernietigend tuig

Bloesems van vrede

en verdraagzaamheid

moeten bloeien

en vruchten van rechtvaardigheid

voortbrengen

De toekomst

komt ons toe

allen samen

werken we

aan een betere wereld

te beginnen met onszelf

ons ware Zelf

Yogannes

Aan mijn geliefde goeroe Paramhansa Yogananda

Jij bent altijd bij mij

waar ik ook ben

wat ik ook doe

waaraan ik ook denk

je bent steeds tastbaar nabij

je belofte getrouw

Wanneer ik in jouw zachte ogen kijk

raakt mijn hart vervuld

van intense blijdschap

dankbaar vertrouwen

en warme, innige liefde

Wanneer ik jouw stralende blik ontmoet

vind ik aanmoediging als ik het even niet zie zitten

meevoelende troost bij verdriet

serene kalmte bij angst en onrust

vrede en vreugde

immer nieuwe tederheid

Geliefde goeroe,

jij houdt van mij

als een moeder van haar kind

als een dierbare vriend van een vriend

als een geliefde van een teerbeminde

Met altijd liefdevolle zorg

glimlachende gemoedelijkheid

zing je in mijn ziel

diepe hemelse klanken

van eeuwig bewuste aanwezigheid

innerlijke golven van krachtige energie

een stille oceaan van goddelijke gelukzaligheid

Yogannes

KERSTMIJMERING

De hele mensheid lijkt wel op de vlucht. Voor honger, kou, natuurramp, oorlog, armoede, voor een heleboel mogelijke redenen…

Ieder mens is op zoek naar liefde, vriendschap, geluk, veiligheid, vreugde, gezelschap, geborgenheid, zinvolle bezigheid…

Elk levend wezen is bang voor pijn, ziekte, dood, ellende…

In plaats van allen tezamen te strijden tegen alle onrecht, haat, geweld…, bestrijden we elkaar en maken het nog veel erger.

Het bekrompen beschermen van de eigen zekerheid en van materialistisch bezit ontaardt in een wereldwijde verslechtering van de situatie.

En toch, het bewustzijn groeit dat enkel door samen te werken op basis van volledige gelijkwaardigheid een oplossing mogelijk is voor iedereen.   Solidariteitsacties, bewustmaking van ecologisch en vredevol leven, rechtvaardige verdeling van gronden en goederen, oog hebben voor verdrukten, daklozen, kansarmen … Er groeit een hoopgevend Licht van Liefde onder de mensheid dat almaar meer schijnt en tedere warmte brengt. Vrede op aarde is geen utopie, oorlog en geweld en al wat daar mee te maken heeft is daarentegen juist een illusie. Nog nooit in de geschiedenis van de mens hebben wapens en geweld ook maar iets opgelost. Integendeel, oorlog en bloederige revoluties hebben alles alleen maar erger gemaakt en onrecht bestendigt.

Laten we de vrede en het inspirerend Licht van Kerstmis het hele jaar door schijnen in ons hart. Het leven kan zoveel mooier zijn met op tijd een bemoedigende glimlach, een vriendelijk woord, een warme knuffel te schenken.

“Nog steeds brengt het Kindje zijn boodschap van vree, voor alle goedwillenden onder ons mee….”

Zalig Kerstfeest, vrede en alle goeds!

Yogannes