Welke auteur zou blijven schrijven als hij geen boek verkoopt? Welke krant wordt uitgegeven als ze niet wordt gelezen? Wie blijft er schrijven als hij niet weet of hij gelezen wordt?
Of het aangenaam lezen is krijgen velen lezersbrieven. Mijn stapeltje blijft leeg. Aangenaam lezen mag niet verward worden met leuke, grappige mededelingen. Aangenaam lezen kan ook weggelegd zijn voor de diepere gedachten, donkere waarheden, verdrietige gebeurtenissen.
Niet alle lezersbrieven zijn even vlot van pen als die van de auteur. Als dat wel zo zou zijn, dan zouden de lezers auteurs worden. Sommige brieven bevatten simpele boodschappen zoals vb 'bedankt', anderen zorgen ervoor dat de auteur moet nadenken of een glimlach laat ontsnappen. Niet elke boodschap van de auteur vraagt een repliek, het hoeft geen antwoord te zijn of per kerende, maar een teken dat hij gelezen wordt,zal hij zeker weten te apprecïeren. Want, wie schrijft er nu voor niks? Iedere schrijver kent graag zijn lezer.
Heeft er iemand deze nacht de maan gezien? De sterren? De kudde schapen aan de hemel? Hemels om naar te kijken en bij weg te dromen. Dromen van rust, vakantie, ontspanning, leuke dingen, gezellig iets,... Het was geen zwoele zomeravond, eentje waarbij de terrasjes overvol blijven. Het was een doordeweekse, zomerse avond. Eentje niets bijzonder en toch... Tijd nemen om te genieten, om naar te kijken. Juist doordat het zo 'gewoon' is, verwonderd staan over de eenvoud, het 'simpele'. Iets wat alle dagen aan ons voorbijgaat, mee met de kudde drijven. Zo gaat het met de meeste dingen, ze zijn zo normaal, ze gaan aan ons voorbij zonder gezien te zijn. En toch zijn het die zaken die ons geluk bepalen, de kleine attenties, een onverwacht telefoontje, een knuffel van de kinderen, een kat die trouw mee op wandel gaat, ...
Reddingsactie nr. ???? Hij zal het niet leren, Poesie! Vanuit mijn slaapkamer het dak op van de veranda. Durft hij door de vangnetten voor de zon (zonnewerende doeken op dak van veranda) niet terug slaapkamer binnenspringen, de panter! ;-) Hij kijkt meelijwekkend naar mij. Mijn hart smelt en ik snel naar beneden, op zoek naar ladder. Ga één van de volgende eens uitkijken naar vaste trap! Ik kan immers om de paar dagen, de ladder verplaatsen van berging naar veranda. Geen sinecure! Het ding (ladder) is een antiquiteit en weegt als lood. Het woord manoeuvreren was in die tijd nog niet uitgevonden en dat is te merken aan de ladder. Ben nog steeds op zoek naar het middelpunt om hem in balans te brengen als ik hem draag, draai en tegen de muur plaats.
Poesie kent de ladder ondertussen als zijn tweede beste vriend. (de eerste ben ik, ik die hem eten geef ;-) ) Het is mooi om zien hoe hij eerst voorzichtig voelt of het houten kader stevig genoeg geplaatst is. Nadien pootje, per pootje de treden afdaalt. Halverwege houdt hij steevast halt, kijkt omhoog, kijkt naar beneden en met voorzichtige schreden daalt hij verder, tot de laatste sport! Dacht dat het uit voorzichtigheid was, maar verdenk hem er ondertussen van te genieten van de aandacht van zijn publiek! Met verwonderde blik slaat Asabi dit gade (ik hoop niet dat hij dit bestudeert!) en ik vind het telkens een plaatje om Poesie zo voorzichtig bezig te zien. Maar als dit spel nog lang gaat duren, krijgt hij zijne trap, zonder publiek!
Draaien, keren, de slaap niet kunnen vatten. Waarom? Geen idee. Mijn gezelschap is aanwezig en ligt al uren te ronken. De nacht is fris en donker. Geen gepieker, geen zorgen. Elke avond volg ik hetzelfde ritueel (is nodig, vlgs de boekjes). Elke avond hetzelfde uur naar bed (is nodig vlgs de boekjes). Geen cafeïne, niet zwaar getafeld.(dus volg de regels van de boekjes) Ok, tv staat aan (mag niet vlgs de boekjes, maar één zonde laat ik mezelf toe). ;-) Heb ik dat juist nodig, een zacht gepraat op de achtergrond. Zoals een sprookje dat voor het slapengaan tegen kinderen verteld wordt. Even indommelen en weer wakker. Zo tot 'smorgens als de zon begint op te komen. Blij dat de nacht voorbij is, jammer dat ik niet beter ben uitgerust.
Zou het een beetje kriebelen, nu het academiejaar ook voor mij terug van start gaat volgende week? Zou het misschien komen doordat ik nieuwe plannen qua studierichting heb? Of was Klaas Vaak mij vergeten? ;-)
Moet ik mijn mails 'smorgens of 'savonds laat gaan schrijven? Al was het maar om niet al teveel nonsens neer te typen.
Het excuus om niet al te vroeg in de ochtend beginnen te schrijven : ben ik nog niet helemaal wakker, noch mijn oogleden,noch mijn handen kunnen dan het vingervlugge, betere typwerk aan, van mijn hersenen niet gesproken, het échte denkwerk gebeurd tijdens de dag (vraag me niet hoe laat, ergens tussen ontbijt en avondsnack) en over typfouten zal ik niet beginnen, dat werkt immers samen met de hersenen-vingers-ogen. ;-)
'sAvonds laat wil ik al eens een opflakkering hebben, overpeinzingen van de dag voor het slapengaan, bij het ondergaan van de zon, beetje melancholie dat die sfeer met zich meebrengt. Dus zo heel vrolijk zijn die mailtjes dan niet. ;-) Ook dan is mijn brein aan het afzwakken (voorbereiding op het horizontaal liggen), de ogen worden moe (troebel zicht), de vingers zijn moe van het werken gedurende de dag, ach en denken ... dat latere uur brengt alleen verwarde gedachten met zich mee.
Zal ik dan gaan voor een integrale verbinding brein-mail? ;-) Er zouden dagelijks boeken gevuld worden met mijn gedachten. Het selecte gezelschap voor wie ik dit voorbehoud zou leesvoer hebben. Soms drama, soms romantiek een vleugje sf, een tikkeltje realiteit, psychologie en hopelijk een overdosis humor!
Heeft niet ieder van ons zijn donkere kant : een kant die we niet willen kennen, niet willen erkennen, niet willen zien en sommigen inderdaad niet zien bij zichzelf. Een donkere kant, een evil twin brother.
Het is op zich niet iets om los te laten. Maar het onder ogen zien dat niemand van ons beter is als de ander zou op zich niet slecht zijn. Weten wat er in ons schuil gaat en daardoor trachten aan de ketting te leggen. Niet loslaten , af en toe trachten uit te breken maar ervoor zorgen dat het 'beest' nooit de massa wordt ingestuurd. (ok, in mijn verbeelding zie ik het allemaal voor mij. Ik hoop dat jij kan volgen) Een zwarte lucht, een bloedhond blaffende, trekkende aan de ketting, schuim om z'n muil, 'bloeddoorlopen ogen', ... en met koest klaart de hemel op, gaat de hond liggen slapen, één oog even open en gelijk zich nestelen en liggen ronken.
Het is niets om fier over te zijn, het is ook niet om beschaamd over te zijn. Het is nu zo dat mensen zo zijn. (geleerd op mijn planeet en dus naar het evenbeeld geschapen, helaas) Aan jezelf ken je een ander. Of is het aan een ander herken je jezelf? Onder ogen durven zien en ermee leren omgaan, dat zal het begin van beterschap zijn. Van welke beterschap zal elk mens die het erkend voor zichzelf moeten uitmaken. Ik persoonlijk denk van een beter mens. Een mens met meer respect voor de ander en met betere inzichten in zichzelf en anderen. Ook een soort van rust door het beest getemd te hebben. Alhoewel ... van honden mag je nooit 100% zeker zijn. ;-)
Eindelijk na jaren gedroomd, gewikt en gewogen : mezelf een 'bolderkar' gekocht! Het is geen grootse aankoop, geen waarvoor je jaren moet sparen. Maar wil niet toegeven aan de reclamefolders, niet zwichten voor een aanlokkelijke affice in de winkel. Wil weloverwogen overgaan tot het uitgeven van mijn geld. (gelukkig denk ik niet telkens jaren voor elke aankoop die ik doe)
Jaren, droom ik van zo'n kar. Moet natuurlijk kunnen dienen. Makkelijk gevonden : mijn hout kan ik de winter van ouders tot bij mij vervoerd worden. Neefjes en nichtjes kunnen er in de zomer meespelen. Maar toch wou ik niet dat het zoiets zou worden van 'ik wil hebben', dus kopen dat ding! Nee, ik wil genieten en blij zijn waar ik al zo dikwijls nee heb gezegd voor mezelf is vandaag een ja geworden.
Eigenlijk was het toch geen geplande aankoop. Ging naar de winkel voor ander materiaal (heb ik me ook aangeschaft) en bij de uitgang .... een paar dozen mooi gestapeld, bovenaan een groot bord met de prijs... Stond aan de kassa : ja/nee/ja/nee/ .... JA! Dacht na jaren dromen,... maar dus niet geheel gewikd en gewogen.
