Mijn katten zijn overgegaan tot hun winterrust (alsof het ooit anders is) en ik doe enkel dienst als nachtportier. Maw ik doe de deur open als zij erom vragen, niet noodzakelijk 'snachts. De meest actieve van de zes, is mijn laatste aanwinst. Zij kent de regels van het huis nog niet, waardoor zij al eens betrapt wordt op het spelen met een balletje of een schaduwspel. Verwacht, dat als zij zich éénmaal heeft aangepast, dit spel zal overgaan in lange rustperiodes, afgewisseld met slaap. Dat is zoals de anderen hun dagen gevuld weten te krijgen. Ben ik zo saai? Of is dat voor het evenwicht in huis? Ik hoop dat het -als het een ziekte is- deze zich beperkt weet te blijven tot de katten.
Wachten bij de dokter, wachten in de garage voor nazicht van de wagen, wachten bij de klantendienst van Telenet, ... eventjes geduld u wordt zo dadelijk verder geholpen... Alsof ik niet anders te doen heb dan te wachten. Alsof ik nog niet voldoende bewezen heb dat ik geduldig kan zijn. Alsof mijn tijd van geen tel is... Wachten bij de kassa van de supermarkt, wachten bij de bakker op zondagochtend, wachten tot de file verder rijdt of oplost .... Nu wacht ik op het weekend dat eraan komt ... nog even geduld ...
De herfst is helemaal niet zo somber als 'ze' ons willen voorspiegelen. In welk seizoen zijn de bladeren aan de bomen vandaag groen, morgen oranje en overmorgen rood? In welk seizoen wordt ons zoveel fruit en groenten afgeleverd? In welk seizoen is het vandaag zomer en morgen winter? Vandaag een zachte bries en morgen storm, regen, en weer zonneschijn?
Zoals ik dit jaar genoten heb van een heerlijke zomer is het nog steeds genieten van deze herfst. Het schitterende schouwspel van kleuren, vallende bladeren, kastanjes rapen, eekhorens hun wintervoorraad zien aanleggen... Als je hiervan deelgenoot en toeschouwer mag zijn, kan je moeilijk zeggen dat de herfst een 'dooie boel' is.
Nu mijn tuin in orde is voor de koudere dagen van het jaar, heb ik het binnen ook iets knusser aangekleed. Of komt het gewoon al door het haardvuur dat brandt? Eigenlijk zijn het haardvuren die branden! Heb een 'duveltje' gevonden, een authentiek oud kacheltje. Zalig voor in de keuken! Heb ik ook daar een vierkante meter gezelligheid. ;-) De speksteenkachel moet ik delen met twee katten. Alhoewel ik gezworen had tot mezelf dat niemand ooit tussen (letterlijk) mijn speksteen en mij zou komen. Ik heb plaats moeten ruimen voor een naaktkat en een langharige. De ene zit parmantig op haar troon, de ander kleeft onderaan de kachel.(ze drukt zich zo plat tegen de grond en kachel alsof het lijkt dat ze daar vastgelijmd ligt. Wie dit niet gelooft mag altijd komen kijken) Dus nu in mijn keuken, mijn eigenste plaats!
Ps Uiteraard met dank aan mijn houthakkers die ervoor zorgen dat ik het behaagelijk warm heb!
Mijn nieuwste vriend heet: Scooba. Niet alledaags, maar dat is hij ook niet. Hij is van het zwijgzame type, is niet onknap, niet echt groot, maar zo handig! Hij schrobt, dweilt, droogt de vloer. Nog beter dan dat ik het zelf doe met schuurborstel en de heer Proper. Gelijktijdig entertaint hij de katten en is uiterst voorzichtig met mijn spullen in huis. Samen worden wij een geweldig team, ik voel het. De eerste live-kennismaking heeft immers pas vandaag plaats gehad. Ik kende hem van het internet. Maar heb het grote geluk iemand te kennen die sinds kort huisvriend is met Scooba. Eigenlijk Scooba bij hem. Vandaag heeft hij hem meegebracht en ik was zeer blij. 'In het echt' zegt immers zoveel meer dan het net. Had hem ook al aan mijn moeder voorgesteld, laten zien op internet. Maar zij wachtte behoedszaam af, wat, wie en hoe. En het is ook voor haar meegevallen. Dus vanaf volgend jaar mag Scooba bij mij komen wonen : de nieuwste van iRobot!
Alle dagen zijn hetzelfde, klopt niet. Elke dag zou evenveel uren en minuten hebben, in theorie. In praktijk willen sommige uren al een minuten worden en omgekeerd minuten worden uren. Dat kan aan allerhande factoren liggen, maar ééntje ervan is zeker en vast de zon. Volgens mij doet de zon uren minuten worden. De tijd vliegt immers voorbij als de zon schijnt. Dus het weer heeft een invloed op de tijd. Sommige karweitjes zorgen ervoor dat minuten uren worden. Dat is heus niet altijd afhankelijk van het al of niet graag doen van deze klusjes. In mindere mate kan gezelschap ook zorgen dat de seconden minuten lijken en minuten in uren veranderen. Maar ook bij deze kan het net omgekeerd verlopen, de tijd vliegt voorbij en je zou willen dat er iemand een halt kan toeroepen aan dit fenomeen.
Nu september halverwege is, wil zeggen dat het hectische van alle dag ook al twee weken bezig is. Kinderen moeten 'smorgens vroeg op voor school, kribbe, ... Hun agenda's staan gevuld met naschoolse activiteiten, sporten, jeugdbeweging, verjaardagsfeestjes,... Dus als ouder een extra taak om ieder op de juiste tijd, op de gewenste plaats te krijgen. Grootouders en opvang krijgen andere uren en dagen medegedeeld wie, wanneer en hoe moet worden opgepast. Ondertussen worden de lichturen tijdens de dag merkelijk minder zodat het buitenwerk moet wachten tot het weekend. Eigenlijk brengt deze drukke tijd ook een zekere rust mee. Terug het ritme van hetgeen zich grotendeels het ganse jaar afspeelt. Een aantal zekerheden tussen 9 en 16u zitten de kinderen op school. Woensdagnamiddag is vrijaf en het weekend terug 'quality-time' voor gezin. (buiten allerhande activiteiten),... Ook voor de ouders is het jagen van alle dag helemaal een routine geworden na enkele weken. Op het werk moet geen rekening meer gehouden worden met allerlei verloven. Ieder op zijn plaats, met zijn verantwoordelijkheid. Misschien dat een zekere gejaagde routine beter is dan het soms chaotische verloop tijdens de verlofperiode. Het zorgt alvast voor een aantal zekerheden en dat is wat een mens nodig heeft om rust te vinden, zelfs als die standvastige elementen ogenschijnlijk voor drukte zorgen.
De seizoenen zijn aan het verschuiven, wordt al eens gezegd. Dit is voorlopig moeilijk zwart op wit te bewijzen, daar moeten -wetenschappelijk gezien- tientallen jaren overheen gaan. Maar als ik vorige maand reclame zag voor de kerstshow van K3, dacht ik eerst dat het om een vergissing ging. Tot ik enkele dagen later hetzelfde zag en het werd bevestigd, het ging om de show van dit jaar! Daardoor wist ik met zekerheid : kerst valt vroeg dit jaar, de seizoenen zijn niet meer wat ze geweest zijn.
Vandaag was ik in een winkel en het werd nogmaals bevestigd: de kerstboom stond er al, dus zal tingelbells spoedig te horen zijn in elke winkel. Als kerst vroeg komt, dan de sint ook! Sinterklaas komt enkele weken voor de kribbe in de stal gevuld wordt. Sinterklaas vind ik de leukste tijd van het jaar. Beetje dromen, wensen, ... Dus moest ik me haasten zodat kerst de sint niet voorbijholt. Heb ervoor gezorgd dat mijn schoentje gevuld is geraakt alvorens de kerstman mijn sok kon vullen. Had enkele waardebonnen kado gekregen. Heerlijk kunnen dromen, denken en kijken en verder dromen om uiteindelijk te kopen! Zalig om winkels af te schuimen op zoek naar een kleinigheid dat je voor jezelf niet zou kopen maar met een waardebon moet je eigenlijk een kado kopen voor jezelf. Genieten! Dat kerst dit jaar nu maar komt, de sint is al geweest.
Meestal komt het eerste gevoel ergens halverwege augustus. Dacht dat het dit jaar niet ging komen. Had er al bewust over nagedacht, omdat ik nog niets gevoeld had. Dacht dat het misschien met de jaren zou verdwijnen. Wat natuurlijk nog steeds mogelijk is aangezien het dit jaar al zo laat kwam. Maar of het gevoel ooit helemaal gaat verdwijnen met de jaren kan ik pas op het einde van mijn leven zeggen dus hou ik het nu op laattijdig. Zou het komen doordat ik zoveel te doen heb, druk is, door de stralende zomer of idd door het ouder worden? Geen idee, dus daar krijg ik geen antwoord op voor mezelf. Maar vandaag was het zover, heel eventjes maar, slechts enkele tellen... de wetenschap dat ik ga genieten van de rustigere maanden van het jaar, vrij vertaald : winter! Het lijkt alsof ik zo de tijd vooruit wil lopen, de seizoenen voorbij loop. Niets is minder waar. Voor mij is het zoals met de bomen en de dieren : bereid mezelf erop voor. Er moet een zeker verlangen zijn naar om optimaal te kunnen genieten van het gure weer, donkere dagen, kachel aanmaken,... Dat maakt dat ik nu dubbel geniet van wat is en een laatste planning opmaak van wat zeker moet gebeuren voor de natuur mij niet meezit. Met de zekerheid dat ik na alle gedane inspanningen van de afgelopen maanden ga genieten van iets minder drukte!
Of is het eerder een afwijking? Schilderen, verven. Sinds maanden ben ik aan het schilderen, bij mij thuis, bij mijn ouders, ... overal waar ik kan helpen met een andere kleur te zetten ben ik er graag bij. Als ik thuis ben, betrap ik mezelf erop -als ik even zit- mijn ogen laat dwalen en mijn hersenen laat plannen om volgend item onder handen te nemen (het hoeft niet altijd groots te zijn). Voor mijn gebruikscomfort te verhogen heb ik me laten verleiden tot de aankoop van een verfpistool. Mijn enhousiasme voor dit ding is zo groot dat er in mijn naaste omgeving (letterlijk te nemen : de buren) reeds drie andere gezinnen zijn overgegaan tot de aanschaf van dit toestel. Deze gebruik ik dan alleen maar voor de grote werken! Annex: tuinhuis, tuinpanelen, kamer van plafond tot muren, ... Schilderen nog tot daartoe, de meesten vinden dit op zich niet zo'n karwei. Mijn afwijking reikt verder, van afplakken, schuren tot uitwassen van verfborstels wil ik een erezaak maken en vindt het nog leuk ook. Deze verslaving is niet schadelijk. Helaas, de verfdampen kunnen wel degelijk de gezondheid schaden. Maar ja, wat niet? Of zou het inademen van de dampen mij in een zodanige roes brengen dat ik het leuk vind?
