Welkom. Mijn naam is Nathalie,ik heb een man uit de duizend en twee schatten van kinderen. Wij zijn allen overgelukkig,want ik mag jullie vertellen dat onze derde spruit op komst is! Wij hopen dat wij rond 1 juni 2008 een kerngezond zusje of broertje mogen verwelkomen.
Zoeken in blog
yldunina
05-10-2007
Kent iemand dit???
Ik ben vandaag 5 weken en 5 dagen zwanger. Bij mijn vorige zwangerschappen had ik van allerlei zwangerschapskwaaltjes en nu dus eigenlijk niet... En als je dan overal leest dat wanneer je last hebt van misselijkheid de kans op een miskraam veel kleiner is dan begin je je toch wel enorm zorgen te maken!!! Heeft iemand dit ook aan de hand gehad??? Ofwel zou er een enorm gat in mijn geheugen zitten en waren al die kwaaltjes bij mijn vorige zwangerschappen ook later,ik weet het echt niet meer...
De tijd leek wel te blijven stilstaan!!! Het wou precies maar geen 19u00 worden. Om 18u30 heb ik besloten om niet te bellen voor de uitslag,maar gewoon terug langs te gaan. Dus 10 minuutjes later zat ik opnieuw in diezelfde wachtzaal dan 's morgens. En hoewel ik daar alleen zat,leek ook dit weer een eeuwigheid te duren!!! Eindelijk ging de deur open en kon ik naar binnen. Toen kreeg de dokter nog telefoon en wist ik het dus nog steeds niet. Gedaan met bellen zei ze dat ik toch enkele dingen te kort had en dat we eens moesten kijken wat we daaraan konden doen,even vergat ze me te vertellen dat ik ..... inderdaad zwanger was!!!!!! Mijn geluk kon niet meer op,ik was zo immens blij!!! Een geschenk uit de hemel. Ik liet dan ook na nog wat bespreking meteen mijn papieren voor het fonds van beroepsziekten invullen en zou dus vanaf morgen niet meer werken. Gelukkig zat er na mij niemand meer in de wachtzaal,want we praten nog tot 20u00 verder,even bijkletsen,hadden elkaar al lang niet meer gezien. Naar huis gegaan en het blijde nieuws verteld aan de overgelukkige papa,hij stond mij al aan de voordeur op te wachten toen ik thuis kwam. Was duidelijk toch ook wel zenuwachtig geweest,maar kan dat alleen beter verbergen als mij. Toen volgde nog de heel moeilijke taak om alle ouders van de 11 opvangkindjes op te bellen en hen te vertellen dat ik zou stoppen met werken. Tot op vandaag heb ik het er nog moeilijk mee dat we niet echt afscheid hebben kunnen nemen,maar ze komen beslist nog eens allemaal langs.
Geduld is iets wat ik niet ken. Dat werd een dag later zondag 23-09-2007 al vlug duidelijk. We hadden afgesproken enkele dagen te wachten eer we weer een zwangerschapstest zouden uitvoeren,maar ik had nog één test in huis en mijn vingers jeukten. Heel de dag hadden we eigenlijk bezoek,of hoe met ik het noemen,mensen die kwamen helpen met nog enkele kleine verbouwingswerkjes. Het spookte heel de tijd door mijn hoofd,kon er echt mijn aandacht niet bijhouden,was ik zwanger of niet??? Toen ik rond 16u30 naar binnen ging om aan het eten voor zeven personen te beginnen kon ik het niet langer laten en trok naar de badkamer om opnieuw een test uit te voeren. Weer was de test de eerste tien minuten negatief,maar er kwam later weer een streepje en ik begon helemaal aan mezelf te twijfelen,leek het alleen maar of het streepje wat vlugger kwam dan voordien of dacht ik het alleen maar,was het streepje toch precies ietsje feller als voordien of dacht ik dat alleen maar?!?! De onzekerheid en nieuwsgierigheid was niet meer te doen!!! 'S avonds nog eens met mijn man besproken en we vonden het samen beter als ik maandag morgen zou gaan laten bloed trekken,dan wisten we het zeker,want misschien waren we ons iets aan het voorstellen wat er niet was. Weer geen duidelijkheid dus.
Het is even geleden dat ik nog iets ben komen vertellen,maar de tijd heeft echt niet stil gestaan!!! Op vrijdag 21-09-2007 deed ik 's morgens een zwangerschapstest en die was negatief,mijn hoop was nog niet helemaal verloren,want ik voerde de test immers weer een week te vroeg uit. Misschien toch wel wat teleurgesteld begon ik om 7u30 aan mijn werkdag. Wanneer mijn man 's namiddags wakker wordt gaat hij zich vlug douchen,even later komt hij naar me toe met de vraag of ik een zwangerschapstest heb uitgevoerd. Ik zeg "ja,maar die was negatief. Waarom?". "Zeker van?" Ik zeg "ja echt". Even later vraagt hij me dat opnieuw,weer het zelfde antwoord en nog wat later nog eens. Ik snap er niets meer van en wordt zelf wat boos,"waarom geloof je me nu niet gewoon". En toen kreeg ik dus de uitleg,ik had blijkbaar de zwangerschapstest laten rondslingeren op de badkamer,dom ook. En toen ik teste 's morgens was de uitslag negatief. Nu uren later toen mijn man de test vond,was er een heel heel heel licht streepje te zien,echt miniem,maar het was er wel. En nu??? We willen het maar al te graag geloven dat ik zwanger zou zijn!!! De bijsluiter nog eens grondig doorgenomen en wat stond daarop?!? Na 15 minuten mag er geen resultaat meer afgelezen worden. Op internet gezocht...ook geen duidelijk antwoord. Mijn man naar de winkel gestuurd om een nieuwe test. Even later kwam hij thuis met 2 testen,hij kent mij goed en wist dat ik het toch niet bij één zou laten. We voerden direct opnieuw een test uit,weer hetzelfde,eerst geen streepje,maar een hele tijd later toch weer dook dat miniscule streepje op. Wat zat ik vol zenuwen,ik wou zo graag geloven dat ik zwanger was!!! We besloten nog maar niet te juichen en enkele dagen af te wachten.
yldunina
